Ήθελα να εκφράσω την άποψή μου για τα τεκταινόμενα, αλλά μου βγήκε 12 σελίδες, κι επειδή θα χάναμε όλη την πελατεία είπα να βάλω μόνο το παρακάτω βίδεο, που αντικατοπτρίζει τη ψυχοσύνθεσή μου απόλυτα και πολύ θα ήθελα να το είχα γυρίσει εγώ:
Εξαιρετικά αφιερωμένο στον φίλο* μου.
*(στο βίδεο υποδύεται τον ντράμερ!)
.
Οι γριές τον Αύγουστο πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς ακρίδας σε περίοδο μάστιγας. Δε ξέρω τι σκατά τους δίνουν εκεί στο ΙΚΑ λίγο καιρό πριν, αλλά τις βλέπεις ξαφνικά και καρδαμώνουν λες και τις τάισες αμόλυβδη 100 οκτανίων και κατακλύζουν τα πάντα. Τι να κάτσεις στην Αθήνα, τι να πας σε ωραίες αμμουδιές, τι να εκδράμεις μέχρι το χωριό σου (άμα έχεις), αυτές εκεί, θα έχουν πιάσει τα καλύτερα πόστα πριν από σένα και δεν πρόκειται να κουνηθούν από τη θέση τους άμα δε δύσει ο ήλιος.
Γριές με ρόμπες, γριές με μπικουτί, γριές με “πι” ή με παλιό Rover, γριές ευγενικές ή ανάγωγες, γριές που σε φτύνουν να μη σε βασκάνουν και σε γεμίζουν με ευχές ακόμα και σε απόσταση 500 μέτρων μετά την απομάκρυνσή σου, γριές που βρίζουν το κράτος ή την νύφη τους, γριές που κουβαλάνε σακούλες της λαϊκής ή τραβάνε από το χέρι παιδάκια που έχουν βλαστημήσει το γάλα της μάνας τους, γριές όλων των ειδών. Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία.
Δε ξέρω γιατί αυτός ο ηλίθιος οργανισμός που ανακηρύσσει τις Παγκόσμιες Ημέρες γενικώς και αορίστως , δεν έχει ανακηρύξει ακόμα τον Αύγουστο σε Παγκόσμιο Μήνα της Γριάς… Προφανώς φοβούνται τα χειρότερα. Μια πανδημία γριάς π.χ. Κι άντε ψάχνε για εμβόλιο.
Εγώ πάντως τα μέτρα μου τα πήρα για καλό και για κακό: αγόρασα ένα αντηλιακό (όχι εκείνο με το καρπούζι, ήτανε μαλακία τελικά… ένα άλλο) με άρωμα νοσοκομείου. Βρήκα και ένα με άρωμα ράντζου σε διάδρομο στο Γενικό Λαϊκό, αλλά το κρατάω για τις ημέρες του καύσωνα, να το βάζω στο πρόσωπο. Τεφαρίκι πράμα! Ούτε από την ίδια γειτονιά δε θα περνάνε…
Υ.Γ.: Αν “διακοπές” σημαίνει να σταματάς έστω και για λίγο αυτό που κάνεις όλον τον υπόλοιπο χρόνο, το ότι άλλαξα διαδρομή για να πηγαίνω στη δουλειά μετράει;
.
- Γεια σας γιατρέ μου.
- Καλημέρα κύριε Spy.
- Έχω ένα πρόβλημα.
- Πείτε μου.
- Το παιδί μου…
- Ναι;
- Μιλάει…
- Α, μα αυτό είναι θαυμάσιο!
- Ε, ξέρετε γιατρέ, είναι μόλις δύο μηνών…
- Γκχμ, ναι… ε… και τι ακριβώς λέει;
- Λέει: “αγκου, αγκου, αααϊιι, γκλγκλ, γκλ, αγκαά…”
- Mμμ, ναι…
- Λέει και κάτι άλλα που δεν τα θυμάμαι.
- Ναι, κοιτάξτε: δεν είναι κάτι ανησυχητικό αυτό. Μπορεί να πρόκειται περί ενός παιδιού-θαύματος!
- Φυσικά και πρόκειται περί τέτοιου, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.
- Και που είναι;
- Το θέμα είναι ότι μιλάει σε μια αγελάδα!
- Αγελάδα;
- Ναι γιατρέ μου…
- Μην ανησυχείτε κύριε Spy. Πολλά παιδιά αναπτύσσουν από νωρίς μια έντονη κοινωνικότητα, και όπως καταλαβαίνετε τους είναι σχετικά εύκολο, έως και ευχάριστο θα έλεγα, να επικοινωνούν με αθώα άκακα ζωάκια, τα οποία…
- Εεε, συγγνώμη γιατρέ…
- Παρακαλώ;
- Δεν είναι κανονική αγελάδα.
- Και τι είναι;
- Αγελάδα - κουδουνίστρα!
- Ααα, μάλιστα…
- Καταλάβατε;
- Πως; Πως;...
- Μπορώ να κάνω κάτι γιατρέ μου;
- Ναι… βέβαια… θέλετε να κάνετε αυτόν εδώ τον μπάφο που μου έχει περισσέψει;
- Α, χίλια ευχαριστώ! Είστε άγιος άνθρωπος!
- Τα παραλέτε…
[παφ, παφ, πουφ…]
[παφ, παφ, πουφ…]
.
- Λοιπόν...
Τώρα ο μπαμπάς θα σου πει ένα ωραίο παραμύθι.
Εντάξει κουκλίτσα μου;
- Αγκού... γλγλγλ...
- Λοιπόν...
Ε...
Ναι! Ήταν που λες μια φορά κι έναν καιρό η Χιονάτη και οι οκτώ Νάνοι και μια καργιόλα μάγισσα και ένας τρέντυ πρίγκηπας και... ε... και... ο... ο Σρεκ! Ναι. Αυτοί ήταν. Άντε καληνύχτα τώρα. [Σμουτς]
- Ουάαααα...!!!
- Τι; Δε σ’ άρεσε;
- Ουάαααα...!!!
- Καλά, καλά. Ηρέμησε. Ήταν λοιπόν όλοι αυτοί, και ζούσαν σ’ ένα κωλόσπιτο μέσα σ’ ένα δάσος οι οκτώ Νάνοι, και κόβανε ξύλα από το δάσος για να φτιάξουν ένα φράγμα και να παράγουν φτηνή ηλεκτρική ενέργεια, και να την πουλάνε μετά στη %#$=%&+*ΔΕΗ, και να μας την πουλάει μετά εμάς η ΔΕΗ με 800% καπέλο, και να πληρώνουμε κι ένα σκασμό Δημοτικά Τέλη, που ούτε έναν τενεκέ στη γωνία δεν έχουν βάλει οι παλιοπούστηδες για τα σκουπίδια, κι αυτή τη λάμπα στη γωνία έχει να την αλλάξει ο γαμωδήμαρχος από πριν εκλεγεί, και... και... τι λέγαμε; Α, ναι! Και μια μέρα είχε πάει να πάρει σερβιέτες αυτή η μαλάκω η Χιονάτη, και χάθηκε μέσα στο δάσος (μα καλά, ποιος τα γράφει αυτά τα παραμύθια; έχει σερβιέτες στο δάσος;) και τη βρήκανε οι Νάνοι, και της είπαν: «άκου να δεις μωρή, άμα θες να σε σπιτώσουμε, θα μας πλένεις, θα μας μαγειρεύεις, θα καθαρίζεις το σπίτι, θα φροντίζεις τον κήπο, κι άμα είμαστε και στα ντουζένια μας θα μας κάνεις και καμιά πίπα, νταξ;» και η βλαμμένη δέχτηκε γιατί δεν ήξερε τι σημαίνει «ντουζένια», κι άρχισε να τα κάνει όλα αυτά... και... ε, γκχμ... ζήσαν αυτοί καλ...
- Ουάαααα...!!!
- Ωρεπούστημου!
- Ουάαααα...!!!
- Γαμώ τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!
Λοιπόν: Κι εκεί που ήσαντε μια μέρα που λες, ανάμεσα σε κάτι παρτούζες κι ένα παστίτσιο που έφτιαχνε η βλαμμένη, ψιλοπείνασε κι άρπαξε ένα μήλο και το χλαπάκιασε, αλλά το μήλο είχε κάτι φυτοφάρμακα, γιατί η καργιόλα η μάγισσα που λέγαμε παραπάνω, θυμάσαι; μπράβο, αυτή λοιπόν, ήτανε μεγάλη σκρόφα και ήξερε πως ο πρίγκηπας θα ερωτευόταν τη Χιονάτη κι όχι την κόρη της την... την... ε... την Σταχτοπούτα που ήταν κοντή, χοντρή, με καμπούρα, με σπυριά στη μούρη και μια κρεατοελιά σα σπαλομπριζόλα στο λαιμό της, κι αποφάσισε να σκοτώσει τη μαλάκω την ασπρουλιάρα και έβαλε τα δηλητήρια μέσα στο μήλο, που σίγουρα αυτό θα διάλεγε η άλλη η ηλίθια ανάμεσα σε όλα τα άλλα, και... ουφ! τέλος πάντων, το έφαγε και ψόφησε, και οι εννιά Νάνοι δεν πήρανε χαμπάρι μία, γιατί είχανε βρει την Κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος και πηδιόσαντε όλοι μαζί, και τότε ήρθε αυτός ο φλώρος ο πρίγκηπας, και τη φίλησε και η μαλάκω ξύπνησε, κι έπαθε κι ένα εγκεφαλικό μόλις τον είδε, και πηδιόσαντε κι αυτοί, και η μάγισσα κόντεψε να πεθάνει από το κακό της γιατί κανείς δεν πηδιόσαντε μαζί της, και... και...
- Χρρρ... ζζζ...
- Κοιμήθηκε το κουκλί μου!
- [από το βάθος] Αγάπη μουουουου...
- Τι;
- Κοιμήθηκε η μικρή;
- Φυσικά μωρό μου! Της διάβασα ένα παραμύθι!
- Ωραία. Μπορείς να έρθεις λίγο που σε θέλω;
- Τι;
- Σκύψε λίγο βρε μωρό μου, να μη σηκώνομαι από τον καναπέ γιατί είμαι κουρασμένη...
- Ναι αγάπη μου. Τι θέλεις; Πες μου...
Μπαφ!*
*(έτσι και με ξαναβαρέσει μπροστά στο παιδί θα την απολύσω, σας το λέω...)
.
Το μεγάλο κιτρινοπράσινο ανθρωπόμορφο τέρας μούγκρισε και η γη σείστηκε κάτω από τα πόδια του. Φωτιές βγήκαν από τα βρωμερά του ρουθούνια και κατάκαψαν όλη τη βλάστηση τριγύρω. Μια βροντερή κλανιά συμπλήρωσε την ειδυλλιακή σκηνή.
Η πριγκίπισσα Αλίσια χέστηκε κυριολεκτικά από το φόβο της. Χέστηκε μάλιστα τόσο πολύ που το κατάλευκο μεταξωτό αέρινο φόρεμά της μετατράπηκε μεμιάς σε ένα σιχαμένο καφέ πατσαβούρι. Μια ενεξέλεγκτη μπόχα απλώθηκε στον αέρα.
Ο ευγενικός και θαρραλέος ιππότης Μπιμπιρλάνος μόλις είχε φτάσει στο σημείο, πάνω στο περήφανο άτι του, τον Παναή, (ο οποίος ήταν κρυφαδερφή αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να καλπάζει κανονικά στα κακοτράχαλα βουνά και να χέζει ασύστολα μέσα στις αλέες του κάστρου), όταν αντίκρισε το σιχαμένο τέρας να στρώνει το τραπέζι για να κατασπαράξει με την ησυχία του την πριγκίπισσα. Με μια απότομη κίνηση έβγαλε από τη θήκη του το αστραφτερό του σπαθί, με το οποίο είχε ξεκοιλιάσει δεκάδες δράκους και τέρατα και νεράιδες (κατά λάθος), και με άλλη μία απότομη κίνηση έπεσε από τον περήφανο Παναή, καθώς η πολυποίκιλτη πανοπλία του μάγκωσε κατά λάθος στα χαλινάρια του αλόγου την ώρα που εκείνος προσπαθούσε να εντυπωσιάσει την Αλίσια, με ένα διπλό τόλουπ ξεπεζέματος.
Ωϊμέ!
Συμφορά!
Ο καημένος ιππότης έπεσε τόσο άγαρμπα στο έδαφος που το αστραφτερό κλπ. σπαθί του έχοντας πρώτα σφηνωθεί στη σχισμή δύο μικρών βράχων, του χώθηκε τόσο βαθειά στον κώλο, που η σκωληκοειδίτιδα του βγήκε από τα αυτιά. Το άψυχο σώμα έγειρε απότομα και το κεφάλι του δίσμοιρου ευγενούς, τσακίστηκε στα προαναφερθέντα βράχια. Σύντομα ένα χυλός από λιωμένα μυαλά, πηχτά αίματα και κατακρεουργημένα εντόσθια σχημάτισε μια αηδιαστική λίμνη γύρω από τον Παναή, ο οποίος εμφανώς ενοχλημένος ρεύτηκε μεγαλόπρεπα, και αποχώρησε από τη σκηνή καπνίζοντας έναν μπάφο, που είχε στρίψει νωρίτερα στους βασιλικούς στάβλους.
Το δείλι βάφτηκε σκατί, και μια σαστισμάρα επικράτησε ανάμεσα στα μοναδικά ζωντανά πλάσματα της ιλαροτραγωδίας, ώσπου ξάφνου...
[τακ, τακ...]
- Αγάπη μου;
- Ναι;
- Τι κάνεις εκεί;
- Γράφω.
- Τι ακριβώς γράφεις γλυκέ μου;
- Ένα παραμυθάκι...
- Για ποιόν αγάπη μου;
- Ε, για ποιόν άλλον; Για την κόρη μου φυσικ...
Μπαφ!*
*(ουδέν σχόλιον...)
.
- Τι είναι αυτό;
- Το παιδί!
- Καλά, μαλάκας είσαι; Και πως το κρατάς έτσι;
- Αγάπη μου... για να το πλύνω...
- Και ποιος σου είπε ότι πρέπει να το κρτάς έτσι για να το πλύνεις;
- Ε... είχα δει εσένα μια φορά που έπλενες ένα κοτόπουλ...
Μπαφ !*
*(άσχημο χόμπυ βρήκαμε...)
.
Μέχρι να γεννήσουμε παιδί (μιας και δεν έχουμε τι να κάνουμε),
στο σπίτι γεννάμε ιδέες...
Εχθές το βράδυ εμένα μου ήρθε η κάτωθι:
- Αγάπη μου...
- Τι;
- Έχω μια ιδέα.
- Ωραία. Άμα βρεις κι άλλες τέσερεις κράτα τες να κάνουμε ομάδα μπάσκετ...
- Σοβαρά μιλάω.
- Κι εγώ σοβαρά βαριέμαι...
- Άκου τι σκέφτηκα: Κάθεσαι εσύ εδώ με τη μαμά σου, που είναι άνετα και δροσερά και ωραία και... ε... και... αυτά τέλος πάντων, και πάω εγώ να δω το μπάσκετ στο... ε... χμφ... στο... γήπεδο. Ε;
- Που θα πας λέει;
- Στο γήπεδο αγάπη μου. Έχω βαρεθεί τη ζωή μου εδώ μέσα, γαμώ την αναμονή μου!
- Και που είναι το γήπεδο ακριβώς;
- Στο Φάληρο.
- Κι εμείς που μένουμε είπαμε;
- Ε, στο... στην... στον Γέρακα...
- Δηλαδή σε άλλον νομό σχεδόν!
- Ε, τώρα... μην είσαι υπερβολική.
- Δεν είμαι υπερβολική. Έγκυος είμαι!
- Ναι αγάπη μου...
- Κι άμα μου σπάσουν τα νερά;
- Να, έχω συνεννοηθεί με τον Κώστα, τον αδερφό της γυναίκας του γείτονα ντε, εδώ δίπλα στην παραπάνω γωνία, που είναι ΠΑΟΚ και δεν ενδιαφέρεται για τα play-offs, να τον πάρεις τηλέφωνο και να έρθει να σε κουβαλήσει εκείνος στο μαιευτήριο, κι όταν τελειώσει ο αγών...
Μπαφ !*
*(η ψεύτρα! όταν με γνώρισε μου είπε ότι της αρέσουν οι αθλητικοί τύποι...)
.
- Τι είναι αυτό;
- Η μάνα μου!
- Και τι ήρθε να κάνει στο σπίτ...;
Μπαφ !*
*(όσο περνάει ο καιρός συνεννοούμαστε γρηγορότερα...)
.
- Αγάπη μου...;
- Μμμ...
- Μίλησα με την μαία...
- Και;
- Ε, να... μου είπε πως πρέπει να κάνουμε σεξ...
- Μεθυσμένη θα ήταν!
- Έλα ρε μωρό μου, πρέπει...
- Το μόνο που πρέπει είναι να σταματήσεις τα ναρκωτικά. Άκου σεξ!
- Βρε αγάπη μου, είναι θέμα της εγκυμοσύνης. Θα βοηθήσει.
- Ποιόν; Τη μαία;
- Εμένα βρε άσχετε! Το σεξ τις τελευταίες μέρες βοηθάει να ανοίξει ο τράχηλ...
- ΞΕΧΝΑ ΤΟ!
- Μα αφού μου είπε.
- Να της πεις πως δεν έχουμε λεφτά να την πληρώσουμε. Θα δεις μετά αν θα σου ξαναπεί τέτοιες μαλακίες...
- Έλα βρε αγαπούλα μου... θα σου κάνω τρελλίτσες...
- Μα καλά... σε έχουν βαρέσει οι ορμόνες στον εγκέφαλο; Οι μόνες τρελλίτσες που μπορείς να κάνεις είναι να δεις πέντε επεισόδια του LOST στη σειρά!
- Αααααα.... {κλαψ} Δε μ’ αγαπάααααααας... άαααας...
- Ωρεπούστημου.
- Αααααα...
- Καλά σκάσε! Θα προσπαθήσω.
- Αγάπη μου! {...καρδούλες on the air...}
- (κι άμα μου κάνει κούκου εμένα να με φτύσεις...)
- Πάω μέσα. Θα έρθεις; {πετάρισμα βλεφάρων}
- Γκχμφφφ... να κάνω το τσιγάρο μου κι έρχομαι...
- Μωρό μου εσύ! Άντρα μου!
- Και που ‘σαι;
- Τι φως μου;
- Σβήσε και το φως, ε;
- Ναι αγάπη μου.
..........................................
{δέκα λεπτά αργότερα}
..........................................
- Ααααα!!! Μαμά μου!
- Τι έπαθες πάλι;
- Τι είναι αυτό;;;
- Βυζί...
- Και πως είναι έτσ...;
Μπαφ !*
*(αηδία έχει καταντήσει αυτό με τις σφαλιάρες...)
.
- Τι είναι αυτό;
- Το πιάνο!
- ΠΟΙΟ πιάνο βρε άχρηστε;;;
- Τι ποιό πιάνο; ΤΟ πιάνο!
- Ρε χαζεμένε, τρελλάθηκες εντελώς; Δεν σου έφταναν όλα αυτά τα συνθεσάϊζερς που έχεις στο υπόγειο; Κουβάλησες και πιάνο εδώ μέσα;
- Δεν είναι για μένα αυτό.
- Και για ποιόν ακριβώς είναι;
- Για τη κόρη μου φυσικά!
- Μα... είσαι βλαμμένος;;;
- Γιατί; Εμένα η κόρη μου θα γίνει σπουδαία πιανίστρια! Μάλιστα!
Η Vanessa Mae δηλαδή τι παραπάνω έχει;
- Βιολί!
- Το ίδιο είναι.
- ΔΕΝ είναι το ίδιο. Εκείνη είναι τριάντα χρονών. Η κόρη σου είναι μείον ένα!
- Ε, και; Θα ξεκινήσει τα μαθήματα από τώρα και στα πέντε της θα δώσει το πρώτο της κονσέρτο με τη Φιλαρμονική της Βιέννης!
- Ναι, και στα δέκα της θα παντρευτεί τον Καβάκο...
- Ούτε που να το σκέφτεσαι! Έχεις δει το μουστάκι του;
- Εσύ έχεις δει τον τραπεζικό του λογαριασμό;
- Φακ!
- Και δεν μου λες ρε βλήμα;
- Τι αγάπη μου;
- Που ΑΚΡΙΒΩΣ θα τη βάλουμε την ντιβανοκασέλα;
- Ε, που αλλού στο δωμάτιό της!
- Είσαι με τα καλά σου μωρέ; Αφού δεν χωράει!
- Πως δεν χωράει; Να! Έχω κάνει ήδη χώρο.
- Ιιιιιιιι...!!!!
- Τι;
- ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΝΙΑ;;;
- Ωχ! Κούνια ήταν αυτ...;
Μπαφ !*
*(το κέρατό μου μέσα... όλο εγώ τις τρώω τις σφαλιάρες σ’ αυτό το σπίτι)
- Τι είναι αυτό;
- “Αυτό” είναι τα εσώρουχα της κόρης σου!
- Τα ποιά;;;
- Κουφός είσαι; Τα εσώρουχα της κόρης σου.
- Μήπως είναι της γιαγιάς σου που τα ξέχασε στο σπίτι το 1956;
- Τι λες βρε άθλιε;
- Εγώ τι λέω μωρέ; Αυτά δεν θα τα φόραγε ούτε η Πάρις Χίλτον, στο πάρτυ του νηπιαγωγείου της...
- Γιατί; Τι έχουν δηλαδή;
- Κατ’ αρχάς είναι ΡΟΖ!!!
- Ε, φυσικά είναι ροζ! Κορίτσι θα γεννήσω, όχι τον Καραγκούνη!
- Κατά δεύτερον είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ!
- Μα... αφού πρέπει να χωράει και η πάνα μέσα...
- Κατά τρίτον και σημαντικότερον είναι ΑΝΤΙ-ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ!
- ...
- Εμένα η κόρη μου θα γίνει Θεά!!! Θα βγαίνει βόλτα στο δρόμο και θα κουτουλάνε στις κολώνες οι άντρες...!
- ΘΑ! ΘΑ γίνει Θεά! Μέχρι τότε εσύ μπορεί και να παίζεις τάβλι με τον Άγιο Πέτρο, γεροξεκούτη... Προς το παρόν είναι έμβρυο, και μεθαύριο θα είναι βρέφος. Τις έχεις ξανακούσει αυτές τις λέξεις;
- Δεν ξέρω τι μου λες. Εγώ άλλα είχα στο μυαλό μου, όταν μάθαμε ότι θα κάνουμε κορίτσι.
- Δηλαδή; Τι είχες;
- Να! Κάτι τέτοιο, πάνω κάτ...
Μπαφ !*
*(η προηγούμενη σφαλιάρα ήταν χάδι μπροστά σ’ αυτήν...)
.
- Τι είναι αυτό;
- “Αυτό” είναι τα παπουτσάκια της κόρης σου!
- Εχμφ... ναι...
- Πάρτα.
- Τι να τα κάνω;
- Να τα βάλεις στον αποστειρωτήρα.
- Τα παπούτσια;;;
- Ναι.
- Κορίτσι μου έχεις παλαβώσει εντελώς;
- Όχι βρε άχρηστε! Θέλω να τα πλύνουμε διότι παραείναι καινούργια. Δε βλέπεις που όλοι τα φοράνε ξεπλυμένα; Έτσι είναι της μόδας τώρα.
- Είσαι σοβαρή; Μήπως θέλεις να γράψουμε και με μαρκαδόρο επάνω “I like Tokio Hotel”;
- Ε... δε ξέρω άμα θα της αρέσουν οι Tokio Hotel.
- Άμα της αρέσουν, θα της σβουρίξω μια σφαλιάρα, και θα την κλείσω στο υπόγειο, με τα άπαντα των Pink Floyd τέρμα γκάζια στο στερεοφωνικό, μέχρι να συνέλθει...
- Μα είσαι εντελώς μαλάκας;
- Μη βρίζεις μωρέ! Ακούει το παιδί!
- Μπα; Τώρα ακούει; Προχθές που έβριζες όλο το βράδυ τις αδερφές Μαγγίρα και τον Φωκά Ευαγγελινό δεν άκουγε;
- Αυτό δεν μετράει...
- Βρε άει... από ‘δω! Παλιο-πουρόκερ της δεκάρας, που μας το παίζεις κουλτούρα στα βλογς και στο σπίτι έχεις μονίμως το Fairytale στο repeat. Ακόμα κι ο κυρ-Θανάσης απέναντι, μας έχει πάρει στο δούλεμα!
- Τι λες μωρέ;
- Εγώ τι λέω; Προχθές κατέβηκα να πετάξω τα σκουπίδια, να κλαδέψω τους θάμνους, να φυτέψω κάτι μελιτζάνες και να μεταφέρω το σαλονάκι του κήπου να το δει λίγο ο ήλιος, και μόλις με είδε μου είπε: “Καλή λευτεριά κοπέλα μου, μ’ έναν πόνο, και καλά μυαλά...”
- Μα σκάσε επιτέλους! Ρεζίλι μ’ έχεις κάνει. Θα νομίζουν όλοι πως εγώ δεν κάνω τίποτα εδώ μέσα!
- Γιατί; Κάνεις;
- Ε, πως δεν κάνω; Εχθές έκλεισα τον θερμοστάτη για να μην καίει τζάμπα το καλοριφέρ.
- Ρε...
- Και τώρα που το θυμήθηκα, είμαι και ο μόνος από την οικογένεια που γράφει ποστ. Εσύ έχεις να γράψεις από τότε που σε γκάστρ...
Μπαφ !*
*(τέτοια σφαλιάρα, ούτε ο Βέγγος στα ντουζένια του δεν έχει φάει...)
.
Ως γνωστόν,
οι πάσης φύσεως επέτειοι, δεν είναι το φόρτε μας,
(άσε που σιχαινόμαστε και τις "Παγκόσμιες Ημέρες"
για κάθε παπαριά που υπάρχει στον πλανήτη...)
πλην όμως το εν λόγω βίδεο είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ,
και ως άνθρωποι αλλά και καλλιτέχνες
οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την υπέρτατη πολιτισμική αξία του.
Όποιος δεν προλάβει τους υπότιτλοι,
ας πρόσεχε...
* Την ιδέα την κλέψαμε από εδώ.
.
Το βλογ μας, συνεπές στις απαιτήσεις του αναγνωστικού του κοινού, και πάντα ευαίσθητο σε θέματα που άπτονται των κοινωνικών τάσεων, αλλά πάνω απ’ όλα με γρήγορα αντανακλαστικά σε περιπτώσεις συμπαράστασης σε συνανθρώπους μας που χρήζουν βοηθείας (όπως αυτή εδώ), πρωτοπορεί για μια ακόμα φορά, φέρνοντας τα πάνω κάτω, στα online εκδοτικά δεδομένα.
Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, με υπερηφάνια και υψηλό αίσθημα ευθύνης σας παρουσιάζουμε, τη νέα, ριζοσπαστική και ασυναγώνιστη υπηρεσία μας:
Μακροχρόνια μίσθωση (Leasing) λέξεων!
Διαλέξετε μέσα από μια μεγάλη ποικιλία λέξεων, ικανών να εμπνεύσουν ακόμα και ομιλία του Σημίτη στα σανσκριτικά, αυτές που ταιριάζουν στο βλογ σας και στην ψυχοσύνθεσή σας (ανάλογα με την ημέρα), και που μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε την ανάρτηση της ζωής σας!
Για διευκόλυνσή σας, σας παραθέτουμε εδώ ένα ΔΩΡΕΑΝ δείγμα, ώστε να εκτιμήσετε μόνοι σας την πραγματική αξία των υπηρεσιών μας. Τις παρακάτω λέξεις μπορείτε ελεύθερα να τις κάνετε download, copy-paste, delete, publish, κλπ.
Για βλογς “κοινωνικο-πολιτικού” περιεχομένου:
Εύκολες: σκάνδαλο, κυβέρνηση, ανεργία, γκάλοπ, κουρασμένος, κ.α.
Δύσκολες: δημόσιο χρέος, διαφάνεια, αριστερά, τράπεζες, κ.α.
Bonus φράση: Που πήγαν τα λεφτά;
Για βλογς “ψυχοπλακωτικού” περιεχομένου:
Εύκολες: μαύρο, μόνος/η, πονάω, βρέχει, δάκρυα, ψυχή, όνειρα, κ.α.
Δύσκολες: μοναχικότητα, επιλογές, φορμόλη, λήθη, βυθίζομαι, κ.α.
Bonus δόλωμα: Κλαψομουνιές από το YouTube.
Για βλογς “ψάχνω-να-γαμήσω” περιεχομένου:
Εύκολες: μαύρο, μόνος/η, πονάω, βρέχει, δάκρυα, ψυχή, όνειρα, κ.α.
Δύσκολες: Μόνικα, Χατζηγιάννης, απογοητευμένος, στεγνή, υγρή, κ.α.
Bonus εμπειρία: Online χυλόπιτα.
Για βλογς “χιουμοριστικού-καυστικού” περιεχομένου:
Εύκολες: γάμπες, κυβερνητικό σχέδιο, Τοτός, γάμπες, σεξ, πουκάμισο, κ.α.
Δύσκολες: καθρέφτης, λειψυδρία, γάμπες, στομάχι, κόκαλο, άλλος, κ.α.
Bonus σχολιαστής: Επίτιμος.
Για βλογς “αθλητικού” περιεχομένου:
Εύκολες: Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, κ.α.
Δύσκολες: κούπα/κύπελλο/πρωτάθλημα/τρόπαια (άλλων ομάδων) κ.α.
Bonus αξιοθέατο: Γήπεδο Καραϊσκάκη
Για βλογς “σουρρεαλιστικού” περιεχομένου:
Εύκολες: φράγκα, ταξίδι, γκρίνια, βλακ χιούμορ, μαγειρεύω, κ.α.
Δύσκολες: εγώ, εξωσωματική (εμπειρία), ξορκίζω, ενδοσκόπηση, κ.α.
Bonus παραισθησιογόνο: Γκουακαμόλε.
Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, όλα τα παραπάνω, δεν είναι παρά ένα μικρό δείγμα της τεράστιας συλλογής που διατίθεται στα καταστήματά μας.
Κλείνοντας θα θέλαμε να πληροφορήσουμε το φιλοθεάμον κοινό, πως εκτός από μεμονωμένες λέξεις, στη διάθεση σας υπάρχουν και ολοκληρωμένες φράσεις, μισοτελειωμένες φράσεις, πληθώρα αποσιωπητικών και εξυπνάδες διαπολιτισμικής αξίας.
Για ενοικίαση ολοκληρωμένων ποστς, όπως και επί παραγγελία συγγραφή αποστομωτικών σχολίων σε βλογς τρίτων, παρακαλείσθε όπως απευθύνεστε στη γραμματεία του βλογ, ώστε να κανονίσετε interview με έναν από τους εκπροσώπους μας, και να λάβετε προσωποποιημένη προσφορά.
* Αφιερωμένο σ’ έναν αφυδατωμένο φίλο.
.
1) Τρισμέγιστε βλόγερ, πως μπορώ να το κάνω κι εγώ αυτό; -> [Να ψάξεις να το βρεις μόνος σου! Όταν το έψαχνα εγώ εσύ τσάκιζες μπριζολίδια στα βλάχικα της Βάρης.]
2) Μα είμαι εντελώς βλήμα, να φανταστείτε πάνσοφε, ακόμα και στα links κάνω διπλό κλικ, μόνο αυτό ξέρω, και το Quit, τα άλλα μου τα έβαλε ο ανηψιός μου στο πι σι, που ξέρει απ’ αυτά! -> [Να του πεις να σου βάλει και μια θερμοφόρα στην πλάτη γιατί θα σκευρώσεις, στην ηλικία σου καλύτερα να ασχολείσαι με το βελονάκι. Το βλόγιν βλάπτει σοβαρά τη σπονδυλική στήλη και την όραση.]
3) Υπέρτατε Μαέστρο των βλογς, γιατί το δικό σας βλογ είναι θεϊκό και το δικό μου είναι σαν παστουρμάς ξεχασμένος εκτός ψυγείου; -> [Διότι εγώ είμαι σπουδαίος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης, ενώ εσύ πάτησες απλά το auto-create της υπηρεσίας βλόγιν για να το φτιάξεις πριν σου κρυώσει το παστίτσιο.]
4) Τιτάνα της βλογόσφαιρας πως θα μπορούσα κι εγώ να έχω ένα βλογ, έστω και στο 1/10 της καλαισθησίας του δικού σας; -> [Επειδή είσθε ευγενής θα σας πω: κλικ (ένα κλικ λέμε!) εδώ δίπλα, στην εικονίτσα που κουνιέται, όχι στις άλλες, θα σας πάνε αλλού κι άντε να μου ξανάρθετε μετά.]
5) Ρε φιλάρα, γιατί εσύ έχεις διακόσιαπενηνταδώδεκα σχόλια σε κάθε ποστ, κι εμένα με επισκέπτεται μόνο μια φίλη της πρώην μου; -> [Να ξαναπεράσεις αύριο, και να με ρωτήσεις πιο ευγενικά!]
6) Μάλιστα: Αξιότιμε κύριε Spy (καλά το πάω;) πως μπορώ να αυξήσω την επισκεψιμότητά μου; -> [(καλά το πήγες) Να γράψεις κάτι της προκοπής. Πιστεύεις ότι ενδιαφέρει κανέναν γιατί σε παράτησε πρόπερσι η γκόμενά σου κι εσύ κλαψομουνιάζεις ακόμα;]
7) Εκλαμπρότατε, πολύ συχνά τώρα τελευταία δεν έχω έμπνευση και ότι ποστ κι αν γράψω είναι μπούρδα. Τι με συμβουλεύετε; -> [Σταμάτα να γράφεις ποστ! Τα σχόλια είναι καλύτερα. Ο Επίτιμος δηλαδή χαζός είναι που το κάνει;]
8) Ρε πούστη μου, τι σκατά είναι όλα αυτά τα γ@μω$%#@*@^# ψιψιψίνια και τα μπλιμπλίκια που ασχολούνται όλοι οι άλλοι, κι εγώ δεν καταλαβαίνω Χριστό; -> [Προφανώς έχεις μπει σε λάθος F.A.Q.!]
9) Να με συγχωρείτε άξιε και τιμημένε Δαλάι Λάμα του internet… Εννοούσα τι ακριβώς είναι το φέϊσμπουκ, το εμ ες εν, το τγουίτερ, το ντελίσιους, το τεχνορατι, το φρεντφιντ, το σκάϊπ, το γουίντοουζ λάϊβ κλπ.; -> [Να πας και να ρωτήσεις τον γκουρού του social networking, εμείς εδώ είμεθα σοβαρό βλογ!]
10) Υπέροχε Spy, είμαι κυριολεκτικά συνεπαρμένη από την ευγενική και γοητευτική παρουσία σας εδώ. Πως θα μπορούσα να σας γνωρίσω και από κοντά; -> [Μικρή μου Λολίτα, είναι απλό: στέλνεις ένα e-mail με 3 τουλάχιστον γυμνές σου φωτογραφίες, διαστάσεις στήθους – μέσης – γοφών, σκαναρισμένη φωτοτυπία του Ε9 σου, βιογραφικό και παρούσα θέση εργασίας του κηδεμόνα σου, και τέλος ένα έμβασμα 2.000 ευρώ στον λογαριασμό που θα σου στείλω. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η γυναίκα μου...]
(συνεχίζεται)
.
Υπήρξα υπεροπτικά ρατσιστής
στο προηγούμενο ποστ.
“Κι αν κάποιος δεν ξέρει αγγλικά;”
σκέφτηκα σήμερα.
Για την αποζημίωσή σας λοιπόν, παραθέτω εδώ την ελληνική μετάφραση έτσι ακριβώς όπως την μετέφρασε το εγκυρότατο μεταφραστήρι babelfish της Yahoo:
“Αυτό είναι μια θέση που αντιπροσωπεύει ΑΚΡΙΒΩΣ η θέση της ζωής μου, για τις προηγούμενες λίγες μήνες.
Όλα φαίνονται να είναι στο λάθος πλευρά.
Οι επισκέπτες και οι συνηθισμένοι σχολιαστές παρακαλούνται
για να αφήσει ένα χρήσιμο μήνυμα (στην άλλη σελίδα, ξέρετε…)
εάν θα κατορθώσουν να διαβάσουν αυτήν την θέση
χωρίς να γυρίσει το όργανο ελέγχου τους ανάποδα.
Εάν όχι, αυτός τους σημαίνει σχετικά με μη ενήμερο για τη σφαιρική κρίση.
Ο Θεός Μαΐου μας βοηθά!”
Αριστούργημα!
(δεν ξαναγράφω ποστ, θα βάζω το babelfish να τα γράφει...)
.
.
.
.
.
.
.
.
- Πάμε;
- Και δεν πάμε;
- Τα ‘χεις πάρει όλα;
- Τα ‘χω.
- Και τη βενζίνη;
- Ναι.
- Και τα στουπιά;
- Και τα στουπιά.
- Α...
- Ναι.
- Και τα φτυάρια;
- Τα πήρα.
- Γάντια πήρες;
- Πήρα.
- Στη γυναίκα σου τι είπες;
- Ότι πάμε στο καζίνο.
- Ποιοι πάμε;
- Εμείς οι δύο!
- Σε πίστεψε;
- Πφφφ...
- "Πφφφ" είχες πει και την προηγούμενη φορά.
- Και;
- Και τηλεφωνούσε στη δικιά μου, τρεις τα χαράματα, να τη ρωτήσει αν ξέρει τίποτα Βουλγάρες που να μας κάνουν παρέα.
- Ναι;
- Τι ναι μωρέ μαλάκα;
- Ήξερε;
- (παφ!)
- Τι βαράς ρε πούστη μου;
- Είσαι ηλίθιος.
- Σοβαρά; Να πάρεις τότε άλλον μαζί σου.
- ...
- Μαλάκα...
- Τα κλειδιά του αυτοκινήτου;
- Τα ‘χω.
- Χοντρό μπουφάν πήρες; Κάνει κρύο εκεί.
- Πήρα.
- Γάντια;
- Με ρώτησες!
- Α... Έχω λίγο άγχος...
- Φαίνεται.
- Δεν το ‘χω ξανακάνει.
- Δουλειά είναι. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.
- Ναι, η ντροπή είναι το πρόβλημα μου...
- Ε, τότε;
- Οινόπνευμα πήρες;
- Ναι.
- Αναπτήρα;
- Ναι.
- Τσιγάρα έχεις;
- Δεν καπνίζω βρε μαλάκα!
- Α, ναι...
- Μας έπρηξες. Πάμε;
- Χμ... ναι...
- Άντε!
- Το τηλέφωνο του, το έχεις;
- Ποιανού;
- Του... του... “εργοδότη” ρε μαλάκα...
- Όχι. Το έχει πάντα μαζί του. Δεν μου το δίνει.
- Βρήκες ώρα για χιούμορ...
- Πάμε;
- ...
- Δεν θα αλλάξει τίποτα σε 10 λεπτά!
- Καλά... Πάμε.
..................................................................
(πάνε)
..................................................................
(πάνε ακόμα)
..................................................................
(κάποια στιγμή...)
- Εδώ;
- Ναι, γιατί τι έχει;
- Όχι, τίποτα. Καλά είναι.
- Ε, άντε σβήσε τ’ αμάξι.
- Δεν πιστεύω να περάσει κανείς τέτοια ώρα.
- Ρε μαλάκα, κοίτα ΠΟΥ είμαστε!
- ... ναι...
- Και είναι τέσσερεις τα ξημερώματα!
- ...
- Λες να περάσει κανένας αγρότης να πάει να ποτίσει;
- Ξέρω ‘γω; Έχει φοβηθεί το μάτι μου.
- Κατέβα!
- Κατεβαίνω.
(κατέβηκαν)
- Να κάνουμε ένα τσιγάρο πρώτα;
- Αφού δεν καπνίζω ρε βλήμα!
- Καλά. Θα κάνω εγώ για σένα.
- Πολύ αποφασιστικό σε βλέπω...
- Αφού σου είπα έχω άγχος! Δεν το ‘χω ξανακάνει.
- Σκέψου τα φράγκα.
- Αυτά σκέφτομαι.
- Και τα παιδιά σου...
- Κι αυτά.
- Και τη φουκαριάρα τη μάνα σου...
- Ε, άιντε και γαμήσου ρε μαλάκα! (παφ)
- Πω, πω, από χιούμορ σκίζεις...
- Σκάσε γιατί θα φας κι άλλη!
- ...
- ...
- Το ΄κανες το τσιγάρο;
- Μια τελευταία τζούρα.
- Τελείωνε! Κοντεύει να ξημερώσει.
- Τέλειωσα. Πάμε.
- Πάμε.
- ...
- ...
- Ναι...;
- Τι;
- Τι τι μωρέ μαλάκα;
- Τι με κοιτάς;
- Που πάμε;
- Ω, μ' έναν πούστη που μπλέξαμε!
- Τι;
- Πάρε τα φτυάρια από το πίσω κάθισμα.
- ΟΚ.
- Και τα μπιτόνια με τη βενζίνη.
- ΟΚ.
- Και τα υπόλοιπα. Όλα. Τράβα σε κείνον εκεί το βράχο δίπλα, κι άρχισε να σκάβεις. Ετοίμασέ τα όλα όπως είπαμε.
- Κι εσύ τι θα κάνεις ρε έξυπνε;
- Καλά, μαλάκας είσαι;
- Όχι.
- ΕΓΩ, θα πάρω το ΠΤΩΜΑ απ’ το πορτ μπαγκάζ και θα το φέρω εκεί!
- Α...
- Ηλίθιε!
- ...
- Ζώον!
- ...
- ...
- ...
- Τι;
- Ε...
- Τι;;;!!!
- Νομίζω πως έκανα μαλακία...
- Τι μαλακία;;;
- Ε... το... ε, το... πτώ... το πτώμα...
- Τι το πτώμα;
- Ε... δεν είναι στο πορτ μπαγκάζ...
- Τι λές μωρέ μαλάκα;;;
- Ναι...
- Και ΠΟΥ είναι;;;
- ... μη βαρέσεις...
- ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ;
- Στο πεζοδρόμιο. Ξέχασα να το φορτώσω...
- ...
- Σόρρυ ρε...
- Τι σόρ... τι... μη σου γαμ... ρε πούστ...
- Σόρρυ ρε φίλε, το ξέχασα...
- Ρε μαλάκα! Τα φτυάρια θα θάβαμε;;; Τι ξέχασες; Το σημαντικότερο;
- ...
- Σε ποιο πεζοδρόμιο το ξέχασες ρε ηλίθιε; Του μαγαζιού σου;
- ... τς...
- Σε ποιό; Του βενζινάδικου;
- Ε, όχι...
- Μη μου πεις! Του σπιτιού σου;
- ...
- Τι;
- ... όχι...
- Ε, ΠΟΥ στο διάολο το ξέχασες ρε μαλάκα το πτώμα;
- Στο... πεζοδρόμιο... του...
- Ναι;
- Του... σπιτιού σου...
- ΤΟΥ ΠΟΙΑΝΟΥ;;;
- Σόρρυ...
- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααααα!!!!!!!!!
- Ούτε ‘γω την έχω ξανακάνει τη δουλειά... Μπερδεύτηκα...
- Δεν είναι δυνατόν! ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ...
- Έλα ρε φίλε, μην κάνεις έτσι. Θα βρούμε μια λύση...
- ΓΑΜΩ την πουτάνα την κρίση, για επάγγελμα που διάλεξα, γαμώ!
- Ε, ρε φίλε, ήταν καλά τα φράγκα που έδινε ο Μεγάλος.
- Άντε γαμήσου κι εσύ ρε μαλάκα!
- Έλα ρε, εντάξει, ηρέμησε.
- ...
- Μπάμπη;
- ...
- Μπάμπη;
- ...
- Που πας ρε μαλάκα;
- ...
- Μα... τι κάνεις;
- ...
- Ρε Μπάμπη; Που το πας το φτυάρι;
- ...
- Μπάμπη!!! Τι κάνεις;;;
- ...
- Ρε Μπάμπ...
(ΓΚΝΤΟΥΠ!)
- ---
- ...
- ---
(μπιπ, μπιπ, μπιπ, ... ... ... ... ... μπιπ)
- Ναι;
- Εγώ.
- Λέγε.
- Εντάξει.
- Όλα;
- Ναι.
- Ίχνη;
- Κανένα.
- ...
- Εεε... συγγνώμη...
- Τι;
- Τα, ε.. τα... χρήματα...;
- Θα σου τα αφήσω σε δέκα λεπτά στο γραμματοκιβώτιο.
- Σε ποιό γραμματοκιβώτιο;
- Στο πεζοδρόμιο, έξω από το σπίτι σου! Που αλλού;
- Ε... μήπ...;
- Εκεί δεν είπαμε; Γειά!!!
- ...
- ---
- Ω, ρε πούστη μου...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Άλλα είχα σκοπό να γράψω σήμερα, αλλά μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο. Από κλικ σε κλικ σε κλικ του κλικ, ω κλικ, σκόνταψα πάνω σ' αυτό, και άρχισα να χορεύω πρωινιάτικα μόνος μου.
Θαυμάστε!
.
.
.
.
.
Αναρτήσεις
.jpg){kind=link}