Ο μπαμπάς έλειψε για λίγο.
Ήταν ταξίδι. Αλλά γύρισε πάλι. Είδες;
Δεν ήταν τόσο επικίνδυνο όσο νόμιζα.
Να, εδώ είμαι, με όλα μου τα χέρια και όλα μου τα πόδια. Αυτό που έχω πάνω στο λαιμό μου είναι κεφάλι και το στήθος μου κουνιέται επειδή αναπνέω. Ναι μωράκι μου μικρό… Είμαι εδώ τώρα δίπλα σου για να μη φοβάσαι.
Θέλεις να σου πω μια ιστορία για να κοιμηθείς;
Εκεί που πήγα λοιπόν, είδα πολλά ωραία αλλά και παράξενα πράγματα, είχανε χρώματα και μυρωδιές και γεύσεις. Δεν ήταν πάντοτε όμορφα, αλλά ξέρεις γλυκό μου κι εσύ όταν μεγαλώσεις θα μάθεις πως οι εκπλήξεις σε κρατάνε ζωντανή, και κάνουν το μυαλό σου να δουλεύει.
Που λες, είδα έναν τεράαααστιο ιπποπόταμο να χορεύει βαλς τόσο ωραία που ντράπηκαν όλες οι σχολές χορού και κλείσανε. Είδα ένα αερόστατο πολύχρωμο και παραφουσκωμένο, που όμως το είχανε καρφώσει στο χώμα κι αυτό αργοπέθαινε από κατάθλιψη. Χε, χε, πήγα ένα βράδυ λοιπόν, σσς… μη μας ακούσει κανείς, καήκαμε… πήγα ένα βράδυ που λες και ξερίζωσα όλα τα καρφιά από το έδαφος και μεμιάς το αερόστατο έφυγε μακριά κουνώντας μου το τεράστιο καπέλο που φορούσε για να με ευχαριστήσει.
Δεν ήταν εύκολο αυτό ξέρεις. Α, όλα κι όλα! Ο μπαμπάς έβαλε όλη του τη δύναμη, γιατί τα καρφιά είχανε ρίζες βαθιές, είχανε γίνει ένα με το χώμα κι είχανε αγκαλιάσει όλα τα ζωάκια που ζούνε κάτω από την επιφάνεια της γης, τα μυρμηγκάκια, τα σκουληκάκια, τα φιδάκια τα μικρά, τις σαυρούλες, τα ποντικάκια και τους δικαστικούς επιμελητές…
Είδα ψηλά στον ουρανό, ένα μεσημέρι που ο ήλιος έκαιγε, όλα τα πουλιά του κόσμου που μαζεύτηκαν εκεί που ήμουν, χόρεψαν έναν τρελό χορό, μαγευτικό, και μετά τα καημένα έπεφταν ένα ένα στη γη κάτω και σκοτώνονταν, μέχρι που δεν έμεινε κανένα. Κι έτσι εσύ τώρα δεν θα μάθεις τι θα πει κελάιδισμα κανονικό, παρεκτός από τη φωνούλα της μαμάς σου αγάπη μου…
Είδα τρένα τεράστια, με άπειρα βαγόνια να ξεδιπλώνονται σα φίδια στις έρημες επαρχίες, και να κατεβάζουν τους επιβάτες τους στη μέση του πουθενά, ενώ περνάγανε από τις αποβάθρες σα δαιμονισμένα, λες και δεν θα ξαναεμφανιστούν σταθμάρχες ποτέ…
Είδα… είδα…
Θέλεις να σου πω κι άλλα ψυχή μου, ή βαρέθηκες;
Θα σου πω.
Είδα ένα χοντρούλη κλόουν που ήτανε λυπημένος, επειδή το τσίρκο που δούλευε έφυγε, ένα βράδυ που αυτός κοιτούσε το φεγγάρι αγκαλιά με την κοπέλα του, σ’ ένα παγκάκι στον Θερμαϊκό. Αλλά του έδωσα μια κουρδιστή μπαλαρίνα (σαν κι αυτή που σου πήρα για να κοιμάσαι τα βράδια, που κάνει γκλιν γκλον…) κι αυτός τη χάρισε στην κοπέλα του και χαμογέλασαν τόσο πλατιά κι οι δυο τους, που απλώθηκε στην παραλία ένα στρώμα γαλήνης κι ευτυχίας, κι όλοι οι άνθρωποι ξάπλωσαν επάνω του και κοιμήθηκαν ήρεμοι εκείνο το βράδυ, έχοντας αφήσει τις ελπίδες τους σε καλά χέρια.
Έπειτα ήμουν σ’ ένα τεράστιο καταπράσινο λιβάδι κι είδα εκεί παπαρούνες χιλιάδες κατακόκκινες κι ανάμεσά τους φράουλες και κυκλάμινα και νάνους και ξωτικά. Και τότε πέταξε από πάνω μας ένας πανέμορφος πελαργός κι άφησε στον καθένα από μια ευχή, που την είχε τυλίξει σε τούλια κι οργαντίνες και την είχε δέσει με κορδέλες ροζ και φούξια. Άνοιξα κι εγώ τη δική μου λαίμαργος και πεινασμένος μα βρέθηκα σ’ ένα μέρος σκοτεινό μωρό μου, που δεν είχε τοίχους πουθενά και δεν τελείωνε, κι από το βάθος άκουγα μοναχά σειρήνες και κλαδιά που σπάνε, κι είδα μέσα στο μισοσκόταδο μια σκάλα, στενή και ραγισμένη, ν’ ανεβαίνει προς τον ουρανό, δεν είχα που αλλού να πάω και φοβόμουν κι έτσι άρχισα να τρέχω προς το μέρος της, κι εκείνη σαν να απομακρυνόταν ολοένα κι εγώ έτρεχα ακόμα πιο γρήγορα, κι εκείνη, κι εγώ, κι εκείνη…
και μια μέρα χτύπησα δυνατά τα πόδια μου στη γη και τινάχτηκα πέρα μακριά και την έφτασα και γαντζώθηκα πάνω της κι ανέβαινα κι ανέβαινα… και κάποια μέρα έφτασα και είδα το σπίτι μας κι η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πάλι καρδιά μου, κι έβγαλα το κλειδί από τη μέσα τσέπη μου -πάντα στη μέσα τσέπη να το βάζεις φως μου κι εσύ, για να μην το χάσεις και δεν έχεις που να λυτρωθείς τα βράδια- κι άνοιξα την πόρτα μας και πλύθηκα κι έτρεξα κοντά σου αγαπούλα μου να σ’ αγκαλιάσω και να σε φιλήσω.
Μωρό μου γλυκό…
Γιατί με κοιτάς μ’ αυτά τα τεράστια μάτια…;
Δε σου άρεσε ματάκια μου το παραμύθι;
Αγάπη μου;
Νεραϊδούλα μου…
Μην κλαις ψυχή μου. Όχι, όχι… μην κλαις…
Ψέματα ήταν όλα! Ένα παραμύθι. Ναι αγάπη μου, ένα παραμύθι…
Μην κλαις.
Φοβήθηκες κορίτσι μου; Ε;
Συγγνώμη αγαπούλα μου, συγγνώμη.
Ο μπαμπάς δε ξέρει ακόμα να λέει ωραία παραμύθια.
Μάλλον…
Θα μάθει όμως. Θα μάθει!
Στο υπόσχομαι ζωή μου!
Και θα έρχομαι κάθε βράδυ δίπλα στο μαξιλαράκι σου
και θα σου λέω τις πιο όμορφες ιστορίες
και θα τραγουδάμε μαζί
και θα φωνάζουμε τις νεράιδες
να σου κρατάνε συντροφιά όλο το βράδυ
κι όταν θα γαληνεύεις φως μου
θα σβήνω όλον τον κόσμο από γύρω σου…
για να μην κάνει θόρυβο και σε ξυπνήσει…
…ελπίδα μου εσύ, μοναδική.
Αναρτήσεις
να ξεχυθεί τόση τρυφερότητα,
όποιο "ψέμα" κι αν στάθηκε
αφετηρία για τόση αλήθεια,
άξιζε τον κόπο...
Χαίρομαι απίστευτα πολύ που η δική μου βαφτιστήρα δεν είναι απλά τυχερό παιδί, είναι ευλογημένο. Για εκείνους τους λόγους που ξέρεις αλλά μένουν κρυφοί και δεν μπορείς καν να ξεστομίσεις, για εκείνους τους λόγους τους φανερούς που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει...
Για τα αερόστατα που θα αφήσεις να φύγουν προκειμένου να τη δεις να χαμογελάει, για τις νεραϊδες που θα αφήσεις να μπουν απο το παράθυρό της προκειμένου τα όνειρά της να είναι γλυκά, για το ροζ και το φούξια που θα απλωθεί στη ζωή σου κι ας το σιχαίνεσαι...
Ειλικρινά...μπέσα που λες κι εσυ!
(πάλι καλά που το internet γύρισε από όπου κι αν είχε πάει...)
Πολλή συγκινητικό το παραμυθάκι σας.
:*
Καλό Σ/Κ!
και σε εμάς λείψατε :)
Είμαι σίγουρος ότι την ένοιωσες αυτή τη δύναμη.
Τυχερή η μικρή ακροάτρια,
Φιλικά,
Ιρλανδός
(Τι πα' να πει ζηλεύω!Γίναμ' όλοι ειδικοί!Ορίστε μας!)
(γαμώ την αϋπνία μου..)
(τα σέβη μου)
Κύριε milh -kafer
μου πρίζετε τα ούμπαλα!
Spy έβλεπα το βιντεάκι το απόγευμα και συγκινήθηκα
Φιλιά πολλά μας λείψατε
Χαίρομαστε όμως να σας διαβάζουμε έτσι.
Για τον ιπποπόταμο που χορεύει τόσο ωραία βαλς έχω μερικές αμφιβολίες, αλλά θα το ξεπεράσω.
Το παιδί πρέπει να μάθει ότι τα παραμύθια δεν είναι πάντα γεμάτα glitter. Ακόμα και αν έχετε κάθε καλή πρόθεση να του τα παρουσιάσετε έτσι, θα διαψευθεί αργότερα. Καλοθελητές παντού! :)
Άρα δεν πειράζει που πέθαναν και δυο τρία πουλάκια. Τουλάχιστον το αερόστατο πέταξε!
Πέταξε και όταν προσγειώθηκε κουβάλησε και το "Νανούρισμα" μαζί του.
Χαίρομαι που γυρίσατε απ' το "ταξίδι" σας.
Your absense was as loud as you being here. ;)
Τώρα, περιμένω να διαβάσω τις ενυπώσεις της από το κομπιούτερ με την έγχρωμη οθόνη.
πρέπει να το σέβονται και να του δίνουν μπισκοτάκια!
Θα ήθελα απλά να σας πω οτι σας βγάζω για μια ακόμα φορά το καπέλο, γιατί από όποια πλευρά κι αν σας δει κανείς (την ευαίσθητη, την χιουμοριστική, την ειρωνική ή την σαρκαστική) είστε πάντα ξεχωριστός.
Επίσης θα ήθελα να αφιερώσω σε εσάς και κυρίως στην τοσοδούλα ομορφιά που έχετε στο σπίτι σας, αυτό, το οποίο μπορεί εκ πρώτης να μοιάζει παντελώς άσχετο με το κείμενο σας, αλλά αν το προσέξετε κάπως καλύτερα, ίσως να σας δημιουργηθεί η ίδια αίσθηση με αυτήν που ένιωσα κι εγώ διαβάζοντας το κείμενο σας.
Νομίζω ανατριχίλα λέγεται αυτή η αίσθηση.
Να είστε καλά. Ειλικρινά.
P.S: Εάν οι υποψίες μου επίσης επαληθευτούν και ήρθατε όντως στην Θεσσαλονίκη, θα σας μαλώσω τα μάλλα, αφού δεν πραγματοποιήσατε την απειλή που μου εκφράσατε προ διμήνου περίπου οτι θα ανεβείτε και θα μου σπάσετε τα μούτρα.
:)
Καλό σας βράδυ.
Κ.Κ.Μ.
μακριά απ' τους δικούς μου,
γυρίζω και ξαναφεύγω,
και μετανιώνω που παίρνω μαζί μου το λάπτοπ,
μετανιώνω που διαβάζω αναρτήσεις σαν αυτή,
που με προσγειώνουν στα πιο βαθιά μου αισθήματα γι' αυτούς που αγαπώ,
γι' αυτούς που μου λείπουν...
Μετανιώνω γιατί ανακαλύπτω μέσα από τέτοια κείμενα πόσο πολύ με πονάει η απουσία τους.
Σε λίγους μήνες δεν θα υπάρχει στιγμή να μπορείς να βγάλεις τη μικρούλα απ' το μυαλό σου...
Καλησπέρα συμπέθερε. Υπέροχη ανάρτηση.
κάνει 10 βρωντερές κλανιές και τους εκτόξευσε στην Βρέμη!
Να έρχεστε να τσεκάρετε τα καλλυντικά σας. Διανυκτερεύουμε.
@ ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ' ΑΛΩΝΙ:
Μερσί.
@ Χνούδι:
Κοιμηθείτε. Σε κάθε τέτοια περίπτωση κάνει καλό.
@ One Happy Dot:
Δεν είχε πάει μακριά.
Στην κουζίνα ήταν κι έπινε μπύρες.
@ ΦΟΥΛΗ:
Σας μερσί κι εσάς.
Μπα;
Κι απ' την πολλή συγκίνηση κόψαμε και τους πληθυντικούς και όλα;
:P
@ apos:
Εγώ να δείτε...
@ Gi Gaga Kouni Beli:
Προσέξτε τις δηλώσεις σας.
(για να μην τις παίρνετε πίσω μετά)
@ glaykidarling:
Έχει στο σούπερ μάρκετ. Στον πάγκο με τα γάλατα. Δώρο και κάτι λογαριασμοί της ΔΕΗ.
@ b|a|s|n\i/a:
Και τώρα χαμογελούσε. Μόλις άρχισα να της μιλάω κατσούφιασε...
Και τι θέλετε τώρα;
Να έρθω να σας πω κι εσάς παραμύθι;
@ scarface:
Ναι.
Και προσπαθώ συνέχεια να θυμάμαι πως είναι.
@ Margo:
Άλλος είναι ο τυχερός. Πιστέψτε με.
@ irlandos:
Ε, έπεσε και λίγη λογοκρισία.
Δεν της είπα όλη την αλήθεια.
@ agiogditissa:
Καλά που κάποιος άφηνε πετραδάκια ξοπίσω μου να λέτε...
:)
@ Σελιτσάνος:
Θυμάστε;
(φυσικά και θυμάστε! πως; δεν θα θυμόσασταν;)
@ ο αποτέτοιος:
Ας μην είχα κι εγώ αϋπνίες και θα σας έλεγα τι θα σας πέταγα στη μούρη...
@ aura:
Σας ευχαριστώ για την παρέμβασή σας στις διμερείς μας σχέσεις με το μιλχ κάφερ. Εκφράσατε ότι ακριβώς αισθανόμουν και ντρεπόμουν να το πω.
@ MpinelikoMistress:
Να μην έχετε.
Άμα θέλετε να πάμε να σας τον δείξω.
Ήταν αναγκαστικό ταξίδι.
Όχι επιλογή.
@ Lilith:
Ελπίζω τώρα να έχει λιγότερο "θόρυβο"...
@ chichipiru:
Και που να την έβαζα;
(τη μαυρίλα)
@ houlk:
Άμα κάνετε κλικ στο λινκ έξω δεξιά, θα τις διαβάσετε.
:)
@ tovene592:
Όχι. Δηλητηρίαση στην Καλαμπάκα.
Γιατί;
Εγώ τις υποσχέσεις μου τις τηρώ.
Όταν ανέβω θα σας τα σπάσω.
:)
(ευχαριστώ πολύ)
@ Zero Point:
Άμα σας πω την δική μου εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας, μάλλον θα προτιμήσετε αυτό εδώ.
@ Κ.Κ.Μ.:
Θα της πει. Αλλά θα είναι παραμύθια.
Εγώ της είπα την αλήθεια.
@ Aggelos Spyrou:
Συμπέθερε, τι να σας πω τώρα;
Ότι χαίρομαι ή ότι λυπάμαι που νιώθετε έτσι;
:)
Σας ευχαριστώ.
Τώρα είναι καλύτερα.
@ ο δείμος του πολίτη:
Σας ευχαριστώ πολύ.
Και καλωσήρθατε στο θηριοτροφείο μας.
@ ria:
Σε ποιον μιλάτε;
:P
Την καλησπέρα μου
Και στο χαλί όμως, γελάνε και τα κρόσια του από χαρά.
Που να βάλει και γόβες η μικρή.
Καληνύχτα σας.
το ταξίδι !!
Ευχομαι να είστε καλά!
Να προσέχετε :-)
Καλωσήρθατε.
Με συγχωρείτε που έλειπα αλλά το παθαίνω συχνά.
:)
@ Thalassenia:
Που ξέρετε ότι έχει κρόσια το χαλί;
Απέναντι μένετε;
@ tdjm:
Εμάς μας ανησύχησε πολύ πάντως.
Σας ευχαριστούμε για τη συμπαράσταση σε κάθε περίπτωση.
@ Giorgia_is_coming_to_town:
ξέρω...
@ Κοκκινοσκουφίτσα:
Μα τώρα είναι δυνατόν;;;
Κάποιος με το ΔΙΚΟ ΣΑΣ ψευδώνυμο να γράφει τέτοιο σχόλιο;
@ theorema:
Εγώ πάλι, αν με είχα μπροστά μου θα μου έριχνα ευχαρίστως μια μπουνιά, αλλά μάλλον είμαι τυχερός. Δεν με έχω...