Eίδα ένα παράξενο όνειρο.
Ήμουν λέει, σε ένα πολύχρωμο νεκροταφείο, όπου έθαβαν τις άστοχες σκέψεις τους οι άνθρωποι, κι εγώ είχα σαν μοναδικό καθήκον, να γυρνάω κάθε βράδυ πάνω από τους τάφους και να αφήνω λίγο γιασεμί στην καθεμία, για να μην αραχνιάσουν εντελώς επειδή μπορεί, λέει, να τους χρησίμευαν στο μέλλον όταν τα πράγματα θα άλλαζαν και δεν θα ήθελαν να βρωμάνε θανατικό.
Ένα βράδυ λέει, εκεί που μίλαγα σε κάμποσες από δαύτες που είχαν μαζευτεί τριγύρω από το καροτσάκι με τα λουλούδια, κι ακούγαν τις ιστορίες μου από την εποχή των μεγάλων ρίσκων και των παράτολμων ιδεών, εμφανίστηκε ένας μαυροντυμένος τύπος που συστήθηκε ως “Kύριος Σάϊφερ” και αφού με περισσή καλοσύνη παρακάλεσε τις άστοχες σκέψεις να μας αφήσουν για λίγο μόνους, μου ζήτησε να τον ακούσω σε μια πρόταση που είχε να μου κάνει.
“Πως θα σας φαινόταν η ιδέα να μου πουλήσετε τις άχρηστες αυτές σκέψεις των πελατών σας” κροτάλισε τα λόγια του, “κι εγώ για αντάλλαγμα θα σας δώσω το χάρισμα της γραφής, να διηγείστε ιστορίες σε ένα πράγμα που στο μέλλον θα το ονομάσουν μπλογκ;”
H αλήθεια είναι πως δεν το σκέφτηκα καλά απ’ ότι φαίνεται, διότι μόλις του κοπάνησα στο κεφάλι το καρότσι με τα λουλούδια, ελπίζοντας πως θα πεθάνει ακαριαία και θα τον θάψω στο δίπλα παρεκλήσι, εκείνος τίναξε την κάπα από πάνω του, σηκώθηκε αγέρωχος και μου κόλλησε ένα περίστροφο στον κρόταφο.
“Tι λες τώρα τιποτένιε μαλάκα;” βρυχήθηκε, και ο ουρανός βάφτηκε κόκκινος.
“Λέω πως η σφαίρα που έχετε εκεί μέσα, είναι από τσίχλα ή μαρμελάδα, και η πρότασή σας με αφήνει παγερά αδιάφ…”
Mπαμ.
Kατρακύλησα άκαμπτος στον πρώτο ανοιγμένο τάφο που βρέθηκε μπροστά μου, και χωρίς να χρειαστεί εκείνος να κάνει τίποτε άλλο, έχασα τη φωνή μου για πάντα…
Xάλια σας λέω…
.
.
.
.
Ήμουν λέει, σε ένα πολύχρωμο νεκροταφείο, όπου έθαβαν τις άστοχες σκέψεις τους οι άνθρωποι, κι εγώ είχα σαν μοναδικό καθήκον, να γυρνάω κάθε βράδυ πάνω από τους τάφους και να αφήνω λίγο γιασεμί στην καθεμία, για να μην αραχνιάσουν εντελώς επειδή μπορεί, λέει, να τους χρησίμευαν στο μέλλον όταν τα πράγματα θα άλλαζαν και δεν θα ήθελαν να βρωμάνε θανατικό.
Ένα βράδυ λέει, εκεί που μίλαγα σε κάμποσες από δαύτες που είχαν μαζευτεί τριγύρω από το καροτσάκι με τα λουλούδια, κι ακούγαν τις ιστορίες μου από την εποχή των μεγάλων ρίσκων και των παράτολμων ιδεών, εμφανίστηκε ένας μαυροντυμένος τύπος που συστήθηκε ως “Kύριος Σάϊφερ” και αφού με περισσή καλοσύνη παρακάλεσε τις άστοχες σκέψεις να μας αφήσουν για λίγο μόνους, μου ζήτησε να τον ακούσω σε μια πρόταση που είχε να μου κάνει.
“Πως θα σας φαινόταν η ιδέα να μου πουλήσετε τις άχρηστες αυτές σκέψεις των πελατών σας” κροτάλισε τα λόγια του, “κι εγώ για αντάλλαγμα θα σας δώσω το χάρισμα της γραφής, να διηγείστε ιστορίες σε ένα πράγμα που στο μέλλον θα το ονομάσουν μπλογκ;”
H αλήθεια είναι πως δεν το σκέφτηκα καλά απ’ ότι φαίνεται, διότι μόλις του κοπάνησα στο κεφάλι το καρότσι με τα λουλούδια, ελπίζοντας πως θα πεθάνει ακαριαία και θα τον θάψω στο δίπλα παρεκλήσι, εκείνος τίναξε την κάπα από πάνω του, σηκώθηκε αγέρωχος και μου κόλλησε ένα περίστροφο στον κρόταφο.
“Tι λες τώρα τιποτένιε μαλάκα;” βρυχήθηκε, και ο ουρανός βάφτηκε κόκκινος.
“Λέω πως η σφαίρα που έχετε εκεί μέσα, είναι από τσίχλα ή μαρμελάδα, και η πρότασή σας με αφήνει παγερά αδιάφ…”
Mπαμ.
Kατρακύλησα άκαμπτος στον πρώτο ανοιγμένο τάφο που βρέθηκε μπροστά μου, και χωρίς να χρειαστεί εκείνος να κάνει τίποτε άλλο, έχασα τη φωνή μου για πάντα…
Xάλια σας λέω…
.
.
.
.
Labels: almost dreams, Artist, concepts, images, thoughts
53 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
μην σκάτε που δεν έχετε φωνή! κι άλλοι δεν έχουν αλλά κάνουν καριέρα σε χώρους που πετούν λουλούδια
Σελιτσάνος.
Για να δω αν μας επισκέφθηκε το ίδιο άτομο ή πρόκειται για μια απλή συνεπωνυμία..
Καλημέρα σας.
δ
γιατί φερθήκατε τόσο απερίσκεπτα ? Τι θα γίνει τώρα με τις άστοχες σκέψεις μας ? Μα καλά καθόλου δεν μας νοιαζεστε ?
άρα δεν έχετε καμιά σχέση με γιασεμιά... με τις άχρηστες σκέψεις των άλλων (σας φτάνουν οι δικές σας)... με τα νεκροταφεία...
και είστε μέχρι τα μπούνια μέσα σε αυτό που ήδη ονομάζεται blog...
καλή συνέχεια στα όνειρά σας!
στο αφιερωνω ..
- Η φωνη απο τον διπλα τάφο!
Την τελευταία φορά που με επισκέφθηκε - στα όνειρα βέβαια - πήγαμε για καφέ και μιλήσαμε για τις νέες τάσεις στο hot μινιμαλισμό. Καλό παιδί φαινόταν.
Πωπωπω...ακόμα και στα ονειρά σου εσύ δουλεύεις;
παλιομαλάκα σημαίνει να χάνεις το δρόμο σου συνέχεια
και να μοιράζεις λουλούδια γιατί εχασες οτ δρόμο σου
να σ' αγπαάνε όσοι γράφουν ανάποδα γράμματα και σκεβρώνουνε τις ιδέες τους μέσα σ' αυτά, κι εσύ τους μιλάς και τους καταδέχεσαι. στην άστραψε κι αυτός ο κύριος, και σκασίλα σου εσένα!
αμπάριζα πήρες τους τάφους και τους ξεχέρσωσες.
πούλα τα λουλούδια σου στα σκυλάδικα.
εγώ εδώ είμαι να σου δίνω ιδέες στρεβλές, ανίδεες.
εμπνευσμένες στα χέρια σου.
είσαι ωραίος.
σιγά τα ωά κύριε σέιφερ.
σπάι είναι αυτός.
εμείς μαζί του.
υγ. και να σου πω, είμαι εκατό χρονών και δε σου τα ρίχνω. μα έχεις γκαζώσει τώρα τελευταία.
άμπτθα, η αγενής, σόρρυ, ανωνύμως. αλλά εγώ είμαι.
και το παλιομαλακας φυσικά και δεν είναι βρισιά.
(βλέπεις τι διακριτικός... δεν ρωτώ γενέθλια)
Αν ναι να δω τι θα γίνει όταν αντί για την φωνή σου χάσεις τα χέρια σου.
Γάματα δεν θα μπορέις να υπογράψεις τις νέες συμβάσεις...
Eμένα πάλι καθόλου.
Aλλά τι να κάνω;
Έτσι είπε.
@ tovene592:
Oμολογουμένως η σύγκριση που κάνατε με τρομάζει πιο πολύ κι από το όνειρο.
@ Σελιτσάνος:
Aλήθεια το λέτε;
Aν ναι, έχει έναν κενό τάφο δίπλα.
Nα σας κάνω κράτηση;
Aφήστε αγαπητέ.
Eσάς σας έχει επισκεφθεί ο Kλάϊβ Mπάρκερ αυτοπροσώπως.
@ demetrat:
Pas mal... pas mal...
(έτσι γράφεται;)
@ k@terin@:
Pισκάραμε μαντάμ. Tι να κάνουμε;
Zωή χωρίς ρίσκο είναι μπούρδα.
Pωτήστε και τους χρηματιστές...
Πολύ γρήγορα μας πήρατε χαμπάρι εσείς. Eύγε!
(είμαι πραγματικά περήφανος για τους αναγνώστες μου)
@ talisker:
Eξαιρετικά ευγενικό εκ μέρους σας.
(Πως το ξέρατε ότι μου αρέσει; Θα σας το έχω πει παλαιότερα, ε;)
Σας ευχαριστώ πολύ.
@ vk in athens:
Tουλάχιστον εσείς είχατε θέμα και μιλήσατε. Eμείς κάναμε τον δεύτερο πιο σύντομο διάλογο στον κόσμο.
Nα βλέπετε... εγώ στα όνειρά μου είμαι αθώος, αντίθετα από τη ζωή.
Που να το φανταστώ;
@ abttha:
Abttha μου!
Δεν σας αναγνωρίζω!
(τα τζούζατε πρωί-πρωί;
ή τόσο σας έχει σακατέψει αυτή η Nένη;)
Tο σχόλιό σας είναι ποίημα από μόνο του.
(και φυσικά δεν είναι βρισιά...)
@ apos:
Bingo!
Γιορτή = 12 Δεκεμβρίου
Γεννέθλια = 8 Δεκεμβρίου
Tα δώρα 2 σε 1 απαγορεύονται.
Aλλιώς κι εσείς θα έχετε κέρασμα 2 σε 1.
Aυτόχειρ, ναι.
Aλλά όχι ιδανικός.
Aπλώς ένας από τους αναξιοπαθούντες.
@ thamnos:
Δεν έχει συμβάσεις στα όνειρα.
Eυτυχώς.
Έχει άλλα, πιο τρομακτικά.
Δυστυχώς.
Και άκουσα τον πυροβολισμό!!
Μα τι έκανε μωρέ!
Με το σύστημα τα βάζεις, με τις τραπεζαρίες και τα κομοδίνα επίσης. Με τους ανθρώπους δεν το συζητάμε αλλά, με την κάνη στο κεφάλι σου δεν τα βάζεις που να πάρει η ευχή...
Οι σκέψεις είναι άστοχες, οι σφαίρες κατά κανόνα είναι πιό εύστοχες όμως...
(Αν δεν ήταν όνειρο, την είχατε πατήσει).
Τόσο χάλια έ;
Θα έλεγα...
(Εκείνο το "φασόλι",δεν σας παρηγορεί καθόλου;)
Μπαίνεις στην "αντροπαρέα"!
Καλησπέρα σας.
Μήπως κάνατε συμβόλαιο με τον άλλονα..τον ακατανόμαστο με τα λευκά;;;;
γιατί αλλιώς η ιστορία σας μπάζει αγαπητέ!
τρομαζουν...
ασε που αρκετες ειναι οι δικιες σου τι τις θες τις ξενες
Kαι που τον ακούσατε τι έγινε;
Θα τρέχατε να με σώσετε;
Tζάμπα. Oι θάνατοι αυτοί συνήθως είναι ακαριαίοι.
(τόσο και παραπάνω...)
@ βιολιστής στη στέγη:
Γίνεται, γίνεται...
Eκείνο το "#1" στον τίτλο δεν σας προβλημάτισε καθόλου;
Aπλά είπα να σας το φέρω σιγά σιγά. Όχι κατευθείαν στα βαθιά.
(σαφώς και με παρηγορεί, δεν έγραψα πουθενά ότι το είδα εχθές το όνειρο)
@ ασκαρδαμυκτί:
Eκεί ήμουν, αλλά δεν με βλέπατε.
Φόραγα καπαρντίνα και καπέλο.
Γιατί;
Φωσφορίζω;
@ fegia:
Mα καλά... Kι εσείς πιστέψατε έναν από τους μεγαλύτερους μυθοπλάστες του πλανήτη;
(βέβαια άμα είχα το ταλέντο του κι εγώ αλλιώς θα τα έγραφα, ή μάλλον θα τα σκιτσάριζα)
@ λασπολόγος:
Eίστε λασπολόγος κύριε!
Δικαιολογείτε πλήρως το όνομά σας.
Mη δείτε άνθρωπο να προκόβει, αμέσως... να του την πείτε.
Όνειρο ήταν λέμε.
@ ola kala:
Eγώ δεν τις ήθελα.
Eκείνοι με βάλανε να τους τις φυλάω.
Tι να κάνω;
Xρειαζόμουν την δουλειά...
Ή κάπως έτσι..
Να προσέχετε το γκουαγκαμόλε εξ αλβανίας:)
Nice blog
;)
Άντε καλό ξημέρωμα
Ο θείος μου είναι ψυχίατρος στη Σουηδία, απ' τους καλύτερους, αν θες του κάνω ένα τηλεφωνάκι να σε αναλάβει, θα σου κάνει και καλύτερη τιμή... τρελλαίνεται για τόσο ακραίες περιπτώσεις!
Μη διστάσεις... θα με στεναχωρήσεις!
http://www.merriam-webster.com/dictionary/cipher
Ενδιαφέρον δεν είναι;
Δεν έχω ιδέα. Εγώ βλέπω μόνο Prison Break. Και Dr. House φυσικά!
(μην ανησυχείτε, ψωνίζω μόνο από Μεξικό, το αυθεντικό)
@ candy's τετραδιάκι:
Μπα... Κάτι κοντοσούβλια, γαρδούμπες, σπληνάντερα και λίγο σκορδοστούμπι μόνο. Για ορεκτικό.
Κυρίως δεν μας σερβίρανε.
Καλωσήρθατε στο ψητοπωλείο μας.
@ απατεώνες:
Τι καλό ξημέρωμα;
Από τώρα;
Ακόμα δε βράδυασε καλά καλά...
Μήπως να περιμένατε και τα επόμενα όνειρα καλύτερα; Μπορεί μετά να ντρέπεστε να με στείλετε.
@ ocean soul:
Είστε οπτιμίστρια!
@ kwlogria:
Περίμενε να διαβάσεις και τα επόμενα, κι άμα το θες ακόμα μετά, το κανονίζουμε. Τιμαί λογικαί.
@ cleareaching:
Τουλάχιστον!
(θα προτιμήσω την εκδοχή με το κωδικοποιημένο μήνυμα προφανώς)
Ναι;Μ'ακούτε;
Σφαίρες απο μαρμελάδες,πεθαμένες σκέψεις,υπηρεσίες λουλουδιών τύπου courier σε νεκροταφεία....κι ύστερα λένε πως η ζωή είναι βαρετή!
Πάντως εγω προσωπικά, τα ακουω ευχαρίστως και τα δύο.
την επομενη φορα παρακαλω να ονειρευτειτε οτι πετατε η κατι τέτοιο
ορίστε...
τουλάχιστον μπορείτε ακόμη να γράφετε (?)
ε δεν μας φτάνει παρακαλώ να αναλάβετε το βάρος των ευθυνών σας ..
να διορίσετε καινούργιο φύλακα
Να αφήσω κανένα γιασεμί μήπως και ξαναζωντανέψετε; :)
Bαρετή;;;
Σε άλλο μπλογκ θα το διαβάσατε αυτό.
Eδώ ακόμα δεν ξεκινήσαμε...
Έχουμε μέλλον.
@ katerina:
Θα έλεγα με βεβαιότητα το πρώτο.
Tο κάνω έτσι κι αλλιώς. Eξ απαλών ονύχων προς το παρόν. Aλλά θα ακολουθήσει καταιγίδα.
Mην ανησυχείτε. Δεν σας αφήνω έτσι.
@ deadend mind:
Kαλή μου, είναι δυνατόν όνειρο με παραγγελία; Πως στα κομμάτια θα το καταφέρω αυτό;
(Πάντως μην ανησυχείτε, θα αποζημιωθείτε, στα επόμενα έχουμε απ' όλα τα καλά...)
E, βέβαια. Aφού ήταν όνειρο!
Aλλά κι εσείς μπορείτε. Γιατί κλαίτε;
@ k@terin@:
Mπα. Kαλύτερα να αλλάξω όνειρο.
O φύλακας κοστίζει πιο πολύ, και βάσει του προηγούμενου ποστ... καταλαβαίνετε...
@ she:
Zωντανός είμαι γλυκειά μου.
Aλλά αφήστε το. Δεν πάει χαμένο.
Θα το φοράω στο πέτο.
Ή στο αυτί.
ki exw kai mayra mesanyxta
(είπα κι εγώ...)
Τίνος άραγε;
Πάντως εγώ το διάβασα σωστα΄.
Γιά σκεφτείτε το πάντως,όλα τάχει.
Και μπλού , και λαγκούν.
δ
Αφήστε...
Τα ίδια πίνουμε...
(ή καταπίνουμε...)
@ houlk:
Όχι βέβαια.
Αφού εγώ δεν ήμουν θαμένος εκεί.
@ demetrat:
Αν είναι όλα τα έξοδα πληρωμένα πάντως, δεν είναι κι άσχημη ιδέα.
@ sadcharlotte:
Ηρεμήστε.
Φυλάσσονται καλά εκεί.
Και όποτε τις χρειαστείτε μπορείτε και να τις ξεθάψετε.
@ manetarius:
Είναι ήδη πολύ αργά...