Το μέρος ήταν σκοτεινό.
Και βρώμικο.
Πολύ σκοτεινό θα έλεγα, για τα μάτια μου που δεν είχαν συνηθήσει σε τέτοιους είδους βαρβαρότητα. Ένας ακαθόριστος επαναλαμβανόμενος θόρυβος σερνόταν στο βάθος. Στα παλιά τα χρόνια θα μπορούσες να τον πεις ακόμα και μουσική, αλλά εδώ όχι, ήταν σκέτος θόρυβος σίγουρα. Επιβεβαιωμένα. Πεθαμένα τσιγάρα ανέδυαν στον αέρα εκείνη τη γνώριμη μυρωδιά πτωμαϊνης πάνω από τα τασάκια.
Δίπλα μου οι υπόλοιποι κατάδικοι συμπεριφέρονταν εντελώς αλλόκοτα. Σαν να μην τους ένοιαζε που βρίσκονταν, τι πρόκειται να τους συμβεί. Οι περισσότεροι χαζογελούσαν, σίγουρα τους είχαν ναρκώσει, σκέφτηκα. Σαν υπνωτισμένοι κουνούσαν τα κεφάλια τους αργά πέρα δώθε, και ψιθύριζαν ακατάληπτες λέξεις από κώδικες που δεν αναγνώριζα.
Στο πλάι μου κάθεται εκείνη. Αρκετά όμορφη και υπερβολικά ξένη για τον χώρο που μας είχαν μεταφέρει. Κι όμως, ακόμα κι αυτή ένιωθε κάπως... οικεία εδώ μέσα. Σαστισμένος γύρισα το κεφάλι μου. Σηκώθηκα, έκανα μια στροφή 360 μοίρες και ξανακάθησα αποκαμωμένος. Το μόνο γνώριμο αντικείμενο που μπορούσα να διακρίνω ολόγυρα ήταν οθόνες. Τεράστιες μαύρες οθόνες, που εξέπεμπαν αυτό το λευκό αρρωστημένο φως τους, μέσα στο μισοσκόταδο, σαν να είχαμε πάει όλοι εκεί για ομαδική ανάκριση.
Τρομοκρατήθηκα είναι η αλήθεια. Τώρα, μετά από τόσο καιρό που τα θυμάμαι όλα αυτά, αναγνωρίζω πως μπορεί να σκεφτόμουν και λίγο υπερβολικά εκείνη τη στιγμή, αλλά το μέγεθος του τρόμου που σε κυριεύει, δεν είναι ποτέ επιλογή σου. Ένιωθα σα να μη μπορούσα να πάρω ανάσα. Και δε μπορούσα με τίποτα να τρέξω προς την έξοδο. Όχι τουλάχιστον πριν τελείωνα αυτό για το οποίο είχα καταδικαστεί εδώ.
Ακόμα και στη Μοσάντ η εκπαίδευση που πέρασα φάνταζε κουκλοθέατρο μπροστά σ' αυτό.
Κανείς τρομοκράτης δε με απείλησε (αν και οι φωνές τους ακούγονταν καθαρά ολόγυρά μου), κανείς αιμοσταγής δολοφόνος δε με πλησίασε (κι ας έβλεπα αίματα σε κάθε ξαφνική λάμψη που φώτιζε το χώρο), καμία δολιοφθορά δεν υπήρξε εις βάρος μου, κι όμως οι μισοί στρατιώτες δίπλα μου ήταν ήδη νεκροί, κι οι υπόλοιποι δεν είχαν και πολλή ώρα ζωής μπροστά τους...
Αίμα, μπαρούτι και θάνατο, μύριζε το καινούργιο μου σύμπαν. Αίμα, φρέσκο, ζεστό, χυνόταν σε έναν πόλεμο που εξελισόταν με ιλλιγγιώδεις ρυθμούς μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου. Μια εκατόμβη θυμάτων, που υπάκουαν τυφλά σε εντολές, ανήμπορα να αντιδράσουν...
Ένας αναπάντεχος, όσο και ακατάληπτος διάλογος, με προσγείωσε σε μια πραγματικότητα, πιο πεζή κι από διαδηλωτή στο Σύνταγμα:
- Έλα ρε μαλάκα, άστο σου λέω...
(τακ, τακ, τακ, τακ, τακ, τακ , τακ, τακ...)
- Άστο να σου δείξω...
- Παράτα με!
- Να σου δείξω ρε ηλίθιε, και μετά το παίρνεις...
(τακ, τακ, τακ, τακ, τακ, τακ , τακ, τακ...)
(κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ...)
- Όχι ρε πούστη...
- Παρ'τα 'ρχίδια μου...
- Μα τί έγινε;
- Τί έγινε ρε μαλάκα; Σε γάμησε, αυτό έγινε.
- Μα αφού τον είχα γαζώσει...
- Ναι καλά. Το τοίχο γάζωσες, θέοστραβε...
(κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ...)
- Γαμώ... τη... πουτ...
- Γιατί δεν πεθαίνει ο καργιόλης;
- Ξέρω 'γω... Θα 'χει φάει σπανάκι.
- (!)
- Είσαι μαλάκας.
- Εσύ είσαι μαλάκας.
- Καφέ πήρες;
- Δεν έχω άλλα λεφτά.
- (...)
- Είσαι μαλάκας...
(κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ... ... ... ... ...)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(Έτσι και ξαναπάω σε internet cafe
να γράψω post εμένα να με χέσετε...)
.
.
.
.
.
.
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Now on the... Wall
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ
1) Ο συγγραφέας του παρόντος blog έχει όλη την καλή διάθεση να απαντήσει σε κάθε σχόλιο, αναγνώστη, περαστικού, ακόμα και άσχετου. Εσείς επιβάλλεται να έχετε την καλή θέληση να περιμένετε. Δεν είμαι μονίμως online.
2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.
3) Ο διάλογος μεταξύ αναγνωστών επιτρέπεται ασύστολα, αρκεί να μην έχει ως απώτερο σκοπό, συνοικέσια, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, και κακοήθεις προθέσεις αύξησης της αναγνωσιμότητας άλλων blogs.
4) Τα σχόλια επιβάλλεται να έχουν κόσμιο και μη προσβλητικό χαρακτήρα (εξαιρούνται σχόλια που αναφέρονται σε θέματα παγκόσμιας κατακραυγής, όπως πυρκαγιές, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, παιδική πορνογραφία, και οποιαδήποτε ήττα του Ολυμπιακού σε οποιοδήποτε άθλημα). Σε αντίθετη περίπτωση θα αγνοούνται επιδεικτικά.
5) Ο σχολιασμός σας σε οποιοδήποτε post (εάν δεν είναι ο πρώτος) επιβάλλεται να έχει λάβει υπόψιν του τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις. Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως στα blogs.
6) Η επίσκεψή σας σε αυτό το blog συνεπάγεται ανεπιφύλακτη αποδοχή όλων των όρων χρήσης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτόματη ανταπόδοση της επίσκεψης και στο δικό σας. Οι αλλαξοκ%λιές δεν είναι το φόρτε μας.
7) Παρακαλείστε μπαίνοντας να αφήνετε τα υποδήματά σας στη ρεσεψιόν (μπουρμπουάρ προαιρετικό) για να μην λερώσετε άθελά σας το καθιστικό. Οι online λάσπες δεν καθαρίζονται εύκολα στα δημοκρατικά blogs.
8) Οι παραβάτες οποιασδήποτε από τις ανωτέρω, οδηγίας, θα λιθοβολούνται παραδειγματικά, στην πίσω αυλή.
9) Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, παρακαλούνται να μην ξεπερνούν το ψυχολογικό φράγμα των 150 λέξεων. Δεν είμαστε η wikipedia εδώ.
10) Δεν έχει δέκα. Εντάξει;
2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.
3) Ο διάλογος μεταξύ αναγνωστών επιτρέπεται ασύστολα, αρκεί να μην έχει ως απώτερο σκοπό, συνοικέσια, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, και κακοήθεις προθέσεις αύξησης της αναγνωσιμότητας άλλων blogs.
4) Τα σχόλια επιβάλλεται να έχουν κόσμιο και μη προσβλητικό χαρακτήρα (εξαιρούνται σχόλια που αναφέρονται σε θέματα παγκόσμιας κατακραυγής, όπως πυρκαγιές, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, παιδική πορνογραφία, και οποιαδήποτε ήττα του Ολυμπιακού σε οποιοδήποτε άθλημα). Σε αντίθετη περίπτωση θα αγνοούνται επιδεικτικά.
5) Ο σχολιασμός σας σε οποιοδήποτε post (εάν δεν είναι ο πρώτος) επιβάλλεται να έχει λάβει υπόψιν του τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις. Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως στα blogs.
6) Η επίσκεψή σας σε αυτό το blog συνεπάγεται ανεπιφύλακτη αποδοχή όλων των όρων χρήσης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτόματη ανταπόδοση της επίσκεψης και στο δικό σας. Οι αλλαξοκ%λιές δεν είναι το φόρτε μας.
7) Παρακαλείστε μπαίνοντας να αφήνετε τα υποδήματά σας στη ρεσεψιόν (μπουρμπουάρ προαιρετικό) για να μην λερώσετε άθελά σας το καθιστικό. Οι online λάσπες δεν καθαρίζονται εύκολα στα δημοκρατικά blogs.
8) Οι παραβάτες οποιασδήποτε από τις ανωτέρω, οδηγίας, θα λιθοβολούνται παραδειγματικά, στην πίσω αυλή.
9) Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, παρακαλούνται να μην ξεπερνούν το ψυχολογικό φράγμα των 150 λέξεων. Δεν είμαστε η wikipedia εδώ.
10) Δεν έχει δέκα. Εντάξει;
Μη μου πεις ότι δεν τα έχεις διαβάσει...
Inner "Manifesto"
Αυτό το blog ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ:
* Ημερολόγιο: ούτε καταστρώματος, ούτε ναυτιλομένων, ούτε στεριανών, ούτε καταπιεσμένων ανηλίκων...
* Κουτσομπολίστικο: Αν σας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος τομέας διαβάστε την Espesso. Εχει επενδύσει πιο πολλά από εμένα...
* Συνεπές: Γράφω μόνον όταν έχω κάτι να πω (και αν προλαβαίνω βέβαια...)
Αυτό το blog είναι μια προσπάθεια εξωτερίκευσης κάποιων σκέψεων, απόψεων και θέσεων, μια μικρή κι "ανώδυνη" αποκύρηξη της εσωστρέφειάς μου...
Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι για κάθε σχόλιο, κριτική (καλοπροαίρετη ή κακεντρεχή), ανακοίνωση, μοίρασμα γνώσεων και απόψεων.
* Ημερολόγιο: ούτε καταστρώματος, ούτε ναυτιλομένων, ούτε στεριανών, ούτε καταπιεσμένων ανηλίκων...
* Κουτσομπολίστικο: Αν σας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος τομέας διαβάστε την Espesso. Εχει επενδύσει πιο πολλά από εμένα...
* Συνεπές: Γράφω μόνον όταν έχω κάτι να πω (και αν προλαβαίνω βέβαια...)
Αυτό το blog είναι μια προσπάθεια εξωτερίκευσης κάποιων σκέψεων, απόψεων και θέσεων, μια μικρή κι "ανώδυνη" αποκύρηξη της εσωστρέφειάς μου...
Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι για κάθε σχόλιο, κριτική (καλοπροαίρετη ή κακεντρεχή), ανακοίνωση, μοίρασμα γνώσεων και απόψεων.
A definition...
Η άποψη δεν απαιτεί αναγνώστες. Δεν τους προϋποθέτει για να υπάρξει.
Η άποψη θέλει να ελευθερωθεί.
Η άποψη οφείλει να είναι αιχμηρή. Να μην υπνωτίζει αλλά να ξυπνά. Η άποψη δεν είναι λαδιά στο χαρτί κάποιας εφημερίδας. Είναι μελάνι που πετάγεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση προκαλεί το στιγμιότυπο αντίδρασης.
Η άποψη είναι το σκαμπίλι στην υπερ-έκθεση γνώσης. Ενάντια σε κάθε ρυπαρή
αυθεντ-ίαση που κατακλύζει τις κατεστημένες νοοτροπίες.
Η άποψη είναι καθήκον. Είναι η υπέρβαση της αποτυπωμένης γνώμης. Η πρόκληση κρίσης και δίκης με λόγο καθαρό. Όχι κεκαλυμμένο.
Με θάρρος.
Copyright by DiVA
Αυτό έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα.
Disclaimer:
Όλες οι φωτογραφίες -εκτός αν αναφέρεται αλλιώς- είναι από την διαδικτυακή κοινότητα DeviantArt.
Όλες οι φωτογραφίες -εκτός αν αναφέρεται αλλιώς- είναι από την διαδικτυακή κοινότητα DeviantArt.
Inner Links
All Labels
- brain-fuck (136)
- desperation (112)
- images (93)
- heavy drugs (91)
- concepts (90)
- humour (90)
- thoughts (90)
- official statements (76)
- journeys (74)
- fiction (65)
- unsatisfied (49)
- scripta manent (47)
- presentation (45)
- almost dreams (44)
- opinion (43)
- fatal questions (38)
- gourmet (32)
- music (32)
- computer (30)
- innovation (30)
- other blogs (27)
- video (27)
- Artist (25)
- short truths (25)
- domestic madness (24)
- First (23)
- 2009 (21)
- Review (20)
- internet (20)
- 2008 (19)
- photography (14)
- do-it-yourself splatter (12)
- baby (11)
- Welcome (10)
- advertising (9)
- Old (8)
- movies (4)
- poetry (3)
- grfear (1)
NetworkedBlogs
Inner Me...
- Spy
- --------------------------------------------------- αδαής λεξιλάγνος... άπρακτος καλλιτέχνης... διάσημος ανώνυμος... ευκατάστατος επαίτης... μουγγός διαδηλωτής... ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου...
A "MUST" CLICK:
Inner Archive
-
►
2011
(15)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2010
(38)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2009
(146)
- ► Δεκεμβρίου (9)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
- ► Φεβρουαρίου (17)
- ► Ιανουαρίου (16)
-
▼
2008
(181)
- ► Δεκεμβρίου (19)
-
▼
Σεπτεμβρίου
(21)
- 19 ολόκληρα χρόνια
- Πολλά κιλά (μαλάκας)
- 81 κιλά
- Εγκεφαλική εκσπερμάτωσις
- 85 κιλά
- 86 κιλά
- - Αργείς;
- Κουβάρι
- Άκου ανθρωπάκο...
- Πιπερόσουπα
- Χρόνια τρία
- Πινγκ*
- Μαργαμασμιτάνος
- H παρεξηγημένη έννοια της ηθελημένης άγνοιας
- Η σχεδόν ιερή αξία της αυτοαναίρεσης
- Post "μούμια"
- Εκατόμβη...
- Τον ήπια άσχημα...
- Tο μαύρο δεν είναι μαύρο…
- Η δύναμη του μέσου
- 100
- ► Ιανουαρίου (3)
What's this?
My daughter's blog
Από κάπου θα "πήρε" το παιδί... δε μπορεί...
Fanatics...
Αναρτήσεις
Fresh Food
Choose a Label
Blogumulus by Roy Tanck and Amanda Fazani
Take a look...
Search this blog only
Find my songs here:
Spying around...
Οι καφρίλες που γάζωσαν το σύμπαν και τους σηκώθηκε η τσουτσού, μου λές πως θα το πάρουν το φτύσιμο απ'την κοπελίτσα που δε θα γουστάρει την φάτσα τους όταν θα της την πεσουν;
δ
Τώρα για το κείμενο. Υπάρχουν και ειδικά φίλτρα οθόνης για να μην έχουν αυτήν την λάμψη.
Μολις κατάλαβα το γιατί.
Το φτύσιμο θα το πάρουν πακέτο μαζί με μια σφαλιάρα, μιας και η εν λόγω κοπελίτσα είναι η... γυναίκα μου...
(νταξ' ντρέπομαι... τι να κάνω;)
@ island:
Είδατε;
Άμα έχεις θεληματικό πηγούνι (ή πηρούνι) αυτά παθαίνεις...
@ houlk:
Μην κατηγορείτε το παιδί. Προσπαθεί να σας προστατέψει από τα splatter...
Πράγματι. Θυμάμαι την ιστορία αυτού του Κινέζου που έπεσε ξερός μετά από τρεις μέρες συνεχούς παιχνιδιού.
Τελείωσε την πίστα που με βαριές δόσεις καφεϊνης κατάφερε να τερματίσει, έκλεισε το μηχάνημα και κατέρευσε ως νέος Φειδιπίδης.
Εκατόμβη.
Φοβερή η περιγραφή!!!!
Πράγματι έτσι είναι... και δεν έχετε πάει..σε νετ καφε της Χαλκιδικής μεταμεσονύκτια..!!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Τι μου θυμήσατε!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Μόλις φύγουν τα πιτσιρίκια.. εμφανίζονται τα ζόμπι!!!!!!
Εντελώς extreme καταστάσεις.. χειρότερα βλέματα συνενοχής από αυτά που συναντας σε στριπτιζάδικο!!!!!!
Αυτός τουλάχιστον δεν θα λείψει σε κανέναν...
(βλακ χιούμορ)
@ naf:
Κι εσείς που το ξέρετε;
@ akanonisti:
Ζω ένα δράμα...
Μπορεί και δύο...
Τώρα, αν σου πω ότι νόμιζα όσο το διάβαζα ότι μιλούσες για τα επεισόδια στην Ομόνοια από αλλοδαπούς...τι θα πεις; Άσε χρειάζομαι ξεκούραση μου φαίνεται γιατί έχω βαρέσει κόκκινο.
Μακριά από τα Internet καφέ χριστιανέ μου. Κάνα φίλο με ADSL δεν έχεις να του κολλήσεις....;;;;
την επόμενη φορά με ακουστικά spy :)
Σιχάθηκα να ακουμπήσω το πληκτρολόγιο και δεν είχα πού να αφήσω την ροζ τσάντα μου, για να μη γεμίσει μπίχλες. Τελικά δε το ακούμπησα, και έκανε άλλως την "βρώμικη δουλειά".
Το μόνο καλό είναι, ότι όταν χρειάστηκα να πάω προς νερού μου, η τουαλέτα των γυναικών ήταν πεντακάθαρη, καθώς... ήταν αχρησιμοποίητη!
Ενδιαφέρον.
υγ. αφού τρομοκρατηθήκατε και δεν μπορούσατε να πάτε προς στην έξοδο, ας πηγαίνατε στην τουαλέτα. αλλά μάλλον με την κυρία (τουαλέτα) δεν έχετε καθόλου καλή σχέση
Χάλια δεν είναι εκεί μέσα; Έπεσα στην ανάγκη του ίντερνετ καφέ πριν λίγες βδομάδες. Συμπάσχω.
Το καλό είναι πως η φάση μυρίζει διακοπές :))))) Καλή ξεκούραση.
Μετά έμπαινα κι εγώ στην ομάδα τους, πασαλειβόμουν με κάρβουνο, σερνόμουν στο χώμα και στους βάλτους, τους έκοβα τα λαρύγγια, τους εκτελούσα από τα 3 χιλιόμετρα ως γνήσιος snipper και τους εξολόθρευα μαζικά με χειροβομβίδες και μπαζούκας!
Έτσι, για να μάθουν να μην είναι τζάμπα μάγκες...
παίρνουν μυαλά αέρα
ε, καλά είναι..
εσείς ; καλά ;
ήθελα χτες βράδυ να σας γράψω
αλλά , … χύθηκε το γάλα και τα έκανε όλα σκατα
Aλοίμονο καλέ μου φίλε.
Νιώθω τον κόζμο να γκρεμίζεται κατω από τα πόδια μου...
(μεγειά το άβαταρ και το καινούργιο όνομα...)
@ matrix:
Τα δοκίμασα και τα ακουστικά φίλε μου. Νιέντε. Τα ζόμπι αυτά βγάζουν τόσο διαπεραστικές κραυγές, που ούτε στο καλύτερα ηχομονωμένο studio δεν γλιτώνεις...
@ παπίτσα:
Ε, αφού είχε και τουαλέτα γυναικών, πάλι καλά να λέτε...
Να το κοιτάξετε...
Είναι ύπουλες αρρώστιες αυτές.
@ apos:
Καλά, μετά από τόσους μήνες, τώρα το καταλάβατε;
Εννοείται πως ξέρω τα πάντα...
@ tovene592:
Μα καθόλου σας λέω...
Όσο και να το σκεφτείτε, η ουσία είναι πως αν δεν μου έρθει μέχρι αύριο η σύνδεση, θα με χάσετε πράγματι...
@ κ.κ.μοίρης:
Κάτι θα ξέρετε εσείς.
@ manetarius:
Χαχαχαχαχαχαχαχα...
Ε, δεν απέχει και πολύ...
Οι μόνες διακοπές που μυρίζει αγαπητή μου mamma είναι από την Otenet...
@ L' Aesthéte Soleil:
Σας εύχομαι ολόψυχα καλή ανάρρωση!
(εγώ δεν την παλεύω, παρέδωσα πνεύμα...)
@ konstantinos:
Τι εννοείτε "τζάμπα μύγες";
Χικ!
Χικ!
(μη δίνετε σημασία, με χτύπησε ο καφές κατακούτελα... μπόμπα ήταν...)
Είστε αισιόδοξος εσείς τελικά...
@ απατεώνες:
Τελικά σφουγγαρήσατε ή ακόμα γλιστράει;
@ wilma:
Μα αφού είστε το είδωλό μου...
Ότι λέτε είναι νόμος για μένα.
αν κάτι με φοβίζει είναι το οτι μαθαίνουν να ζουν στο σκοτάδι, μέσα σε κραυγές, φονικά, οθόνες και πληκτρολόγια.
Η ζωή είναι έξω...στο φως.
Απεξάρταση Τώρα!
Βρε αγάπη με το αιμα!!