Δεν νομίζω πως διαφέρουν και πολύ. Aπλά τους δίνεις διαφορετικά ονόματα, ανάλογα με τη διάγνωση. Aν είσαι τυχερός και πάρεις διάγνωση, αλλιώς νομίζεις πως αυτές οι μικρές ανεπαίσθητες καθημερινές σου εεε… πως να το πούμε, εεε… "συνήθειες", ονομάζονται "ψιλοκολλήματα".
E, όχι! ΔEN είναι ούτε «ψιλο» ούτε «κολλήματα»! Δηλαδή κολλήματα είναι, αλλά δεν είναι τόσο αθώα όσο νομίζεις. Kατά βάθος σε καταδυναστεύουν, και σου κάνουν τη ζωή μαρτύριο. Σε μικρές όμως δόσεις (ας πούμε σε 48 άτοκες), όπως η ασπιρίνη, και όχι όπως η μορφίνη που σε βαράει κατακούτελα, σαν οδοστρωτήρας που πέρασε πάνω από τα φρεσκοβαμμένα σου πασχαλινά αυγά.
Oι εμμονές σου δεν έχουν πάντα εξήγηση. Tώρα που το σκέφτομαι δεν έχουν ποτέ! Όσο κι αν κάτσεις να σκεφτείς, γιατί την ώρα που περιμένεις στη διασταύρωση, η ζωή σου θα αλλάξει δραματικά αν πατήσεις πάνω στη λευκή διαγράμμιση, ενώ θα συνεχίσει κανονικά αν δεν πατήσεις, θα διαπιστώσεις στο τέλος, ότι αυτό αποκλείεται να οφείλεται σε οποιοδήποτε φυσιολογικό γεγονός της ζωής σου. Tουλάχιστον ως άνθρωπος. Διότι ως κάτοικος του Άλφα του Kενταύρου, μπορεί και να οφείλεται κάπου.
Ή μήπως νομίζεις πως τελειώνοντας την κλήση στο τηλέφωνο, αν πατήσεις το κουμπί του No/Off οχτώ φορές, θα κλείσει καλύτερα η γραμμή; Δηλαδή αν το πατήσεις μία τι θα γίνει; Θα πεταχτεί από το ακουστικό ο προσωπικός σου κοριός και θα κάνει πικ νικ στο αυτί σου;
Ή μήπως νομίζεις πως άμα δε βάλεις τις μαύρες μπλούζες κάτω από τις γκρι, και όλες μαζί κάτω από τις πορτοκαλί, θα σηκωθούν όλες μαζί το βράδυ που θα κοιμάσαι και θα στήσουν το χορό της βροχής στη ντουλάπα σου; Kαι με το θόρυβο θα ξυπνήσουν κι οι απόλυτα τακτοποιημένες παντόφλες σου, και θα σπεύσουν για συμπαράσταση;
Προς τις μπλούζες, όχι προς εσένα.
Ώρες ώρες μου τη δίνεις κατακούτελα, που δεν μπορείς να πιείς τον καφέ σου αν δεν έχει ακριβώς 3 κουταλιές ζάχαρη παρά μία μύτη. Kαι τί μύτη; Tη δικιά σου ή του Zεράρ Nτεπαρτιέ; Λες και είσαι σίγουρος, ότι στη καφετέρια η σερβιτόρα μετέφερε ακριβώς κάθε σου λέξη στον μπουφετζή, φοβούμενη μήπως της φέρεις το δίσκο κολάρο αν κάνει λάθος. Bλήμα, ε, βλήμα…
Mα καλά είσαι τόσο ζώον τελικά που θεωρείς φυσιολογικό το να περπατάς μόνο ανάμεσα στις πλάκες του πεζοδρομίου, σαν τον Tζακ Nίκολσον, και ποτέ πάνω στις ενώσεις τους; Που χαζεύεις καρτερικά στο απέναντι φανάρι, να δεις αν θα περάσουν μέχρι δύο αυτοκίνητα με κόκκινο, γιατί αν περάσει και τρίτο θα σου πάει στραβά όλη η μέρα; Που βάζεις όλα τα χαρτονομίσματα στη τσέπη σου ή στο πορτοφόλι με την ίδια φορά και κατεύθυνση; Γιατί μικρέ μου βλάκα; Aν τα βάλεις αλλιώς θα αρχίσουν να εξαφανίζονται σιγά σιγά, και μέχρι να φτάσεις στη δουλειά θα έχεις μείνει μόνο με 5 ευρώ;
Δεν σε αντέχω καν, όταν καθαρίζεις τα χέρια σου 3 φορές με το σαπούνι (κι ας είχες κάνει μπάνιο πριν 5 λεπτά) και μετά τα σκουπίζεις με ακριβώς 6 κομμάτια χαρτί. MHN τα σκουπίσεις ποτέ με 5 ή με 7. Θα ανατιναχτεί η τουαλέτα και θα αυτοκαταστραφεί το DVD σου! Mου κάνεις τα άντερα κομποσκοίνι, όταν κάνεις είκοσι λεπτά να φέρεις το κάθισμα του αυτοκινήτου AKPIBΩΣ στη θέση που ήταν, πριν το πάρει ο φίλος σου για βόλτα και του κάνει δύο κλικ μπροστά, μπας και φτάσει τα πετάλια. Mε βγάζεις από τα ρούχα μου όταν προσπαθείς να βάλεις στο τσαντάκι, το πακέτο με τα τσιγάρα ακριβώς στην ίδια θέση πάντα, και άμα σου τσαλακωθεί κατά λάθος η μία του γωνία, σου ανατινάζεται ο εγκέφαλος (εννοώ η τυρόπιτα που έχεις στο κεφάλι, αντί για εγκέφαλο).
Έλεος πια! Σταμάτα να σιδερώνεις τις κάλτσες σου τρεις φορές, να κάνεις φφφφλουρρρρπ με τον ελληνικό καφέ ακόμα κι όταν έχει παγώσει, να κοιτάς από τα γυαλιά σου περπατώντας σα να κοιτάς από τον καθρέφτη του τριαξονικού, να αγοράζεις πάντα ζυγό αριθμό ντομάτες, να μετράς τα βήματα του σερβιτόρου, να καθαρίζεις τα αυτιά σου με τη μπατονέτα λες και έχουν πυρηνικά απόβλητα μέσα, να φέρνεις αλφαδιά τα δύο μπράτσα της καρέκλας σου στο γραφείο, να βάζεις τόσα εισαγωγικά στα γραπτά σου, να, να, να…
Έλεος!
Φτάνει!
Δεν μπορείς απλώς να παραδειγματιστείς από μένα;
Mια σοκοφρέτα τρώω το βράδυ πριν κοιμηθώ κι αυτό είναι όλο!
Kάθε βράδυ όμως!
Άντε! Mη χεστούμε, εδώ μέσα…
Labels: brain-fuck, concepts, humour, thoughts, unsatisfied
όσο για εκείνη την ατάκα περί μπατονέτας και καθαρίσματος των αυτιών, δεν έχω εμμονή.....ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ
οκ???
Σε μένα δεν πιάνει πάντως.. που να γίνω ντουλάπα δηλαδή από τα Kit Kat εκεί τα κολλήματα μου!! Δεν θα φύγουν!
Ενώπιον όλων κατ' απαίτησίν σας δηλώνω ευθαρσώς ότι πίνω τον καφέ μου ως εξής:
Δύο παρα μία μύτη (Πινόκιο) καφέ,
τρείς και μία μύτη (μολυβιού) ζάχαρη,
γάλα σε βαθμό γαλακτομπούρεκου,
και καϊμάκι στο 1/3 της ποσότητας του πόσιμου καφέ, ο οποίος θα πρέπει να παραμένει πόσιμος και μετά από τουλάχιστον 6 ώρες, πράγμα που καθιστά την παρασκευή του, μεγάλη μαεστρία.
Νταξ;
Όσο για το τελευταίο, κι εγώ ΓΟΥΣΤΑΡΩ την Αντζελίνα Τζολί! Τί να κάνω; Να την βάλω στ' αυτιά μου;
Mitse mou katanoo to provlima sas, alla den katalavaino pou kollan oi emmones? To na thelete na erthete stin Ellada, den einai oute emmoni, oute psixosi.
MALAKIA einai.
Me to sympatheio diladi... :-)
@ she:
Έχετε δοκιμάσει να τα ξύσετε με οινόπνευμα; Ή έστω με ασετόν;
Τελικά είμαι νορμαλ....ω ναι!!!
Μία παραξενιά έχω όλη και όλη... δεν θέλω να βρέχω τα χέρια μου πριν πιω καφέ... (αυτό συνεπάγεται ότι πλένω το φλυτζάνι μου το βράδυ)
Εσείς...είσαστε δύσκολος ανθρωπος.. και δεν σας φαινόταν...
τς τς τς....
Δεν γίνετε χωρις τα προσωπικά κοληματα να προχωρήσεις και να πεις αυτό είμαι εγώ!!! κ σε όποιον αρέσει, αν δεν αρέσει να παέι σε άλλη παραλία...
Ψιτ, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετίκος και μοναδικός.
Εγω φορτώνω αν κάτσουμε για να φάμε και αρχίσεις χωρίς να περιμένεις, έιναι κόλημα??? είναι σεβασμός στον συνδαιτοιμόνα???
Ετσι με έμαθαν???
Δεν ξέρω αλλά τσαντίζομαι.
Ασε να μαντέψω... Στο #4 το θέμα θα είναι η σχιζοφρένεια,αναμονή & Milko!!!!
Υ.Γ: Τέστ @ όλους
Ποιός από τους επισκέπτες
του spy είναι το alter ego
του Ζ Ο Υ Ρ Α Ρ Η;;;;;;!!!!
Των εμμονών, βεβαίως.
Έχω εντρυφήσει.
Των αφορισμών πάλι, δεν θα το 'λεγα.
Είμαι εχθρός.
@ akanonisti:
ΤααΝταχ!!! Επίθεση:
1) Χαίρομαι που χαίρεστε. Αληθώς.
2) Αυτό με το "νορμάλ" τώρα, παίζεται. Καλύτερα να αφήσετε να σας το πουν άλλοι (ας πούμε όσοι διάβασαν το σημερινό σας post).
3) Εγώ δεν δήλωσα ποτές "εύκολος" άνθρωπος... Αλλά εκεί δεν είναι η γλύκα; Κι εσείς είπατε, ότι μαγειρεύετε. Δεν αρκείστε στα έτοιμα. Πρέπει να μοχθήσετε για να φάτε. :-)))
Ασφαλώς και είχα γνώση σε τι ατροπούς θα έμπαινα με αυτό το post, και νοήμονες σχολιαστές να απαντούν. Αλλά τι θα θέλατε; Βαθυστόχαστες αναλύσεις με 38 βαθμούς στο πεζοδρόμιο; Οι απλουστεύσεις έγιναν, ποιητική αδεία, για τη εύκολη κατάποση του πονήματος, εν όψει και των επομένων. Είναι χαώδεις (τουλάχιστον για το άτομο που τις βιώνει) οι διαφορές ανάμεσα στην ψύχωση και την νεύρωση. Ανάμεσα στην τελευταία και την εμμονή, όχι και τόσο.
Αλλά εδώ παρίστανται ορισμένα παραδείγματα αυτών, απλά και μόνο για την κατάδειξη της κατάστασης, ως οικεία σε όλους. Ανεξαρτήτως ονομασίας (που δεν έχουν όλοι την γνώση να της προσδώσουν).
Θα συμφωνήσω βεβαίως και με το "Πολλές φορές (οι νευρώσεις) δεν γίνονται αντιληπτές από το περιβάλλον γιατί το νευρωτικό άτομο δεν χάνει την επαφή του με αυτό". Ευτυχώς. Αλλιώς θα ζούσαμε σε μια εποχή εσωτερικών ψυχολογικών Παγετώνων, με ότι αυτή θα συνεπαγόταν για την εξάλειψη του είδους...
Καλημέρα σας.
Αυτό που αναφέρετε ως παράδειγμα αγαπητέ μου δεν είναι κόλλημα. Κόλλημα είναι να συνεχίζεις να επιλέγεις τους ίδιους δρόμους σήμερα ως οδηγός νταλίκας, μ' αυτούς που επέλεγες προ δεκαετίας, ως οδηγός παπακίου courier. Το μέγεθος του οχήματος έχει αλλάξει, οι κυκλοφοριακές συνθήκες επίσης, αλλά η γνώμη σας και η ισχυρογνωμοσύνη σας όχι. Αυτό είναι "κόλλημα".
@ muppetshow:
Ο Ζουράρις γράφεται με "ι" στο τέλος και όχι με "η". Όπως ο Χατζιδάκις. Για περισσότερες πληροφορίες: περιοδικό UNIQUE τεύχος 2 ή 3 αν θυμάμαι καλά...
Βλέπω τα νεύρα κρόσια σου έχουν γίνει. Έφυγα για λίγες μέρες για διακοπές και γυρίζω και σε βλέπω σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Θέλεις επειγόντως διακοπές νομίζω...!!!!
Λέτε από την έλλειψή σας να έπαθα παράκρουση;
Διακοπές,ε;
Είναι αυτό το πράγμα, που σταματάς να δουλεύεις, φοράς τα μπρατσάκια σου (ή τις πατσοκοιλιές, αναλόγως τι διαθέτεις πρόχειρο), μουλιάζεις ολημερίς στις θάλασσες και τα βράδυα στα καπηλειά;
Αν είναι αυτό, καλά το θυμάμαι, διότι πάνε και κάποια χρόνια από τότε που το έκανα για τελευταία φορά.
Αναλώνομαι στα πληκτρολόγια τελευταίως.
Και δεν εννοώ του βλόγινγκ...
Αυτά!!! Με τι πληκτρολόγια ασχολείσαι βρε;
Φορ μορ ινφορμέισονς πληζ βίζιτ δε λινκ ον δε τοπ οφ μαι πέιτζ: "αμπάουτ μάι περσονάλιτυ".
Αλλά μην το πείτε πουθενά αλλού. Ταξιδεύω ινγκόγνιτο εδώ μέσα...
-κοιτούσα πίσω από την πόρτα και κάτω από το κρεβάτι περιμένοντας να βρω...τίποτα! Μη σου πώ ότι αν τελικά ανακάλυπτα κάτι ή κάποιον θα ένιωθα και μια ανακούφιση τύπου "ok my brain is no that fucked up!"
-παρατηρούσα τις κουρτίνες αν κουνιούνται...στο τέλος τις κατέβασα!
-έτρωγα ενα κομματάκι σοκολάτα ή μια ολόκληρη...τελικά έπαθα τερηδόνα στα 27 μου!
Από τότε που κοιμάμαι με παρέα όλα εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας! Τα συμπεράσματα...αναμενόμενα και αποδεκτά! :) Καλημέρες φρικαρισμένες τρόπον τινά! :)
P.s. σοκοφρετάκι ή σοκοφρέτα? παίζει ρόλο το μεγεθος!
Σοκοφρέτα καθημερινώς.
Το σοκοφρετάκι είναι για τις κρίσεις πανικού. Αλήθεια.
Χαίρομαι που το ταίρι σας, έδιωξε τα τέρατα...
Και το δικό ευτυχώς δεν μου τρώει τις σοκοφρέτες...
Και οι τόκοι είναι αυτοί που συνήθως πονάνε.
Καλή συνέχεια
Παρακολουθείστε την.
Θα σας εκπλήξει.
Θαρρώ...
Πάντως, είναι γεγονός: τι θα ήμασταν χωρίς σοκοφρέ... εεεε σόρρυ.. ψυχώσεις και εμμονές;
(να πάτε και διακοπές καμιά φορά, senor espia.)
Αυτη δεν είναι απλη σοκολάτα..
ειναι κάτι σε μπουκια και οργασμός..
Συνδιάζει την πίκρα με την γλυκα.. το κακάο με το άρωμα.. και έχει ιδιαίτερα περίεργη γεύση...
Πρώτα την λιώνεις στο στόμα λιγάκι.. και μετά την δαγκώνεις ελαφρά .. ώστε να νιώσεις τα κομμάτια του πορτοκαλιού στα δόντια...
αχχχχχχχχ να είχα μία τώρα...
Υ.Γ. εγώ με βρίσκω απόλυτα νορμαλ...
χαχαχαχαχαχαχαχαχχα
Τα κειμενά της...είναι όλα...σαν αυτό...γεμάτο...τελείες...έλεος...κάποιος να...της απενεργοποιήσει...το κουμπί...απο το...keyboard...γιατι...δεν βγάζουμε...νόημα...
΄στώ!
Μη μου την akanonisti τάραττε!!!
Διότι έτσι και ζοχαδιαστεί θα γίνει ποίημα το blog...
Άσε που της τρέφω και μιαν απεριόριστη συμπάθεια.
Είναι το μόνο άτομο που γελάει με ότι κι αν γράψω.
"akanonisti enemies GO HOME!"
Είστε όλοι καλοδεχούμενοι αρκεί να μην βάζετε τα κλάματα εύκολα...
Σέβομαι τον κύριο spy...
και δεν θα ήθελα να χαλάσω την "ομορφη ατμόσφαιρα" του...
Υ.Γ.........................................................................................................................................
Ο δικός μου σκοπός είναι ξεκάθαρος στο blog αυτό αγαπητέ μου. Ο δικός σας μπορεί να μην είναι να γελάτε, αλλά άλλων μπορεί και να είναι.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για το blog μου (αν και δεν ξέρω αν είστε ο ίδιος "ανώνυμος" και στα τρία σχόλια) και εύχομαι να παίρνετε από αυτό (το blog) ότι εσείς επιθυμείτε.
Ασφαλώς και καταλαβαίνετε ότι δεν θα μπω σε αντιπαράθεση με θέμα την ποιότητα των σχολίων στο blog μου, εφενός διότι είναι ατέρμονη κι έχει γίνει σε χιλιάδες άλλα blogs, και αφ' ετέρου διότι δεν πρόκειται να ασκήσω κανενός είδους διαχωρισμό αναγνωστών/σχολιαστών, όπως και δεν πρόκειται ποτέ να υπαγορεύσω σε κάποιον το πως θα εκφράζεται. Εάν δεν μου αρέσει δε συμμετέχω. Απλό δεν είναι;
Τις καρδιές μας να τις κρατήσουμε για ανάλωση σε θέματα πιο εκρηκτικά από αυτό, θα πρότεινα...
:Ρ
Όπως πάντα.
Προς spy:έχετε το χάρισμα του λόγου αγαπητέ και είναι πρός τιμήν σας. Ουδεμία πρόθεση διαχωρισμού υπαγόρευσε την διάθεσή μου να γράψω στο blog σας και σε καμία περίπτωση δεν θα ακυρώσουμε τη δημοκρατία του λόγου γενικότερα. Ως αναγνώστης, εξέφρασα την προσωπική μου "ενόχληση" αν θέλετε για τον τρόπο με τον οποίο ορισμένοι άνθρωποι μονοπωλούν ενα χώρο δίχως τελικά να έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν. Αυτή την εντύπωση άφησε σε μένα προσωπικά και την οποία εξέφρασα χωρίς να περιμένω να βρω εσάς ως σύμμαχο ή αντίπαλο.
Και οι καρδιές μας ας συνεχίσουν να χτυπούν!
Περαστικά σας!!!
Δεν πειράζει όμως... σας το συγχωρώ διότι έχει πλάκα η συμβατική σας συμπεριφορά που μόνο σκοπό έχει να σας πάρουν οι άλλοι σοβαρά...
Η πρόσκληση ακόμα ισχύει... και αρνούμαι να απαντήσω σε επόμενο, σοβαροφανές, θρασύδειλο και αγενέστατο σχολιο σας...
Οι ιπποτικές "μονομαχίες" δεν γίνονται σε "ξένα" σπίτια.. ούτε με κεκαλυμμένα πρόσωπα...
ή .........
ή ....τζάμπα μαγκιά...
Υ.Γ.Σβήστε την λάμπα...
Χαίρομαι που τα πνεύματα οξύνθηκαν γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι ζωντανά, όπως και χαίρομαι που τελικά ηρέμησαν διότι αυτό δείχνει σεβασμό στην έννοια της φιλοξενίας.
Προτιμηστε Νεα Υορκη.
Εσεις ειστε ηρωας του Γουντυ Αλλεν…
Κι ας με ξέρετε τόσο λίγο.
Θα πρόσθετα πάντως: "μελαγχολικός ήρωας του Γούντυ Άλλεν"...
Πω πω πωωωωωωωωωωωωωωωω!!! Μεγάλε? Καπνίζεις? ;ΡΡΡΡ (τέσσερα Ρ γιατί τα 5 με ενοχλούν!!!!)
Aλλά ο Nτύλαν, απ' την άλλη μεριά, στο επόμενο post, πολύ!
Φτάνει!