Φόρεσα την καλή μου ομπρέλα και βγήκα στο μπαλκόνι. Από κάτω η πόλη μούγκριζε παγιδευμένα σύμφωνα σε δόντια ψευδών. Τι σκοτεινή ημέρα! Σαν κι αυτές που περιφέρονται ατελέσφορα σε σκονισμένα ημερολόγια παλιών στρατιωτικών. Σαν κι αυτές, πάλι, που τόσα κορίτσια ζωγράφισαν στο μπράτσο τους και μετά κατέβασαν το μανίκι απο ντροπή, μέσα σε εκκωφαντικές σιωπές που κατακλύζουν τα μουντά απογεύματα τα παιδικά τους δωμάτια.

Το δέρμα μου δεν μ’ άντεχε. Το γδύθηκα, να το λυτρώσω, κι έριξα πάνω μου πρόχειρα ένα παλιό πανωφόρι, απ’ αυτά που τάιζα μυστικά στην παλιά αποθήκη του παππού. Κατέβηκα πολλές ρημαγμένες σκάλες. Μπήκα στο μυστικό μου αυτοκίνητο, που το κρύβω καλά τα βράδια να μην το φάνε τα σκυλιά, και πάτησα ελαφρά το γκάζι.

Γύρω, ούτε μέλισσες, ούτε χελιδόνια. Ούτε και βήματα τρελλών που συναντώ τα μεσημέρια τυλιγμένους σε εφημερίδες, να κάνουν πως διαβάζουν για να μην τους καταλάβει ο χειμώνας και μείνει κι άλλο...

Μόνο ήχοι λασπωμένοι που όταν μεγαλώσουν θα γίνουν soundtrack σε ταινίες του David Lynch, δέντρα νωτισμένα μέχρι μέσα τη μυρωδιά της Κυριακής, άσφαλτος κακοτράχαλη για να γρατσουνάς τα γόνατά σου όταν παίζεις «μήλα»...

Ένα μπλε σκοτεινό σαν το βλέμα του Max von Sydow στον “Πέλε τον κατακτητή” απλωνόταν ένα γύρω, και μια λεπίδα κίτρινη και αρρωστιάρα του χαράκωνε τις αρτηρίες, σαν σημάδι πως θα ζούμε για πάντα...



.
.
.
.
.
.

28 Comments:

  1. Ανώνυμος said...
    Οι "εκκωφαντικές σιωπές" δε βρίσκονται μόνο στα "παιδικά δωμάτια των κοριτσιών"...
    Μπαίνουν στις τσέπες τους κρυφά και μένουν εκεί ξεχασμένες, για να βγουν ξανά όταν χρειαστεί να παλέψουν με το "θόρυβο".
    Σ' αυτή τη Μπλε, υποκριτική μέρα, που ξαφνικά ακούς ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ επειδή είσαι γυναίκα!
    Πλάκα έχει ο κόσμος... :)
    Aura said...
    Στην επόμενη στροφή, θα σας κάνω οτοστόπ. Μη φοβηθείτε,εγώ θα είμαι. Ξέμεινα στη μέση του πουθενά, και πάω στην άκρη.Μουσική;
    επί λέξει said...
    Το έχει πει και η ποιήτρια: "Πολύ Κυριακή για έναν άνθρωπο". Κι εγώ ο μωρός μετά από μια κουτσή μέρα διαβάζω το κείμενό σου και μέ αποτελειώνεις. Παράλυτος. Εφεξής. Και ξαφνικά διαβάζω αυτήν τη δολοφονική λεξούλα: "σαν". Και σεισμός εγένετο. Και αντέδρασα "σαν" το Σκληρόκαρδο Γίγαντα. Και έκλαψα "σαν" τη Φιλουμένα. Και ξεφλούδισα το κατεψυγμένο ματσάκι επανάληψης "σαν" τη Λωξάντρα. Και πέταξα, έστω έμπεδος, "σαν" το Σούπερμαν. Και στο τέλος, θαρραλέα και αποφασιστικά αποκεφάλισα τη θρασυτάτη τη λεξούλα. Κι εκείνη μ' εκδικήθηκε μ' ένα καινούργιο τερατούργημα: "αν". Κι έρχομαι να συμπληρώσω την ποιήτρια: πόση αόριστη επανάληψη στο παρόν και στο μέλλον θα είναι αρκετή;

    Υ.Γ. Σ' ευχαριστώ, Spy, για τις ευχές σου!
    manetarius said...
    ...έβγαλες τη σάρκα σου και έβαλες την καλή σου ομπρέλα;
    έεεεελα Παναγία μου... μια βδομάδα έλειψα και ξεφύγατε όλοι...

    (συγγνώμη για τον ενοικό... αλλά σοκαρίστηκα!)
    Κρυφτό said...
    Θα έπρεπε να ξεκινήσουμε με ευχαριστίες προς το πρόσωπο σας για τις ευχές που μας χαρίσατε για την έναρξη μας στην μπλογκόσφαιρα αλλά και για όλα τα άλλα, αλλά επειδή κατά βάθος είμαστε και οι τρεις "όχι και τόσο καλά παιδιά", σιγά να μην το κάνουμε...
    Το κείμενο σας ήταν εξαιρετικό, ακριβώς όπως και η φωτογραφία που το συνόδευε. Όπως καταλαβαίνετε, εδώ και λίγο καιρό παρακολουθείστε πλέον και από εμάς, και -σε αντίθεση με εμάς - δεν μπορείτε να "κρυφτείτε" πουθενά...

    (την επόμενη φορά θα αφήσουμε και τον πληθυντικό,ναι?)
    :))

    Την θερμότερη καλησπέρα μας.
    katerina said...
    Spy μας, (αυτοί οι πληθυντικοί πάντοτε με αποσυντόνιζαν)
    αν απο το προηγούμενο post σαν μεχρι το σημερινό, εξακολουθείτε να ειστε άνεργος, θα θέλατε να σας προσλάβω να σκηνοθετήσετε λίγο τα όνειρα μου;
    Θα σας πληρώνω σε ινδικές ρουπίες, και πιστεψτε με σε λίγο καιρό θα είναι εξαιρετικά ισχυρό νομισμα.
    Unknown said...
    "σαν σημάδι πως θα ζούμε για πάντα"? τρομαχτικό...
    Aggelos Spyrou said...
    :)

    Μερικές φορές εκπλήσσομαι.
    Spy said...
    @ Lilith:
    Πολύ μεγάλες τσέπες...


    @ Aura:
    Μουσική δεν έχουμε. Έχει ο δρόμος.
    Τσιγάρο αν θέλετε...


    @ aa:
    Είστε προφανώς πολύ θαρραλέος για να τολμάτε αποκεφαλισμούς σε ξένα βλογς. Και ειδικά αν δεν ξέρετε ποιάν αποκεφαλίζετε: Τη Μέδουσα ή την Λερναία Ύδρα;
    :)
    Καλωσήρθατε.


    @ manetarius:
    Εγώ είχα ξεφύγει από παλιότερα, αλλά ήσασταν απασχολημένη με το πολύ φαϊ και δεν το πήρατε χαμπάρι...
    Spy said...
    @ Κρυφτό:
    Κι όμως.
    Ξέρω κάτι καλές κρυψώνες που τις ξέρουν λίγοι. Να, μια "σπηλιά" μου ήρθε πρόχειρα τώρα στο μυαλό.
    (θα μου επιτρέψετε... ο πληθυντικός μου είναι θέμα στοιχειώδους διαδικτυακού πολιτισμού, αφήστε που εσείς ειδικά είστε και... τρεις!)
    Καλωσήρθατε στο ψυχιατρείο μας.


    @ katerina:
    Σας πιστεύω. Και να έρθω να σας τα σκηνοθετήσω. Αλλά σε ποιόν ακριβώς θα τα πουλήσουμε;


    @ chichipiru:
    Σαν τη λεπίδα...


    @ Aggelos Spyrou:
    Τυχερέ.
    Εγώ περισσότερες.
    Pastaflora said...
    Πειράζει που κόλλησα με τον κίτρινο σκαραβαίο;;
    neni said...
    Φόρεσα το χαμόγελο μου και βγήκα στο δρόμο.Από κάτω η άσφαλτος μου έκαιγε τα πόδια,μόλις είχε βρέξει.Ήθελα να πετάξω ακόμη και τα ρούχα μου.Να περπατήσω γυμνός μες το δρόμο,να με προσέξουν.Ανέβηκα ψηλά,κόντεψα να φτάσω στο πιο ψηλό σημείο όταν ένα χέρι με έσπρωξε και έπεσα σε έναν υπόνομο.
    Βρωμιά,χώματα,τρίχες.Έπιασα το κεφάλι μου και είχα πυρετό.
    mamma said...
    σαν σημάδι πως θα ζούμε για πάντα...

    Δεν θέλω να σας ταράξω αλλά λάθος σημάδια διαβάζετε.
    Σελιτσάνος said...
    "η πόλη μούγκριζε παγιδευμένα σύμφωνα σε δόντια ψευδών."

    Νομίζω ότι επηρεαστήκατε πολύ...:

    http://kkmoiris.yooblog.gr/2009/03/08/682/
    Spy said...
    @ pastaflora:
    Μα τι λέτε τώρα;
    Γι αυτό τον βάλαμε.


    @ neni:
    ...αλλά μου είχαν τελειώσει οι ασπιρίνες και πήρα δεκαπέντε Mesulid μαζεμένα, και να τα αποτελέσματα...


    @ mamma:
    Όλα τα σημάδια τα διαβάζω. Απλά φρενάρω συνήθως σ' αυτά που έχουν ωραία χρώματα.


    @ Σελιτσάνος:
    Χα!
    (μόνο εγώ θα κάνω οφσάιντ;)
    Προφανώς δεν προσέξατε την ώρα δημοσίευσης των δύο ποστς! Μάλλον άλλος επηρεάστηκε από τη φράση μου, και ξελάσπωσε για Κυριακή...
    Παρακαλώ να επανορθώσετε δημοσίως.
    bright Φω said...
    τι όμορφη φωτό!
    γίνατε πάλι ποιητικός, κύριε spy
    "το δέρμα μου δεν μ'άντεχε..."
    τι είπατε τώρα;;;

    καλή βδομάάάδα!
    Σελιτσάνος said...
    Αποκρούω μετά βδελυγμίας τις φήμες ότι είμαι πράκτορας του ενλόγω μπλογκ.Απλώς η πρεσβυωπία μου αυξήθηκε τις τελευταίες μέρες και δεν διακρίνω καθαρά τους μικρούς χαρακτήρες.
    (Εξάλλου δεν το κάνω για μένα αλλά... κλπ κλπ).
    Spy said...
    @ bright Φω:
    Πάντα ήμουν. Αλλά ξέρετε, αυτά τα γραπτά θέλουν και το κατάλληλο ντεκόρ, και ο καιρός του Σαββατοκύριακου βοήθησε.


    @ Σελιτσάνος:
    Κανείς δεν σας κατηγόρησε για πράκτορα. Έμμισθος προβοκάτωρ είστε. Αυτό με την πρεσβυωπία πάντως το παθαίνω κι εγώ τώρα τελευταία. Να σκεφτείτε τις προάλλες ήθελα να πάρω ένα χάπι για το συνάχι και κατά λάθος έφαγα ένα υπόθετο. Ευτυχώς που δεν πάτησα "δημοσίευση" στο ποστ που έγραφα. Θα μας έδειχναν στις ειδήσεις ακόμα...
    Ανώνυμος said...
    Μπλε και David Lynch?!?!
    Θέλετε να με ξεκάνετε?...
    Μετά τι, δηλαδή?...

    Παρακαλώ σπεύστε στο λινκ (copy paste it in google, όπως είναι).


    http://www.youtube.com/watch?v=QvMhOwCs4XU&feature=related

    (Ας μην μιλήσω εδώ για τον Moebius!!!)
    b|a|s|n\i/a said...
    ελπίζω το πανωφόρι να ήταν πορτοκαλί. κάνει πολύ όμορφο συνδυασμό με το μπλε.
    Spy said...
    @ theorema:
    Μετά θα βάζαμε Μαύρο και Ταρκόφσκι ("η θυσία" ας πούμε) αλλά θα ξεμέναμε από αναγνώστες, οπότε λέω να βάλω Γκρι μολυβί και Brazil του Terry Gilliam, που όπως και να το κάνουμε ταιριάζει και με τη ψυχοσύνθεση του βλογ.
    (από βιντεοκασέτα "μασημένη" το ξεθάψατε το link;)


    @ theorema:
    Εκπληκτικό συνδυασμό θα έλεγα. Μάλλον τον αγαπημένο μου. Τον λάτρεψα ειδικά στο "Betty Blue" με την απίστευτη Béatrice Dalle. Προσέξτε προς το τέλος ειδικά αυτό το υπέροχο διάχυτο μπλε φως στο φόντο να κάνει ένα μελαγχολικό κοντράστ με την πορτοκαλί λάμπα. Συνδυασμός που καθήλωνε σε κάθε βραδυνή σκηνή της ταινίας.
    thamnos said...
    Κάποια σχέση με το προηγούμενο post και τις π***ες μπλε?

    Ακόμη δεν με έχεις πάει βόλτα με το σκαραβάιο!
    Ανώνυμος said...
    Από το γιουτιούμπ το ξέθαψα, γμτ.
    Δεν πειράζει, το νόημα το πιάσατε και αυτό μου αρκεί.

    Να σας πω, λίγο Φάννυ και Αλέξανδρος, στη σκηνή με τον αδελφό του Εβραίου μέσα στο δωμάτιο με τα παράξενα αντικείμενα και τις μαριονέττες, θέλετε? Εκεί που γυροφέρνει τον Αλέξανδρο με τον πιο ερωτικό τρόπο που έχω δει στον Μπέργκμαν, χωρίς να τον αγγίζει καν.

    Και μουσική επένδυση οπωσδήποτε Kreidler (σπεύσατε στο Γιουτιούμπ το προδοτικό, αναμένω τη γνώμη σας!).
    Valisia said...
    Μπλε ανάρτηση.Κίτρινο αυτοκίνητο.Χμμμ...φαίνεται πως θεραπεύτηκε η αχρωματοψία μου.
    Γιατί όμως η θάλασσα εξακολουθεί να είναι φούξια;
    Spy said...
    @ thamnos:
    Μπα. Απλή συνωνυμία.


    @ theorema:
    Ααα... Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα; Με έχετε αποσυντονίσει πλήρως! Σας παρακαλώ πολύ, έχουμε μια συγκεκριμένη ροή προγράμματος στο σταθμό μας (με την κωδική ονομασία "ότι μας κατέβει"), μη με τσιγκλάτε.
    Εν εκθέτω χρόνω θα προβούμε σε αφιέρωμα στους μεγάλους σκηνοθέτες του αιώνος (του προηγούμενου). Αμήν.


    @ Valisia:
    Ήταν μια (αποτυχημένη) προσπάθεια να φέρουμε την άνοιξη. Δεν έπιασε. Θα προβούμε σε δραστικότερα μέτρα πλέον (βουντού κλπ.)
    Αναμείνατε.
    Ανώνυμος said...
    Ταινία του David Lynch χωρίς soundtrack δεν παίζει στη καμία.
    Να βάλετε το Song to the Siren από This Mortal Coil. Πάει με το "μπλε".
    Τα σέβη μου.
    Big Bad Wolf said...
    Καλησπέρα.
    Πολύ καλό αγαπητέ φίλε Spy.
    Και μετά σου λένε ότι δε μπορούμε να αιχμαλωτίσουμε συναισθήματα...
    Spy said...
    Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
    Καλωσήρθατε.

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy