- “Ψιτ! Φίλε...” σχεδόν έφτυσε τις λέξεις.
- “Τι;” του ανταπέδωσα.
- “Έχεις ώρα;” μούγκρισε.
- “Ναι. Δώδεκα και τέταρτο.”
- “Όχι ρε μεγάλε. Δεν εννοώ αυτό. Έχεις ώρα που είσαι εδώ;” διευκρίνησε με ευγένεια ξεπεσμένου βαρώνου.
- “Κάμποση”, απάντησα μονολεκτικά μπας και γλίτωνα τη συζήτηση.
- “Και;” τζίφος η προσπάθεια.
- “Και τι;” ακάθεκτος εγώ.
- “Έχεις πιάσει τίποτα;”
Μου ‘ρθε να του δείξω τι θα έπιανα σε λίγο αλλά συγκρατήθηκα.
- “Κάτι ψιλά, μη φανταστείς... τίποτα σπουδαίο.”
- “Χμ...” είπε το τέρας ευφυΐας
- “Κι εσύ;” τα ‘θελε ο κώλος μου.
- “Εγώ ήρθα πριν από λίγο”, λες και δεν τον είχα δει τον πούστη, “αλλά κάτι τσιπούρες, κάτι λαυράκια, κανα δυο σαρδέλλες, μια σαμπρέλα και δυο παπούτσια (ανόμοια) τα έχω πιάσει”, κάγχασε ο γύφτουλας. “Δεν έχω παράπονο.” Εγώ είχα όμως!
- “Έλα ρε!” έπεσα στο επίπεδό του μεμιάς
- “Ναι ντε σου λέω. Έλα να δεις”. Πήγα.
- “Όντως... Μπράβο ρε μεγάλε...”
- “Βρασίδας!” θριαμβολόγησε λες και το είχε διαλέξει μόνος του το γκουρμέ το όνομα.
- “Μπράβο ρε Βρασίδα”, έκανα. “Καλή ψαριά μου φαίνεται.”
- “Σκατά στα μούτρα μου είναι”, με αποπήρε. “Γι αυτά ήρθα εδώ στην ερημιά νομίζεις;”
- “Τι εννοείς;” έκανα πως δεν καταλαβαίνω. “Για ποιά ήρθες;”
- “Ρε παλληκάρι με δουλεύεις;” μου ‘ρθε να του χώσω γονατιά στα δόντια. “Εγώ ψαρεύω από φάλαινες και πάνω! Usually”. Πάρε και το λατινικό στη μάπα!
- “Σώπα...” έκανα φανερά εντυπωσιασμένος σε βαθμό ξερατού.
- “Ναι ντε! Ο Βρασίδας τσιπούρες;” αλλίμονο, αίσχος! “Εγώ γεννήθηκα για μεγάλα πράγματα αγορίνα μου”, ο βαθμός οικειότητας αρχίζει να γίνεται επικίνδυνος.
- “Δηλαδή;” ο κώλος μου κόντεψε να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ φαγούρας.
- “Τι δηλαδή μωρέ; Αφού σου είπα. Φάλαινες, ξιφίες, καλχαρίες, θαλάσσιους ελέφαντες, πιράνχα (σ.σ. ενικός), ανακόντα, τέτοια. Ξέρεις μωρέ...”
- “Ε, ναι!” μαλάκας ήμουνα να του πάω κόντρα; “Και... τι δόλωμα βάζεις ρε φιλαράκο αν επιτρέπεται;”
- “Φσσττ! Δικό μου μεγάλε. Ιδιοκατασκευή!” ξεστόμισε τη τρελλή τη λεξάρα ο σακάτης.
- “Δηλαδή τι ακριβώς; Αν επιτρέπεται βέβαια.”
- “Θα σου πω. Φαίνεσαι καλό τυπάκι και δεν σε φοβάμαι”, είπε ο ελεήμων μεγαλοδύναμος. “Σκορδοστούπι με μυτζήθρα και κάλτσες.” Παύση.
- “Έλα μου;” προσποιήθηκα πως δεν άκουσα.
- “Σκορδοστούπι με μυτζήθρα και κάλτσες! Ψάρωσες;” Πολύ ταιριαστό ρήμα για την περίσταση.
- “Ε, μα...”
- “Άσε, σου λέω, γαμεί!” η έπαρσή του έκανε ακροβατικά στα ουράνια.
- “Ναι, ε;”
- “Ρε σου λέω το μυρίζουνε τα ζα και λιποθυμάνε στα τριάντα μέτρα.”
- “Λογικό.”
- “Ε, το πλάθω κανα δυο βδομάδες πιο πριν, το αφήνω στην υπόγα να μουχλιάσει και να πάρει άρωμα και χρώμα, κι έρχομαι εδώ και το πετάω μέσα.”
- “Θεέ μου! Τι πίνουμε;” σκέφτηκα, δεν είπα.
- “Το λοιπόν, αναμοχλεύεται (!) ο βυθός απο τα ρεύματα και σέκος οι ψαρούκλες από τη μπόχα. Πετάω τη πετονιά, κι ότι τύχει να ψοφάει εκείνη την ώρα το μαζεύω. Μαγικό, έτσι;”
- “Ρε Βρασίδα, τι να σου πω;” ορίτζιναλ απορία ήταν αυτό. “Είσαι κορυφαίος!”
- “Τσσς! Και ο πρώτος μάγκας!” κοκκορεύτηκε. “Αλλά σήμερα δεν λέει. Όλο σαβούρα μαζεύω. Σκατά. Αλλά δε γαμιέται, η ώρα να περνάει...”
- “Ε, βέβαια”, νόμιζα πως θα ήταν η τελευταία μου λέξη πριν λιποθυμίσω από αηδία.
- “Κι εσύ;” Άντε πάλι...
- “Εγώ Βρασίδα μου... άσε καλύτερα... τι να σου λέω;”
- “Πες ρε μεγάλε. Έχουν ακούσει εμένα τα αυτιά μου ιστορίες... Ουου...” έριξα μια κλεφτή στο μέγεθος των αυτιών του και διαπίστωσα πως μάλλον έλεγε αλήθεια.
- “Να... Ξέρεις... Εγώ ψαρεύω... πως να στο πω...;”
- “Μίλα ρε! Άντρες είμαστε. Μη ντρέπεσαι.” Το βδελυρό του χέρι με ακούμπησε στον ώμο, κι ένα κύμα σιχαμάρας με διαπέρασε.
- “Εγώ... εγώ ψαρεύω αναγνώστες. Ξέρεις, ε;”
- “...”
- “Τι;”
- “Αναγνώστες;;;” μια έκφραση μαϊμούς σε πείραμα για φάρμακο δυσκοιλιότητας ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.
- “Ναι ρε Βρασίδα, αναγνώστες. Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Ε Σ.” έκανα spelling μπας και πάρει χαμπάρι.
- “Τι αναγνώστες δηλαδή;”
- “Απ’ τους κανονικούς, απ’ αυτούς που διαβάζουν. Εφημερίδες, βιβλία, μπλογκς, κείμενα... που διαβάζουν ρε φίλε, πως να στο πω;”
- “Γκχχχ... φφ...” ο Βρασίδας κόντευε να πάθει παροξυσμό αποριών.
- “Τέτοιους. Κατάλαβες;”
- “Και τρώγονται αυτοί δηλαδή;” σκέφτηκε φωναχτά το ζώον.
- “Γιατί ρε Βρασίδα;” άρχισα να τα παίρνω ελαφρώς. “Τα πιράνχα(ς) και τα ανακόντα(ς) που ψαρεύεις εσύ τρώγονται;”
- “Ε, τι να σου ρε φιλάρα; Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα” αποφάνθηκε ο μέγας θυμόσοφος.
- “Α, γειά σου.”
- “Και τι δόλωμα βάζεις αν επιτρέπεται ρε παλληκάρι;”
- “Διάφορα”. Άρχισα να παίρνω θάρρος. “Λέξεις, φράσεις, ήχους, εικόνες, δύσκολα νοήματα, απορίες, τέτοια... Άμα μου περισσεύουν τίποτε φράγκα βάζω και κανένα βίντεο, κανένα τραγούδι. Βέβαια πάντα τα πασπαλίζω και με λίγο χιούμορ, μην μας πάρουνε χαμπάρι και από το υπουργείο και μας αφαιρέσουνε την άδεια”. Ήμουν στο στοιχείο μου πλέον. “Που και που”, του ψυθίρισα, “άμα πέφτει αναδουλειά, τους πετάω και καμιά γάμπα, μπας και τσιμπήσουνε, κανένα βυζί, ξέρεις...”
- “Ναι... ναι... ξέρω. Πως δεν ξέρω...”
- “Κατάλαβες;” Ρώτησα με ύφος οχτακοσίων καρδιναλλίων (Φεβρουάριος= εκπτώσεις)
- “Και δε μου λες ρε μάγκα”, είπε με αληθινή και άδολη απορία.
- “Τι;”
- “Τσιμπάει;”
- ...
Φωτό άνω: ο Βρασίδας
Φωτό κάτω: Εγώ (σε νεαρή ηλικία)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
34 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Κύριε,προσβάλλετε την νοημοσύνη μας:Είναι σαφές ότι δεύτερη φωτό είναι Βρασίδας μετά τη συζήτησή σας!
το γνωρίζετε φαντάζομαι το ανέκδοτο...
Με το που έπεσε μέσα στο μπλόγκ το πόστ... τσάκ!
4 σχόλια !
spy:αμέ..
neni:Τι θα γίνει με τους διαλόγους πια;Πόσο θα συνεχιστεί αυτό το βιολί;
spy:Μα τι λέτε;
neni:Με έχετε κουράσει.
spy:Με συγχωρείτε.
neni:Σας συγχωρώ.
spy:Δεν θα σας άρεσε ο διάλογος νούμερο 3;
neni:κ.spy εσείς πόσο μεγάλο νούμερο είστε;
spy:...(χαμογελάκι)
neni:Καλά,κατάλαβα.
spy:Τι;
neni:Άστο..στο θέμα μας.
spy:Στο ποιο;
neni:Έχετε πιει;
spy:Την Τσικνοπέμπτη.
neni:Με τον Βρασίδα;;
spy:Τρία μπουκάλια.
neni:Περαστικά.
spy:Χτυπάει το κινητό μου,η γυναίκα μου,πρέπει να φύγω.
neni:Μα που πάτε;
spy:Καληνύχτα.
neni:Θα συνεχίσουμε άλλη φορά την κουβέντα μας;
spy:Θα σας τηλεφωνήσω.
neni:Μα δεν έχω κινητό!
spy:Θα με ξανα-διαβάσετε.
neni:Ναι,σιγά.
spy:Πάμε στοίχημα;
neni:Θα το χάσω.
spy:Σας ψάρεψα και εσάς δηλαδή ε;
neni:Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.Είστε μεγάλο ψάρι κ.spy και με έχετε καταβροχθίσει. Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στην κοιλιά σας. Καλή χώνεψη.Καλό σας βράδυ.
τεμπελιάζετε, κύριε spy, πρέπει να ψάξετε να βρείτε καταλληλότερη...
τελικά μάλλον μας θεωρείτε σίγουρους τους αναγνώστες σας;
υγ. το δόλωμα του Βρασίδα πιάνει και με τις γκόμενες;
Παίζει να βγούμε για κανά ποτάκι εγώ εσύ και ο Βρασίδας;;;;
Τριολέ.
Έχει και πολύ ωραίο όνομα. "Βρασίδας"! Γουστάρω.
Εσύ ελπίζω να μην έχεις κανά ξενέρωτο όνομα τύπου "Αριστομένης"...
@Σελιτσάνος
Πρέπει να έχω χάσει επεισόδια. Πότε άνοιξες προφίλ; Έχεις καλές τιμές;
Μέχρι να τελειώσει η ενότητα διάλογοι λέω να περνάω απόξω με το γυακά σηκωμένο και να κάνω πως δεν σας είδα.
Δεν σας αντέχω πια, εσάς και τους φίλους σας. Με τέτοιες φάτσες και τέτοιες ανταλλαγές με κάνετε και ξαναθυμάμαι όσα προσπαθώ να ξεχάσω (για να γλιτώσω για λίγο ακόμα την ΠΛΗΡΗ κατάθλιψη που με φλερτάρει διακριτικά).
Ουφ.
Δυνατό!
Είναι στοιχειωδώς αυτονόητο ότι ένας τύπος με ΑΥΤΟ το άβαταρ θα έκανε λάθος. Φυσικά κι είμαι εγώ.
Για κοιτάξτε λίγο καλύτερα την μύτη στη φωτό και μετά συγκρίνετέ την με το άβαταρ μου.
@ decor:
Τότε ευτυχώς που δεν το διαβάσατε όλο, γιατί θα φτάνατε και στο προηγούμενο ποστ που η φωτό είναι ακομα χειρότερη...
Καλωσήρθατε.
@ b|a|s|n\i/a:
Αν υποννοείτε αυτό που νομίζω, τι να σας πω; Και σας είχα για ευγενή νέο!
(αυτό το "νέο" μην το παίρνετε και πολύ τοις μετρητοίς...)
Αφήστε αγαπητέ, υπάρχει κρίση λέμε.
Παλαιότερα με το που έπεφτε μέσα στο βλογ, γέμιζε το σπίτι γαρίδες και μαλάκια.
@ neni:
Αν είστε όντως στην κοιλιά μου, μπορείτε σας παρακαλώ να μου κάνετε μια χάρη; Όταν βγείτε με το καλό, μου φέρνετε και τον φακό μου που μου 'πεσε μέσα, και τα βλέπω όλα σκοτεινά τώρα;
Δεν αντέχω άλλο...
@ bright Φω:
Καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Για το λόγο αυτό κιόλας ανανεώνω τακτικά τα δολώματα διότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο γκουρμέ γίνονται οι αναγνώστες μου...
(Ο Βρασίδας είναι. Απλά είναι παλιά η φωτό, όταν ήταν μικρός και του κάνανε δώρο ένα ποδήλατο και χάρηκε και σταμάτησε να κάνει σκανταλιές)
Εμ, τι;
Μπρίκια κολλάμε;
@ deadend mind:
Αυτοθαυμάζεστε τώρα, ε;
Σας καταλαβαίνω.
(ο κ. Σελίτσανος κάνει μικρά μικρά και προσεκτικά βήματα. Θα αργήσει το μπλογκ, αλλά δεν πειράζει, μικρό παιδί είναι, έχει όλον τον καιρό μπροστά του)
@ Tanila:
Ε, όχι και Αριστομένης!
Γιάγκο με λένε.
@ island:
Λείπετε συχνά τώρα τελευταία και φοβάμαι πως θα μείνετε απο απουσίες...
Α, για την περίπτωσή σας έχω να σας δώσω κάτι καταπληκτικά χαπάκια. Εγγυημένο αποτέλεσμα. Εμένα δεν μου χρειάζονται πια.
(τα παίρνω καμιά δεκαριά χρόνια κι έχω πάθει ανοσία...)
@ wilma:
Γιατί;
Μπήκατε στο βλογ και ήταν βρώμικο;
Και επειδή από τον πρώτο διάλογο με βάλατε στο τριπ ότι βρισκόμαστε σε ένα περίεργο μέρος (παράλληλο σύμπαν κι' έτσι...) και τώρα κάθε φορά που έρχομαι εδώ νομίζω ότι κάνω βόλτες στο χωροχρόνο!
Δεν κάνω πλάκα :)
Εγώ ψηφίζω να συνεχιστούν!
Μήπως εννοείτε τα ίδια που έπαιρναν και οι Rolling Stones?
(αν η μοιραία, ακαταμάχητη, και επικίνδυνη γυναίκα, παρομοιάζεται με αράχνη και το μέσο ο ιστός, τότε εσείς είστε σίγουρα O ψαράς με Τα δίχτυα, με Ο και Τ κεφαλαία)
:)
Εντάξει; Tονώθηκε για απόψε η αυτοπεποίθησή σας; Η ματαιοδοξία σας μήπως;Ξέρετε ποια, αυτή που σας ταίζουμε εμείς οι σχολιαστές σας κάθε μέρα..
που να πήγε άραγε;
μόνο να μας ανοίγετε την όρεξη ξέρετε..
μετά θα αναλάβει η μυωπία μου και θα σας χάσω
κάτι που απεύχομαι
Πράγματι. Εκεί είναι οι βόλτες μας αυτές. Αλλά είναι κομμάτι ακριβό το εισητήριο, και λέω να γυρίσω.
Μια τελευταία μόνο. Εντάξει;
@ One Happy Dot:
Δεν σας εννοώ, ομολογουμένως.
@ neni:
Πιάστε την πρώτη μουσική που θα βρείτε μπροστά σας και φέρτε την. Για να είναι εκεί θα πει πως κάποτε με έκανε ευτυχισμένο. Μπορεί να ξαναλειτουργήσει...
Α, μπα.
Αυτά είναι για παιδικές ασθένειες.
Εσείς έχετε σοβαρό πρόβλημα.
Ενηληκίωσης.
@ ola kala:
Ούτε μια τόσο δα γαριδούλα;
@ Aura:
Η αυτοπεποίθησή μου το τελευταίο διάστημα έχει αποκτήσει δικό της γεωτρύπανο, μιας και τα συμβατικά δεν φτάνουν τόσο βαθιά. Η ματαιοδοξία μου δε, αναπάυεται μακαρίως στις στέππες της Σιβηρίας αυτό το διάστημα.
Εξαρτάται.
Αν του είχατε δώσει και χαρτζιλίκι μαζί, μάλλον θα είναι σε κάποιο μπιλιαρδάδικο και θα πίνει μπύρες.
@ αποτέτοιος2:
Ε, κοιτάχτε, καλή ψαριά είχαμε και σήμερα. Περιμένετε να πέσουν τα σχόλια κάτω από είκοσι, και θα δείτε όλο το Βαθύ Λαρύγγι εδώ μέσα...
@ Κ.Κ.Μοίρης:
Με παρακολουθείτε;
Ακολουθείτε τα κλικ μου;
Θέλετε να μου φάτε τη δουλειά;
(εγώ είμαι ο κατάσκοπος, όχι εσείς)
Μην μου το κάνετε αυτό, σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, είδατε τι ουρά είχε στο ταμείο ανεργίας...
Mayday,mayday!Όχι άλλη κάλτσα στις θάλασσες.
By the way,προτιμούμε κι αγαπούμε τα μικρά αγκίστρια.
Καλημέρα σας Sir.