Μια άλλη φορά
ήμουν στο Τουρκμενιστάν.
Σε μια μεγάλη, βαθιά σιωπηλή έρημο.
Το χώμα εκεί ξερνούσε αλάτι κι οι νεκροί της περπατούσαν μόνο τα βράδια για να μην τρομάζουν το πρωί τις σαύρες, κι έτσι δεν έδειξαν ποτέ ούτε ένα μονοπάτι για να φτιαχτούν οι χάρτες των αιώνων.
Μόνο αργά το μεσημέρι αν ακουμπούσες το αυτί σου στο καυτό χώμα, άκουγες τους ψιθύρους των κάκτων, αγκομαχούσαν οι έρμοι να αφήσουν ένα στίγμα για τους νομάδες ποιητές, που χάνονταν χωρίς πυξίδες και ψάχνανε το θεό τους κάτω απ΄τις πέτρες. Στις σκιές τους.
Σ’ αυτήν την έρημο δεν βρέθηκα.
Δεν πήγα εκεί ποτέ, μήτε μ’ έστειλαν να ψάξω τίποτα.
Στην έρημο του Kara Kum γεννήθηκα.
Κι εκεί γυρνάω τώρα,
να βυζάξω το τελευταίο μου γάλα
πριν ο βαρύς ετούτος ουρανός μου κλείσει τα αυτιά μ’ έναν τεράστιο κρότο
και δεν ξανακούσω ποτέ τέτοια τραγούδια:
Kara Kum
Ίσως το καλύτερο κομμάτι των Banco de Gaia
από το άλμπουμ: Farewell Ferengistan
.
.
.
.
.
.
Ίσως το καλύτερο κομμάτι των Banco de Gaia
από το άλμπουμ: Farewell Ferengistan
.
.
.
.
.
.
17 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
(Τον ουρανό μην τον φοβάστε, ακούει μουσική κι αυτός).
προτιμώ για να πω την αλήθεια το γκρέυ όβερ γκρέυ που άκουσα στου μπάσνια αλλά και αυτό ταξιδεύει με άλλο τρόπο.
και γιατί να μην ξανακούσετε τέτοια τραγούδια; υπάρχουν!είμαι σίγουρος!
Δεν είναι ίδιος ο ουρανός για όλους φίλε μου. Καμιά φορά τον φοβάμαι. Όπως τώρα.
@ tovene592:
Δύσκολο τραγούδι πράγματι. Μα πανέμορφο κατά τη γνώμη μου. Όπως και το άλλο.
Τα τραγούδια πάντα υπήρχαν.
Εσείς πάντα τα ακούγατε;
Μόνιμα τα βράδια την σκαλίζεται, ποτέ στο φως την μέρας.
Ψίθυροι,κραυγές που και που.
Θα αντέξετε,δεν σας φοβάμαι.
γενναίες καταστάσεις
(όπως θα έλεγε και ο κ.κ.μοίρης)
(πάντως μη φοβάστε αν θα σας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, ο αλμπερτο γκοσινι έχει πεθάνει προ πολλού)
Το τραγούδι είναι απλώς καταπληκτικό, αλλά έβγαλε την κατάθλιψη που τόσο καιρό καταχωνιάζω.. (έχουμε κι εμείς οι ..πετυχημένοι τα δικά μας)... Δεν ξέρω δια εσάς αλλά εγώ ακούω τέτοια μόνο όταν έχω πιάσει πάτω... και μετά συνέρχομαι... εύχομαι το ίδιο και για σας!
(λες να φταίει η διανυκτέρευση μου στο Άργος; πάντα με χάλαγε η Πελοπόννησος..)
(πότε θα ξημερώσει Παναγίτσα μου;)
(ειπε και πηγε να κρυφτει)
Εμένα δεν μου προκαλεί κατάθλιψη.
... και αυτό γιατί... ΔΕΝ πρόλαβε!
Το πρόλαβαν άλλοι και άλλα...
Να μην ανησυχήτε καθόλου!
Αν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, τότε είναι που θα ακούμε ΜΟΝΟ τέτοια μουσική!
Γιατί ο ουρανός είναι ο μόνος που είναι large enough ούτως ώστε να μας "κόψει" τη "θέα" αυτού του κόσμου!
ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ!
ΚΑΙ ΤΟΤΕ... ΤΟΤΕ Θ' ΑΚΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ!
(ξέρω και κάτι σαύρες που βγαίνουν νύχτα)
Καλά που 'χω κι εσάς και μου δίνετε λίγο θάρρος.
@ αποτέτοιος:
(ναι, αλλά άφησε στίγμα ο μακαρίτης, μόνο τους Γαλάτες νομίζετε ότι αφορούσε;)
@ manetarius:
Κοιτάξτε, επειδή πιστεύω πως το λάθος δεν ήταν ορθογραφικό, μήπως άθελά σας ανακαλύψατε τυχαία ένα καινούργιο ρήμα;
Πάτω = Πιάνω συνέχεια πάτο.
(κι εμένα με χάλαγε, γιατί άραγε;)
Ναι;
@ Sanity Loss Era:
Αυτό το "ποπ" που είπατε ήταν ομολογουμένως πολύ κινηματογραφικό.
@ Ασκαρδαμυκτί:
Άντε και καλή πατρίδα σύντροφε.
Χικ!
@ Coco:
(ξένες θα είναι, δεν είναι δικές μου)
@ tovene592:
Έχετε φαντασία...