Ήταν από τους καλύτερους ομιλητές που είχε αναδείξει η επιστημονική κοινότητα. Κάθε διάλεξη που έδινε, αποτελούσε πόλο έλξης για κάθε σοβαρά σκεπτόμενο άνθρωπο, και όλοι συνωστίζονταν για να κλείσουν μια θέση στο ακροατήριό του.
Ο Χέρμπερτ Μάντλερ, είχε μια "μαγική" ικανότητα να υπνωτίζει το κοινό του, χρησιμοποιώτας απλούς όρους και λέξεις κατανοητές, για να εξηγήσει τα πιο περίπλοκα θέματα. Και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής ήταν περίπλοκα. Οι διεθνείς συγκυρίες, δυσοίωνες όσο ποτέ, δεν άφηναν περιθώρια για λάθος χειρισμούς στις κυβερνήσεις, και οι ψύχραιμες φωνές ολοένα και λιγόστευαν.
Οι εχθροί του σπουδαίου Καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, δεν ήταν και λίγοι βέβαια. Οι απόψεις του δεν ήταν αρεστές σε όλους. Είχε συχνά κατηγορηθεί ως αιρετικός, ως πολέμιος των εθνικών συμφερόντων, ακόμα και ως προδότης. Καθώς ο ίδιος παρέμενε σταθερός στις απόψεις του, και όσο το ακροατήριό του μεγάλωνε, δεν ήταν και λίγοι εκείνοι που θα ήθελαν να "εξαφανιστεί" από τη σκηνή. Τα συμφέροντα, πολιτικά και οικονομικά, απαιτούσαν άλλου είδους προσεγγίσεις από την φιλειρηνική πολιτική που πρότεινε ο Μάντλερ. Το παιχνίδι ήταν χοντρό και με σκληρούς όρους.
..........................................
Τις τελευταίες ημέρες ο καθηγητής είχε φορτώσει πολύ το πρόγραμμά του. Απανωτές διαλέξεις, σεμινάρια, και ημερίδες γέμιζαν σχεδόν κάθε ώρα της ήδη βεβαρυμένης χρονικά εβδομάδας του. Το πρόβλημα δεν άργησε να εμφανιστεί. Στην αρχή ήταν ένα απλό βράχνιασμα. Αυτό βέβαια δεν ήταν ικανό να τον κάνει να μειώσει τις δημόσιες ομιλίες του. Όταν όμως άρχισε να συνοδεύεται από έντονο βήχα τα πράγματα χειροτέρεψαν.
Ο καθηγητής Λίμποβιτς ήταν χρόνια τώρα ο πιο επιστήθιος φίλος του. Τον συμβούλεψε να αραιώσει τις ομιλίες και να επισκεφθούν μαζί έναν γιατρό. Στο οικογενειακό τραπέζι η σύζυγος του Μάντλερ, εμφανώς ανήσυχη, τον ενθάρρυνε να κάνει το ίδιο. Υπόσχεθηκε το δεύτερο. Για το πρώτο δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα. Την επόμενη, οι δύο φίλοι και παλιοί συμφοιτητές, που τώρα κατείχαν έδρες στην ίδια σχολή, άκουγαν με προσοχή τον γιατρό όταν τους διάβαζε τη διάγνωση μετά από μια σειρά εξετάσεων. Βλάβη στις φωνητικές χορδές, που όμως ήταν σε πρώϊμο στάδιο ακόμα και θα μπορούσε να διορθωθεί με μια απλή επέμβαση.
Ο Λίμποβιτς βγήκε στο δρόμο εμφανώς προβληματισμένος. Ο Μάντλερ πάλι όχι. Πεισματάρης όπως πάντα, εξήγησε στο φίλο του πως θα ακολουθούσε απλώς μια συντηρητική θεραπεία με βότανα, και θα σκεφτόταν το θέμα των ομιλιών. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να διαφωνήσουν. Χαιρετήθηκαν φιλικά και έφυγαν ο καθένας για τον προορισμό του.
..........................................
Τρεις μέρες αργότερα στο Χίλτον, ο καθηγητής Χέρμπερτ Μάντλερ ήταν ο κύριος ομιλητής σε μια δεξίωση που δινόταν για τους εκπροσώπους του διεθνούς Τύπου. Τη δεξίωση αυτή τιμούσε με την παρουσία του ο Υπουργός Εξωτερικών κι έτσι η ομιλία του είχε βαρύνουσα σημασία για όλους. Στις 8:30 ακριβώς ανέβηκε στο βήμα. Χαιρέτισε τους παριστάμενους με ένα ανέκδοτο όπως συνήθιζε και ξεκίνησε να αγορεύει. Λίγα λεπτά αργότερα η βραδυά άρχισε να παίρνει μια ανεξέλεγκτη τροπή. Ο Μάντλερ έδειχνε σαφή σημάδια κόπωσης και δυσκολίας στην ομιλία που συχνά την διέκοπτε ένας παρατεταμένος βήχας. Το ακροατήριο δεν δυσανασχέτησε, μα υπήρξαν ορισμένοι που ανησύχησαν. Η ανησυχία αυτή γενικεύθηκε όταν ο Μάντλερ σωριάστηκε στο έδαφος δίπλα από το πόντιουμ, βήχωντας ακατάπαυστα.
Η γυναίκα του τινάχτηκε από τις μπροστινές θέσεις στις οποίες καθόταν και έτρεξε δίπλα του. Αυτό που είδε την τρόμαξε κυριολεκτικά. Ο άντρας της τράνταζε ολόκληρος από τον βήχα που σχεδόν τον έπνιγε, και πλέον έφτυνε αίμα με κάθε του ανάσα.
Έψαξε τον Λίμποβιτς για βοήθεια, μα δεν τον είδε πουθενά. Κόσμος άρχισε να συνωστίζεται δίπλα στον πεσμένο Μάντλερ. Ούρλιαξε να καλέσουν ασθενοφόρο.
..........................................
Τρεις ώρες αργότερα στο νοσοκομείο Μεμόριαλ, ο γιατρός που τον είχε εξετάσει πριν λίγες μέρες έβγαινε από το χειρουργείο. Έπλυνε τα χέρια του βιαστικά και κατευθύνθηκε στο γραφείο των γιατρών. Άναψε ένα τσιγάρο αμέσως και τράβηξε δυο βαθιές ρουφηξιές που του έκαψαν τα πνευμόνια. Δεν ήταν και πολύ ικανοποιημένος με αυτό που μόλις είχε κάνει.
Ένα τρίξιμο στο πάτωμα τον έκανε να γυρίσει τρομαγμένος προς τα πίσω απότομα. Το τσιγάρο του έπεσε από το χέρι.
«Όλα εντάξει γιατρέ;» είπε ο απρόσμενος επισκέπτης.
«Εντάξει», αποκρίθηκε.
«Όπως ακριβώς συμφωνήσαμε;»
«Ναι...», μονολόγησε εμφανώς φοβισμένος.
«Τότε, σ’ αυτόν εδώ τον φάκελο είναι η υπόλοιπη αμοιβή σου.»
«Δεν...»
«Δε θέλω να ακούσω κουβέντα! Η συνεργασία μας έληξε εδώ. Και για το καλό της οικογένειάς σου, θα σου υπενθυμίσω πως αυτή η συνάντηση δεν έγινε ποτέ!» είπε χαμηλόφωνα ο άλλος αλλά με έναν τόνο στη φωνή που δεν χωρούσε αμφισβήτιση.
«Ποιά συνάντηση...;» έκανε να αστειευτεί ο γιατρός, αλλά αμέσως κατάλαβε πως μιλούσε μόνος του πλέον.
Ο καθηγητής Λίμποβιτς έφυγε τρέχοντας από το νοσοκομείο χρησιμοποιώντας την πίσω είσοδο που είναι μόνο για τα σθενοφόρα.
Δεν έπρεπε να τον δει κανείς εκεί.
..........................................
Ο Χέρμπερτ Μάντλερ, σχεδόν δύο ώρες αργότερα είχε συνέλθει κάπως από την αναισθησία. Κοίταξε τριγύρω, μα δεν ήταν κανείς στο δωμάτιο. Κάτι ένιωθε να τον καίει βαθιά στο λαιμό. Προσπάθησε να σηκωθεί στους αγκώνες αλλά δεν τα κατάφερε. Έκανε να φωνάξει τη γυναίκα του. Η φωνή του δεν ακούστηκε, και ζορίστηκε ακόμα περισσότερο, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει έντρομος πως δεν μπορούσε να μιλήσει καν. Πανικοβλήθηκε. Προσπάθησε και πάλι να αρθρώσει μια λέξη αλλά μάταια. Έβαλε μηχανικά το χέρι στο λαιμό του. Το μόνο που έπιασε ήταν γάζες και σωληνάκια από τα οποία έρρεαν διάφορα υγρά. Κανένας ήχος δεν έβγαινε από το στόμα του! Ένα υπόκωφο μουγκρητό που κατάφερε, δεν ήταν αρκετό για να ακουστεί ως τον διάδρομο...
..........................................
«Κυρία Μάντλερ, λυπάμαι πραγματικά» προσπάθησε να φανεί ψύχραιμος ο γιατρός. Κρατούσε το χέρι της, ενώ εκείνη έκλαιγε με λυγμούς.
«Ο σύζυγός σας υποβλήθηκε σε μία εξαιρετικά δύσκολη επέμβαση. Δυστυχώς αναγκαστήκαμε να του αφαιρέσουμε τις φωνητικές χορδές. Ο καρκίνος ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και υπήρχε κίνδυνος εξάπλωσης. Ίσως αν με είχε επισκεφθεί νωρίτερα να...» σταμάτησε.
«Δηλαδή γιατρέ... ο Χέρμπερτ... δεν...;» ψέλλισε εκείνη.
«Λυπάμαι, κυρία Μάντλερ. Ο σύζυγός σας δεν θα ξαναμιλήσει ποτέ...»
.
.
.
Ο καθηγητής Λόταρ Λίμποβιτς είναι σήμερα εντεταλμένος σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών σε θέματα διεθνούς οικονομίας.
.
.
.
.
.
.
Ο Χέρμπερτ Μάντλερ, είχε μια "μαγική" ικανότητα να υπνωτίζει το κοινό του, χρησιμοποιώτας απλούς όρους και λέξεις κατανοητές, για να εξηγήσει τα πιο περίπλοκα θέματα. Και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής ήταν περίπλοκα. Οι διεθνείς συγκυρίες, δυσοίωνες όσο ποτέ, δεν άφηναν περιθώρια για λάθος χειρισμούς στις κυβερνήσεις, και οι ψύχραιμες φωνές ολοένα και λιγόστευαν.
Οι εχθροί του σπουδαίου Καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, δεν ήταν και λίγοι βέβαια. Οι απόψεις του δεν ήταν αρεστές σε όλους. Είχε συχνά κατηγορηθεί ως αιρετικός, ως πολέμιος των εθνικών συμφερόντων, ακόμα και ως προδότης. Καθώς ο ίδιος παρέμενε σταθερός στις απόψεις του, και όσο το ακροατήριό του μεγάλωνε, δεν ήταν και λίγοι εκείνοι που θα ήθελαν να "εξαφανιστεί" από τη σκηνή. Τα συμφέροντα, πολιτικά και οικονομικά, απαιτούσαν άλλου είδους προσεγγίσεις από την φιλειρηνική πολιτική που πρότεινε ο Μάντλερ. Το παιχνίδι ήταν χοντρό και με σκληρούς όρους.
..........................................
Τις τελευταίες ημέρες ο καθηγητής είχε φορτώσει πολύ το πρόγραμμά του. Απανωτές διαλέξεις, σεμινάρια, και ημερίδες γέμιζαν σχεδόν κάθε ώρα της ήδη βεβαρυμένης χρονικά εβδομάδας του. Το πρόβλημα δεν άργησε να εμφανιστεί. Στην αρχή ήταν ένα απλό βράχνιασμα. Αυτό βέβαια δεν ήταν ικανό να τον κάνει να μειώσει τις δημόσιες ομιλίες του. Όταν όμως άρχισε να συνοδεύεται από έντονο βήχα τα πράγματα χειροτέρεψαν.
Ο καθηγητής Λίμποβιτς ήταν χρόνια τώρα ο πιο επιστήθιος φίλος του. Τον συμβούλεψε να αραιώσει τις ομιλίες και να επισκεφθούν μαζί έναν γιατρό. Στο οικογενειακό τραπέζι η σύζυγος του Μάντλερ, εμφανώς ανήσυχη, τον ενθάρρυνε να κάνει το ίδιο. Υπόσχεθηκε το δεύτερο. Για το πρώτο δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα. Την επόμενη, οι δύο φίλοι και παλιοί συμφοιτητές, που τώρα κατείχαν έδρες στην ίδια σχολή, άκουγαν με προσοχή τον γιατρό όταν τους διάβαζε τη διάγνωση μετά από μια σειρά εξετάσεων. Βλάβη στις φωνητικές χορδές, που όμως ήταν σε πρώϊμο στάδιο ακόμα και θα μπορούσε να διορθωθεί με μια απλή επέμβαση.
Ο Λίμποβιτς βγήκε στο δρόμο εμφανώς προβληματισμένος. Ο Μάντλερ πάλι όχι. Πεισματάρης όπως πάντα, εξήγησε στο φίλο του πως θα ακολουθούσε απλώς μια συντηρητική θεραπεία με βότανα, και θα σκεφτόταν το θέμα των ομιλιών. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να διαφωνήσουν. Χαιρετήθηκαν φιλικά και έφυγαν ο καθένας για τον προορισμό του.
..........................................
Τρεις μέρες αργότερα στο Χίλτον, ο καθηγητής Χέρμπερτ Μάντλερ ήταν ο κύριος ομιλητής σε μια δεξίωση που δινόταν για τους εκπροσώπους του διεθνούς Τύπου. Τη δεξίωση αυτή τιμούσε με την παρουσία του ο Υπουργός Εξωτερικών κι έτσι η ομιλία του είχε βαρύνουσα σημασία για όλους. Στις 8:30 ακριβώς ανέβηκε στο βήμα. Χαιρέτισε τους παριστάμενους με ένα ανέκδοτο όπως συνήθιζε και ξεκίνησε να αγορεύει. Λίγα λεπτά αργότερα η βραδυά άρχισε να παίρνει μια ανεξέλεγκτη τροπή. Ο Μάντλερ έδειχνε σαφή σημάδια κόπωσης και δυσκολίας στην ομιλία που συχνά την διέκοπτε ένας παρατεταμένος βήχας. Το ακροατήριο δεν δυσανασχέτησε, μα υπήρξαν ορισμένοι που ανησύχησαν. Η ανησυχία αυτή γενικεύθηκε όταν ο Μάντλερ σωριάστηκε στο έδαφος δίπλα από το πόντιουμ, βήχωντας ακατάπαυστα.
Η γυναίκα του τινάχτηκε από τις μπροστινές θέσεις στις οποίες καθόταν και έτρεξε δίπλα του. Αυτό που είδε την τρόμαξε κυριολεκτικά. Ο άντρας της τράνταζε ολόκληρος από τον βήχα που σχεδόν τον έπνιγε, και πλέον έφτυνε αίμα με κάθε του ανάσα.
Έψαξε τον Λίμποβιτς για βοήθεια, μα δεν τον είδε πουθενά. Κόσμος άρχισε να συνωστίζεται δίπλα στον πεσμένο Μάντλερ. Ούρλιαξε να καλέσουν ασθενοφόρο.
..........................................
Τρεις ώρες αργότερα στο νοσοκομείο Μεμόριαλ, ο γιατρός που τον είχε εξετάσει πριν λίγες μέρες έβγαινε από το χειρουργείο. Έπλυνε τα χέρια του βιαστικά και κατευθύνθηκε στο γραφείο των γιατρών. Άναψε ένα τσιγάρο αμέσως και τράβηξε δυο βαθιές ρουφηξιές που του έκαψαν τα πνευμόνια. Δεν ήταν και πολύ ικανοποιημένος με αυτό που μόλις είχε κάνει.
Ένα τρίξιμο στο πάτωμα τον έκανε να γυρίσει τρομαγμένος προς τα πίσω απότομα. Το τσιγάρο του έπεσε από το χέρι.
«Όλα εντάξει γιατρέ;» είπε ο απρόσμενος επισκέπτης.
«Εντάξει», αποκρίθηκε.
«Όπως ακριβώς συμφωνήσαμε;»
«Ναι...», μονολόγησε εμφανώς φοβισμένος.
«Τότε, σ’ αυτόν εδώ τον φάκελο είναι η υπόλοιπη αμοιβή σου.»
«Δεν...»
«Δε θέλω να ακούσω κουβέντα! Η συνεργασία μας έληξε εδώ. Και για το καλό της οικογένειάς σου, θα σου υπενθυμίσω πως αυτή η συνάντηση δεν έγινε ποτέ!» είπε χαμηλόφωνα ο άλλος αλλά με έναν τόνο στη φωνή που δεν χωρούσε αμφισβήτιση.
«Ποιά συνάντηση...;» έκανε να αστειευτεί ο γιατρός, αλλά αμέσως κατάλαβε πως μιλούσε μόνος του πλέον.
Ο καθηγητής Λίμποβιτς έφυγε τρέχοντας από το νοσοκομείο χρησιμοποιώντας την πίσω είσοδο που είναι μόνο για τα σθενοφόρα.
Δεν έπρεπε να τον δει κανείς εκεί.
..........................................
Ο Χέρμπερτ Μάντλερ, σχεδόν δύο ώρες αργότερα είχε συνέλθει κάπως από την αναισθησία. Κοίταξε τριγύρω, μα δεν ήταν κανείς στο δωμάτιο. Κάτι ένιωθε να τον καίει βαθιά στο λαιμό. Προσπάθησε να σηκωθεί στους αγκώνες αλλά δεν τα κατάφερε. Έκανε να φωνάξει τη γυναίκα του. Η φωνή του δεν ακούστηκε, και ζορίστηκε ακόμα περισσότερο, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει έντρομος πως δεν μπορούσε να μιλήσει καν. Πανικοβλήθηκε. Προσπάθησε και πάλι να αρθρώσει μια λέξη αλλά μάταια. Έβαλε μηχανικά το χέρι στο λαιμό του. Το μόνο που έπιασε ήταν γάζες και σωληνάκια από τα οποία έρρεαν διάφορα υγρά. Κανένας ήχος δεν έβγαινε από το στόμα του! Ένα υπόκωφο μουγκρητό που κατάφερε, δεν ήταν αρκετό για να ακουστεί ως τον διάδρομο...
..........................................
«Κυρία Μάντλερ, λυπάμαι πραγματικά» προσπάθησε να φανεί ψύχραιμος ο γιατρός. Κρατούσε το χέρι της, ενώ εκείνη έκλαιγε με λυγμούς.
«Ο σύζυγός σας υποβλήθηκε σε μία εξαιρετικά δύσκολη επέμβαση. Δυστυχώς αναγκαστήκαμε να του αφαιρέσουμε τις φωνητικές χορδές. Ο καρκίνος ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και υπήρχε κίνδυνος εξάπλωσης. Ίσως αν με είχε επισκεφθεί νωρίτερα να...» σταμάτησε.
«Δηλαδή γιατρέ... ο Χέρμπερτ... δεν...;» ψέλλισε εκείνη.
«Λυπάμαι, κυρία Μάντλερ. Ο σύζυγός σας δεν θα ξαναμιλήσει ποτέ...»
.
.
.
Ο καθηγητής Λόταρ Λίμποβιτς είναι σήμερα εντεταλμένος σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών σε θέματα διεθνούς οικονομίας.
.
.
.
.
.
.
45 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
[..γίνεστε όλο και τρομακτικότερος με τα μηνύματα που αποστέλλετε στο ασυνείδητο..- άντε να δω τι θα καταλάβετε αν μετατραπούμε όλοι σε πρωταγωνιστές της Έκτης Αίσθησης - και οικονομικο-πολιτικής παραίσθησης.]
I see Spy people...
Kαλά ντε! Eπιστημονική φαντασία ήταν.
Πως κάνετε έτσι;
@ thamnos:
Άλλος από δω...
@ deadend mind:
Πιο αληθινή δεν γίνεται.
Eγώ την άφτιαξα με τα χεράκια μου.
(άμα μπλέξετε με την εξωτερική πολιτική και βέβαια κινδυνεύετε!)
@ diva:
O κ.κ.μοίρης συνήθως παίρνει το τρένο των 1:23. Oπότε δεν κινδυνεύετε.
"I see Spy people"
[κάτι μου λέει πως αυτό θα είναι το σχόλιο της ημέρας...]
μια σκεψη-παρατηρηση.
πιστευω το ποντιουμ θα μπορουσε να ειναι ειδος αεροσκαφους, αν δεν ηταν αυτο που ειναι σημερα,
δηλαδη αυτο που ανεβαινεις και μιλας.
ενδιαφερον, δε βρισκεις?
(Αν νιώσετε αδιαθεσία στα δάκτυλα,προσέξτε ποιον γιατρό θα συμβουλευτείτε...).
Σελιτσάνος.
είμαι σίγουρος ότι τέτοια πράγματα δεν γίνονται
Πολύ καλό :)
ΥΓ Το pop up που μου είπατε ότι μέχρι εκείνα τα μεσάνυχτα θα έχει φύγει τελικά στρατοπαίδευσε στο μπλόγκ σας.
Γιατί; Πριν πως ήταν δηλαδή;
@ fight back:
Ε, δεν διαφέρει και πολύ. Αντί να ανεβαίνεις και να μιλάς, ανεβαίνεις και πετάς. Τρία γράμματα αλλάζουν μόνο.
@ Σελιτσάνος:
Α, μα το έχω φροντίσει ήδη:
Αυτόν.
Με αποκαλύψατε!
(Ντρέπομαι και αισχύνομαι, αλλά είχα ανάγκη. Να μην το παραδεχτώ; ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ ΧΟΝΤΡΑ ΛΕΜΕ!)
@ antinetrino:
Μα αυτό που περιγράφετε εσείς δεν είναι ιστορία τρόμου. Splatter καθαρόαιμο είναι...
@ island:
To pop-up έφυγε, αλλά ξαναήρθε.
Και θα ξανάρχεται όποτε βάζω αυτό το bannerάκι με το κείμενο που αναβοσβήνει.
Σας υπόσχομαι να μην το κάνω συχνά.
μην τσιτώνεστε!!
ούτε καν θ' αναπνέω μέχρι να πιάσουμε σταθμό και να βρω κουράγιο να κατέβω
σας το λέω να το ξέρετε, στο βάθος θα είμαι, εκεί που δεν έχει πολύ φως, σας βλέπω αλλά δεν με βλέπετε
Good...το ρίξαμε στο φανταστικό και τον τρόμο ομαδικώς τελικά!!!
Σχεδόν δεν τολμώ να σχολιάσω τελευταία...
Αυτός ο γιατρός μού θύμισε τον Νικολά Κομπετίτ (κακή η χάρη του όπου κι αν βρίσκεται ο #*$&@^#*^)
Κατά τα άλλα, Spy, ΚΑΙ γραφιστικά το μπλογκ σας τα σπάει. Με αναγκάζετε και ξεμυτίζω από το reader μου πλειστάκισ, ολημερίσ, κι οληνυχτίσ.
Αμάν πια!
:D
Ο VK είπε ότι θυμίζει κάτι ανάμεσα σε κόκκινο κύκλο και Χ Files - εμένα μου θύμισε το παλιό καλό Twilight Zone ! - πω πω, γλυκιά ανατριχίλα.
Δηλαδή να προσέχουμε, εμείς τα ταλέντα, όπως λέει και η deadend mind.
Άμα κάποιος συνάδελφος στο γραφείο, μού συστήσει να πάω να δω έναν γνωστό του γιατρό για κάποιο πρόβλημά μου, θα τον στείλω στο διάολο. Και αν εκπλαγεί από τη συμπεριφορά μου, θα τον παραπέμψω στο συγκεκριμένο post σου !
Φιλικά,
Ιρλανδός
P.S.: Spooky, πολύ spooky βρε παιδάκι μου. Ωραίο !!
Αααααααχχχ....έτσι μας τον 'φάγαν τον Αρχιεπίσκοποοοο....
(ωραίος αφεντικό!)
the truth is out there
Φίλτατε με "ακρωτηριάσατε" πρωινιάτικα...
Την καλημέρα μου
Σκέψου να ήταν μες στο κόλπο κι η γυναίκα του.
Οι φωνητικές χορδές είναι ίσως κι απ'τα σπουδαιότερα όργανα για τον άνθρωπο.Χωρίς αυτές δεν μπορεί να επιτευχθεί η επικοινωνία(μόνο με την γλώσσα των κουφαλάλων ίσως).Τις προάλλες είχε περάσει μια νέα γυναίκα από το αεροδρόμιο με ένα περίεργο πράγμα στο λαιμό της,κουμπωμένο και μιλούσε σαν ρομπότ.Ήταν...η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο.
Σας καλησπερίζω πάντως.
Mα δεν τσιτώνομαι.
Eδώ τόσες κρέμες προσώπου χρησιμοποιώ για αυτόν τον λόγο...
@ ocean soul:
Γιατί;
Xειρούργος είναι;
Ή εσείς ομιλίτρια;
@ mamma:
Eγώ πάλι είμαι του Oλυμπιακού.
:)
@ g for george:
Kαλά ντε! Άμα τρομάζετε ελάτε την άλλη εβδομάδα που έχουμε παιδικά.
Xα!
Eννοείται πως σας βλέπω.
(τι κατάσκοπος θα ήμουν;)
Eκεί στις αποσκευε΄ς δίπλα είστε.
@ vk in athens:
Aχταρμά τα έχουμε κάνει, αλλά ελπίζω να τα ξεμπερδέψουμε από εβδομάδα.
@ aa-duck:
E, μια βολτούλα δεν έβλαψε κανέναν.
Σας ευχαριστώ.
@ Irlandos:
Έτσι που πάμε θα μου αυξήσετε και την αναγνωσιμότητα στο μπλογκ...
M' αρέσουν οι παρατηρήσεις.
Bελτιώνομαι...
@ manetarius:
Eκεί είχε πάει και ο μακαριστός;
(τώρα εξηγούνται όλα...)
@ sadcharlotte:
Aυτό που δεν ξέρω είναι αν κάνετε καλά. Eίστε σίγουρη ότι σας ωφελεί;
@ titania:
Έχετε λίγο kinky φαντασία, δεν νομίζετε;
Σας ευχαριστώ πολύ.
:)
@ wilma:
WILMAAAAAAAAAA!!!!!!!
Kαλή μου wilma, άμα το ήξερα πως θα γυρνούσατε σήμερα, θα έγραφα ένα παραμύθι...
(πόσο χαίρομαι που σας ξαναβλέπω... Δε μπορείτε να φανταστείτε...)
@ bright φω:
Mήπως το παρακάνατε λίγο στη "σημειολογία";
@ one happy dot:
Aνάσα είπατε, ε;
Tώρα εσείς ειδκά το ξέρετε πως έχουμε ένα προβληματάκι εκεί, αλλά θα το συζητήσουμε την Kυριακή εκτενέστερα...
Η μουσική υπόκρουση εξαιρετική. Μπορείτε να δώσετε και ένα λινκ να την παραλάβουμε;
Μια δυνατή καλησπέρα φώναξα.
(Εντάξει λειτουργούν κανονικά, οι δικές μου, από το απένατι τεράγωνο μου απάντησαν).
:-)
Μπορούμε να διαολοστείλουμε και τους δύο άμα θέλετε. Επιστημονική φαντασία είναι, ότι θέλουμε κάνουμε...
@ exoaptonkyklo:
Και για μεσημέρι μετά το φαϊ, καλό είναι.
@ island:
Αγαπητέ μου σας ευχαριστώ πολύ.
Πάρτε:
εδώ,
εδώ,
κι εδώ.
@ masterpcm:
Στο απέναντι πεζοδρόμιο έχει ένα μπαράκι αμφιβόλου ηθικής...
Να προσέχετε να μην σας τις παρασύρουν.
Τους παρέσυρα να το ανοίξουν...
"Ο/Η TiTaNiA είπε...
Φαντάζομαι αν ο κος Μάντλερ, υπήρξε αντί για διάσημος ομιλητής, ένας διάσημος χειρούργος, τι θα του "έλειπε" την επόμενη της επεμβασής του..."
"@ titania:
Έχετε λίγο kinky φαντασία, δεν νομίζετε;"
Νομίζω ότι με παρανοήσατε...
Αυτό που θα του έλειπε θα ταν αυτό που θα χε άμεση σχέση με την ιδιοτητά του ως χειρουργός...
Κάποιο κομμάτι απο τα χέρια του π.χ.?
Αν και όπως διαβάζω τα ως άνω εν μέρει έχετε δίκιο :)
Καλημέρες!
Δεν ηξερε κι αυτος ο λεκτορας, κοτζαμαν επιστημονας, οτι οποιος δωσει το μεγαλυτερο φακελακι τη βγαζει καθαρη;
Οχι, αλλά έτσι που πάμε θα τις χάσουμε εμείς στο τέλος.
@ masterpcm:
Είστε άνθρωπος της νύχτας δηλαδή;
@ titania:
Ε, αφού σας το 'πα εγώ...
@ butterfly:
Γιατί τον ξέρετε προσωπικά;