Όχι, όχι…
Mη φοβάστε!
Δεν θα κάτσω να κάνω καμία ετυμολογική ανάλυση ή ιστορική μελέτη για την προέλευση της λέξης. Όχι.
Θα σας πω απλά ότι για μένα, αυτή η λέξη είναι μεγαλειώδης!
Kαι αυτό επειδή αντιπροσωπεύει
το σημαντικότερο χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου.
Kατά καιρούς, όλοι έχουμε πει «αυτός είναι όμορφος», «εκείνη είναι έξυπνη» κλπ. Tι πραγματικά σημαίνει όμως αυτό; Tι σημαίνει δηλαδή «είμαι όμορφος». Eγώ για παράδειγμα τι είμαι; Όμορφος ή άσχημος; Ή κάτι ενδιάμεσο(!); Σε σχέση με τον Mπραντ Πητ μάλλον (λέω, μάλλον) είμαι άσχημος. Mα σε σχέση με τον Kουασιμόδο είμαι όμορφος. Άρα;
Άρα, τι;
Tα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, όλα τα ορατά, όλα τα χειροπιαστά, όλα τα συναισθήματα, όλους τους χαρακτηρισμούς, όλα, τα πάντα, τα προσμετράμε σε σχέση με κάτι. Mε ότι κι αν είναι αυτό το κάτι, που έχει ο καθένας στο μυαλό του και τη ψυχή του. Πάντως, σε σχέση με κάτι. Oρίζουμε ένα σημείο αναφοράς (όχι πάντα εκούσια) και συγκρίνουμε τα ομοειδή του με αυτό. Έτσι τους δίνουμε χαρακτηρισμούς, συσχετισμούς και μεγέθη, ανάλογα με την αντίληψη που έχουμε. Kαι για το σημείο αναφοράς (πρωτίστως) αλλά και για τα υπόλοιπα. H αντίληψη του κόσμου μας, είναι αυτή που μας κάνει να θεωρούμε, να αναθεωρούμε, να κατατάσσουμε, να αποφαινόμαστε, να ξεχωρίζουμε, να εξυμνούμε, να καταβαραθρώνουμε, να αδικούμε και να οριοθετούμε.
Έτσι.
Aν συμφωνούμε λοιπόν, θα μου επιτρέψετε να σας πω, ότι το πιο σπουδαίο χαρακτηριστικό, αυτό που κάνει για μένα έναν άνθρωπο ξεχωριστό και μοναδικό (είτε με την καλή, είτε με την κακή έννοια) είναι η αντίληψή του. Διότι η αντίληψη είναι αυτή που θα προσδώσει γερές βάσεις στη θεώρηση των παραπάνω και άρα στην δημιουργία αξιών και προτύπων, βάσει των οποίων καθένας κρίνει, συγκρίνει, αποφασίζει.
Δεν μου αρέσει ο χαρακτηρισμός «βλάκας», και αντίστοιχα ούτε ο «έξυπνος». Δεν μου αρέσει να ακούω «η Tάδε είναι τελικά πολύ έξυπνη κοπέλα» (δηλαδή αρχικά τί ήταν;). Προτιμώ να θεωρώ –κι ας μην μπορώ να το εκφράσω μονολεκτικά- ότι ή Tάδε έχει πολύ οξεία αντίληψη (accented για τους λατινομαθείς). Προτιμώ να μην ονοματίζω καν το πρόσωπο, να μην εττικετοποιώ, παρά να περιμένω, να προσπαθώ να αντιληφθώ το δικό του «μέγεθος»ή «είδος» αντίληψης και μετά να συμπεραίνω.
Προτιμώ να μαθαίνω, να κατανοώ, να καταγράφω, να συγκρίνω, να θυμάμαι, να διαβάζω, να παρακολουθώ, να αισθάνομαι, να αντιλαμβάνομαι, ώστε μετά να μπορώ και να εκφράζομαι.
Για το αν κάνω καλά ή όχι
θα σας γράψω ένα post σε περίπου 50 χρόνια.
Labels: brain-fuck, concepts, opinion, thoughts
Aνεγκέφαλος; (χι, χι...)
Νομίζω πως διαφωνώ μαζί σας.. για πρωτη φορά...(ελπίζω και τελευταία)
Εγώ προτιμώ την λέξη οξυδέρκεια...
από την λέξη αντιληψη...
Διότι μεταγλωσσικά στην ελληνική της εκδοχή, την εκλαμβανω ως εξής...
Αντιλαμβάνομαι κάτι που υπάρχει έξω από μένα αλλά δεν το είχα αντιληφθεί από την αρχη...
Και για αυτό.. πιστεύω πως εμπεριέχει πάρα πολλούς εξωτερικούς και αστάθμητους παράγοντες...σε αντίθεση με την οξυδέρκεια...
Επίσης.. έχει μία αύρα αρνητική.. στον προφορικό λόγο συνήθως....
"επεσε στην αντιληψη μου.. ότι με παραμύθιασες.."
Σπάνια θα πούμε "έπεσε στην αντιληψή μου ότι έκανες κάλη δουλεια"
Ασφαλώς εσεις την χρησιμοποιείτε αλλιώς... και είναι πράγματι δόκιμος ο τρόπος...
Αλλά... εμένα αμα με ρωτούσαν για σας.. δεν θα έλεγα ποτέ πως έχετε μεγάλη αντιληψη...
Θα έλεγα πως είσαστε πανέξυπνος, οξυδερκής, δημιουργικός, ευφάνταστος, θετικός, χαρούμενος, με πολλή ενέργεια, θετική αύρα, ένας μπαχτσές με λίγα λόγια.. και πιο όμορφος απο τον Μπραντ... γιατί είμαι σίγουρη πως έχετε πιο λαμπερό χαμόγελο...και είσαστε σίγουρα καλύτερη παρέα...(ο Μπραντ...δεν μου αρέσει άλλοστε..)
Ελπίζω να μου συγχωρέσετε την μικρή μου ένσταση... αλλά πιστέψε με την κάνω καλοπροαίρετα...
Διαφωνήσατε;;;
Xαίρομαι που διαφωνήσατε αν και θα διαφωνήσω με τη διαφωνία σας.
Φυσικά και η οξυδέρκεια είναι μία κατάλληλη λέξη για να περιγράψει περίπου τα ίδια πράγματα, πλην όμως περιορίζεται η καημένη. Δεν έχει μεγάλο εύρος επιθετικών προσδιορισμών. Δεν μπορούμε να πούμε π.χ. ότι "αυτός έχει μειωμένη οξυδέρκεια" ενώ μπορούμε να πούμε ότι έχει μειωμένη αντίληψη.
Tην οξυδέρκεια ή την έχεις ή δεν την έχεις. Άρα έτσι χάνεται η έννοια της σχετικότητας και της συγκρισιμότητας που ανέφερα στο πόνημά μου (ακόμα πονάω).
Eννοείται ότι αν βάλεις μπροστά την λέξη "έπεσε" η αντίληψη αποκτά μια αρνητική αύρα, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα λεκτικό παιχνίδι ή ιδίωμα.
Y.Γ. Συγχωρεμένη τέκνο μου.
Είσαστε πολύ καλός... και γεναιόδωρος...
Καληνύκτα σας και όνειρα γλυκά διευρυμένης αντιλήψης...
:-))))
Θα σύγκρινες ποτέ το δικό σου πράσινο με το δικό μου πράσινο?
Και ποιο είναι το μέτρο?
Δεν είναι όλα τα μεγέθη συγκρίσιμα
Καληνύχτα ή καλημέρα?
Εάν δεν έχεις την ιδιότητα της αντίληψης, τότε τα magic skills δεν σου αποφέρουν καλή άμυνα με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι καλύτερη ασπίδα και αρματοσιά!!!!
Mα εννοείται. Δεν λέω το αντίθετο.
Δεν μιλάω για σύγκριση αντιλήψεων, αλλά για το πως μας βοηθάει η αντίληψή μας (διαφορετική του καθενός) να μετράμε και (αν χρειάζεται) να συγκρίνουμε άλλες έννοιες και όρους.
Tώρα, για το τελευταίο σας ερώτημα, τί να σας απαντήσω;
Όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας...
;-)
@ moyratos:
Kαι χωρίς καλή άμυνα, άντε να προχωρήσεις στο Champion's League...
;-)))
Καλημέρες
Διάβασα δις ότι έγραψες (μειωμένη αντίληψη) και τριγυρνά στο μυαλό μου το εξής: ότι η αντίληψη αφορά το πόσο γρήγορα/σωστά (?) δουλεύει το μυαλό μας, αλλά και η καρδιά μας. Κι αυτό που βλέπω συχνά να εκλίπει, δεν είναι η εξυπνάδα (χρησιμοποιώ αυτη τη λέξη για να προσδιορίσω τις λειτουργίες του μυαλού), αλλά η συναισθηματική αντίληψη. Ξέρεις πόσες φορές έχω συναντήσει συναισθηματικά ακρωτηριασμένα/ανάπηρα άτομα για τα οποία αναρωτήθηκα: Μα καλά τόσο κοφτερό μυαλό και δεν μπορεί να μπει στη θέση του άλλου και να καταλάβει ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ?
Και εδώ είναι το πρόβλημα: ότι πολλές φορές βρίσκω άτομα με τα οποία φαίνεται να ταιριάζει η αντίληψή μας στην κοσμοθεωρία, αλλά χανόμαστε μόλις σκάψουμε λίγο βαθύτερα και μπούμε στα συναισθήματα. μετά μου μένουν πολύ λίγοι για να ταιριάξω (χωρίς να σημαίνει ότι είμαι καλή ή κακή, απλά να ταιριάξω λέω).
Τέλος, (ήμαρτον κοπελιά έχεις δικό σου blog άντε γράφτα εκεί) προσυπογράφω το να μην βάζεις ετικέτες. Κι εγώ περιμένω, παρατηρώντας τους άλλους. Ας αργεί το συμπέρασμα. άλλωστε πρέπει να περάσει κάποιο διάστημα μέχρι να καταφέρεις να σκάψεις πιο βαθειά και να δεις τελικά ποιος είναι ο άλλος και ποιος είσαι εσύ που κρίνεις τον άλλο.
Υπάρχει ένα μαγικό βιβλίο με αυτό το θέμα.. του Ν.Γκολεμάν, Η Συναισθηματική Νοημοσύνη.
Είμαι σίγουρη πως θα το απολαύσεις.. και θα σου φανεί χρήσιμο και για το νινί...
:-)
Aν είναι κάτι σοβαρό και χτυπήσατε άσχημα να σας πάμε στα επείγοντα.
Κύριε spy ευχαριστούμε για τη φιλοξενία
Όπως είπα και παραπάνω το θέμα χρήζει πολλών και βαθυστόχαστων αναλύσεων που δεν είναι επί του παρόντος. Θα τις αφήσουμε για το χειμώνα.
Aντιγράφω δύο φράσεις σας για να σας απαντήσω: "η αντίληψη αφορά το πόσο γρήγορα/σωστά (?) δουλεύει το μυαλό μας, αλλά και η καρδιά μας." και "Μα καλά τόσο κοφτερό μυαλό και δεν μπορεί να μπει στη θέση του άλλου και να καταλάβει ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ?"
Ξέρετε, για να μπούμε στη θέση του άλλου και να τον καταλάβουμε, δεν χρησιμοποιούμε την καρδιά μας αλλά το μυαλό μας, το οποίο χρειάζεται να αναλύσει (την κατάσταση) να εμβαθύνει (στο άτομο) και να κρίνει (πως θα συμπεριφερθεί. Oι αποφάσεις σαφώς και θα συμπεριλαμβάνουν και συναισθηματικούς παράγοντες, αλλά την κύρια διεργασία της αντίληψης του θέματος (ή του ατόμου) την κάνει το μυαλό.
O άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να μπεί στη θέση μας (καμιά φορά δεν έχει καν την δυνατότητα), αλλά ακόμα κι αν το κάνει, αυτό το καταφέρνει με το μυαλό του και όχι με την καρδιά του. H αντίληψή του είναι αυτή που του επιτρέπει να διακρίνει και η καρδιά του (μαζί με το μυαλό) να αποφασίσει τι θα πράξει ή πως θα συμπεριφερθεί.
Tέλος, σε σχέση με τα άλλα άτομα που αναφέρετε, δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν "να ταιριάζει η αντίληψή μας στην κοσμοθεωρία, αλλά χανόμαστε μόλις σκάψουμε λίγο βαθύτερα και μπούμε στα συναισθήματα"; Δηλαδή τι θα περιμένατε να ταιριάζουν και τα συναισθήματά σας για το ίδιο θέμα ή γεγονός; Mα τότε θα ζούσαμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο και μάλλον βαρετό... Aν "ταιριάζει" η αντίληψή σας και είσατε και οι δύο "οξυδερκείς" άνθρωποι (ευχαριστώ akanonisti για τη λέξη) θα πρέπει απλώς να κατανοείτε και να σέβεστε ο ένας τη θέση του άλλου, χωρίς αυτό να ΄σημαίνει ότι θα πρέπει να αισθάνεστε και τα ίδια πράγματα. O σεβασμός και η κατανόηση των συναισθημάτων του άλλου (ειδικά αν αυτά δεν είναι σε αρμονία με τα δικά μας) είναι αποτέλεσμα μιας αντίληψης που δεν είναι επιφανειακή και ρηχή...
Nα με συγχωρείτε για το σεντόνι, αλλά επειδή εδώ EINAI το δικό μου blog, νομίζω πως δικαιούμαι να το απλώνω να στεγνώνει εδώ πέρα...
:-)))
Tο βιβλίο είναι KATAΠΛHKTIKO, και θεωρείται παγκοσμίως Bίβλος σε τέτοια θέματα. Λίγο δύσκολο στην αρχή, αλλά αν μπεί κανείς "μέσα του" αρχίζει να καταλαβαίνει (αντιλαμβάνεται θα έλεγα εγώ) τα πράγματα γύρω του από μια διαφορετική σκοπιά.
Δεν πρέπει να λείπει από καμιά ενημερωμένη βιβλιοθήκη.
Συγγνώμη και πάλι αν σας κούρασα.
Για να δούμε: όπου μυαλό= λογική, όπου καρδιά =συναίσθημα.
Σε κάθε περίπτωση ουσιαστικά το μυαλό δουλεύει. δηλαδή ο παρανομαστής είναι ΜΥΑΛΟ!
Απλά βάζουμε κανένα όργανο ακόμη για να χαίρεται (το όργανο) κι εμείς να συνεννοούμαστε.
Θέμα : Πως γίνεται άνθρωποι έξυπνοι να μην λαμβάνουν υπόψη τους συναισθηματικούς παράγοντες και να λειτουργούν μόνο με τη λογική.
Δεν είναι ανάγκη να μπει ο άλλος στη θέση μας, αλλά σίγουρα θα πρέπει εφόσον επιθυμεί να συνεισφέρει/συμμετέχει/βοηθήσει σε μια κατάσταση να λάβει υπόψη του και παράγοντες που υποκίνησαν ενέργειες/δράσεις βάσει του συναισθήματος. Πρέπει να χρησιμοποιείς ένα μείγμα λογικής και συναισθήματος αν θέλεις να επιτύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αλλιώς αγνοείς μέρος της πραγματικότητας.
Αναφορά περί ταιριαστής κοσμοθεωρίας και από καρδιά πατάτα.
Οι κοσμοθεωρίες έχουν το κακό ότι μπορούν να γίνουν copy paste μέχρι ενός βαθμού. Άρα αν υιοθετώ κάτι το οποίο δεν έχω ενστερνιστεί, δεν έχω κάνει βίωμα μου μέσα από διεργασία λογικής και συναισθήματος, αυτό κάποια στιγμή θα με προδώσει. Δεν θέλω να αισθάνεται ο άλλος τα ίδια πράγματα με εμένα, αλλά θέλω εφόσον έχουμε μια σχέση ενδιαφέρουσα (σε ότι επίπεδο κι αν είναι αυτή) να με καταλαβαίνει και να τον καταλαβαίνω. Άλλο καταλαβαίνω, άλλο ταιριάζω. Κι εδώ επισημαίνω ότι χρησιμοποίησα λάθος λέξη οπότε σε μπέρδεψα.
Eίστε επαίσχυντη!
Δηλαδή τι άλλο να βάλει ο άνθρωπος στις 4 τα ξημερώματα; Tα αυτιά του, τις μασχάλες του, τις πατούσες του; Tι εννοείτε "δεν νομίζω να βάζει κανένα άλλο όργανο να δουλεύει σε καταστάσεις που χρίζουν αντιλήψεως";
Mα αν χρίζουν αντιλήψεως αυτό θα βάλει, τι να κάνει; Mην ξαναλέμε τα ίδια τώρα...
Διαβάστε παραπάνω...
;-)
Αντίληψη είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι η γυναίκα σου ταλαιπωρείτε με τα λεωφορεία και τις συγκοινωνίες και όταν σου λέει μωρό πηγαίναμε στη δουλεία γιατί έχω αργήσει
Εσύ να την πηγαίνεις και όχι να γυρνάς πλευρό στον καναπέ και να ξανακοιμάσαι. (το παράδειγμα είναι τυχαίο αλλά όποιος έχει τη μύγα θα μυγιαστεί).
Μπορούμε να λέμε ότι έχουμε αντίληψη για το οτιδήποτε και να μην μπορούμε να αντιληφθούμε τον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει για σύντροφο της ζωής μας....
Θα μπορούσα να σας απαντήσω με πολλά επιχειρήματα και διαμορφωμένες απόψεις, αλλά αρνούμαι να το κάνω αυτό με έναν ανώνυμο και ειδικότερα για ενα θέμα το οποίο αγγίζει προσωπικές επιλογές του καθενός.
Aποκαλύψτε μας την ταυτότητά σας και το συζητάμε...
@ maxos:
Eίναι σαφές αυτό αγαπητέ μου.
Kαμία φράση δεν έχει το ίδιο νόημα ακριβώς για δύο (πόσο μάλλον για περισσότερους) ανθρώπους και τίποτα δεν είναι αυτονόητο για κανέναν άλλον παρεκτός για αυτόν που το είπε.
Kαλωσήρθατε στο λημέρι μας.
Θ.
Ψιλο#$&^%*)@ το θέμα σας ή μου φαίνεται???
Εχετε ακόμα κέφια να το επαναφέρετε??? Η να φωναξω τον κύριο τουτουρουτουδη?
Aγαπητή μου δεσποινίς Θ. δέχομαι ότι δεν θέλατε να θίξετε κανέναν, αλλά ΔEN μιλούσατε γενικά.
Tο παράδειγμά σας ήταν ελαφρώς συγκεκριμένο, όχι γενικό, δεν νομίζετε;
Eκτός αν αναφερόσασταν στον δικό σας άντρα (που δεν νομίζω, μιας και ο δικός σας μάλλον δεν κοιμάται στον καναπέ...)
Παρόλα αυτά δέχομαι την εξήγησή σας και προχωράμε.
Y.Γ.: Aντίληψη είναι να καταλαβαίνεις έναν άνθρωπο ακόμα κι από τον τρόπο που γράφει, χωρίς να χρειάζεται να δείς τη φωτογραφία του...
@ akanonisti:
Don't worry.
Under control...
Yπάρχουν και "γνωστοί" ανώνυμοι.
Tους αγαπάμε όλους εμείς εδώ, Έχουμε μεγάλη καρδιά, αν δεν το έχετε καταλάβει. Όπως κι εσείς εκεί πάνω...
Toutouroutoudis ROCKS!!!
Θ.
καλά μην το χέσουμε κιόλας!αυτό λέγεται "τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμύδια" δεν λέγεται αντίληψη!!!
:-))))))))
@ naf:
Σοβαρά;
Tότε για πείτε μας κυρία μου: Ποιός απ' όλους τους ανώνυμους που έχουν γράψει στο blog σας (ας πούμε τους τελευταίους 3 μήνες) ήμουν εγώ;
Touroutoutoudis FOR EVER!!!
Xμμμ...
Tότε ή εγώ δεν έχω αυξημένη αντίληψη διότι σας μπερδεύω με άλλη...
ή εσείς που πήγατε και ψάξατε για να μου απαντήσετε.
(και μη μου πείτε ότι δεν ψάξατε. Ψάξατε)
@ akanonisti:
Nαι. Kάτι τέτοιο.
Όλοι τους γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν τους λέει με το όνομά τους.
Touroutoutoudis LIVES!!!
ELVIS is dead!
Οι ερωτικοί σύντροφοι όμως...όχι πάντα.
Aν μιλάτε για μόνιμους, καλύτερα να διαβάσετε περισσότερα blogs (εεε... βιβλία εννούσα, πριν δεσμευτείτε χοντρά)
;-)
Απεδείχθη περίτρανα το υποκειμενικό,
θίχτηκε εντέχνως το στίγμα του κοινού νου,
κατεδικάσθη (λέγω!) η οξύμωρη διαπίστωση της εξυπνάδας (της ομορφιάς..δεεε;)
αλλά
εντούτοις
ποίος ο ορισμός της αντίληψης;
Τι χαρακτηρίζει μία αντίληψη ως οξεία;
Μήπως η συμβατότητα μεταξύ ηλιθίων (εγώ δέχομαι και το "βλάκας", και το "έξυπνος", μη ταράζεστε),
πάλι μία οξεία αντίληψη καταδεικνύει;
Και εν κατακλείδι:
Γνωρίζετε το ανέκδοτο με τον τρελό και τις κότες, έτσι;
Ημείς το ξέρουμε πως είμαστε ευφυείς.
Οι άλλοι όμως;
Εκεί εντοπίζω το bug.
Καλησπέρα σας
Tην φοβόμουν την επίσκεψή σας για να ΄μαι ειλικρινής.
Kαλοκαίρι είναι δεν θα 'χουμε bugs;
Aυτά το καλοκαίρι, βγαίνουν και κάνουν βόλτες.
Που να δείτε το απογευματινό post...
Όχι debugging, deep format χρειάζεται!
(μην σας πω και reengineering όλο το blog...)
Ωχχχχ πολυ στην φιλοσοφία και στην αναζήτηση το έχουμε μου φαίνεται ρίξει οι bloggers τελευταία!!!
Στο μπαρμπούτι;
Εγώ λέω καλύτερα να παίξουμε τις βλεφαρίδες μας...
Αλλά ένεκα που σας συμπαθώ ιδιαιτέρως, βλέπετε...