Είμαι ένας μικρός τοσοδούλης θεός, ίσα που φαίνομαι, τα βράδυα προσπαθώ να κάνω θόρυβο για να μ’ ακούνε οι περαστικοί και να μη με πατήσουν καταλάθος και σπάσω, γιατί τότε θα γεμίσει ο κόσμος ομορφιά και γλύκα, και ποιος άραγε μπορεί ν’ αντέξει τόση ευτυχία, παρεκτός απ’ τον ζητιάνο εκείνον που κάθε μεσημέρι μου χτυπάει την πόρτα κι εγώ του δίνω ένα πιάτο φασολάδα, το ίδιο κάθε μέρα, κι εκείνος χαμογελάει τόσο πλατιά που ξεγέλασε και πάλι το θάνατο, τόσο πλατιά που φαίνονται όλα τα σάπια δόντια του με σκαλωμένες τις δύσκολες λέξεις ανάμεσά τους και χωρίς οδοντογλυφίδες να τα καθαρίσει, ή πάλι άλλες φορές σέρνομαι δίπλα σε νάρκες, σαν σαλιγκάρι που βρήκε επιτέλους έναν δρόμο πιο υγρό από τα όνειρά του, να ιδρώνει ανενόχλητο, κι εκείνες σκάνε στα μούτρα μου και θραύσματα με σχήματα αλλόκοτα σκίζουν τη σάρκα μου, έτσι που οι λέξεις μου χύνονται όλες από τις ανοιχτές πληγές και ποτίζουνε τη στείρα γη τριγύρω, οπότε εγώ, πιο ελαφρύς κι από τότε που ήμουν μια σελίδα αναγνωστικού, αιωρούμαι πάνω από στρατιωτικά αεροδρόμια και σιγά σιγά αναλήπτομαι, ώσπου ένας χρυσαετός έρχεται απ’ το πουθενά, με αρπάζει με τα πελώρια νύχια του και με πετάει από ψηλά πάνω στη φωλιά του, τροφή για τα μικρά του αετόπουλα, κι εγώ γαληνεύω τότε, γιατί...
...πότε άλλοτε να νιώσεις σπουδαίος
αν όχι τη στιγμή που ταΐζεις ένα παιδί που πεινάει;
παράξενο μπλε έχει η θάλασσα σήμερα...
Labels: almost dreams, images, journeys, scripta manent, thoughts
Εξαίρετο μπλε χρώμα έχει η μέρα σας.
Αιχμαλωτιστικό.
όταν θα θηλάζει την μικρή.
Καλό απογευμα
Παράξενο όμως. Δεν ξέρω καν πως αισθάνομαι...
@ b|a|s|n\i/a:
Μπορεί να ζηλέψω και τη μικρή...
(χι, χι...)
@ antinetrino:
Ώρες ώρες δνε έχω κι εγώ τι να γράψω, γι αυτό γράφω μπούρδες...
Ωραίο το μπλε, το χρώμα της γαλήνης, της γαλήνης που θα έρθει και θα γκρεμίσει όλα τα κατάβαθα σκαλοπάτια και τις αραχνιασμένες σου σκέψεις.
Έχετε δίκιο.
Νέος είμαι όμως. Θα μάθω.
@ neni:
Γαλήνη, ε;
@ ΦΟΥΛΗ:
Μεταξύ μας, κι εγώ δεν θα ήξερα τι να γράψω...
Καλό σας απόγευμα.
ή θα τα θάψει κάτω από το βάρος του...
Παράξενο μπλε.
Δεν ξέρω...
το πιο ωραιο μπλε ειναι αυτο...
Δεν κατάλαβα καλά τη σημερινή ανάρτηση. Δεν ξέρω αν έχει σχέση με το παιδί σας. Καλώς τα δεχτήκατε αν έχει ήδη έρθει και καλό κουράγιο!
Πάντως ένα έχω να πω.
This is the end of an era, my dear Spy. It was nice knowing the old you. I hope i'll keep liking you.
ανθρωπο? Ποσα χρειζομαστε?
Ποσα ζηταμε? Εχεις δικιο οι περισσοτεροι δεν αντεχουν πολυ
ευτυχια κι αλλοι την εχουν και δεν
το ξερουν κι αλλοι την ψαχνουν σε
λαθος δρομους.Γραφεις πολυ ομορφα.
Καλησπερα.
(χαλάω όλα τα λεφτά στις κονσέρβες και στην ξηρά τροφη, εμείς τη βγάζουμε μόνο με άν ποτήρι γάλα... μήπως να δοκίμαζα λίγο πατέ ψαριού και κροκέτες βοδινού;)
:ΡΡΡΡΡΡΡΡ
Να με συμπαθάτε Δεσποσύνη μου, αλλά έχουμε δηλώσει πολλάκις ότι το κατάστημα δεν δέχεται παραγγελίες. Εξάλλου που την είδατε τη λιακάδα;;; Όλη μέρα βρέχει!
@ charlotte:
Προφανώς εγώ θα 'χω το όνομα τότε, διότι εσείς είστε όλο χάρη... :)
@ Lilith:
Όχι αγαπητή μου, δεν έχει. Μάλλον το έχουν παρανοήσει το ποστ οι περισσότεροι αναγνώστες. Το παιδί μας περιμένουμε να το δεχθούμε σε περίπου δύο μήνες. Και πιστέψτε με, κι εγώ το ίδιο εύχομαι.
@ Λαμπηδόνα:
Σας ευχαριστώ, αλλά δεν τα γράφω εγώ. Αυτός ο άλλος μέσα μου τα γράφει. Εγώ είμαι αδαής...
Κι ακόμα καλύτερο είναι όταν την επιδιώκεις και δεν έρχεται τυχαία.
Καλησπέρα σας.
@ manetarius:
Προφανώς είστε προνομιούχοι και ζάμπλουτοι άμα δίνετε σε 6 γάτες πατέ ψαριού και κροκέτες βοδινού. Εμείς έναν σκύλο έχουμε και του πετάμε τα αποφάγια από τις νοσοκόμες που σφάζουμε (όταν δεν τα τρώμε εμείς).
Σχετικά δε με τα ορθογραφικά σας που ατυχώς προσπαθήσατε να διορθώσετε, σας πληροφορώ πως εδώ και αιώνες τα ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟΝΟ!
@ Nomad:
Γιατί δεν τους βάζετε ορό;
:PPPP
Γιατί μεγάλους "Θεούς", ποτέ μου δεν έχω δει ;)
Καλήνύχτα σας :)
Άμα θες να δεις τι τρέλα υπάρχει στον κόσμο και τι ζόρι τραβάμε όλοι, ένα έχω να σου πω. Προσπάθησα να σε αντιγράψω. Έλα να δεις:)
Και που'σαι; Θέλω να έρθεις χαμογελαστός. Γαμάτος όπως είσαι, αλλά χαμογελαστός!
Εσείς; Ζαχαρίτσα;
(χε χε χε..)
Εμείς από δω έχουμε λιακάδα πάντως...
Δεν νομίζετε πως υπερβάλλετε ελαφρώς;
@ chichipiru:
Ναι. Δεν έχω θυρεοειδή...
@ Ground Control to Major Tom:
Είναι που δεν βλέπετε ποδόσφαιρο. Γι αυτό.
Και να θέλει κανείς, δε γίνεται να μη χεστεί στα γέλια όταν διαβάζει εσένα! Χαχαχα!!!
@ diVa:
Ψωμί με ζαχαρούχο γάλα επάνω.
Απίστευτη ανάμνηση!!!
@ Σελιτσάνος:
Το έχω κοιτάξει. Ωραίο μου φαίνεται. Ούτε πολύ σκούρο, ούτε πολύ ανοιχτό. Ότι πρέπει για κουρτίνες.
Δεν το βάζετε κάτω, ε;
@ blogrehab:
Μεγάλος βάρος. Μεγάλη ευθύνη. Δεν είναι;
@ MpinelikoMistress:
Που απο κει;
(να έρθω άμα είναι...)
Εμπρός, στρωθείτε στη δουλειά!
Έχετε κι ένα κοινό να ταΐσετε ;-)))
Οι στιγμές και οι (αντι)δράσεις μας είναι εκείνες που τους δίνουν διάσταση.
Αρκεί να βλέπεις τις στιγμές εν εξελίξει...έτσι δεν χάνεις καμιά απόχρωση του μπλε.
καλημέρα όοοοολη μέρα κατασκοπούλη μου:)
ti krima na erthw toso arga ...
par'auta tha sas pw auto prin fygw
..to na exeis na dineis
einai megaleio psixis...
ki an ekei pou dineis
o allos exei ta kotsia na parei
xwris na fovatai mh xasei
tote milame gia eulogia
mono pou oi meres pou zoume einai kataramenes!
τα χρώματα είναι και αυτά σπουδαία.
μπορούν να μιλήσουν εκεί που δεν μπορούν οι λέξεις.
υγ. γεννήσατε;
Μη φωνάζετε. Για το καινούργιο ποστ δουλεύαμε τόσην ώρα.
@ pendulum:
Μορφή υπάρχει μερικές φορές.
Τη δίνει ο καθένας διαφορετική ανάλογα με τους φόβους τους και τις αντοχές του. Όπως και τις αποχρώσεις του μπλε, δεν τις βλέπουν όλοι τις ίδιες.
@ Talisker:
Τότε θα κάνουμε ξόρκια.
Έχω ένα τσουβάλι από δαύτα, για ώρα ανάγκης.
@ tovene592:
(το παιδί όχι ακόμα, σε δύο μήνες - μέχρι τότε γεννάμε όνειρα και εφιάλτες)
(χε χε!)
Θα είστε υπερβολικά υγειής άνθρωπος τότε.
@ ο αποτέτοιος:
Προς το παρόν δύο είμαστε, αλλά μην το φωνάζετε γιατί θα πλακώσουν κι άλλοι...