Tις χωρίζουν 19 ολόκληρα χρόνια.
Στο ΟΑΚΑ και οι δύο.
Οι μοναδικές δύο συναυλίες που γέμισαν
ΟΛΟ το διαθέσιμο (πλην σκηνής και backstage) στάδιο.*
Τις χωρίζει μια ολόκληρη γενιά αν το καλοσκεφτείς.
Με λίγα λόγια τις χωρίζουν, κουλτούρες, ήθη, ακούσματα,
κοινωνικά status, επαναστάσεις original αλλά και του κώλου,
dress codes, δημοσιότητα, έπαρση, ανάγκες του κόσμου,
δίψα, πολιτικές, παγκοσμιοποίηση, τιμές εισητηρίων,
κι άμα δε βαριόμουν θα 'γραφα και πέντε έξι παραγράφους ακόμα...
Πόσοι άραγε απ' αυτούς που είχαν ανατριχιάσει στην πρώτη
έριξαν τα μούτρα τους και στάθηκαν στην ουρά για τη χθεσινή;
Εγώ πάντως ναι.
Απλά για να θυμηθώ τη διαφορά
ανάμεσα σε αυτό και αυτό...
(Καλός μαλάκας είμαι κι εγώ...)
.
.
.
.
* Οι Stones δεν το γέμισαν όλο.
.
.
.
.
Labels: 2008, brain-fuck, music
44 Comments:
My personal songs:
Αναρτήσεις
Tα ασύγκριτα;
Yπάρχει τεράστια απόσταση στην "ουσία" τους..
Δεν πήγα, κι εγω καλός μαλάκας μπορεί να πιάστηκα. Δε θα το μάθω.
Αλλά περί ορέξεως..κολοκυθόπια..
καλησπέρες κατασκοπούλη:)
Σελιτσάνος.
Ευτυχώς, θα έλεγα.
@ masterpcm:
Αν δεν πήγατε τώρα, γλυτώσατε 100 ευρώ. Αν δεν πήγατε τότε, αφαιρέστε το "μπορεί" από τη φράση σας.
(με το συμπάθειο, ε;)
@ nana**:
Καλά μην τα παίρνετε κι όλα τοις μετρητοίς. Στην ουρά στήθηκα για να πάρω μπύρες και hot dog.
:)
@ Σελιτσάνος:
Αυτό δεν είναι σπλάτερ.
Είναι πλάτσερ!
(εκ του "πλατς" = χυλόπιτα)
Πριν από 19 χρόνια δεν ήμουν εκεί, δεν μπορούσα. Τα ακούσματά μου όμως δεν περιλαμβάνουν μόνο το χθεσινό...
Ξέρεις τι θέλω να πω; Το αγαπημένο μου πιάτο π.χ. έχει μέσα μια ζουμερή σταβλίσια, αλλά κάποια στιγμή δεν μπορώ να αντισταθώ και στο pop corn. Η σύνθεση είναι ωραία, και για χθες μπορεί, λέω μπορεί, να μην έφταιγε μόνο το corn.
κρίμα την εχτίμηση που σας είχα.
στην "αστυνομία θεάτρου θεαμάτων και ακροάσεων" ετοιμάζομαι να θάψω το γουεστ σάιντ στόρι που είδα στο μπάμπιγκτον
μήπως θα θέλατε να κάνετε το ίδιο για την μανδόνα; μπας και εξιλεωθείτε στα μάτια του κοινού σας, γι αυτό λέω... μήπως;
αν ναι επικοινωνήστε μαζί μου για να το κανίσουμε
ο εν δυνάμει θεράπων ιατρός σας
δόχτωρ Α
Στη Madonna δεν πήγα, όχι για κάποιο λόγο συγκεκριμένο, αλλά γιατί δεν μου έκανε κλικ να στηθώ στην ουρά για τη συναυλία.
Νομίζω ότι δεν μπαίνουν σε συγκριση Pink Floyd και Madonna , άλλο το ένα άλλο, το άλλο.
Καθένα υπάρχει για τους λόγους του, καθένα με το κοινό του, έστω και αν τα υποσύνολα επικοινωνούν.
Πρωτίστως καλωσήρθατε.
Δευτερίστως άμα ξαναμιλήσετε για φαγητό σε ποστ μου, να ξέρετε ότι θα το αποδομήσετε άθελά σας. Οι αναγνώστες μου είναι μεγάλα λιγούρια...
Τριτευόντως σας άφησα τα σέβη μου στην δική σας ανάρτηση επί του κοζμοϊστορικού γεγονότος, μιας και απέχει παρασάγας από τη φτηνάτζα που ανάρτησα εγώ.
Ολοκληρώνοντας κύριε Πρόεδρε θα ήθελα να δηλώσω ευθαρσώς ετούτο μόνο: "Ούα, ούα..."
@ masterpcm:
Καλά ντε!
Μην αυτομαστιγωθείτε κιόλας...
@ dr.aparadektos:
Δόχτωρ μου,
μετά χαράς και ιδιαιτέρας τιμής θα το έκανα.
Δεν ξεύρω αν πλερώνετε καλά μονάχα... Εάν ναι, θα σας αποστείλω την τηλεκριτική μου, κεχαρτοσημασμένη.
@ matrix:
Συμφωνώ με την τελευταία φράση σας, αν και το δεύτερο μέρος της με προβλημάτισε ελαφρώς. Ίσως να χρήζει κάποιας συζήτησης, κάποια στιγμή...
απών κι από τις 2...
οι παρώντες δικαιούνται να ομιλούν...
η αφεντία μου απλώς αναρωτιέται πως θα ήταν μια συναυλία των pink floyd το 1989 αν γινόταν με το κοινό του 2008?
Καλή σας εβδομάδα
Aγνοώ πλήρως την κυρία Madonna!
Καλημέρες
Ελα καλέ μου, σκέψου ότι το έκανες για το "φασολάκι"!
:)
β. Ότι η Madonna δεν έχει φοβερή φωνή είναι γνωστό. Πας για το show. Εγώ δεν το μετάνιωσα. Μάλιστα εντυπωσιάστηκα. Και στην ανάρτησή μου εξηγώ το λόγο. Και θα ξαναπήγαινα! Τα περισσότερα κομμάτια ήταν άγνωστα για μένα (πολλά ήταν από τα δύο τελευταία της άλμπουμ), αλλά για την Ελλάδα το μέγεθος της συναυλίας ήταν εξωπραγματικό. Και ευχαρίστησε εμένα και τη σύζυγο που πληρώσαμε 120 ευρώ έκαστος...
Πώς θα ήταν και αν θα γέμιζε το Ο.Α.Κ.Α. η συναυλία του 1989 αν γινόταν σήμερα;
Συμφωνώ με τον matrix.
Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τα ασύγκριτα. Διαφορετική μουσική, διαφορετικές απευθύνσεις.
Το 1989 ήμουν μόλις 8 και δεν τίμησα με την παρουσία μου τους pink floyd. Φέτος που ήμουν 27 πήγα στη Madonna και έφυγα με τις απορίες μου να έχουν βρει απάντηση. Δεν είναι τυχαίο που είναι 25 χρόνια πρώταθλήτρια στο είδος της.
Το βλέμμα της; Οι κινήσεις της; Η οξύμωρη απλότητα;
δε μπάτε καθόλου καλά μουφαίνεται...
εδώ σας προσφέρω εφκαιρία να εξιλεωθείτε που βλέπετε τέτχοια θεάματα και σεις θέτε και ανταμοιβή;
εμένα το αντίδωρο για την εξιλέωση που προσφέρω πχοιό θάναι;
ε?
ακούς να πάει στη μανδόνα...
το φυσάω και δε κρυώνει..
(και γιατί να κρυώσει άλλωστε; ο βοριάς που ταρνάκια παγώνει είμαι;)
Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον matrix. Αν και το συνολοθεωρητικό παράδειγμα θα το έθετα ως εξής : "Η τομή τους δεν είναι κενή".
Το ξέρεις οτι έκανα ασυγχώρητη μαλακία και πούλησα το εισητήριο για τους Floyd και δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέεεεε...ευτυχώς έιδα τον Μπαμπά τους το ΄06 και κάπως μου ξεγλύστρησα.
Αν οι Θεοί έπαιζαν με τεχνολογία του 2008 η διάτριτη οθόνη της θα ήταν μια τρίχα από τα α....ια τους. Δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος σύγκρισης. Αν είναι να τα βάλεις δίπλα δίπλα, βάλτα με τους U2 του
΄98 που είναι και ποπίζων!
Επίσης εύχομαι το "φασολάκι" να μην επηρεαστεί από αυτή την μουσική και όλα τα συμπαραμαρτούντα!!! Κρίμα θά'ναι.
Το επόμενο ιστορικό θέαμα θα είναι οι Red Hot!!! αμην και πότε, θα τους φέρει ο Βγενό μόλις κάνει εγκαίνια στο Ναο του Βοτανικού!!!!!
παραδεχτειτε το ..
Πηγατε μονο και μονο για να μπορειτε να γκρινιαξετε - μετα!
Εαν ημουν εκει θα πηγαινα παντως και δε θα το μετανιωνα
ουτε θα συνεκρινα τα ασυγκριτα .
Εκαστος στο ειδος του...
κι οσο κι αν θελουν να την παρουσιαζουν σαν την αρκουδα του τσιρκο...τα μιντια λογω ηλικιας κλπ
εγω της βγαζω το καπελο (βελουδινο πρασινο με φτερο)
-και μονο για το πως διατηρειται ετσι κοντα στα 50(!)
και για την ενεργεια που εκπεμπει
-θα ηθελα να τη δω!
(γυναικα γαρ ..και ακομπλεξαριστη!)
κατα τα αλλα ..θα πηγαινα και στη Μουσχουρη
αλλα τι να σου κανει μονο η φωνη?
-χωρις θεαμα?
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
-και θελω να πω και μια κακια!!:)
για όλους αυτούς που χλευάζουν τα φωνητικά της προσόντα...στα μμε για να χαμε να λεγαμε ..
Δεν ξερω κατ ακριβειαν τιποτα ιδιαιτερο γι αυτην, ουτε την ακουω, ουτε την παρακολουθω επισταμενως,
αλλα ποιοι μιλαμε, και ποιοι ακουμε ?
αυτοι κι εμεις που εχουμε
Εθνικη Σταρ
τη Ντενίση?
-νο νο την προτιμω χιλιες φορες τη Μαντονα !
sigkentrosou
Καλά έκανες και πήγες όμως γιατί είναι αλλοιώς να έχεις πρωσοπική άποψη για ένα σώου.
Δύσκολη η αναρώτησή σας, απλά διότι το κοινό του 2008 είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό από αυτό του '89.
@ wert01gf:
Άμα έρθουν και βρείτε εισητήρια, πάρτε μου κι εμένα δύο...
(προς το παρόν θα αρκεστώ με REM)
@ houlk:
Και καλά κάνατε...
Εσείς κι αν κάνατε καλά...
@ manetarius:
Σαν θέαμα και μόνο ωραία ήταν.
(αυτός ήταν άλλωστε και ο μόνος λόγος για τον οποίο πήγα.)
@ one happy dot:
Αρχίσαμεεεε....
(ε, όχι κι από τώρα για το φασολάκι)
(Ναι... ήμουν κι εγώ εκεί!)
α) Σας ευχαριστώ πολύ έστω και καθυστερημένα.
β) Εδώ θα τα χαλάσουμε. Διάβασα την ανάρτησή σας. Εν πολλοίς δε διαφωνούμε. Εγώ όμως έβαλα σε σύγκριση δύο "ιερά τέρατα" της μουσικής, που όμως όπως και πολλοί άλλοι είπαν εδώ, απλά δεν μπορούν να συγκριθούν. Και δεν μπορούν να συγκριθούν διότι τους χωρίζουν όλα αυτά που έγραψα στο ποστ. Το μέγεθος της συναυλίας δεν το θεωρώ εξωπραγματικό. Αναλόγου μεγέθους όπως προείπα ήταν και οι συναυλίες του George Michael και της Kylie Minogue, με σαφώς λιγότερο ακροατήριο μεν, αλλά σημαντικά μεγαλύτερη αλληλεπίδραση τους με το κοινό, σαφώς πιο σεμνή παρουσία, και χωρίς δηθενιές (αυτό το motherfuckers και τα δύο σηκωμένα χεβιμεταλάδικα δάχτυλα στο λαιμό μου έκατσαν, ειδικά όταν θυμάμαι και το εφιαλτικό "ούα, ούα").
Τέλος μη ξεχνάτε ότι για τα τεχνολογικά μέσα της εποχής, οι Pink Floyd έστησαν ολόκληρο σώου βασισμένο σε ιστορίες και τραγούδια κι όχι σε εφφέ για τα εφφέ.
@ brainwaqves:
Θα συμπλήρωνα:
Η απίστευτη βιομηχανία marketing (που επιτυχώς βέβαια η ίδια έχει στήσει);
Η δυναμική των καλύτερων χορευτών του κόσμου, που τη συνοδεύουν;
Η σωτήρια βοήθεια των πιο εμπορικών παραγωγών (π.χ. Timbaland), που της προσφέρουν με το αζημίωτο;
Η φαινομενικά αθώα επανάληψη κλασσικών επιτυχιών άλλων, που επιβουλέυεται εδώ και μερικά χρόνια για να συντηρήσει το μύθο;
(σας φτάνουν αυτές οι ερωτήσεις ή θέτε κι άλλες;)
@ δήμητρα:
Καληνύχτα.
Να σας πω, τώρα πρέπει να αρχίσετε να προσέχετε τα ακούσματα της μέλλουσας γιατί το έμβρυο αναπτύσεει κριτήρια και προτιμήσεις νωρίς.
Δε θέλετε να σας αιφνιδιάσει δυσάρεστα.
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου είναι να δω το γιο μου με λαμέ κοστούμι να κανονίζει για το βράδυ τραπέζι στον Τσαλίκη - ναι, θα ζει ακόμα ο Τσαλίκης, αυτοί δεν πεθαίνουν ποτέ.
Καλημέρα!
ανάμεσα σε αυτό και αυτό..."
Ακόμη και βίτσιο να το πεις, ποιός μπορεί να σε κατηγορήσει; :)
Επειδή όμως οι βαρείς κι ασήκωτοι ψευτοκουλτουριάρηδες μου τη δίνουν όσο και η βιομηχανία του θεάματος, λέω
"καλύτερα κατούρα, παρά ψευτοκουλτούρα".
κλαψ κλαψ
Όλοι όσοι την τροφοδοτούν με καλό υλικό, περισσότερο κερδισμένοι βγαίνουν...
Τα χρήματα υποκινούν το marketing, όχι η δόξα. Αλλά η δόξα φέρνει χρήματα... Κύκλος...
Εγώ πάλι θα το έθετα αλλιώς:
Δεν τέμνονται.
@ thamnos:
Ε, άμα είναι να χρησιμέψει και κάπου ο "ναός"... χαλάλι...
@ talisker:
Όπως προείπα η ενεργητικότητά της είναι υπεράνω κάθε ορίου (σε βαθμό να απορείς για το τι πίνει...).
Ως περφόρμερ λοιπόν, εύγε.
Αδιαμφισβήτητα.
Ως τραγουδίστρια, υποστηρίζεται από δεκάδες θαύματα της τεχνολογίας, ώστε να βγαίνει άψογο το αποτέλεσμα, πράγμα που κάνουν όμως σχεδόν όλοι πλέον, οπότε... πάσο.
Στο "ποιοί μιλάμε" όμως σας απαντώ:
Εγώ, που δεν έχω ως εθνική Σταρ καμία Ντενίση, και δεν καταλαβαίνω ούτε τον όρο, ούτε τη χρησιμότητά του.
Να με συμπαθάτε.
Παραφέρθηκα...
@ fpboy:
Nαι, αν είστε "milf lover", είναι όντως γκομενάρα...
@ negma:
Μα ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ, δηλαδή...
Το είδα cindy μου, και σας ευχαριστώ. Εσείς πλέον στο Λονδίνο μάλλον θα έχετε περισσότερες ευκαιρίες για συναυλίες σε άλλο επίπεδο.
@ elf:
Είναι ήδη στο πρόγραμμα.
Το "Best Of..." του Μότσαρτ.
@ ανώνυμος:
Δίκιο έχετε, αλλά δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν αυτοί με μένα. Εγώ πήγα.
Πολλά πράγματα έχουν αρχίσει να περνάνε στα ψιλά εδώ, κι έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν "εγώ είμαι ρατσιστής, ή εκείνοι είναι μάυροι..."
:)
@ thamnos:
Εντάξει τώρα;
Φχαριστηθήκατε;
@ L' Aesthéte Soleil:
Αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι οι μεν είναι (ήταν) μουσικοί, και η δε, απλώς περφόμερ, μάλλον έχετε δίκιο. Δε θα μπορούσε να κάνει τίποτε περισσότερο.
Τελικά, μετά από όλη αυτή τη συζήτηση, δεν ξέρω αν συγκρίνω αυτούς, ή εμάς...
@ brainwaves:
Ξεφύγατε πάλι... :)
Κύκλος όντως.
@ βιολιστής στη στέγη:
Εντελώς!
Και μόνο!