Την αγαπάω τη γυναίκα μου.
Πολύ.
Κι εκείνη μ’ αγαπάει.
Μάλλον.
Από τότε δε που μάθαμε πως θα έρθει στον όμορφο αυτόν αγγελικά πλασμένο κόσμο το παιδί μας, η κόρη μας, κάτι μέσα μας κάνει αυτή τη σχέση να φουντώνει, να θεριεύει, και να ανθίσταται σε κάθε πειρασμό και κάθε δολιοφθορά.
Έτσι, εχθές, μετά το μακελειό στο υπόγειο, η γυναίκα μου έδιωξε άρον άρον τη Σβετλάνα, που τη βοήθησε στο στυγερό της έγκλημα, και με τα ρούχα γεμάτα αίματα ήρθε στον καναπέ όπου εγώ αμέριμνος διάβαζα το τελευταίο τεύχος του “Παιδί & Νέοι Γονείς”. Tα χέρια της, βουτηγμένα στο βαθυκόκκινο υγρό, τυλίχτηκαν νωχελικά γύρω από τους ώμους μου και με τρυφερή φωνή μου ψυθίρισε: «Μωρό μου, κουράστηκα, μπορείς να μου τρίψεις λίγο την πλάτη;” σκορπώντας ταυτόχρονα πιτσιλιές ολόγυρα στο σαλόνι. Καθώς χάιδευα απαλά το στιλπνό της δέρμα προσπαθώντας να την ανακουφίσω, ένα υγρό και πλαδαρό “Σπλατς!” ακούστηκε από το υπόγειο. Γύρισα απότομα να αφουγκραστώ καλύτερα, αλλά εκείνη εξωφρενικά ήρεμα μου είπε: «Μην ανησυχείς, θα έπεσε η συκωταριά από τον πάγκο...»
Μετά από λίγο, και αφού όλοι νιώθαμε καλύτερα και πιο χαλαρά, κατέβηκα στο υπόγειο να ανάψω το θερμοσίφωνο για να κάνει εκείνη ένα ντουσάκι, γιατί αλλιώς μάλλον θα χρειαζόταν σύντομα να ξαναβάψουμε το σπίτι, μιας και οι λιλά τοίχοι δεν είναι και τόσο ωραίοι με μπορντοροδοκόκκινες πιτσιλιές επάνω τους. Δεν ταιριάζουν και με τις κουρτίνες που είναι ριγέ. Έτσι όπως άναψα το φως στο διάδρομο, δεν γινόταν να μην παρατηρήσω μια λίμνη αίματος που είχε σχηματιστεί έξω από την πόρτα του πλυσταριού. Έσπρωξα απαλά, κι ένα ανατριχιαστικό “Σκκκρρριτττσσς” μου αποκάλυψε τα hard evidence του διαπραχθέντος φονικού.
Πάνω στον πάγκο ένα άψυχο γυναικείο κορμί, στραγγιγμένο από όλα τα υγρά του, προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα σε εργαλεία κηπουρικής και άπλυτες κάλτσες και σώβρακα. Το αριστερό χέρι της άτυχης νοσοκόμας, ταλαντευόταν σαν εκκρεμές στο πλάι του πάγκου, ενώ οι ξεσκισμένες φλέβες της είχαν αδειάσει το περιεχόμενό τους παντού ολόγυρα δίνοντας μια βαθυκόκκινη απόχρωση στο μέχρι πρότινος γαλάζιο πλυσταριό. Στο σημείο που κάποτε ήταν η κοιλιά της, έχασκε τώρα μια τεράστια τρύπα και όλα τα εντόσθια κρέμονταν ανήμπορα από τις όχθες αυτού του κόκκινου ηφαιστείου, που μόλις και συγκρατούσε στο κέντρο του λίγο πηγμένο πια αίμα και το σκουλαρίκι από τον αφαλό της κοπέλας. Τα άντερα μαζί με τη σκωληκοειδίτιδα είχαν κυλήσει μέχρι το δάπεδο και είχαν φτιάξει έναν εντελώς σουρρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής, έτσι όπως είχαν μπερδευτεί ακανόνιστα με τη σφουγγαρίστρα.
Άκουσα τον απορροφητήρα από την κουζίνα επάνω να ξεκινάει, κι ένα ελαφρύ τσιρτσίρισμα δήλωνε πως κάποιο τηγάνι ετοιμαζόταν για το βραδυνό μας.
Τελευταίο άφησα το κρανίο. Πήρα μια οδοντωτή λίμα από την κασέλα με τα σιδηρικά, κι άρχισα να πριονίζω σιγά σιγά το σκληρό κέλυφος. Έφτιαξα μια τέλεια περιφέρεια και με χειρουργικές κινήσεις αφαίρεσα το οστό. Ο εγκέφαλος της νοσοκόμας μου αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο, το οποίο εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και τόσο μεγαλείο. Τον έπιασα πολύ απαλά, όπως πιάνεις ας πούμε ένα βρέφος, και τον απόθεσα σε ένα μικρό μπωλάκι που είχαμε για τα μανταλάκια. Έσβησα το φως κι ανέβηκα επάνω.Το τηγάνι τσιρτσίριζε ακόμα πιο έντονα τώρα. Ακούμπησα την μικρή λεκάνη με τα εντόσθια στον πάγκο, κι άνοιξα το πάνω δεξιά ντουλάπι. Έβγαλα πάπρικα, κολίανδρο, θυμάρι, πιπέρι καγιέν, σκόνη μουστάρδας, κάρρυ, έναν μύλο για πολύχρωμα πιπέρια και δύο δαφνόφυλλα. Η γυναίκα μου με κοίταξε λαίμαργα. «Γιατί δεν πας να “τακτοποιήσεις” λίγο μέσα» της είπα, κλείνοντάς της το μάτι πονηρά. Πήγε.
Είχα καιρό να μαγειρέψω τόσο νόστιμο κρέας. Μυρωδιές ξεχασμένων παντοπωλείων από την Πόλη αναδύονταν στον αέρα καθώς γύριζα πλευρό στο κρέας μέσα στο τηγάνι. Άνοιξα μια μπύρα κι αναστέναξα. Δυστυχώς, έπρεπε να τ’ αφήσω λίγο περισσότερο απ’ όσο θα ‘θελα στη φωτιά, γιατί ο γυναικολόγος μας είπε πως τώρα που είναι έγκυος η γυναίκα μου δεν κάνει να τρώει σχετικά ωμά κρέατα. Πρέπει πάντα να είναι καλοψημένα. Ας όψεται. Μετά τον Μάϊο θα ντερλικώσω...
Όταν μετέφερα την πιατέλα με τα εδέσματα στην τραπεζαρία, ένα πολύ ρομαντικό σκηνικό με περίμενε. Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν δυο καινούργια κηροπήγια, σε μέγεθος ανθρώπινου χεριού και σχήμα χούφτας. Μέσα τους έλιωνε νωχελικά από ένα λευκό κερί στο καθένα, σκορπώντας ένα ζεστό φως σε όλο τον χώρο. Στη ραφιέρα πίσω μου, όλα τα βιβλία ήταν στη θέση τους όρθια πλέον, καθώς δύο βιβλιοστάτες, σαν αγκώνες λυγισμένοι, τα στήριζαν γερά να μην πέσουν. Το τζάκι είχε φουντώσει για τα καλά, και μόλις που μπόρεσα να διακρίνω το περίεργο σχήμα ανθρώπινου ποδιού που είχαν τα πάνω πάνω κούτσουρα. Ένα περίεργο άρωμα ερχόταν από ‘κει, συστατικό κι αυτό της υπέροχης ατμόσφαιρας, για την ντελικατέσσεν βραδυά που θα ακολουθούσε.Φάγαμε αργά και απολαυστικά. Με λίγο φρέσκο ψωμί που είχαμε ψήσει στο τζάκι λίγο πιο πριν, σκουπίσαμε και την τελευταία σταγόνα της σκούρας σάλτσας από τα πιάτα μας, ξεχνώντας για λίγο το αριστοκρατικό μας παρελθόν και τους κανόνες του σαβουάρ βιβρ. Μια γουλιά κόκκινο κρασί κύλησε κελαριστά στους ουρανίσκους μας.
Όταν τελειώσαμε της ζήτησα συγγνώμη για λίγο και βγήκα στον κήπο για ένα τσιγάρο. Τράβηξα μια βαθειά τζούρα βραδινού υγρού αέρα βορείων προαστείων, και άλλη μία από το τσιγάρο. Γύρισα κι είδα τα φώτα να λιγοστεύουν μέσα στο σπίτι. Πέντε λεπτά αργότερα, όλα ήταν στη θέση τους, κι εκείνη, μ’ ένα διάφανο μαύρο προκλητικό νυχτικό, με περίμενε νωχελικά στην άκρη του κρεβατιού. Η θεόρατη κοιλιά της και τα πρησμένα της στήθη μου δημιούργησαν υπερχείλιση τεστοστερόνης. Ξάπλωσα δίπλα της κι έσβησα το φως.
Λίγο πριν μπω μέσα της, μια σκέψη φτερούγισε στο μυαλό μου, και μ’ έκανε να χαμογελάσω λαίμαργα.
«Την Κυριακή θα φτιάξω παϊδάκια...»
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Αναρτήσεις
Να το κοιτάξετε.
θα ήθελα επίσης με την ευκαιρία αυτή να επαινέσω την αιθηση της οικονομίας που έχετε. τίποτα δεν πάει χαμένο.
Σε τι κόσμο έρχεται το καημένο το παιδάκι?...
Γκουλπ!
Μην ανησυχείτε. Οι παρενέργειες απ' το συνάχι είναι...
@ deadend mind:
Φυσικά. Δεν έχετε καταλάβει ότι περνάμε κρίση; Τρώμε τα πάντα.
@ theorema:
Α, όλα κι όλα!
Μια χαρά κόσμος είναι το Άλφα του Κενταύρου!
(τι; αφού εκεί είναι το μαιευτήριο)
Μόνο αυτό σας λέω (όχι πως δεν το ξέρατε δηλαδή...) και τρέχω μακριά. Καλό σ/κ everyone!
Είστε απίθανος!
:)
Ξέρετε τί καλό κάνει στο στομάχι ο πατσάς ποδαράκι;
Υ.Γ. Όσο για το Κουντερικό ερώτημα... αστειεύομαι...
ΦΙΛΙΑ
:)
φιλιά βρόχινα...
Αντιβίωση, κρύες κομπρέσες...και περισσότερη μελέτη του "Νέοι γονείς και παιδί".
υ.γ. καλή όρεξη (καλέστε και καναν άνθρωπο να του κάνετε το τραπέζι.. μόνοι σας θα τη φάτε ολόκληρη γυναίκα;)
Τα ζωάκια που έχετε μέσα σας πρέπει να χόρτασαν μέτα από όλα αυτά...
Pas mal... ;)
Kαλημέρες!
Μον Ντιε!
Τι τρόποι;
@ Aura:
Απύθμενος...
@ βιολιστής στη στέγη:
Μα δεν είχαμε μεθύσει! Αφήστε που μας είχαν τελειώσει και τα ξύλα και δεν έχουμε μία...
@ aa:
Έχετε καταπιεί την βιβλιοθήκη σας;
(αν ναι, ήταν νόστιμη;)
Μη σας πω, και Μπορίς Βιάν για αρχή.
@ Τσαλαπετεινός:
Επιτρέψτε μου να σας διορθώσω: Ο Φραντζής δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένας φτηνός και κακόγουστος μιμητής μου. Μα είναι δυνατόν να σκορπίσει όλα αυτά τα θεσπέσια εδέσματα σε σακούλες σκουπιδιών και να τα πετάξει; Κρίση δεν είχαν τότες;
(επίσης εγώ την αγαπάω τη γυναίκα μου...)
@ if.. ιγένεια:
Λογικό, μικρό κορίτσι είστε...
@ b|a|s|n\i/a:
Γιατί; Δεν σας φτάνει το εισόδημα από την ανάπτυξη του crm;
Αυτός ο Πρατεντέρης που λέτε, σε ποιό κανάλι λέει τις ειδήσεις; Σε κανένα δορυφορικό μήπως;
(ελάτε την Κυριακή που θα 'χουμε παϊδάκια, μη φέρετε κρασί, θα πιούμε ένα κοκκινέλι που έχω φυλαγμένο από προχθές...)
@ blogrehab:
Είστε σίγουρος; Διότι εμείς δεν μένουμε εκεί και δεν ξέρουμε. Το αεράκι ερχόταν απ' αυτήν την κατεύθυνση...
(what a name!)
Καλωσήρθατε στη ψυχιατρική μας πτέρυγα. Έχουμε κι άλλες βέβαια, περιηγηθείτε ελεύθερα.
@ Ground Control to Major Tom:
Έχω και μερικά χορτοφάγα, αλλά θα φάμε χορτόσουπα σήμερα για αποτοξίνωση κι ελπίζω να μείνουν ικανοποιημένα.
(επίσης ήθελα να σας πω ότι, παρόλο που με βασανίζει να το γράφω, το μακροσκελέστατο όνομά σας, είναι μακράν το καλύτερο που έχω συναντήσει στην ατέρμονη αυτή περιήγησή μου στα σκοτάδια των δικτύων...)
@ manetarius:
Σας πιστεύω.
:)
@ Valisia:
Ναι, αλλά έχουν πολλά λιπαρά...
Παρόλα αυτά, μια μαγειρίτσα και κανά γαρδουμπάκι, τα... χτυπάω το Πάσχα.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΟΛΑ;;;!!! @@$###$%#@%^&^*&%&*$##@
Τώρα μετά την επήρεια, πώς νοιώθετε;
Ο Σπασίκλας της παρέας.
Είμαι πτώμα με το πτώμα , πάω
Πέφτω πάνω στο ποστ, χωρίς να 'χω διαβάσει τα προηγούμενα, και λέω "δεν μπορεί, αδύνατον, πάει, τον χάνουμε τον Spy".
Να ρωτήσω, αδυναμία στα splatter movies έχετε τρελή?
Ωχ! Μύρισε μέχρι το βλογ σας;
@ b|a|s|n\i/a:
Μην στενοχωριέστε. Ξέρετε πόσα ωραία πράγματα μπορείτε να φτιάξετε με τόσα "γιώτα" που σας περισσεύουν;
@ Lilith:
Παραείστε ρομαντική μου φαίνεται.
Δηλαδή εσείς νομίζατε πως όταν παραγγέλνετε κεμπάπ τρώτε πάντα μοσχαρίσιο και αρνίσιο κιμά;
Ενώ ο κόσμος που ζούμε είναι υγειής...
@ chichipiru:
Άμα δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε. Να σας θυμίσω πως εκείνη κατακρεούργησε την άτυχη νοσοκόμα...
@ Ποδηλάτρης:
Χορτάτος.
ΧΑ!
Η αλήθεια είναι ότι επροβληματίσθην, εν όψει της επισκέψεώς σας, αλλά αποφάσισα να μην γεμίσω το πόνημα με τεχνικούς όρους, μιας και μας διαβάζουν και μικρά παιδιά και ήθελα να είναι κατανοητό από όλους, λόγω της σπουδαίας εγκυκλοπαιδικής ενημέρωσης που προσφέρει.
(επιπροσθέτως, ιδιαίτερη προσπάθεια κατεβλήθη για τη χρήση του όρου "στραγγιγμένο" αντί για του "στραγγισμένο", αλλά κατόπιν συμβουλευτικών υπηρεσιών έγκυρων online λεξικών, προτιμήθηκε πάραυτα.)
Παλιοσπασίκλα. Μη δείτε άνθρωπο να προκόβει...
@ Gi Gaga Kouni Beli:
Η νηστεία το ξέρει;
@ απατεωνες:
Άντε, στο καλό παιδί μου, κι απ' το πεζοδρόμιο... ε;
@ decor:
Όχι! Τρελλή αδυναμία έχω κυρίως στη σοκολάτα, και σε κάτι ναρκωτικά που μου έδωσε ένας γιατρός πριν από 24 χρόνια κι εγώ τα παίρνω ακόμα διότι είναι νόστιμα. Γιατί;
(ούτε κουβέντα δεν αφήνει αυτός ο άνθρωπος να πέσει κάτω..)
ΠρΕτεντέρης εννοούσα ΠρΕΕΕΕΕΕΕΕ...!
θ.γ. δεν μας χρειάζονται τα δορυφορικά κανάλια αγαπητέ! Εσείς τα έχετε όλα εδώ μέσα, σπλάτερ, ναρκωτικά, τσιγάρα, ποτά, ανατροπές, παράνοιες (για τη συνομιλία με το βλόγ σας μιλώ), αίσθημα, τέχνες... τι άλλο θέλει κανείς;
Kαι εγώ με αυτό το κομμάτι του Bowie έχω ένα "μικρό" κόλλημα...
Ελπίζω να έχετε χωνέψει μέχρι τώρα...
Καλό σας βράδυ αγαπητέ κατάσκοπε:)
Να μην πάει τίποτα χαμένο.
Άκου να πετάξουν ολόκληρο πόδι στο τζάκι...
Βόρεια προάστια...τς τς τς...
Και η κόρη spy τι παράδειγμα θα πάρει? Και μην αφαιρείτε και όλα τα ξυγκάκια πια..δίνουν γεύση κατα το ψήσιμο..τα βγάζετε μετά..
Ε, στην κατάστασή της, δεν είναι να της χαλάω χατήρια...
:)
@ manetarius:
Τα 6 νούμερα του τζόκερ!
@ Σελιτσάνος:
Βοηθός του Μπαμπινιώτη είστε;;;
@ if.. ιγένεια:
Σκιάζονται, αλλά δεν το δείχνουν...
:)
$^#@(#@ την εγκυμοσύνη μου!
@ anna.:
Σας έχω δει που σουλατσάρετε δεξιά κι αριστερά. Ε, αυτά παθαίνει όποιος έρχεται απροετοίμαστος εδώ πέρα. Πάντα πέφτει στο λάθος ποστ.
Το σημερινό είναι το σωστό!
:)
Καλωσήρθατε στο φρενοκομείο μας.
@ Ground Control to Major Tom:
Αμέ.
Για οδοντογλυφίδα ψάχνω...
@ Χνούδι:
Ε, μη σας στερήσω το φαγητό σας.
Θα πάρω delivery.
(Γιατροί στο Σπίτι: 1510)
Της γιαγιάς σας είναι το γιατροσόφι; Διότι αν κρίνω από τα αποτελέσματα που έχει στα δικά σας ποστ...
:)
@ mamma:
Είχατε πάει έξω για φαϊ;
(εμείς δεν είχαμε λεφτά και φάγαμε ότι βρήκαμε πρόχειρο)
@ madame_obscure:
Μην μπερδεύεστε. Εγώ ανέφερα μόνο το πλυσταριό. Ρούχα δεν είχε. Τα είχαμε φάει την προηγούμενη εβδομάδα.