Κάποτε περπατούσα πάνω σ’ ένα ολόφρεσκο γρασίδι,
αλλά μου έκαιγε τα πέλματα.
Μια άλλη φορά κάπνιζα αμέριμνος στη βεράντα μου, αλλά αντί να βγαίνει ο καπνός απ’ το στόμα μου, χύνονταν προς τα έξω τα πνευμόνια μου.
Άναψα δυο κεριά και σκοτείνιασε ο τόπος.
Τι διάολο;
Πήρα ένα βιβλίο στα χέρια μου και δοκίμασα να το ξεφυλλίσω. Κάθε τυπογραφικό στοιχείο όρθωσε το ανάστημά του και πήγε κι εναπόθεσε τη σκληρή του παρουσία σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο του τοίχου, που κάποτε διασταυρώνονταν όλα τα βλέμματά μου. Μια ξεγυρισμένη κρίση πανικού ήρθε και στρογγυλοκάθησε στο χαλί μου. Δεν την ήθελα εκεί. Την έπιασα άγαρμπα και τη στρίμωξα μέσα στο τζάκι, μα φύσηξε ανάποδα και γέμισαν τα ρουθούνια μου στάχτες.
Τότε θυμήθηκα που μου έλεγες πως είναι να είσαι αόρατος, άοσμος, και άηχος. Αυτό το τελευταίο φυσικά δε μ’ άρεσε, και το πιάνο πάντα με βοηθούσε στις αμήχανες στιγμές μου, αλλά εσύ άκουγες πιο πέρα κι απ’ τις νότες και κούναγες το κεφάλι συγκαταβατικά. Έτσι αράχνιασαν όλες οι παρτιτούρες μου και μετά τις πήρα και τις έκανα σαΐτες που τις πέταγα από ξένα μπαλκόνια. Από κάτω περαστικοί, κουράζανε τα πεζοδρόμια με το βαρύ τους βήμα.
Μια μέρα, ήρθε ένας φόβος με καινούργιο χρώμα, δεν το ‘χαμε ξαναδεί και τρομάξαμε. Έβαψε όλους τους τοίχους, και διαλύθηκε στον αέρα έτσι ξαφνικά όπως ήρθε. Έστεκαν οι τοίχοι εκεί, άσχημα βαμένοι, γιατί εμείς δεν είχαμε άλλα πινέλα και είχαμε τυλιχτεί και στις παλιές μας κουβέρτες με τα χέρια μέσα, κι έτσι έμεινε η μυρωδιά του να μας συνοδεύει μέχρι βαθειά μέσα στο καλοκαίρι.
Ύστερα σε κοίταξα για μια στιγμή την ώρα που κοιμόσουν σ’ έναν άλλον κόσμο, και κατάλαβα πως έπρεπε να ψάξω για τροφή. Όταν ξυπνήσεις, αν δεν είμαι εδώ μην τρομάξεις.
Θα κλέβω ανάσες από τα σκυλιά,
μέχρι να γεμίσω όλες μας τις βαλίτσες,
και τότε θα ‘ρθω να μας ταΐσω.
.
16 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Ξέρετε...κι αυτοί που τα έχουν όλα ίσως να μην έχουν αυτό που έχετε εσείς.
τοσο καλο που δε θελω να το διαβασω δευτερη φορα
-φοβαμαι τις επιρροες που ξεπηδουν αμεριμνα μερες μετα ..
Υπεροχο κειμενο !
με καθυλωνει,θελω να φωνάξω αλλα δεν ακούγετε ηχος......
Καλημέρα σας μπαμπά Spy
Υπομονή, το κυνήγι θέλει καθαρό μυαλό. Και καλημέρα!
Αρχίσαμε πάλι να πετάμε μπλε μπογιά με τους κουβάδες...
Καλημέρα σε όλους...
(παίζει πιάνο ;
ομως τα περιγραφετε ομορφα ακομα και αγχη..
Α ναι και το κείμενο, εκπληκτικό.
:)))))))))