Μερικές φορές,
βλέπω σιδερένιες βέργες στα περβάζια των κτιρίων
“not pigeons friendly buildings”
βλέπω αφίσες σκισμένες
που δεν πρόλαβαν να κάνουν απόσβεση
Μερικές φορές,
βλέπω ηλικιωμένους να χάνουν τα λεωφορεία
το ένα μετά το άλλο, σαν από χόμπυ
και φαντάρους να αποχαιρετούν
σε σιδηροδρομικούς σταθμούς ανύπαρκτες ερωμένες
Μερικές φορές,
βλέπω ένα κοκαλιάρικο σκυλί,
να με βλέπει να απομακρύνομαι από τα φανάρια
κι έναν βιολιστή,
να χαζεύει παράλυτος τη σπασμένη του χορδή
Άλλες φορές,
δε βλέπω τίποτα
βάζω την ομπρέλα μπροστά
να μη με μαστιγώνει η βροχή που έρχεται πεινασμένη...
.
.
.
34 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Πάντα με βροχή, πότε πίσω απ' την ομπρέλα, πότε φάτσα κάρτα στην βροχή...
Καλό βράδυ.
Να μας χαρίζεις δείγματα από το ταλέντο σου πιο συχνά!
Εκμεταλλεύσου τις μερικές φορές που βλέπεις για να αλλάξεις αυτά που δεν θα ήθελες να βλέπεις.
Τις υπόλοιπες φορές θα το αναλάβει, ίσως, κάποιος άλλος.
Οι ομπρέλες συχνά αναπόφευκτα μπαίνουν μπροστά από το οπτικό μας πεδίο και το περιορίζουν, άλλες φορές σημαντικά, άλλες μέχρι εξαφάνισης.
Δύναμη που αντίκειται στην "πτώση" της ομπρέλας είναι η ευτυχία.
βλέπω τόσο ωραίες αναρτήσεις,
που τα σχόλια περισσεύουν.
Άσε απλά καμιά φορά την ομπρέλα και περπάτα στη βροχή.
Φιλικά,
Ιρλανδός
Καλημέρα και καλό μήνα
Καλό μήνα
(Θα σας χαμογελούσα κιόλας αλλά μ΄εμποδίζει η ομπρέλλα).
Σελιτσάνος.
Μερικές φορές καταλαβαίνω για ασχολούμε με το blogging.
Μέσα στους τέσσερις τοίχους μου μπορώ να κλάψω άνετα... Χωρίς να δώσω λόγο σε κανέναν.
Καλό μήνα να έχουμε!
...πότε πότε, καθισμένος στο βρεγμένο πεζοδρόμιο...
@ masterpcm:
Aν το έχετε σχηματίσει τουλάχιστον στο μυαλό σας, είναι μια αρχή...
@ ανώνυμος:
Ποιός σας είπε ότι δεν βρέχει;
Μούσκεμα έχουμε γίνει εδώ πέρα.
Στη Σαχάρα μένετε;
Το σχόλιό σας γιατρέ μου, δεν έχει ανάγκη από καμία απάντηση. Στέκεται επάξια μόνο του, στη βροχή, όρθιο.
@ houlk:
Καλή σας ημέρα.
@ aggelos spyrou:
Είναι που φοβάμαι μη γλυστρήσω, και δε βλέπω και μπροστά μου τίποτα, γι αυτό...
Ναι αγαπητέ μου, έτσι είναι.
Όπως τις "γραβάτες" ας πούμε...
@ island:
Στο τέλος ο κόσμος θα νομίζει ότι τα παίρνετε χοντρά από μένα για να μου γράφετε κολακευτικά σχόλια.
;)
Σας ευχαριστώ πολύ.
@ deadend mind:
Και να μη βρίσκουν κιόλας...
Είναι που η βροχή πριν γίνει καταιγίδα, μου πιτσιλάει τα μάτια και τα καθαρίζει...
@ sadcharlotte:
Ναι αλλά θα γίνω μούσκεμα.
Και τα στεγνωτήρια ψυχών έχουν αρχίσει να χρεωκοπούν το ένα μετά το άλλο.
@ negma:
Δεν αρκεί αγαπητή μου.
Εχετε δίκιο.
Είναι αλλιώς αυτές οι "άλλες"...
(Γιατί; Με το στόμα την κρατάτε;)
Χαμογελάστε μου.
Θα το καταλάβω εγώ.
@ mamma:
Κυλάνε και φεύγουν;
Αφήνει το ρυάκι αποτύπωμα;
ή απλώς σπάνε στο δάπεδο;
@ vk in athens:
Έτσι κι αλλιώς δε χρειάζεται να δώσετε λόγο σε κανέναν.
Ούτε έξω.
Παρά μόνο στον εαυτό σας.
Είστε τυχερός όποτε μπορείτε και κλαίτε.
Δεν πιστεύω να θέλετε απάντηση τώρα σ' αυτήν την ερώτηση...
Είστε πολύ μεγάλη για να χωράτε μέσα σε οτιδήποτε.
εγω απο τοτε που με θυμαμαι δε χρησιμοποιω. για το λογο οτι παντα μετα απο λιγο τη χανω.με αγχωνει να προσεχω για κατι που θα χασω μετα απο λιγο.
καλησπερα
Μην ανησυχείτε όμως.
Ενίοτε ανασυντάσσονται.
@ fpboy:
...ένα πράγμα...
@ alicia:
Μου άρεσε αυτό με τη διάφανη, αλλά να... θα με μαστιγώνουν τα βλέματα μετά, που έρχονται πεινασμένα καταπάνω μου...
@ L' Aesthéte Soleil:
Μακάρι να μπορούσε να το κάνει αυτό μια ομπρέλλα. Αλλά βλέπετε, από τότε που άρχισα αυτό εδώ το βίτσιο, με το μπλογκ, μου τέλειωσαν οι κρυψώνες...
Φαντάζεσαι μετωπική με ομπρέλες;
(ένα κρυώνω ήθελα να πω αλλά δεν γαμιέται).
Χα!
Μετωπική με ομπρέλες!
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί για να είμαι ειλικρινής. Σας ευχαριστώ. Ήταν το πιο χρήσιμο σχόλιο.
@ κ.κ.μοίρης:
Μερικές φορές δεν ξέρω πως να ανταπεξέλθω στην οξυδέρκειά σας.
@ χνούδι:
Γαμιέται!
Γιατί δε γαμιέται;
Άμα κρυώνετε πρέπει να ζεσταθείτε.
Να σας φτιάξω τσάϊ;
Να σας ανάψω το τζάκι;
Να βάλω φωτιά στο μπλογκ;
(μήπως)...όταν οι αλλοί βρίσκονται στην καταιγίδα (κι εμείς ασφαλείς) τους βλέπουμε, τους σκεφτόμαστε, μα σπάνια τους προσφέρουμ την ομπρέλα μας για να προστατευτούν(?).
καλό σας μήνα.
σας ευχαριστούμε για τους προβληματισμούς.
αυτο σας το ποστ σας μου εχει αρεσει απιστευτα ...
αλλα δε βρηκα την ευκαιρια να σας το πω!
-το λεω τωρα εστω κι αν εχει πια κατεβει!
Κι οι δικοί σας πάντως δεν πάνε πίσω.
(οι προβληματισμοί)
@ talisker:
Δεν έχει κατέβει.
Εκεί θα είναι για πάντα.
Σας ευχαριστώ.