Όταν γεννήθηκα χιόνιζε. Και πριν γεννηθώ, και μετά. Αυτό δεν το θυμάμαι. Μου το είπαν. Αλλά γιατί να μην το πιστέψω; Στη Γερμανία πάντα χιονίζει.
Όταν πρωτοφίλησα εκείνο το κορίτσι στο Γυμνάσιο, όλα έγιναν καινούργια για μένα. Το όνομά της δεν το θυμάμαι. Ούτε το πρόσωπό της καλά καλά πλέον. Θυμάμαι όμως που το είπε στις φίλες της, κι εκείνες στους δικούς μου φίλους, και στα μάτια τους είχα ψηλώσει δέκα πόντους μέχρι να το κάνουν κι εκείνοι.
Έχασα 21 μήνες από τη ζωή μου, να βολοδέρνω από στρατόπεδο σε στρατόπεδο. Λένε ότι οι άντρες πάντα τα θυμούνται αυτά, και κάνουν βαρετές συζητήσεις με τους φίλους τους για το πως πέρασαν τότε. Εγώ (θέλω να) θυμάμαι μόνο την πρώτη και την τελευταία μου έξοδο. Στην πρώτη με περίμενε η μισή Αθήνα, στην Αθήνα, για να με χαιρετίσει. Στην τελευταία ταξίδεψα δύο ολόκληρες μέρες για να σφίξω την μάνα μου στην αγκαλιά μου. Θυμάμαι όλο το ταξίδι. Δε θυμάμαι τι έκανε η μάνα μου. Μάλλον θα έκλαψε. Από χαρά. Έτσι κάνουν οι μανάδες, λένε.
Δε θυμάμαι σε πόσες δουλειές έχω δουλέψει. Έτσι κι αλλιώς πάντα σιχαινόμουν τους απολογισμούς και τις νεκρολογίες. Άμα χρειάζεται τυπώνω ένα βιογραφικό με μια περίληψη. Είσαι ότι δηλώσεις, κι εγώ είμαι πολλά. Το μόνο που θυμάμαι καθαρά, ήταν οι 24 δραχμές μπουρμπουάρ κάποιο βράδυ σε μια άθλια ταβέρνα στην Κοκκινιά, με τις οποίες πήρα τα πρώτα δικά μου τσιγάρα. Θυμάμαι και ποιός μου τις έδωσε. Έχει πεθάνει τώρα.
Οι πιο γλυκές περιπέτειες στη ζωή, αρχίζουν με ένα “αν”, κι οι πιο επικίνδυνες με ένα “θα”. Δε θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά μ’ αρέσει. Μπορεί να το ‘πα κι εγώ. Δε θυμάμαι. Δε με νοιάζει.
Ήμουν σχεδόν σίγουρος, θα έκοβα και το κεφάλι μου, ότι κάπου έκρυψα μόνος μου τη λίστα με τις επιλογές μου. Σχεδόν θα ορκιζόμουν ότι το έκανα επίτηδες για να τις ξαναβρώ όποτε τις χρειαστώ -καβάτζα φτηνιάρικη, δε λέω... αλλά από κάπου δεν πρέπει να κρατιόμαστε όλοι, όταν στη ζωή παίρνεις το βαγόνι που δεν έχει χειρολαβές;
Έψαξα όλο το σπίτι, έκανα άνω κάτω το μυαλό μου, ξεσκόνισα όλα τα τετράδια, άδειασα στο πάτωμα τα συρτάρια.
Σκατά.
Δε θυμάμαι τίποτα.
.
47 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Άλλοι δεν έχουν και δεν χρειάζεται να τις ψάχνουν.
Είστε τυχερός, μη νομίζετε.
πως αυτοι που γεννιουνται τις χιονισμενες μερες
βλεπουν τα μαλλια τους να ασπριζουν και ζουν ευτυχισμενοι ως τα βαθια γεραματα.
Εχει μια μαγεια και μια ευλογια το χιονι ..
Λενε
πως οτι αρχιζει με ενα "θα" τελειωνει με ενα "αν δεν θα "
-ετσι κι αλλιως τελειωνει παντως..
μολις κανει τον κυκλο του
οποτε δεν μεινατε στο "μην "και το "δεν".
Αυτα ειναι για τους ανικανους.
Λενε τελος,
πως μετα απο ενα σημαντικο γεγονος στη ζωη ενος ανθρωπου
αυτος ωριμαζει,
μετα την πρωτη χαρα και την εκρηξη
στρεφεται μεσα του
και κανει τους απολογισμους του
Υστερα ξυπναει ακομα πιο μαχητης !
-λενε..φήμες..ξερω κι εγω..
:)
Καλημέρα.
Μπορείτε να μου πείτε πώς μπορώ κι εγώ να κρύψω το χαρτί με το ένα και μοναδικό γεγονός που πονάει τόσο και να ξεχάσω που το έχω κρύψει;;;...
Αφήστε όμως τα παλιά...έχει έρθει ο καιρός για νέα αν και θα!!
Παρένθεση: υπέροχο το βλογ της κορούλας σας!!
Την καλημέρα μου κε. Spy!
Κάτι άστραψε πίσω από το μάτι μου. πρέπει να ήταν στο πάνω δεξιό πίσω μέρος του εγκεφάλου. Ναι. Το κάνουν αυτό οι φράσεις σας, όπως το: "Οι πιο γλυκές περιπέτειες στη ζωή, αρχίζουν με ένα “αν”, κι οι πιο επικίνδυνες με ένα “θα”."
Το λάτρεψα.
Καλά που έχουμε δηλαδή και ψεύτες φίλους και μας δίνουν κουράγιο που και που...
:))))
@ Talisker:
Ένα θα σας πω:
Μου φτιάξατε τη μέρα!
Κυκλοφορώ μ' ένα μόνιμο χαμόγελο...!
@ Cleareaching:
Αναγκαστικό ήταν μάλλον.
Ο σκληρός δίσκος είχε γεμίσει, και λεφτά για άλλον δεν... οπότε άδειασα ένα μέρος αυτουνού και δουλεύει μια χαρά πλέον.
@ aa:
Όπως ίσως θα διαβάσατε ακριβώς αποπάνω, αυτό προσπαθώ να κάνω. :)
Έχετε δίκιο. Δεν έχει εξυπνάδες σήμερα. Έτσι κι αλλιώς οι καμπίνες που λέτε είναι μονίμως καβαντζωμένες από τους προύχοντες. Εμείς δεν έχουμε πρόσβαση ούτε στο λογιστήριο...
@ next_day:
Ίσως να έχετε κουραστεί απο την προσπάθεια να το κρύψετε. Ίσως να μην πρέπει να κρυφτεί. Ίσως να πρέπει να το κάνετε κορνίζα στο σαλόνι, να το βλέπετε κάθε μέρα, να συμφιλιωθείτε μαζί του, να τσαντιστείτε, να θυμώσετε, να το ξορκίσετε τέλος πάντων κάπως...
Δεν το παίζω ειδικός, αλλά ξέρετε, καμιά φορά πετυχαίνεις αυτό που θέλεις όταν σταματάς να το προσπαθείς τόσο πολύ...
(η κόρη μου σας ευχαριστεί τα μάλλα)
:)
@ neuclone:
Σας το ορκίζομαι: δεν το 'κανα επίτηδες!
(το λέω για να μη μου στείλετε το λογαριασμό από κανένα τυχόν εγκεφαλογράφημα...)
@ sadcharlotte:
Αγαπητή μου!
Σπάσατε κάτι;
Να βοηθήσω;
Να φωνάξω έναν ξυλουργό; (για το παγκάκι...)
καλή πουτάνα κι αυτή
Μου δίνετε επικύνδυνα την εντύπωση πως ωριμάζετε...
Θα ήταν άσκοπο ρίσκο κάτι τέτοιο... Μέχρι που μπορεί και να σας συμπαθήσει κανείς :D
Σωστός και πάλι, μεσιέ Κατάσκοπε.
Στη Γερμανία πάντα χιονίζει??
Μήπως, λέω μήπως, τη Γερμανία την έχεις δει μόνο από την τηλεόραση - κι αυτή χαλασμένη, όλο χιόνια ένα πράμα ?
Φιλικά,
Ιρλανδός
(H theorema ήταν στο μυαλό μου οταν σας έγραφε για υψηλό δείκτη αυτοπροστασίας. Και κάτι άλλο.Νομίζω πως εύκολα, πολύ εύκολα πλέον, παίζετε μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, αλήθειας και ψέματος, καλού και κακού. Ψάχνετε για χρυσές τομές υπερβάλλοντας. Έχετε βρει τη μανιέρα σας. Άσχημη λέξη η μανιέρα ε; )
Kαλή συνέχεια κατασκοπέ μας
κι όμως πόσες φορές το έχουμε φωνάξει, με όση αυθάδεια διαθέτουμε, ελπίζοντας να το κάνουμε να συμβεί.
Η μνήμη όμως δεν εδρεύει μόνο στο κεφάλι.. ουουου πόσες άλλες υπάρχουν (ευτυχώς).
Ε,μια χαρά σας κόβω.Αν σας έλειπε η αγάπη τότε να πέφτατε από κανά γκρεμό.
Είχα και εγώ ένα πατέρα που μπορεί να φοβόταν αλλά ταυτόγχρονα ήταν έτοιμος να συντρίψει τα πάντα για τα παιδιά του , γεγονός που μας έκανε κατά βάση θετικούς ανθρώπους
Έτσι είναι μπροστά στο καινούριο. Δεν θα ξεχάσετε ποτέ, απλά θα διυλίσετε όπως πρέπει και θα είστε πάντα εκεί μαζί της και θα μοιραστείτε μαζί της πολλά που ούτε τα έχετε πια υπόψη σας
Και θα σας πω και κάτι άλλο, όταν ακούω από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά το γιο μου να λέει "έλα βρε μαμά" νιώθω να φεύγει κάθε πρόβλημα και παίρνω κουράγιο για πολλά.
ΥΓ Το "κατουρλού" χαϊδευτικά πάντα
Ωραια τα λετε, σας βρισκω εξαιρετικο!
Καλό βράδυ..
Μα τι θα την κάνετε και την ψάχνετε;
Το αποτέλεσμα των επιλογών σας είναι αυτό που μετράει και το αποτέλεσμα των επιλογών σας είναι αυτό που κοιτάτε σήμερα στον καθρέφτη.
... και μένα μου είπαν ότι φύσαγε διαολεμένα τη μέρα που γεννήθηκα!
Ίσως γι' αυτό με παίρνει και με σηκώνει κατά καιρούς!
αχαχαχααααααααααααα!!! :)))
Μπα...
Ξέρετε πόσα βγάζει ένας καλός υδραυλικός σήμερα;
@ tovene592:
Την ξέρετε προσωπικά και το λέτε αυτό;
@ Αβαδιστη:
Γιατί; Υπάρχει στα υπόλοιπα;
@ Sadmanivo:
Πιστέψτε με, είναι πέρα από τις δυνατότητές μου. Έχω κάνει ότι μπορώ για το αντίθετο.
Δεν είμαι σίγουρος πως θέλω να τα ξαναθυμηθώ πάντως. Ελπίζω να βρω άλλα να θυμάμαι...
@ theorema:
"Ψυχικό αντηλιακό"...
Πολύ φοβάμαι πως θα με στοιχιώσει αυτή σας η φράση!
(θα σας το χρωστάω)
;)
@ b|a|s|n\i/a:
Έπαιζα "τα μήλα".
@ irlandos:
Πιστέψτε με, όχι.
Εκεί γεννήθηκα.
Και εντέλει έχετε ακούσει τον όρο "ποιητική αδεία";
:P
Όντως άσχημη. Αλλά έχετε δίκιο σε όλα, εκτός από ένα: πάντα έτσι ήμουν.
@ Μια φορα κι εναν τρελο:
Εγώ πάντως άλλη μία που είχα στο κομπιούτερ, την έκαψα πανηγυρικά!
;)
@ Valisia:
Γιατί;
Θα την έβρισκα από κάτω;
@ So_Far:
Κι εγώ έτσι διαισθάνομαι, κι ελπίζω απλά να μην με διαψεύσω κάποια μέρα.
Εγώ πάλι σας βρίσκω στο βλογ σας.
Είναι πιο εύκολο.
;)
@ ΦΟΥΛΗ:
Ενώ εσείς όχι;
@ Lilith:
Δύσκολα μου βάζετε.
Αφού όποτε πάω στον καθρέφτη, πλένομαι, ξυρίζομαι, βάζω τις κολώνιες μου και μου φαίνομαι μια χαρά...
:)
μπορεί στιγμιαία να αλλάξετε προτεραιότητες - και αυτό ανθρώπινο επίσης -
μπορεί να μπερδευτείτε ανάμεσα στους ρόλους και εσείς και η γυναίκα σας
αλλά ακόμα και αυτά θα γίνονται γιατί υπάρχει εκείνη , η τόσο πολύτιμη κορούλα σας.
Και τα παιδιά που μεγαλώνουν με αγάπη με έκπληξη θα δείτε ότι θα δώσουν και λύσεις που δεν περιμένετε. Τότε θα νιώσετε και περήφανος.
Εχοντας την πείρα και έχοντας περάσει πολλούς φόβους όσον αφορά το παιδί και έχοντας άλλους τόσους μπροστά μου ,
θα σας έλεγα να αφεθείτε και οι δύο και να αφήσετε να σας μεγαλώσει και εκείνη και να ζήσετε όλη την εμπειρία πέρα από τις συμβάσεις που βάζουμε και εμείς και ο περίγυρος σε σχέση με τα παιδιά
για να ζήσετε όλο το συναίσθημα του τώρα και για να μη χαθεί ποτέ αυτό σε όλο του το μέγεθος
Και να μην ξεχάσετε ποτέ πώς ήσαστε και οι δύο σας παιδιά
Τα παιδιά θέλουν αγάπη και ειλικρίνεια και παράδοση άνευ όρων , είναι το σταθερό εφόδιο για τη μετέπειτα ζωή τους
σας διαβάζει ο κόσμος και οι φτωχοί-πλην-τίμιοι-και-απλήρωτοι-από-τον-Νοέμβριο θεραπευτές μένουμε στον άσο!
ορίστε μας!
...χιόνι εεεε?
εγώ πάλι όταν γεννήθηκα έσκαγε ο τζίτζικας. λέτε αυτό να φταίει και δεν με πληρώνουν???
θα χάσετε κι άλλα!
Άρα, τι ψάχνεστε;
(έχω καιρό να κατέβω στον κόσμο και σας βρίσκω κάπως, παλιά θα το έλεγα "το διασπασμένο εγώ σας", τώρα δε θυμάμαι να το εξηγήσω.)
:Ρ
ΥΓ: ωραιο κειμενο
Μπορείτε να με πληρώσετε σε είδος. Προτιμώ την κίτρινη τεκίλα, και φυσικά καμία σχέση με Κουέρβο!
Ετοιμαστείτε για σοβαρά ποτά λοιπόν :-)
χρόνια σας πολλά! πρώτη φορά ε; να ζήσετε. να ευτυχήσετε. να δώσετε αγάπη, ευτυχία στην κόρη σας και σε όσα ακόμα παιδιά έρθουν (για τα δικά σας λέμε τώρα) να τα δείτε και να τα καμαρώσετε όπως επιθυμούν και τα κάνουν πραγματικά ευτυχισμένα!
η φώτο σας γιατί εξαφανίστηκε από το προφίλ σας;
Χίλια ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και τις πολύτιμες συμβουλές σας. Ειλικρινώς.
:)
@ diVa:
Δε φταίω εγώ. Αυτός ξεκίνησε πρώτος.
@ kokalina:
Ναι, ναι, ξέρω...
Έχω και μια φίλη στην ίδια θέση με σας. Μάλιστα μου είπε πως πριν από λίγο καιρό κάνατε μια διαμαρτυρία εδώ στην Αθήνα, όπου μαζεύτηκαν καμιά τριανταριά άτομα και αφού διαμαρτυρήθηκαν κοσμίως μετά πήγαν όλοι μαζί για καφέ στο Κολωνάκι...
Τι να σας πω;
Πως να βοηθήσω;
Να αρχίσω να γράφω ποστ για τον Ολυμπιακό;
Τύπου "τ' αυγά και τα πασχάλια";
@ Lilith:
Εντάξει τώρα.
Μου τονώσατε το ηθικό.
@ Κ.Κ.Μοίρης:
Η καίρια παρέμβασή σας σηματοδοτεί μια νέα εποχή για το ταπεινό ετούτο βλογ!
Α, δεν είναι τίποτα. Επιστημονικά ονομάζεται "βαράει η ζέστη κατακούτελα"!
@ nelly:
Τι;
Φέρνει και τους φίλους του δηλαδή;
Μον ντιέ!
@ theorema:
Όταν κατηφορίσετε προς Αγία Παρασκευή (δεν πιστεύω να σας πέφτει μακρυά...) θα σας κεράσω όσες τεκίλες αντέχετε.
:)))
@ b|a|s|n\i/a:
Είμαι βαθύτατα συγκινημένος!
Πρώτη φορά μου λένε Χρόνια Πολλά καλοκαιριάτικα...
Χίλια ευχαριστώ!
(ΥΓ.: photo fixed)
Να' στε πάντα καλά!
(Καλά... το δάκρυ συγκίνησης είναι όλα τα λεφτά!) ;)
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ και ΝΑ THN ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Το τί θυμόμαστε και τί όχι κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και πιο είναι το αποτέλεσμα; οι τελευταίες ώρες αυτουνού που σας έδωσε τις 24 δρχ.
ΥΓ Το πρώτο μου μεροκάματο ήταν σε μία ταβέρνα που έπλενα τα πιάτα με ένα σφουγγάρι γεμάτο σκοτωμένα μυρμήγκια. Οι 100 δρχ πήγαν στο να αγοράσω μία μπάλα ποδοσφαίρου. Δεν είχα μυαλό τότε να αγορές ομόλογα βλέπεις του γερμανικού δημοσίου.
Χίλια ευχαριστώ!
@ ΦΥΡΔΗΝ ΜΙΓΔΗΝ:
Σας ευχαριστώ πολύ.
@ island:
Στην Τρούμπα ήταν το εστιατόριο;
@ Σελιτσάνος:
Ωχ! Ελπίζω να έχετε κι άλλους λόγους για να περνάτε από δω. Αλλιώς να ξαναρχίσω τα ορθογραφικά επίτηδες...