Σεπτέμβριος 1993


" Στην αρχή
ήταν μια σταγόνα
μικρή, διάφανη, δροσερή

ισορροπούσε γυμνή, πάνω σ’ ένα φύλλο
ώσπου εκείνο λύγισε
κι έτσι κύλησε πιο κάτω
σ’ άλλο φύλλο
κι ύστερα σ’ άλλο, σ’ άλλο...

κάποτε
ήρθε κι έπεσε στο πρόσωπό μου
έσπασε σε χίλια μικρά κομμάτια
χωρίς θόρυβο
χίλιες μικρές σταγονίτσες
που η κάθε μια τους
με δρόσιζε κι από λίγο
με ξεδίψαγε
μου καθάριζε ένα ένα
όλα τα κομμάτια του μυαλού μου

κι ύστερα

έγινε αεράκι,
ένα απαλό μωβ φθινοπωρινό αεράκι
που λες και δεν υπήρξε για τίποτε άλλο
παρά για να με δροσίζει

ερχόταν, με έπαιρνε στο ταξίδι του
κι ύστερα έφευγε
και πάλι, και πάλι

κι ύστερα...

έγινες εσύ,
γύρω, γύρω
να με κάνεις να σ’ αναζητώ
και πάντα να γλυστράς
μέσα από τα δάχτυλα μου
σαν άμμος ανεξέλεγκτη
που ψάχνει τη θάλασσά της

Οπτασία;

αυτό που με διαλύει
είναι αυτό που ποτέ δε θα αγγίξω

κι ύστερα

...ξέρω...

θα μου πεις ένα μεγάλο “καληνύχτα”
και δε θα ξημερώσει "


.
.
.
.
.
.

53 Comments:

  1. Ατίθασος ενήλικας said...
    Αράχνη θα γίνω απόψε
    Θα υφαίνω έναν ιστό ,εσένα να πιάνω
    καθώς πετάς κοντά μου όλο
    Επάνω να κολλήσουνε τα χείλια σου ,
    τα μάτια σου ,
    οι σκέψεις σου ,
    τα βογκητά σου
    Και καθώς θ ' ασπρίζουν τα μαλλιά σου
    εγώ θα υφαίνω τ ' όνειρο σου
    από την αρχή
    Spy said...
    Έκπληκτος...
    Δεν το περίμενα από εσάς, για να είμαι ειλικρινής...
    wilma said...
    Πήρατε τις λέξεις και τις πλέξατε σε ένα πανέμορφο ποίημα. Το κακό είναι ότι δεν έμεινε τίποτε για να σας περιγράψουμε πόσο όμορφο είναι και πως κύλησε μέσα μας.
    Πόσο φτωχές και πλούσιες μπορεί να είναι οι λέξεις ταυτόχρονα?
    Ατίθασος ενήλικας said...
    Όσο κι εγώ
    και όσο κι εσύ
    Ανώνυμος said...
    πολύ όμορφο..

    ύμνος κατά των ομπρελών, των αντιανεμικών και των γαντιών ;ρ
    Spy said...
    @ wilma:
    Δεν πειράζει.
    Καμιά φορά η σιωπή είναι πιο καταλυτική.


    @ απατεώνες:
    ...


    @ deadend mind:
    Το περίεργο είναι που μετά από τόσα χρόνια μου αρέσει κι εμένα...
    Naf said...
    :))
    δόΧτωρ απαράδεΧτος said...
    ά ώστε έτσι έ;
    όταν δεν κάνουμε κατασκοπία κάνουμε ποίηση;
    η υπηρεσία σας το γνωρίζει αυτό;
    όχι λέω, επειδή η ευαισθησία δεν είναι και το καλυτερότερο που μπορεί να πάθει ένας στυγνός κατάσκοπος!!!

    υ.γ. τις ανωτέρω μαλακιούλες τις έγραψα επειδή νιώθω πολύ άβολα - ο απαράδεκτος - να σου πω πόσο πολύ μου άρεσε το ποίημά σου.
    Nomad said...
    Εαν το κείμενο είναι του 93 οκ, ήσουν νέος. Αν είναι τωρινό θελεις οπωσδήποτε αλλαγή ναρκωτικών, παλιμπαιδίζεις.

    :ΡΡΡ

    (καλα καλα φεύγω)
    She said...
    Με πιτσιλίσατε.. αλλά δεν πειράζει ήταν ωραία!
    Spy said...
    @ naf:
    ;)


    @ dr.aparadektos:
    Εγώ δεν είμαι στυγνός.
    Είμαι στεγνός.
    Οι σταγόνες ήταν το '93...

    υ.γ. Τις παραπάνω μαλακιούλες τις έγραψα επειδής νιώθω πολύ άβολα να λέω φχαριστώ.
    Spy said...
    @ nomad:
    Αλλαγή blog θέλω, αλλά ας μην το συζητήσουμε τώρα.


    @ she:
    Ουπς!
    Μπαρδόν.
    cinderella said...
    Υπέροχο...
    ...απλά
    nelly said...
    I beg your pardon?
    Spy said...
    @ cinderella:
    Σας ευχαριστώ.


    @ nelly:
    Γιατί;
    το της πανΔώρας said...
    Οκ! Αυτά όσο ήσουν ερωτευμένος μαζί της.
    Μετά;
    Spy said...
    Μετά έβρεξε.
    nelly said...
    τι γιατι?

    το "I beg your pardon" χρησιμοποιειται για να δηλωσει "παρακαλω, δεν καταλαβα, το ξαναλετε?" οχι ομως σε στυλ παρεξηγησης παντα αλλα και "τι ακριβως θελετε να πειτε?" Ε?

    (τι διαολο?Τζαμπα το πηρα το proficiency?)
    Keep Dreaming said...
    Poso apisteuti einai i aisthisi na vrexetai to proswpo sou apo ti vroxi....

    Mou eleipse o xeimwnas prwti fora!
    Unknown said...
    @ nelly:
    Μπαρδόν δηλαδή, αλλά θέλετε να σας εξηγήσω ένα ποίημα;
    Είστε σοβαρός άνθρωπος τώρα εσείς;


    @ Ε.Α.:
    :)
    Καλησπέρα.
    Ανώνυμος said...
    Εγώ αντίθετα, από εσάς το περίμενα αυτό. Αυτήν την μεγάλη καληνύχτα που δεν αφήνει να ξημερώσει. Γιατί Στην νύχτα έχουμε όνειρα \. Και στα όνειρα υπάρχουν μεγάλες αλήθειες. Αλλά και σταγόνες κοματιασμένες υπάρχουν. Δροσερό δροσερό φίλε μου. Τα σκεύη μου.

    Υγ 2 ποστ σε μια μέρα ή απλά το πρώτο είναι ο προάγγελος;
    Spy said...
    Το πρώτο ήταν το ξενερουά CD πριν το LIVE. Έτσι δεν κάνουν συνήθως στις συναυλίες;
    katerina said...
    Σωπαίνω.
    brainwaves said...
    Πριν λίγο σου σχολίαζα στο blog μου ότι χειρίζεσαι άψογα το λόγο, για να το επιβεβαιώσω τώρα που πέρασα απ' το δικό σου...

    Θα ξανάρθουν οι σταγόνες... Τον κύκλο τους κάνουν, όπως όλα...

    xxx
    Aura said...
    "Οπτασία;
    αυτό που με διαλύει
    είναι αυτό που ποτέ δε θα αγγίξω.."

    Ναι. Συμφωνώ.


    YΓ:Αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο το 'Σεπτέμβριος 1993'..

    Καληνύχτα
    Spy said...
    @ katerina:
    Ευχαριστώ.
    Πραγματικά.


    @ brainwaves:
    Δεν έχω λόγια...
    Ευχαριστώ.


    @ aura:
    Η ημερομηνία που το έγραψα.
    Καλημέρα.
    aKanonisti said...
    Ηρθα να ρίξω κανα μπινελίκι στον δοκτορ σινγκ...
    και πέφτω πάνω σε ποίηση....
    Αχ κύριε Σπάι....
    Τι ευαισθητός άντρας... είσασταν!!!
    (του 93??? είπατε??? πριν 15 έτη??? σε τόσο τρυφερή ηλικία?? τώρα??? Πάπαλα????)
    και εγω αγαπάω την βρόχη...αλλά.. προτιμώ νατην νιώθω πάνω μου....

    και εδώ ταιριάζει η γνωστή ρήση....
    "Ο βρεγμένος την βροχή την φοβάται??? ΟΧΙΙΙΙΙ"

    Καληνύκτα σας ποιητά μου....
    Τα λέμε αύριον!!!!(και μεθαύριον...)

    Χαχαχαχαχαχαχαχα

    Υ.Γ. Που είσαι ντοκτορα σινγκ?? κρύβεσαι ωρε κοτούλα??? Με φοβάσαι ε?? Παραδέξου το!!!
    Χαχαχαχαχαχαχα (σιγα μην δεν έριχνα το μπινελίκιον)
    Spy said...
    Αφού ξέρετε ότι έχετε το ελεύθερον!
    Ανώνυμος said...
    Δε θα πω κάτι, γιατί φοβάμαι ότι στο τέλος θα καταντήσω γραφική με τα "τι ωραια, που γράφετε κ. spy", "πόσο μου αρέσουν οι αναρτήσεις σας" κ.λπ κ.λπ.
    Τέλος. Ο,τι είχα να πω το έχω πει σε προηγούμενα σχόλά μου (όχι να μας καβαλήσετε και κανένα καλάμι).
    Υ.Γ.1 Και οι απατεώνες, βλέπω,ακολουθούν με αξιώσεις..
    Υ.Γ.2 Κι εγώ πεθαίνω για scorpions
    Ανώνυμος said...
    βροχή τα ποστ(ς) σας
    κατακλυσμός
    τι σταγόνες μου λέτε μετά....
    elf said...
    Παρόλο το
    "...αυτό που με διαλύει
    είναι αυτό που ποτέ δε θα αγγίξω

    κι ύστερα

    ...ξέρω...

    θα μου πεις ένα μεγάλο “καληνύχτα”
    και δε θα ξημερώσει "

    και τη γενικότερη μελαγχολία που θέλει να περιγράψει, εμένα μου φαίνεται πολύ γλυκό και αισιόδοξο. Σαν να τα λέει χαμογελώντας πονηρά, ίσα για να την βάλει να βρει τη θάλασσά της.
    Μ' αρέσει αυτή η αίσθηση, spy, πρέπει να το δω λίγο ακόμα για να καταλάβω πώς το καταφέρατε. Μάλλον, η επιλογή των λέξεων...
    Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος said...
    Σε κατι τετοιες στιγμες δε θα θελα κανενα σχολιο να δω γραμμενο.Καλυτερα να μεινω με τις σκεψεις μου, με τις φαντασιωσεις μου και με τα δικα μου γιατροσοφια.
    manetarius said...
    Τι έγινε ρε παιδιά;;;
    Που την εκρίβατε τέτοια καλλιτεχνική φλέβα;;
    Εύγε νέε μου!

    Στα μάτια μου κυλήσανε
    τα δάκρυα κουβάδες
    και μου τα καθαρίσανε
    από τις αχιβάδες...

    Δικό μου! Μπορεί να μην συγκινώ το κοινό μου ακόμα, αλλά το παλεύω :Ρ
    Spy said...
    @ houlk:
    Κι εγώ δεν θα σας πω ευχαριστώ για να μην καταντήσω γραφικός κλπ. κλπ.
    Υ.Γ.1: Το προσπαθούν τα παιδιά...
    Υ.Γ.2: Ναι αλλά να προσέχετε, διότι είδατε τι έπαθε ο προηγούμενος που "πέθαινε"...


    @ κ.κ.μοίρης:
    Και δεν έχουν πιάσει και τα πρωτοβρόχια.


    @ elf:
    Ως γνήσιο ξωτικό δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εσάς...
    Spy said...
    @ exoaptonkyklo:
    Καλημέρα και περαστικά σας.


    @ manetarius:
    Το κοινό σας το έχετε σκλαβώσει ήδη.
    neni said...
    Θα έχεις πολλά ακόμα "κρυφά" από εκείνο τον έρωτα με την σταγόνα.Μα καλά να σε μπερδεύει έτσι;
    Καλημέρα.
    thamnos said...
    Τσσσ... αυτό το νέο avatar σου με τσάκισε. Αν και τα πρωτοβόχια αργούν εδω και πολλά χρόνια οι έρωτες ποτέ...

    Καλημέρες
    One Happy Dot said...
    Σα να σας φαντάζομαι εν τω μέσω κυκλώνος να αναζητάτε τη σταγόνα σας, διαφορετική από τις υπόλοιπες, πιο διάφανη, πιο μεγάλη, πιο δροσερή...η δική σας σταγόνα που πάντα θα ακουμπάτε αλλά ποτέ δεν θα σας ανήκει...μα αλήθεια, έχουν άλλο ιδιοκτήτη οι σταγόνες εκτός από τον ουρανό? Καλημέρες δροσερές!
    aKanonisti said...
    Χμ... στο νέο αβαταρ... σαν να μεγάλωσε ολίγον η μυτόνγκα...
    Χαχαχαχαχαχα ζηλέψατε??? Ζηλέψατε???
    Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

    Πέρα από το μελιτζανοσχόλιο...που μου επέβαλε με το ζόρι η μυτονγκα να γράψω...
    είναι πολύ όμορφο το νέο αβαταρ σας.. αν και λίγο άγριο..
    Φτού του!!!!

    Υ.Γ. Μπορώ τώρα να γελάω ή με το άγριο αβαταρ... πρέπει να είμαι πιο σοβαρή μην φάω κανα φούσκο???
    fractal said...
    Καλησπέρα. Σαν μια σταγώνα υπάρχω και γω. Μόνο πως είμαι φωλιασμένη στην κόχη του ματιού της γοργόνας που είναι σκαλισμένη στο ακρόπρωρο ενός τρεχαντηριού που αιώνες τώρα ταξιδεύει στο Αιγαίο. Όχι πως δεν με στεγνώνουν οι αχτίνες του ήλιου. Μα ξαναγιεννιέμαι από την υγρασία μου. Είναι πολύ ανθεκτικό το υλικό που είμαι φιαγμένη. Ορυκτό που γίνεται υγγρό και υγρό που με το φως γίνεται πάλι ορυκτό..Ένας σοφός έλεγε. Τίποτα δεν γεννιέται τίποτα δεν χάνεται. Όλα αλλάζουν...
    Xνούδι said...
    Μα πόσο όμορφο...

    (η φωτογραφία με τον ιστό εκπληκτική).

    Καλό Σαββατοκύριακο.
    Ανώνυμος said...
    φαίνεται ότι το καλο γούστο ειναι διαχρονικό χαρακτηριστικό ;)
    ο αποτέτοιος said...
    μπήκα να γράψω σχόλιο, αλλά είδα το νέο σας αβαταρ και φοβήθηκα κομματάκι, και αγριεύτηκα. θα ξανάρθω αργότερα να ξεφοβηθώ λίγο.
    ο αποτέτοιος said...
    εντάξει μου πέρασε.

    το θέμα είναι: τι σας διέλυε πιο πολύ. η αίσθηση αυτής της άμμου που ξεγλυστρά από τα δάχτυλα και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να την συγκρατήσεις, ή η αναμονή αυτής της καληνύχτας που ξέρεις ότι έρχεται και που θα είναι το χειρότερο αλλά τουλάχιστον θα είναι και μια λύτρωση αλλά αργεί πολύ η πουτάνα;
    Spy said...
    @ neni:
    Σας "περίμενα"...
    Kαλημέρα.


    @ thamnos:
    Kαμιά φορά αργούν κι οι έρωτες.
    Άκου τον παλιό. Ξέρει...


    @ one happy dot:
    Tον ουρανό έχουν.
    Aλλά μας τις δίνει δανεικές για κάποιες στιγμές, ή πολλά χρόνια αν είμαστε καλά παιδιά...
    Spy said...
    @ akanonisti:
    Mπορείτε να γελάτε όσο θέλετε.
    Έχετε το ακαταλόγιστο εσείς.
    (κι έτσι και ξανακούσω τίποτις για τη γαλλική μου μύτη... θα... θα...)


    @ fractal:
    Kαλωσήρθατε.
    Όλα αλλάζουν πράγματι. Kι ειδικά εσείς. Aλλάζετε διαρκώς κι επανασχηματίζεστε, στον εαυτό σας βεβαίως. Aυτή η αέναη επανάληψη είναι τόσο ίδια και τόσο διαφορετική κάθε φορά...

    (υ.γ. Όταν είχα διαβάσει πριν από λίγο καιρό τον καταπλκτικό σας "Θεοδόση", είχα αφήσει ένα ελαφρώα μακρόσυρτο σχόλιο, που το πήρε ο δαίμων των blogs και το... σήκωσε, κι εξαφανίστηκε. Mετά δεν άντεξα να το ξαναγράψω. Θα σας πω από εδώ πόσο πολύ μου άρεσε...)


    @ χνούδι:
    Όσο και η χτεσινή σας εκπομπή.
    Mπα...
    Λιγότερο.
    Spy said...
    @ deadend mind:
    Όντως.
    Πάντα μου άρεσαν ας πούμε τα swarofski...


    @ αποτέτοιος(1):
    MΠOY!!!
    (έπιασε;)


    @ αποτέτοιος(2):
    Kάθε μέρα που περνάι με εκπλήσετε όλο και πιο πολύ, και δεν αστειεύομαι τώρα.
    Tο ερώτημα σας είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί και με προβλημάτισε.
    Δεν ξέρω αν μετά από τόσα χρόνια μπορώ να βρω απάντηση, αλλά με προβλημάτισε. Πολύ.
    Σας ευχαριστώ.
    Ατίθασος ενήλικας said...
    Ποιον μου θυμίζεις γμτ ;
    Χμμμ…
    ..Θα το βρω
    Spy said...
    Άντε να δούμε...
    ο αποτέτοιος said...
    ίσως μετά από τόσα χρόνια δεν χρειάζεται να βρείτε απάντηση τώρα. ίσως, επίσης, να την βρήκατε τότε..
    Spy said...
    Μάλλον δεν χρειάζεται πια.
    Δίκιο έχετε.
    kostas_patra said...
    καμία σταγόνα δεν παγιδεύτηκε για καιρό από σφουγγάρι

    και κανένα μπουκάλι δεν συνέλαβε πνοή ανέμου για πάντα,

    πως άραγε μια αγκαλιά να αξιωθεί να συγκρατήσει το πιο απιαστο από τα αφηρημένα, το συναίσθημα, σε χρόνο διηνεκη;

    απ τα πανέμορφά σου
    Spy said...
    Mια αγκαλιά μπορεί να το καταφέρει αυτό, άμα αυτός που στη χαρίζει σφραγίσει τα μάτια, κλείσει τα αυτιά, δε μιλήσει άλλο, και απλά σκύψει ν' ακούσει την καρδιά σου και σου δωθεί ανιδιοτελώς.

    Σας ευχαριστώ.

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy