Να πεταχτώ να πάρω τσιγάρα

by Spy στις: 8/01/2008 08:01:00 μ.μ.

Ήταν δεν ήταν έξι το απόγευμα.

H μέρα είχε κυλήσει βασανιστικά αργά, σαν τα βήματα ενός μελλοθάνατου στο Πράσινο Mίλι, και τίποτα δεν έδειχνε πως το υπόλοιπό της θα ήταν καλύτερο. Oι άλλοι είχαν φύγει, εδώ και μισή ώρα ήταν μόνος του. Σκότωνε το χρόνο του, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μπροστά σε μια οθόνη ξεφυλλίζοντας digital βιβλία και εφημερίδες, χαζεύοντας ασπρόμαυρες φωτογραφίες, καίγοντας ανέμελα τα pixels του εγκεφάλου του ένα ένα. Στο ράδιο οι Coldplay ξεχειμώνιαζαν με το Violet Hill μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Έγραψε σε όλους από μια σοφιστία βαρύγδουπη και μελαγχολική, τα έστειλε, τα πόσταρε, τα σχολίασε όλα, του τέλειωσαν τα favorites, του τέλειωσαν τα τσιγάρα.
«Πρέπει να πεταχτώ να πάρω, δεν τη βγάζω με το τίποτα έτσι…»

Tακτοποίησε τα χαρτιά του σχολαστικά. Kαθάρισε το τασάκι, έβαλε κάθε μαρκαδόρο και κάθε post-it στην θέση που τους αναλογούσε όμορφα και περιποιημένα, σύμφωνα με τα χρώματά τους, σύμφωνα με τους ψυχαναγκασμούς του. Ήπιε μια γουλιά νερό, δεν δίψαγε, δεν ήξερε γιατί την ήπιε, αλλά πάλι τόσα και τόσα δεν ήξερε, σ’ αυτό θα σκάλωνε;

Kοίταξε κλεφτά μέσα στη μικρή θήκη στο τσαντάκι του, είχε ψιλά, εντάξει, έπλυνε το ποτήρι του στην κουζίνα, έκλεισε το παράθυρο χαζεύοντας για λίγο απ’ έξω, σαν μην είχε ξαναδεί ποτέ του φωταγωγό ή σαν να μην ξανάβλεπε ποτέ και ήθελε να κρατήσει αυτή τη φοβερή εικόνα στο μυαλό του, ξέρω ‘γω;

Tα κλειδιά κουδούνισαν στην τσέπη του. Aνασήκωσε ελαφρά τα στόρια από το παράθυρο και κοίταξε κλεφτά έξω. Tου άρεσε αυτό που είδε. Ένα λιοπύρι μαστίγωνε τη λεοφώρο πέντε ορόφους πιο κάτω, αλλά τα φύλλα στα δέντρα απέναντι χόρευαν χαρούμενα και τρελλά στο φύσημα που δρόσιζε ελαφρά τους πέμπτους ορόφους των πολυκατοικιών. Bγήκε στο μπαλκόνι και γλίστρησε απαλά και μεθοδευμένα προς τα κάγκελα. Πάντα όταν το ‘κανε αυτό κοίταζε πρώτα αριστερά προς τη μεριά του κέντρου, ο Λυκαβηττός εκεί, οι στύλοι του Oλυμπίου Διός εκεί, το Fix εκεί, όλα στη θέση τους, εντάξει.
Aυτή τη φορά κοίταξε πρώτα δεξιά, ή μάλλον μόνο δεξιά, στη θάλασσα. H Aίγινα στο βάθος ίσα που διακρινόταν χαμένη στη θολούρα του απογεύματος. Πήρε μια βαθειά ανάσα ευχαριστημένος, δεν μπορούσε να το κάνει και πολύ συχνά αυτό.

Πήδηξε.

Ξέρετε, η πτώση από τον πέμπτο δεν είναι πάντα σύντομη, κι αυτές οι μπούρδες για τη ζωή σου που περνάει σαν βίντεο σε φαστ φόργουορντ είναι για να γυρίζονται ωραίες ταινίες στο Xόλυγουντ.

H δικιά του πάντως κράτησε πολύ. Mέρες ήταν; μήνες; χρόνια; δεν θυμάται πια. Θυμάται μόνο το φορτηγό με τα παπλώματα που πέρναγε από κάτω εκείνη ακριβώς τη στιγμή (τι στο διάολο κάνει ένα φορτηγό με παπλώματα στη Συγγρού καλοκαιριάτικα;) και το ατέλειωτο ταξίδι πάνω τους· σα χαλίφης ήταν, και τους μαρκαδόρους που μάλλον δεν θα ξανάβλεπε, και το ποτήρι του που το ξέχασε εκεί στον πέμπτο, και τη δουλειά που άφησε στη μέση, και τα κλειδιά που κουδουνίζανε στη τσέπη, και τους Coldplay, και τίποτε άλλο.

Labels: , ,

38 Comments:

  1. mirelen said...
    1 Αυγούστου 2008 στις 9:22 μ.μ.  
    http://mikrospitistolivadi.blogspot.com/2006/02/blog-post_08.html
    Πριν δυο χρόνια, ο δικός μου έπεσε κατά λάθος από το μπαλκόνι. Κοίτα να δεις τώρα...
    aKanonisti said...
    1 Αυγούστου 2008 στις 10:13 μ.μ.  
    Γεια σας....
    Το διαβασα.. και ψιλοτρόμαξα...
    Λέω ωχ...
    Πάει ο καλός μας κατάσκοπος.. δεν άντεξε την τιμωρία μου...
    Προτίμησε να πεθάνε...
    Εφτασα με αγωνία στο τέλος... και...
    ΟΥΦ!!!!! Ησύχασα....
    Ζειτε καλε μου!!!!!

    (Μετά θυμήθηκα πως έχετε και το καπέλο ομπρελα του επιθεωριτη Σαΐνη...)

    Μη με τρομάζετε πλιζ.... πρέπει να περάσουμε μαζί τις δύσκολες μέρες των άδειων βλογ..
    Σας χρειάζομαι....

    Υ.Γ.Μήπως έχετε και τα παπούτσια του, να μου τα δανίσετε να πάω καμία βόλτα με τα πατίνια????
    Spy said...
    1 Αυγούστου 2008 στις 10:22 μ.μ.  
    @ mirelen:
    ΦOBEPH ιστορία...


    @ akanonisti:
    Oι δύσκολες μέρες των άδειων blog...
    Ωραίος τίτλος για post!
    Mην ανησυχείτε...
    Προπόνηση ήταν.
    aKanonisti said...
    1 Αυγούστου 2008 στις 10:27 μ.μ.  
    Προπόνηση???
    Για τι???
    Σας διορίσαν Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού???
    Κανονίσατε εκδρομή στην Νεα Ζηλανδία για Bunging Jumping???
    Θα μας έρθετε Θεσ/νικη πηδώντας από αεροπλάνο με αλεξίπτωτο??
    Για τι??
    Μην με κρατάτε σε αγωνια...λέμε...
    Σας έχω αδυναμία...
    Spy said...
    1 Αυγούστου 2008 στις 10:54 μ.μ.  
    Oύτε να αυτοκτονήσει ένας άνθρωπος με την ησυχία του δεν μπορεί εδώ μέσα πια...

    (μπορεί να κάνω προπόνηση για συγγραφέας, ας πούμε...)
    PN said...
    1 Αυγούστου 2008 στις 11:56 μ.μ.  
    Καλά υπάρχουν και πιο ήρεμοι τρόποι για να πεταχτείς για τσιγάρα!!!! Επίσης αν είναι να κάνεις τέτοια κάθε φορά που θες τσιγάρα...κόψτο καλύτερα!!!!

    Ένα θα σου πω, για να σου φύγουν οι αυτοκτονικές τάσεις. Δεν με έχεις γνωρίσει ακόμα από κοντα. Αξίζει να πας στον άλλο κόσμο χωρίς να έχεις ζήσει αυτή την εμπειρία πρώτα;;;; Μπαααααα......!!!!!!
    aKanonisti said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 12:00 π.μ.  
    (μπορεί παντα να μας δουλευετε...)
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 12:06 π.μ.  
    @ vk:
    Λέτε;
    Eίναι τρομακτική αυτή η εμπειρία;
    Θα πονέσω γιατρέμου;


    @ akanonisti:
    Δεν μπορώ να απαντήσω διότι φτάσαμε στο απαγορευτικό όριο του chat!
    (βλέπε Oδηγίες Xρήσεως)
    ;)
    brainwaves said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 12:18 π.μ.  
    Spy... Να σου φέρω από τα ροζ; Εκείνα που εσείς εδώ λέγατε μωβ;; Μήπως έτσι σε σώσουμε;;;

    Α... Να ξέρεις ότι σε ορισμένες περιοχές λειτουργούν περίπτερα delivery! Οπότε δε χρειάζεται να πετάξεις! Ούτε καν να πας!! Για τσέκαρε μήπως υπάρχει κανένα στην περιοχή σου!!!
    aKanonisti said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 12:27 π.μ.  
    Αφου δεν μου απαντάτε... αποχωρω...
    Πάω την μύτη μου να κολυμπησει στην Χαλκιδικη....
    (αμα πνιγεί... θα φταίτε εσείς!)

    Υ.Γ.Θα ευχόμουν να σας δω την Κυριακή το βράδυ... αλλα δεν σας αντιπαθω (παραυτα).. οπότε... σας εύχομαι να καταφέρετε να ξεκουραστείτε...
    ο αποτέτοιος said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 1:58 π.μ.  
    νομίζω ότι δεν χρειάζεστε και πολύ προπόνηση (για συγγραφέας εννοώ)
    {κολακεία}

    ακούστε καλύτερα καμιά πιο ανάλαφρη μουσική, π.χ. pink martini(έτσι μου ρθε αυτό)
    {συμβουλή}

    το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά το επάγγελμα των παπλωματάδων
    {μαλακία}
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 2:12 π.μ.  
    @ brainwaves:
    Τελικά κατάλαβα που έγκειται η διαφορά του χρώματος. Εσείς μιλούσατε για 0,5mg ενώ εγώ για 1mg.
    Περίπτερα delivery;
    Ωραία μπίζνα!


    @ akanonisti:
    Κι εγώ εύχομαι στη μελιτζ... ε... στη μύτη σας καλές μπουρμπουλήθρες!


    @ αποτέτοιος:
    Όντως μαλακία!
    Τα άλλα δεν τα σχολιάζω. Νυστάζω...
    Παπίτσα said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 2:18 π.μ.  
    Και γω γύρισα απόξω,....και λέω....για να δω τι παίζει στο ιντερνέτι, και βλέπω ότι κατασκοπέυεις νυχτιάτικα!
    Κάτσε να διαβάσω και το ποστ σου τώρα!
    ο αποτέτοιος said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 2:39 π.μ.  
    και καλώς τα δεχτήκατε!

    (για την καρτποστάλ λέω)


    βλέπω το μπλογκ σας το δουλεύει καλά το κρόουλ!


    και εγώ νυστάζω. καληνύχτα
    elf said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 9:03 π.μ.  
    Έτσι. Γιατί σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση.
    (Τι ωραίο κείμενο!)
    Καλή σας μέρα. Και στον χαλίφη.
    One Happy Dot said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 9:20 π.μ.  
    Μην πέσεις...έπεσες? Θα κάνεις λεκέ στο δρόμο και οι καθαριστές του δήμου θα απεργήσουν. Θα μείνεις στη Συγγρού για μέρες, ενα καλλιτεχνικό splash και μετά τι θα λέμε στο blog σου για σένα? Btw...ωραίες κάρτες σου στέλνει και το βρίσκω εξαιρετικά fit!
    Καλημέρες μμμμμ κρύες! :D
    Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 10:31 π.μ.  
    Ξερεις τι μου θυμησες τωρα? Εκεινη την ταινιαρα το Birdy ο ανθρωπος πουλι.
    Το χεις δει?
    demetrat said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 11:57 π.μ.  
    μόνο να γυρίσεις κιόλας οταν πάς γιά τσιγάρα.
    δ
    Ανώνυμος said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 12:08 μ.μ.  
    Τι θα γινόταν αν (λέμε τώρα) δε πέρναγε το φορτηγό με τα παπλώματα και γύριζε το blog από τις διακοπές του;
    Που θα περιφερόταν ορφανό, φτωχό και μόνο στα δαιδαλώδη σοκάκια και στις αχανείς λεωφόρους του Διαδικτύου;
    Ούτε να το σκέφτομαι δε μπορώ.
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 2:15 μ.μ.  
    @ παπίτσα:
    Kαι;


    @ αποτέτοιος:
    Eυχαριστώ.
    Kαι στα δικά σας.


    @ elf:
    H πρόσκρουση και η επιφάνειά της.
    Kαλημέρα.


    @ one happy dot:
    Ένα καλλιτεχνικό splash!!!
    Tί ωραία φράση...
    Zωγραφίσατε πρωί πρωί.
    (άκου splash...)
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 2:21 μ.μ.  
    @ exoaptonkyklo:
    Όχι ρε γαμώτο, και πάντα ήθελα να τη δω... Aλλά πλεόν την έχουν κάπου θαμένη στα μέσα ράφια των videoclubs και δεν την βλέπω για να θυμηθώ να την πάρω...


    @ demetrat:
    Γιατί;
    Θέλετε να σας φέρω τίποτα;


    @ houlk:
    E, θα μου το φροντίζατε κι εσείς λιγάκι, έτσι δεν είναι;
    Θα αφήνατε κανένα σχόλιο που και που, να μην αισθάνεται αυτήν την απέραντη απώλεια...
    Δείτε το σαν κουτάβι. Mπορεί να το 'παιρνε και κανένας σπίτι του, άμα το λυπότανε και ήταν και φιλόζωος...
    Naf said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 2:49 μ.μ.  
    Γιατί να πηδήξει όταν έχει να βλέπει κάθε μέρα τέτοιες όμορφες εικόνες, όταν ακούει τόσο όμορφες μουσικές, όταν ζεί μια καθημερινότητα και εν πάσει περιπτώση όταν τα περίπτερα δεν ξεμένουν απο τσιγάρα?!
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 2:59 μ.μ.  
    naf,
    Γιατί στις τρείς τα ξημερώματα στο γραφείο, δεν βλέπει τίποτα (ούτε την τύφλα του), ακούει περίεργους θορύβους από πάνω (που δεν μένει κανείς!), ζει όντως μια καθημερινότητα (τώρα για καλό το είπατε αυτό;) και εν πάσει περιπτώσει τέτοια ώρα το πιο κοντικό ανοιχτό περίπτερο είναι στην Bουλιαγμένη!
    βιολιστης στη στεγη said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 3:02 μ.μ.  
    Α, μάλιστα! Μετά τις νεκρολογίες, έρχονται και οι ανάλογες φαντασιώσεις...
    Μήπως να το ξανασκεφτόσασταν για κείνες τις παλιοδιακοπές, Spy;
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 3:12 μ.μ.  
    Tο ξανασκέφτομαι κάθε μέρα, βιολιστή μου, αλλά βλέπετε δεν εξαρτάται από εμένα...
    Mην ταράζεστε πάντως, οι φαντασιώσεις είναι πειραματισμοί...
    Naf said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 3:23 μ.μ.  
    Νόμιζα οτι ήταν λίγο μετά τις 6 το απόγευμα, σύμφωνα με την ιστορία πάντα,επίσης νόμιζα οτι έβλεπε τον Λυκαβηττό και την Αίγινα (εγώ απο το γραφείο μου βλέπω το κτήριο απέναντι btw. Η καθημερινότητα παίζει κι αυτήν τον ρόλο της. Ξεχνιέσαι. Μερικοί δεν την έχουν ούτε αυτή. Και τέλος ζούμε στην Ελλάδα, ούτε τα περίπτερα δεν "κοιμούνται" στις 3 τα ξημερώματα!

    Πάντως σε καλό του βγήκε που πήδηξε έτσι?πήγε μια φοβερή βόλτα αν μη τι άλλο!
    Niemandsrose said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 3:23 μ.μ.  
    Όλα καλά με το στόρυ αλλά ο τίτλος θέλει διόρθωση. Μπορεί να γίνει να πεταχτώ να πάρω στρώμα ή την πέφτω για λίγο (στο στρώμα εννοείται). ;)
    wert01gf said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 5:08 μ.μ.  
    Τους Coldplay θα τους πάρω μαζί μου όταν φύγω.
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 5:15 μ.μ.  
    @ naf:
    Kαι γ@μώ τις βόλτες...
    Aκόμα πάει...


    @ niemandsrose:
    "Tην πέφτω για λίγο..."
    ΦOBEPO!


    @ wert01gf:
    Kι εμείς τι θα 'χουμε ν' ακούμε;
    wilma said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 5:51 μ.μ.  
    spy ένα θα σας πω : Μου λείψατε!
    Διάβαζα τα χαστουκόψαρα και σκεφτόμουν ότι μου θυμίζει τον τρόπο που μας μιλάτε. (κοινώς βρήκα τρόπο για να σας έχω παρέα). να το δείτε αυτό με την πρόβα συγγραφής. Πάει πολύ καλά.

    Δεν έχω γράψει τίποτε ακόμη. ήρθα πρώτα από εδώ για να πω ένα γεια. Τα υπολοιπα έρχονται σιγά σιγά.
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 7:30 μ.μ.  
    WILMAAAAAA !!!!!!!

    Καλωσήρθατε!!!
    Λωτοφάγος said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 7:51 μ.μ.  
    Ποιός σε κόλλησε αυτοκτονικό ιδεασμό; Ο "εργατολόγος" μήπως; Το ότι δεν πήγες ακόμα διακοπές δεν είναι λόγος αυτοκτονίας, νομίζω. Τι λέει κι ο γιατρός σου;
    Πάντως, για άνθρωπος καυσωνόπληκτος, μια χαρά γράφεις! Και... πετάς επίσης! :)
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 7:56 μ.μ.  
    O γιατρός μου λέει να τα παίρνω πρωί, μεσημέρι, βράδυ, μετά το φαγητό, αλλά εγώ τον έχω χεσμένο και τα παίρνω όποτε μου 'ρθει...

    Kωλοχάπια...
    Mara Lisha said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 8:35 μ.μ.  
    Πιστεύω πως πρέπει να δείτε λίγο πιο ζεστά την ιδέα της συγγραφής.
    Σας ταιριάζει πολύ.
    Σας παρακαλώ όμως, μας έχετε στείλει όλους στον καναπέ του dr.seeng από το άγχος μας. Θα πηδήξετε ή όχι;
    Προσωπική (καθαρά) γνώμη. Σας χρειαζόμαστε, μην το κάνετε…
    Spy said...
    2 Αυγούστου 2008 στις 8:43 μ.μ.  
    Kαλή μου mara lisha με κολακεύετε...
    Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
    Aφού συμβουλεύτηκα τελικά και το γιατρό, λέω να μην πηδήξω.
    (σήμερα...)
    mahler76 said...
    3 Αυγούστου 2008 στις 12:41 μ.μ.  
    Έχεις πρόσκληση σε παιχνιδάκι. Δεν ήθελα να την αφήσω στο από πάνω πόστ δεν θα ήταν σωστό. Καλή σου μέρα.
    Kwlogria said...
    4 Αυγούστου 2008 στις 9:12 π.μ.  
    Μου φαίνεται θες να έρθω κει να πούμε δυο κουβέντες από κοντά! Τη διαθήκη σου να γράψεις, όχι να πέσεις από το μπαλκόνι! (Γαμώ τις ιστορίες γράφεις, προσκυνώ!:))
    Spy said...
    4 Αυγούστου 2008 στις 10:09 π.μ.  
    @ kwlogria:
    Άμα γράψω τη διαθήκη μου δε θα 'χεις κουράγιο να έρθεις από τα γέλια...

Post a Comment



Subscribe to: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

My personal songs:


Land GigsQuantcast
 

Blogger Template | Created by: Spy