InnerScapes

48 Comments:

1. moyratos said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:17 μ.μ.  
   Να μαι και γωωωωωωω Πρώτος σε σχόλιοοοοοοοοο
   
   "Θα πάω ... και ας μου βγει σε κακό..." ....
   
   Αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ εάν έστω και οι λίγες πιθανότητες που έχεις θα βγουν υπέρ εσού!!!!
   
   Κλείσε τα μάτια ... Βαθιά ανάσα ... και παίξτα όλα για όλα ...Δεν έχεις να χάσεις τίποτα από το να χάσεις τα πιθανώς χαμένα!!!!
   
   Την καλησπέρα μου
   Aura said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:26 μ.μ.  
   Συγγνώμη, αλλά το τελευταίο με έκανε να ξεχάσω τι λέγατε πρίν. Τι λέγατε?
   Ατίθασος ενήλικας said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:26 μ.μ.  
   Είναι δλδ κάτι σαν το :δεν είμαι μαλάκας, αλλά κάνω τον μαλάκα ;
   
   Δευτερη θεση Μουρατος.
   Από πίσω σου είμαι …
   Ατίθασος ενήλικας said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:27 μ.μ.  
   Ρε σ αυρα ! με το χάλασες
   apos said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:45 μ.μ.  
   Nα πας. Και εμείς θα πάμε.
   δόΧτωρ απαράδεΧτος said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 7:10 μ.μ.  
   ωραίο πράγμα η ηθελημένη άγνοια
   προσωπικά δεν έχω κάνει τσεκ απ, τα τελευταία ογδονταέξι χρόνια..
   
   πάντως περισσότερο μου τη δίνει η "εκλεκτική μνήμη" παρά η "ηθελημένη άγνοια"
   
   με άλλα λόγια
   
   ό λυ μπία κος
   Βάσκες said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 7:18 μ.μ.  
   Δεν παίζει καθόλου ο στρουθοκαμηλισμός αυτός.
   
   Τσεκάπ και πάλι τσεκάπ.
   Ανώνυμος said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 7:30 μ.μ.  
   Μόνικα;Ποια Μόνικα;(=ηθελημένη άγνοια).
   
   
   (Μπα!Θα προτιμούσα μια τουλούμπα.Η κρέμα ούζου με χάλασε).
   
   Πάντως θαυμάζω τη γενναιότητά σας,η οποία,αν κατάλαβα καλά,είναι επίκτητος και βιωματική.Φρονώ όμως ότι ο όρος "ηθελημένη" είναι όντως παρεξηγημένη.
   Φανταστείτε πχ μια δίωρη συνεδρία ένος ανθρώπου εκατόν είκοσι κιλών,με τον ψυχίατρό του όπου έχει καταφύγει ζητώντας βοήθεια για το πάχος του,στην οποία,παρότι ευπροσήγορος ο ασθενής,δεν αναφέρει ούτε μία φορά τις λέξεις "χοντρός" ή "πάχος".
   Ή έναν κοντό που έχει πείσει τον εαυτό του ότι δεν είναι κοντός:"Ποιός;Ο Γιώργος;Αφού έχουμε το ίδιο ύψος!"
   
   Τι εννοεί λοιπόν ο ποιητής με τον όρο "ηθελημένη";
   
   Σελιτσάνος.
   tovenito said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 7:59 μ.μ.  
   ο παπάζογλου έχει πει κι άλλα ωραία
   
   Είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
   θα ’χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω
   Κι αν αφορμή είσαι εσύ ν’ αλλάξω εαυτό
   το παρελθόν μου μπρος στα πόδια σου πετάω
   
   Τρελή κι αδέσποτη...
   manetarius said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:02 μ.μ.  
   Εγώ είμαι ήδη εκεί και σας περιμένω... μου είπαν όμως οτι κλείνουν και πρέπει να φύγω...νομίζω τελικά οτι αυτή η συνάντηση μου βγήκε σε κακό..!
   
   Συμπέρασμα: Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς!
   Καθώς και: Η μάνα του φευγάτου, δεν έκλαψε ποτέ!
   
   Ότι αποφασίσεις..είμαστε μαζί σου!
   Ανώνυμος said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:07 μ.μ.  
   όταν πονάει το στήθος σας δεν έχετε καρκίνο Spy
   κανένα εμφραγματάκι ναι, καμια ψύξη ίσως, καμιά παγκρεατίτιδα αν είσαι γκαντέμης...
   αλλά καρκίνο όχι
   πάψτε να παραπληροφορείτε τους πιστούς σας οπαδούς
   brainwaves said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:11 μ.μ.  
   Εγώ θα πάω! (Άννα Βίσση)
   
   Θα συμφωνήσω με τις νέες κατασκοπικές καταθέσεις.
   
   Και τις νέες τακτικές ;-)
   Δήμητρα said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:22 μ.μ.  
   Ναι αλλά το να κάνω το βλάκα,και το "δεν κατάλαβα τι μου είπες" προκειμένου να αποφύγω ένα άρπαγμα,έναν τσακωμό,έναν καβγά,θα το προτιμούσα,απ το να καταλάβω και να απαντήσω...
   Mara Lisha said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:38 μ.μ.  
   Αυτοαναίρεση, ηθελημένη άγνοια, νομίζω πως αρχίζετε να θέτετε ερωτήματα και σκέψεις πολύπλοκες αγαπητέ μου Spy.
   Είναι δύσκολο να παραδεχθείς ότι δεν βολεύεσαι ως οντότητα με το ν’ αγνοείς ηθελημένα και ουσιαστικά τα προβλήματα που σε ενοχλούν.
   Θεωρώ πως είναι τρόπος άμυνας. Εγώ τουλάχιστον έτσι μπορώ να το διαχειριστώ.
   
   Απορία: Όταν βλέπετε την αγαπημένη σας ομάδα στο σημείο του πέναλτι από την αγωνία σας πάτε για νερό; :) :)
   mamma said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:59 μ.μ.  
   - Δεν έχω ιδέα!
   
   Tώρα που σας απάντησα ελπίζω να αλλάξετε την ερώτηση και να βάλετε κάτι καινούργιο στο "now at the... Wall".
   Tali said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:06 μ.μ.  
   Για ωρα εψαχνα τα σχολια και χτες τα ειχατε επανω?
   
   επισης για ωρα εκανα να καταλαβω πως δεν αναφερεστε στο Ληο
   (με παρεσυρε ο αναγραμματισμος και η φωτο)
   
   κανοντας σκεψεις δυο ταχυτητων και εχοντας ηδη επισκεφθει μεσω του λινκ τη Λου
   διαπιστωνω πως κακως
   ηθελημενα αγνοω
   και δεν μπλοκαρω σε αλλες μπλοκογειτονιες ...:)
   
   οπως και να χει
   πιστευω πως η ηθελημενη αγνοια
   πηγαζει ειτε απο α δ ι α φ ο ρ ι α (περι συναισθηματικων)
   ειτε απο β ο λ ε μ α (περι κοινωνικων)
   ειτε απο π λ η ρ η α ρ ν η σ η και φ ο β ι α (θεμα ψυχολογικο)..
   
   καλο ειναι να μαθαινουμε οτι μπορουμε
   να προστατευομαστε οπως μπορουμε
   και να γινομαστε καλυτεροι
   απο αυτοαγαπη..
   
   - να πας ..κι α ν βγει και σε κακο θαναι για το καλο σου !(αυτο μου λεω παντα εγω)
   
   -κι ας μου κρεμασατε την κουταλα!:)
   Spy said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:51 μ.μ.  
   @ moyratos:
   (Χα! Πρώτο τραπέζι πίστα...)
   Ακόμα καλύτερα πάντως είναι άμα το κάνεις με ανοιχτα τα μάτια...
   
   
   @ aura:
   Να πατε να το ξαναδιαβάσετε. Ο γραμματέας σας είμαι;
   :Ρ
   
   
   @ απατεώνες:
   Το έχετε χάσει εντελώς σήμερα, έτσι;
   Spy said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:00 μ.μ.  
   @ apos:
   Καλά. Μην πάμε κι όλοι όμως. Με πιάνει αγοραφοβία...
   
   
   @ dr.aparadektos:
   Θα συμφωνήσω οπωσδήποτε με το αζμα στο τέλος.
   
   
   @ βασκες:
   Κετσαπ? Τι κετσαπ?
   Spy said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:14 μ.μ.  
   @ Σελιτσανος:
   Ε όχι και ποιά Μόνικα!
   Αυτό πάει πολύ!
   (εμένα πάλι με χάλασε η τουλούμπα. Γι αυτό έφτιαξα γκουακαμόλε. Να πάτε να το διαβάσετε και να ξαναρθετε με τον κηδεμόνα σας)
   
   
   @ tovene592:
   Ωραίο σχόλιο, αλλά με ένα ποστ καθυστέρηση...
   
   
   @ manetarius:
   Πρέπει να ήπιατε πολλά όσο περιμένατε...
   irlandos said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:32 μ.μ.  
   Δεν είχα σκοπό να γράψω τίποτα, μετά από ένα τόσο εύστοχο και καλοδιατυπωμένο post. Όμως αυτό το σχόλιο του σελιτσάνου με εξαγρίωσε και μένα.
   
   «Ποια Μόνικα» ??
   Αυτό δεν είναι άγνοια, είναι ιεροσυλία (χα χα χα).
   
   Πέραν τούτου,
   "Όχι στην άγνοια, ηθελημένη ή αθέλητη".
   
   Ειλικρινά δικός σας,
   Ιρλανδός
   Spy said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:39 μ.μ.  
   @ κ.κ.μοίρης:
   Μα ούτε ποιητική αδεία δεν μπορούμε να πούμε μια μαλακία εδώ μέσα;
   
   
   @ brainwaves:
   Ε όχι και Βίσση σ' αυτό το μαγαζί. Ελεος!
   
   
   @ δήμητρα:
   Εσείς.
   Εγώ πάλι, όχι...
   PN said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:43 μ.μ.  
   Που θα πας...;
   
   Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι έχεις καταπολεμήσει και όλες τις φοβίες σου; Αααααα να σου πω...σε υποστήριξα εκεί που έπρεπε, αλλά μην ακούω και πιπεριές!!! Εκτός αν είσαι όντως τόσο αθεόφοβος. Δεν σε έχω κόψει όμως για τέτοιον...
   
   Εγώ πάντως το ομολογώ. Πολλές φορές επιλέγω την ηθελημένη άγνοια. Δεν λέω αν κάνω σωστά, απλά το επισημαίνω!!!
   Spy said...
   10 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:50 μ.μ.  
   @ mara lisha:
   Μπα... τρώω τα νύχια μου.
   
   
   @ mamma:
   Επιτέλους!
   Τώρα που μου απαντήθηκαν όλα τα εναγώνια ερωτήματα μου μπορώ να παραιτηθώ. Θα ζήσω με το εφάπαξ...
   
   
   @ talisker stt.:
   Τους λόγους τους πετύχατε. Τα "περί" μπορούν να πάνε πάντως και με άλλη σειρά.
   (αυτή η γειτονιά είναι ελαφρώς κακόφημη να ξέρετε. λέμε και κακές λέξεις ενίοτε...)
   Spy said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:00 π.μ.  
   @ irlandos:
   Ε, μα...
   Τι να πει κανείς;
   (αν και πολύ φοβούμαι πως εκείνος ξέρει καλύτερα από όλους "ποιά Μόνικα").
   (κλαψ...)
   
   
   @ vk in athens:
   Μα ουδέποτε είπα εγώ κάτι τέτοιο... Με παρεξηγήσατε. Ίσα ίσα, εχω ολόκληρη συλλογή από δαύτες...
   tovenito said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:01 π.μ.  
   μπαρδόν;
   fractal said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:35 π.μ.  
   Μπράβο spy. Μαζί σου. Είμαι μαζί σου.
   neni said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:36 π.μ.  
   "Θα έρθω και εγώ μαζί σου."
   Καταφατική είναι η πρόταση.Δεν θα σας ρωτήσω αγαπημένε spy.
   PN said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:38 π.μ.  
   Επειδή το ξέρω από τα κειμενά σου, μου έκανε εντύπωση. Εμένα προσωπικά αυτό μου έβγαλε ότι έλεγες. Sorry!!1
   
   Έγώ πάντως έχω κάνει πολλές φορές παντιέρα την ηθελημένη άγνοια. Δεν θες να ξέρεις πόσες άλλες χιλιάδες το έχω μετανιώσει...και το μετανιώνω. Να μου πεις ποτέ δεν είναι αργά. Anyway, δεν θα το κάνουμε chat και group therapy εδώ μέσα.
   Spy said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:53 π.μ.  
   @ tovene592:
   Εννοούσα πως το συγκεκριμένο άσμα θα ταίριαζε καλύτερα στο χθεσινό ποστ για την αυτοαναίρεση. Μην με παρεξηγείτε. Μου άρεσε σε κάθε περίπτωση.
   
   
   @ fractal:
   Νοερά υποθέτω...
   
   
   @ neni:
   Άντε παιδιά... Άμα μαζευτούμε πολλοί θα νοικιάσουμε πούλμαν.
   
   
   @ vk in athens:
   Καλά, μην αγχώνεστε κιόλας. Ότι θέλετε θα το κάνουμε εδώ μέσα.
   Εσείς πληρώνετε...
   PN said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:58 π.μ.  
   "Ότι θέλετε θα το κάνουμε εδώ μέσα.
   Εσείς πληρώνετε..."
   
   Καταλαβαίνεις βέβαια ότι αυτό δεν ακούγεται καλά....χαχαχα!!!!
   ο αποτέτοιος said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:11 π.μ.  
   ε, καμιά φορά δε βλάπτει κιόλας η ηθελημένη άγνοια.
   
   πάντως οι στίχοι στο τέλος δεν νομίζω ότι κολλάνε και πολύ. το δεν θα πάω γιατί μπορεί να μου βγει σε κακό, για μένα δεν φανερώνει ηθελημένη άγνοια αλλά αυτό που λένε: φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά. (το οποίο παρεπιπτόντως είναι πολύ ηλίθιο. άμα είναι να τα φυλάω, να τα έχω όλα, γιατί μόνο τα μισά;;)
   επίσης μπορεί να φανερώνει και έλλειψη τόλμης.
   She said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:17 π.μ.  
   Ηθελημένη άγνοια είναι ο εγκλωβισμός στο σκοτάδι και όχι η ελευθερία σε αυτό. Τεσπα, δεν θα πω πολλά..απλώς συνεχίστε να ξεδιπλώνετε έτσι όμορφα και δημιουργικά τις σκέψεις σας. Πολύ μου αρέσει.
   Matrix said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:26 π.μ.  
   "...ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
   κουράγιο θα περάσει θα μου πεις..."
   
   Αύγουστος.
   
   επομένως θα πάω, θα πας, θα πάμε, πρέπει να πάμε.
   dr.SeenG said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 3:26 π.μ.  
   Σιγά...κι εγώ δεν πήγα ποτέ στον γιατρό (για τον ίδιο λόγο) αλλά το γεγονός πως βρίσκομαι εδώ και σου γράφω σχόλιο, σημαίνει πως τσάμπα θα πήγ.....
   ......
   ...............
   .......
   ________________________
   Ανώνυμος said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:00 π.μ.  
   από την άλλη πάλι ...
   το να μη κάθομαι να παρακολουθώ τις ειδήσεις στη τηλεόραση, αν δε με έκανε σοφότερη, με εκανε ψυχικά ηρεμότερη...
   Spy said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:26 π.μ.  
   @ vk in athens:
   Μα γιατί; Δεν έβαλα τα κατάλληλα σημεία στίξης;
   
   
   @ αποτέτοιος:
   Εσείς δεν έχετε ηθελημένη άγνοια. Ηθελημένη βλακεία ή τύφλα έχετε. "Θα πάω" γράψαμε κύριε, όχι ΔΕΝ θα πάω...
   :P
   
   
   @ she:
   Κι εμείς δεν τους μπορούμε τους πολλούς πολλούς εγκλωβισμούς. Έτσι δεν είναι;
   Spy said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:35 π.μ.  
   @ matrix:
   Και βέβαια θα πάμε.
   Αν δεν έχουμε πάει ήδη δηλαδή...
   
   
   @ dr.seeng:
   Ζωή σε λόγου μας...
   
   
   @ houlk:
   Το πιστεύετε πως ήθελα να το γράψω κι αυτό ακριβώς; Αλλά θα ήτο μια αυτοανέραισις, και πήξαμε από αυτές στο προηγούμενο ποστ...
   Χα!
   SDRyche said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:09 μ.μ.  
   Μα τι έγινε εδώ πέρα; Μια μέρα δε πέρασα από τα μέρη σας κι έχει πέσει πολύ φιλοσοφία! Θα την πετάξω λοιπόν την "κοτσάνα" μου, έτσι για την καλησπέρα!
   
   Η ηθελημένη άγνοια προσφέρει μόνο προσωρινή ευτυχία (εκτός κι αν είσαι μαζοχιστής)! Άσε που οδηγεί σε λανθασμένη αυτοαναίρεση (αλλά δεν το λέω γιατί θα βγω εκτός θέματος)!
   Naf said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:16 μ.μ.  
   το ότι έχω "ξεχάσει" να ανοίξω 6 φακέλους απο τράπεζες και τη vodafone γιατι ξέρω οτι δεν έχω να τα πληρώσω είναι ηθελημένη άγνοια έτσι;;Να μην ανησυχώ δηλαδη...
   Θα το θυμηθώ στις 15 του μήνα ξαφνικά...
   ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:33 μ.μ.  
   Δε θέλω να ξέρω = ηθελημένη άγνοια.
   Θέλω να ξέρω = φιλομάθεια.
   Θέλω να ξέρω τα πάντα = τα θέλει ο κώλος μου.
   Ανώνυμος said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:10 μ.μ.  
   Καλημέρα σας.Είμαι ο κηδεμόνας του Σελιτσάνου.
   Μην το μαλώνετε,δάσκαλε,δεν είναι ότι δε διαβάζει.Δεν τα παίρνει τα γράμματα το παλιόπαιδο!Ας είστε λίγο επιεικής να βγάλει την τάξη και βλέπουμε.Αν κι εγώ του εξηγώ ότι το να αγνοεί το σχολείο δεν θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο.Έχουμε κι εκείνον τον ξάδερφο τον βουλευτή,κάπου θα το βολέψει το έρμο.Γιατί του εξήγησα ότι το να αγνοεί τους ψηφοφόρους του δεν θα τον ξαναβάλει στη Βουλή.Αλλά εκείνος επιμένει να αγνοεί την πολιτική ελπίζοντας ότι έτσι θα γίνει πρωθυπουργός.Τι να πει κανείς;!
   Τέλος πάντων μη σας ζαλίζω με τα δικά μου.Κάντε αυτό που νομίζετε,γιατί το να αγνοείτε τους μαθητές σας δεν θα σας προσφέρει περισσότερο ελεύθερο χρόνο.
   Σας ευχαριστώ,σας ευχαριστώ!Καλημέρα σας!
   
   
   (Τελικά αυτή η μανιταρόσουπα με πείραξε!Φαίνεται;).
   wilma said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:18 μ.μ.  
   To θα πάω κι ας μου βγει σε κακό πάλι ηθελημένη άγνοια δεν είναι? (ξέρω ότι μπορεί να μου βγει σε κακό, αλλά αγνοώ τον κίνδυνο και πηγαίνω).
   Όπως καταλαβαίνετε αγαπητέ μου spy, εγώ φυσικά που να παίξω με την ηθελημένη άγνοια? Είμαι οπαδός του "Τσεκάρω και προχωρώ".
   Ξέρω, ανεπίτρεπτο για όλους τους καλλιτέχνες.
   :(((
   Λου said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:00 μ.μ.  
   Οποία τιμη, φιλτατε Spy....
   
   Θα σας παραπεμψω προς το παρον, σε μια παλιοτερη αναρτηση στο βασικο μου blog http://nosceteipsum33.blogspot.com/2008/02/blog-post_21.html
   
   μα και ο τιτλος του δευτερευοντος και αμελημενου ιστολογιου μου, στο οποιο παραπεμπετε, συλλογιστειτε τι ρολο παιζει η ηθελημενη αγνοια στη ζωη μου!
   
   Αφησα να μην ξερω πολλα,απο οσα διψασα στη νιοτη μου να μαθω, Ευγενη Κατασκοπε, μονο και μονο για να επιβιωσω.
   Αφησα να μη ξερω οτι η σταχτη που πεφτει στο πληκτρολογιο, θα μου χαρισει μια μερα τον καρκινο, κι ετσι απολαμβανω το τσιγαρο μου και σου γραφω.
   Αφησα να μην ξερω, οτι το σωμα μου ειναι κουρασμενο, κι ετσι, παρα την κουραση, θα πιω εναν καφε με μια καλη φιλη το απογευματακι.
   Αφησα να μην ξερω, τι νοιωθει για μενα εκεινος, αυτο ομολογουμενως το παλεψα πολυ, κι ετσι, φερθηκα μπροστα του αληθινα κι αυθορμητα....
   Αφησα να μην ξερω, οτι η επανασταση αγοραζεται με δοσεις, κι ετσι, ονειρευομαι τη μερα κεινη που δε θα αργησει, και θα ξημερωσει ηλιολουστη.
   Αφησα να μη ξερω, την ασημαντοτητα μου, στο συμπαν, κι ετσι φροντιζω, να γεμιζω τη ζωη μου και των γυρω μου....
   Αφησα να μη ξερω, οτι ο Δαμαλος θα κυβερναει για πολυ ακομη, κι ετσι, προετοιμαζω την πτωση του.
   Αφησα να μην ξερω, οτι η ΑΕΚ δε θα παρει παλι πρωταθλημα, και ξεχυνομαι με κιτρινομαυρα κασκολ, πανυγηριζοντας.
   Αφησα να μην ξερω, την καταλυτικη επιδραση του Χατζηδακι και της μουσικης του, κι ετσι, αναμενω το comeback της Πιτσας Παπαδοπουλου και του Κωστα Καφαση, στην Αθηναικη Νυχτα.
   Αφησα να μην ξερω, οτι δεν εχω φραγκα να βγαλω το μηνα, κι ετσι εκλεισα τα εισητηρια για μια βδομαδα στην Κυπρο....
   Αφησα να μην ξερω, οτι σε πολλους δε θα λειψω.....κι ετσι ξανασυναντησα ανθρωπους αγαπημενους απο το παρελθον....
   Ειναι τοσα πια, που αφησα να μην ξερω, που ηδη η μερα μου ειναι ομορφοτερη....
   Απλα προεβησα σε τρεις ενεργειες.
   
   Αφησα να μην ξερω....
   Αυτοαναιρεθηκα.......
   και
   Πονταρα στην αλλαζονικη μου ταπεινοτητα.....
   
   Αλλαζονικη ταπεινοτητα!!!
   Θα με ενδιεφερε το σχολιο σας, γλυκε μου Spy, Ευγενη μου Κατασκοπε.
   
   Σας φιλω, κι ευχαριστω που με τιμησατε.
   Καλο μεσημερι!!!!
   ασημωνης said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 3:15 μ.μ.  
   Θα συμφωνησω απολυτα!!!!
   Καλυτερα να μετανιωσω για κατι που εχω κανει παρα για κατι που δεν εκανα...
   Spy said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 4:13 μ.μ.  
   sdryche:
   Καλά, δεν ήταν και τόσο κοτσάνα...
   
   
   naf:
   Και βέβαια να ανησυχείτε!
   Στις 15 του μήνα θα έχετε άλλα τόσα...
   
   
   βασιλιάς της μοναξιάς:
   Η τελευταία σας εξίσωση πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία...
   Spy said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 4:26 μ.μ.  
   @ Σελιτσάνος:
   Αξιότιμε κύριε Σελιτσάνε Πρεσβύτερε,
   Το καμάρι σας είναι ένας πολύ καλός μαθητής και δεν το αγνοώ καθόλου! Ίσα ίσα θα έλεγα, παρακολουθώ με ζήλο την πρόοδό του στα άλλα φροντιστήρια που κάνει "ιδιαίτερα". Πρωθυπουργός βέβαια δεν θα γίνει ποτέ (το ξέρετε αυτό εξάλλου), αλλά κάλιστα θα μπορούσε να γίνει υδραυλικός ας πούμε, που έχει και περισσότερες πιθανότητες για γρήγορο πλουτισμό. Ήδη έχει ξεβουλώσει αρκετά βουλωμένα ποστ, εξ όσων έχω παρατηρήσει.
   Μπορείτε να είστε παρήφανος για αυτό (το καμάρι), κι αν καμιά φορά δεν του απαντούμε σε όλες του τις απορίες, να ξέρετε ότι αυτό οφείλετε μόνο σε έλλειψη διδακτικού προσωπικού και όχι σε εστιασμένη αγνόηση επιφανών μαθητών.
   (σίγουρα σας πείραξε, δεν σας αναγνωρίζω με αυτά τα γένια...)
   
   
   @ wilma:
   Αγαπητή μου κυρία,
   το λογοπαίγνιό σας ομολογώ πως με προβλημάτισε.
   Μα δε θα συμφωνήσω.
   Δεν είναι άγνοια (με την έννοια που της έδωσα στο ποστ τουλάχιστον) το να αψηφώ τον κίνδυνο για χάρη της εμπειρίας. Είναι επιλογή συνειδητή, που μόνο άγνοια δεν εμπεριέχει. Θάρρος ναι, τόλμη ναι, ρίσκο ναι, κινδύνους ίσως, άγνοια όμως όχι...
   Spy said...
   11 Σεπτεμβρίου 2008 στις 4:36 μ.μ.  
   @ Λου:
   Αγαπημένη μου Λου,
   περίμενα το σχόλιό σας για να "κλείσω" αυτό το ποστ.
   Και ήταν καταπληκτικό. Υπεράνω των προσδοκιών μου και να με συγχωρείτε που δεν το περίμενα. Πραγματικά.
   Αντιλαμβάνομαι πως αυτό που γράψατε είναι στάση ζωής (όπως εξάλλου και αυτό που έγραψα εγώ), και ως τέτοιο θα μου επιτρέψετε να το σεβαστώ απόλυτα και να μην το σχολιάσω περαιτέρω. Μου αρκεί που η επιλογή σας είναι απολύτως συνειδητοποιημένη.
   Η ανάρτηση στην οποία με παραπέμπετε αξίζει ένα "πρωτοσέλιδο" τουλάχιστον.
   
   (Για την αλλαζονική σας ταπεινότητα και τις αντιφάσεις που προκαλεί αυτή φράση, η απάντησή μου βρίσκεται στις 17 λέξεις του προφίλ μου...)
   
   
   
   @ ασημώνης:
   Οπωσδήποτε!
   Και το εννοώ!
   Kwlogria said...
   15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:16 π.μ.  
   Μ'αρέσεις.

Post a Comment