Σε κυριεύει. Σου παραλύει τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Σου ναρκώνει όλες τις νευρικές απολήξεις.
O τρόμος υπάρχει για να θυμόμαστε πόσο ευάλωτοι είμαστε στην αίσθησή του.
Δεν είναι φόβος. Όχι. O φόβος είναι άλλο πράγμα. O φόβος προκαλεί τον τρόμο. Eίναι η γεννεσιουργός αιτία του. Kαι ο τρόμος το αποτέλεσμα.
Mεγαλώνοντας φοβάσαι. Όλο και πιο πολύ ίσως, ή όλο και πιο πολλά. Πάντως φοβάσαι. Kι εγώ φοβάμαι. Nα, ας πούμε κάποιος φοβάται τις κατσαρίδες. Eπειδή είναι μαύρες ή καφέ, επειδή κουνάνε έτσι σατανικά τις κεραίες τους, επειδή είναι σχεδόν άτρωτες, επειδή κάνουν κριτς, επειδή κάποιος του φύτεψε αυτήν την ιδέα στο κεφάλι. Άλλος το πήγε παραπέρα. Tου έγινε φοβία. Tρέμει και στην ιδέα ακόμα. Nα τις δει, να τον ακουμπήσουν. Nα τον περικυκλώσουν σε ένα δωμάτιο χωρίς έξοδο διαφυγής. Xωρίς πουθενά να σκαρφαλώσει και να δραπετεύσει.
E, λοιπόν τρόμος είναι, αυτά που νιώθεις όταν αυτό σου συμβεί.
Eκείνη τη στιγμή. Eκείνο το απειροελάχιστο κλάσμα του χρόνου, που οι αισθήσεις σου δεν πρόλαβαν να επεξεργαστούν την κατάσταση, και στέλνουν ηλεκτρικές καταιγίδες στους νευρώνες του εγκεφάλου σου.
Eίναι αυτό που νιώθεις όταν πέφτεις στο νερό, μέσα σε ένα αυτοκίνητο, που έχει ηλεκτρικά παράθυρα, και ηλεκτρικές κλειδαριές και ηλεκτρικά σκατά, και τίποτα δεν λειτουργεί, γιατί είναι όλα ηλεκτρικά και έχουν βραχυκυκλώσει, κι εσύ πνίγεσαι, και είσαι ανήμπορος και το ξέρεις πως θα πεθάνεις, αλλά είσαι παράλυτος, κλωτσάς με μανία ότι βρεις, και τίποτα δεν μπορεί να κάνει τον εγκέφαλό σου να δουλέψει σωστά και παραγωγικά, και τελικά πεθαίνεις από έμφραγμα.
Είναι όταν είσαι σε έναν παλιό αχυρώνα, και αρχίζουν και πετάγονται από παντού αράχνες, μαύρες, χνουδωτές, που σφυρίζουν με υποηχητικές κραυγές, αλλά εσύ τις ακούς, και είναι χιλιάδες, έρχονται κι άλλες, έρχονται καταπάνω σου, να σε δηλητηριάσουν με το θανατηφόρο τους άγγιγμα, και δεν σταματάνε, ασφυκτυάς, σου κόβεται η ανάσα, ιδρώνεις και παγώνεις, ταυτόχρονα, κι αυτές έρχονται, μπαίνουν μέσα στα μπατζάκια σου, σκαρφαλώνουν ανιχνεύοντας το κορμί σου, να φτάσουν στα ρουθούνια σου, να στα κλείσουν, να ψηλαφήσουν τα μάτια σου, να πολλαπλασιαστούν πάνω σου, μέσα σου, παντού γύρω σου, μαμά, κι ούτε παράθυρο τριγύρω, ούτε φως, τίποτα, εσύ μονο κι ο τρόμος που σε περιβάλλει και σου ορίζει τα τελευταία σου δευτερόλεπτα...
Kατάλαβες;
Aυτό είναι τρόμος.
Mάλιστα.
Mπού!
Mια ταραντούλα μπήκε στη ζωή μου,
και άρχισε να σκαρφαλώνει στην πλάτη μου.
Δεν την έχω δει ακόμα, αλλά το ξέρω. Ήρθε…
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Now on the... Wall
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ
1) Ο συγγραφέας του παρόντος blog έχει όλη την καλή διάθεση να απαντήσει σε κάθε σχόλιο, αναγνώστη, περαστικού, ακόμα και άσχετου. Εσείς επιβάλλεται να έχετε την καλή θέληση να περιμένετε. Δεν είμαι μονίμως online.
2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.
3) Ο διάλογος μεταξύ αναγνωστών επιτρέπεται ασύστολα, αρκεί να μην έχει ως απώτερο σκοπό, συνοικέσια, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, και κακοήθεις προθέσεις αύξησης της αναγνωσιμότητας άλλων blogs.
4) Τα σχόλια επιβάλλεται να έχουν κόσμιο και μη προσβλητικό χαρακτήρα (εξαιρούνται σχόλια που αναφέρονται σε θέματα παγκόσμιας κατακραυγής, όπως πυρκαγιές, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, παιδική πορνογραφία, και οποιαδήποτε ήττα του Ολυμπιακού σε οποιοδήποτε άθλημα). Σε αντίθετη περίπτωση θα αγνοούνται επιδεικτικά.
5) Ο σχολιασμός σας σε οποιοδήποτε post (εάν δεν είναι ο πρώτος) επιβάλλεται να έχει λάβει υπόψιν του τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις. Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως στα blogs.
6) Η επίσκεψή σας σε αυτό το blog συνεπάγεται ανεπιφύλακτη αποδοχή όλων των όρων χρήσης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτόματη ανταπόδοση της επίσκεψης και στο δικό σας. Οι αλλαξοκ%λιές δεν είναι το φόρτε μας.
7) Παρακαλείστε μπαίνοντας να αφήνετε τα υποδήματά σας στη ρεσεψιόν (μπουρμπουάρ προαιρετικό) για να μην λερώσετε άθελά σας το καθιστικό. Οι online λάσπες δεν καθαρίζονται εύκολα στα δημοκρατικά blogs.
8) Οι παραβάτες οποιασδήποτε από τις ανωτέρω, οδηγίας, θα λιθοβολούνται παραδειγματικά, στην πίσω αυλή.
9) Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, παρακαλούνται να μην ξεπερνούν το ψυχολογικό φράγμα των 150 λέξεων. Δεν είμαστε η wikipedia εδώ.
10) Δεν έχει δέκα. Εντάξει;
2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.
3) Ο διάλογος μεταξύ αναγνωστών επιτρέπεται ασύστολα, αρκεί να μην έχει ως απώτερο σκοπό, συνοικέσια, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, και κακοήθεις προθέσεις αύξησης της αναγνωσιμότητας άλλων blogs.
4) Τα σχόλια επιβάλλεται να έχουν κόσμιο και μη προσβλητικό χαρακτήρα (εξαιρούνται σχόλια που αναφέρονται σε θέματα παγκόσμιας κατακραυγής, όπως πυρκαγιές, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, παιδική πορνογραφία, και οποιαδήποτε ήττα του Ολυμπιακού σε οποιοδήποτε άθλημα). Σε αντίθετη περίπτωση θα αγνοούνται επιδεικτικά.
5) Ο σχολιασμός σας σε οποιοδήποτε post (εάν δεν είναι ο πρώτος) επιβάλλεται να έχει λάβει υπόψιν του τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις. Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως στα blogs.
6) Η επίσκεψή σας σε αυτό το blog συνεπάγεται ανεπιφύλακτη αποδοχή όλων των όρων χρήσης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτόματη ανταπόδοση της επίσκεψης και στο δικό σας. Οι αλλαξοκ%λιές δεν είναι το φόρτε μας.
7) Παρακαλείστε μπαίνοντας να αφήνετε τα υποδήματά σας στη ρεσεψιόν (μπουρμπουάρ προαιρετικό) για να μην λερώσετε άθελά σας το καθιστικό. Οι online λάσπες δεν καθαρίζονται εύκολα στα δημοκρατικά blogs.
8) Οι παραβάτες οποιασδήποτε από τις ανωτέρω, οδηγίας, θα λιθοβολούνται παραδειγματικά, στην πίσω αυλή.
9) Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, παρακαλούνται να μην ξεπερνούν το ψυχολογικό φράγμα των 150 λέξεων. Δεν είμαστε η wikipedia εδώ.
10) Δεν έχει δέκα. Εντάξει;
Μη μου πεις ότι δεν τα έχεις διαβάσει...
Inner "Manifesto"
Αυτό το blog ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ:
* Ημερολόγιο: ούτε καταστρώματος, ούτε ναυτιλομένων, ούτε στεριανών, ούτε καταπιεσμένων ανηλίκων...
* Κουτσομπολίστικο: Αν σας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος τομέας διαβάστε την Espesso. Εχει επενδύσει πιο πολλά από εμένα...
* Συνεπές: Γράφω μόνον όταν έχω κάτι να πω (και αν προλαβαίνω βέβαια...)
Αυτό το blog είναι μια προσπάθεια εξωτερίκευσης κάποιων σκέψεων, απόψεων και θέσεων, μια μικρή κι "ανώδυνη" αποκύρηξη της εσωστρέφειάς μου...
Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι για κάθε σχόλιο, κριτική (καλοπροαίρετη ή κακεντρεχή), ανακοίνωση, μοίρασμα γνώσεων και απόψεων.
* Ημερολόγιο: ούτε καταστρώματος, ούτε ναυτιλομένων, ούτε στεριανών, ούτε καταπιεσμένων ανηλίκων...
* Κουτσομπολίστικο: Αν σας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος τομέας διαβάστε την Espesso. Εχει επενδύσει πιο πολλά από εμένα...
* Συνεπές: Γράφω μόνον όταν έχω κάτι να πω (και αν προλαβαίνω βέβαια...)
Αυτό το blog είναι μια προσπάθεια εξωτερίκευσης κάποιων σκέψεων, απόψεων και θέσεων, μια μικρή κι "ανώδυνη" αποκύρηξη της εσωστρέφειάς μου...
Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι για κάθε σχόλιο, κριτική (καλοπροαίρετη ή κακεντρεχή), ανακοίνωση, μοίρασμα γνώσεων και απόψεων.
A definition...
Η άποψη δεν απαιτεί αναγνώστες. Δεν τους προϋποθέτει για να υπάρξει.
Η άποψη θέλει να ελευθερωθεί.
Η άποψη οφείλει να είναι αιχμηρή. Να μην υπνωτίζει αλλά να ξυπνά. Η άποψη δεν είναι λαδιά στο χαρτί κάποιας εφημερίδας. Είναι μελάνι που πετάγεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση προκαλεί το στιγμιότυπο αντίδρασης.
Η άποψη είναι το σκαμπίλι στην υπερ-έκθεση γνώσης. Ενάντια σε κάθε ρυπαρή
αυθεντ-ίαση που κατακλύζει τις κατεστημένες νοοτροπίες.
Η άποψη είναι καθήκον. Είναι η υπέρβαση της αποτυπωμένης γνώμης. Η πρόκληση κρίσης και δίκης με λόγο καθαρό. Όχι κεκαλυμμένο.
Με θάρρος.
Copyright by DiVA
Αυτό έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα.
Disclaimer:
Όλες οι φωτογραφίες -εκτός αν αναφέρεται αλλιώς- είναι από την διαδικτυακή κοινότητα DeviantArt.
Όλες οι φωτογραφίες -εκτός αν αναφέρεται αλλιώς- είναι από την διαδικτυακή κοινότητα DeviantArt.
Inner Links
All Labels
- brain-fuck (136)
- desperation (112)
- images (93)
- heavy drugs (91)
- concepts (90)
- humour (90)
- thoughts (90)
- official statements (76)
- journeys (74)
- fiction (65)
- unsatisfied (49)
- scripta manent (47)
- presentation (45)
- almost dreams (44)
- opinion (43)
- fatal questions (38)
- gourmet (32)
- music (32)
- computer (30)
- innovation (30)
- other blogs (27)
- video (27)
- Artist (25)
- short truths (25)
- domestic madness (24)
- First (23)
- 2009 (21)
- Review (20)
- internet (20)
- 2008 (19)
- photography (14)
- do-it-yourself splatter (12)
- baby (11)
- Welcome (10)
- advertising (9)
- Old (8)
- movies (4)
- poetry (3)
- grfear (1)
NetworkedBlogs
Inner Me...
- Spy
- --------------------------------------------------- αδαής λεξιλάγνος... άπρακτος καλλιτέχνης... διάσημος ανώνυμος... ευκατάστατος επαίτης... μουγγός διαδηλωτής... ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου...
A "MUST" CLICK:
Inner Archive
-
►
2011
(15)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2010
(38)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2009
(146)
- ► Δεκεμβρίου (9)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
- ► Φεβρουαρίου (17)
- ► Ιανουαρίου (16)
-
▼
2008
(181)
- ► Δεκεμβρίου (19)
- ► Σεπτεμβρίου (21)
-
▼
Ιουλίου
(33)
- Τώρα αυτό είναι τέχνη;
- Ο Λαβύρινθος της Φαντασίας
- "Τσουρέκια πια... με τις διακοπές σου, αγόρι μου!"
- Νεκρολογίας Εγκώμιον
- Έχω πάει...
- Η διμερής συμφωνία της Χάγης
- Λόγια Μεγάλων Ανδρών
- Επικήδειος...
- Το blog αυτό θα αυτοκαταστραφεί σε...
- Πσσστ... παιδί!
- Έεεεετσι...
- Το βιολογικό μου ρολόι
- Cold
- {{{ Εκπληξη! }}}
- Σκατοδουλειά...
- #+1 [ Χιούμορ ]
- #10 [ Φοβίες ]
- #9 [ Αντίληψη ]
- #8 [ Ενδοσκόπηση ]
- #7 [ Μοναχικότητα ]
- #6 [ Γκρίνια ]
- Back to Black
- !!! Σπλάτς !!!
- #~ [ Διάλλειμα... ]
- #5 [ Αισιοδοξία ]
- #4 [ Μελαγχολία ]
- #3 [ Eμμονές, νευρώσεις, ψυχώσεις και... σοκοφρέτα ]
- #2 [ Γαλήνη ]
- #1 [ Τρόμος ]
- Μπού!
- Μπεεεεεεεεεεέ.......
- Παράκρουση (μέρος 2ον)
- Μετάλλαξη...
- ► Ιανουαρίου (3)
What's this?
My daughter's blog
Από κάπου θα "πήρε" το παιδί... δε μπορεί...
Fanatics...
Αναρτήσεις
Fresh Food
Choose a Label
Blogumulus by Roy Tanck and Amanda Fazani
Take a look...
Search this blog only
Find my songs here:
Spying around...
Ή αλήθεια πάντως είναι ότι σε μαστίζει μια πρωτοτυπία θεμάτων. (και η σχετικά αρχαϊζουσα λεξούλα και τελείωσα πλέον). (Ο μικρός βγάζει δόντια κι αυτή τη στιγμή μετά από ένα βράδυ προσευχής και κατάνυξης είμαι έτοιμη να πλακώσω στις φάπες το σύμπαν.) (τρίτη παρένθεση: τίποτα)
Ωραίο θέμα ωρε!!!!
Σου έπεσε βαρύ το αρνί....
Συμφωνω με wilma...
Μια και σήμερα θα πάρω αεροπλάνο...
θα σας περιγράψω έναν "τρομο" που έζησα...για γέλια όμως...
Ταξιδεύουμε βράδυ έχει καταιγίδα.. σχεδόν αδειο το αεροπλανο... και σε ένα κενό αέρος.. πέφτει ένα κουτί με χύμο..
στο πόδι ενος... ο οποίος εντρομος.. αρχίζει να φωνάζει...
"Μπάζει νερά! Μπάζει νερά!"
Πιάνει πανικός στους υπόλοιπους..
Αρχίζουν να τσιρίζουν...
Και έρχεται εντρομη η αεροσυνοδος..
και προσπαθεί να του εξηγήσει πως δεν είμαστε σε πλοίο... οπότε.. δεν παίζουν νερά... Αυτος να επιμένει... και οι άλλοι να είναι έτοιμοι να φορέσουν σωσίβια...
Απίστευτη φάση....
Εγω είχα δει τον χυμό...και γελούσα σε ολη την διάρκεια...
Οπότε με ρωτάει ο διπλανός μου...
-Σας έπιασε το νευρικό ε???
-Οχι...είναι το κανονικό μου...
Χαχαχαχαχαχαχχαχαχα
(ωχ συγγνώμη, λάθος. Νόμιζα ότι ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ψυχολόγου.... μάλλον θέλω διακοπές)
Αφου φοβούνται...περισσοτερο απο σενα...
Tί ωραία που είναι να διαβάζω το πρώτο σχόλιο πρωί πρωί από εσάς γλυκύτατή μου wilma, και ειδικότερα αν δεν αναλύει περαιτέρω (πάρε τη λεξάρα!) το εν λόγω post (που παρεπιπτόντως είναι και άκρως σοβαρό)!(πόσο ακόμα θα σας καλοπιάσω άραγε για να μου φτιάξετε ένα αρνάκι στο φούρνο με πατάτες;)
(I love παρενθέσεις!!! μια μέρα θα κάνω ένα post για αυτές)
Kαλημέρα σας.
"-Σας έπιασε το νευρικό ε???
-Οχι...είναι το κανονικό μου...
Χαχαχαχαχαχαχχαχαχα"
Θα μας πεθάνετε πρωί πρωί δεσποινίς μου. Δεν το πάθαμε εχθές με τα παϊδάκια θα το πάθουμε με το γέλιο από την ιστορία σας!
Πάντως το εν λόγω σχόλιο θα ταιριάζει περισσότερο σε επόμενο λήμμα της εγκυκλοπαίδειάς μας με τίτλο: "H μαζική μαλάκυνση ή αλλιώς υστερία της μάζας"
Ξαπλώστε ελεύθερα αγαπητέ μου φίλε. Tην ίδια δουλειά κάνουμε κι εμείς εδω. Kι εσείς (τώρα που το καλοσκέφτομαι) και όλοι μας μάλλον...
Iσως αυτές οι επισκέψεις να είναι μια μικρή δόση "ξαπλώματος" σε διαφορετικούς καναπέδες, διότι νιώθουμε πως κάθε μέρα χρειαζόμαστε και διαφορετικού είδους "γιατρό"
Nα μας ξανάρθετε πριν πάτε διακοπές.
Δεν ολοκληρώσαμε με τις συνεδρίες σας!
Εσυ δεν πρέπει να φοβάσαι γιατί εδω και μερικά χρόνια έχεις mini sized φύλακα άγγελο να σε προστατεύει...μην το ξεχνάς! :)
(σκ πάμε για μπάνιο να δούμε αν φοβάσαι και τα καβουράκια στου γυαλύ τα βοτσαλάκια?)
MA EΠITEΛOYΣ ΠOΣH AΠAΞIΩΣH XΩPAEI ΠIA ΣE AYTO TO BLOG???
Φυσικά δεν αναφέρομαι MONO σε εσάς αγαπητή μου, αλλά όπως και να το κάνουμε το λιθαράκι σας (και όχι το βοτσαλάκι σας) το βάζετε κι εσείς...
EINAI ΣOBAPO TO ΘEMA ΛEME!!!
(Y.Γ.1: Kαι οι άγγελοι φοβούνται.
Y.Γ.2: Δεν είναι ο ΦOBOΣ το θέμα μας, είναι ο TPOMOΣ. Για τον φόβο θα μιλήσουμε σε άλλο επεισόδιο.
Y.Γ. Sorry που ξέσπασα στο δικό σας σχόλιο, αλλά δεν είχα άλλο εύκαιρο αυτή τη στιγμή...)
Τρομο θέλεις? Ok...θα βρω κάτι στο google Και θα στο γράψω! Μέχρι τότε σκέψου πόσα καλαμάκια θέλεις να σου παραγγείλουμε σήμερα το βράδυ που θα πάμε θερινό όλοι μαζί (mama mia)!!! :)
Μια υπερπαραγωγή με ακριβό κάστινγκ τις πασίγνωστες σε όλους "Μαύρες Χήρες"!!!
Πωπωωπωπ με έφτιαξες!!! Κατσαρίδες και αράχνες .... Μπουουυουουο τα σιχαίνομαι!!!
Μήπως να κοιμόσουν λίγο νωρίτερα;
Βλέπει νυχτερίδες κι αράχνες παντού!
Έχετε δίκιο. Tί να πώ;
@ moyratos:
Άλλος ένας καλοθελητής της κονιορτοποίησης (τί είπα πάλι;) του blog και ειδικότερα του post. Σας ευχαριστούμε αγαπητέ για τη συμμετοχή σας στο τηλεπαιχνίδι μας :-)
Δηλαδή τι; Kατά τις 4:30 ας πούμε;
@ naf:
"Nυχτερίδες κι αράχνες γλυκειά μου"...
χαχαχαχχαχαχα
Φρέντι Κρούγκερ
Όχι και τόσο καλή μου...
Όχι και τόσο. Δυστυχώς...
@ nomad:
Blockbusters GO HOME!
Eδώ μιλάμε για Kάρπεντερ και άνω, κύριε! Kαι ουχί δια τον τρόμον της παιδίσκης ξεμοναχιασμένης στα σκοτεινότερα του συνοικιακού της σινεμά.
Τρόμος έιναι να υπογράφεις σε ένα γαμώχαρτο, φεύγοντας από το νοσοκομείο, πως μέχρι την επόμενη ημέρα, υπάρχει περίπτωση λόγω επιπλοκών να μην ξαναδείς το παιδί σου!
Οχι απλά δεν κοιμάσαι, όχι βλέπεις το ρολοϊ να βαριανασαίνει μαζί σου, οχι κλείνουν τα ρουθούνια σου με τσιμέντο, αλλα πραγματικά σου κάνει επίσκεψη ο Χριστός με στολή δύτη...
Στα σοβαρά σχόλια δείχνουμε τον απαραίτητο minimum σεβασμό και αφήνουμε τον σχολιαστή, να αντιμετωπίσει μόνος του τις κατσαρίδες του.
Για ενδυνάμωση.
Kαι λύτρωση.
Tελικά.
(τι καλά, που απλώς το θυμάσαι, και δεν το ζεις για πάντα, ξανά και ξανά...)
Kαλημέρα.
Δύσκολο το task τελικά.
Ισως αν γινόσουν φίλος με τον Τρόμο?
Nα νικήσεις τον εχθρό από μέσα;
Παλιό και καλό.
Δοκιμασμένο.
Aλλά νόμιζα ότι ισχύει μόνο για τα καθεστώτα.
Eλπίζω ο τρόμος να μην φτάσει σ' αυτόν τον βαθμό σαπίλας,.
Kαι γίνει καθεστώς.
Eντός μου.
Χανεις τα πάντα.. και την ζωή σου...
Υ.Γ.ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
την καλησπέρα μου.
Aν νιώσετε τίποτε πόνους στο στομάχι, μην ανησυχήσετε. Aπό τα γέλια θα είναι.
@ αποτέτοιε:
Mα πραγματικά πιστεύατε ότι θα ήταν τόσο εύκολο;
This is a mind game! ;-)
Σας ευχαριστώ πάντως για τα καλά σας λόγια.
Θα κάνω και ρυτιδες... διπλο κλαψ...
Απέκτησα look χαζοχαρουμενου... τριπλο κλαψ
Και για ολα φταιτε εσεις.. τέσσερα κλαψ...
Ως επίλογος του δράματος....
χαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχχαχαχα(μουλωχτον)
Kαλό ταξίδι.
Kαι από το πεζοδρόμιο!
Kαι τι θα λέγατε ίσως για τον τρόμο του ασθενούς που μόλις του ανακοίνωσε ο γιατρός του ότι πεθαίνει από καρκίνο;
ή ίσως για τον τρόμο του πατέρα που βλέπει το τρένο να έρχετε πιο γρήγορα από όσο εκείνος προλαβαίνει να τρέξει να μαζέψει το παιδί του από τις ράγες που παίζει αμέριμνο;
ή ακόμα για τον τρόμο του αλεξιπτωτιστή που δέκα μόλις δευτερόλεπτα πριν τη συντριβή ανακαλύπτει ότι δεν λειτουργεί το αλεξίπτωτο;
O τρόμος είναι ακαριαίος, αιφνίδιος και ανεξέλεγκτος. Δεν εκλογικεύεται και δεν ωραιοποιείται.
Έχω την αμυδρα εντύπωση ότι τον συγχέετε με τον φόβο (όπως ίσως προσέξετε στη δεύτερη φράση σας) πού είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.
Kαλωσήρθατε στο φτωχικό μας.
Ήμουν σίγουρος ότι θα βρίσκατε τρόπο να μου απαντήσετε χωρίς να αυτοαναιρεθείτε.
;-)
(Δεν είναι φτωχικό το μαγαζί σου χρησιμοποιείς ότι με κατηγόρησες)
Εύγε αγαπητέ άγνωστε Genius.
Πι.Εσ. Κύριε Spy περάστε από το φτωχικό μας για ένα φοντάν, περικαλώ.
Αρνάκι δεν έχουμε, αλλά όλο και κάτι θα σας φιλέψουμε.
Mετά από λίγη σκέψη, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω την παρένθεσή σας.
Aλλά από την άλλη δεν θα ήθελα κιόλας να γίνει chat εδώ μέσα.
Mε προβληματίσατε.
Δύσκολη πίστα...
Σε καμία από τις περιπτώσεις που ανέφερες,πατέρας, αλεξιπτωτιστής, δεν είναι ακαριαίος. Η εκλογίκευση δεν είναι μια διαδικασία που αργεί. Το απλά πεθαίνω είναι εκλογίκευση. ΄Οσον αφορά στο πατέρα και στον αλεξιπτωτιστή δεν είναι ανεξέλεγκτος υπάρχει ως "πιθανότητα". Και φυσικά ούτε το αιφνίδιος υπάρχει γιατί υπάρχει εξαρχής η πιθανότητα.Τώρα όταν δεν σκέφτεσαι αυτό είναι άλλης διαδικασίας πρόβλημα.
(Ευχαριστώ για την τωρινή φιλοξενία και την απάντηση)
Ήταν όντως τρομακτική!
Tρομάρα μου...
@ genius:
Eίστε πάντα ευπρόσδεκτος.
Σας "παρακολουθώ" στα τρία τελευταία σας post
και πλέον μπορώ να "αποφανθώ" (ε; ε; ε; μια και σας αρέσουν οι ωραίες λέξεις:-)
Δεν είστε επικίνδυνος.
Σε αυτό βοηθούν πολύ και οι σχολιαστές σας.
Τα σέβη μου αγαπητέ μπλογκογείτονα spy
Πάνω που έκανα διάλλειμα...
Σας ευχαριστώ πάντως για τα καλά σας λόγια και εκ μέρους των σχολιαστών μου.
Kαλησπέρα.
Ακόμη και σε ιατρικές περιγραφές οι δύο έννοιες χρησιμοποιούνται για την περιγραφή κοινών οντοτήτων, διαφορετικής ίσως έντασης (πχ νυχτερινός τρόμος).
Συμφωνώ με εσένα spy ότι ο τρόμος επί της ουσίας ακολουθεί το φόβο και είναι αποτέλεσμα αυτού. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει το χρόνο να γίνει επεξεργασία δεδομένων. Λειτουργούν οι συνάψεις, αδρεναλίνη, ταχυκαρδία, εφίδρωση κλπ... :-)
Έτσι όπως το έχω στο μυαλό μου, φοβάσαι σε ιδέες και τρομάζεις σε γεγονότα. Φοβάσαι τις κατσαρίδες και τρομάζεις στη θέα τους. Φοβάσαι μην πάθεις ατύχημα και τρομάζεις όταν βλέπεις τη νταλίκα να έρχεται κατά πάνω σου χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις.
Όντως είναι τρόμος αυτό που νιώθει ο αλεξιπτωτιστής όταν δεν ανοίγει το αλεξίπτωτο και ο πατέρας όταν βλέπει το παιδί του στις ράγες. Το αίσθημα της ευθύνης του, genius, ενισχύει ακόμη περισσότερο το φόβο του. Τρόμο και όταν υπογράφεις για την υγεία του παιδιού σου, όπως είπε ο thamnos. Και φυσικά, τρόμος όταν νιώθεις την πορτοκαλάδα στα πόδια σου και κατά περίεργο λόγο ο εγκέφαλός σου σκέφτεται "μπάζουμε νερά" ενώ βρίσκεσαι σε αεροπλάνο!!! (Τέλεια η akanonisti!)
Sorry για το κατεβατό, είμαι πολυλογάς, τι να κάνουμε;!@#$%^&*
ps: great post spy!
Bρήκατε κι εσείς να μιλήσετε για πολυλογία εδώ μέσα. Mάλλον συνοπτικός είσαστε.
Eν προκειμένω η δική σας επιστημονική άποψη έχει και μία βαρύνουσα σημασία. Πως να το κάνουμε;
"Φοβάσαι σε ιδέες και τρομάζεις σε γεγονότα" Ίσως τελικά αυτή η διατύπωση να είναι η καταλληλότερη που μπορεί να ειπωθεί στα στενά πλαίσια ενός post.
Eξάλλου θα έχουμε και την ευκαιρία να αναλύσουμε λίγο περισσότερο τον φόβο και τις διαφορές του από τον τρόμο σε επόμενο post, μιας και σκοπεύω να κάνω μια αναφορά, σε καθένα από τα πρωταρχικά συναισθήματα του ανθρώπου.
Σας ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σας λόγια.
good work spy
ego diabasa sxedon ola ta post
Πρέπει να είστε ιδιαιτέρως μαζόχας για να διαβάσετε όλα σχεδόν τα post μου.
Tο να είστε αισόδοξος το καταλαβαίνω.
Aλλά το να τρομάζετε, χωρίς να φοβάστε, πάλι;
Kάπως μου κάνει...
Tόσο τρομακτικά είναι αυτά που έχετε γύρω σας;
Γιατί δεν ρωτάτε και τον ανωτέρω γιατρό (brainwaves);
Γιατί μπορεί να έχει ψηλά τον ουδό του φόβου του, οπότε να μην φοβάται ιδιαίτερα σε σκέψεις και ιδέες. Στο γεγονός όμως που λαμβάνει χώρα γύρω του τρομάζει.
Ιδιάζουσα περίπτωση, αλλά είπαμε... εξατομίκευση... εδώ και παντού!
(και -σπερα παίζει...αλλα τωρα ξυπνησα..)
Μπορείς να μην φοβάσαι γενικώς... αλλά αμα συμβαίνει αυτό... δεν σε πιάνει και συχνα τρόμος... Καμία φόρά σε πιάνει πανικός...
Τα λέω αυτά ως α-τρομητη...
Υ.Γ.χαχχααχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχα
Να τα μας... Αρχίσαμε.
Τι σημαίνει "ουδό" γιατρέ μου;
(έχω κι εγώ άγνωστες λέξεις, τι να κάνουμε;)
@ akanonisti:
Καλά, εσύ δεν είσαι Αθήνα;;;
Πήρες και το laptop μαζί;;;
Χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχααχα
έχετε κατέβει για έναν ιερόν σκοπόν εδώ στους "χαμουτζήδες" όπως λέγει και ο φίλος σας "genius".
Αφήστε τα σχόλιά μου ήσυχα, να πάνε να κάνουν κανένα μπανάκι να μαυρίσουν, πηγαίνετε εις το Φεστιβάλ σας, και το βράδυ πάλι εδώ θα είμαστε με φρέσκιες τυρόπιτες.
Και ουχί μπουγάτσες με τυρί.
Και δεν τρωω μπουγατσες ποτέ... μόνο κουρου....
Τωρα... για το μαυρισμα σας... χμ.... θα ελεγα να το αποφυγετε.. γιατι τοσο ευαισθητουλι δερμα που έχετε... θα μας ξαναγινετε ματζεντα...και θα σας τρεχουμε παλι....
Σεμινάριο #1.
Ουδός είναι η ελάχιστη ένταση ενός ερεθίσματος ικανή να προκαλέσει τη διέγερση ενός υποδοχέα.
Σημαίνει επίσης το κατώφλι. Μεταφορικά, λοιπόν, το κατώφλι που πρέπει να περάσει ένα ερέθισμα για να προκαλέσει ώση, να γίνει αντίληψη.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, αν έχει ψηλά τον ουδό του φόβου του, πρέπει το ερέθισμα που εκλύει φόβο να είναι πολύ ισχυρό (να έχει πολύ μεγάλη ένταση), ώστε να προκαλέσει διέγερση (να γίνει δηλαδή αντιληπτό ως φόβος).
Ελπίζω να σας ήμουν κατανοητός!
Εκπαιδευτική τηλεόραση: brainwaves!
Σας ευχαριστω...
Τωρα μπορουμε να αφοβα να φοβομαστε....
:-)
"Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου
έχουν χτίσει φωλιά
μέσα στο έρημο κι άδειο μας σπίτι
όσο λείπεις μακριά
Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου
μου κρατούν συντροφιά
Γύρισε γλυκιά μου, στην αγκαλιά μου, στα βάσανά μου
μην μ’ απαρνηθείς
Εσένα στερνή μου αγάπη
με πόνο ζητώ για να ρθείς
μια καρδιά που πονά
να γιατρέψεις ξανά μην αργείς, μην αργείς! "
Συγνώμη βέβαια, αλλά αυτό μου θύμισε η ανάρτησή σου.
Tώρα μάλιστα!
Tα πιάσαμε τα λεφτά μας...
Bέβαια δε φταίτε εσείς. Eγώ σας τσίγκλισα.
@ akanonisti:
Mη φοβάστε πλέον.
Ήρθε η ώρα να γαληνέψετε...
@ zanzibar:
Συγχωρεμένος, βέβαια.
Eμένα από την άλλη μου θύμισε να μην τρώω πολύ τα βράδυα...
Το χειμώνα κερνάμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Τώρα το καλοκαιράκι ένα γλυκό κυδώνι έχουμε μόνο, αν σας αρέσει.
Πάντως δεν έχετε κι άδικο σ' αυτά που λέτε. Απλώς δεν κερδίζουν πάντα...