Κατάπια γρήγορα γρήγορα το φτερό από το Boeing 747 και σκούπισα τα χείλη μου μ’ ένα πανί ιστιοφόρου. Έξω έβρεχε τραπεζοκαθίσματα και τίποτα δεν προμήνυε πως αυτός ο τύπος με τα άσπρα μούσια εκεί πάνω θα βαριόταν σύντομα. Έπρεπε να φύγω όμως. Είχα παρκάρει βέβαια στη Ζιμπάμπουε πάνω κάτω, οπότε μάλλον θα έπρεπε να πάρω το μετρό μέχρι την αφιλόξενη αυτή χώρα, κι από κει να ταξιδέψω οδικώς ως το Άλφα του Κενταύρου που ήταν ο τελικός μου προορισμός.
Οι τρεις φίλοι μου απόρησαν μ’ αυτήν την ξαφνική μου απόφαση. Ο Αμβρόσιος Μπηρς, ο Μπορίς Βιάν και ο Ντάγκλας Άνταμς παράτησαν βιαστικά στα πιάτα τους τον βροντόσαυρο που ξεκοκάλιζαν, κι ετοιμάστηκαν να πληρώσουν. Τους εξήγησα ήρεμα πως δεν χρειαζόμουν πλέον τη βοήθειά τους, αυτό ήταν ένα ταξίδι που έπρεπε να κάνω μόνος μου, κλπ, κλπ, κι έτσι συνέχισαν αμέριμνοι το γεύμα τους, περνώντας στο επόμενο πιάτο, που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα πλυντήριο πιάτων πανέ με σως βατόμουρο, παπαρδέλες και εφημεριδοκροκέτες.
Τρεις αιώνες, εβδομηνταέξι χρόνια, οκτώ μήνες και δώδεκα ημέρες αργότερα, την ίδια ακριβώς ώρα, είχα μόλις παρκάρει την καλογυαλισμένη μου φριτέζα με την οποία ταξίδεψα, όταν δυο κοντοπίθαροι Γκουάγκα* με χτύπησαν με κάτι σκληρό στο κεφάλι, και λιποθύμησα μεμιάς. Στο ανακριτικό γραφείο του Μεγάλου Μπόγκολ** που με έσυραν για την καθιερωμένη ανάκριση, φάνηκε ξεκάθαρα πως το εγκληματικό όργανο ήταν ένα Κενταυριανό αγγούρι –που εκείνη τη στιγμή μασούλαγε αμέριμνα ο Μεγάλος Μπόγκολ- μιας και είχε επάνω τις τελευταίες δεκαέξι τρίχες του κεφαλιού μου.
«Αβα ζου γκουεμπρε λε βουμπα. Ντο!» είπε απότομα ο άρχων.
«Μα έχω ξανάρθει τόσες φορές! Δε με θυμάστε;» απάντησα έντρομος.
«Χλουπ» είπε ξερά.
«Ξέρετε, ψωνίζω από τον πλανήτη σας εδώ και ένα χρόνο περίπου, σας έχω κάνει μεγάλο τζίρο! Δείτε και τα τιμολόγιά σας» ψέλλισα.
«Βργρμπ...» (Σ.τ.Μ.: “Απορία ψάλτου βηξ”, δεν είναι καταχωρημένη στα διαγαλαξιακά λεξικά η λέξη αυτή, οπότε εικάζουμε ότι πρόκειται για κάτι παρεμφερές με το γήινο “Χμφ...”)
«Πρέπει να με ελευθερώσετε Μεγάλε Μπόγκολ» είπα με τα λιγοστά ψήγματα παρρησίας που είχα φυλαγμένα για τέτοιες δύσκολες ώρες, «ο αξιότιμος κύριος Φλυμπότραξ με περιμένει. Έχουμε κανονίσει το ραντεβού μας εδώ και εξηντατρία χρόνια, και γνωρίζετε καλά πως δεν του αρέσει καθόλου να τον στήνουν. Πολύ φοβούμαι πως θα δώσει το εμπόρευμα αλλού εάν καθυστερήσω...»
«Φαπ ντουντουμπι ουχε φαλα ποστ αμπα Άλφα Κενταύρου!» σχεδόν ούρλιαξε. «Χεμπρε βοζα μπλογκ! Ανα χουακαμα ουντε»
Πάγωσα στη θέση μου. Δεν ήξερα τι να πω...
«Φερμπεγκο ντουντα 112 σχόλια!» ολοκλήρωσε φωναχτά.
«Μα τι σημασία έχει αυτό; Δεν θέλετε πλέον να μου δίνετε εμπόρευμα;» απόρησα σχεδόν με αυθάδεια για τα Κενταυριανά δεδομένα. «Δεν σας πληρώνω ικανοποιητικά;»
«Εβεζουεζ μονα μπλογκ!» αποκρίθηκε θριαμβευτικά.
«Εσείς;;;»
«Χρεπ»
«Δι... δι... δικό σ..σ...σας μπ... μπλογκ;;;» ο τρόμος ήταν εμφανής στον τόνο της φωνής μου πλέον.
«Χρεπ»
«Και... και... τι θα... θα κάνουμε εμείς τότε; Πως θα...» δεν πρόλαβα να τελειώσω.
Με ένα μεγαλοπρεπές «αουγκρούγκρα» άνοιξε η πόρτα της μεγάλης αίθουσας, και τρεις χιλιάδες ραπανάκια, που ήταν η επίλεκτη φρουρά του Μεγάλου Μπόγκολ, με άρπαξαν από τη ζώνη Αρμάνι που φορούσα, και με αστραπιαίες κινήσεις με πέταξαν τσουβαληδόν μέσα στην υπερηχητική φριτέζα μου. Έβαλαν ένα κέρμα στην γιγάντια ολοθερμική σφεντόνα της διαστημικής βάσης Σεντούριον, και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου ήμουν καθ’ οδόν προς τη Γη.
«Να σας καεί η καφετιέρα, παλιοκανάγιες!!!» ήταν η μόνη κατάρα που πρόφτασα να εκστομίσω πριν εξαφανιστώ στη δίνη του χωροχρόνου...
* Οι Γκουάγκα είναι οι ντόπιοι, αυτόχθονες του Άλφα του Κενταύρου. Κατοικούν στον πλανήτη αυτόν, από το Μπιγκ Μπάνγκ και δώθε.
** Ο Μεγάλος Μπόγκολ, είναι ένας Μπόγκολ που είναι μεγάλος. Όχι σε ηλικία. Σε μέγεθος. Για τον πασιφανή αυτόν λόγο, έγινε από μόνος του, με δημοκρατικές διαδικασίες, Αρχηγός της τοπικής Μ.Α.Κ.Ο.Α.Γ.Ε.Α.Π.Α. (Μαφία του Άλφα του Κενταύρου και Όποιου Άλλου Γράμματος Εμφανιστεί Αργότερα ως Πλανήτης του Αστερισμού)
Οι τρεις φίλοι μου απόρησαν μ’ αυτήν την ξαφνική μου απόφαση. Ο Αμβρόσιος Μπηρς, ο Μπορίς Βιάν και ο Ντάγκλας Άνταμς παράτησαν βιαστικά στα πιάτα τους τον βροντόσαυρο που ξεκοκάλιζαν, κι ετοιμάστηκαν να πληρώσουν. Τους εξήγησα ήρεμα πως δεν χρειαζόμουν πλέον τη βοήθειά τους, αυτό ήταν ένα ταξίδι που έπρεπε να κάνω μόνος μου, κλπ, κλπ, κι έτσι συνέχισαν αμέριμνοι το γεύμα τους, περνώντας στο επόμενο πιάτο, που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα πλυντήριο πιάτων πανέ με σως βατόμουρο, παπαρδέλες και εφημεριδοκροκέτες.
Τρεις αιώνες, εβδομηνταέξι χρόνια, οκτώ μήνες και δώδεκα ημέρες αργότερα, την ίδια ακριβώς ώρα, είχα μόλις παρκάρει την καλογυαλισμένη μου φριτέζα με την οποία ταξίδεψα, όταν δυο κοντοπίθαροι Γκουάγκα* με χτύπησαν με κάτι σκληρό στο κεφάλι, και λιποθύμησα μεμιάς. Στο ανακριτικό γραφείο του Μεγάλου Μπόγκολ** που με έσυραν για την καθιερωμένη ανάκριση, φάνηκε ξεκάθαρα πως το εγκληματικό όργανο ήταν ένα Κενταυριανό αγγούρι –που εκείνη τη στιγμή μασούλαγε αμέριμνα ο Μεγάλος Μπόγκολ- μιας και είχε επάνω τις τελευταίες δεκαέξι τρίχες του κεφαλιού μου.
«Αβα ζου γκουεμπρε λε βουμπα. Ντο!» είπε απότομα ο άρχων.
«Μα έχω ξανάρθει τόσες φορές! Δε με θυμάστε;» απάντησα έντρομος.
«Χλουπ» είπε ξερά.
«Ξέρετε, ψωνίζω από τον πλανήτη σας εδώ και ένα χρόνο περίπου, σας έχω κάνει μεγάλο τζίρο! Δείτε και τα τιμολόγιά σας» ψέλλισα.
«Βργρμπ...» (Σ.τ.Μ.: “Απορία ψάλτου βηξ”, δεν είναι καταχωρημένη στα διαγαλαξιακά λεξικά η λέξη αυτή, οπότε εικάζουμε ότι πρόκειται για κάτι παρεμφερές με το γήινο “Χμφ...”)
«Πρέπει να με ελευθερώσετε Μεγάλε Μπόγκολ» είπα με τα λιγοστά ψήγματα παρρησίας που είχα φυλαγμένα για τέτοιες δύσκολες ώρες, «ο αξιότιμος κύριος Φλυμπότραξ με περιμένει. Έχουμε κανονίσει το ραντεβού μας εδώ και εξηντατρία χρόνια, και γνωρίζετε καλά πως δεν του αρέσει καθόλου να τον στήνουν. Πολύ φοβούμαι πως θα δώσει το εμπόρευμα αλλού εάν καθυστερήσω...»
«Φαπ ντουντουμπι ουχε φαλα ποστ αμπα Άλφα Κενταύρου!» σχεδόν ούρλιαξε. «Χεμπρε βοζα μπλογκ! Ανα χουακαμα ουντε»
Πάγωσα στη θέση μου. Δεν ήξερα τι να πω...
«Φερμπεγκο ντουντα 112 σχόλια!» ολοκλήρωσε φωναχτά.
«Μα τι σημασία έχει αυτό; Δεν θέλετε πλέον να μου δίνετε εμπόρευμα;» απόρησα σχεδόν με αυθάδεια για τα Κενταυριανά δεδομένα. «Δεν σας πληρώνω ικανοποιητικά;»
«Εβεζουεζ μονα μπλογκ!» αποκρίθηκε θριαμβευτικά.
«Εσείς;;;»
«Χρεπ»
«Δι... δι... δικό σ..σ...σας μπ... μπλογκ;;;» ο τρόμος ήταν εμφανής στον τόνο της φωνής μου πλέον.
«Χρεπ»
«Και... και... τι θα... θα κάνουμε εμείς τότε; Πως θα...» δεν πρόλαβα να τελειώσω.
Με ένα μεγαλοπρεπές «αουγκρούγκρα» άνοιξε η πόρτα της μεγάλης αίθουσας, και τρεις χιλιάδες ραπανάκια, που ήταν η επίλεκτη φρουρά του Μεγάλου Μπόγκολ, με άρπαξαν από τη ζώνη Αρμάνι που φορούσα, και με αστραπιαίες κινήσεις με πέταξαν τσουβαληδόν μέσα στην υπερηχητική φριτέζα μου. Έβαλαν ένα κέρμα στην γιγάντια ολοθερμική σφεντόνα της διαστημικής βάσης Σεντούριον, και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου ήμουν καθ’ οδόν προς τη Γη.
«Να σας καεί η καφετιέρα, παλιοκανάγιες!!!» ήταν η μόνη κατάρα που πρόφτασα να εκστομίσω πριν εξαφανιστώ στη δίνη του χωροχρόνου...
* Οι Γκουάγκα είναι οι ντόπιοι, αυτόχθονες του Άλφα του Κενταύρου. Κατοικούν στον πλανήτη αυτόν, από το Μπιγκ Μπάνγκ και δώθε.
** Ο Μεγάλος Μπόγκολ, είναι ένας Μπόγκολ που είναι μεγάλος. Όχι σε ηλικία. Σε μέγεθος. Για τον πασιφανή αυτόν λόγο, έγινε από μόνος του, με δημοκρατικές διαδικασίες, Αρχηγός της τοπικής Μ.Α.Κ.Ο.Α.Γ.Ε.Α.Π.Α. (Μαφία του Άλφα του Κενταύρου και Όποιου Άλλου Γράμματος Εμφανιστεί Αργότερα ως Πλανήτης του Αστερισμού)
44 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
ναι μπράβο για το θάρρος σου.......
Καλό βράδυ:)
Καράμπα!
Μα τις χίλιες λίμνες!!!!!
πού το θυμηθήκατε;
:)
(Ή μήπως ξαναβρήκατε το αγαπημένο σας προσωπικό πι-σι;)
Δεν ήταν θάρρος.
Απελπισία ήταν...
@ Palirroia:
Δεν είναι να εμπιστεύεται ούτε τους εξωγήινους κανείς πλέον...
@ απατεώνες:
(μεταξύ μας: ούτε εγώ κατάλαβα)
@ b|a|s|n\i/a:
Στο ντουλάπι της κουζίνας.
@ Palirroia:
Το γκουγκαμόλε δε ξέρω.
Το ΓΚΟΥΑΚΑΜΟΛΕ σίγουρα.
(χα!)
(Το δικό μου είχε πολύ αβοκάντο,φαίνεται,και κόλλησε το στόμα μου.Αλλά,για να΄χουμε καλό ρώτημα,από πότε οι τρεις στους πέντε σχολιαστές σας λέγονται Palirroia;(χα!)).
Επιπροσθέτως είστε γεμάτος ανορθογραφίες στα Κενταυριανά (καλά που τα μάθατε-έχετε και δίπλωμα; Φρίκη!)
Και τέλος δεν είναι ανάγκη να μας θυμίζεται πως περνάει ο χρόνος στο Άλφα του Κενταύρου - Εκεί σπούδασα (αλλά έμαθα μόνο το πρώτο από τα 246.548.654 πυρίμαχα γράμματα...)
Μήπως σας λένε Ντόναλν Ντακ? :-)))
theorema
Πέρασα απλώς για να ευχηθώ χρόνια πολλά στη ζώνη σας... Αρμάνι δεν είπατε; Ε, είναι του αγίου Γεωργίου σήμερα.. να τη χαίρεστε!
(άμα άφηνες σχόλιο δηλαδή, τι θα έγραφες;)
ET phone home !
ET phone home !
ET phone home !
ET phone home ! "
και για την αντιγραφή
Ιρλανδός
Σίγουρα δεν μπορείτε να ψωνίζετε από αλλού;
Telo friteza diko sas.Kafeteria kakarose.
To minima katastrepsei meta 1592 kronia.
Epikoinonisa miden.Xano sima.Alpha kentavros kalei gh....touuuuuuuuuu.
........touuu
Akoui?
Agou baba..tik tik tok...
touuuuuuuuuu
Το φτερό του μποινγκ καλοοοοοοο;;;;;
Θα περάσει. Δεν είναι τίποτα. Η άνοιξη, ο καιρός, ο Πάσχας, τα αυγά και τα πασχάλια..
Θα περάσει...
Aloha..
χλουππππ
είμαι η Paliroia, στον masterpcm πότε θα απαντήσετε;
Γ@μ# τα copy-paste μου μέσα!
@ Σελιτσάνος:
Ουπς!
@ Σελιτσάνος:
Φακ!
@ mpinelikoMistress:
(εντάξει, ξεκόλλησε)
Ναι, γειά σας. Τι κάνετε;
Καλά;
Τα παιδιά; Η οικογένεια;
Είναι προφανές ότι είστε γνώστης, κι ότι κι εσείς απο κει ψωνίζετε.
(κι έλεγα που σας ξέρω, που σας ξέρω...)
@ theorema:
Όχι. Κόκομπιλ. Γιατί;
@ manetarius:
Η ζώνη μου, σας ευχαριστεί δι αντιπροσώπου και σας εύχεται ολόψυχα και στα δικά σας.
@ K@terin@:
Μα φτιάχνουν τα καλύτερα ποστ(ς).
Δεν το έχετε διαπιστώσει;
Τελικά;
@ Lilith:
Μόνος του φυσικά! Αφού κι αυτά που διαβάζατε μέχρι τώρα εκείνος τα έγραφε. Εγώ απλώς αγόραζα τα δικαιώματα για τη Γη και τα δημοσίευα.
@ elf:
Διαβάσατε 8 ποστ σερί, χωρίς να ανατιναχτεί το πι σι σας;
Τι μάρκα είναι;
@ Valisia:
Αξιότιμε Μπόγκολ, μάλλον έχετε κάνει ένα μικρό λαθάκι στο avatar σας και μοιάζεται με μια γνωστή μου. Τραγικά όμως λέμε...
Πεντανόστιμο. Άμα το πετύχετε πουθενά και με σάλτσα πιπεριών να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε.
@ Υάδα:
Η αλήθεια είναι ότι πέρασε, αλλά ήμουν αφηρημένος και δεν το πρόλαβα...
Ε;
@ Masterpcm:
Να μην σας αφορά!
Δικός μου φίλος είναι, ότι θέλω κάνω μαζί του! Νταξ;
Ντιστάνα.
Καταπληκτικό spy.
του ποστ
-ποιοι ειναι αυτοι??
σας εχω απαγορευσει τις κακες παρεες ..
αυτοι σας χαλανε!!
..
εύγε, το'χετε, λέμε! :)
ντιφάϊν καφετιέρα .
Γιατί έτσι δεν πάμε μπροστά, με κατάρες στον αέρα.
δ
:)
Ε μα πιά!
Γιατί κάτι μου λεει ότι πίνουν γλυκύ βραστό;
λέτε;
(τότε την κάνανε και αυτοί από κούπες..)
Όλο περίεργες ιδέες έχετε, τελευταίως.
Άβατον:
Μη σας πω και βυθός...
mamma:
Όχι, γιατί;
Χάσατε εσείς κανένα που δεν ξέρετε που έσκασε;
diVa:
Δεν πειράζει. Ας το νομίζει ο παλιοζηλιάρης...
Nomad:
Θα μου επιτρέψετε να σας διορθώσω: η σωστή προφορά είναι "Φερμέγο δούβαρα". Πάντως εγώ σας εννόησα.
:)
Μην το λέτε. Κι εγώ Peugeot έχω και μια χαρά τις βλέπω τις γριές. Μήπως είναι παλιό μοντέλο το δικό σας;
tovene592:
Ναι αλλά ζηλέψανε οι προμηθευτές μου, κι είπαν να δραστηριοποιηθούν αυτόνομα, καταλάβατε; Κι άντε τώρα εγώ να βρίσκω εμπνεύσεις...
Aura:
Την επόμενη φορά θα σας γράψω ανοιχτή επιστολή, αν είναι να διευκολυνθείτε.
Talisker:
Η αλήθεια είναι αυτή, αλλά απορώ που δεν τους ξέρετε. Νόμιζα ότι σας εμπνέουν συχνά κι εσάς.
Кроткая:
Αν σας κόλλησε κανέναν στον λαιμό, να φάτε λίγο ψωμάκι (κόρα κατά προτίμηση) και θα σας φύγει...
Η εν λόγω καφετιέρα είναι ένα μυστικό υπερδιαστημόπλοιο που έχουν οι Κενταυριανοί, το οποίο ως καύσιμο χρησιμοποιεί τον γήινο καφέ (με αυτό τους πληρώνω...)
Το σχήμα του μοιάζει με μία της deLonghi.
@ thamnos:
Αν μπορείτε να έρθετε να την πάρετε μόνος σας. Την πάρκαρα από κάτω από το σπίτι μου και ψιλοβαριέμαι να σηκωθώ τώρα από τον καναπέ.
@ βιολιστής στη στέγη:
Σας το έχω ξαναπεί:
Είστε πολύ γενναίος άνθρωπος!
@ αποτέτοιος & Masterpcm:
Δεν πίνουν καφέ. Τον χρησιμοποιούν για καύσιμο στα διαστημόπλοια. Εκεί πίνουν μαζούτ μέτριο με γάλα.
μόνο εκείνο το "ξερό χλουπ" με χάλασε λίγο: χλουπ και ξερό γίνεται?