Τώρα γυρνάω τα μέσα έξω.
Μασάω ταμπάκο και φτύνω καφέ κατάρες. Στην τύχη το 'ριξα μα ο Χάρος παίρνει πάντα το ίδιο σπέρμα. Αν ήθελα μπορούσα να πνίξω τη μισή Ινδία στο κλάμα.
Γυρνάω τις ραφές. Τα μέσα έξω. Και φαίνονται πλέον τα σημάδια από το κακό σιδέρωμα. Ένα tattoo σπαρταράει στο στήθος, πάλλεται σ’ ένα ρυθμό που δεν είναι δικός μου, τέμπο γρήγορο, psychedelic trance.
Ριπές οι σκέψεις γαζώνουν το ταβάνι, καπνός στριμώχνεται σε μια γωνία, η τηλεόραση μυξοκλαίει. Βλέπω μα δεν ακούω. Ένα αιωνόβιο σίγμα σέρνεται στ’ αυτιά μου. Σίγμα κεφαλαίο. Σαν ανεκπλήρωτη σιωπή.
Τώρα αλατίζω τις πληγές μου.
Ξερνάνε πύον και ξυράφια, διπλώνομαι, μπήγονται τα ξυράφια πιο βαθιά, μα δε φωνάζω. Ανακωχή. Με τη φωνή μου. Εχθές ούρλιαζε τραγούδια. Pause.
Μετράω τα CD μου, 786, τα ράβω μεταξύ τους με κλωστή διάφανη σαν αμνιακό υγρό, ένα φεύγει, αιωρείται, παίζει ξεκούρδιστο στον αέρα, pause, πέφτει, παρασύρει τον καπνό, κάνουν κρότο στο πάτωμα, ο σκύλος τεντώνει τ’ αυτιά, τίποτα.
Μπάνιο. Τρίβομαι με λύσσα μέχρι να φανεί κόκκαλο, η μπανιέρα καταπίνει τις σάρκες μου, τρέχω να τις προλάβω, γυμνός, βρεγμένος, άδικα. Στο μισοσκόταδο λαμπυρίζουν γροθιές φαντάσματα, στο χωλ κρεμάω τα καπέλα μου, μια μπαμπούσκα ξεκοιλιασμένη βρωμάει πατσουλί και χόρτο.
Τώρα ανοίγω τα τετράδια.
Ήμουν αυτό κι εκείνο, και τ’ άλλο το γκρί, μια νότα είχε μείνει ζωντανή δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια, έτρωγε τις σελίδες για να επιβιώσει, κι έμεινα χωρίς μνήμες από το σχολείο, χαλάλι. Το τραγούδι βγήκε μισό, το τσέλο ολόκληρο, χάριζε χορούς απόγνωσης στα όμποε και κείνα χαρακώναν μελωδίες παρακμής σε άδεια βινύλια.
1984, έκανα το πρώτο μου παιδί. Μεγάλωσε εκτός, ορφανό στο μυαλό μου, αλήτης τώρα, τρυπιέται στο Μανχάτταν και θα πεθάνει σε τρακάρισμα. Φριχτά παραμορφωμένο θα κλείσω το σώμα του σ’ ένα κουτί, απ’ αυτά που επιπλέουν, και θα το ρίξω στη μπανιέρα να γεμίσει το σπίτι αφρούς, να γλιστράω, μπας και πέσω και σκοτωθώ με αξιοπρέπεια.
Έχω το μοναδικό τετράδιο στο Σύμπαν με μονές σελίδες, η μία δεν έχει τίποτα από πίσω. Την πιάνω και όταν την γυρνάω με ρουφάει μέσα της η λήθη, ένας καθρέφτης χαλασμένος που δείχνει μόνο κάτω το βρεγμένο πάτωμα.
Τώρα βγάζω φωτογραφίες θολές.
Όχι. Ακτινογραφίες. Θολές. Κουνιέται το μηχάνημα συνέχεια και δείχνει Πάρκινσον στους πνεύμονες η πλάκα. Χα! Μπορεί και να με τιμήσουν με Νόμπελ, μπορεί και να ‘ναι ο ρόγχος. Βρωμάει νοβοκαϊνη ο διάδρομος. Τρέχω.
Μακρυά τα νησιά ψυχοραγούν, καταβροχθίζουν τουρίστες, εγώ έστειλα το μυαλό μου ασυνόδευτο. Θα το δώσω αντιπαροχή, να πάρω μαιζονέτα για λεπρούς, θα φτιάξω άσυλο για τις νότες που μου έκλεψαν στα ωδεία, να έρχονται να τρώνε σούπα με πιπέρι.
Πιπερόσουπα.
Οι μισές είναι καμένες. Όχι οι μισές. Όλες είναι καμένες, στη μέση. Από τη μεριά μου. Άρα οι μισές είναι καμένες. Οι φωτογραφίες. Απλό.
Κι αφού δεν έχω καθρέφτη, θα μου πείτε εσείς τι νούμερο φοράω κι άμα χρειάζομαι κούρεμα, γιατί αλλιώς θα τα γαμήσω όλα.
Χωρίς σάλιο.
Τώρα ξεριζώνω τη γαρδένια.
.
.
.
.
.
.
66 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Χωρίς σάλιο ήταν
Καλωσήρθατε.
Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σας...
@ manetarious:
Να το κοιτάξετε.
Κι άμα σας δώσουν τίποτε χάπια, πείτε μας και μας...
Μπατζάρια μπόμπα...
Τι άλλο θα φάω Θεέ μου, για χάρη της τηλεθέασης...
@ απατεώνες:
Ναι, και τσούζει έτσι.
Κι εσείς με τα γκρεμνά παλεύετε; Υπομονή. Υπομονή κι ισορροπία.
Προσπαθώ αλλά έχει όλο χαλίκια.
http://blowyourheadoff.wordpress.com/
Σελιτσάνος.
(Εγώ σήμερα κυκλοφορώ με ταμπέλα βιδωμένη στην πλάτη. ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΥΛΕ! Λέει...)
Απ' το καλό, στο καλύτερο πάτε.
Keep going!
μην βρυχάστε δυνατα..
θα μας ακούσει η διπλανή πραγματικότητα..
(θελω το πρωτο σχόλιο...κ οταν το δωσετε να σταζει πιπερόσουπα)
Μάλλον τσούζει.
Αλλά μόνο αν η πληγή είναι προσφατη και την έχεις αφήσεις να χάσκει ανοιχτη.
Αν την έραψες έτσι βιαστικά, μια ψευτοπλαστική, έτσι να μην την βλέπεις συνέχεια.... απλά λίγο ερεθίζει το σημάδι
με τον εαυτό;
με το ανεκπλήρωτο;
πάντως το πιπέρι δίνει γεύση
υγ. για το νούμερο για λαρτζ σε κόβω
κούρεμα δεν χρειάζεσαι
για να γλιτώσουμε το χωρίς σάλιο
Απλά με τάραξε το ποστ.
Ανάγκη είναι
Καλό βράδυ να έχετε Spy :)
Όχι φίλε μου. Αυτή η μούσα έχει τρίχες παντού, πολλά κεφάλια και δόντια κοφτερά. Δεν νομίζω να σου μοιάζει.
@ Σελιτσάνος:
Με τον φίλο σας κάνουμε από παλιά παρέα. Κακή παρέα... Τις προάλλες με κέρασε τουλούμπα και από τότε χάλασα. Τίποτα δε λειτουργεί σωστά πια...
@ k@terin@:
Να προσέχετε άλλη φορά.
Μπορεί να χτύπησετε εδώ μέσα.
άσχετο με την Πιπερόσουπα ...
να διαβάσω στην αυριανή εκπομπή μου μια προηγούμενη αναρτησή σου το ΟΧΙ;
σου στέλνω και μειλ...
Αν συμφωνεις ειμαστε οκ αν οχι δεν πειράζει μια αλλη φορά...δε χανομαστε.
Σ`ευχαριστώ πάντως
Νανά Τσούμα ΝΕΤ 105,8
Άμα κάνετε δουλειά θα μου τη δανείσετε για αύριο;
@ βιολιστής στη στέγη:
Κι ακόμα δεν έχετε φάει τίποτα. Στα ορντέβρ είμαστε ακόμα...
@ seisaxtheia:
Θα προσπαθήσω αλλά δε σας υπόσχομαι τίποτα. Τα σχόλια από κινητό είναι αργή υπόθεση...
εχω μεινει αναυδη, πεσμενη στο πατωμα,το πληκτρολογιο ψυχορραγει κι η οθονη διαστελλεται και συστελλεται ρυθμικα... η λαμπα του δωματιου αναβοσβηνει και η καρδια μου χτυπα σε ηχο psychedelic trance...
ΥΓ: "με τελειωσες" που λεει κι ο Νταλαρας...(ειχε δεν ειχε ο Ζωρζ, εσκασε μυτη κι εδω ακομη!)
Η πληγή είναι μόνιμη καλή μου Κατερίνα. Και ξέρετε εγώ δεν είμαι του ντεμί. Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις. Ανοιχτή την άφησα να την βλέπω.
@ alicia:
Κι εγώ το ίδιο είπα όταν το διάβασα.
@ tovene592:
Medium. Κερδίσατε το σάλιο. Κάτι είναι κι αυτό...
Όλα αυτά αν είναι σημερινό, αν είναι μπαγιάτικο τιμή και δόξα σε ό,τι σας ηλέκτριζε τότε.
Εγώ ακούω ένα κλάμα μπλουζ κιθάρας από πίσω, πειράζει;
Εμένα να δείτε τη μου έκανε...
Καλησπέρα.
@ aura:
Ε, λιγάκι...
Αλλά έχει κι άλλα.
@ sadcharlotte:
Καλά. Αφήστε ότι προαιρεισθε.
όχι πληθυντικό...
Ούτε να τον χρησιμοποιώ θέλω,ούτε να μου απευθύνονται στον πληθυντικό.Δήμητρα με λένε και είμαι μια....:):P
Φυσικά και δεν εχω πρόβλημα. Θα είναι τιμή και χαρά μου. Επιλέξτε όποιο κείμενο θέλετε.
@ nelly:
Όχι άλλο Νταλάρα...
που λέει κι ο Πανούσης.
Καλησπέρα.
@ elf:
"φυσάει απόψε φυσάει"
Τάσος Λειβαδίτης
Και σίγουρα στο βάθος μια μπλουζ κιθάρα κλαίει...
Αυτό το κομμάτι που μάλλον είναι και το πιο αυτοβιογραφικό μ'άρεσε περισσότερο απ'όλα.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που είστε μία. Αλλιώς θα είχαμε μεγάλο μπέρδεμα εδώ μέσα.
Εσείς θα μου μιλάτε όπως αγαπάτε. Εμένα θα μου επιτρέψετε τον πληθυντικό.
(όχι πως έχετε κι επιλογή εξάλλου...)
@ houlk:
(παφ)
(παφ)
Θέλετε λίγο;
(παφ)...
Να προτείνω να κόψουμε τους αριθμούς;;
"κι όσοι ακόμα αντέχουνε μες στο σκοτάδι φέγγουν,
σαν σήματα φωσφορικά. σαν νυχτωμένα φορτηγά.."
εσύ πάντα κρατάς την κλωστή και αρχίζεις από την αρχή.
καλή σου νύχτα:)
(να μη σας πω ότι μόλις το διάβασα είπα ότι με κάποιο μηχάνημα θα είχε συνδεμένο τον εγκέφαλό του με το πι σι και θα κατέγραφε ότι σκεφτόταν τη στιγμή που έπαιζε.
και δεν το σκέφτηκα επειδή έχετε βάλει τη φωτο)
Μια ερώτηση μόνο. Αν θέλετε την απαντάτε.
Μετά από αυτή την ανάρτηση αισθάνεστε λίγο καλύτερα ή λίγο χειρότερα;
Χαιρετισμούς από "σχόλιο διεγράφη"
Μη φας τα συντρίμια.
Χιονίζει μωβάκια???
Ψιτ πρέπει να πιούμε καφέ γιατί η κατάσταση θέλει φίλο!
Αυριο.
Aυτοβιογραφικό είναι όλο αγαπητέ μου. Kάθε φράση και μια ιστορία...
Kαλωσήρθατε.
@ δήμητα:
Ποιούς αριθμούς;
Eγώ γράμματα γράφω μόνο...
;)
@ nana**:
Kαλημέρα σας.
Δίκιο έχετε φίλε μου (σ' αυτό που λέτε στην παρένθεση). Έβγαλα το βύσμα από τον ενισχυτή, για να μην κάνω θόρυβο, και το 'χωσα στο PC.
Mου ρούφηξε όλο το μυαλό, κι έμεινα στεγνός να κοιτάζω τις βουβές χορδές...
@ ανώνυμος:
Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, αλλά άμα σας άρεσε, τι να πω;
@ sdryche:
Θα μου επιτρέψετε να σας απαντήσω με ένα ποστ, επειδή κι άλλοι με ρωτήσανε. Θα καταλάβετε ποιό...
Έπρεπε να είναι λίγο καυτερή, αφού.
@ kopoloso:
Eγώ να δείτε...
@ manetarius:
Mεγειά.
(το μαλλί ντε)
Kαι χωρίς ανάσα.
(άπνοια το λένε αυτό, ξέρω.)
@ L' Aesthéte Soleil:
Παραγγελιές δεν δεχόμεθα (ούτε εικοσάευρα στο κούτελο), αλλά χαιρόμαστε τα μάλλα που μας διαβάζετε και στις καλές μας και στις ανάποδές μας...
Kαλησπέρα.
@ thamnos:
Tην EMAK την πλάκωσε κι αυτήν η πολυκατοικία...
Tα μωβάκια γεμίσανε μια πισίνα ολόκληρη, αλλά εγώ δεν ξέρω κολύμπι...
Aύριο.
Οσους σου είπαν ότι τους άρεσε αυτό που εγραψες να τους αποδώσεις την τιμή που τους πρέπει, αλλα μην τους ακους και πολύ, γιατί θα καταλήξεις να σκίζεις φλεβες για να βρεις μελάνια. Καταλαβες; Καταλαβες.
Με εκτίμηση.
οπότε όπως κατάλαβες θέλω κι εγώ λίγη απο την τιμή του Nomad
λέμε το ίδιο πράγμα: για να ευτυχεί ο αναγνώστης πρέπει να δυστυχεί ο γραφιάς. Είναι νόμος -εκτός αν μιλάμε για κείμενα αστεία, ειρωνικά, που βγάζουν γέλιο, κι αυτά ευτχία φέρνουν. Μα η ευτυχία για την οποία μιλούμε είναι η υπόσταση του τίποτα, ναι;
Διαβάζοντας λοιπόν δυό ποστ πριν κι έπειτα αυτό, δεν θέλω να δυστυχήσει αυτός ο γραφιάς για να ευτυχώ εγώ. Θέλω να πάρει αγκαλιά το παιδί του και να του πει παραμύθια. Να μαλακώσει.
Όταν το έγραψα έλεγα να μην επιτρέψω τα σχόλια σε αυτό το ποστ. Μετά το μετάνιωσα. Θα σας πω σε δύο ποστ αργότερα γιατί.
Δεν κατάλαβες (μάλλον), αλλά
θα καταλάβεις (σίγουρα).
@ deadend mind:
Μάλιστα.
Θα κάνουμε χαρακίρι εμείς για να ευφραίνεστε εσείς.
Τίμια συναλλαγή.
@ neraidoskonismenh..darling:
α) Καλωσήρθατε.
β) Αυτή είναι η πρώτη και τελευταία φορά που γράφω ολόκληρο το όνομά σας. Στραμπούληξα τον παράμεσό μου.
γ) Το σωστό είναι: "Ο Σπάι σπάει τον Spy".
δ) Καληνύχτα.
@ nomad(2):
Ας το σοβαρέψουμε λίγο:
Αν υπήρχαν αναρτήσεις μόνο σαν την προχθεσινή, θα γράφατε ποτέ ένα τόσο ωραίο σχόλιο σαν κι αυτό σήμερα;
Θα μπαίνατε σε αυτό το μπλογκ;
Ας το εκχυδαϊσουμε τώρα:
Αν υπήρχαν αναρτήσεις μόνο σαν την σημερινή, θα είχατε κάποιον σήμερα εδώ, για να του απευθύνετε αυτό το σχόλιο;
Θα μπαίνατε σε αυτό το μπλογκ;
Απαντήστε μου μόνο αν νομίζετε πως δεν ξέρω ήδη την απάντηση.
Τι να πω;
Ας τολμήσουν ορισμένοι.
Και έχω να κάνω μια ανακοίνωση: σε έγραψαν στις εφημερίδες!!!!!!!!
Στην αθλητική εφημερίδα sportday υπάρχει ένα ένθετο περιοδικό το sms και κάθε βδομάδα παρουσιάζει απόπσπασμα απο ένα μπλογκ που άρεσε στον συντάκτη. Την Κυριακή που μας πέρασε είχε το δικό σου!!!! :)
Σσσσσσσσς.......
Η πλάση κοιμάται.
@ ιμμαήλ:
Χμ... Σίγουρα δεν ήταν στις νεκρολογίες;
Άντε και του χρόνου στις ειδήσεις του MEGA με βλέπω: Blogger κατακρεούργησε συνιστολόγο ενώ η διεθνής blogόσφαιρα παρακολουθούσε έκπληκτη!
:ΡΡΡΡ
(εχω να προτείνω ένα καινούριο πιπέρι, 4 χρώματα σε μύλο, έξοχο)
έχω προσέξει ότι ο δημοφιλέστερος λόγος κλεισίματος ενός μπλογκ προσωπικού περιεχομένου είναι η ανεύρεση κάποιας ευτυχίας. γραφεις επειδη δεν είσαι καλά, δεν γίνεσαι μη-καλά για να γράψεις.
και το αν θα ευτυχήσει ή θα δυστυχήσει ο συγγραφέας δεν είναι στο χέρι μας, νομίζω. με την έννοια ότι αν του πούμε α αυτό ήταν ωραίο κείμενο δεν θα μπει στη διαδικασια να αναπαραγει τις συνθηκες που τον εκαναν να το γραψει, μονο και μονο για να αρεσει. αυτο θα ήταν μαζοχιστικα ματαιοδοξο.
εντάξει δεν το έθεσα τέλεια, αν δεν έγινα σαφής θα επανέρθω.
spy, δεν είπα αυτό.. ελπιζω να το καταλαβες ηδη
χαχαχα
ε, τόσα χρόνια σκόπελοι, φτάσαμε πια στα βράχια της αλλονησσου/ που είδα το παντελόνι σου
:ΡΡΡ
Ντεντεντμαιντ,
και εξακολουθούμε να λέμε το ίδιο πράγμα, και να καταφέρνουμε να εντοπίζουμε διαφωνίες! Δε λέω, εξαιρετική η καταστασή μας!
(δε διαφωνώ σε τπτ από όσα ειπες. ουτε με τον σπαι που με "κατηγορεί" για σκοπελβάτη διαφωνώ. Μια ευχή του εδωσα, με τον τρόπο μου: ας ευτυχεί αυτός κι ας μη διαβάζω εγώ τετοιας δύναμης κείμενα. Δατ ιζ, τελεία.)
Και όλες τις άλλες θα τις νικήσει...
εκτός κι αν χάθηκε και η οσμή.
υ.γ.:μα στο τέλος πάντα έρχεται το επιδόρπιο, και είναι γλυκό. ακόμη και πριν έναν αξιοπρεπή θάνατο.
στο μπουζουκι ο Σαραντης ο κεκες
Το είχα καταλάβει από την αρχή...
:)
:)
:)
@ nomad:
Ε, ρε κέφια...
(εντέλει μπορούμε να τα συνδυάσουμε και τα δύο, τι σκατά;
τζάμπα μάγκες είμαστε;)
Η γαρδένια είναι ένα επιθετικό και ζηλιάρικο φυτό. Αν νιώσει ότι απειλείται από άλλα, μαραίνεται ή τα κάνει να μαραθούν. Ρωτήστε έναν γεωπόνο.
Γι αυτό δεν έχει θέση πλέον στον κήπο.
@ απατεώνες:
Αυτοεξέταση κάνατε;
οι ύπουλες κίνησεις είναι πάντα κατακριτέες.
υ.γ.1: "Οι αποξηραμένοι καρποί της γαρδένιας αποτελούν ένα από τα πλέον δραστικά φάρμακα της παραδοσιακής Κινέζικης βοτανοθεραπείας.
..... δρα ως αντιφλεγμονώδες, αντιπυρετικό και αντιυπερτασικό φάρμακο. Επιπλέον, χρησιμοποιείται για την επούλωση πληγών.
υ.γ.2:"Η γαρδενια στη γλωσσα των λουλουδιων σημαινει κρυφη αγαπη,μυστικο ερωτα..."
πηγή: http://greenstories.blogspot.com/2006/10/part-1.html
-δεν ξέρω αν συνδυάζονται τα παράπάνω με το δικό σου κείμενο, περιμένω τα επόμενα:)))-
υ.γ3: συγγνώμη για την κατασπατάληση του χώρου