InnerScapes

44 Comments:

1. ασημωνης said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 2:09 μ.μ.  
   Φυτρωνουν, πως δεν φυτρωνουν....
   Χαιρετισματα στον κυριο Μπλογκ.
   Θα τα πουμε (σιγουρα ομως) αυριο...
   Ατίθασος ενήλικας said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 2:58 μ.μ.  
   Απλά σταμάτα να τρως "μανιτάρια"
   
   
   Υ.γ. τον πίνακα τον γύρισα ανάποδα, αλλά δείλιασα να το πω, αφού εξάλλου είχα και ένα σοκ, πέφτοντας το λαπτοπ από τα χέρια.
   Δεν είδα ανάποδα τίποτα τελικά, παρά μόνο τα αποτσίγαρα από το τασάκι που έριξα
   Ανώνυμος said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:03 μ.μ.  
   Άμα έχεις καλό χώμα. Βλέπε τους Γάλλους που το γυρίσαν εδώ και πολλά χρόνια στην καλλιέργεια στις ταράτσες.
   Sanity Loss Era said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:13 μ.μ.  
   Επειδη και γω βλεπω χαρτνκορ ονειρα επι μονιμου βασεως λες να χουμε βρεθει σε κανενα? Ξες σε κατι ονειρα που βλεπεις ενα σωρο αγνωστους.
   Βάσκες said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:17 μ.μ.  
   Φυσικά και φυτρώνουν. Και μαϊντανοί και ό,τι θες.
   δόΧτωρ απαράδεΧτος said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:17 μ.μ.  
   όχι βέβαια
   τα ραπανάκια ως γνωστόν
   φύονται στα αυτιά
   εκτός βέβαια αν και οι ταράτσες έχουν αυτιά,
   στην οποία περίπτωση
   
   ...μήπως να παρατήσω τις μαλατσίες και να ασχοληθώ με την επιστήμη μου;
   
   δεν άκουσα;
   ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ;
   
   υγ
   κουφός: δύο και ένα;
   βλαξ: τέσσερα;
   κουφός: να τη φας και νάναι κρύα
   PN said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:21 μ.μ.  
   Το ότι αρχίζω να αναπολώ τις λίγες μέρες που έλυνε και έδενε το blog εδώ, είναι ανησυχητικό γιατρέ μου...;;;;
   wilma said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:23 μ.μ.  
   φυτρώνουν όταν κάποιος τα φυτεύει. και τα ποτίζει και τα περιποιείται και φοβάται διπλά μην του πάθουν τίποτε επειδή του ήρθε να τα καλλιεργήσει σε μια ταράτσα.
   thamnos said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:25 μ.μ.  
   Το ερώτημα είναι ρητορικό? Παλιά λέγαμε απο που κλάνει το μπαρμπούνι? τωρα το γυρίσαμε στα ραπανάκια?!
   Πάντως αν περισευει κανα μανιτάρι της προκοπής θα ήθελα να ξαναδοκιμάσω μπας και δω το
   Αλογο σκούφι ντυμένο Καρλότα.
   Spy said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:33 μ.μ.  
   @ ασημώνης:
   Τον κύριο Μπλογκ μπορείτε να αρχίσετε να τον "κλαίτε" σιγά σιγά. Έχει πάρει το δρόμο χωρίς επιστροφή. Στην εξώπορτα είναι τώρα δα...
   
   
   @ απατεώνες:
   "Κουτόχορτο" τρώω, όχι μανιτάρια.
   
   
   @ island:
   Είστε ελαφρώς εκτός κλίματος σήμερα. Ας πούμε ότι "μου πήραν κι εμένα τα τιμαλφή", αλλά όχι όλα, όπως εσάς...
   (σιγά μη σας διευκόλυνα τώρα...)
   Spy said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:52 μ.μ.  
   @ sanity loss era:
   Εγώ πιστεύω πως ναι, αλλά και όχι να 'ναι η απάντηση, θα βρεθούμε.
   Τα μεγάλα τρένα συγκρούονται με μεγάλες ταχύτητες.
   Και χάνουν βαγόνια...
   που τα βρίσκουν άλλα τρένα και τα κάνουν δικά τους...
   Καλημέρα.
   
   
   @ βάσκες:
   Έχετε πρόχειρο κανένα εγχειρίδιο;
   
   
   @ dr.aparadektos:
   Η επιστήμη σας, σας χρειάζεται επιφανέστατε δόκτωρ. Γυρίστε επειγόντως σ' αυτήν...
   Spy said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 3:55 μ.μ.  
   @ vk:
   Αν ρωτάτε εμένα, ΝΑΙ.
   ΧΟΝΤΡΑ ανησυχητικό!!!
   
   
   @ wilma:
   Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας.
   Αν πιάσουν οι ρίζες, θα σας στείλω μερικά...
   
   
   @ thamnos:
   Κι εγώ τα μανιτάρια περιμένω, αλλά προφανώς παραθερίζουν ακόμα.
   Κάτσε, θα πάω να τους χτυπήσω την πόρτα...
   thamnos said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 4:09 μ.μ.  
   Το ερώτημα της νέας γενιάς: που έχει τον που...ο ο αστακός???
   που? που?
   Οι σωστες απαντήσεις κερδίζουν αστακομακαρονάδα με έξοδα του κύριου blog που αποχώρησε,
   κλαψ, κλαψ, κλαψ.
   brainwaves said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 4:10 μ.μ.  
   Εδώ γίνονται άλλα κι άλλα σε ταράτσες, ραπανάκια δε θα φυτρώνουν;;!!
   
   Τώρα άλλωστε οι πράσινες ταράτσες είναι της μόδας, πέρα από επιβεβλημένες, λόγω οικολογικής συνείδησης. Το Πα.Σο.Κ. π.χ. θα έχει πράσινη ταράτσα στα νέα του κτίρια!! Μπορείς να τους προτείνεις να καλλιεργήσεις εκεί τα ραπανάκια σου!!
   
   ps: Πετάει, πετάει... :-)))
   Ατίθασος ενήλικας said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 4:15 μ.μ.  
   Αμ πετάει, … δεν μασάει
   manetarius said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 5:03 μ.μ.  
   Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεφτασαααααααααααααααα!!!!
   Άργησα λίγο ε; Φαντάσου να πνιγόσουνα (τη σκότωσα την ορθογραφία ε; δεν πειράζει, εδώ βιαζόμαστε)και να ήθελες ένα ποτήρι νερό...
   Για ραπανάκια δεν ξέρω αλλά για την όρεξη μου μπορώ να σου μιλήσω ανοιχτά κι αντρίκια... φυτρώνει παντού..ειδικά όταν κάνω δίαιτα!!!
   Ο καθένας το χαβά του!
   Τι βοήθεια ήθελες ακριβώς από μένα;;;
   manetarius said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 5:05 μ.μ.  
   Γιατί κόπηκε το έεεφτασεε;;;
   Ήταν πολύ μακρύ; Δε νομίζω, ήταν ανάλογο με την περίσταση!
   
   Υ.Γ.Μ' έχει χτυπήσει κατακέφαλα μια μετάφραση που κάνω 2 μέρες τώρα, από τα Ιταλικά στα Αγγλικά...Ιταλικά δεν ξέρω..!
   Naf said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 5:05 μ.μ.  
   το να ονειρεύεσαι ραπανάκια σε μια ταράτσα δηλαδή είναι hardcore όνειρο??
   Την επόμενη φορά δηλαδή που θα ονειρευτώ φίδια να με κυνηγάνε να μην ανησυχήσω ε?υπάρχουν και χειρότερα...να σε κυνηγάνε ραπανάκια!!!ααααααααααααααα!
   elf said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 5:17 μ.μ.  
   Επέστρεψα μετά από δύο μήνες καθισιού στο γραφείο μου, όπου αντιμετώπισα τα εξής δύο σημαντικά προβλήματα:
   1ο Έχω να ξεσκαρτάρω πάνω από 2.500 μέηλς και
   2ο Δε μπορώ να αφήσω σχόλιο στο μπλογκ σας γιατί εκτός από θαυμάσιο είναι και πολύ βαρύ για το λαπτοπ-μπακατέλα μου!
   Μόλις κάνω να συνδεθώ με ενημερώνει πως "Το πρόγραμμα θα τερματιστεί".
   
   Σχολιάζω, λοιπόν, τα πάντα που έχασα, τώρα που κατάφερα να βρω λίγο χρόνο στο σπίτι.
   Και τα σχολιάζω όλα εδώ για να μη σας βάλω να μπαινοβγαίνετε στα προηγούμενα ποστ και με σκυλοβρίζετε. Λοιπόν:
   
   Για το "Τι μένει;"
   Δεν μπορούσα να αποφασίσω αν προτιμώ τις εικόνες ή τις λέξεις, δηλαδή τις φωτογραφίες ή τις λεζάντες. Όπως και να 'χει βρήκατε έναν υπέροχο τρόπο να μας βάλετε στο κλίμα των διακοπών σας, περάσαμε καλά, ε;;;
   
   Για το "Αυτή η Πόλη"
   Εγώ την αγαπώ την Αθήνα. Δεν θα μπορούσα να ζήσω ποτέ στην επαρχία, όσο κι αν ονειρεύομαι κοσμικούς καλοκαιρινούς προορισμούς όπως θα 'ναι έρημοι το καταχείμωνο και σκιερά βουνά το καλοκαίρι - λίγο αντίθετα, δηλαδή.
   Στην Αθήνα θα ζήσω για πάντα. Προς το παρόν στα προάστια - όταν μεγαλώσει ο γιος μου και ξεκουμπιστεί, θα μεταφερθώ στο κέντρο.
   ΥΓ Μήπως θα είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε με ένα μέηλ ή να αναρτήσετε τους στίχους του τραγουδιού γιατί η ηχογράφηση είναι χαμηλή ή εγώ κουφή και δεν τους ακούω;
   Πάντως το ήξερα αυτό το τραγούδι και μου είχε αρέσει η ατμόσφαιρα. Χρειάζομαι, όμως, και τους στίχους για να σιγουρευτώ. Παρακαλώ.
   
   
   Για το κουνούπι δεν έχω να πω τίποτα. Μάλλον ήταν επιλογή Υψηλής Τέχνης του μπλόγκ σας.
   
   Τέλος, για τα ραπανάκια θα σας γελάσω, αλλά τα hardcore όνειρα είναι μια χαρά για τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Με 39 βαθμούς, που λέτε κι εσείς...
   ...πάλι θα σας γελάσω.
   
   
   Ουφ!!!!
   Spy said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 5:57 μ.μ.  
   @ brainwaves:
   Δηλαδής;;;
   Τί άλλα γίνονται στις ταράτσες;;;
   Γιατρέ μου με τρομάζετε!
   (και σας είχα για καλό παιδί...)
   ;)
   
   
   @ απατεώνες:
   Πετάει σίγουρα;
   Spy said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 6:07 μ.μ.  
   @ manetarius:
   Μανιταράκι μου........!!!!!!!!!
   Εδώ έχουμε υπαρξιακά ερωτήματα.
   Μας έχει λούσει ο ιδρώτας της αγωνίας, λέμε.
   Κι εσείς ασχολείστε με μεταφράσεις χωρίς να ξέρετε τη γλώσσα;;;
   
   Έλεγα μήπως λόγω της ιδιότητας σας ως αυτοφυούς μονάδας, μας βοηθούσατε στο ερώτημα του τίτλου...
   
   
   @ naf:
   Γλυκειά μου Naf, τα φίδια δεν είναι hardcore, είναι ευτυχία...
   (μου το είχε πει ένα μέντιουμ που είχα πάει μικρός, για να μάθω το μέλλον μου με μία γκόμενα...)
   
   
   @ elf:
   Χείμαρος είστε...
   α) Γιατί δεν ζητάτε να σας πάρουν καινούργιο; Πείτε τους ότι αυτοπυρπολήθηκε το παλιό...
   β) Καλά περάσαμε αλλά λίγο.
   γ) Σας τα έστειλα. Η επιθυμία σας διαταγή για μένα...
   δ) Επιλογή υψηλής τέχνης του σαλονιού μου ήταν. Αυτό μου το επέβαλε να ζωγραφίσω τον πίνακα, διότι είχε έναν γυμνό τοίχο και κρύωνε τον χειμώνα...
   ε) Ε, άμα είναι να με γελάσετε να ρωτήσω κανέναν άλλον που θα ξέρει.
   ο αποτέτοιος said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 8:03 μ.μ.  
   χαρντ κορ όνειρο είναι να βλέπεις ότι τηγανίζεις βερύκοκα σε λάδι φάλαινας, όχι τα ραπανάκια στην ταράτσα!!
   apos said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 8:56 μ.μ.  
   Νομίζω ότι είναι παγίδα ερώτηση. Αυτό που σε ορισμένα χωριά της Ελλάδος αποκαλείται tricky question.
   aKanonisti said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 9:05 μ.μ.  
   Τι ραπανάκια είδατε???
   Σαν αυτά της φωτό?? ή άσπρα???
   Παίζει τεράστιο ρόλλο στην ερμηνεία του ονείρου..και στην καλλιέργεια της ταράτσας...
   
   (εμεις κανουμε επιστημονικά σχόλια.. όχι ο,τι ο,τι σαν μερικούς μερικούς...)
   
   Χαχαχαχαχαχαχα
   nelly said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 9:26 μ.μ.  
   ενταξει,το παραδεχομαι."μασησα","τσιμπησα" και νομισα πως η κοκκινη λεξη "hardcore" ηταν συνδεσμος που θα παρεπεμπε σε κατι αλλοπροσαλο, εξωπραγματικο και νοσηρο συναμα και πηγα να κανω κλικ πανω της.Αλλα ματαια...
   dr.SeenG said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 10:10 μ.μ.  
   Αγαπητέ Σπάι, ίσως ήταν μια ματιά στο μέλλον. Τη δική μας ταράτσα ο θείος μου την έκανε σαν μπαξέ. Και είναι πολύ ωραία. Να το συζητήσετε με το ΔΣ της πολυκατοικίας σας (αν ζείτε σε πολυκατοικία).
   
   Ο/Η aKanonisti είπε...
   (εμεις κανουμε επιστημονικά σχόλια.. όχι ο,τι ο,τι σαν μερικούς μερικούς...)
   Υπονοείτε κάτι κοπελιά;;;;;
   irlandos said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 10:47 μ.μ.  
   Αγαπητέ Spy,
   
   Το να δεις ραπανάκια σε ταράτσα στον ύπνο σου δεν είναι hardcore. Άμα ονειρευτείς "ραπανάκια στην ταράτσα", λεφτά θα πάρεις. Textbook knowledge. Άνοιξε όποιον Καζαμία θέλεις, τα ίδια θα σου πει. Μόνο πρόσεξε, αν τα ραπανάκια που ονειρευτείς είναι μπλε, θα πάρεις στεναχώρια (χα χα χα !!).
   
   Όσο για την ίδια την ερώτησή σου, δηλαδή αν τελικά φυτρώνουν ραπανάκια στς ταράτσες η απάντηση είναι ΝΑΙ.
   
   Είναι παλαιά παράδοση (ε, όχι και πολύ παλαιά, από τα χρόνια που άρχισε το μέτρο της αντιπαροχής).
   
   Οι κάτοικοι των ελληνικών πόλεων καλλιεργούσαν ραπανάκια στις ταράτσες τους για συγκεκριμένο λόγο: έτρωγαν τα ραπανάκια για να τους ανοίξει η όρεξη και μετά την "έκαναν ταράτσα" !!
   
   Υπάρχει και παροιμία που τεκμηριώνει την παλαιότητα του εθίμου (και των κατασκευών):
   "Ραπάνι το ραπάνι, γεμίζει το ταβάνι" (εννοεί το ταβάνι του ρετιρέ, άρα το κάτω μέρος της ταράτσας).
   
   Επίσης, υπάρχει και το σχετικό λαϊκό άσμα "Στη Ραπαπάνο Ταρασίτσα" που δυστυχώς με τα χρόνια αλλοιώθηκε και κατέληξε "Στην Απάνω Γειτονίτσα" !!
   
   Μπορείτε όσοι το γνωρίζετε να το τραγουδήσετε μαζί μου:
   
   Στη ραπά στη ραπά
   στη ραπανοταρασίτσα,
   στη ραπανοταρασίτσα,
   έχω δα έχω δα
   έχω δακο και μουχρίτσα,
   στη ραπανοταρασίτσα.
   Περονό περονό
   Περονόσπορο δεν έχει
   και στη φυλλοξήρα αντέχει
   
   Φιλικά,
   Ιρλανδός
   manetarius said...
   27 Αυγούστου 2008 στις 11:27 μ.μ.  
   Α! πες το ντε.. βεβαίως και φυτρώνουν ραπανάκια στις ταράτσες, αλλά οι τρύπα του όζοντος δεν τους επιτρέπει να αναπτυχθούν και έτσι έχει εκλείψει η αναπαραγωγή (;) τους... έτσι ακριβώς εξαφανίστηκε κι ο τυρανόσαυρος ο οποίος έχτιζε (με μυστρί και πυλοφόρι) τις φωλιές του και αυτός στις ταράτσες αλλά είχε και θανάσιμους εχθρούς τα χελιδόνια που του τις κατέστρεφαν. Έτσι αναγκάστηκαν να κατέβουν στο έδαφος και να τους τρώνε οι άνθρωποι του νεάτερνταλ και μετά να τους ζωγραφίζουν στις δικές τους σπηλιές και να τις ανακαλύπτουν κάτι ξακουστοί αρχαιολόγοι και να κάνουν τους έξυπνους. Μ' αυτά και μ' αυτά έχουμε γεμίσει αρχαία και πήγαν πίσω και τα έργα του μετρό.
   Ήμουν σαφής ή θέλεις να το αναλύσω κι άλλο;
   bona note και gracie mille άμα λάχει που με παρακολουθήσατε με ανοιχτό το στόμα!
   apos said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 12:20 π.μ.  
   (Εν τω μεταξύ, τέτοια χλαπαταγή για τα ραπανάκια, δεν την φανταζόμουν. Τι μαθαίνει κανείς...)
   dr.SeenG said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 12:48 π.μ.  
   Άπο τα ραπανάκια είναι σαν τον Βέρτη. Είναι δημοφιλή αλλά εγώ τα απεχθάνομαι :P
   Aura said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 1:00 π.μ.  
   Tίποτα. Για ένα γεια πέρασα.
   
   
   Γεια!
   brainwaves said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 2:30 π.μ.  
   Τώρα θέλει να μας πείσει ο spy ότι δεν ξέρει τι άλλα γίνονται στις ταράτσες... Που όταν τα έκανε εμείς τρώγαμε φρουτόκρεμα...
   apos said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 8:54 π.μ.  
   brainwaves, δεν έτρωγες φρουτόκρεμα. Δεν υπήρχες καν στη σκέψη των γονιών σου. Σύμφωνα με έναν πρόχειρο (εντελώς όμως πρόχειρο) υπολογισμό που έκανα, ακόμα δεν είχαν καν γνωριστεί τα πεθερικά.
   Και τέλος πάντων, αυτός ο Βέρτης ποιος είναι;
   ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 9:59 π.μ.  
   Τσατσάάάρες,τσακμακόόόπετρες,ραπανάάάκια για την όόόρεξη!!!καλέ μας κύριε spy και μανιτάρια φυτρώνουν αμα θέτε!!!
   Naf said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 11:06 π.μ.  
   σε μέντιουμ για να μάθεις το μέλλον σου με μια γκόμενα????χαχαχαχα
   Υπάρχει ελπίδα τελικά. Μεγαλώνει και σοβαρεύει ο άνθρωπος...πάω για βουτιές...
   
   Σμούτς!
   Spy said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 11:17 π.μ.  
   @ αποτέτοιος:
   Αυτό που λέτε δεν είναι hardcore.
   Είναι εμετικό.
   (μπλιάχ!)
   
   
   @ apos(1):
   Είμαι περήφανος που είστε αναγνώστης μου!
   
   
   @ akanonisti:
   Ε, βέβαια. Η επιστήμη uber alles!
   Το λοιπόν κόκκινα είδα.
   Θα ζήσω;
   Spy said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 11:24 π.μ.  
   @ nelly:
   Η ειλικρίνιά σας, σας τιμά.
   
   
   @ dr.seeng:
   Έχετε δίκιο. Θα συγκαλέσω Δ.Σ. με τη γυναίκα μου. Κι αν δεν έρθει θα αποφασίσω μόνος μου.
   
   
   @ irlandos:
   Έχουν μαζευτεί όλοι οι γιατροί εδώ μέσα, αλλά εσείς αγαπητέ μου δώσατε τω όντι την πιο επιστημονική απάντηση.
   Το άζμα δε είναι όλα τα λεφτά!
   (να το κατοχυρώσετε)
   Spy said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 11:29 π.μ.  
   @ manetarius:
   Δα μπαρά να μαλάσα αύκαλα διάτα άχα μάνα μα αναχτά τα στάμα!
   (μήπως μασουλάτε τίποτις όταν γράφετε;)
   
   
   @ apos(2):
   Εγώ να δείτε. Μια ερώτηση έκανα ο Μωαμεθανός κι έγινε αμφιθέατρο της Γεωπονικής εδώ μέσα...
   
   
   @ dr.seeng(2):
   Μακρυά ο ακατανόμαστος από το blog μου!
   Ουστ!
   Spy said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 11:37 π.μ.  
   @ aura:
   Αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να περνάει κανείς.
   Και ειδικά άμα έχει να διασχίσει τόσες λεωφόρους...
   Γειά.
   
   
   @ brainwaves:
   Λοιπόν αυτή η φρουτόκρεμα που λέτε, είναι τελικά το πιο εθιστικό ναρκ... ε, φαγητό στον κόσμο. Ακόμα τη λιγουρεύομαι...
   (ντρίπλα ο σακάτης, ε;)
   
   
   @ apos(3):
   Αμάν ρε apos!
   Εδώ κόντεψε να καταρρεύσει το blog του dr.seeng στη συνεδρία με τον Βέρτη. Χαμπάρι δεν πήρες;
   Spy said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 11:40 π.μ.  
   @ epikuros:
   Ε, άμα δεν ξέρατε κι εσείς ποιός θα ήξερε; Σας ευχαριστώ για τα φώτα σας.
   (τα χριστουγεννιάτικα)
   
   
   @ naf:
   Μα καλά ρε παιδάκι μου, κι εσύ ότι σου λένε το πιστεύεις;
   
   (τι βουτιές;
   ποιές βουτιές;
   που βουτιές;
   αααααααααααααααααααα...........
   θέλω κι εγώ!!!!!!!!!)
   aKanonisti said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 1:05 μ.μ.  
   Κοκκινα ε???
   Ορίστε λοιπόν η ανάλυση...
   (οι μικροί να κλείσουν τα ματάκια τους... είναι ακατάλληλα τα όνειρα του κυρίου spy)
   
   Κοκκινο ραπανάκι φέρνει όρεξη....
   άρα.. θα σας ανοίξει η όρεξη.. για ακόλαστες εσπερίδες (Red passion) με μία αγρότισσα υψηλής όμως καταγωγής.. και προίκα αφάγωτη... η οποία θα περιλαμβάνει ρετιρέ με θέα... το οποίο θα καταντήσετε άνδρο των ακατανόμαστων πράξεων λόγω των παρενεργειών της φρουτόκρεμας που φάγατε μικρός...
   
   Η επιστήμη μίλησε...
   Ο κύβος ερίφθει...
   Το ραπανάκι φύτρωσε...
   Και το ρετιρέ δηλώθηκε στο Κτηματολόγιο...
   brainwaves said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 1:20 μ.μ.  
   Μωρέ είσαι εσύ ένας σακάτης....
   :-)))))
   Spy said...
   28 Αυγούστου 2008 στις 1:30 μ.μ.  
   @ akanonisti:
   Έχω μείνει άφωνος!!!
   Κάτι σαν το πουλί του επόμενου post...
   
   
   @ brainwaves:
   Τςςςςς....
   elf said...
   29 Αυγούστου 2008 στις 8:54 π.μ.  
   δ) Το κατάλαβα. Φαίνεται η υπογραφή.
   Δεν είμαι των εικαστικών, χαζο-χιούμορ ήταν.

Post a Comment