Κάποιες φορές κλείνω τα μάτια
και ονειρεύομαι πως έχω πολλά πόδια κι άλλα τόσα παπούτσια.
Έτσι περπατάω τα βράδυα μου ολομόναχος σε δεκάδες μέρη ταυτόχρονα, και ρουφάω το μεδούλι από κάθε συνοικία που πέφτει στα δόντια μου.
Βολτάρω στην Πειραϊκή, καπνίζω στα παγκάκια της Μαβίλλη, χορεύω βαριά ζεϊμπέκικα στην Τρούμπα, ψωνίζω στη Φυλής, χαζεύω τα τσιμεντένια κουτιά της Κηφισίας.
Άλλοτε, βαρύς και ράθυμος μεθάω σιωπηλά στην πλατεία Μέμου, ή στέκομαι αμίλητος σ’ έναν τοίχο στην Καισαριανή, κι άλλοτε μασάω ταμπάκο και φτύνω βρισιές στις γραμμές του Ρέντη, ή στις βιτρίνες της Γλυφάδας.
Καμιά φορά δραπετεύω κιόλας. Ταξιδεύω με τρένα θλιβερά στην Κομοτηνή ή στην Τρίπολη, βαριανασαίνω σε λεωφορεία για τα Γιάννενα, ή οδηγάω με διακόσια το τρακαρισμένο μου αμάξι προς την Καβάλα και μετά το ρίχνω στη θάλασσα για Θάσο.
Άμα έχει ζέστη, λιώνω στα κακοτράχαλα σοκάκια της Αμοργού ή της Σχοινούσας, ή ξαπλώνω στο μαλακό χώμα του Πηλίου κάτω από καστανιές με φύλλα κόκκινα και κίτρινα.
Σπάνια,
βολτάρω στα στενά του Άμστερνταμ, χαζεύω τις βιτρίνες της Όξφορντ Στρητ, πίνω ένα Glühwein στο Δημαρχείο του Μονάχου, ή ακόμα σκαλίζω σχέδια σε τοίχους στις γέφυρες της Φλωρεντίας.
Μια φορά, σαλτάρησα, και πήγα στον Κρόνο!
Ναι, στον Κρόνο...
Αλήθεια.
.
.
.
.
.
.
.
και ονειρεύομαι πως έχω πολλά πόδια κι άλλα τόσα παπούτσια.
Έτσι περπατάω τα βράδυα μου ολομόναχος σε δεκάδες μέρη ταυτόχρονα, και ρουφάω το μεδούλι από κάθε συνοικία που πέφτει στα δόντια μου.
Βολτάρω στην Πειραϊκή, καπνίζω στα παγκάκια της Μαβίλλη, χορεύω βαριά ζεϊμπέκικα στην Τρούμπα, ψωνίζω στη Φυλής, χαζεύω τα τσιμεντένια κουτιά της Κηφισίας.
Άλλοτε, βαρύς και ράθυμος μεθάω σιωπηλά στην πλατεία Μέμου, ή στέκομαι αμίλητος σ’ έναν τοίχο στην Καισαριανή, κι άλλοτε μασάω ταμπάκο και φτύνω βρισιές στις γραμμές του Ρέντη, ή στις βιτρίνες της Γλυφάδας.
Καμιά φορά δραπετεύω κιόλας. Ταξιδεύω με τρένα θλιβερά στην Κομοτηνή ή στην Τρίπολη, βαριανασαίνω σε λεωφορεία για τα Γιάννενα, ή οδηγάω με διακόσια το τρακαρισμένο μου αμάξι προς την Καβάλα και μετά το ρίχνω στη θάλασσα για Θάσο.
Άμα έχει ζέστη, λιώνω στα κακοτράχαλα σοκάκια της Αμοργού ή της Σχοινούσας, ή ξαπλώνω στο μαλακό χώμα του Πηλίου κάτω από καστανιές με φύλλα κόκκινα και κίτρινα.
Σπάνια,
βολτάρω στα στενά του Άμστερνταμ, χαζεύω τις βιτρίνες της Όξφορντ Στρητ, πίνω ένα Glühwein στο Δημαρχείο του Μονάχου, ή ακόμα σκαλίζω σχέδια σε τοίχους στις γέφυρες της Φλωρεντίας.
Μια φορά, σαλτάρησα, και πήγα στον Κρόνο!
Ναι, στον Κρόνο...
Αλήθεια.
.
.
.
.
.
.
.
45 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Στον Δημιουργό.
Αυτό που πραγματικά έχω ανάγκη αυτή τη στιγμή είναι να πάω στην Σουηδία.. ίσως είναι η τελευταία μου ελπίδα.. ποιός ξέρει...ο Κρόνος θα δείξει..
(πάλι έχασα την πρωτιά κι απ' την τσαντίλα μου δεν ξέρω τι λέω..φτού!)
($%&*#@^&*%###&&&)
να δοκιμάσεις και ένα ταξίδι στην ψυχή σου: αυτή θα είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια απο όλες.
μπονζουρ!
Και έλεγα πού σας ξέρω.. πού σας ξέρω... ή μήπως τελικά δεν ήσασταν εσείς;...
Καλησπέρα
(α. συγγνώμη δεν κρατήθηκα. άλλωστε κάποιος έπρεπε να αναλάβει το θλιβερό χρέος του να γράψει το πιο προβλέψιμο λογοπαιγνιο! και β. τελικά πρέπει να μάθω οπωσδήποτε πώς μπαινουν τα διαλυτικά)
μετά απο αυτες τις εξυπναδες, να συμπληρωσω οτι ηταν πολυ ωραιο κειμενο, πολυ ταξιδευτικό..
Μπα. Εκείνο καταλήγει στο Βερολίνο, όχι στον Κρόνο.
:)
@ apos:
(παρακαλώ το "Δ" να το γράφετε με μικρό και όχι κεφαλαίο, διότι θα μας πάρουν με τις πέτρες εδώ μέσα.
@ manetarius:
Μα καλά, ΟΛΑ τα μανιτάρια δεν έχουν 4 πόδια; Γιατί το τονίζετε;
(τρίτη ΚΑΙ τέταρτη: ε, δεν το καταφέρνουν δα και ολοι αυτό...)
@ ιμμαήλ:
Λείπετε συχνά κι έχετε χάσει επεισόδια. Εκεί ταξιδεύουμε τώρα.
Άλλος ήταν. Όταν πήγαινα εγώ η Αφροδίτη ήταν ανάδρομη (ή ο Ερμής ήταν;) και ήσαντε στην άλλη πλευρά του ήλιου.
@ deadend mind:
Πατάτε shift + τόνο και το γράμμα που θέλετε. Μα καλά σας βασανίζουν τέτοια ερωτήματα και δεν ρωτάτε;
@ mamma:
Επιτέλους, ένας λογικός άνθρωπος εδώ μέσα!
με την ευχή τα ταξίδια σας να μη σταματήσουν ποτέ
(Οι επιλογές κλεισίματος των 2 τελευταίων post σας, trip)
σας πιστεύω.
κάπου σας έχω δει.
Αχ τι μου θυμήσατε τώρα!
Μόνο τάσεις;
@ tovene592:
Να μου στείλετε. Θα είναι από τα ωραιότερα δώρα που θα μου έχουν κάνει.
@ Aura:
(ουπς...)
Δεν έφτυνα γενικά στη Γλυφάδα.
Μόνο στις βιτρίνες.
(το 'σωσα;)
@ b|a|s|n\i/a:
Μήπως εδώ;
Δεν κάνεις και καμιά βόλτα από το Χολαργό, να θυμηθούμε και τον πνευματικό πατέρα... και την μουτσούνα σου. αιντε
Αυτά τα "φίλα νάικ και πράντα" που λέτε, δεν έχω ιδέα τι είναι. Εμένα η μαμά μου, μου αγόραζε "Αλυσίδα Ελβιέλα".
@ One happy dot:
Τι είναι "σπίτι";
@ wilma:
Είχα.
(αχ, τι μου θυμήσατε τώρα!)
@ thamnos:
Που είναι αυτός ο "Χολαργός";;;
-να δειτε με ..
ειμαι απεναντι στο Αρη και σας γνεφω!
και δεν παω πουθενα!
(Στις προσγειώσαεις είστε ακόμα λίγο άτσαλος.)
Σελιτσάνος.
κι εγω οπως κι ο αποτετοιος ,ξερετε,...
καλησπερες
:ΡΡΡ
Tσίπρα;
@ Valisia:
Τώρα...
Πάει, πήγαμε, γυρίσαμε.
@ Talisker:
Σας βλέπω.
Κάθε πρωί που τινάζετε τα σεντόνια.
@ Aura:
Α, είστε ντόπια δηλαδή.
Εγώ ψηφίζω στον Κρόνο.
Στο Καζακστάν μένετε;
@ Σελιτσάνος:
Ε, τώρα τι περιμένατε δηλαδή;
Με ένα ταξιδάκι τόσο δα, να πιλοτάρουμε και το Discovery;
@ alicia:
Ξέρω, ξέρω...
(εμ, δεν θα 'ξερα;)
@ Nomad:
Πεινούσα.
:P
Αλήθεια.
Πολύ.
Αλλά εξακολουθώ να προτιμώ τη Σελήνη.
Πάντα οι σόλες σας ανάλαφρες να σας σεργιανάνε.
(Με το μπαρδόν, αλλά το σύνδρομο πολλαπλών προσωπικοτήτων το έχετε ακουστά;)
Παντως οταν ξαναβρεθεις στη Μεμου και θες παρεα χτυπα κανα τηλεφωνο.Διπλα ειμαι. Ενα καφεδακι θα το πιουμε.
Τις καλημερες μου.
ola-kala
Α, δεν είστε υπνοβάτης;
@ houlk:
Κι εμένα μ' αρέσει η θάλασσα, αλλά μερικές φορές με τραβάνε με το ζόρι στο βουνό.
@ sadcharlotte:
Μη σας πω πως θα 'ταν καλύτερα...
Ένα τσιγάρο δρόμος...
@ Καπετάνισσα:
Τι μπαρδόν; Ελεύθερα.
(όχι απλώς ακουστά, διατριβή έχω κάνει)
Καλωσήρθατε στο διαστημόπλοιό μας.
@ exoaptonkyklo:
Το ξέρω φίλε μου.
Παλιά λημέρια μου η γειτονιά σας.
Θα το κανονίσουμε μια μέρα.
@ ola-kala:
(οι βλάκες...)
nice try..
(too)
Κι αν σου κάτσει;