Δεν είναι ότι δεν έχω άλλες λέξεις.
Δεν είναι ότι κουράστηκα να γράφω.
Αλλά, να...
Δε βρήκα ποτέ πιο όμορφες και ταιριαστές για μένα λέξεις, απ' αυτές:
"Η λέξη ευγνωμοσύνη εφευρέθηκε από κάποιον άντρα που απεγνωσμένα προσπαθούσε να εκφράσει, με τα ελάχιστα μέσα που διέθετε η γλώσσα και οι εκφράσεις του προσώπου του, μερικές εκατοντάδες συναισθήματα, μικρότερα (όσο ένα στιγμιαίο ανατρίχιασμα στον κρύο αέρα) ή και πολύ μεγαλύτερα (όσο ένα στόμα που θα κατάπινε την υδρόγειο σφαίρα σαν δισκίο παρακεταμόλης) προς μια γυναίκα.
Το ζητούμενο βέβαια δεν ήταν να της αποδείξει τον έρωτα του με τεράστια υγρά λόγια από latex (που όπως όλοι γνωρίζουν, το μέγεθος τους είναι ανάλογο του κενού αέρος που κρύβουν μέσα τους) ή να φουσκώσει σαν πλουμιστό πτηνό επιδεικνύοντας θεϊκές ικανότητες, υψηλή νοημοσύνη και ανυπέρβλητη δύναμη.
Αυτό θα ήταν εύκολο.
Το δύσκολο ήταν να στέκεται αμέτοχος, σχεδόν ανήμπορος, μπροστά στο θαύμα της ζωής. Να παρακολουθεί σαν υπέρβαρος συνταξιούχος το reality show που θα του αλλάξει τη ζωή με όλα του τα όπλα πεπερασμένα και σκουριασμένα από καιρό. Ένας κούφιος πολεμιστής που θα πέθαινε στη θέα της κομμένης του παρανυχίδας.
Για μένα όμως τα πράγματα είναι εύκολα. Όλα αυτά έχουν απο καιρό ειπωθεί. Γενναιότεροι πολεμιστές έχουν βουρκώσει κι αγκαλιαστεί ανήμποροι να κάνουν κάτι άλλο. Ευρηματικοί και κοινοί ποιητές έχουν χτίσει ουρανοξύστες από ψυχικό μπετόν, κάτω απ’ το βάρος της υπέρτατης συγκίνησης της νέας ζωής. Μια μανιέρα για τους δυνατούς που δεν έμαθαν ποτέ τι θα πει πόνος.
Ευγνωμοσύνη νοιώθω.
Και θα κρατώ αυτό το πουγγί που είναι γεμάτο με τον πόνο και την αγωνία σου στην αγκαλιά μου ανήμπορος για πάντα."
Το κείμενο είναι του Dr.Uqbar από το εξαιρετικό blog: "Που είναι η πανοπλία μου;"
photo by angeloflight
.
Δεν είναι ότι κουράστηκα να γράφω.
Αλλά, να...
Δε βρήκα ποτέ πιο όμορφες και ταιριαστές για μένα λέξεις, απ' αυτές:
"Η λέξη ευγνωμοσύνη εφευρέθηκε από κάποιον άντρα που απεγνωσμένα προσπαθούσε να εκφράσει, με τα ελάχιστα μέσα που διέθετε η γλώσσα και οι εκφράσεις του προσώπου του, μερικές εκατοντάδες συναισθήματα, μικρότερα (όσο ένα στιγμιαίο ανατρίχιασμα στον κρύο αέρα) ή και πολύ μεγαλύτερα (όσο ένα στόμα που θα κατάπινε την υδρόγειο σφαίρα σαν δισκίο παρακεταμόλης) προς μια γυναίκα.
Το ζητούμενο βέβαια δεν ήταν να της αποδείξει τον έρωτα του με τεράστια υγρά λόγια από latex (που όπως όλοι γνωρίζουν, το μέγεθος τους είναι ανάλογο του κενού αέρος που κρύβουν μέσα τους) ή να φουσκώσει σαν πλουμιστό πτηνό επιδεικνύοντας θεϊκές ικανότητες, υψηλή νοημοσύνη και ανυπέρβλητη δύναμη.
Αυτό θα ήταν εύκολο.
Το δύσκολο ήταν να στέκεται αμέτοχος, σχεδόν ανήμπορος, μπροστά στο θαύμα της ζωής. Να παρακολουθεί σαν υπέρβαρος συνταξιούχος το reality show που θα του αλλάξει τη ζωή με όλα του τα όπλα πεπερασμένα και σκουριασμένα από καιρό. Ένας κούφιος πολεμιστής που θα πέθαινε στη θέα της κομμένης του παρανυχίδας.
Για μένα όμως τα πράγματα είναι εύκολα. Όλα αυτά έχουν απο καιρό ειπωθεί. Γενναιότεροι πολεμιστές έχουν βουρκώσει κι αγκαλιαστεί ανήμποροι να κάνουν κάτι άλλο. Ευρηματικοί και κοινοί ποιητές έχουν χτίσει ουρανοξύστες από ψυχικό μπετόν, κάτω απ’ το βάρος της υπέρτατης συγκίνησης της νέας ζωής. Μια μανιέρα για τους δυνατούς που δεν έμαθαν ποτέ τι θα πει πόνος.
Ευγνωμοσύνη νοιώθω.
Και θα κρατώ αυτό το πουγγί που είναι γεμάτο με τον πόνο και την αγωνία σου στην αγκαλιά μου ανήμπορος για πάντα."
Το κείμενο είναι του Dr.Uqbar από το εξαιρετικό blog: "Που είναι η πανοπλία μου;"
photo by angeloflight
.
31 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
:)
Θα το αντιλαμβάνεστε με τα χρόνια αυτό..
Υ.Γ.
Να κάνετε και κανένα αγοράκι όμως,γιατί και οι μαμάδες έχουν ψυχήηηη...
Τράβα εσύ!
κι ένα κείμενο που ήρθε κι έδεσε.
δεν χορταίνεις ε?
φαντάζομαι..
να την χαίρεστε !
όταν αναπνέω μωρά τριγύρω λιώνω!
Αστο καλό, με συγκινήσατε...
Λεζάντες και υποσημειώσεις διαβάζετε;
@ b|a|s|n\i/a:
Πολύ μικρά όμως...
Σας ευχαριστώ.
@ madame_obscure:
Μάλιστα. Θα το βάλουμε στο φούρνο ν' αρχίσει να ψήνεται σιγά σιγά.
@ Γ.Κ.Ζ.:
Σας ευχαριστώ, αλλά παρόλο που το λέει και απέξω, θα σας πω πως η φωτό δεν είναι δική μου. Τις δικές μου μάλλον θα τις κρατήσω σπίτι.
@ theorema:
Κι εγώ σας αγαπώ... :)
(πρέπει να την κοιτάξω αυτή την ευαισθησία μου ... εγώ μόνο όταν έβλεπα ένα ταψί μουσακά ήμουν ικανή να δακρύσω...)
Καλό 3ημερο.....
Συγχωρήστε με που μες στη χαρά σας λέω εγώ το παράπονο μου άλλα ......είναι ο λόγος που διαβάζω πάλι και πάλι τα κείμενα σας και συγκινούμε πολύ
Τα φιλιά μου στη κυρία spy και στη δεσποινίδα spy
ευγε. Ελπίζω να ξενυχτας και λίγο, να βοηθάς και να αλλάζεις και κανα πάμπερ οχι μονο παρολε
Ε, δε μπορεί. Κάτι θα φταίει.
Έχετε πάει σε κανα γιατρό;
(όχι ψυχολόγο...)
@ ΦΟΥΛΗ:
Ποιό τριήμερο;
(ξέρτε τώρα, πλέον όλες οι μέρες μου φαίνονται ίδιες...)
@ rosie:
Μακάρι να είναι ειλικρινές όταν το ακούς. Αυτή είναι η σωστή ευχή νομίζω.
@ ♥ Palirroia ♥:
Λυπάμαι ειλικρινά (και το εννοώ) που το ζήσατε με αυτόν τον τρόπο, διότι μόνο τώρα μπορώ κι εγώ να καταλάβω το μεγαλείο των στιγμών. Και των καλών και των κακών.
Κρατήστε αν θέλετε μόνο το εξής από τα λόγια μου: Αν έτσι, με αυτήν την εμπειρία γίνατε λίγο πιο δυνατή, αυτό είναι κάτι που το κατακτήσατε εσείς, μόνη σας, και δε μπορεί να σας το στερήσει κανείς. Και τα παιδιά σας θα το νιώθουν και θα 'ναι περήφανα, κι ας μην το συζητήσετε ποτέ.
Α, μου φαίνεται πως παραέχετε το μυαλό σας στους γάμους, αντί να το έχετε στα πουρνάρια.
Και για τη φωτό έχουμε λεζάντα μαντάμ, κάτω από αυτήν για το κείμενο (με λινκ κιόλας)!
@ ocean soul:
Και πάμπερς αλλάζουμε κυρία μου, και μπάνιο της κάνουμε, και την νανουρίζουμε και απ' όλα. Άμα είχαμε και γάλα θα την θηλάζαμε κιόλας...
@ ΤΟ ΓΛΑΥΚ:
Σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως εκ μέρους του.
το πιο υγιές συναίσθημα αυτή τη στιγμή είναι η ευγνωμοσύνη. Τα δώρα της ζωής είναι καθημερινά , στιγμές και λάμψεις..αλίμονο αν δεν μπορούμε να τα δούμε...
Από τούδε και στο εξής το σπίτι σου θα είναι γεμάτο φως και η καρδιά σου δυνατή και πλήρης από αγάπη...κράτα την ευγνωμοσύνη για τα δύσκολα..όταν θα έχεις εικόνες στο μυαλό σου και χνώτα.
Σε φιλώ
Τς τς τς...Αν ήμουν Κυρία Spy όχι ΜΠΑΦ αλλά μια αποτρίχωση από κάθε σημείο του σώματός σας με καυτό/ζεματιστό κερί θα σας έκανα...μέχρι να πείτε:
ΕΙΣΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!!!
Και ξαφνικά με έκοψε κρύος ιδρώτας όταν συνειδητοποίησα πως τα γυναικεία μητρικά - και όχι μόνο - ένστικτα έχουν κάνει κατάληψη...
Έχετε τις θερμότερες ευχές μου για την όσο το δυνατόν ταχύτερη αποκατάσταση της προηγούμενης ατμόσφαιρας, συμπάσχω (με μέτρο για να μην με πάρει από κάτω) και προτείνω την συγγραφή μιας γαργαλιστικής ιστορίας όπου θα πρωταγωνιστεί μία μητέρα, ένα βρέφος, ένας φούρνος κι ένας απηυδησμένος πολύτεκνος ;)
Λέτε;
(και να σκεφτείτε ότι τόσο καιρό μάζευα καυσόξυλα για τα δύσκολα...)
@ Valisia:
Αν ήσασταν η κυρία Spy, θα κρατούσατε ολημερίς κι οληνυχτίς ένα μωρό στα χέρια και δεν θα ασχολούσασταν με το τι γράφω στο βλόγ μου.
@ Sadmanivo:
Σας ευχαριστώ, και για την υποστηρίξη και για την προτροπή.
Αλλά... φούρνος;
Φούρνος;;;
@ απατεωνες:
Όπως λέμε "τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις..."
@ MpinelikoMistress:
Καλέ, μη βρίζετε εδώ μέσα.
Έχουμε και μικρά παιδιά!
(και μετά την ρωτάνε τη μικρή πού έμαθε να βρίζει...)
Και θα θέλει να σας θαυμάζει...
Δώστε της λόγους.
πάω να δω το βλογ της μπουμπούς τώρα.
Χε χε...
Εμάς άλλα μας είπε η μικρή. Ο μπαμπάς της λέει, όταν την άλλαζε, έλεγε κάτι για βερνικωμένα κέρατα και άλλα συναφή...
Σας έδωσε στεγνά :-)
Αυτή η επιλογή της μουσικής σου είναι ... δεν έχω λόγια
Για αυτό σε έβαλα στα αγαπημένα. Μετά άρχισα να διαβάζω τα γραφόμενα και τώρα περιμένω να δω τη μικρή να σε ξεπερνάει. Με τέτοιο δάσκαλο που έχει είναι σίγουρο.
Πώς να ξεφύγεις από τέτοιο θέμα. Φιλιά στο πατουσάκι.
Έχω ωστόσο την υποψία ότι το έχεις κάνει ήδη ;))
Νομίζω πως μετά από τόσο καιρό εδώ μέσα ήρθε κι η σειρά μου να συγκινηθώ, ε;
Σας ευχαριστώ.
@ krotkaya:
Τι να κάνουμε μανδάμ;
Είμεθα ευαίσθητοι άνδρες.
(αν θέλετε μπορώ να σας συστήσω το βλογ του Νώντα του ταρίφα, εδώ πιο κάτω, μαγαζί μπρουτάλ με απόλα και μουστάρδα...)
@ Sadmanivo:
Αγγίζετε απαγορευμένες περιοχές τώρα ξέρετε, και κάνουν τζιζ αυτά τα πράγματα...
@ MpinelikoMistress:
Το δικό μου το παιδί δοσιλογος;
ΠΟΤΕ!
Λάθος ανάρτηση διαβάσατε!
Αγαπητή μου, ανεβάζετε πολύ τον πήχυ και δεν ξέρω μήπως μας έρθει καμιά ζαλάδα εκεί πάνω...
@ ΞΕΝΗ:
Σας ευχαριστώ.
Καλωσήρθατε.
@ Συνοδοιπόρος:
Ορθώς υποψιάζεσθε!
:)
(επίσης μην πιστεύετε πάντα ότι σας λένε)
:)))))))))