Παρασκευή βράδυ αργά.
Τι λέω;
Σάββατο ξημερώματα....
3 π.μ. για την ακρίβεια.
Και ναι, είμαι ακόμα στο γραφείο, στα πρόθυρα της εξαϋλωσης.
Μα είναι δυνατόν; Αντί να ρεμβάζω σε καμιά βεράντα χαζεύοντας το πανέμορφο φεγγάρι, και πίνοντας δροσιστικά bacardi, εγώ κάθομαι και δουλεύω!
Βέβαια, επειδή είμαι άτομο σπουδαίας καλλιτεχνικής φύσης, όλο αυτό μου θύμισε μια καταπληκτική διαφημιστική καμπάνια που "έπαιξε" πριν λίγο καιρό στη Γερμανία, με γενικό slogan: "η ζωή είναι πολύ μικρή, για να κάνεις λάθος δουλειά" και αφορούσε τον επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων (επιστημονικά πράγματα, όπως κι εδώ...)
Από τις πλέον πρωτότυπες καμπάνιες, αξίζει μια ματιά...
22 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Σοβαρά τώρα
Εδώ και ..8 χρόνια αυτό το πράγμα αναρωτιέμαι: αφού ήθελα να πάω στην Καλών Τεχνών τι κάνω στο Marketing? Γιατί, όταν ήθελα εγώ να αποφασίσω έπρεπε να λάβω υπόψη μου όχι μόνο ότι μου άρεσε αλλά και το αν θα είχα δυαντότητες επίβίωσης με τη συγκεκριμένη δουλειά. Έτσι πήγα στα σίγουρα. Και παρέβλεψα το βασικότερο: πως όταν κάνεις μια δουλειά του πρέπει αποκλείεται να είσαι τόσο καλός όσο στη δουλειά του μ'αρέσει.
Τέλος πάντων. επειδή όπως είπα και πριν πέρασαν και χρόνια από τότε, πλέον δεν μπορώ να κατηγορω κανέναν άλλο παρα μόνο τον εαυτό μου αν δεν κάνω τη δουλειά που μου αρέσει.
ευχαριστώ spy που με προβληματίσατε κι ας μην έχω πιει ούτε μια κούπα καφέ ακόμη!
To oneiro tou ellina einai na ginei dimosios ypallilos, opote ek twn pragmatwn den tha mporouse na einai made in Greece :P
Kalimera!
aa! Kai min eisai toso ergasiomanis!
H zwi einai mikri :)
Βασικά, αν δεν δούλευες σαν σκυλί, δεν θα είχες χρήματα να έχεις βεράντα την οποία δεν μπορείς να απολαύσεις επειδή δεν έχεις χρόνο λόγο της δουλειάς....
Τι είπα τώρα....το έκαψα και το λίγο που είχα.
Λοιπόν, εγώ, πέρασα από όλα τα στάδια με τη δουλειά μου... Μου άρεσε η σκέψη όταν τη διάλεγα... Τη σιχάθηκα όταν τη σπούδαζα... Τη γουστάρω τώρα που την κάνω.
Εκ του αποτελέσματος, καλά τα λες τα πράγματα! Για σκέψου όμως να είχα παρασυρθεί το διάστημα εκείνο που την είχα σιχαθεί... Θα είχα χάσει την ευκαιρία να την αγαπήσω όπως τώρα.
Είναι καλό να προβληματιζόμαστε, να κάνουμε απόπειρες, να δοκιμάζουμε... Χωρίς να κλείνουμε πόρτες πίσω μας. Να δίνουμε ευκαιρίες σε όλες τις προοπτικές.
Η ζωή είναι μικρή όχι μόνο για τη λάθος δουλειά... Και για τους λάθος ανθρώπους γύρω μας... Και για το λάθος άνθρωπο στη ζωή μας. Και για όλα τα λάθη...
Από την άλλη όμως... από τα λάθη μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Χάρη σ' αυτά τα λάθη οι επόμενες επιλογές μας θα είμαι σωστότερες, αν και πάλι λάθος ίσως! Κ.ο.κ.
Το θέμα είναι να έχουμε μάτια άνοιχτα στις ευκαιρίες, στις προκλήσεις, σε ό,τι αξίζει τον κόπο να γίνει λάθος μας... σε ό,τι έχει προοπτικές να γίνει σωστό μας...
Καλημέρες!
Άμα πέφτει το πακετάκι το βαρβατο, κάνεις πάσης φύσεως δουλεία
Ναι αλλά ,
το θέμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ να κάνεις μια δουλειά που θέλεις
το θέμα ΕΙΝΑΙ να κάνεις την δουλειά που μπορείς
πάρε παράδειγμα εμάς τους απατεώνες
κάνουμε κομπίνες αλλά είμαστε έξω
άρα μπορούμε και κάνουμε
κάποιοι άλλοι θέλουν και κάνουν και είναι μέσα
έχει διαφορά
Λοιπόν, όπως είπαμε, άλλο το "θέλω" κι άλλο το "μπορώ"
2.Η πολλη δουλεια τρωει τον αφεντη.
καλημερες.
Και διαθέτετε και βεράντα!
Πρός τί η γκρίνια;
Υ.Γ. Απαιχτη η καμπάνια!
Ε, λοιπόν, θα νομίζετε ότι σας λέω ψέματα για να σας καλοπιάσω αλλά είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ αλήθεια:
Κι εγώ στην Καλών Τεχνών ήθελα να πάω (μάλιστα έδωσα 5 χρονιές εξετάσεις στην Αθήνα και 3 στη Θεσσαλονίκη) αλλά αρνιόμουν πεισματικά να βάλω βύσμα (ηλιθιότητες της νιότης, πίστευα στην αξία μου και άλλα τέτοια φαιδρά) κι έτσι δεν μπήκα ποτέ. Οπότε με τι ασχολούμαι;
Με το marketing!
Ευτυχώς βέβαια στο δημιουργικό του σκέλος, παρόλο που πέρασα κι απ' όλα τα υπόλοιπα. Κι επειδή δεν ασχολήθηκα τελικά με τις Καλές Τέχνες (εκτός από τους πίνακες που φτιάχνω για το σπίτι μου και τους φίλους μου) είμαι αρκετά ευτυχισμένος που ασχολούμαι με τις Εφαρμοσμένες Τέχνες. Και αυτός είναι και ο μόνος λόγος που αντέχω τις -πολλές φορές- απάνθρωπες συνθήκες (έχω κάτσει μέχρι και 3 ημέρες σερί στο γραφείο χωρίς ύπνο).
Αλλά τι τα θέλετε, λίγη γκρίνια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...
Δυστυχώς αγαπητή μου, εργασιομανή με κάνουν οι ανάγκες της ζωής μου, τις οποίες βέβαια ως γνήσιος Ελληνας τις προσάρμοσα στις αποδοχές μου, που χρειάστηκε να τις αναπροσαρμόσω για να μου καλύψουν περισσότερες ανάγκες, οι οποίες με αναγκάζουν να είμαι πιο εργασιομανής, το οποίον... του οποίου...
Η γνωστή λούπα... ξέρετε, να κάνεις κύκλους κυνηγώντας τη σκιά σου...
@ Mahler76:
Μα τι λέτε φίλτατε;
Δεν έχετε κάψει ΤΙΠΟΤΑ!
Όλη η αλήθεια της αλλοπρόσαλλης ζωής μου (μας?) συνοψίζεται στην ρεαλιστικότατη φράση σας:
"αν δεν δούλευες σαν σκυλί, δεν θα είχες χρήματα να έχεις βεράντα την οποία δεν μπορείς να απολαύσεις επειδή δεν έχεις χρόνο λόγο της δουλειάς...."
Θα συμφωνήσω σε όλα μαζί σας ΑΛΛΑ:
Το τελικό ζητούμενο είναι να ΜΗΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙΣ να αγαπήσεις τη δουλειά σου. Απλά να φτάσεις σε ένα σημείο όπου οι συνθήκες της (και όχι αυτή καθαυτή η δουλειά) θα σε ευχαριστούν και θα κάνουν την υπόλοιπη ζωή σου όσο πιο ποιοτική γίνεται.
Υπερθεματίζω:
"Το θέμα είναι να έχουμε μάτια άνοιχτα σε ό,τι αξίζει τον κόπο να γίνει λάθος μας... σε ό,τι έχει προοπτικές να γίνει σωστό μας..."
@ απατεώνες:
Με ένα τόνο υπεβολής θα έλεγα ότι το "θέλω" και το "μπορώ" για μερικούς ανθρώπους είναι μεγάλη πολυτέλεια. Είναι πολύ αυτοί που "αναγκάζονται" να κάνουν μια δουλειά, ζώντας ουσιαστικά δυστυχισμένοι για όσο διάστημα την κάνουν, απλά επειδή δεν έχουν καμία άλλη εναλλακτική.
1. Σας ευχαριστούμε ιδιαιτέρως.
2. Και η περιέργεια τη γάτα.
;-)
@ βιολιστής στη στέγη:
Μα είστε η μόνη που πιάσατε το νόημα. Τι να απαντήσω τώρα;
Σιωπώ ελαφρώς ντροπαλά...
Τι έχετε να πείτε για τη ρήση "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω";
@spy
Ευτυχώς, το ότι τη γουστάρω πλέον τη δουλειά μου δεν είναι προϊόν κανενός είδους εξαναγκασμού. Είναι που κατάλαβα μέσα από την άσκησή της με τι έχει να κάνει...
Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες και να πω ποια στοιχεία της την κάνουν να μου αρέσει. Ίσως βρεθεί η ευκαιρία μέσα από κάποιο post κάποια στιγμή...
Υπάρχει κάτι καλύτερο; Από το να κυνηγάς τα χρήματα, έρχονται αυτά σε σένα..
Δεκτόν.
@ she:
Nαι αλλά συνήθως έρχεται μαζί και ο κοιλαράς καραφλός, λιγδιάρης και συνήθως τσιγγούνης εισοδηματίας...
ΣΤΗ ΖΩΗ ΟΛΟΙ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΡΟΛΟΥΣ. ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟΥΣ.
Δεν δέχομαι μαθήματα από 19χρονους.
Όταν ωριμάσετε να ξαναρθείτε...
(χε, χε...)
Kαλωσήρθατε.
Θα σε κάνω link όπως και τη wilma.
Καταστάλαξα, ότι η δουλειά, καλή ή κακή, δημιουργική ή ανιαρή, προσοδοφόρα ή με ανάγκη διακοποδάνειων, είναι ένα πολύ καλό αντίδοτο όταν δεν θέλεις να πάς στα θυμαράκια απο ...κιρρωση ήπατος.
Γιατί, ποσα ...ξύδια μπορεί να αντέξει κι αυτό το μικρό μας συκωτάκι;;;
Ενώ ....η επαγγελματική καταξιωση, ε...και να σε σκοτώσει, τουλάχιστον πεθαίνεις με επικηδειο ...για το πόσο δημιουργικός υπήρξες....
Και πόσο δίκιο έχει..
ΥΓ.Προτιμώ την Havana, από το Bacardi!
δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω κάποιον που κάνει μόνο μια δουλειά ,αυτή μόνο την ίδια, για πολύ καιρό. Τίποτα δεν είναι ερασιτεχνικό,αυτό που το κάνει ερασιτεχνικό είναι ο φόβος μας να το βγάλουμε προς τα έξω.Αγαπητέ spy ασσχοληθείτε περισσότερο με την ζωγραφική κάντε και κάτι άλλο διασκεδάστε μ' αυτό.Ξέρετε η ζωή έχει ένα μειονέκτημα δεν επαναλαμβάνετε,μην κλείνεσθε να μην πάθετε αυτό που παθαίνουν οι πιο πολλοί,παρακαλάν να βγούν στη σύνταξη,δηλαδή παρακαλάνε να πεθάνουν.Και θα σας το πώ για αυτό διάβασα και όλα τα πόστ που δεν πρόλαβα το τελευταίο καιρό δεν είμαστε και χαμστεράκια ή κανένας σκύλος του Παυλώφ να χτυπάει το κουδούνι και να τρέχουμε.