Αναδημοσιεύω απλώς ένα υπέροχο κείμενο από το πολύ καλό blog "Ο Άλλος Ρε..." με τίτλο "Λύκος". Είναι από τα ομορφότερα κείμενα που έχω διαβάσει σε blog, και περιγράφει με έναν ονειρικό σχεδόν τρόπο την απύθμενη διαφορά ανάμεσα στην μοναχικότητα (που λατρεύω) και τη μοναξιά (που μισώ).
Απολαύστε:
Λύκος
Την ένοιωσε, δεν την είδε. Πρώτα την ένοιωσε. Όπως ο λύκος το θήραμα. Πλησίασε με τον αέρα που υπόσχεται θύελλες. Την μύρισε. Αυτή τη μυρωδιά κάτω απ το άρωμα. Η βασανιστική ισορροπία που παίζει με την μικρή φλέβα στο λαιμό. Άρωμα, γυναίκα. Γυναίκα άρωμα.Γυναίκα. Κι αυτός λύκος.
"Γειά σου είμαι η Κατερίνα. Από δω ο Γιάννος"
Γύρισε και την είδε. Αυτή ήταν η Κατερίνα. Και αυτός κάποιος. Κάποιος που τη συνόδευε. Αυτή ήταν λοιπόν η Κατερίνα. Γνωστή ηθοποιός. Με τον αέρα της. Παιδί κάποιας παλιάς θύελλας. Μάνα κάποιας καινούριας.
Έλαμπε. Σταύρωσε τα τεράστια πόδια της και πάνω της σταυρώθηκαν τα βλέματα του κόσμου. Άπλωσε τα χέρια της σαν υπόσχεση και σε λίγο το γέλιο της. Γέλαγε. Μισόκλεινε τα μάτια και γέλαγε. Δυό μικρές ρυτίδες εμφανίζονταν σε κάθε μάτι. Ήταν σίγουρος πως αγνοούσε την ομορφιά τους. Τη φοβόταν. Πόσο όμορφη ήταν.
Χάθηκε μέσα στην κουβέντα της μεγάλης παρέας και ύστερα αναδύθηκε. Με τα μαύρα της μαλλιά, με το γέλιο της, με το κλάμα της. Ναι το κλάμα της. Κανένας δεν τον καταλάβαινε. Μόνο αυτός. Ο λύκος.
Γύρισε τα μάτια του και είδε τον Γιάννο. Αρκετά μικρότερος. Δεν ήξερε τι σημαίνει θύελλα. Τι θα πει ναυάγιο. Πώς κοιτάει ο λύκος. Ο Γιάννος ασχολιόταν "με πέτρες". Εννοούσε με διαμάντια και η φράση ήταν το ακρότατο σύνορο του χιούμορ του. Η Κατερίνα γέλαγε με το κλάμα της. Διαχεόταν, διέκοπτε, πρωταγωνιστούσε. Παντού. Με τον αέρα αυτού που κυριαρχεί, με τη μπόρα αυτού που φοβάται.
"Σ αρέσει το κρασί" τη ρώτησε
"Πολύ" του απάντησε
"Αυτό φταίει;"
"Όχι"
Την ήξερε. Ήξερε τι θα του απαντούσε. Ήξερε τι έπρεπε να τη ρωτήσει. Της το είπε.
"Σε ξέρω. Ξέρω πώς τρως, πώς κάνεις έρωτα. Ξέρω πως θες να σε ταίσω με τα δάχτυλα, ξέρω πως θες να ταράξω την κατασκευασμένη ηρεμία σου, ξέρω πως προτιμάς τη θύελλα που μπορώ να εξαπολύσω απ αυτή που μπορεί να ξεσπάσει μέσα σου".
Χαμογέλασε. "Το νοιώθω αυτό που λες" του απάντησε, "μήπως φταίει η ομοιότητα που λένε όλοι πως έχω με την πρώην σου"
Γέλασε αυτός. "Φταίει η ομοιότητα που έχεις με όλες τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν άλλες αλλά δεν αντέχουν ούτε αυτό που είναι ούτε την αλλαγή"
Ήπιε μια γρήγορη γουλιά από το ποτήρι της και κοίταξε λοξά προς τη μεριά του Γιάννου.
"Θέλεις να βρεθούμε να τα πούμε, με ενδιαφέρει η άποψή σου" του είπε
"Όχι, γιατί είσαι αλογάκι της Παναγίας"
"Τι;"
"Τρως αυτόν που ερωτεύεσαι γιατί δεν τον αντέχεις. Δεν αντέχεις την απαίτηση που έχει η ίδια η επιλογή σου. Θες να υπάρχεις χωρίς κόστος και αυτό είναι το κόστος σου. Μοναξιά λέγεται. Με θόρυβο.Γι αυτό διάλεξες τον "πετρά". Είσαι αυτοκαταστροφική"
Τα μάτια της γυάλισαν. Πίστεψε πως θα κλάψει. Γύρισε όμως στην παρέα και άρχισε να γελά χωρίς λόγο. Έκανε και αυτός το ίδιο. Σαν λύκος γύρισε αργά το κεφάλι προς τον Γιάννο και τον ρώτησε:
"Εσύ που ασχολείσαι με διαμάντια έχεις δει τι χρώμα έχει το διαμάντι όταν το βγάζει ο "ντιγκαμαν" από τις λάσπες στη Σιέρα Λεόνε"
"Βέβαια από διάφανο ως μαύρο"
"Όχι φίλε μου"
"Αφού έχω δει"
"Έχει το χρώμα απ' το θολό βλέμα της μοναξιάς. Της μοναξιάς μιας γυναίκας ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους"
[[[ Διαβάστε το κείμενο μαζί με τα σχόλια στην αρχική του ανάρτηση εδώ. ]]]
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Now on the... Wall
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ
1) Ο συγγραφέας του παρόντος blog έχει όλη την καλή διάθεση να απαντήσει σε κάθε σχόλιο, αναγνώστη, περαστικού, ακόμα και άσχετου. Εσείς επιβάλλεται να έχετε την καλή θέληση να περιμένετε. Δεν είμαι μονίμως online.
2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.
3) Ο διάλογος μεταξύ αναγνωστών επιτρέπεται ασύστολα, αρκεί να μην έχει ως απώτερο σκοπό, συνοικέσια, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, και κακοήθεις προθέσεις αύξησης της αναγνωσιμότητας άλλων blogs.
4) Τα σχόλια επιβάλλεται να έχουν κόσμιο και μη προσβλητικό χαρακτήρα (εξαιρούνται σχόλια που αναφέρονται σε θέματα παγκόσμιας κατακραυγής, όπως πυρκαγιές, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, παιδική πορνογραφία, και οποιαδήποτε ήττα του Ολυμπιακού σε οποιοδήποτε άθλημα). Σε αντίθετη περίπτωση θα αγνοούνται επιδεικτικά.
5) Ο σχολιασμός σας σε οποιοδήποτε post (εάν δεν είναι ο πρώτος) επιβάλλεται να έχει λάβει υπόψιν του τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις. Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως στα blogs.
6) Η επίσκεψή σας σε αυτό το blog συνεπάγεται ανεπιφύλακτη αποδοχή όλων των όρων χρήσης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτόματη ανταπόδοση της επίσκεψης και στο δικό σας. Οι αλλαξοκ%λιές δεν είναι το φόρτε μας.
7) Παρακαλείστε μπαίνοντας να αφήνετε τα υποδήματά σας στη ρεσεψιόν (μπουρμπουάρ προαιρετικό) για να μην λερώσετε άθελά σας το καθιστικό. Οι online λάσπες δεν καθαρίζονται εύκολα στα δημοκρατικά blogs.
8) Οι παραβάτες οποιασδήποτε από τις ανωτέρω, οδηγίας, θα λιθοβολούνται παραδειγματικά, στην πίσω αυλή.
9) Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, παρακαλούνται να μην ξεπερνούν το ψυχολογικό φράγμα των 150 λέξεων. Δεν είμαστε η wikipedia εδώ.
10) Δεν έχει δέκα. Εντάξει;
2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.
3) Ο διάλογος μεταξύ αναγνωστών επιτρέπεται ασύστολα, αρκεί να μην έχει ως απώτερο σκοπό, συνοικέσια, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, και κακοήθεις προθέσεις αύξησης της αναγνωσιμότητας άλλων blogs.
4) Τα σχόλια επιβάλλεται να έχουν κόσμιο και μη προσβλητικό χαρακτήρα (εξαιρούνται σχόλια που αναφέρονται σε θέματα παγκόσμιας κατακραυγής, όπως πυρκαγιές, σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, παιδική πορνογραφία, και οποιαδήποτε ήττα του Ολυμπιακού σε οποιοδήποτε άθλημα). Σε αντίθετη περίπτωση θα αγνοούνται επιδεικτικά.
5) Ο σχολιασμός σας σε οποιοδήποτε post (εάν δεν είναι ο πρώτος) επιβάλλεται να έχει λάβει υπόψιν του τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις. Η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως στα blogs.
6) Η επίσκεψή σας σε αυτό το blog συνεπάγεται ανεπιφύλακτη αποδοχή όλων των όρων χρήσης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτόματη ανταπόδοση της επίσκεψης και στο δικό σας. Οι αλλαξοκ%λιές δεν είναι το φόρτε μας.
7) Παρακαλείστε μπαίνοντας να αφήνετε τα υποδήματά σας στη ρεσεψιόν (μπουρμπουάρ προαιρετικό) για να μην λερώσετε άθελά σας το καθιστικό. Οι online λάσπες δεν καθαρίζονται εύκολα στα δημοκρατικά blogs.
8) Οι παραβάτες οποιασδήποτε από τις ανωτέρω, οδηγίας, θα λιθοβολούνται παραδειγματικά, στην πίσω αυλή.
9) Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, παρακαλούνται να μην ξεπερνούν το ψυχολογικό φράγμα των 150 λέξεων. Δεν είμαστε η wikipedia εδώ.
10) Δεν έχει δέκα. Εντάξει;
Μη μου πεις ότι δεν τα έχεις διαβάσει...
Inner "Manifesto"
Αυτό το blog ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ:
* Ημερολόγιο: ούτε καταστρώματος, ούτε ναυτιλομένων, ούτε στεριανών, ούτε καταπιεσμένων ανηλίκων...
* Κουτσομπολίστικο: Αν σας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος τομέας διαβάστε την Espesso. Εχει επενδύσει πιο πολλά από εμένα...
* Συνεπές: Γράφω μόνον όταν έχω κάτι να πω (και αν προλαβαίνω βέβαια...)
Αυτό το blog είναι μια προσπάθεια εξωτερίκευσης κάποιων σκέψεων, απόψεων και θέσεων, μια μικρή κι "ανώδυνη" αποκύρηξη της εσωστρέφειάς μου...
Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι για κάθε σχόλιο, κριτική (καλοπροαίρετη ή κακεντρεχή), ανακοίνωση, μοίρασμα γνώσεων και απόψεων.
* Ημερολόγιο: ούτε καταστρώματος, ούτε ναυτιλομένων, ούτε στεριανών, ούτε καταπιεσμένων ανηλίκων...
* Κουτσομπολίστικο: Αν σας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος τομέας διαβάστε την Espesso. Εχει επενδύσει πιο πολλά από εμένα...
* Συνεπές: Γράφω μόνον όταν έχω κάτι να πω (και αν προλαβαίνω βέβαια...)
Αυτό το blog είναι μια προσπάθεια εξωτερίκευσης κάποιων σκέψεων, απόψεων και θέσεων, μια μικρή κι "ανώδυνη" αποκύρηξη της εσωστρέφειάς μου...
Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι για κάθε σχόλιο, κριτική (καλοπροαίρετη ή κακεντρεχή), ανακοίνωση, μοίρασμα γνώσεων και απόψεων.
A definition...
Η άποψη δεν απαιτεί αναγνώστες. Δεν τους προϋποθέτει για να υπάρξει.
Η άποψη θέλει να ελευθερωθεί.
Η άποψη οφείλει να είναι αιχμηρή. Να μην υπνωτίζει αλλά να ξυπνά. Η άποψη δεν είναι λαδιά στο χαρτί κάποιας εφημερίδας. Είναι μελάνι που πετάγεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση προκαλεί το στιγμιότυπο αντίδρασης.
Η άποψη είναι το σκαμπίλι στην υπερ-έκθεση γνώσης. Ενάντια σε κάθε ρυπαρή
αυθεντ-ίαση που κατακλύζει τις κατεστημένες νοοτροπίες.
Η άποψη είναι καθήκον. Είναι η υπέρβαση της αποτυπωμένης γνώμης. Η πρόκληση κρίσης και δίκης με λόγο καθαρό. Όχι κεκαλυμμένο.
Με θάρρος.
Copyright by DiVA
Αυτό έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα.
Disclaimer:
Όλες οι φωτογραφίες -εκτός αν αναφέρεται αλλιώς- είναι από την διαδικτυακή κοινότητα DeviantArt.
Όλες οι φωτογραφίες -εκτός αν αναφέρεται αλλιώς- είναι από την διαδικτυακή κοινότητα DeviantArt.
Inner Links
All Labels
- brain-fuck (136)
- desperation (112)
- images (93)
- heavy drugs (91)
- concepts (90)
- humour (90)
- thoughts (90)
- official statements (76)
- journeys (74)
- fiction (65)
- unsatisfied (49)
- scripta manent (47)
- presentation (45)
- almost dreams (44)
- opinion (43)
- fatal questions (38)
- gourmet (32)
- music (32)
- computer (30)
- innovation (30)
- other blogs (27)
- video (27)
- Artist (25)
- short truths (25)
- domestic madness (24)
- First (23)
- 2009 (21)
- Review (20)
- internet (20)
- 2008 (19)
- photography (14)
- do-it-yourself splatter (12)
- baby (11)
- Welcome (10)
- advertising (9)
- Old (8)
- movies (4)
- poetry (3)
- grfear (1)
NetworkedBlogs
Inner Me...
- Spy
- --------------------------------------------------- αδαής λεξιλάγνος... άπρακτος καλλιτέχνης... διάσημος ανώνυμος... ευκατάστατος επαίτης... μουγγός διαδηλωτής... ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου...
A "MUST" CLICK:
Inner Archive
-
►
2011
(15)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2010
(38)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2009
(146)
- ► Δεκεμβρίου (9)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
- ► Φεβρουαρίου (17)
- ► Ιανουαρίου (16)
-
▼
2008
(181)
- ► Δεκεμβρίου (19)
- ► Σεπτεμβρίου (21)
-
▼
Ιουλίου
(33)
- Τώρα αυτό είναι τέχνη;
- Ο Λαβύρινθος της Φαντασίας
- "Τσουρέκια πια... με τις διακοπές σου, αγόρι μου!"
- Νεκρολογίας Εγκώμιον
- Έχω πάει...
- Η διμερής συμφωνία της Χάγης
- Λόγια Μεγάλων Ανδρών
- Επικήδειος...
- Το blog αυτό θα αυτοκαταστραφεί σε...
- Πσσστ... παιδί!
- Έεεεετσι...
- Το βιολογικό μου ρολόι
- Cold
- {{{ Εκπληξη! }}}
- Σκατοδουλειά...
- #+1 [ Χιούμορ ]
- #10 [ Φοβίες ]
- #9 [ Αντίληψη ]
- #8 [ Ενδοσκόπηση ]
- #7 [ Μοναχικότητα ]
- #6 [ Γκρίνια ]
- Back to Black
- !!! Σπλάτς !!!
- #~ [ Διάλλειμα... ]
- #5 [ Αισιοδοξία ]
- #4 [ Μελαγχολία ]
- #3 [ Eμμονές, νευρώσεις, ψυχώσεις και... σοκοφρέτα ]
- #2 [ Γαλήνη ]
- #1 [ Τρόμος ]
- Μπού!
- Μπεεεεεεεεεεέ.......
- Παράκρουση (μέρος 2ον)
- Μετάλλαξη...
- ► Ιανουαρίου (3)
What's this?
My daughter's blog
Από κάπου θα "πήρε" το παιδί... δε μπορεί...
Fanatics...
Αναρτήσεις
Fresh Food
Choose a Label
Blogumulus by Roy Tanck and Amanda Fazani
Take a look...
Search this blog only
Find my songs here:
Spying around...
Δεν είναι ότι δεν είχα τι να γράψω για τη μοναχικότητα. Τη σπουδαία αυτή κατάσταση στην οποία περιέρχεται κάποιος είτε μόνιμα είτε περιστασιακά, για να ενδοσκοπήσει, να αποστασιοποιηθεί, ή να στοχαστεί.
Προτίμησα όμως αντί να σας προσφέρω άλλο ένα σεντόνι αναλύσεων επί αναλύσεων να δημοσιεύσω (αντιγράψω) αυτό το υπέροχο κείμενο, πρώτον διότι μου έχει καρφωθεί σαν πύρινο σπαθί στο μυαλό και δεύτερον διότι μια καλλιτεχνική φλέβα την έχουμε (εγώ και το blog μου) και ξέρουμε να εκτιμούμε την ομορφιά στις λέξεις.
Νομίζω πως σας στενοχώρησα ή τουλάχιστον σας προβλημάτισα.
Γιατί όμως;
Ο Λύκος (της ιστορίας μας τουλάχιστον) μπορεί να βλέπει τόσο βαθειά, αλλά έχει τη γνώση, να νιώθει και τον πλούτο και το κάλλος, τη σοφία να επιλέγει και να αυτοπροστατεύεται, και την εμπειρία να απομακρύνεται.
Ο Λύκος ήταν πάντα μια παρεξηγημένη ύπαρξη. Δεν κατασπαράσει ότι βρει μπροστά του, δεν επιτίθεται χωρίς λόγο, προστατεύει με αυτοθυσία τα μικρά του και παρόλο που τον συναντούμε σε αγέλες συχνά, η φύση του είναι μοναχική.
Όσο για τη δυνατότητά σας να κρύβεστε, την είχατε πάντα και την έχετε ακόμα. Είναι στο χέρι σας να επιλέξετε με ποιούς θα το κάνετε αυτό. Διότι από τους υπόλοιπους ΔΕΝ κινδυνεύετε.
Μόνον να κερδίσετε έχετε.
Καλησπέρα.
ωραία περνάμε ε?
Ο ΄πετράς΄ παίρνει ότι βλέπει, ο λύκος ότι αισθάνεται, κ αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Οπως λεει κ ο σοφός στίχος: άλλα μου λεν τα μάτια σου κ άλλα η καρδιά σου...
Ποιός όμως πλέον κοιτάζει πραγματικά στα μάτια τον άλλο??? Κανείς.
Μονο το πρτοφόλι κοιτούν και τα prada.
Μακάρι όλοι να φορούσαν prada στην ψυχή τους.
Κουράστηκα όμως ρε φίλε, μας έχεις κάνει την ψυχολογία ΑΝΣΑΝΣΕΡ.
ουφ.
Αν ναι... γρήγοραν στο πυρ το εξώτερο!!!!!!!!
Πολύ δυνατόν το κείμενο που διαλέξατε αγαπητέ... και καμια φορά η επιλογή είναι πιο δύσκολη από το γράψιμο...
Εχετε καλό γούστο...και για μίαν ακόμα φοράν μας ανταμοίψατε για την πίστην μας στο βλογ σας...
Υ.Γ.Ολίγον ποντιακόν ακούστηκε αυτό...αλλά οκ...΄΄εχει και το νι την χάρην του....
2ονΥ.Γ.δώρο στους λύκους...ένα τραγουδάκι...λέει μεν για αλεπούδες.. αλλά...είναι και αυτά άγρια ζωάκια του Θεού...
http://www.youtube.com/watch?v=70oeD9_R6OU
Αν κουραστήκατε αγαπητέ μου φίλε, μπορείτε να κατέβετε σε όποιον όροφο επιθυμείτε. Το ασανσέρ φτάνει μέχρι τον ενδέκατο. Το stop είναι πάνω δεξιά (αν έχετε vista).
@ akanonisti:
Η επιλογή ΠΑΝΤΑ είναι δύσκολη υπόθεση (ειδικά αν δεν σου αρέσουν οι μετάνοιες).
Εγώ και η αγέλη μου, σας ευχαριστούμε για το δωράκι.
Ωραίο το κείμενο. Δεν μπορώ να σχολιάσω γιατί δεν ήμουν καλός με τα κείμενα και γενικότερα επειδή δεν διαβάζω βιβλία δεν ξέρω και να τα αναλύω. Πάντως ο Λύκος σαν ζώο έχει πάντα το ένστικτο του αρπακτικού και κάποιες στιγμές χωρίς να το περιμένεις μπορεί να κατασπαράξει.
Δεν πουλάει το θέμα, ε;
Επειδή εγώ όμως είμαι στριμμένο άντερο, σιγά μην ενδώσω και σας βάλω παραλίες με ψαράκια!
Πάρτε το επόμενο για να μάθετε να κάνετε κοπάνα.
(έως και την φοβάμαι ενίοτε)
Η μοναξιά, σου επιβάλεται.
Σήμερα ανακάλυψα δύο υπέροχα μπλογκς. Το δικό σου, και τού Αλλου.
Νάσαι καλά. Καλώς σας βρήκα!
Η μοναξιά στη θεολογία αποδίδεται με μια εικόνα απόλυτου σκότους όπου ο άνθρωπος βρίσκεται πλάτη με τον συνάνθρωπο, νιώθει την παρουσία του, αλλά δεν μπορεί να τον δει.
Ελπίζω απ'όλα αυτά η μοναξιά να είναι απλά ένα κακό όνειρο που κρατά όσο ένας μικρός ύπνος.
Μ...
Kαλημέρα σας και καλωσήρθατε.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
(πιστεύω και "ο Άλλος" θα σας ευχαριστεί κι εκείνος).
Σας έχω επισκεφθεί μερικές φορές, και σας έχω συναντήσει και σε άλλα blogs, αλλά δεν έχω αξιωθεί ακόμα να αφήσω ένα σχόλιο της προκοπής.
Oι διακοπές αργούν, και η δουλειά ολοένα και πληθαίνει...
@ M...:
H μοναξιά κρατά όσο αποφασίσει το απρόσιτο, εσωτερικό σας alter ego. H μοναχικότητα όσο αποφασίσετε εσείς η ίδια.
Και το blog επίσης.
Κειμενοποιεί εικόνες.
Αλλά οι λέξεις πάντα ....ανάπηρες.
(εκ μέρους του κειμένου πρέπει να σας ευχαριστήσει "άλλος")
Πάντως, όλοι χρειαζόμαστε που και που , δεκανίκια.
Aκόμα και οι λέξεις.
Τώρα ως προς τον τρόπο απόδοσης των ιδεών σας θεωρώ πως περισσότερο ταυτίζεστε με το σοφιστή Πρωταγόρα και λιγότερο με το φιλόσοφο Σωκράτη.
Και επειδή δεν είναι στις προθέσεις μου να σας ψέξω μοιράζομαι μαζί σας ένα ευφυές ανάγνωσμα που είδα αποτυπωμένο σε τοίχο γειτονιάς του Πειραιά:
"Τα μεγάλα μυαλά μιλούν για ιδέες, τα πρακτικά για γεγονότα και τα μικρά για τους γείτονες..."
Θεωρώ πως το δικό σας εμπίπτει στην πρώτη κατηγορία.
Μ...
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων:
Tο "απρόσιτο, εσωτερικό σας alter ego" δεν απευθυνόταν αποκλειστικά σε σας. Ήταν μια γενικόλογη έκφραση.
(θα με κάνετε να κοκκινίσω μ' αυτά που λέτε, κι αυτό είναι ένα προνόμιο που θα 'θελα να το έχει ο ήλιος στις διακοπές μου...)