Μπήκα στο αεροπλάνο όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Προσπέρασα τους τύπους που προσπαθούσαν να στριμώξουν οχτώ βαλίτσες στο ντουλαπάκι της απέναντι σειράς, προσπέρασα γριές που μιλάγανε σε κινητά του 1993 με τα ανεψούδια τους στον Καναδά για τα Χρόνια Πολλά σε ένταση συναυλίας στο Terra Vibe, προσπέρασα καλοχτενισμένες αεροσυνοδούς που τακτοποιούσαν μπισκοτάκια κανέλας στο καροτσάκι του νοσοκομείου που σέρνουν κατά λάθος και στο αεροπλάνο, και χώθηκα αστραπιαία στην τουαλέτα.
Έβγαλα το μπουφάν, το πουλόβερ, το πουκάμισο, το t-shirt και τη βόμβα που είχα κολλήσει με το χειρότερο σελοτέιπ του πλανήτη στο στήθος μου. Έβγαλα και μια πνιγμένη κραυγή καθώς κοίταξα το στέρνο μου που είχε πλέον χαλάουα σε σχήμα βόμβας. Ξεβίδωσα βιαστικά το σιφόνι του νιπτήρα, με το πίσω μέρος της πέννας μου που ήταν ειδικά κατασκευασμένη για να ξεβιδώνει σιφόνια σε νιπτήρες αεροπλάνων, και τοποθέτησα προσεκτικά τη βόμβα μέσα. Έσκυψα από κάτω, έλυσα το ένα μου κορδόνι (αυτό που είχα αλείψει το προηγούμενο βράδυ με κηροζίνη), το έμπηξα βαθιά μέσα στο μαλακό υλικό της βόμβας και έδεσα την άλλη του άκρη στον μηχανισμό από το καζανάκι της λεκάνης (μιλάμε για πολύ μακρύ κορδόνι, από μποτάκι Timberland).
Ο χοντρός καθόταν στην προτελευταία σειρά, στη μεριά του διαδρόμου. Η τελευταία σειρά ήταν άδεια. Τα παραπάνω φαινομενικά τυχαία γεγονότα, δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού είχα φροντίσει με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό, να τα κανονίσει έτσι η κακάσχημη υπάλληλος του check-in. Άλλο τόσο (καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό δηλαδή) μου κόστισε και η χάρη της αεροσυνοδού Κ. να δώσει στον χοντρό το συγκεκριμένο μπισκοτάκι που είχα φτιάξει. Ένα μπισκοτάκι παραγεμισμένο με καθαρτικό με άρωμα κανέλας.
Πριν καν τελειώσει η επιβίβαση, φόρεσα γρήγορα τα ρούχα του τεχνικού εδάφους που είχα στο σακίδιό μου και κατέβηκα ανενόχλητος χαιρετώντας όλες τις κοπέλες, από την πίσω σκάλα. Οδήγησα το ειδικό όχημα που είχα βουτήξει, μέχρι το υπόστεγο τεχνικού ελέγχου και βρήκα ένα σημείο με καθαρή θέα προς το αεροπλάνο. Δεν χρειάστηκε να περιμένω πάνω από δέκα λεπτά για να απογειωθεί το αεροσκάφος.
Ο χοντρός καταβρόχθησε λαίμαργα το ύποπτο μπισκότο χωρίς να καταλάβει τίποτα. Σχεδόν αμέσως, άρχισε να κλάνει ασταμάτητα. Ο κόσμος στις γύρω θέσεις ενοχλήθηκε εντονότατα και ορισμένοι μάλιστα τον κοίταξαν με ένα τόσο υποτιμητικό βλέμα που αναγκάστηκε να σηκωθεί (κλάνωντας διαρκώς), και να πάει στην τουαλέτα δυόμιση μέτρα πιο πίσω από κει που καθόταν. Κλείδωσε, και αμέσως μια τεράστια κλανιά δόνησε την ατμόσφαιρα. Το αεροπλάνο τραντάχτηκε. Την ώρα που ο χοντρός επιβάτης της θέσης 42Ε προσπαθούσε ιδρωμένος να κατεβάσει το παντελόνι του, μια κλανιά μαμούθ τράνταξε ξανά όλο το πίσω μέρος του αεροπλάνου. Δευτερόλεπτα αργότερα, η υπέρτατη κλανιά, η μητέρα όλων των κλανιών απέδρασε αυτοβούλως από την κωλοτρυπίδα του σιχαμερού επιβάτη, δημιουργώντας ατμόσφαιρα ασφυξίας, όχι μόνο μέσα στην στενάχωρη τουαλέτα, αλλά και σε όλο το υπόλοιπο κήτος του αεροσκάφους.
Θορυβημένοι οι υπόλοιποι επιβάτες άρχισαν να ουρλιάζουν, να τσιρίζουν οι γριές, να κλαίνε τα παιδάκια, να τρέχουν αλλόφρονες οι αεροσυνοδοί να καθησυχάσουν το αφηνιασμένο πλήθος, να βαράνε τα κινητά, να πέφτουν οι χειραποσκευές από τα ντουλαπάκια, ο πιλότος να κάνει εκκλήσεις για ηρεμία μάταια, ενώ ο ορυμαγδός από βροντερές και βρωμερές κλανιές συνεχιζόταν στο πίσω μέρος του σκάφους.
Έτσι κανείς δεν κατάφερε να ξεχωρίσει τον ήχο της μικρής μου βόμβας, όταν έσκασε στα μούτρα του ανακουφισμένου πλέον χοντρού, από αυτόν που έκαναν οι προηγηθείσες κλανιές. Και κανείς φυσικά δεν είχε την παραμικρή όρεξη να πάει στην εν λόγω τουαλέτα για όλο το υπόλοιπο ταξίδι.
Μόνο όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στον προορισμό του, και αφού οι επιβάτες το εγκατέλειψαν αλλόφρονες, ο κυβερνήτης, ο συγκυβερνήτης, μια άσχετη αεροσυνοδός, και η ειδική ομάδα καταστολών, πυροτεχνουργών και ιατρικού προσωπικού, αποφάσισε μετά από σύντομη σύσκεψη να σπάσει την πόρτα της τουαλέτας. Μέγα λάθος. Το μόνο που κατάφεραν να αντικρύσουν, όσοι δεν λιποθύμησαν από τις αναθυμιάσεις ήταν κατα σειρά: Τα μυαλά του χοντρού επιβάτη της 42Ε απλωμένα στον απέναντι τοίχο από τον νιπτήρα, το δεξί του χέρι κολλημένο στη βρύση του νιπτήρα, το αριστερό στραπατσαρισμένο και καμένο στο πάτωμα να βγάζει ακόμα καπνούς, το ένα του πόδι παντελώς άφαντο και το άλλο, από τον αστράγαλο και κάτω, ακουμπησμένο με πίεση πάνω στο επιδαπέδιο μπουτόν για το καζανάκι. Το στομάχι, τα έντερα και όλα τα συμπαρομαρτούντα προφανώς είχαν γίνει πελτές, που είχε απλωθεί σε όλους τους καπνισμένους τοίχους της μικροσκοπικής τουαλέτας.
Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, σε όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Ανακουφισμένος την άκουσα στο κρεβάτι στου ξενοδοχείου μου, αδιαφορώντας επιδεικτικά για το πόρισμα του ιατροδικαστή. Η επιχείρηση θεωρήθηκε επιτυχημένη. Κανείς δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά. Κάποιες ψυχολογικές παρενέργειες ήταν θέμα ημερών να εξαφανιστούν, μετά από λίγες επισκέψεις στους κατάλληλους ψυχολόγους. Ο χοντρός ήταν πλέον μια ανάμνηση. Μια πρώην θλιβερή παρουσία στη ζωή του αφεντικού μου, μια ακόμη καλοπληρωμένη αποστολή για μένα.
Χτύπησα την πόρτα του γραφείου του, δυο μέρες αργότερα. Η καρέκλα του ήταν γυρισμένη προς το παράθυρο, και φυσικά, για άλλη μια φορά δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του.
- "Είσαι ο καλύτερος", είπε κοφτά.
- "Το ξέρω", απάντησα, "για αυτό είμαι εδώ".
- "Ναι."
- ...
- "Τα χρήματά σου είναι στο φάκελο. Εξαφανίσου για λίγους μήνες."
- "Μου χρωστάτε κάτι ακόμα", κοντοστάθηκα.
Ξεφύσηξε. Αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ήταν μέρος της συμφωνίας μας. Μετά το πέρας της αποστολής έπρεπε να μαθαίνω το λόγο. Όσο με χρειαζόταν, αυτή η πληροφορία θα ήταν πάντα το επισφράγισμα της δουλειάς και η εξόφληση του χρέους του προς εμένα.
- "Λέγε", μούγκρισε.
- "Ξέρετε τι θέλω. Γιατί;" είπα δίνοντας όση περισσότερη έμφαση μπορούσα στο ερωτηματικό.
- "Δεν θα μπορώ να σου απαντάω πάντα σ’ αυτήν την ερώτηση, ξέρεις..."
- "Τότε, θα αλλάξει η συμφωνία μας. Τώρα όμως μου το οφείλετε", είπα αποφασιστικά.
- "Έριξε τις πρώτες μολότωφ", είπε θυμωμένα χτυπώντας νευρικά τα δάχτυλά του στο γραφείο. "Οι μπάτσοι τον συνέλλαβαν. Θα κατέθετε. Όπως ίσως καταλαβαίνεις δεν θα μπορούσα να επιτρέψω να πάει στο δικαστήριο ένας υπάλληλός μου. Τα συμφέροντα είναι πολλά. Η ασφαλιστική..." κοντοστάθηκε. "Αρκετά! Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνεις μόνος σου. Εξαφανίσου τώρα από μπροστά μου!"
Μια τούφα καπνού εμφανίστηκε πάνω από την πλάτη της πολυθρόνας του. Έκλεισα την πόρτα αθόρυβα, έβαλα τον φάκελο στην τσέπη και βγήκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα από το κενρικό κτίριο της Citibank…
"Kαριόληδες", μονολόγησα στα περιστέρια...
.
.
.
.
.
.
Έβγαλα το μπουφάν, το πουλόβερ, το πουκάμισο, το t-shirt και τη βόμβα που είχα κολλήσει με το χειρότερο σελοτέιπ του πλανήτη στο στήθος μου. Έβγαλα και μια πνιγμένη κραυγή καθώς κοίταξα το στέρνο μου που είχε πλέον χαλάουα σε σχήμα βόμβας. Ξεβίδωσα βιαστικά το σιφόνι του νιπτήρα, με το πίσω μέρος της πέννας μου που ήταν ειδικά κατασκευασμένη για να ξεβιδώνει σιφόνια σε νιπτήρες αεροπλάνων, και τοποθέτησα προσεκτικά τη βόμβα μέσα. Έσκυψα από κάτω, έλυσα το ένα μου κορδόνι (αυτό που είχα αλείψει το προηγούμενο βράδυ με κηροζίνη), το έμπηξα βαθιά μέσα στο μαλακό υλικό της βόμβας και έδεσα την άλλη του άκρη στον μηχανισμό από το καζανάκι της λεκάνης (μιλάμε για πολύ μακρύ κορδόνι, από μποτάκι Timberland).Ο χοντρός καθόταν στην προτελευταία σειρά, στη μεριά του διαδρόμου. Η τελευταία σειρά ήταν άδεια. Τα παραπάνω φαινομενικά τυχαία γεγονότα, δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού είχα φροντίσει με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό, να τα κανονίσει έτσι η κακάσχημη υπάλληλος του check-in. Άλλο τόσο (καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό δηλαδή) μου κόστισε και η χάρη της αεροσυνοδού Κ. να δώσει στον χοντρό το συγκεκριμένο μπισκοτάκι που είχα φτιάξει. Ένα μπισκοτάκι παραγεμισμένο με καθαρτικό με άρωμα κανέλας.
Πριν καν τελειώσει η επιβίβαση, φόρεσα γρήγορα τα ρούχα του τεχνικού εδάφους που είχα στο σακίδιό μου και κατέβηκα ανενόχλητος χαιρετώντας όλες τις κοπέλες, από την πίσω σκάλα. Οδήγησα το ειδικό όχημα που είχα βουτήξει, μέχρι το υπόστεγο τεχνικού ελέγχου και βρήκα ένα σημείο με καθαρή θέα προς το αεροπλάνο. Δεν χρειάστηκε να περιμένω πάνω από δέκα λεπτά για να απογειωθεί το αεροσκάφος.
Ο χοντρός καταβρόχθησε λαίμαργα το ύποπτο μπισκότο χωρίς να καταλάβει τίποτα. Σχεδόν αμέσως, άρχισε να κλάνει ασταμάτητα. Ο κόσμος στις γύρω θέσεις ενοχλήθηκε εντονότατα και ορισμένοι μάλιστα τον κοίταξαν με ένα τόσο υποτιμητικό βλέμα που αναγκάστηκε να σηκωθεί (κλάνωντας διαρκώς), και να πάει στην τουαλέτα δυόμιση μέτρα πιο πίσω από κει που καθόταν. Κλείδωσε, και αμέσως μια τεράστια κλανιά δόνησε την ατμόσφαιρα. Το αεροπλάνο τραντάχτηκε. Την ώρα που ο χοντρός επιβάτης της θέσης 42Ε προσπαθούσε ιδρωμένος να κατεβάσει το παντελόνι του, μια κλανιά μαμούθ τράνταξε ξανά όλο το πίσω μέρος του αεροπλάνου. Δευτερόλεπτα αργότερα, η υπέρτατη κλανιά, η μητέρα όλων των κλανιών απέδρασε αυτοβούλως από την κωλοτρυπίδα του σιχαμερού επιβάτη, δημιουργώντας ατμόσφαιρα ασφυξίας, όχι μόνο μέσα στην στενάχωρη τουαλέτα, αλλά και σε όλο το υπόλοιπο κήτος του αεροσκάφους.
Θορυβημένοι οι υπόλοιποι επιβάτες άρχισαν να ουρλιάζουν, να τσιρίζουν οι γριές, να κλαίνε τα παιδάκια, να τρέχουν αλλόφρονες οι αεροσυνοδοί να καθησυχάσουν το αφηνιασμένο πλήθος, να βαράνε τα κινητά, να πέφτουν οι χειραποσκευές από τα ντουλαπάκια, ο πιλότος να κάνει εκκλήσεις για ηρεμία μάταια, ενώ ο ορυμαγδός από βροντερές και βρωμερές κλανιές συνεχιζόταν στο πίσω μέρος του σκάφους.Έτσι κανείς δεν κατάφερε να ξεχωρίσει τον ήχο της μικρής μου βόμβας, όταν έσκασε στα μούτρα του ανακουφισμένου πλέον χοντρού, από αυτόν που έκαναν οι προηγηθείσες κλανιές. Και κανείς φυσικά δεν είχε την παραμικρή όρεξη να πάει στην εν λόγω τουαλέτα για όλο το υπόλοιπο ταξίδι.
Μόνο όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στον προορισμό του, και αφού οι επιβάτες το εγκατέλειψαν αλλόφρονες, ο κυβερνήτης, ο συγκυβερνήτης, μια άσχετη αεροσυνοδός, και η ειδική ομάδα καταστολών, πυροτεχνουργών και ιατρικού προσωπικού, αποφάσισε μετά από σύντομη σύσκεψη να σπάσει την πόρτα της τουαλέτας. Μέγα λάθος. Το μόνο που κατάφεραν να αντικρύσουν, όσοι δεν λιποθύμησαν από τις αναθυμιάσεις ήταν κατα σειρά: Τα μυαλά του χοντρού επιβάτη της 42Ε απλωμένα στον απέναντι τοίχο από τον νιπτήρα, το δεξί του χέρι κολλημένο στη βρύση του νιπτήρα, το αριστερό στραπατσαρισμένο και καμένο στο πάτωμα να βγάζει ακόμα καπνούς, το ένα του πόδι παντελώς άφαντο και το άλλο, από τον αστράγαλο και κάτω, ακουμπησμένο με πίεση πάνω στο επιδαπέδιο μπουτόν για το καζανάκι. Το στομάχι, τα έντερα και όλα τα συμπαρομαρτούντα προφανώς είχαν γίνει πελτές, που είχε απλωθεί σε όλους τους καπνισμένους τοίχους της μικροσκοπικής τουαλέτας.
Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, σε όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Ανακουφισμένος την άκουσα στο κρεβάτι στου ξενοδοχείου μου, αδιαφορώντας επιδεικτικά για το πόρισμα του ιατροδικαστή. Η επιχείρηση θεωρήθηκε επιτυχημένη. Κανείς δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά. Κάποιες ψυχολογικές παρενέργειες ήταν θέμα ημερών να εξαφανιστούν, μετά από λίγες επισκέψεις στους κατάλληλους ψυχολόγους. Ο χοντρός ήταν πλέον μια ανάμνηση. Μια πρώην θλιβερή παρουσία στη ζωή του αφεντικού μου, μια ακόμη καλοπληρωμένη αποστολή για μένα.
Χτύπησα την πόρτα του γραφείου του, δυο μέρες αργότερα. Η καρέκλα του ήταν γυρισμένη προς το παράθυρο, και φυσικά, για άλλη μια φορά δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του.
- "Είσαι ο καλύτερος", είπε κοφτά.
- "Το ξέρω", απάντησα, "για αυτό είμαι εδώ".
- "Ναι."
- ...
- "Τα χρήματά σου είναι στο φάκελο. Εξαφανίσου για λίγους μήνες."
- "Μου χρωστάτε κάτι ακόμα", κοντοστάθηκα.
Ξεφύσηξε. Αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ήταν μέρος της συμφωνίας μας. Μετά το πέρας της αποστολής έπρεπε να μαθαίνω το λόγο. Όσο με χρειαζόταν, αυτή η πληροφορία θα ήταν πάντα το επισφράγισμα της δουλειάς και η εξόφληση του χρέους του προς εμένα.
- "Λέγε", μούγκρισε.
- "Ξέρετε τι θέλω. Γιατί;" είπα δίνοντας όση περισσότερη έμφαση μπορούσα στο ερωτηματικό.
- "Δεν θα μπορώ να σου απαντάω πάντα σ’ αυτήν την ερώτηση, ξέρεις..."
- "Τότε, θα αλλάξει η συμφωνία μας. Τώρα όμως μου το οφείλετε", είπα αποφασιστικά.
- "Έριξε τις πρώτες μολότωφ", είπε θυμωμένα χτυπώντας νευρικά τα δάχτυλά του στο γραφείο. "Οι μπάτσοι τον συνέλλαβαν. Θα κατέθετε. Όπως ίσως καταλαβαίνεις δεν θα μπορούσα να επιτρέψω να πάει στο δικαστήριο ένας υπάλληλός μου. Τα συμφέροντα είναι πολλά. Η ασφαλιστική..." κοντοστάθηκε. "Αρκετά! Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνεις μόνος σου. Εξαφανίσου τώρα από μπροστά μου!"
Μια τούφα καπνού εμφανίστηκε πάνω από την πλάτη της πολυθρόνας του. Έκλεισα την πόρτα αθόρυβα, έβαλα τον φάκελο στην τσέπη και βγήκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα από το κενρικό κτίριο της Citibank…
"Kαριόληδες", μονολόγησα στα περιστέρια...
.
.
.
.
.
.
35 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
ΤΟ ΧΙΟΝΙ!!!! ΤΟ ΧΙΟΝΙ! το θέλω κι εγώ σας παρακαλώ κύριε Spy. Μη γίνω τώρα κολαούζο. Σας παρακαλώ κύριε Spy!
Όχι αλήθεια πολύ ωραία ιδέα το κείμενο αν και το τελευταίο διάστημα νιώθω να ανακατεύομαι με τα κείμενά σας. Αλλά όπως και να το κάνετε είναι κι αυτό μια μορφή τέχνης. Τη νιώθω στο πετσί μου.
Και ξανά: ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΤΟ ΧΙΟΝΙ!!!!!!!!
το θέλω πάρα πολύ!
βγαίνει και σε χρωματιστό;;γιατι εγώ και η wil έχουμε άσπρο φόντο...
ευχαριστώ.
Σε περίπτωση που μας αγνοήσεις εύχομαι να σου σκεπάσει τα πάντα το χιόνι και να μην μπορεί κανείς αν διαβάσει τίποτα!
1.Με τον αρχισυντάκτη του κ.κ.μοίρη τι σχέση έχετε;
2.Καλά,δεν μπορεί ο έρμος ο πρωθυπουργός μας να πάει ούτε ένα ταξίδι ινκόγκνιτο και κινδυνεύει από κάτι τύπους σαν εσάς;
(Γιατί το εκλαμβάνω ως υπόθεση εργασίας,μιας και δεν εμφανίστηκε ο Χατζηνικολάου,μ΄εκείνα τα γουρλωμένα μάτια,ν΄ανακοινώσει τίποτα!).
Σελιτσάνος.
Και από τα πολλά νουάρ των ημερών... καταλήξαμε στον Τζέιμς Μποντ, σε νέες μεσοαστικές περιπέτειες στη Citibank, με εξωτικά γυρίσματα στη Σταδίου (ή όπου αλλού έχει εκεί στας Αθήνας τράπεζες, που να θυμάμαι..) και με μπατζετάκι εγκεκριμμένο από το υπουργείο δημοσίας τάξης;
Α, για μένα μην κρατάτε χιόνι, καλό πάσχα.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια για το κείμενό μου. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που το διαβάσατε ολοκληρο και έχετε τόσο εμπεριστατωμένη άποψη για αυτό. Η αλήθεια είναι πως πάντα χρειαζόμουν να διαβάζω τόσο εντρυφείς κριτικές για τα κείμενά μου. Σας ευχαριστώ για ακόμα μια φορά!
(Για χιόνι--->εδώ!)
@ tovene592:
Εντάξει, το οπτικοποιήσαμε το πόνημα...
Χαχαχα!!!
@ Naf:
α) Παρακαλώ να μην βρίζετε σαν νταλικιέρης εδώ μέσα. Είστε μια κυρία. Ντροπή!
β) ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΧΙΟΝΙ ΣΕ ΑΣΠΡΟ ΒΛΟΓ???
γ) ΟΧΙ, δεν βγαίνει σε άλλα χρώματα. Το Χιόνι ήταν, είναι, και θα είναι ΠΑΝΤΑ άσπρο. Δεν είναι σεμεδάκι, να ταιριάζει με τις κουρτίνες σας μαντάμ!
1.Τον λαδώνω (για να "χώνει" τον κ.κ.μοίρη, και να έχω εγώ περισσότερους σχολιαστές)
2.Είμεθα μπλογκ επικαιρότητας κύριε εμείς. Τι μας περάσατε; Αυτά που γράφουμε εμείς το πρωί, τα αναμασάνε το βράδυ στις ειδήσεις.
@ agiogditissa:
Δεν έχει σημασία για ποιόν λόγο ήρθατε, αλλά για ποιόν λόγο φεύγετε...
Χριστός Ανέστη κλπ.
Καλό απόγευμα.
( μα E ; ούτε καν έναν διάδρομο ; )
2. δεν είμαι σίγουρη πως θα ξανακοιτάξω ποτέ τους συνεπιβάτες μου με τον ίδιο τρόπο
3. απολύτως ψυχολογικό το θρίλερ του στόρυ (θα διαρκέσει νύχτες και νύχτες η αίσθηση του τρόμου είτε είσαι ο θύτης είτε το θύμα- πάντως το αφεντικό της σίντιμπανκ δε θα'σαι- λέω στον εαυτό μου)
καλημέρα
Καλημερα σας!!!
Υ.Γ. Κι εκεί που περίμενα στην ουρά να πληρώσω την πιστωτική μου αναρωτήθηκα: μα καλά, αυτουνού δεν του φεύγει το μποτάκι χωρίς κορδόνι;
Μα αγαπητή μου,
το κείμενό μου αυτό έχει σαφείς κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Εδώ αποκαλύπτουμε σκάνδαλα! Ένα καινούργιο Βατοπέδι γεννιέται...
@ neni:
Καλή ξεκούραση τότε...
@ κ.κ.μοίρης:
Σύμφωνα με νέο διάταγμα που ψηφίστηκε (στην Αγγλία βέβαια, αλλά θα έρθει και εδώ...), οι υπέρβαροι επιβάτες θα δικαιούνται πλέον 2 θέσεις, στην τιμή της μίας. Οπότε το Ε (μαζί με το F) EINAI διάδρομος.
Merci.
@ diVa:
Γενικά μην πιστεύετε αυτά που λένε, πως οι χοντροί είναι καλοί άνθρωποι (συνήθως).
Urban Legend είναι...
@ Efthimia:
Έτσι είμαστε εμείς εδώ.
Μια κρύο, μια ζέστη.
Να υπάρχει σασπένς για τους αναγνώστες, αλλιώς θα πάνε σε άλλο σινεμά.
Καλημέρα σας.
@ manetarius:
Εδώ δολοφονήσαμε κόσμο κυρία μου! Το μποτάκι μας μάρανε;;;
(η ΓΑΔΑ θα ήταν πολύ αναμενόμενη εξέλιξη...)
-δεν ειναι υπεροχο??
Ειναι σαν να εχει το μπλοκ μουσικη κι ας μην ακουγεται νοτα!
2.Τι ειναι ολα αυτα τα λινκ λινκ λινκ???κατω?
3.Τα μπισκοτακια κανελας στο τελευταιο μου ταξιδι τα τσακισα ..μου αρεσουν παρα πολυ ..στο επομενο που θα ειναι πολυ συντομα
χα!! Θεε μου θα σας θυμηθω συνειρμικα!!!και δενννν θα παρω!!!
4. Citibank?υπαρχει ακομα αυτη?
Πάντως, πιστεύω ότι αν του έδινες άλλο ένα μαγικό μπισκοτάκι, θα τον σκότωναν οι επιβάτες και θα σ'είχαν βγάλει απ'τον κόπο! :)
Έχεις χάρισμα πάντως, Spy.
Καλό βράδυ!
Μια απορία μονο. Η πτήση για που ήταν;
Αυτό μονο!!
Τα φιλιά μουυυυ!!
επόμενη αποστολή σας
στο ΚΤΕΛ για Πάτρα
επιβάτης θέση 12
(καπνοί ...)
μπαμ μπουμ!!
μα καλά πόσο αργά διαβάζετε!!
ουφ!!
Για μένα τα μπισκοτάκια κανέλας ήταν πάντοτε ύποπτα. Δε μπορεί, για κάποιο λόγο τα δίνουν...
(ποιό λινκ, λινκ, λινκ;;;)
Citibank: Υπήρχε!
@ Lilith:
Ναι αλλά δεν θα εισέπραττα την αμοιβή...
Καλωσήρθατε.
@ island:
Είστε προβοκάτορας κύριε!
Τι είναι αυτά που λέτε;
Μπάτσοι; Μαστούρα; Τζάμπα;
Συμβαδίζουν αυτά;
Και τι θέλατε δηλαδή;
Να σκοτώσω τον ήρωά μου; Και πώς θα βγάλω τα επόμενα ποστ;
(μας λείψατε να ξέρετε...)
@ cinderella:
Άμα σας πω για Λονδίνο, την επόμενη φορά θα πάτε με τρένο;
@ k@terin@:
Μπορείτε να μου το ξαναγράψετε, διότι έφτασα μέχρι τη μέση μόνο;
(θα σας πω και που να αφήσετε την προκαταβολή)
εδώ και καιρό, φλερτάρω με τη θέση 42, την κοιτάζω από μακριά μέχρι να εξοικειωθώ με το μήκος της, διότι το μήκος ενός κειμένου είναι μανίκι για το μυαλουδάκι μου, και σήμερα αποφάσισα να κάνω ντου και να μπω μέσα, να κάτσω στη θέση 42 να τη διαβάσω όλη!
μου κόψατε την ανάσα!
συγχαρητήρια! ευτυχώς που έφαγε το μπισκοτάκι ο απαίσιος χοντρός, διότι τα μπισκοτάκια σας τα φτιάχνετε τόσο ωραία που τα τρώμε εμείς ευχαρίστως!
ευρηματικό, ευφάνταστο, ωραία γραμμένο. κυνικό.
πολύ ωραίο, μου άρεσε πολύ!
ιδέα μου είναι ή παίρνετε μεγάλα ρεπό τελευταία ;
μάλλον με άφησες άφωνη!
Aγαπημένη μου παυλίτσα,
σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη που σας κούρασα. Tην επόμενη φορά θα σας κλείσω θέση στο πιλοτήριο που είναι δίπλα στην είσοδο.
@ κ.κ.μοίρης:
Ένα δίκιο το έχετε.
Mέχρι και ο αρχισυντάκτης μου το πήρε χαμπάρι σήμερα και με επέπληξε.
Θα συμμορφοθώ πάραυτα.
@ kat.:
Πιστέψτε με, δεν ήταν στις προθέσεις μου.
Σας ζητώ συγγνώμη.
σας λατρεύω!
πάρτε με στ'αεροπλανάκι σας, και μ'αρκεί κι η θέση 42, μόνο που τα μπισκοτάκια τα θέλω απλά και με βανίλια ή λεμόνι!
όσο για τη θέση στο πιλοτήριο....
ω....
στο πιλοτήριο, σας υποψιάζομαι μόνο αγαπητέ! να μας κατευθύνετε στο άγνωστο, με τον υπέροχο τρόπο σας!
υγ. στην υγειά σας η μύθος που μόλις ήπια!
Βλέπω ξέρετε από «αεροπλάνα»
Ωραία φάτσα!
(μήπως παλιμπαιδίζετε ελαφρώς;)
Για σας κυρία abttha μου θα φέρουμε μέχρι και τσάι Earl Grey στο αεροπλάνο μας, προκειμένου να σας έχουμε επιβάτη...
@ απατεώνες:
Και ποιός παραμιλούσε δηλαδής;
Ο χοντρός;
(με βολεύει πάντως η άποψή σας, λιγότερα ενοχοποιητικά στοιχεία...)
Εμείς που μάλλον πήραμε την επόμενη πτήση, γιατί τσιρίδες δεν άκουσα, καλή προσγείωση να έχουμε. Καλημέρα.