Το αληθινό κακό δε γνωρίζει φόβο
Είχαν περάσει τρία χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο. Ήταν μια συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο «Το ημερολόγιο του Παιχνιδοποιού»… Ο εκδοτικός οίκος ήταν στην αρχή διστακτικός και δεν περίμενε πολλά από αυτή την κυκλοφορία. «Το ημερολόγιο του Παιχνιδοποιού» ήταν μια συλλογή διηγημάτων τρόμου. Στο βιβλίο δεν υπήρχε φωτογραφία του συγγραφέα, ούτε και βιογραφικό. Αναφερόταν απλά ως Toymaker…
Βέβαια αυτό που συνέβη με την κυκλοφορία του βιβλίου ήταν μοναδικό για τα εκδοτικά χρονικά… Έγινε best seller σε σύντομο χρονικό διάστημα… Ο μυστηριώδης συγγραφέας ανακηρύχθηκε σε μετρ του τρόμου και οι διακρίσεις και τα βραβεία δεν έλεγαν να σταματήσουν…Ο ίδιος δεν παρουσιαζόταν πουθενά, δεν έδωσε καμιά συνέντευξη… και όλοι έκαναν λόγο για τον ιδιόρρυθμο Toymaker…
Ο μόνος που τον είχε δει ήταν ο εκδότης του και αυτό μια φορά, όταν υπέγραψαν το συμβόλαιο σε μια απολύτως προσωπική συνάντηση. Προηγουμένως ακόμα και ο εκδότης του είχε μιλήσει μαζί του μόνο τηλεφωνικά και είχε λάβει το χειρόγραφο με mail…
«Το ημερολόγιο του Παιχνιδοποιού» περιείχε δεκατρείς ιστορίες όπως «Ο Κλόουν», «Ο Πάπας», «Το νανούρισμα», «Tarot», «Απόλυτο Σκοτάδι», «Το πορτρέτο», «Λουτρό Αίματος», «Ο Ναός»… και φυσικά «Το ημερολόγιο του Παιχνιδοποιού»…
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, ο εκδοτικός οίκος ανακοίνωσε πως ο Toymaker ετοιμάζει το νέο του βιβλίο και πως αυτή τη φορά πρόκειται για μυθιστόρημα…δεν ανακοινώθηκε τίτλος, ούτε υπόθεση… και όλοι περίμεναν…
Τρία χρόνια μετά…
Και το μυθιστόρημα δεν είχε κυκλοφορήσει… οι φήμες έκαναν λόγο για έλλειψη έμπνευσης του Toymaker και άλλοι μιλούσαν για «πυροτέχνημα»…
Το τηλέφωνο στο γραφείο του προέδρου του εκδοτικού οίκου χτύπησε… Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Toymaker…
-Το βιβλίο έχει σχεδόν τελειώσει…
-Επιτέλους ευχάριστα νέα…
-Θέλω μόνο κάτι από σας…
-Σας ακούω…
-Να παρευρεθείτε στην ιδιωτική παρουσίαση που θα κάνω…
-Ιδιωτική;
-Οι 12 σπουδαιότεροι συγγραφείς τρόμου έχουν προσκληθεί στο σπίτι μου αυτή την Παρασκευή το βράδυ για μια πρώτη ανάγνωση…
-Φυσικά και θα έρθω…
-Ωραία, σημειώστε τη διεύθυνση…
Παρασκευή βράδυ…
Η διεύθυνση που είχε δώσει ο Toymaker οδήγησε τους καλεσμένους του σε ένα παλιό… αν όχι εγκαταλελειμμένο, πέτρινο αρχοντικό έξω από την πόλη…
Ο εκδότης του και οι 12 συγγραφείς βρέθηκαν έξω από την παλιά μεταλλική πόρτα της οικίας…
Χτύπησαν την πόρτα αλλά δεν πήραν απάντηση…
Έσπρωξαν την πόρτα και μπήκαν μέσα… Στη θέα του εσωτερικού όλοι πάγωσαν…
Ήταν πράγματι εγκαταλειμμένο… και τεράστιο… Μία παλιά ξύλινη σκάλα οδηγούσε στον δεύτερο όροφο…Μια στρώση σκόνης κάλυπτε το χώρο…
Παντού ήταν αναμμένα κεριά…
Ό ένας από τους συγγραφείς άρχισε να φωνάζει τον Toymaker… καμία απάντηση… Ξαφνικά νόμισαν πως άκουσαν κάποιον να πληκτρολογεί… ή τουλάχιστον το φαντάστηκαν…
«Εγώ προτείνω αφού ήρθαμε να χωριστούμε και να ρίξουμε μια ματιά»… αυτός που μίλησε ήταν ο Clive Barker… «Όσο να ναι ο Toymaker προσπαθεί να μας εντυπωσιάσει και νομίζω ότι το έχει καταφέρει…»
Ο εκδότης συμφώνησε… και οι υπόλοιποι συγγραφείς…
Διασκορπίστηκαν και άρχισαν να ψάχνουν…
Το αρχοντικό ήταν πράγματι τεράστιο… νόμιζε κανείς πως τα δωμάτια του ήταν αναρίθμητα…
Ο Stephen King άνοιξε μια πόρτα… και κοίταξε μέσα… «το μπάνιο» ψιθύρισε… Τώρα έτριβε τα μάτια του γιατί δεν ήταν σίγουρος αν έβλεπε καλά… Η μπανιέρα ήταν γεμάτη με ένα κόκκινο υγρό… πλησίασε και ακούμπησε το χέρι του μέσα… «Αίμα» είπε δυνατά… Ξαφνικά ένα γυναικείο χέρι πετάχτηκε μέσα από την μπανιέρα και άρχισε να τον τραβάει… Σε λίγο ο King είχε χαθεί… κάτι τον είχε τραβήξει μέσα στην μπανιέρα η οποία μέχρι πρότινος ήταν γεμάτη αίμα και τώρα ήταν άδεια… Ο ίδιος ο King είχε εξαφανιστεί…
Ο Peter Straub βρισκόταν στο σαλόνι… Πάνω σε ένα παλιό τραπεζάκι παρατήρησε μια τράπουλα Tarot… Τράβηξε μια κάρτα… «Για να δούμε την τύχη μας…» είπε… «Ο Πάπας» διάβασε…Ξαφνικά από τον σκοτεινό διάδρομο που οδηγούσε στο σαλόνι η μορφή ενός ιερέα έκανε την εμφάνιση της…Ήταν ένας Πάπας…Ο Πάπας στα χέρια του κρατούσε ένα σταυρό… τον οποίο κάρφωσε με δύναμη στο ανοιχτό στόμα του Straub… Αίμα πετάχτηκε παντού… Σε λίγο και οι δύο εξαφανίστηκαν και η κάρτα που κρατούσε ο Straub βρέθηκε στο κενό και έπεσε στο πάτωμα…
Ο Thomas Ligotti είχε ανεβεί στον δεύτερο όροφο… Κατά μήκος ενός διαδρόμου δεξιά και αριστερά υπήρχαν δωμάτια… Άνοιξε την πρώτη πόρτα στα δεξιά του… Στον τοίχο υπήρχε μια ξεθωριασμένη ταπετσαρία με κλόουν… Άκουσε ένα θόρυβο κάτω από το κρεβάτι… ένα παιδικό κρεβάτι… έσκυψε να δει… και είδε ένα κλόουν, ένα ζωντανό κλόουν να τον κοιτά… Δεν είχε μάτια… και στη θέση τους υπήρχαν σκουλήκια που σέρνονταν και απλώνονταν στο πρόσωπο του… αντί για δόντια είχε καρφιά… Ο κλόουν χαμογέλασε στον Ligotti πριν τον αρπάξει και τον τραβήξει κάτω από το κρεβάτι…
Ο Bentley Little βρισκόταν στην κουζίνα, τα κεριά που έκαιγαν εκείνη τη στιγμή έσβησαν… ένα κρύο ρεύμα διαπέρασε το σώμα του… Βρέθηκε στο σκοτάδι… και το σκοτάδι άρχισε να εισχωρεί μέσα του… μέχρι που ο συγγραφέας έγινε ένα με το σκοτάδι και χάθηκε… και τα κεριά άναψαν ξανά…
Ο Clive Barker όση ώρα περιπλανιόταν νόμιζε πως άκουγε ένα νανούρισμα… Ήταν αρκετά κουρασμένος για να συνεχίσει το ψάξιμο… Ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο του διαδρόμου που οδηγούσε στο σαλόνι… Ξαφνικά ένιωσε τον τοίχο να κουνιέται… Γύρισε να κοιτάξει… Μέσα στον τοίχο είδε να σχηματίζονται τα πρόσωπα βρεφών… τα μικρά τους χέρια άρχισαν να ξεπροβάλουν από τον τοίχο… οι κραυγές τους νόμισε πως θα του έσπαγαν τα αυτιά… Με τα μικρά χεράκια τους τον άρπαξαν και τον τράβηξαν μέσα στον τοίχο…
Ο Dean Koontz βρέθηκε στο δωμάτιο μουσικής… Στον τοίχο πάνω από ένα κατεστραμμένο πιάνο υπήρχε ένα πορτρέτο… Πλησίασε για να δει… Δεν γνώριζε το πρόσωπο… Απεικονιζόταν μια ανδρική μορφή που κρατούσε ένα βιβλίο… Κοίταξε πιο προσεκτικά… Διάβασε τον τίτλο… «Το ημερολόγιο του Παιχνιδοποιού»…
«θεέ μου» αναφώνησε «ο Toymaker…» Το πορτρέτο τότε ζωντάνεψε και τον τράβηξε μέσα…
Ο ένας μετά τον άλλο οι συγγραφείς εξαφανίζονταν…
Ο εκδότης του Toymaker είχε μείνει μόνος στο κτίριο… Ανέβηκε στον δεύτερο όροφο και άρχισε να περπατάει κατά μήκος του διαδρόμου…Φτάνοντας στο τέρμα του βρέθηκε μπροστά σε μια πόρτα… Την άνοιξε… Μια σκάλα οδηγούσε στη σοφίτα του κτιρίου…
Την ανέβηκε… φτάνοντας στην πόρτα της σοφίτας άκουσε κάποιον να πληκτρολογεί, κάποιον να γράφει…
Άνοιξε την πόρτα…
Μπήκε μέσα… Δεν πίστευε στα μάτια του… Απέναντι του βρισκόταν καθισμένος σε ένα γραφείο ο Toymaker… Μπροστά του είχε ανοιχτό έναν υπολογιστή… Γύρω του ήταν οι 12 συγγραφείς… ζωντανοί ή περίπου ζωντανοί… Από το σώμα του, από την πλάτη του Toymaker έβγαιναν αγγεία… δώδεκα στον αριθμό που κατέληγαν στα σώματα των συγγραφέων και από τα οποία σώματα αντλούσε αίμα που κατέληγε στον ίδιο…
-Τι έκανες; Τι είσαι;
-Έμπνευση και άλλη έμπνευση… αυτό ήθελα…
-Πως; Γιατί;
-Είναι ζωντανά… τα τέρατα μου… ζουν… αυτά με βοήθησαν… πρέπει να συνεχίσω… έχω μόνο αυτά…Το νέο μου έργο είναι έτοιμο… Το μυθιστόρημα… Το αληθινό κακό δεν γνωρίζει φόβο και έπρεπε να γίνω αυτό…
Ο εκδότης του πλησίασε προσπερνώντας τα σώματα των συγγραφέων… Ο υπολογιστής παρόλο που δεν είχε παροχή ηλεκτρικού δούλευε κανονικά…
Κοίταξε στην οθόνη… Είδε ένα άδειο έγγραφο word…
Ο Toymaker κοίταξε με τη σειρά του την οθόνη… το αίμα των συγγραφέων περνούσε μέσα του… χωρίς να αγγίξει το πληκτρολόγιο η οθόνη άρχισε να γεμίζει λέξεις… προτάσεις… σε λίγη ώρα το μυθιστόρημα ήταν έτοιμο…
Και τίτλος του «Ο συγγραφέας»…
Ο Toymaker μίλησε «Φύγε… στο mail σου θα βρεις το βιβλίο»… Θα επικοινωνήσω ξανά εγώ μαζί σου…
Ένα μήνα μετά…
Το βιβλίο σε μία εβδομάδα από τη στιγμή που κυκλοφόρησε σημείωσε εκδοτικό ρεκόρ… Λίγο αργότερα αποσύρθηκε και όλα τα αντίτυπα κάηκαν ή πετάχτηκαν όταν παρατηρήθηκε μια σειρά αυτοκτονιών και δολοφονιών μετά την ανάγνωσή του… 12 συγγραφείς του είδους δηλώθηκαν ως εξαφανισμένοι… Δεν βρέθηκαν ποτέ… Ο εκδότης αυτοκτόνησε λίγο πριν εκδοθεί «Ο συγγραφέας»… ήταν ο πρώτος που το διάβασε…
Δεν ξανάκουσε κανείς για τον Toymaker…
Μερικά χρόνια μετά…
Ένας εκδοτικός οίκος έλαβε μέσω mail ένα χειρόγραφο… είχε τον τίτλο «Η επιστροφή»…
ΤΕΛΟΣ
Σύντομα βιογραφικά συγγραφέων που αναφέρονται στην ιστορία:
*Bentley Little (γεννήθηκε το 1960 στην Arizona) Έχει γράψει ένα μεγάλο αριθμό μυθιστορημάτων τρόμου. Τον ανακάλυψε ο Dean Koontz. Κέρδισε τρεις φορές το βραβείο Bram Stoker. Έργα του: The Revelation, The Mailman, The Burning , The Vanishing, The Academy
*Dean Ray Koontz (γεννήθηκε το 1945) Αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος που ειδικεύεται στο θρίλερ, στο μυστήριο και τον τρόμο. Έχει στο ενεργητικό του ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων. Επίσημο site: http://deankoontz.com/
*Thomas Ligotti (γεννήθηκε το 1953, στο Detroit, Michigan) Cult μορφή, θεωρείται από τους σπουδαιότερους συγγραφείς τρόμου με πλήθος βραβείων και διακρίσεις αν και είναι ελάχιστα γνωστός. Έργα του: Sideshow, and Other Stories (2003), Death Poems (2004), The Shadow at the Bottom of the World (2005), Teatro Grottesco (2006)
*Stephen Edwin King (γεννήθηκε το 1947) Χαρακτηρίστηκε ως ο «Σαίξπηρ του τρόμου». Τα βιβλία του έχουν πουλήσει πάνω από 350 εκατ. παγκοσμίως και έχουν γίνει ταινίες και τηλεταινίες. Το 2003 τιμήθηκε στην Αμερική με το μετάλλιο «Distinguished Contribution to American Letters» και μπήκε στον κατάλογο με τους σπουδαιότερους συγγραφείς όλων των εποχών. Το μετάλλιο το οποίο θεωρείται η ανώτατη διάκριση στη λογοτεχνία προκάλεσε πλήθος συζητήσεων για το αν θα έπρεπε να δοθεί σε έναν συγγραφέα τρόμου. Επίσημο site: http://www.stephenking.com/
*Peter Francis Straub (γεννήθηκε το 1943 στο Milwaukee, Wisconsin) Έχει γράψει πλήθος βιβλίων και έχει τιμηθεί πολλές φορές με πλήθος βραβείων. Έχει συγγράψει δύο βιβλία με τον King. Επίσημο site: http://www.peterstraub.net/home.html
*Clive Barker (γεννήθηκε το 1952). Θεωρείται μαζί με τον King ο σπουδαιότερος εν ζωή συγγραφέας τρόμου. Πολυτάλαντος, ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική, το σχέδιο αλλά και τη σκηνοθεσία. O ίδιος ο King αναφέρθηκε στον Barker χαρακτηρίζοντας τον ως «το μέλλον του τρόμου». Πιο γνωστό του δημιούργημα ο Pinhead από το Hellraiser. Δηλωμένα ομοφυλόφιλος, αγωνίζεται μέχρι σήμερα για τα δικαιώματα της ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Επίσημο site: http://www.clivebarker.info/
.
.
.
.
.
.
39 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Σ΄ευχαριστώ για όλα...
είναι λίγο... αλλά ειλικρινές και από τα βάθη της καρδιάς μου...
Ο παιχνιδοποιός επιστρέφει τώρα στο σκοτάδι και σε ότι κρύβεται μέσα σε αυτό...
With all my love
Toymaker
Εν το μεταξύ τους έφαγε όλους λάχανο για την έμπνευση. Πόσο αρρωστημένο είναι αυτό?
τι να πω εχω αρχισει να φοβαμαι τον τροπο που σκεφτεσαι
αλλα μ αρεσει!
Εκείνος ο εκδότης πολύ φθηνά δεν την έβγαλε; Θα ήλπιζα σε κάτι πιο βίαιο, λέμε.
Μόλις διάβασα το ποστ και ήδη αισθάνομαι τάσεις αυτοκτονίας ...που να διαβάσω και το ίδιο το βιβλίο!!
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααααααααααααααααααααααααααα....(δεν είναι τίποτα...με ρούφηξε η μπανιέρα του υπολογιστή μου με μια ντουζίνα μωρά τίγκα στο αίμα!!)λολ
Η ιστορία που δημοσιεύεται εδώ σήμερα ΔΕΝ είναι δική μου. Είναι του Toymaker (το blog του θα το βρείτε εδώ), ο οποίος μου έκανε την τιμή να μου την εμπιστευτεί για φιλοξενία. Όλα τα εύσημα ανήκουν σε αυτόν.
Θα ήθελα να προσθέσω επίσης, πως προσωπικά θεωρώ το blog αυτό (Toymaker's Diary) το καλύτερο ελληνικό blog στο είδος του. Ιστορίες τρόμου, από μια δυνατή πένα, με άψογη αισθητική και πολλές διακρίσεις και αποκλειστικότητες. Αν είστε λάτρης του είδους αξίζει μια επίσκεψη.
Ο παιχνιδοποιός μπορεί να επιστρέψει εκεί που αισθάνεται καλύτερα. Η ιστορία του είναι ασφαλής εδώ...
(εγώ ευχαριστώ για την τιμή)
@ mahler76:
Καθόλου θα έλεγα. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση του...
@ ola kala:
Όπως προείπα, δεν σκέφτομαι εγώ έτσι, αλλά ο Toymaker...
(μεταξύ μας εγώ σκέφτομαι χειρότερα, και θα το διαπιστώσετε σύντομα...)
Thank you very much.
@ houlk:
Διψάτε για βία αγαπητή μου;
Πιστέψτε με, αυτήν την εβδομάδα θα πλυμμηρήσουμε στο αίμα...
(όντως φτηνά την έβγαλε...)
@ manetarius:
Από την τελευταία σας φράση διαπιστώνω πως το κατέχετε το άθλημα... Γιατί δεν γράφετε κι εσείς μια τέτοια ιστορία;
we want moreee
Έχω ωστόσο ορισμένες εννοιολογικές ενστάσεις. Π.χ. τι σημαίνει "αληθινό κακό" και σε σχέση με τι ορίζουμε την ύπαρξή του. Πώς συνδέουμε αυτό το "κακό" με μια δήλωση του τύπου "δε γνωρίζει φόβο", δεδομένου ότι αν κάποιος φτάσει στο σημείο να μη φοβάται, αυτό είναι "καλό" και όχι "κακό". Διακρίνω δηλαδή αντίφαση στον τίτλο.
Ωστόσο αυτή η αντίφαση φαίνεται να ενισχύει κάτι που ψυχανεμιζόμουν από παλιά: οι δημιουργοί ιστοριών τρόμου θέλουν πολύ περισσότερο από τον μέσο άνθρωπο να ξορκίσουν τον φόβο από τη ζωή τους. Αν θέλετε (και αν γνωρίζετε) σχετικά, εσείς ή ο toymaker, επιβεβαιώνετε ή καταρρίπτετε τον ισχυρισμό μου...
Το αληθινό κακό δε γνωρίζει φόβο...
Πράγματι υπάρχει αντίφαση αλλά διαφορετικά εννοούμενη... Το αληθινό κακό δε γνωρίζει φόβο γιατί εν τέλει αυτό είναι η πηγή του φόβου... είναι ο φόβος...
"οι δημιουργοί ιστοριών τρόμου θέλουν πολύ περισσότερο από τον μέσο άνθρωπο να ξορκίσουν τον φόβο από τη ζωή τους." : Είναι αλήθεια... γι' αυτό δίνουν στο φόβο τους μορφή... και το ξορκίζουν...
Από κει και πέρα...
Η Mary Shelley δημιουργός του Frankenstein υποστηρίζει πως έγραψε το Frankenstein, έπειτα από ένα όνειρο. Η Shelley δεν πιστεύει στον Διάβολο, ωστόσο έγραψε ένα Δοκίμιο σχετικά με τον διάβολο και τους δαίμονες το 1820, δείχνοντας πως οι χριστιανοί δημιούργησαν αυτόν τον χαρακτήρα για να αφαιρέσουν από τον Θεό την υπευθυνότητα του κακού, η συγγραφέας βλέπει στο πρόσωπο του διαβόλου το θετικό σύμβολο του επαναστατικού πνεύματος ενάντια στον καθορισμένο νόμο.
Ο Clive Barker θα υποστήριζε απλά πως το κακό είναι πιο γοητευτικό... και πιο ειλικρινές από το "καλό" ως προς τις προθέσεις του...
Προσωπικά όπως έχω ξαναπεί το δικό μου φως είναι το σκοτάδι... και από εκεί όσο και αν ακούγεται περίεργο αντλώ την αισιοδοξία μου...
Τι είναι το αληθινό κακό;
Την απάντηση τη δίνει ο Flaubert...
Αντώνιος: ποιος είναι ο σκοπός όλων αυτών;
Διάβολος: δεν υπάρχει σκοπός!
Flaubert, Ο πειρασμός του άγιου Αντωνίου.
(La tentation de saint Antoine)
With all my love
Toymaker
Η αλήθεια είναι πως γράφω ήδη τη συνέχεια...
Την καλημέρα μου...
Στις μέρες μας θεωρώ ότι εξυπηρετεί περισσότερο υπαρξιακούς σκοπούς (να ξορκίσει δηλαδή τον φόβο από την ψυχή, όπως λέγαμε).
Όσον αφορά τα περί σκοπού στον Flaubert η συζήτηση είναι μεγάλη, ίσως σε μια άλλη ευκαιρία. :)
Spy, ξέρω τι κάνεις εδώ πέρα. Θες στην επόμενη διαδικτυακή ιστορία που θα ξεχάσει η One Happy Dot να ανεβάσει το κομμάτι της, να έχεις τα μέσα να την ζητήσεις απ' ευθείας από τον Toy. Φτού σου βρε!!!! Χαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!
για να δημιουργήσεις πρέπει πρώτα να καταστρέψεις;
δεν μου αρέσουν οι ιστορίες τρόμου... με τρομάζουν... και δεν μ'αρέσει να τρομάζω...
η παραπάνω συζήτηση για τον φόβο, τον τρόμο και τους συγγραφείς τους με έβαλε σε σκέψεις...
[..αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση μετά την τελεία του τέλους]
Κύριε Spy ελπίζω ως καλός οικοδεσπότης να κεράσατε από τα καλά φοντανάκια! Και κύριε vk δεν το ξέχασα!!!!!!!
(Spy, κάντε του προξενιό με τον kopoloso, θα βγει Τιμ Μπάρτον και η δόξα όλη δική σας)
(Κύριε Spy,να είστε προσεκτικός γιατί βάλατε ψηλά τον πήχυ...).
Σελιτσάνος.
Πραγματικά εμπνευσμένη η ιστορία. Εύχομαι να κατακτήσεις μία θέση στο "πάνθεον" των συγγραφέων τρόμου!
Spy,
Εξαιρετική η φιλοξενία σου!
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον παιχνιδοποιό.
θα συμφωνήσω με τη naf: ανυπομονώ για την επιστροφή.
Ωραία ιδέα, κύριε spy!
Μπα, ακόμα χειρότερα...
Την απόμενη φορά θα πάρω τη θέση της one happy dot. Βλέπετε αγαπητέ μου, εγώ δεν κοιμάμαι τα βράδυα ως γνωστόν, οπότε δεν θα διατρέξει κανέναν κίνδυνο το όλον της ιστορίας...
@ bright φω:
Σας καταλαβαίνω, αλλά μην πείτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε. Τρεις μέρες είχαμε τις επιγραφές να αναβοσβήνουν. Κι ο υπότιτλος του μπλογκ ακόμα προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει αυτήν την εβδομάδα.
Την επόμενη θα βάλουμε παιδικά.
@ diva:
Στον αγαπητό παιχνιδοποιό τα εύσημα. Σας ευχαριστώ εκ μέρους του.
Nα μείνετε έτσι λοιπόν.
Σας πάει.
@ one happy dot:
Φοντανάκια δεν έχομεν. Έχομεν όμως σουβλάκια συγγραφέα, με τομάτα, φρέσκο αίμα και απόλα...
@ κ.κ.μοίρης:
Δεν νομίζω να ταιριάξουν. Ο ένας γράφει θρίλλερ του φανταστικού κι ο άλλος σπλάτερ του πραγματικού.
Spooky indeed!
@ Σελιτσάνος:
Άλλος τον έβαλε. Αλλά ελπίζω να καταφέρω να τον πηδήξω.
(τον πήχυ)
@ antoine:
Δεν είμαι σίγουρος αν η ευχή που του δώσατε είναι καλή ή κακή. Είδατε οι υπόλοιποι που κατέληξαν...
Καλωσήρθατε στο μαυσωλείο μας.
@ ocean soul:
Κι αυτό σημαίνει ότι σας άρεσε ή όχι;
@ elf:
Μου φαίνεται πως δημιούργησε προσδοκίες ο Toy. Ελπίζω να μην τις διαψεύσει...
ίσως μία ένσταση. θα μπορούσαν τα κείμενά σου να είναι λίγο μεγαλύτερα για να κυλάει ομαλότερα η ιστορία και η μετάβαση από το ένα γεγονός στο άλλο.
καταλαβαίνω ότι δεν θες να κουράζεις. απλά νομίζω ότι με τις συντμήσεις αδικείς το αδιαμφησβήτητο ταλέντο σου.
και εύχομαι πραγματικά να τα εκδώσεις (εάν δεν το έχεις κάνει ήδη και μου διαφεύγει).
σπάι, χαιρετώ σε
eγώ του το είπα πως ήρθε η ώρα για ένα μυθιστόρημα.
Έκανα μια καλή "βύθιση" στην ιστορία και στα μπλογκ γενικότερα... Όμορφα, αν και ζοφερά!
(απίστευτο..)
"Η Επιστροφή"
"Ο Συγγραφέας..."
Το βιβλίο σε μία εβδομάδα από τη στιγμή που κυκλοφόρησε σημείωσε εκδοτικό ρεκόρ… Λίγο αργότερα αποσύρθηκε και όλα τα αντίτυπα κάηκαν ή πετάχτηκαν όταν παρατηρήθηκε μια σειρά αυτοκτονιών και δολοφονιών μετά την ανάγνωσή του…
τα ίχνη του Toymaker χάθηκαν... Κανείς δεν άκουσε γι' αυτόν... κανείς δεν μίλησε ξανά για τον μυστηριώδη συγγραφέα...
......
Φήμες έκαναν λόγο για ένα τελευταίο αντίτυπο του "Συγγραφέα"...
Ένας συλλέκτης είναι αποφασισμένος να το βρει και να το διαβάσει... Προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ερευνητή... Αυτό που θα ανακαλύψουν ξεπερνάει και την πιο νοσηρή φαντασία...
Την ίδια στιγμή...
Ένας εκδοτικός οίκος έλαβε μέσω mail ένα χειρόγραφο… είχε τον τίτλο «Η επιστροφή»…
Δε γκρινιάζω, απλά έχω soft spot για Λάβκραφτ.
Κι εγώ πιστεύω πως θα μπορούσε θαυμάσια να εκδοθεί μια συλλογή διηγημάτων με όλες τις ιστορίες του toymaker, και πιθανόν εκεί (όπου η έκταση του καθενός δεν θα κουράζει) οι ιστορίες αυτές, χωρίς συντμήσεις να έπαιρναν άλλη διάσταση.
@ mahler76:
Του έχετε βρει και εκδότη;
@ mystis:
Δίκιο έχετε, αλλά όταν ο φόβος (ή ο τρόμος καλύτερα) είναι στοιχείο ενός έργου, λογοτεχνικού ή μη, έχει μια άλλη "γλύκα", δεν νομίζετε;
Απαπαπαπά!
(κι όμως αληθινό...)
@ toymaker:
Να τα μας!
Και trailer για τη συνέχεια...!
(θέλω το χειρόγραφο, λέμε! Θα το εκδώσω εγώ!)
@ tanila:
Οι γαστριμαργικές προτιμήσεις του καθενός είναι απολύτως σεβαστές.
Ο Συγγραφέας έχει τις δικές του.
Καλωσήρθατε στο αρχοντικό μας.
Αφήστε που ήδη υπάρχει μπλόγκ καλύτερο στο είδος του θρίλερ! Τι να φτουρίσω κι εγώ... πάντως τα πάω περίφημα κατα τα άλλα ευχαριστώ!