13) Μέχρι πρόσφατα νόμιζα πως είχα βρει το μυστικό της ζωής: αντικαθιστούσα την μια ανησυχία με την άλλη. Τώρα αντικαθιστώ κάθε απάντηση με πολλές ερωτήσεις. Έτσι βρήκα το μυστικό της άγνοιας.
12) Κάποια στιγμή επιθύμησα να κάνω κάτι πραγματικά καλό, δεν ήθελα όμως να κάνω θόρυβο γιατί διαισθάνθηκα πως ο θόρυβος δεν κάνει καλό και το καλό δεν κάνει θόρυβο. Τελικά έκανα πολλά μικρά καλά σιωπηλός.
11) Ποτέ δεν κατάφερα να μάθω πότε να αποδέχομαι την απόρριψη και πότε να απορρίπτω την αποδοχή. Η υστεροφημία μου είναι προφανώς ένα φάντασμα που με ακολουθούσε από πριν γεννηθώ.
10) Η πληρότητα στη ζωή μου, πιστεύω, δεν θα έρθει όταν δεν θα υπάρχει πλέον κάτι να προσθέσω, αλλά όταν δεν θα μπορώ να βρω τίποτα να αφαιρέσω.
9) Δεν θα μετανιώσω ποτέ για τις φορές που σταμάτησα να μιλάω πριν ο άλλος σταματήσει να ακούει. Αν μετρήσω τις υπόλοιπες θα γεράσω μετρώντας.
8) Η ζωή μου έμαθε πως, όταν δεν είναι απαραίτητο να πάρεις μιαν απόφαση, είναι απολύτως απαραίτητο να μην πάρεις καμιά απόφαση.
7) Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που αγνοούν τις δυνατότητές τους. Είναι σαν μια πεταλούδα που πάντοτε ζούσε μέσα σε ένα κλειστό βάζο. Όταν το βάζο ανοίξει η πεταλούδα παραμένει μέσα γιατί κανείς δεν της είπε ότι μπορεί να πετάξει.
6) Το να ζεις πραγματικά δεν έχει σχέση με το πόσες φορές ανέπνευσες αλλά με το πόσες φορές κάποιο σημαντικό γεγονός σου έκοψε την ανάσα. Εμένα με τρέξανε καμιά δεκαριά φορές στα νοσοκομεία γι αυτό το λόγο.
5) Αν ένα πρόβλημα έχει λύση, τότε γιατί να ανησυχείς; Αν ένα πρόβλημα δεν έχει λύση, τότε γιατί να ανησυχείς;
4) Η συγγνώμη τελικά είναι πολύτιμη. Γι’ αυτό δεν είναι για όλους. Όσο τη σπαταλάω σε άτομα που δεν την αξίζουν, τη στερώ από εκείνους που πραγματικά τη χρειάζονται. Μάλλον έχω να ξεπληρώσω περισσότερα δάνεια απ’ όσα νομίζω.
3) Μου είπαν: «Ποτέ μην δικαιολογείς τις πράξεις σου. Οι φίλοι σου δεν χρειάζονται κάτι τέτοιο και οι εχθροί σου δεν θα σε πιστέψουν ούτως ή άλλως». Δεν τους πίστεψα και ξόδεψα τις μισές μου λέξεις άσκοπα.
2) Η διαφορά της θεωρίας βέβαια, από την πράξη, είναι πολύ μικρή στη θεωρία αλλά πολύ μεγάλη στην πράξη.
1) Τελικά δεν είμαι παρά ένας ακόμα μέτριος βλάκας, εφευρετικός στους προλόγους, κοινότυπος στο κυρίως θέμα, και εξαιρετικά ταλαντούχος στους πομπώδεις επιλόγους.
...
.
12) Κάποια στιγμή επιθύμησα να κάνω κάτι πραγματικά καλό, δεν ήθελα όμως να κάνω θόρυβο γιατί διαισθάνθηκα πως ο θόρυβος δεν κάνει καλό και το καλό δεν κάνει θόρυβο. Τελικά έκανα πολλά μικρά καλά σιωπηλός.
11) Ποτέ δεν κατάφερα να μάθω πότε να αποδέχομαι την απόρριψη και πότε να απορρίπτω την αποδοχή. Η υστεροφημία μου είναι προφανώς ένα φάντασμα που με ακολουθούσε από πριν γεννηθώ.
10) Η πληρότητα στη ζωή μου, πιστεύω, δεν θα έρθει όταν δεν θα υπάρχει πλέον κάτι να προσθέσω, αλλά όταν δεν θα μπορώ να βρω τίποτα να αφαιρέσω.
9) Δεν θα μετανιώσω ποτέ για τις φορές που σταμάτησα να μιλάω πριν ο άλλος σταματήσει να ακούει. Αν μετρήσω τις υπόλοιπες θα γεράσω μετρώντας.
8) Η ζωή μου έμαθε πως, όταν δεν είναι απαραίτητο να πάρεις μιαν απόφαση, είναι απολύτως απαραίτητο να μην πάρεις καμιά απόφαση.
7) Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που αγνοούν τις δυνατότητές τους. Είναι σαν μια πεταλούδα που πάντοτε ζούσε μέσα σε ένα κλειστό βάζο. Όταν το βάζο ανοίξει η πεταλούδα παραμένει μέσα γιατί κανείς δεν της είπε ότι μπορεί να πετάξει.
6) Το να ζεις πραγματικά δεν έχει σχέση με το πόσες φορές ανέπνευσες αλλά με το πόσες φορές κάποιο σημαντικό γεγονός σου έκοψε την ανάσα. Εμένα με τρέξανε καμιά δεκαριά φορές στα νοσοκομεία γι αυτό το λόγο.
5) Αν ένα πρόβλημα έχει λύση, τότε γιατί να ανησυχείς; Αν ένα πρόβλημα δεν έχει λύση, τότε γιατί να ανησυχείς;
4) Η συγγνώμη τελικά είναι πολύτιμη. Γι’ αυτό δεν είναι για όλους. Όσο τη σπαταλάω σε άτομα που δεν την αξίζουν, τη στερώ από εκείνους που πραγματικά τη χρειάζονται. Μάλλον έχω να ξεπληρώσω περισσότερα δάνεια απ’ όσα νομίζω.
3) Μου είπαν: «Ποτέ μην δικαιολογείς τις πράξεις σου. Οι φίλοι σου δεν χρειάζονται κάτι τέτοιο και οι εχθροί σου δεν θα σε πιστέψουν ούτως ή άλλως». Δεν τους πίστεψα και ξόδεψα τις μισές μου λέξεις άσκοπα.
2) Η διαφορά της θεωρίας βέβαια, από την πράξη, είναι πολύ μικρή στη θεωρία αλλά πολύ μεγάλη στην πράξη.
1) Τελικά δεν είμαι παρά ένας ακόμα μέτριος βλάκας, εφευρετικός στους προλόγους, κοινότυπος στο κυρίως θέμα, και εξαιρετικά ταλαντούχος στους πομπώδεις επιλόγους.
...
.
30 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Το πίστευα και θα το πιστεύω πάντα!
Όπως και τη νούμερο 3 φράση.
Στους φίλους, δε χρειάζεται ποτέ να εξηγήσεις.
Όσο για τους πομπώδεις επιλόγους...
Ήμουνα πάντα κι' εγώ πολύ καλή σ' αυτό.
Ούτως ή άλλως τον πρόλογο δεν το πρόσεχε ποτέ κανείς και στο κυρίως θέμα οι μισοί κοιμόντουσαν!
Τι μένει;
Το γνωρίζω. Είναι βέβαια και το πιο επικίνδυνο, αλλά στο κάτω κάτω εκεί δεν είναι η ομορφιά;
Σας ευχαριστώ.
@ pendulum:
Δεν ξέρω καν αν χωράει ακόμα μια τελεία ή ένα κόμα...
@ Lilith:
Συνάδελφε... :)
Ομοίως,1+1=2
μέχρι πρόσφατα νόμιζα ότι δύσκολα κάποιος ήχος θα μπορούσε να με καθηλώσει τόσο (όσο παλαιότερα).
με καθήλωσε ο έκτος ήχος (collapse/collide)
με συγκίνησε η έκτη δύσκολη πρόταση. χαμογέλασα (γλυκά). είχατε κάποιον (ους) να σας τρέξουν στο νοσοκομείο.
με συγκίνησε και η έβδομη δύσκολη πρόταση. ίσως γιατί το βάζο είναι ανοιχτό. ίσως γιατί ακούστηκε ότι μπορεί να πετάξει. ίσως γιατί δεν έδειξε(αν) τον τρόπο.
κάντε ένα κλικ στον έκτο ήχο. μία αφιέρωση μικρή. με εκτίμηση.
Εδώ είμαστε όλοι
καλό βράδυ
Να πω ότι κατάλαβα...
Ψέμα θα 'ναι και δεν θέλω.
(την πεταλούδα την κατάλαβα, για τα υπόλοιπα λέω...)
@ b|a|s|n\i/a:
Δεν χρειάζετε να κλάνω κλικ. Το έχω ήδη το κομμάτι. Και ναι. Κόβει πραγματικά την ανάσα. Το δοκίμασα στις 2 τα ξημερώματα, με σκοτάδι και τσιγάρο και παραλίγο να με ξανατρέχουνε...
Σας ευχαριστώ για την αφιέρωση.
:)
@ diVa:
Προχωράω, αλλά λέω να στρίψω αριστερά μετά την πλατεία. Καλά πάω;
@ ΦΟΥΛΗ:
Καλά να περάσετε όλο το σαββατοκύριακο.
- στο web ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ η τέχνη απαιτεί να την ΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ όπως της αξίζει
με σεβασμό
στην ΑΠΗΧΗΣΗ
- κι όταν ο γεννήτορας ανυπαρκτεί (δική μου λέξη/ τρέχει τίποτα;) ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ να παίρνει άλλος τα ηνία
Για αυτό το λόγο έγειρε έτσι το ζάρι
έδωσες credits
this is it
(κι ούτε που πληρώθηκες για το adv)
προχώρα με σεβασμό σε όποιον σκέφτηκε και ΔΕΟΣ σε όποιον αποθέωσε
τελικά μερικά πράγματα είναι δύσκολο να λεχθούν αλλά όχι να γραφτούν. και το ανάποδο.
Μητέρα!
Εσείς εδώ;
Δεν το περίμενα...
(μην με μαλώνετε, θα κάνω ότι μου πείτε)
@ ranik:
Ούτε τη μουσική...
Καλησπέρα καλή μου ranik :)
@ tovene592:
Πόσο, μα πόσο δίκιο έχετε, σ' αυτήν την τελευταία σας φράση!
Δεν φαντάζεστε πόσο συμφωνώ...
αλιγωρεικώ (ορίστε, σας δίνω και τροφή για την ορθογραφική σας ματαιοδοξία!)
...τι ήθελα να πω όμως...;
υ.γ. αυτό το Νο3 ..πολύ σοφό!
(Μάλλον τη 2 θα πάρω, πάει με τα παπούτσια μου..)
Άσχετο αλλά απ' όσο κατάλαβα όσο έλειπα συνετελέσθη στο μαγαζί μια φαντασμαγορία, μπορεί και δύο. Ειδοποιάτε ντε!
1)Κάθε φορά που ταξιδεύω θα ήθελα να είμαι σπίτι και κάθε φορά που είμαι σπίτι θα ήθελα να ταξιδεύω.
2)Κάποια στιγμή θα κάνεις κάτι,που θα πληγώσει για πάντα την καρδιά σου.
(και θα σου στοιχίσει τόσο που θα το θυμάσαι για πάντα)
3)Ποτέ μην υποτιμάς την ικανότητα μιας γυναίκας να αποκτήσει αυτό που θέλει.
(κοινώς,την βάψατε)
4)Κανένας άνδρας δεν μπορεί να εμποδίσει μια γυναίκα να κλάψει.
5)Ο τρόπος που κάνεις τη δουλειά σου είναι ο καθρέφτης της προσωπικότητας σου.
6)Στις αποτυχίες πάντα κατηγορούμε κάποιον άλλο.
7)Τα περισσότερα από αυτά που με κάνουν να ανησυχώ δε συμβαίνουν ποτέ.
8)Η ευγένεια δεν κοστίζει.
9)Μερικές φορές η ζωή μας δίνει μια δεύτερη ευκαιρία.
10)Αν στην ζωή δεν γνώρισες αποτυχίες,μάλλον δεν ριψοκινδύνευσες αρκετά.
11)Πλούσιος είναι όποιος αρκείται σε αυτά που έχει.
12)Ήρωες είναι οι άνθρωποι που κάνουν ότι και όταν πρέπει να το κάνουν,αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
το δέκατο ένατο σχόλιό σας.
(Φοβάμαι ότι το χιούμορ δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο αγαθό,αλλιώς θα συνέχιζα το καλαμπούρι με τις λίστες,φαντάζεστε πώς...)
Θρύλε θεέ μου, Ολυμιακέ μου!
(ούτε εγώ θυμάμαι τι ήθελα να πω)
@ anna.:
Κυρία μου, αυτό που εννοούσα δεν είναι πως είναι δύκολο να τις καταλάβεις, αλλά να τις παραδεχτείς.
@ agiogditissa:
Eίχαμε και βεγγαλικά και κλόουν και μαζορέτα μέσα στην τούρτα, δε φαντάζεστε τι χάσατε!
(πως να ειδοποιήσουμε δηλαδή; να βάλουμε μπανεράκι στο γιουτιούμπ και στο γκούγκλ, ότι γράψαμε καινούργιο ποστ;)
:)
Κι εσείς φιλοσοφείτε, αλλά υγειώς.
@ neni:
Τι είναι αυτό τώρα;
Με ανταγωνίζεσθε;;;;;;;;
:)
@ Aura:
Αποτύχατε οικτρά όμως.
Υπήρξατε ΚΑΙ το δέκατο έννατο ΚΑΙ το εικοστό.
@ Σελιτσάνος:
Πράγματι, αλλά σε κάποιους εξαίρετους σαν κι εσάς, έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για τη διάσωση του είδους.
Μην εγκαταλείπετε. :)
(να κάνω καμιά εικοσαριά ορθογραφικά λάθη στο επόμενο να πάρετε τα πάνω σας;)
Θα επιμείνω λοιπόν με την ερώτηση: Μήπως ήρθε ο καιρός να πετάξει η πεταλούδα έξω από το βάζο?
Ειλικρινά δεν ξέρω. Μπορώ να τη ρωτήσω όμως και να σας πω.
@ blogrehab:
Αre you copying me?
I am the SPY.
:)
καλημερα σας..
Όσο τυχερός είμαι κι εγώ που είναι φίλοι μου.
@ sadcharlotte:
Αυτού του είδους η αντίληψη είναι δώρο που ο θεός χάρισε πλουσιοπάροχα δυστυχώς μόνο στους ανθρώπους.
Στην πεταλούδα κάποιος πρέπει να της το πει. Ελπίζω η δικιά σας να τα καταφέρει.