Σεπτέμβριος 1993
" Στην αρχή
ήταν μια σταγόνα
μικρή, διάφανη, δροσερή
ισορροπούσε γυμνή, πάνω σ’ ένα φύλλο
ώσπου εκείνο λύγισε
κι έτσι κύλησε πιο κάτω
σ’ άλλο φύλλο
κι ύστερα σ’ άλλο, σ’ άλλο...
κάποτε
ήρθε κι έπεσε στο πρόσωπό μου
έσπασε σε χίλια μικρά κομμάτια
χωρίς θόρυβο
χίλιες μικρές σταγονίτσες
που η κάθε μια τους
με δρόσιζε κι από λίγο
με ξεδίψαγε
μου καθάριζε ένα ένα
όλα τα κομμάτια του μυαλού μου
κι ύστερα
έγινε αεράκι,
ένα απαλό μωβ φθινοπωρινό αεράκι
που λες και δεν υπήρξε για τίποτε άλλο
παρά για να με δροσίζει
ερχόταν, με έπαιρνε στο ταξίδι του
κι ύστερα έφευγε
και πάλι, και πάλι
κι ύστερα...
έγινες εσύ,
γύρω, γύρω
να με κάνεις να σ’ αναζητώ
και πάντα να γλυστράς
μέσα από τα δάχτυλα μου
σαν άμμος ανεξέλεγκτη
που ψάχνει τη θάλασσά της
Οπτασία;
αυτό που με διαλύει
είναι αυτό που ποτέ δε θα αγγίξω
κι ύστερα
...ξέρω...
θα μου πεις ένα μεγάλο “καληνύχτα”
και δε θα ξημερώσει "
.
.
.
.
.
.
" Στην αρχή
ήταν μια σταγόνα
μικρή, διάφανη, δροσερή
ισορροπούσε γυμνή, πάνω σ’ ένα φύλλο
ώσπου εκείνο λύγισε
κι έτσι κύλησε πιο κάτω
σ’ άλλο φύλλο
κι ύστερα σ’ άλλο, σ’ άλλο...
κάποτε
ήρθε κι έπεσε στο πρόσωπό μου
έσπασε σε χίλια μικρά κομμάτια
χωρίς θόρυβο
χίλιες μικρές σταγονίτσες
που η κάθε μια τους
με δρόσιζε κι από λίγο
με ξεδίψαγε
μου καθάριζε ένα ένα
όλα τα κομμάτια του μυαλού μου
κι ύστερα
έγινε αεράκι,
ένα απαλό μωβ φθινοπωρινό αεράκι
που λες και δεν υπήρξε για τίποτε άλλο
παρά για να με δροσίζει
ερχόταν, με έπαιρνε στο ταξίδι του
κι ύστερα έφευγε
και πάλι, και πάλι
κι ύστερα...
έγινες εσύ,
γύρω, γύρω
να με κάνεις να σ’ αναζητώ
και πάντα να γλυστράς
μέσα από τα δάχτυλα μου
σαν άμμος ανεξέλεγκτη
που ψάχνει τη θάλασσά της
Οπτασία;
αυτό που με διαλύει
είναι αυτό που ποτέ δε θα αγγίξω
κι ύστερα
...ξέρω...
θα μου πεις ένα μεγάλο “καληνύχτα”
και δε θα ξημερώσει "
.
.
.
.
.
.
53 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Θα υφαίνω έναν ιστό ,εσένα να πιάνω
καθώς πετάς κοντά μου όλο
Επάνω να κολλήσουνε τα χείλια σου ,
τα μάτια σου ,
οι σκέψεις σου ,
τα βογκητά σου
Και καθώς θ ' ασπρίζουν τα μαλλιά σου
εγώ θα υφαίνω τ ' όνειρο σου
από την αρχή
Δεν το περίμενα από εσάς, για να είμαι ειλικρινής...
Πόσο φτωχές και πλούσιες μπορεί να είναι οι λέξεις ταυτόχρονα?
και όσο κι εσύ
ύμνος κατά των ομπρελών, των αντιανεμικών και των γαντιών ;ρ
Δεν πειράζει.
Καμιά φορά η σιωπή είναι πιο καταλυτική.
@ απατεώνες:
...
@ deadend mind:
Το περίεργο είναι που μετά από τόσα χρόνια μου αρέσει κι εμένα...
όταν δεν κάνουμε κατασκοπία κάνουμε ποίηση;
η υπηρεσία σας το γνωρίζει αυτό;
όχι λέω, επειδή η ευαισθησία δεν είναι και το καλυτερότερο που μπορεί να πάθει ένας στυγνός κατάσκοπος!!!
υ.γ. τις ανωτέρω μαλακιούλες τις έγραψα επειδή νιώθω πολύ άβολα - ο απαράδεκτος - να σου πω πόσο πολύ μου άρεσε το ποίημά σου.
:ΡΡΡ
(καλα καλα φεύγω)
;)
@ dr.aparadektos:
Εγώ δεν είμαι στυγνός.
Είμαι στεγνός.
Οι σταγόνες ήταν το '93...
υ.γ. Τις παραπάνω μαλακιούλες τις έγραψα επειδής νιώθω πολύ άβολα να λέω φχαριστώ.
Αλλαγή blog θέλω, αλλά ας μην το συζητήσουμε τώρα.
@ she:
Ουπς!
Μπαρδόν.
...απλά
Σας ευχαριστώ.
@ nelly:
Γιατί;
Μετά;
το "I beg your pardon" χρησιμοποιειται για να δηλωσει "παρακαλω, δεν καταλαβα, το ξαναλετε?" οχι ομως σε στυλ παρεξηγησης παντα αλλα και "τι ακριβως θελετε να πειτε?" Ε?
(τι διαολο?Τζαμπα το πηρα το proficiency?)
Mou eleipse o xeimwnas prwti fora!
Μπαρδόν δηλαδή, αλλά θέλετε να σας εξηγήσω ένα ποίημα;
Είστε σοβαρός άνθρωπος τώρα εσείς;
@ Ε.Α.:
:)
Καλησπέρα.
Υγ 2 ποστ σε μια μέρα ή απλά το πρώτο είναι ο προάγγελος;
Θα ξανάρθουν οι σταγόνες... Τον κύκλο τους κάνουν, όπως όλα...
xxx
αυτό που με διαλύει
είναι αυτό που ποτέ δε θα αγγίξω.."
Ναι. Συμφωνώ.
YΓ:Αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο το 'Σεπτέμβριος 1993'..
Καληνύχτα
Ευχαριστώ.
Πραγματικά.
@ brainwaves:
Δεν έχω λόγια...
Ευχαριστώ.
@ aura:
Η ημερομηνία που το έγραψα.
Καλημέρα.
και πέφτω πάνω σε ποίηση....
Αχ κύριε Σπάι....
Τι ευαισθητός άντρας... είσασταν!!!
(του 93??? είπατε??? πριν 15 έτη??? σε τόσο τρυφερή ηλικία?? τώρα??? Πάπαλα????)
και εγω αγαπάω την βρόχη...αλλά.. προτιμώ νατην νιώθω πάνω μου....
και εδώ ταιριάζει η γνωστή ρήση....
"Ο βρεγμένος την βροχή την φοβάται??? ΟΧΙΙΙΙΙ"
Καληνύκτα σας ποιητά μου....
Τα λέμε αύριον!!!!(και μεθαύριον...)
Χαχαχαχαχαχαχαχα
Υ.Γ. Που είσαι ντοκτορα σινγκ?? κρύβεσαι ωρε κοτούλα??? Με φοβάσαι ε?? Παραδέξου το!!!
Χαχαχαχαχαχαχα (σιγα μην δεν έριχνα το μπινελίκιον)
Τέλος. Ο,τι είχα να πω το έχω πει σε προηγούμενα σχόλά μου (όχι να μας καβαλήσετε και κανένα καλάμι).
Υ.Γ.1 Και οι απατεώνες, βλέπω,ακολουθούν με αξιώσεις..
Υ.Γ.2 Κι εγώ πεθαίνω για scorpions
κατακλυσμός
τι σταγόνες μου λέτε μετά....
"...αυτό που με διαλύει
είναι αυτό που ποτέ δε θα αγγίξω
κι ύστερα
...ξέρω...
θα μου πεις ένα μεγάλο “καληνύχτα”
και δε θα ξημερώσει "
και τη γενικότερη μελαγχολία που θέλει να περιγράψει, εμένα μου φαίνεται πολύ γλυκό και αισιόδοξο. Σαν να τα λέει χαμογελώντας πονηρά, ίσα για να την βάλει να βρει τη θάλασσά της.
Μ' αρέσει αυτή η αίσθηση, spy, πρέπει να το δω λίγο ακόμα για να καταλάβω πώς το καταφέρατε. Μάλλον, η επιλογή των λέξεων...
Που την εκρίβατε τέτοια καλλιτεχνική φλέβα;;
Εύγε νέε μου!
Στα μάτια μου κυλήσανε
τα δάκρυα κουβάδες
και μου τα καθαρίσανε
από τις αχιβάδες...
Δικό μου! Μπορεί να μην συγκινώ το κοινό μου ακόμα, αλλά το παλεύω :Ρ
Κι εγώ δεν θα σας πω ευχαριστώ για να μην καταντήσω γραφικός κλπ. κλπ.
Υ.Γ.1: Το προσπαθούν τα παιδιά...
Υ.Γ.2: Ναι αλλά να προσέχετε, διότι είδατε τι έπαθε ο προηγούμενος που "πέθαινε"...
@ κ.κ.μοίρης:
Και δεν έχουν πιάσει και τα πρωτοβρόχια.
@ elf:
Ως γνήσιο ξωτικό δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εσάς...
Καλημέρα και περαστικά σας.
@ manetarius:
Το κοινό σας το έχετε σκλαβώσει ήδη.
Καλημέρα.
Καλημέρες
Χαχαχαχαχαχα ζηλέψατε??? Ζηλέψατε???
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Πέρα από το μελιτζανοσχόλιο...που μου επέβαλε με το ζόρι η μυτονγκα να γράψω...
είναι πολύ όμορφο το νέο αβαταρ σας.. αν και λίγο άγριο..
Φτού του!!!!
Υ.Γ. Μπορώ τώρα να γελάω ή με το άγριο αβαταρ... πρέπει να είμαι πιο σοβαρή μην φάω κανα φούσκο???
(η φωτογραφία με τον ιστό εκπληκτική).
Καλό Σαββατοκύριακο.
το θέμα είναι: τι σας διέλυε πιο πολύ. η αίσθηση αυτής της άμμου που ξεγλυστρά από τα δάχτυλα και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να την συγκρατήσεις, ή η αναμονή αυτής της καληνύχτας που ξέρεις ότι έρχεται και που θα είναι το χειρότερο αλλά τουλάχιστον θα είναι και μια λύτρωση αλλά αργεί πολύ η πουτάνα;
Σας "περίμενα"...
Kαλημέρα.
@ thamnos:
Kαμιά φορά αργούν κι οι έρωτες.
Άκου τον παλιό. Ξέρει...
@ one happy dot:
Tον ουρανό έχουν.
Aλλά μας τις δίνει δανεικές για κάποιες στιγμές, ή πολλά χρόνια αν είμαστε καλά παιδιά...
Mπορείτε να γελάτε όσο θέλετε.
Έχετε το ακαταλόγιστο εσείς.
(κι έτσι και ξανακούσω τίποτις για τη γαλλική μου μύτη... θα... θα...)
@ fractal:
Kαλωσήρθατε.
Όλα αλλάζουν πράγματι. Kι ειδικά εσείς. Aλλάζετε διαρκώς κι επανασχηματίζεστε, στον εαυτό σας βεβαίως. Aυτή η αέναη επανάληψη είναι τόσο ίδια και τόσο διαφορετική κάθε φορά...
(υ.γ. Όταν είχα διαβάσει πριν από λίγο καιρό τον καταπλκτικό σας "Θεοδόση", είχα αφήσει ένα ελαφρώα μακρόσυρτο σχόλιο, που το πήρε ο δαίμων των blogs και το... σήκωσε, κι εξαφανίστηκε. Mετά δεν άντεξα να το ξαναγράψω. Θα σας πω από εδώ πόσο πολύ μου άρεσε...)
@ χνούδι:
Όσο και η χτεσινή σας εκπομπή.
Mπα...
Λιγότερο.
Όντως.
Πάντα μου άρεσαν ας πούμε τα swarofski...
@ αποτέτοιος(1):
MΠOY!!!
(έπιασε;)
@ αποτέτοιος(2):
Kάθε μέρα που περνάι με εκπλήσετε όλο και πιο πολύ, και δεν αστειεύομαι τώρα.
Tο ερώτημα σας είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί και με προβλημάτισε.
Δεν ξέρω αν μετά από τόσα χρόνια μπορώ να βρω απάντηση, αλλά με προβλημάτισε. Πολύ.
Σας ευχαριστώ.
Χμμμ…
..Θα το βρω
Δίκιο έχετε.
και κανένα μπουκάλι δεν συνέλαβε πνοή ανέμου για πάντα,
πως άραγε μια αγκαλιά να αξιωθεί να συγκρατήσει το πιο απιαστο από τα αφηρημένα, το συναίσθημα, σε χρόνο διηνεκη;
απ τα πανέμορφά σου
Σας ευχαριστώ.