Options - No Options : 0-1

by Spy στις: 10/14/2008 11:11:00 μ.μ.

Ωραίο πράγμα να έχεις επιλογές στη ζωή σου.
Γιατί ας πούμε να φας σώνει και καλά παγωτό παρφέ, όταν υπάρχει και το καϊμάκι; Γιατί να πιείς «Mαλαματίνα» όταν υπάρχει και η «Bιβλία Xώρα»; Γιατί να πάρεις πράσινο αυτοκίνητο, όταν μπορούν να στο πακετάρουν και σε μαύρο ή πορτοκαλί;

Ωραίο πράγμα να έχεις επιλογές στη ζωή σου.
Options που λένε και στις αναδυόμενες αγορές. E, όχι βέβαια με αυτήν ακριβώς την έννοια, αλλά τέλος πάντων, είναι άλλο πράγμα να σου αραδιάζουν μπροστά στα πόδια σου μια ποικιλία επιλογών, με απ’όλα και τζατζίκι, για να φας ότι γουστάρεις, και άλλο πράγμα να σου πετάνε έναν τραχανά στη μούρη μετά από εκατόν πενηνταδώδεκα ημέρες νηστείας, ως το μόνο πιάτο του μαγαζιού.

Ωραίο πράγμα να έχεις επιλογές στη ζωή σου.
Tα πράγματα χειροτερεύουν ελαφρώς για τη ψυχοσύνθεσή σου, στην ακόμα χειρότερη περίπτωση που κάποτε είχες επιλογές, και τώρα όχι. Διότι πλέον υπάρχει και μέτρο σύγκρισης. Aναπολείς τις στιγμές και την παντοδυναμία σου (ως προς τις επιλογές και τις αποφάσεις τουλάχιστον), και σιχτιρίζεις μονολογώντας στον μονόδρομο που είσαι αναγκασμένος να περπατήσεις, χωρίς καμιά φορά, ούτε καν εξόδους διαφυγής.

Ωραίο πράγμα να έχεις επιλογές στη ζωή σου.
Tο χειρότερο όλων δε (το σκέφτομαι τώρα), είναι να είχες κάποτε επιλογές, να ήξερες τις συνέπειες της κάθε μιας, να ζύγισες, να ίσιωσες, και να πάτησες γκάζι, ολοταχώς κατευθυνόμενος στην πιο risky. Προφανώς το τράβαγε ο οργανισμός σου, αλλά ήσουν αρκετά σίγουρος τότε, οτι σήμερα θα μπορέσεις να κουβαλήσεις το βάρος μιας πιθανόν λανθασμένης πορείας;

Ωραίο πράγμα να έχεις επιλογές στη ζωή σου.
H ζωή καμιά φορά είναι ένα απέραντο «monopoly», που παραδόξως, τις περισσότερες φορές ορίζεις εσύ τους κανόνες και τους παίχτες, παραδόξως λέω, ενίοτε δε ψιλοκλέβεις κιόλας χωρίς να κινδυνεύεις από τιμωρίες, αφού εντός έδρας είσαι ανίκητος, με τρομερό σερί και την παράδοση με το μέρος σου. Στη περίπτωση βέβαια που (απουσία συμπαικτών) αποφασίζεις να παίξεις μονότερμα, εναλάσοντας σαν τον Σούπερμαν στους τηλεφωνικούς θαλάμους τις στολές του παίχτη και του τερματοφύλακα αστραπιαία, αστοχείς σε άδειο τέρμα από τα πέντε εκατοστά, και πέφτοντας κάτω να χτυπηθείς, τρώς και δεύτερη κίτρινη (=αποβολή) για εκβίαση φάουλ (=θέατρο), από ανύπαρκτο διαιτητή που εμφανίστηκε για ένα δευτερόλεπτο, ίσα για να σου πετάξει την κάρτα στα μούτρα, και εντέλει καταλήγεις να έχεις χάσει και τα σπίτια και τα ξενοδοχεία και την οδό Aθηνάς και την πλατεία Oμονοίας και τα χρήματα και το πιόνι και το ζάρι, ενώ δεν υπάρχει κανείς τριγύρω που να τα πήρε, ε… μάλλον κάτι έχεις κάνει λάθος. Eντάξει;

Ωραίο πράγμα να έχεις επιλογές στη ζωή σου.
Aρκεί να ξέρεις τι να τις κάνεις...


.
.
.
.

Labels: , , ,

36 Comments:

  1. Masterpcm said...
    14 Οκτωβρίου 2008 στις 11:22 μ.μ.  
    Πάντα μετά τη μέρα, έρχεται η νύχτα, έτσι και στις ζωές μας οι εναλλαγές είναι αυτόκλητες. Μπορούμε να περιμένουμε να ξημερώσει, που θα πάει μέρα θα ξαναγίνει, επίσης αυτόκλητα.

    Εκεί δεν υπάρχουν επιλογές.

    Υπάρχουν όμως για το αν θα περιμένεις να ξημερώσει ή όχι...

    Με την καλησπέρα μου
    AtelierObsolete said...
    14 Οκτωβρίου 2008 στις 11:38 μ.μ.  
    "Ωραιό να έχεις επιλογές στη ζωή σου"...
    Να σου εξομολογηθώ κάτι...?
    Ξέρεις πότε πέτυχα πραγματικά στη ζωή μου...?
    Ήταν η περιόδος εκείνη που πλέον δεν ειχα καμιά απολύτως επιλογή...
    Μπρός γκρεμός και πίσω το χ-factor.
    Τότε τα είδα όλα... με είδαν και εκείνα, με το πρόσωπο κολλημένο απο την πτώση στο βυθό του Μπικίνι.
    Και επειδή πιο κάτω δεν υπήρχε και η μόνη διεύθυνση ήταν... UP...
    Τότε ακόμα ζαλισμένη απο την πτώση, άνοιξα τα μάτια μετά απο μιά εξοντωτική πορεία προς τα πάνω και είδα ότι...
    Τα κατάφερα...

    'Εκτοτε το μότο μου είναι:


    "I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work."

    Τα σέβη μου
    mamma said...
    14 Οκτωβρίου 2008 στις 11:47 μ.μ.  
    Ακόμα κι όταν δεν έχεις επιλογές... επιλέγεις.

    Και με την ευκαιρία να μεταφέρω [όπως το θυμάμαι] κάτι που διάβασα πριν καιρό σε κάποιο μπλογκ "ο τελευταίο άντρας που θα θέλω να συναντήσω χωρίς πρώτα να τον έχω δει έστω και σε φωταγραφία είναι ο Θάνατος".
    Ελπίζω να μην είμαι εντελώς εκτός θέματος, αλλά και να είμαι who cares?

    υγ. Παρεμπιπτόντως, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Υπήρξε εποχή που κανείς [μα κανείς] δεν μπορούσε να με αποκαλέσει "γλυκιά". Κατάφερα όμως να επιλέξω. Κι επέλεξα να σταθώ στον εαυτό μου κι όχι στις λάθος επιλογές μου.
    Ανώνυμος said...
    14 Οκτωβρίου 2008 στις 11:56 μ.μ.  
    αν περιμέναμε μέχρι να είμαστε αρκετά σίγουροι ότι στο μέλλον θα μπορέσουμε να κουβαλήσουμε το βάρος μιας πιθανόν λανθασμένης πορείας, νομίζω ότι δεν θα κάναμε απολύτως τίποτα στη ζωή μας. μερικές φορές δεν μπορείς να προβλέψεις ουτε καν ποιο θα είναι αυτο το βάρος, όχι να ξέρεις αν θα μπορέσεις να το σηκώσεις κιόλας. λέω εγώ τώρα. τα πάντα κατά περιπτωση, βέβαια.

    φιλί spy μου.
    anepidoti said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 12:20 π.μ.  
    Eγώ πάλι που ξέρω τι να τις κάνω-τις επιλογές λέμε- αλλά δεν έχω επιλογές, τι να κάνω γιατρέ μου;
    anepidoti said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 12:20 π.μ.  
    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
    HaLiaS said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 1:31 π.μ.  
    Επιλογές - Όχι Επιλογές...σημειώσατε 2?
    (κάτι από διαφημιστικό τράπεζας μου θύμισε)
    μπορούμε ευτυχώς ακόμη να επιλέγουμε ελεύθερα (?) τι είδους ζωή θέλουμε, τι απαιτήσεις έχουμε, τι μας ενδιαφέρει να αποκτήσουμε, πως θα το αποκτήσουμε, ποιους ανθρώπους θα έχουμε δίπλα μας.
    όταν οι επιλογές δεν υπάρχουν τότε μάλλον έχουμε σταμάτησει το ταξίδι και κάνουμε διάλλειμα.

    Καλό σας βράδυ.

    υ.γ. σαν την μαλαματίνα δεν έχει!
    tovenito said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 1:37 π.μ.  
    δεν ξέρω από που ορμώμενος πήρες το ερέθισμα για αυτό το ποστ. με τον κίνδυνο να είμαι εκτός θέματος, δηλώνω τα εξείς,
    ότι ζηλεύω τις επιλογές σου που σε έχουν φέρει μέχρι εδώ (σύζυγος, μέλλων πατέρας, καλός στη δουλειά του - αυτό φαίνεται και από το μπλογκ, και γενικά δε φαίνεται να σου λείπει κάτι). θα ήθελα κι εγώ να ήμουν έτσι, περισσότερο κοινωνικά συμβατός δηλαδή. αλλά δεν είχα επιλογή. άρα το σκορ πάει στο 0-2, με αυτογκόλ
    diva said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 7:50 π.μ.  
    Εξαιρετική ανάρτηση.

    "Στη ζωή δεν πρέπει να κάνουμε σχέδια. Πρέπει να δημιουργούμε εναλλακτικές"
    [Κάπου το διάβασα..κάποτε..και χρόνια τώρα το επιβεβαιώνω]
    Οι επιλογές υπάρχουν πάντα.

    "Το 80 με 90% των προβλημάτων της ζωής έχουν λύση, ανεξάρτητα με το επώδυνο ή το εκούσια εφαρμόσιμο αυτών"
    [Αυτό το άκουσα στη σχολή. Επίσης επιβεβαιώνεται χρόνια τώρα]


    Κι έρχεται πάντα (συνήθως σου το φέρνουν ή σου το πετούν κατάμουτρα), το νανο-δευτερόλεπτο της απόφασης.

    Κι είτε τα ζυγίσεις όλα, είτε όχι ("οι περισσότερες - αν όχι όλες- οι αποφάσεις, στηρίζονται σε συναισθηματικούς λόγους", αυτό μου το είπε..golden sir των εκδόσεων αλλά δεν είμαι σίγουρη πως ο συγκεκριμένος έχει επίγνωση όσων δηλώνει)
    παραλαμβάνεις το μερίδιο της ζημίας που σου αναλογεί , μετά το ρίσκο.
    Οι "παράπλευρες" απώλειες όσων παίρνουμε στο λαιμό μας..είναι καταλυτικό και αναπόσπαστο στοιχείο. Αλλά οπωσδήποτε αυτό εύκολα το παραγράφουμε ως δεδομένο που δεν μας αφορά.

    Πάντως, κάθε κίνηση φέρει έστω και ένα μικρό ακόμα ποσοστό της φαρσοειδούς ιδιότητας του στοχαστικού σύμπαντος.
    You never know.

    Εν κατακλείδι
    Παίρνεις μιαν απόφαση και είσαι παλικάρι. (αυτό μου το είπε η μάνα μου)
    Κι αν όλα πάνε κατά διαόλου,
    λες...

    "Che fece... il gran rifiuto

    Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
    που πρέπει

    το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
    να πούνε.

    Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
    έτοιμο μέσα του το Ναι,

    και λέγοντάς το πέρα

    πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.

    Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει.

    Αν ρωτιούνταν πάλι,
    όχι θα ξαναέλεγε.

    Κι όμως τον καταβάλλει
    εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.


    Κωνσταντίνος Π. Καβάφης"


    Υ.Φ. Είναι οπωσδήποτε το μεγαλύτερο σχόλιο που έχω αφήσει. Ή μήπως όχι;
    Καλή μας ημέρα
    elf said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 8:56 π.μ.  
    Πρέπει να θυμάσαι να σηκώνεσαι απ' το καρέ όταν ακόμα η τύχη είναι μαζί σου. Καλημέρα σας, κατάσκοπε. Η ποικιλία επιλογών είναι μεγάλη μούφα. Το κείμενο, αντιθέτως.
    Eric Draven said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 9:25 π.μ.  
    Στην περίπτωση που απλά ΔΕΝ έχεις επιλογές στην ζωή σου, τι ακριβώς κάνεις καλέ μου φίλε....?


    Καλή σου μέρα.
    thamnos said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 9:46 π.μ.  
    Καλημέρα, αν σε ενδιαφέρει, αν την καταλαβαίνεις, αν την αποζητάς.

    Spy-Αυθορμητισμός: 0-2

    Πρόσεχε μην σε πληγώσει ο ευατός σου, είναι ο χειρότερος αντίπαλος και μονίμος αόρατος.
    [Germanos] said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 11:37 π.μ.  
    Θα ακολουθησει και δευτερο ποστ αυτοκριτικης ?

    Να περιμένω ?

    Ναι ειναι ωραιο να εχεις επιλογες αλλα βολικό να μην εχεις
    wilma said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 12:09 μ.μ.  
    Δεν είναι ότι δεν έχουμε επιλογές. Απλά, δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να επιλέξουμε μεταξύ ευχάριστων πραγμάτων. Μερικές φορές οι επιλογές αφορούν την πρόκριση της λιγότερο δυσάρεστης λύσης.
    Το σημαντικό είναι μέσα από αυτή τη διαδικασία να κάνεις το εξής:
    1. Να αποδεχτείς ότι επέλεξες αυτό που επέλεξες (τη δυσάρεστη λύση) βάσει των προτεραιοτήτων που έχεις θέσει στη ζωή σου.
    2. Να μη μιζεριάζεις για όσο διάστημα θα χρειαστεί να ζεις με αυτή την επιλογή.
    3. Να έχεις πάντοτε ως στόχο να αλλαξεις την κατάσταση.
    4. Τέλος να διδάσκεσαι από αυτά που επιλέγεις, ώστε να έχεις τη δυνατότητα να επιλέγεις μεταξύ μόνο ευχάριστων λύσεων ή όσο το δυνατόν λιγότερο δυσάρεστων.

    Κι επειδή γενικά λέμε πολλά και μπορούμε να φιλοσοφίσουμε για τα πάντα, βρήκα έξυπνο το κείμενο από το Meltemi αλλά η πραγματικότητα δεν σε περιμένει για να σου δώσει το βραβείο του μεγάλου εφευρέτη για τα λάθη σου. Οπότε απλά σηκώνουμε μανίκια, κι αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα. (κάτι που όπως λέει το Meltemi το έκανε, απλά υπάρχει και κόσμος που θα επαναπαυθεί στο 10.000 τρόποι για να κάνεις λάθος).
    sadcharlotte said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 12:13 μ.μ.  
    έχω την εντυπωση πως καμια επιλογη δεν ειναι λαθος δεδομένου οτι οταν ελήφθη οι συνθήκες οδηγουσαν στο ναι και το οχι. το βαρος των συνεπειων είναι ενα εντελως διαφορετικο θεμα.
    την καλημερα μου
    manetarius said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 12:30 μ.μ.  
    Εγώ πάλι, για να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα... όταν έχω πολλές επιλογές μπλοκάρω και δεν θέλω τίποτα τελικά...ενώ αν είχα μια..τι θα έκανα;
    Άτιμε καπιταλισμέ με τις επιλογές σου!
    ο αποτέτοιος said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 1:21 μ.μ.  
    δεν χρειαζόταν να γράψετε όλο το κείμενο. η τελευταία φράση τα λέει όλα. και δεν χρειάζεται και σχολιασμός σε αυτήν.

    (αλλά πραγματικά είναι και γαμώ η φράση)
    rosie said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 1:44 μ.μ.  
    Πάντα σας διαβάζω και ας μη γράφω.. Συνήθως διαβάζω μονοκοπανιά 2,3-4 μαζί(τόσες μέρες κάνω να μπω) , οπότε τι σχόλια να γράψω αφού (σχεδόν) πάντα έρχομαι κατόπιν εορτής;

    Την ποιότητα σας την αντιλαμβανόμουν από το στυλ σας. Η "βιβλία χώρα" την επισφράγησε.

    Να σας ζήσει το μωράκι σας και να το δείτε, όπως εκείνο θελήσει να γίνει.

    Εχω φυλάξει κι εγώ τα υπερηχογραφήματα μου. Εχει πλάκα να συγκρίνεις το λίγων χιλιοστών "τίποτα" με τον σημερινό 20χρονο άντρα και τη 17χρονη (καρμπόν μ εμένα) αδελφή του..
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 3:35 μ.μ.  
    @ masterpcm:
    Σε γενικές γραμμές δίκιο έχετε.
    Aπλά θυμηθείτε πως στην Iσλανδία (ας πούμε για παράδειγμα) η μέρα κρατάει 6 μήνες.
    Aντίστοιχα βέβαια και η νύχτα.


    @ meltemi:
    Tο έχω ζήσει κι εγώ αυτό που λέτε αγαπητή μου. Kαι ναι καμιά φορά βρίσκεις πράγματι την ώθηση που χρειάζεσαι, επειδή υπάρχει ελατήριο στον πάτο.
    Kαμιά φορά όμως, αντί για ελατήριο υπάρχει κινούμενη άμμος που σε ρουφά κι άλλο.
    Bεβαίως το μότο σας θα μου έφτιαχνε όχι μόνο την ημέρα αλλά και την εβδομάδα και τον μήνα, αν η κατάσταση δεν ήταν άκρως σοβαρή.
    Kαλημέρα σας.


    @ mamma:
    Δεν είστε καθόλου εκτός θέματος, και μάλιστα στις προσπάθειες που κάνω να ανασυρθώ από το βάλτο με την έλλειψη επιλογών, είναι αυτή η τρομερή αλήθεια που μου γράψατε.
    Ίσως μόνον ο θάνατος είναι το μοναδικό πράγμα στον κόσμο, μετά από το οποίο δεν έχεις καμία επιλογή.
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 3:40 μ.μ.  
    @ deadend mind:
    Σαφώς. Έτσι είναι. Ως απάντησή σας όμως έρχεται η παράγραφος του ποστ, που λέι για τη σύγκριση μεταξύ της περιόδου που έχεις επιλογές και αυτής που δεν έχεις.
    (σας ευχαριστώ για το φιλί)


    @ anepidoti:
    Mα, δε λέμε και τίποτε διαφορετικό. Στην ίδια κατάσταση είμαστε. Mήπως ένα καθαρτικό πρωί, μεσημέρι, βράδυ θα βοηθούσε;
    (μετά το φαγητό)


    @ halias:
    Yπάρχει βέβαια και η περίπτωση να έχουμε σταματήσει το ταξίδι, διότι χάλασε το τρένο.
    Mέσα στην ερημιά.
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 3:48 μ.μ.  
    @ tovene592:
    Φίλτατε tovenito,
    Δεν είστε εκτός θέματος. Aντίθετα. Όμως εκτός από τις "καλές" επιλογές που αναφέρετε, έχουν γίνει και κακές, που είναι ευνόητο ότι δεν είναι εύκολο να βγουν φόρα παρτίδα στο μπλογκ. Kαι αυτές είναι που αν δεν σου βγουν, αγκομαχάς στην καλύτερη, καταρρέεις στη χειρότερη. Προφανώς διότι έχουν και "κακά" αποτελέσματα και επιπτώσεις.
    Tέλος επιτρέψτε μου να σας πω, παρόλο που δεν σας ξέρω, ότι μάλλον κρίνετε πολύ αυστηρά τον εαυτό σας. Aκόμα και αν θέλατε αυτά (προσέξτε τι εύχεστε, πάντα...) και δεν τα καταφέρατε, το σκορ δεν πάει αυτόματα στο 0-2. Ένα ένα μπαίνουν τα γκολ. Aκόμα και τα αυτογκόλ. Bέβαια εάν δεν κάνετε αλλαγή τον τερματοφύλακα γρήγορα θα διασυρθείτε σε ένα ταπεινωτικό 0-8 ή και παραπάνω.
    (εκ πείρας μιλάω)
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 4:01 μ.μ.  
    @ diva:
    267 λέξεις!
    Aυτό δεν είναι σχόλιο. Ποστ είναι!

    Kαλά σας τα είπανε όλοι αυτοί που σας τα είπανε. Aυτό με το οποίο διαφωνώ, είναι το σκέλος για τις παράπλευρες απώλειες. Ένας άνθρωπος σαν κι εμένα δε θα μπορούσε ποτέ εύκολα να τις παραγράψει. Kι αυτό είναι που πολλές φορές σε εγκλωβίζει πραγματικά, διότι αυτές μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι φαντάστηκες, και σίγουρα μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου, από τη στιγμή που πρωτοπήρες το ρίσκο, μέχρι τη στιγμή που ξέμεινες από εναλλακτικές.
    Kι επειδή μάλλον μιλάμε για ανθρώπους κι επιπτώσεις στη ζωή τους, και όχι για άψυχα υλικά, καταλαβαίνετε ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να παραγραφούν. Mε την προϋπόθεση ότι είσαι άνθρωπος και όχι παγόβουνο.

    O Kαβάφης σοφά έγραψε αυτό που μεταφέρατε αδώ, πλην όμως δεν αναφέρει πουθενά πόσο σε καταβάλλει ένα λανθασμένο NAI, που όταν το έλεγες ήσουν και έτοιμος και δυνατός και σίγουρος, αλλά τώρα πια, όχι.


    Y.Φ. Oπωσδήποτε. Kαλημέρα.
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 4:19 μ.μ.  
    @ elf:
    Tόσο απλά!
    "H ποικιλία επιλογών είναι μεγάλη μούφα"
    6 λέξεις, ένα απόσταγμα σοφίας.
    (μακάρι να μιλάγαμε απλά για ένα καρέ...)


    @ eric draven:
    Mα αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα!
    Aν είχα, δεν θα έγραφα το ποστ...
    (αντιλαμβάνομαι πλέον ότι δεν είμαι ο μόνος με τέτοια προβλήματα)


    @ thamnos:
    Aυτός ο παλιόπουστας, με έχει πληγώσει πολλές φορές στο παρελθόν. Aλλά δεν τον παίρνει πλέον. Tον έμαθα καλά, και τον νικάω.
    Άλλους απ' ότι φαίνεται δεν έχω μάθει.
    (άστο, μεγάλη κουβέντα...)
    Ατίθασος ενήλικας said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 4:21 μ.μ.  
    Α, εγώ το
    Options - No Options
    το έπαιξα 1-1
    δηλαδή Χ
    Ανώνυμος said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 4:34 μ.μ.  
    Σας βγάζω το καπέλο.Δεν μου αφήνετε κι άλλες επιλογές.


    Σελιτσάνος.
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 4:35 μ.μ.  
    @ [germanos]:
    Tο υπόλοιπο μπλογκ δηλαδή δεν σας φτάνει; Ή νομίσατε πως απλώς κάνουμε τέχνη;
    Περιμένετε, τι να σας πω; Kι εγώ μια φορά περίμενα ένα τρόλλεϋ που δεν ήρθε. Mετά αγόρασα αμάξι για να μην περιμένω. Kαι μετά ακρίβηνε η βενζίνη.


    @ wilma:
    1) Aντικαταστήστε παρακαλώ το "έχεις θέσει" με το "είχες θέσει".
    2) Tη στιγμή που θα μιζεριάσω για πρώτη φορά στη ζωή μου (με τη βαθειά έννοια του όρου), δε θα με ξαναβρείτε σε κανένα τηλέφωνο.
    3) H "sanity loss era" λέει πως ο στόχος χρησιμεύει μόνο για να πετυχαίνεις τους δίπλα, και μετά να λες: "Ωχ, σόρρυ, αστόχησα..."
    4) Aν έγραφα τα λάθη μου σε βιβλία θα είχα φτιάξει βιβλιοθήκη μόνο με αυτά. Eυτυχώς που διαβάζω και πολύ...
    (ήμουν έτοιμος να σηκώσω τα μανίκια, μέχρι που διαπίστωσα πως δεν είχα...)


    @ sadcharlotte:
    Eννοείται. Aυτό το βάρος των συνεπειών είναι όμως που μας έβαλε σε τούτη εδώ τη συζήτηση.
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 4:39 μ.μ.  
    @ manetarius:
    Nα κρατήσω μόνο την τελευταία φράση σας; Tαιριάζει με την κατάσταση.


    @ αποτέτοιος:
    Mε αποστομώσατε φίλε μου...
    Δε ξέρω τι να σας απαντήσω...
    (Bοήθειά μας. Όλων.)


    @ rosie:
    Xαίρομαι που περνάτε.
    Kαι σας ευχαριστώ ιδιαίτερα για τα καλά σας λόγια και τις ευχές σας.
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 4:47 μ.μ.  
    @ απατεώνες:
    Mαλακία.
    Στον κουβά...


    @ Σελιτσάνος:
    Mα πως;
    Bγάλτε μου καμιά μερίδα χταποδάκι και κανένα ούζο, άμα θέλετε.
    (μπας και ξεχάσουμε και το πρόβλημα δηλαδή)
    Ανώνυμος said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 5:20 μ.μ.  
    Αν έχεις την επιλογή να επιλέξεις τις επιλογές σου τότε είσαιο μια χαρά. Ακόμα και να επιλέξεις την μη επιλογή. Αν όμως σου αραδιάζουν ένα σωρό επιλογές και εσύ πρέπει να επιλέξεις μια μέσαα από τον σωρό και όχι απ'έξω τότε έχεις πρόβλημα.

    Σκέψου τις επιλογές σου όσο σκέφτεσαι το κατούρημα. Συνήθως όλες πηγαίνουν στον βόθρο και αναζητούμε άλλες. Αδηφάγα γουρούνια είμαστε Κατάσκοπε. Μη μασάς από επιλογές.
    PN said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 5:35 μ.μ.  
    Είναι ωραίο να έχεις επιλογές...κατά το Είναι ωραίο να έχεις το δικό σου σπίτι (εγώ έχω δέκα...χαχαχχα)!!!! Το post διαβάζεται και ευχάριστα σε μπαλκόνι και μάλιστα τραγουδιστά ενωπίων όλης της γειτονιάς.

    Κοίτα φίλτατε - για να κόψω και τα καραγκιοζιλίκια - είναι ωραίο να έχεις επιλογές. Το θέμα είναι ότι πρέπει να πελέψεις για αυτές. Και αν παλέψεις, μετά λες έκανα σωστά να επιλέξω το ένα από το άλλο.

    Χωρίς να σε ξέρω από κοντά, νομίζω ότι έχεις κάνει γενικά καλές επιλογές. Οι κακές θα είναι και αυτές στο πρόγραμμα. Το θέμα όμως είναι ότι τις έκανες. Και αυτό από μόνο του έχει μια αξία.

    Η ποικιλία στη ζωή μου πάντα μου άρεσε. Δεν θα στο κρύψω. Όσο για το τι θα τις κάνω; Εεεεεε θα μάθω με τα χρόνια. Δεν με πήρα δα και τόσο σύντομα. Ούτε εσένα βέβαια. Έχεις δρόμο μπροστά σου για να δώσεις επιλογές και σε άλλους ανθρώπους που θα σε χρειαστούν.
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 7:19 μ.μ.  
    @ island:
    Aγαπητέ μου γεμίσατε ένα ολόκληρο σχόλιο με επιλογές! Ωραία. Xαίρομαι για εσάς.
    Tο πρόβλημα το δικό μας όμως είναι ότι εμάς μας στέρεψαν. Kαι ακολουθούμε μονόδρομους. Mε μια λωρίδα κυκλοφορίας.
    Kι αυτό εκεί στο βάθος μου κάνει κατι σε... φώτα νταλίκας (?)


    @ vk in athens:
    (10 σπίτια;;;)
    Eπειδή υποπτεύομαι πως θα κλείσω το ποστ με εσάς, να σας εξομολογηθώ κάτι:
    Eίχα επιλογές. Eίχα. Kαι επέλεξα. Aκολούθησα το δρόμο, με όλα τα ρίσκα και τους κινδύνους. Πιστά και πεισμωμένα, ενάντια σε όλες τις σειρήνες.
    Tώρα πλέον δεν έχω. Kαι οι μονόδρομοι δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Θέλω μονίμως να στρίβω το τιμόνι, και τώρα δεν μπορώ.
    Ως ανάπηρος οδηγός λοιπόν, δεν ξέρω και πόσους ακόμα μπορώ να βοηθήσω με τις επιλογές μου...
    Ή πόσους ακόμα θα καταστρέψω...
    PN said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 7:25 μ.μ.  
    Χωρίς να θέλω να το κάνω chat!!! Έχετε και ένα Spy junior να καθοδηγήσετε στα πρώτα τουλάχιστον του βήματα. Κρατείστε γερά, λοιπόν, φίλε!!! Έχετε ωραίες επιλογές μπροστά σας!!!
    Spy said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 7:39 μ.μ.  
    @ vk in athens:
    Eίναι κι αυτός ε΄νας λόγος που οι επιλογές την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Διότι η όποια λύση στο όποιο πρόβλημα, πρέπει να περιλαμβάνει πλέον και την ύπαρξη αυτής της νέας ζωής, και να μην την βαρύνει και με άλλες λάθος επιλογές.
    Δεν έχω μιαν απάντηση για ότι μου πείτε, φίλε μου, αλλά πιστέψτε με: το σκορ είναι ένα 0-1 και ο τερματοφύλακας τραυματίας.
    H εντός έδρας ήττα φαντάζει σίγουρη σχεδόν. Tο διασυρμό προσπαθούμε να αποφύγουμε...
    PN said...
    15 Οκτωβρίου 2008 στις 9:25 μ.μ.  
    Τελειώνω το chat, αλλά θέλω να το πω.

    Το γεγονός ότι θα έχετε και άλλο ένα μέλος, δεν λέει κάτι. Δεν σας φοβάμαι! Μην μπλέκετε τα πράγματα. Ο μικρός/ μικρή πρέπει να μεγαλώσει με τις δικές του επιλογές. Το μόνο που πρέπει να κάνεται για το "φασολάκι" σας είναι να του δώσετε τα εφόδια να κάνει καλές επιλογές, και να είναι καλός άνθρωπος. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω.

    Είσαι σε πολύ καλό δρόμο. Χριστέ μου...μιλάω σαν να είμαι μεγαλυτερός σου!!!!!
    Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος said...
    17 Οκτωβρίου 2008 στις 1:51 π.μ.  
    Ενα απο τα πιο μεστα και ουσιαστικα ποστ που εχεις κανει τον τελευταιο καιρο. Προβληματιζει και οδηγει σε σκεψεις τετοιες που ξεχναμε συνηθως να κανουμε. Thanks!
    Spy said...
    17 Οκτωβρίου 2008 στις 2:04 π.μ.  
    @ exoaptonkyklo:
    Σας ευχαριστώ φίλε μου.
    Σας ευχαριστώ που περνάτε.

Post a Comment



Subscribe to: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

My personal songs:


Land GigsQuantcast
 

Blogger Template | Created by: Spy