Πάντα μου άρεσαν οι ανατροπές.
Ξέρεις αυτή η μικρή και απλή, πολλές φορές, διαδικασία που σε βγάζει από την καλόβολη σου στάση στον καναπέ ή στην αίθουσα του σινεμά, και σε κάνει να λες:
“Ωχ... Όχι ρε πούστη μου. Πως έγινε τώρα αυτό;”
Εμένα προσωπικά δε με νοιάζει πώς έγινε. Με νοιάζει το οτι έγινε.
Όπως ας πούμε, όταν είσαι απολύτως σίγουρος ότι αυτός που σκότωσε την Κ. είναι ο καινούργιος κάτοικος της πολυκατοικίας, που όλοι τον κοιτούν με μισό μάτι από την ημέρα που ήρθε, διότι έχει αυτήν την ουλή στο πρόσωπο που του παραμορφώνει κάθε γκριμάτσα και την κάνει απόκοσμη και αποκρουστική, ενώ στο τέλος μέσα σε μια ηρωϊκή μουσική υπόκρουση (κάτι ανάμεσα στο ρέκβιεμ του Μότσαρτ και το καλύτερο soundtrack του Hans Zimmer), ανακαλύπτεις ανατριχιασμένος, ότι το όπλο το καθάρισε και το έθαψε σε κάποιο μακρινό οικόπεδο, ο κοντοπίθαρος, χοντρούλης, με καράφλα και γυαλάκια σύζυγός της, ένας απλός ταμίας σε τράπεζα.
Ή όπως όταν παρακολουθείς τον τελικό του Champions League, σε ένα κατάμεστο στάδιο, πολεμικές ιαχές δονούν τον αέρα, η Liverpool χάνει 3-0 στο ημίχρονο, φωνάζεις έλεος, πετάς τασάκια, καις τις κουρτίνες κι εγώ δεν ξέρω τί άλλο, για να δεις εμβρόντητος στο δεύτερο, ότι μέσα σε 15 λεπτά έχει καταφέρει να ισοφαρίσει, να πάει το παιχνίδι στην παράταση, από κει στα πέναλτυ και να πάρει τελικά μια ηρωική νίκη, μέσα σε ένα αναβράζον καζάνι φιλάθλων που σιχτιρίζουν τα λεφτά που έδωσαν για να πάνε εκεί (οι μεν) και που τραγουδάνε ξανά το “You will never walk alone” (οι δε).
Ή ακόμα κι όταν πας σ’ ένα σχολικό πάρτυ, μπαίνεις μέσα σχεδόν τελευταίος, αργά το βράδυ και μόνος, απογοητευμένος που εδώ και 4 μήνες δεν έχεις κοπέλα και δεν σε νοιάζει κιόλας γιατί εσύ πάντα την Ε. ήθελες, πάντα όμως, και μπαίνεις εκεί και την βλέπεις να κάθεται στον καναπέ δίπλα σ’ αυτόν τον μαντράχαλο τον Δ. με τις τετράγωνες πλάτες και το τρίγωνο στέρνο, να χαριεντίζεται μαζί του σα ξελιγωμένο παιδαρέλι, η πουτάνα, σου γυρίζουν τα άντερα, γίνεται κόμπος το στομάχι σου, πας και ζητάς ένα ποτό το κατεβάζεις μονορούφι, ο βλάκας στην κουζίνα σου βάζει μόνος του και δεύτερο και τρίτο, πίνεις εσύ, πίνεις, μικρός είσαι στα τρία έχεις γίνει ήδη κουρούμπελο, βγαίνεις στη βεράντα να πάρεις λίγο αέρα, και τότε η Ε. παίρνει χαμπάρι ότι ήρθες και έρχεται κλαμένη έξω, σωριάζεται στην αγκαλιά σου λέγοντας πως ο μαντράχαλος είναι ένας αγράμματος μαλάκας και μισός που απλώς ήθελε να κάνει επίδειξη κατακτήσεων στη γαμωπαρέα του, σε κοιτάει βαθειά μέσα στα υγρά και έκπληκτά σου μάτια και σου ζητάει να την φιλήσεις και τότε αποκοιμιέται στην αγκαλιά σου όλο το βράδυ.
Μ’ αρέσει ακόμα κι όταν ο James Bond, με μισό χέρι ελεύθερο, και τυφλός από το οξύ που του ρίξανε στα μάτια, καταφέρνει και λύνεται από τις αλυσίδες που είναι συνδεδεμένες με τον πιο φοβερό και περίτεχνο εκπυρσοκροτητή του κόσμου, που με τη σειρά του είναι συνδεδεμένος με 12 πυρηνικές κεφαλές κρυμμένες σε κάποιο πολυσύχναστο Mall του Los Angeles, και παρόλα αυτά ο άρχοντας της 7ης τέχνης καταφέρνει και ελευθερώνεται, εξουδετερώνει τουλάχιστον 26 κακούς και πάνοπλους “μαχητές της ελευθερίας”, οδηγεί σαν τρελλός χωρίς καν να γρατσουνίσει το πρώτο τυχαίο Ford που βρήκε μπροστά του, βουτάει στη λίμνη του Mall, τυφλός είπαμε μη ξεχνιέσαι, και με μία συγκλονιστική αναπνοή που κρατάει τουλάχιστον 8 λεπτά, καταφέρνει με τις σούπερ ειδικές γνώσεις που αποκόμισε από τη μεγάλη των Bond σχολή, να εξουδετερώσει τελικά τις κεφαλές κι όταν βγαίνει επιτέλους από τη λίμνη (μπορεί να είχε και καρχαρίες μέσα, δεν παίζει ρόλο) είναι τόσο σέξυ μέσα στο κολλημένο πάνω του σμόκιν, που του την πέφτουν όλες οι ξανθές bimbo του Mall, αυτός διαλέγει την πιο θεά, και πάνε απλώς βόλτα στη γαλλική Ριβιέρα για απογευματινό καφέ.
Μ’ αρέσουν οι ανατροπές. Πολύ και παντού. Αλλιώς βαριέμαι.
Όταν όμως ανατράπηκε το φορτηγό του θείου Σταύρου με τα δαμάσκηνα, λίγο έξω από το Γαλαξίδι πηγαίνοντας προς την Ιτέα, και μετά από μια ξέφρενη πορεία γδέρνοντας τουλάχιστον 400 μέτρα προστατευτικής μπάρας, έπεσε στα βράχια από κάτω και σκορπίστηκε σε χίλια κομμάτια προσφέροντας και στην πανέμορφη θάλασσα τόννους από δαμάσκηνα, ε, δε μπορώ να πω ότι γοητεύτηκα κιόλας. Μάλλον ταράχτηκα τόσο από το θέαμα που κόντεψα να πέσω κι εγώ από τη μηχανή που οδηγούσα, πηγαίνοντας για μπάνιο κάπου εκεί κοντά, όταν είδα από μακρυά τα περιπολικά με τους φάρους αναμένους να κατεβάζουν στην απόκρυμνη πλαγιά μερικούς κακομοίρηδες αστυνομικούς να πάνε κοντά να δουν τι θα βρούνε ζωντανό και τι όχι, τα ασθενοφόρα να έρχονται ουρλιάζοντας τις σειρήνες τους, τουλάχιστον τρία ήταν (γιατί;) και πλήθος παραθεριστών να έχει μαζευτεί στο δρόμο από πάνω και να ψυθιρίζουν ενορχηστρωμένα τα συνήθη σε τέτοιες περιπτώσεις: “Αχ Παναγίτσα μου, κάνε να ‘ναι καλά ο άνθρωπος” και “Μα καλά κι αυτός ο χριστιανός πόσο έτρεχε;” και “Μαλάκα, σου λέω ότι έκανε τέσσερεις τούμπες πριν πέσει, ναι ρε πούστη άντρα, αλήθεια, από το μυαλό μου το έβγαλα; Τι καραγκιόζης που είσαι ρε, χα, χα, χα...”
Δεν βρήκαν τίποτα “μάλλον θα έπεσε στη θάλασσα, αλλά μετά από τέτοιο στραπάτσο που έφαγε ο άμοιρος θα πνίγηκε σίγουρα”, “να καλέσουμε το λιμενικό να ψάξει”, “εντάξει, άστο, θα το κανονίσω εγώ”, ίου ιου οι σειρήνες, χρτς χρτς οι ασύρματοι, πλαπ πλοπ οι σαγιονάρες των παραθεριστών.
Είχαν ήδη έρθει οι μισοί συγγενείς που μένουν εκεί κοντά, η γυναίκα του η Αλεξάνδρα (θεία μου), οι γονείς μου, τα ξαδέρφια μου, πεντ’ έξι γειτόνοι και κάτι άσχετοι που ήρθαν για να διαδώσουν τα νέα στην πλατεία, όταν έφτασε τρέχοντας ο θείος Σταύρος, κάθιδρος με μία παντόφλα στο ένα πόδι και αυτό το εμετικό σορτσάκι που φορούσε πάντα όταν οδηγούσε το φορτηγό και κατεβασμένο το φερμουάρ. Η μούρη του ήταν πιο μωβ και απο κακοσχηματισμένη μελιτζάνα, του λείπαν τρία τέσσερα δόντια από μπροστά, είχε φτύσει αίματα παντού πάνω στο φανελάκι του, αλλά μπορούσες ξεκάθαρα να καταλάβεις τις βρισιές του.
“Θα τους γαμήσω! τους καριόληδες τους Αλβανούς! θα τους ξεσκίσω τον κώλο, σκατόγυφτες, μουνόπανα του κερατά, που να σας γαμηθεί η...”, -σταματάω διότι με διακρίνει και μια σεμνότητα ως αφηγητή-.
“Μα να μου το κάνουν αυτό εμένα! Ποιοί; Τα τσουτσέκια, οι παλιογαμ... –σταματάω.
“Τί έγινε ρε θείε; Που είσαι; (μαλακία ερώτηση) Που ήσουν; Ποιός...;”
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Σταύρακας ο φορτηγατζής με το όνομα, ο θαλασσόλυκος των επαρχιακών οδών, είχε σταματήσει δυο χιλιόμετρα πιο κάτω για κατούρημα. Είχε δαγκώσει ένα δαμάσκηνο κι έτσι όπως ήταν στημένος μπροστά από ένα δέντρο κι ανακουφιζόταν, του την πέφτουν δυο αλλοδαποί (μην κόβουμε και το λαιμό μας πως ήταν αλβανοί, ο θείος έχει μια εμπάθεια) τον βουτάνε, τον ρίχνουν κάτω και αρχίζουν και τον χτυπάνε αλλύπητα στα πλευρά και στο πρόπωπο, μέχρι που του το κάνανε μελιτζανί. Ο θείος Σταύρος είναι νταβραντωμένος άντρας δεν χαμπαριάζει από αυτά, αλλά μέσα στον πανικό και στο σάστισμα είχε δαγκώσει τόσο γερά το δαμάσκηνο που του είχε σφηνωθεί στα δόντια, και με κάθε σπασμό από τα κλωτσίδια που έτρωγε τα δόντια του το σφίγγαν κι άλλο, κι έτσι όυτε να φωνάξει μπορούσε ούτε τίποτα. Αφού σιγουρεύτηκαν οι δυο κλέφτες ότι ο θείος δεν μπορεί να κινηθεί τόσο γρήγορα ώστε να τους κυνηγήσει, άρπαξαν τα κλειδιά όρμησαν στο φορτηγό και έφυγαν όσο πιο γρήγορα και μακρυά μπορούσαν. Ή μάλλον όσο πιο μακρυά τους επέτρεψε η ανατροπή. Του φορτηγού ντε.
Όλοι είμασταν δεόντως ευτυχισμένοι που ο άνθρωπος ήταν ζωντανός, κι όλα τ’ άλλα γίνονται, λαμαρίνες ήταν παλιοσίδερα, έλα μην κάνεις έτσι, εσύ να ‘σαι καλά και όλα θα τα ξαναφτιάξουμε και άλλες τέτοιες μπούρδες που όλοι νομίζουμε ότι έχουν μια ευεργετική και λυτρωτική επίδραση στον πάσχοντα εκείνες τις στιγμές.
Το ότι την μεθεπόμενη μέρα βρήκαν τους δυο Ρουμάνους (είδατε που σας το ‘λεγα;) σε μια σπηλιά στις ρίζες των βράχων που έγλυφαν τη θάλασσα δυο χιλιόμετρα πιο πέρα, ολοζώντανους, διψασμένους και ταλαιπωρημένους μεν, αλλά χορτάτους δε, αφού είχαν σώσει και είχαν πάρει μαζί τους κι ένα καφάσι με δαμάσκηνα, ε, αυτό δεν το θεωρώ και την πλέον κορυφαία ανατροπή...
Ο James Bond κάνει καλύτερες.
62 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Θα εγραφα και περισσοτερα αλλα ;τρεσφδγφ (καινουργιο πληκτρολόγιο)
β) Kαλά να πάθετε.
γ) Λίγα με τον θείο μου. Nταξ;
Την έζησε την περιπέτεια δε λέω, κρίμα όμως για το ξύλο…
Στα μέρη του λίγο από James κάνει τώρα :)
(μέγας τρόμπας θα έλεγα, αλλά...)
Συνεχίζω να είμαι fun… :)
και για να μην παρεξηγηθώ:
Γράψε! κι άλλο! κι άλλο! ΚΙ ΑΛΛΟ!
...(πάλι θα παρεξηγηθώ)
Aλλά πόσο να γράψω κι εγώ ο πτωχός;
Aνεβάζω ένα post κάθε μέρα και φανταστείτε ότι δουλεύω κιόλας ταυτόχρονα...
(ναι, δουλεύω κι αυτή τη στιγμή που σας γράφω Kυριακάτικα...)
και ρε γ...το σας έπηξαν τόσο που δεν μπορείτε να πάρετε γυναιξί και τέκνοις και να πάτε για ένα μπανάκι? έστω κι εδώ στα μολυσμένα ύδατα της Αττικής!
Με απασχολείτε πολύ ως περίπτωσις. αλήθεια στεναχωριέμαι δεν το λέω για μ...κιες συμπαράστασης. (έχετε παρατηρήσει κι εσείς μια τάση βρισίματος από τότε που γύρισα ή είναι η ιδέα μου?).
Τρόπος βοήθειας ουσιαστικής υπάρχει? θα χαρώ πολύ να κάνω κάτι χρήσιμο για εσάς. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΛΕΩ!!!!
Tο ότι μπορεί να σας γράψω σχόλιο και στις τέσσερεις τα ξημερώματα, οφείλεται στο ότι το βιολογικό μου ρολόϊ έχει χαλάσει (βλέπε προηγούμενο post) και δεν προλαβαίνω να το φτιάξω αυτές τις μέρες. Eλπίζω όταν χαλαρώσω.
Y.Γ. (την έχω παρατηρήσει την τάση που λέτε, και σε άλλα blogs που γράφετε, αλλά για μένα κάθε σας λέξη ηχεί σαν μελωδία, οπότε ρωτήστε κάποιον άλλον καλύτερα, εγω είμαι προκατειλλημένος [τώρα έτσι γράφεται αυτό;])...
Y.Γ. Aν θέλετε να κάνετε κάτι χρήσιμο οργανώστε την συνάντηση που συζητάμε στο blog της φίλης σας της Eλένης.
Χαίρομαι που θα ηρεμήσετε σε μια εβδομάδα.
τα διδυμάκια που κρατάτε ποιανού είναι?
Για τη συνάντηση, σας απάντησα στην elf.
Φυσικά, μπορώ να οργανώσω και δεξίωση για πάρτη σας. (Ξέρετε ότι η αδυναμία είναι αμοιβαία έως φρικιαστικά πασιφανής.)
είναι ένας καλός τρόπος να αντιμετπωίσεις το θέμα δυναμικά. (???)
(λοιπόν σας αφήνω τώρα, διότι αν δεν το προσέξατε στο blog μου αναρτήθηκαν Oδηγίες Xρήσεως, που μεταξύ άλλων απαγορεύουν την ανταλλαγή σχολίων μεταξύ του συγγραφέα κι ενός επισκέπτη για πάνω από τρεις (το πολύ φορές) και δεν θα ξανααυτοαναιρεθώ... Tην προηγούμενη φορά είδατε τι πάθαμε... (που αυτοαναιρέθηκα, ντε!)
Τελικά όλοι οι άντρες Wilma μου έχουν κόλλημα με το βλέμμα…
Eίστε λίγο αδιάκριτη, το ξέρετε;
Nα κρυφοκοιτάτε σε ξένα blogs...
Tς, τς, τς...
τελευταία δε σας προλαβαίνουμε!
(με τα ποστ εννοώ)
:-)
O δάσκαλός σας είναι εξαίρετος άνθρωπος. Nα τον ακούτε.
Συγχωρεμένη τέκνο μου.
@ αποτέτοιος:
Που να δείτε κι όταν σταματήσω να δουλεύω. Θα γράφω 12 post την ημέρα...
@ fewgrant:
Xώρια που δεν θα καθόταν και στα βραχάκια να τον πιάσει η αστυνομία. Θα είχε βγάλει το σούπερουάου φουσκωτουδροαυτοκινητοαεροπλανοελικόπτερό του και θα είχε πάει σε καμιά εξωτική παραλία παρέα με την πρώτη λουόμενη που θα έβρισκε...
Γι αυτό σας λέω.
O James το κάνει καλύτερα...
Δεν διάβασα το βλογ...ήταν πολύυυυ μεγάλο... και ήθελα πρώτα να πω ένα "Γεια, γύρισα" και αύριο με το καλό... να το διβάσω να το σχολιάσω σοβαρα....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
(τσεκάρω βλεπετε.. τι ώρα κοιμάστε... κύριε άυπνε)
και... δεν νυστάζω...
(κοιμήθηκα το απογευμα 4.30-6.00.. και κοιμήθηκα και κατα λα΄θος στις 10.00 το βράδυ για μία ωρίτσα...)
Μάγουλο βερύκοκο ρύκοκο ρυκοκο...
Χαχαχαχαχαχα
Εσεις να πάτε κουρασμένε μας βιοπάλεστη....
Γιατι πρέπει να προσέχετε για να σας έχουμε...
Καλή σας ξεκούραση!!!!!
Τους γαμημένους, έπρεπε να έχουν ψοφήσει, γαμώ το σπίτι τους. Και εκτός από τον Τζέιμς Μποντ, γαμώ τα σχέδια κάνει ο Τζακ Μπάουερ του 24. :))))))))))))))))
Τώρα μάλιστα, το διάβασα....
Ωραιότατο..ποστ...με ζουμί και ουσία (βλέπε ζουμερά δαμάσκηνα)!!!
Λατρεύω τις ανατροπές και εγώ...
και τις κυνηγάω σαν τρελή...
Τελικά η ανατροπή είναι κάτι που το κυνηγάει κανείς αγαπητε...
Αμα δεν το κυνηγάς.. Πάπαλα...
Ο Τζειμς..κάνει ό,τι κάνει..γιατι μία φορά ο άτιμος δεν εκατσε στον πωπό του... Ολο πάει και μπλέκει.. με επικίνδυνες γκόμενες..
Ας είχε μόνιμη σχέση με καμία χαμηλοκώλα πόντια να του φτιάχνει όλη μέρα ντολμαδάκια και λαχανόπιτες.. να σου έλεγα εγώ για πότε θα έκανε μπάκα.. και θα έκανε την πάπια (πεκίνου) στα σχέδια ανατροπής της παγκόσμιας ειρήνης....
Ο θείος σας.. ας είχε κατουρήσει πριν φύγει... ή έστω ας κατουρούσε σε μία τουαλέτα στον δρόμο..ο άτιμος..ας μην έκλεβε από το φορτίο του δαμάσκηνα..και θα είχε την νταλίκα του τσίλικη....
Υ.Γ. Διακρινω μία εμμονή με τις μελιτζάνες?? Χαχαχαχαχαχαχα
Nαι ρε οι παλιοπούστηδες...
Mα το θείο μου;
Tόσοι μαλάκες νταλικιέρηδες κυκλοφορούν, αυτόν τον άγιο άνθρωπο με το εμετί σορτσάκι βρήκανε;
Άσε ο Tζακ Mπάουερ θα είχε κάνει πιο αεροπλανικά...
@ akanonisti:
H μύτη σας αποτελεί πλέον πηγή έμπνευσης για μένα!
(όλες οι πόντιες είναι χαμηλοκώλες;)
Για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό οτι ο θείος σας είναι ο σκοτεινός ιππότης..!
Περιμένουμε του συρόμενου και του επικαθημενου σε κουρτίνα παραπέτο ή ψυγείο
Φιλιά στον μπάρμπα σου
(η Φώτο δεν είναι ανατροπή )
:P
Τα ντολμαδάκια μονο παίζει να μην τα ξέρουν..
Μιλώντας για ντολμαδάκια... τι εικόνα μου ήρθε...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Να έχετε έρθει Θεσ/νικη... να έχουμε πάει για φαί..και να παραγγείλουμε ιμαμ μπαιλντι..
(φαγητο με μελιτζάνες... για τους άσχετους)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
E, άμα ήταν ο σκοτεινός ιππότης α) θα ήταν κορυφαία ανατροπή και β) εγώ θα είχα Λαμποργκίνι τώρα!
@ αποτέτοις:
MΠΛIAX!!!...
Θα του τα δώσω (τα φιλιά)
H φωτό ήταν βαρετή εισαγωγή, για να αποπροσανατολιστεί το φιλοθέαμον κοινό και να επέλθει η λύτρωσις με την ρηξικελευθη ανατροπή!
(καλά, τι είπα;...)
@ akanonisti:
Άμα έρθω Θεσσαλονίκη θα παραγγείλουμε σίγουρα ιμάμ μπαϊλντί. Eίναι ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά. Kαι ρεβύθια οπωσδήποτε, και γαύρο μαρινάτο, σαλάτα θαλασσινών, παστουρμαδοπιτάκια, 2 χωριάτικες, 4 Amstel... (ωχ, κάτι μου θυμίζει αυτό!)
καλωσήρθατε στον εκδοτικό μας οίκο.
Ένα δίκιο θα σας το αναγνωρίσω για τον James, είναι ελαφρώς ξενέρας...
Eπίσης να χαίρεστε τον θείο σας. Πέρασε του Σταυρού;
(εγώ βέβαια δεν έχω θείο Σταύρο, αλλά ποιητική αηδία, καταλαβαίνετε...)
(αηδία από τα πολλά δαμάσκηνα εννοώ...)
Κύριε spy ελευθερώστε το συγγραφέα που ανακρίνετε τόσο καιρό. Δεν έχει να σας αποκαλύψει τίποτα άλλο!
Mα πού πάτε;
Έχουμε κι εμείς τουαλέτα εδώ.
Tρίτο post δεξιά, στο βάθος του διαδρόμου.
@ sdryche:
Σας ευχαριστώ πολύ. Ήταν το πιο πρωτότυπο κοπλιμέντο που έχω διαβάσει.
Όμως έχουμε δρόμο ακόμα.
H πραγματική μαγκιά είναι να τα συνδυάσεις αυτά σε μία παράγραφο (άντε σε δύο) και όχι σε μία ανάρτηση-σεντόνι.
Κι'απ'ότι βλέπω, το φορτηγό δεν είναι κάν ανατρεπόμενο!
έχουν ανατραπεί όλα τα δεδομένα σήμερα.
Ρε Spy..
Καταπληκτική αφήγηση.
Σε θαύμασα!!
Και φανταστική ιστορία, βεβαίως βεβαίως. Μην αδικήσουμε την περιπέτεια του θείου..
Κάτω από την αρβύλα του, έχει ένα κράτος υπόδουλο στις διαθέσεις του, ταλαιπωρημένο, δυστυχισμένο και έναν υπο που τον λένε Άλογος ο Μέγας. Κάθε μέρα οι αφαιμάξεις μέσω σκληρών φοροεισπράξεων κάνουν τη ζωή των κατοίκων του κράτους, ακόμα πιο δύσκολη.
Ώσπου ο κόσμος αρχίζει και αντιδρά. Σηκωνεται από την πολυθρόνα (μουσική υπόκρουση: Requiem for a dream), αρχίζει να ζητά. Να απαιτεί. Στα όπλα όλοι (βλ.ψηφοδέλτια). Ο λαός είναι έτοιμος να νικήσει...
Ώσπου βλέπουν τον Γ.Π. της Μαργαρίτας και ξαναψηφίζουν τον Κ.Κ.
Αυτό είναι ανατροπή.
Επίλογος: Εκεί εμφανίζεται ο θείος και τους πετάει όλους δαμάσκηνα.
ΥΓ1. Γερός να'ναι ο άνθρωπος!
ΥΓ2. Ούτε εσύ διακοπές ε;
ΥΓ3. Γύρισε η κ.Φλιντστόουν; Βρε βρεε...
ΥΓ4. Καλό μήνα και ακόμα καλύτερο σε μας που μείναμε πίσω...
οι ανατροπές ...
Δεν τα παρατάς όλα !!!
Να πας για κα 'να μπάνιο ...
Έτσι κι αλλιώς η ζωή είναι μικρή
Αποκλείεται να τα προλάβουμε όλα ...
Anyway Καλή βδομάδα ...
Aνατρεπτικό το σχόλιό σας θα έλεγα.
Bέβαια αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αρρωστημένη φαντασία είναι αλλά τέλος πάντων.
Y.Γ.1&2&3&4:
Oύτε εγώ διακοπές, αφήστε...
H κ. Φλίντστοουν γύρισε και μαζί με την άλλη φίλη σας την elf έχουν ξεσαλώσει και επειδή αμφισβητούν τις ηγετικές και διοργανωτικές σας ικανότητες, αποφάσισαν να διοργανώσουν μια μίνι μάζωξη, μέχρι να γυρίσει και ο apos και να κατεβείτε κι εσείς στα μέρη μας.
@ side21:
Aυτό που προτείνετε δεν είναι ανατροπή. Eπαγγελματική αυτοκτονία είναι...
Σας ευχαριστώ.
Kι εγώ με θαυμάζω ώρες ώρες...
Αγαπητέ μου καταντά πλεον σκάνδαλο!
πρέπει να οργανωθούμε από πολλές πλευρές!
(ε ότι και να πω λάθος βγαίνει εδώ μέσα).
Συγνώμη δεν θα γράψω άλλο σχόλιο.
αν γίνεται όμως ανεβάστε κάτι σε νέο Post διότι μου έρχεται να σκάσω. (πρέπει να κρατώ τους κανόνες- μα μόνο 3??? και όχι σεντόνια???)
όπως σας έγραψα και στο δικό σας blog, εσείς ειδικά (και μόνον εσείς, το τονίζω για τους υπόλοιπους που καραδοκούν), έχετε την πλήρη ελεευθερία να κάνετε ότι θέλετε εδώ. Σαν στο σπίτι σας.
Ξεσαλώστε!
Aφήστε όσα σεντόνια θέλετε.
Aφήστε και όλη σας τη μπουγάδα αν σας χαροποιεί αυτό.
Tσιγκουνιές θα κάνουμε εν μέσω θέρους;
Μα τί έπαθα με αυτά τα κοπλιμέντα σήμερα; Ούτε να με πληρώνατε!
Περάστε από το λογιστήριο το απόγευμα για την αμοιβή σας.
Ταζετε φαί...
σε λίγο θα τάζετε και το κορμι σας...
Ντροπή!!!!!!
Aφήστε αγαπητή μου, ζω ένα δράμα...
Tα πάντα στο βωμό της τηλεθέασης.
(εννοώ της blogοθέασης...)
@ nelly:
Eγώ;
Mα για ποιόν με περάσατε;
Eγώ είμαι ευγενής άνδρας αγαπητή μου!
Aυτά μου τα λένε κάτι φίλοι μου κάφροι που ασχολούνται με τέτοιες ποταπές διασκεδάσεις, κι εγώ απλώς τα αναδημοσιεύω...
@ dr.seeng:
Λοιπόν γιατρέ μου, μετά από τέτοιον οδυρμό, θα το σκεφτούμε καλύτερα. Aλλά κι εσείς πρέπει να μας ανταποδώσετε.
Λοιπόν ακούστε τί σκέφτηκα. Θα μας αφιερώσετε ένα ωραίο στριπάκι στον καναπέ σας (σε όλη την παρέα). Πως έκανα εγώ προ ημερών πάρτυ-έκπληξη στη wilma; Kάτι τέτοιο ας πούμε. Έξυπνος και ταλαντούχος νέος είστε, κάτι θα σκεφτείτε.
(και μη μου πείτε "μα δεν έχω φωτογραφίες", χρησιμοποιήστε τα avatars, τη φαντασία σας ή ότι άλλο θέλετε.)
Περιμένω την απάντησή σας ώστε να συνεδριάσουμε με τη συντακτική ομάδα για τη συμμετοχή σας ή μη.
Θα με καλέσετε???
Ή δεν θέλετε μελιτζανομύτες?
(είχατε δει το "Πάρτυ ηλιθίων" όπου ο καθένας πηγαινε στη συγκέντρωση των φίλων φέρνοντας μαζί και τον προσωπικό του ηλίθιο;)
E, κάτι τέτοιο θα κάνουμε κι εμείς αλλά με κινέζους, που τους έχετε και μια αδυναμία...
Μόνο μη μου κάνετε τον κινέζο όταν έρθει η ώρα!!!!!
Υ.Γ. Πότε με το καλό μας έρχεστε???
Eμείς θα έρθουμε ή εσείς θα έρθετε;
Ή μήπως να συναντηθούμε στη μέση;
Στη Λαμία ας πούμε;
Σας βολεύει;
http://2.bp.blogspot.com/_V3w8FUtsdhA/SCIhsoSrqFI/AAAAAAAAAL4/FA2RSrIKZsc/s1600-h/sinedria6.jpg
Για να δεις πόσο μπροστά είμαι :P
Με θέτε στη μάζωξη? Με θέτε, με θέτε?
Δεν ήξερα ο πτωχός...
ΣAΣ ΘEME... ΣAΣ ΘEME...!!!
Bέβαια άμα κάνετε κι ένα καινούριο θα σας θέμε και πιο πολύ (αχόρταγος...)
είδα "στυγνός και χωρίς ευαισθησίες"
πριν εκραγώ είδα "πρω" και ηρέμησα
δεν παίζουν με αδέσποτα Κ.Κ. σήμερα...