(ΑΥΣΤΗΡΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ)
O ύπνος δεν άργησε να μας πάρει. Είμασταν λιώμα και οι δύο. Εγώ ήμουν λιώμα (σωματικά κι εγκεφαλικά) στον καναπέ, ο άλλος στο πάτωμα. Δίπλα του ο Κόναν. Ο πιστός τετράποδος φίλος και φύλακάς μου στα ζόρια, ένα θαρραλέο πανέξυπνο ντόπερμαν. Η τελευταία εικόνα που θυμάμαι πριν κλείσω τα μάτια, ήταν το απορημένο του βλέμμα.
Η πρώτη εικόνα που είδα όταν ξύπνησα, ήταν και πάλι ο Κόναν. Εκεί στην ίδια θέση, που τον είχα αφήσει το προηγούμενο βράδυ. Σήκωσε το βλέμμα του μόνο, να με κοιτάξει σαν καλημέρα. Χαμογέλασα. Έτριψα τα μάτια μου για κανένα δίλεπτο, και προσπαθώντας να αλλάξω στάση 90 μοίρες προς τα πάνω, το είδα. Η φρίκη μπήκε βιαστικά από την πόρτα χωρίς να χτυπήσει, και με χαστούκισε με φόρα στη μούρη.
- Ααααααααα!
- Χμμμμ...φφ...ζζζ.ζζζ...χχχ... ...
- Θα πεθάνω!
- Χχχφφ.. τι έπαθες ρε μαλάκα πρωινιάτικα;
- Ο Κόναν!
- Τι ο Κόναν;
- Θα το σκοτώσω το γαμημένο...
- Τι έγινε ρε;
- Κοίτα! Κοίτα!
- Τι;
- Κοίτα τι έχει στο στόμα του!
- Ε, τι;
- ...
- Τι σκατά είναι αυτό;
- Μάντεψε.
- Μοιάζει... μοιάζει... με... κρ... κρέας.
- Θα το σκοτώσω...
- Έλα ρε, μη τρελαίνεσαι, θα πείναγε το ζωντανό.
- Βρε μαλάκα! Ηλίθιε! Δεν είναι οποιοδήποτε κρέας αυτό.
- Τι είναι;
- Είναι ΤΟ ΚΡΕΑΣ!
- Ποιό κρ... (χμφφ) μη μου... ιιι... ΤΟ ΚΡΕΑΣ;
- Θα το γαμήσω! ΘΑ το γαμήσω!
- Μη, σταμάτα ρε. Έλα εδώ!
- ...
- Ρε μαλάκα μη γίνεσαι παιδί, έλα εδώ σου λέω. Ρεεε!
Είχα ήδη αρχίσει να τρέχω πίσω από τον Κόναν, σκουντουφλώντας σε κάθε γωνία επίπλου που φύτρωνε μπροστά μου. Ο μαλάκας έτρεχε από πίσω μου. Το γελοίο αυτό τρίο, κατέβηκε σχεδόν κουτρουβαλώντας τα 12 σκαλοπάτια της σκάλας προς το υπόγειο, ο ένας πίσω από τον άλλον. Ο Κόναν έτρεξε και χώθηκε κάτω από το αμάξι, προφανώς διαισθανόμενος το μέγεθος της ανυπέρβλητης μαλακίας που είχε κάνει. Ο ηλίθιος έτρεξε κατευθείαν στο ψυγείο για καμιά μπύρα. Εγώ στη ζυγαριά. Κι εκεί σωριάστηκα.
- Έλα ρε μην κάνεις έτσι.
- Δεν το πιστεύω ρε πούστη μου, δεν το πιστεύω...
- Έλα εντάξει...
- Δεν το πιστεύω...
- Θα βρούμε μια λύση. Χαλάρωσε.
- Θα το σκωτώσω το γαμημένο...
- Πόσο έφαγε;
- ...
- Λέγε ρε...
- Δε... θα... θα...
- Άσε θα δώ μόνος μου.
- ...
- Ρε μαλάκα είναι δυνατόν;
- Θα το σκοτώσω...
- Εδώ δείχνει 81 κιλά...
- Θα το σκοτώσω...
- Ω, ρε πούστη...
- ...
- ...
- ...
- Θες τσιγάρο;
- Φέρε.
- ...
- (παφ)
- Ω, ρε πούστη...
- (παφ)
- Τι θα κάνουμε;
- Τσιγάρο.
- Εννοώ μετά ρε φίλε. Ο Κινέζος περιμένει.
- Το ξέρω.
- Και τι σκέφτεσαι;
- Θα μας σκοτώσει...
- Χα! Πολύ άνετο σε βρίσκω...
- Είχε ζητήσει 86. Ούτε γραμμάριο λιγότερο.
- 86.
- Ναι.
- ...
- Εντάξει. Το ένα θα το καλύπταμε κάπως, κάτι θα σκεφτόμουν.
- ...
- Τα 4 κιλά που έφαγε το γαμώσκυλο, που θα τα βρώ; μου λες;
- Έλα κούλαρε... ρε συ...
- Τι να κουλάρω ρε πούστη μου; Θα το σκοτώσω το γαμ... (!)
- ...
- Χα!
- Τι;
- Θα το σκοτώσω!
- Ναι μωρέ μαλάκα, μας το ‘πες...
- Όχι, εννοώ στ’ αλήθεια! Θα το σκοτώσω!
- Ντάξει...
- Είσαι εντελώς ηλίθιος!
- ...
Πριν προλάβει να καταλάβει τίποτε το ζώον (μη ρωτήσετε ποιό ζώον), είχα πεταχτεί όρθιος, είχα τρέξει στον πάγκο με τα εργαλεία και είχα βουτήξει το πιο μεγάλο κατσαβίδι που βρήκα. Άρπαξα ένα κομμάτι κρέας από τη ζυγαριά και πλησίασα ήρεμα προς το αμάξι. Το ζώον με κοίταζε αποβλακωμένο (μη ρωτήσετε).
Δε χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια. Κάτι το κρέας που του ξύπναγε τα πιο πεινασμένα του ένστικτα, κάτι η μειλίχια φωνή μου που τον καλούσε, ο Κόναν δεν άργησε να βγεί από τη κρυψώνα του. Έτρεξε χαρούμενος στην αγκαλιά μου, κουνώντας έντονα αυτό που του είχε απομείνει ως ουρά. Έκλεισα τα μάτια. Του χάιδεψα το κεφάλι και του έχωσα απότομα το κατσαβίδι στο λαιμό.
Το ζωντανό έρχισε να ουρλιάζει και να χτυπιέται, αλλά ήμουν αποφασισμένος. Ή αυτό ή εγώ. Του έχωσα άλλες δύο στα σωθικά, κι όταν πλέον ανήμπορο κυλιόταν στο τσιμέντο, πήρα το τσεκούρι στα χέρια μου, κι εντελώς παγωμένος, το σήκωσα ψηλά.
Συγγνώμη αγόρι μου.
Η τροχιά είχε κατεύθυνση προς το λαιμό του. Και δεν αστόχησα. Σε τρία δευτερόλεπτα ήταν νεκρό. Γονατιστός δίπλα του, άφησα το κατσαβίδι και το τσεκούρι να γλυστρίσουν από τα χέρια μου. Άφησα και δυο δάκρυα να κυλήσουν, ώσπου έπεσαν με κρότο μέσα στη λίμνη από το αίμα, και γίναν με μιας ο πιο αρρωστημένος εφιάλτης μου.
Το ζώον ξεμύτισε.
- Είσαι... είσαι... δολοφόνος...
- ...
- Το σκότωσες ρε γαμιόλη...
- Το πρόσεξα.
- Είσαι δολοφόνος ρε.
- Ενώ εσύ...
- Τι... εγώ... δεν... δεν.. θα μπορούσα να το...
- Σκότωσες έντεκα άτομα εχθές το βράδυ. Το θυμάσαι καθόλου;
- Δεν είναι το ίδιο.
- Όχι. Αλλά τα σκότωσες.
- Το ζωντανό δε σου είχε φταίξει σε τίποτα.
- Ούτε εσένα οι μπάτσοι.
- Είσαι μαλάκας ρε. Είσαι άρρωστος.
- ...
- Ένας άρρωστος μαλάκας! Αυτό είσαι!
- ...
- Είσαι...
- Πάρε το πριόνι.
- Τι;
- Πάρε το πριόνι. Πάω επάνω να πλυθώ. Κόψε τρία τέσσερα κομμάτια από τον Κόναν και βάλτα μαζί με τ’ άλλα.
- Τι λες μωρέ μαλάκα;
- Προτίμησε το στήθος και τα πίσω πόδια. Έχουν πιο πολύ κρέας.
- ...
- Βάλτα στη ζυγαριά και ζύγισέ τα. 86.
- 86...
- Ούτε γραμμάριο παρακάτω. Πάω να πλυθώ.
- 86...
- Τελείωνε! Δεν προλαβαίνουμε. Θα έρθει ο Κινέζος.
- ...
- Ναι... ο Κινέζος...
- Τελείωνε μη σε γαμήσω και σένα ρε πούστη μου!
- Νταξει...
- Πάω.
Ήταν τα πιο πολλά σκαλοπάτια που έχω ανέβει ποτέ. Σύρθηκα στο μπάνιο, άνοιξα τη κρύα βρύση στο τέρμα, και χώθηκα κάτω από το παγωμένο νερό. Έβγαλα μια απόκοσμη κραυγή, όχι από το κρύο. Προσπαθούσα να ξεσπάσω, για να χαλαρώσω, αλλά μάταια. Έπρεπε να σκεφτώ μια σημαντική λεπτομέρεια ακόμα. Κι είχα λιγότερο από μία ώρα καιρό. Ή μία ώρα ζωής.
(στο επόμενο: το τέλος)
.
.
.
.
O ύπνος δεν άργησε να μας πάρει. Είμασταν λιώμα και οι δύο. Εγώ ήμουν λιώμα (σωματικά κι εγκεφαλικά) στον καναπέ, ο άλλος στο πάτωμα. Δίπλα του ο Κόναν. Ο πιστός τετράποδος φίλος και φύλακάς μου στα ζόρια, ένα θαρραλέο πανέξυπνο ντόπερμαν. Η τελευταία εικόνα που θυμάμαι πριν κλείσω τα μάτια, ήταν το απορημένο του βλέμμα.
Η πρώτη εικόνα που είδα όταν ξύπνησα, ήταν και πάλι ο Κόναν. Εκεί στην ίδια θέση, που τον είχα αφήσει το προηγούμενο βράδυ. Σήκωσε το βλέμμα του μόνο, να με κοιτάξει σαν καλημέρα. Χαμογέλασα. Έτριψα τα μάτια μου για κανένα δίλεπτο, και προσπαθώντας να αλλάξω στάση 90 μοίρες προς τα πάνω, το είδα. Η φρίκη μπήκε βιαστικά από την πόρτα χωρίς να χτυπήσει, και με χαστούκισε με φόρα στη μούρη.
- Ααααααααα!
- Χμμμμ...φφ...ζζζ.ζζζ...χχχ... ...
- Θα πεθάνω!
- Χχχφφ.. τι έπαθες ρε μαλάκα πρωινιάτικα;
- Ο Κόναν!
- Τι ο Κόναν;
- Θα το σκοτώσω το γαμημένο...
- Τι έγινε ρε;
- Κοίτα! Κοίτα!
- Τι;
- Κοίτα τι έχει στο στόμα του!
- Ε, τι;
- ...
- Τι σκατά είναι αυτό;
- Μάντεψε.
- Μοιάζει... μοιάζει... με... κρ... κρέας.
- Θα το σκοτώσω...
- Έλα ρε, μη τρελαίνεσαι, θα πείναγε το ζωντανό.
- Βρε μαλάκα! Ηλίθιε! Δεν είναι οποιοδήποτε κρέας αυτό.
- Τι είναι;
- Είναι ΤΟ ΚΡΕΑΣ!
- Ποιό κρ... (χμφφ) μη μου... ιιι... ΤΟ ΚΡΕΑΣ;
- Θα το γαμήσω! ΘΑ το γαμήσω!
- Μη, σταμάτα ρε. Έλα εδώ!
- ...
- Ρε μαλάκα μη γίνεσαι παιδί, έλα εδώ σου λέω. Ρεεε!
Είχα ήδη αρχίσει να τρέχω πίσω από τον Κόναν, σκουντουφλώντας σε κάθε γωνία επίπλου που φύτρωνε μπροστά μου. Ο μαλάκας έτρεχε από πίσω μου. Το γελοίο αυτό τρίο, κατέβηκε σχεδόν κουτρουβαλώντας τα 12 σκαλοπάτια της σκάλας προς το υπόγειο, ο ένας πίσω από τον άλλον. Ο Κόναν έτρεξε και χώθηκε κάτω από το αμάξι, προφανώς διαισθανόμενος το μέγεθος της ανυπέρβλητης μαλακίας που είχε κάνει. Ο ηλίθιος έτρεξε κατευθείαν στο ψυγείο για καμιά μπύρα. Εγώ στη ζυγαριά. Κι εκεί σωριάστηκα.
- Έλα ρε μην κάνεις έτσι.
- Δεν το πιστεύω ρε πούστη μου, δεν το πιστεύω...
- Έλα εντάξει...
- Δεν το πιστεύω...
- Θα βρούμε μια λύση. Χαλάρωσε.
- Θα το σκωτώσω το γαμημένο...
- Πόσο έφαγε;
- ...
- Λέγε ρε...
- Δε... θα... θα...
- Άσε θα δώ μόνος μου.
- ...
- Ρε μαλάκα είναι δυνατόν;
- Θα το σκοτώσω...
- Εδώ δείχνει 81 κιλά...
- Θα το σκοτώσω...
- Ω, ρε πούστη...
- ...
- ...
- ...
- Θες τσιγάρο;
- Φέρε.
- ...
- (παφ)
- Ω, ρε πούστη...
- (παφ)
- Τι θα κάνουμε;
- Τσιγάρο.
- Εννοώ μετά ρε φίλε. Ο Κινέζος περιμένει.
- Το ξέρω.
- Και τι σκέφτεσαι;
- Θα μας σκοτώσει...
- Χα! Πολύ άνετο σε βρίσκω...
- Είχε ζητήσει 86. Ούτε γραμμάριο λιγότερο.
- 86.
- Ναι.
- ...
- Εντάξει. Το ένα θα το καλύπταμε κάπως, κάτι θα σκεφτόμουν.
- ...
- Τα 4 κιλά που έφαγε το γαμώσκυλο, που θα τα βρώ; μου λες;
- Έλα κούλαρε... ρε συ...
- Τι να κουλάρω ρε πούστη μου; Θα το σκοτώσω το γαμ... (!)
- ...
- Χα!
- Τι;
- Θα το σκοτώσω!
- Ναι μωρέ μαλάκα, μας το ‘πες...
- Όχι, εννοώ στ’ αλήθεια! Θα το σκοτώσω!
- Ντάξει...
- Είσαι εντελώς ηλίθιος!
- ...
Πριν προλάβει να καταλάβει τίποτε το ζώον (μη ρωτήσετε ποιό ζώον), είχα πεταχτεί όρθιος, είχα τρέξει στον πάγκο με τα εργαλεία και είχα βουτήξει το πιο μεγάλο κατσαβίδι που βρήκα. Άρπαξα ένα κομμάτι κρέας από τη ζυγαριά και πλησίασα ήρεμα προς το αμάξι. Το ζώον με κοίταζε αποβλακωμένο (μη ρωτήσετε).
Δε χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια. Κάτι το κρέας που του ξύπναγε τα πιο πεινασμένα του ένστικτα, κάτι η μειλίχια φωνή μου που τον καλούσε, ο Κόναν δεν άργησε να βγεί από τη κρυψώνα του. Έτρεξε χαρούμενος στην αγκαλιά μου, κουνώντας έντονα αυτό που του είχε απομείνει ως ουρά. Έκλεισα τα μάτια. Του χάιδεψα το κεφάλι και του έχωσα απότομα το κατσαβίδι στο λαιμό.
Το ζωντανό έρχισε να ουρλιάζει και να χτυπιέται, αλλά ήμουν αποφασισμένος. Ή αυτό ή εγώ. Του έχωσα άλλες δύο στα σωθικά, κι όταν πλέον ανήμπορο κυλιόταν στο τσιμέντο, πήρα το τσεκούρι στα χέρια μου, κι εντελώς παγωμένος, το σήκωσα ψηλά.
Συγγνώμη αγόρι μου.
Η τροχιά είχε κατεύθυνση προς το λαιμό του. Και δεν αστόχησα. Σε τρία δευτερόλεπτα ήταν νεκρό. Γονατιστός δίπλα του, άφησα το κατσαβίδι και το τσεκούρι να γλυστρίσουν από τα χέρια μου. Άφησα και δυο δάκρυα να κυλήσουν, ώσπου έπεσαν με κρότο μέσα στη λίμνη από το αίμα, και γίναν με μιας ο πιο αρρωστημένος εφιάλτης μου.
Το ζώον ξεμύτισε.
- Είσαι... είσαι... δολοφόνος...
- ...
- Το σκότωσες ρε γαμιόλη...
- Το πρόσεξα.
- Είσαι δολοφόνος ρε.
- Ενώ εσύ...
- Τι... εγώ... δεν... δεν.. θα μπορούσα να το...
- Σκότωσες έντεκα άτομα εχθές το βράδυ. Το θυμάσαι καθόλου;
- Δεν είναι το ίδιο.
- Όχι. Αλλά τα σκότωσες.
- Το ζωντανό δε σου είχε φταίξει σε τίποτα.
- Ούτε εσένα οι μπάτσοι.
- Είσαι μαλάκας ρε. Είσαι άρρωστος.
- ...
- Ένας άρρωστος μαλάκας! Αυτό είσαι!
- ...
- Είσαι...
- Πάρε το πριόνι.
- Τι;
- Πάρε το πριόνι. Πάω επάνω να πλυθώ. Κόψε τρία τέσσερα κομμάτια από τον Κόναν και βάλτα μαζί με τ’ άλλα.
- Τι λες μωρέ μαλάκα;
- Προτίμησε το στήθος και τα πίσω πόδια. Έχουν πιο πολύ κρέας.
- ...
- Βάλτα στη ζυγαριά και ζύγισέ τα. 86.
- 86...
- Ούτε γραμμάριο παρακάτω. Πάω να πλυθώ.
- 86...
- Τελείωνε! Δεν προλαβαίνουμε. Θα έρθει ο Κινέζος.
- ...
- Ναι... ο Κινέζος...
- Τελείωνε μη σε γαμήσω και σένα ρε πούστη μου!
- Νταξει...
- Πάω.
Ήταν τα πιο πολλά σκαλοπάτια που έχω ανέβει ποτέ. Σύρθηκα στο μπάνιο, άνοιξα τη κρύα βρύση στο τέρμα, και χώθηκα κάτω από το παγωμένο νερό. Έβγαλα μια απόκοσμη κραυγή, όχι από το κρύο. Προσπαθούσα να ξεσπάσω, για να χαλαρώσω, αλλά μάταια. Έπρεπε να σκεφτώ μια σημαντική λεπτομέρεια ακόμα. Κι είχα λιγότερο από μία ώρα καιρό. Ή μία ώρα ζωής.
(στο επόμενο: το τέλος)
.
.
.
.
Όπως ίσως γνωρίζετε,
ο κινηματογράφος μας δεν αρέσκεται στις εκπτώσεις
και ως εκ τούτου δεν κάνει διάλλειμα στο μέσον της ταινίας.
Σήμερα όμως ήταν μια ξεχωριστή ημέρα για τον ιδιοκτήτη του.
Ο αξιότιμος κύριος Spy έμαθε επιτέλους
πως αισθάνεται κάποιος, τη στιγμή που ακούει
από τα χείλη της γυναίκας του για πρώτη φορά,
πως θα γίνει πατέρας...
...ενώ το μεσημέρι είδε με χαρά και ανακούφιση
τον δικό του πατέρα να εξέρχεται υγιής
από μια χειρουργική μονάδα,
στον προθάλαμο της οποίας είχε κατασκηνώσει
εδώ και τρεις ημέρες.
Ας μας συγχωρέσει λοιπόν το φιλοθέαμον κοινό
που σήμερα δε θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του,
αλλά ακόμα κι οι καλύτεροι σεναριογράφοι
έχουν στραμπουλήξει, εν καιρώ, τα δάχτυλά τους.
Ο εγκέφαλος του γράφοντος
δεν αντέχει άλλες υπερωρίες σήμερα.
Έχει να γεφυρώσει τρεις γενιές.
ο κινηματογράφος μας δεν αρέσκεται στις εκπτώσεις
και ως εκ τούτου δεν κάνει διάλλειμα στο μέσον της ταινίας.
Σήμερα όμως ήταν μια ξεχωριστή ημέρα για τον ιδιοκτήτη του.
Ο αξιότιμος κύριος Spy έμαθε επιτέλους
πως αισθάνεται κάποιος, τη στιγμή που ακούει
από τα χείλη της γυναίκας του για πρώτη φορά,
πως θα γίνει πατέρας...
...ενώ το μεσημέρι είδε με χαρά και ανακούφιση
τον δικό του πατέρα να εξέρχεται υγιής
από μια χειρουργική μονάδα,
στον προθάλαμο της οποίας είχε κατασκηνώσει
εδώ και τρεις ημέρες.
Ας μας συγχωρέσει λοιπόν το φιλοθέαμον κοινό
που σήμερα δε θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του,
αλλά ακόμα κι οι καλύτεροι σεναριογράφοι
έχουν στραμπουλήξει, εν καιρώ, τα δάχτυλά τους.
Ο εγκέφαλος του γράφοντος
δεν αντέχει άλλες υπερωρίες σήμερα.
Έχει να γεφυρώσει τρεις γενιές.
- Λοιπόν;
- Τι λοιπόν;
- Σας έκανα μια ερώτηση.
- Μα σας έχω απαντήσει σαράντα φορές.
- Και μία, σαρανταμία!
(ντουπ!)
- Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο.
- Κοιτάξτε αγαπητέ μου. ΕΔΩ δεν παίζουμε! Καταλαβαίνετε που βρισκόσαστε;
- Σε αστυνομικό τμήμα.
- Τόμπολα!
- ...
- Όσο δε μιλάτε τόσο επιβαρύνετε τη θέση σας.
- Μα μιλάω... Γλώσσα δεν έχω βάλει μέσα.
- Ναι αλλά δε μας λέτε αυτό που θέλουμε.
- Και τι να κάνω εγώ κύριε αστυνόμε; Αυτό που θ...
- ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ! (ντουπ!) Ντετέκτιβ. Εκατό φορές σας το είπα!
- Συγγνώμη. Δεν ήθελα να σας προσβ...
- Σκασμός!
- Σκάω.
- Σε ποιόν ανήκει το πτώμα;
- Δε γνωρίζω.
- Πως είναι δυνατόν να μη γνωρίζετε; Κουβαλάτε ένα τεμαχισμένο πτώμα μέσα σε σακούλες βραδυάτικα στο κέντρο της πόλης, χωρίς να γνωρίζετε σε ποιόν ανήκουν τα τεμάχια;
- Δεν μας είχαν συστήσει ποτέ...
- Με ειρωνεύεστε κιόλας;
- ΟΧΙ! Προς Θεού!
- Κι ο προορισμός σας;
- Σας είπα. Σπίτι μου πήγαινα.
- Με το πτώμα.
- Με το πτώμα.
- Όπου θα το κάνατε τι ακριβώς;
- Κοιτάξτε αστυνόμε, σέβ...
- ΝΤΕΤΕΚΤΙΒΒΒΒΒΒ!
- Μάλιστα. Σέβομαι την αγανάκτησή σας, αλλά πιστέψτε με, δεν μου είναι καθόλου εύκολο να σας εξηγήσω.
- Και γιατί παρακαλώ;
- Το στομάχι σας.
- Τι έχει το στομάχι μου;
- Τώρα τίποτα. Άμα σας πω θα έχει.
- Εγώ μια χαρά το βλέπω το στομάχι μου. Η υπομονή μου όμως εξαντλείται...
(ταπ ταπ ταπ)
...
(ταπ ταπ ταπ)
- Λέγε ρε!
- Δεν... εγώ...
- Ξέρασέ τα όλα!
- Πολύ φοβάμαι πως εσείς θα τα ξεράσετε...
- ΛΕΓΕΕΕΕΕ!!!
(Νταπ! Ντουπ! Ντουπ!)
(Μπαπ!)
...
(Μπαμ. Μπαμ. ... Μπαμ)
- Γαμώ την πουτάνα μου!
- Σκάσε ρε μαλάκα!
(Μπαμ!)
- Τι κάνεις εσύ εδώ;
- Ήρθα να σε σώσω ρε ζώον!
- Μα... μα... τους σκότωσες!
- Έλα...
- Ρε μαλάκα τους σκότωσες λέμε!
- Λες να μην το πρόσεξα; Σήκω να φύγουμε γαμώ το κέρατό μου!
- Είναι... εγώ... το... ο αστυνόμος... μπλγκρ...χφμ...
- Σήκω ρε μαλάκα! Σήκω!
(ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ζμπαμ, ταπ, ταπ, ταπ)
(ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ, ταπ)
- Ρε μαλάκα! Το κρέας...
- Ποιό κρέας;
- Το πτώμα. Τα κομάτια.
- Τα έχω πάρει ήδη. Τους καθάρισα κι αυτούς κάτω.
- Τι λες ρε;
- Είχα σιγαστήρα. Μην ανησυχείς. Δεν μας έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι.
- Και που είναι τώρα;
- Στ’ αμάξι. Τρέχα σου λέω!
- Τρέχω...
- Μην κοιτάς κανέναν. Άμα μας στραβοκοιτάξουν θα πρέπει να τους καθαρίσω όλους μετά.
- Όχι. Δεν αντέχω άλλο.
- Τρέχα!
- Γαμώ την πουτάνα μου. Γαμώ!
Στο δρόμο επικρατούσε νεκρική σιγή. Και γλίτσα. Η βροχή μόλις είχε σταματήσει (ξανά) και η άσφαλτος αντανακλούσε τα καλοφωτισμένα κτίρια. Προσπαθούσαμε να τραβήξουμε όση λιγότερη προσοχή μπορούσαμε πάνω μας. Δεν είναι κι εύκολο να την κοπανάς από αστυνομικά τμήματα.
Για καλή μας τύχη άργησαν να πάρουν χαμπάρι το μακελειό. Μόλις μπήκαμε σπίτι ανοίξαμε την τηλεόραση. Τίποτα. Μετά από μισή ώρα μόνο, ένα έκτακτο δελτίο, που μίλαγε για ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες σχετικά με επίθεση σε αστυνομικό τμήμα από έναν μανιακό. Καμία εικόνα. Κανένα όνομα. Καμία είδηση.
Το αμάξι στέγνωνε στο υπόγειο γκαράζ. Αλλάξαμε ρούχα και κατεβήκαμε βιαστικά κάτω. Οι λάμπες αλογόνου τρεμόπαιξαν για λίγο πριν μας δώσουν σταθερό φως. Άνοιξα το πορτ μπαγκάζ.
- Είναι όλα;
- Όλα όσα είχαν εκεί.
- Τι εννοείς;
- Ξέρω γω ρε μαλάκα αν τα πήραν όλα από το δρόμο;
- Δίκιο έχεις.
- Αυτοί είναι ηλίθιοι. Νομίζουν πως παίζουν στο CSI και δε ξέρουν να ξεχωρίσουν το τρόλλεϋ απ’ το βόλλεϋ!
- Κόφ’ τις μαλακίες και βοήθησέ με.
- Που θα τα βάλουμε;
- Στη ζυγαριά. Πρέπει να βεβαιωθώ.
- Έλα, πιάσε.
(Σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ)
(Σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ)
(Σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ)
(Σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ, σχρχρτς ζντουπ)
- Πόσο δείχνει;
- 82 κιλά.
- ...
- Πόσα έχουν μείνει ακόμα;
- Δύο μικρά.
- Φέρτα ρε πούστη μου. Θα πεθάνω.
- Πάρε.
- Γκμφφφ!
- Πάρε κι αυτό...
- Γκμφφφ! Ουφ!
- Πόσο
- ...
- Λέγε ρε! Πόσο;
- Δεν το πιστεύω...!
- Τι;
- ΟΧΙ, γαμώ το κέρατό μου!!!
- Τι έγινε ρε μαλάκα;
- 85...
- Τι 85;
- Φουντούνια! Τι 85...; ΚΙΛΑ ρε στόκο! ΚΙΛΑ!
- ...
- Δεν το πιστεύω...!
- Είσαι σίγουρος ρε;
- Κοίτα!
- ...
- ...
- 85...
- ...
- ...
- Την πουτσίσαμε...
(συνεχίζεται)
.
.
.
.
- Ήρθε;
- Ήρθε.
- Είναι φρέσκος;
- Δεν θα ‘χει ούτε δυο ώρες.
- Χμ, αυτός είναι;
- Ναι.
- ...
- Λοιπόν;
- Σκάσε!
- ...
- Μυρίζει.
- Τι μυρίζει;
- Ξέρω ‘γω; Μυρίζει. Χάλια. Σαν πτώμα.
- ΕΙΝΑΙ πτώμα!
- ...(χμ) Ναι..
- Λοιπόν;
- Έτσι μυρίζουν αυτοί;
- Όχι είναι και μερικοί που έχουν κάνει μπάνιο πρώτα.
- Μπάνιο;
- Ναι. Γουστάρουν να αυτοκτονούν αξιοπρεπείς. Και καλά!
- Δεν καταλαβαίνω.
- Δεν πειράζει. Σου κάνει αυτός;
- ...
- Μα τι κοιτάς, ρε πούστη μου τόση ώρα;
- Θέλω να δω αν έχει ουλές.
- Γιατί; Κι αν έχει; Θα σου χαλάσει τη σούπα;
- Μη γίνεσαι αηδιαστικός!
- Χα! Κοίτα ποιός μιλάει!
- Σκάσε!
- ...
- ...
- ...
- Πόσα κιλά είναι;
- Κάτσε να δω το καρτελάκι.
- ...
- 86.
- Καλός είναι.
- Στο ‘πα ρε μαλάκα. Ο τύπος είναι αυτό που ζήτησες.
- Χμ...
- Έλα τελείωνε. Θα μας πάρουν χαμπάρι.
- Ποιός; Έχει κι άλλον νυχτοφύλακα εδώ;
- Όχι ρε παιδί μου, αλλά έχουμε αναμένα όλα τα φώτα.
- Λες να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι;
- Είσαι μαλάκας...
- ...
- Λοιπόν;
- Μπορείς να μου τον κόψεις;
- Τί;
- Να μου τον κόψεις λέω!
- Πως να τον κόψω δηλαδή; Έχεις παλαβώσει τελείως;
- Σε φέτες. Σε κύβους. Ξέρω ‘γω;
- Τι λες μωρέ άρρωστε;
- Πως θα τον κουβαλήσω έτσι ρε μαλάκα; 200 κιλά είναι ο τύπος.
- 86.
- Ναι 86, εντάξει. Μπορείς να τον κόψεις;
- Με τι να τον κόψω ρε πούστη μου βραδυάτικα; Με τα δόντια;
- Δε με νοιάζει. Τον θέλω κομένο.
- Μήπως θέλεις να του βάλω κι ένα καρότο στον κώλο;
- Τελείωνε.
- Όχι, άμα είναι να σου τον κάνουμε και συσκευασία δώρου.
- Θα ‘πρεπε. Τόσα φράγκα σου σκάω.
- (γρμφφφ)
- Ναι;
- Έχε χάρη.
(Ββββββζζζζζζζζ........γργργργργργργργρ....σπλσπλπλσπλσπλς)
(γργργργργργργργργρ..... κρακ... κρακ... ζζζζζζζβββββσσςςςςς)
- Εντάξει;
- Εντάξει.
- Φέρε τα φράγκα.
- Πρώτα να μου τον βάλεις σε σακούλες. Πρέπει να τον φορτώσουμε στην μηχανή.
- Τι λές μωρέ μαλάκα; Ποιά μηχανή; Δεν ήρθες με αμάξι;
- Είχε κίνηση.
- (!!!) Και θα κουβαλάς ένα τεμαχισμένο πτώμα πάνω στη μηχανή; Σε σακούλες;
- Θα τον βάλουμε στη μπαγκαζιέρα.
- Στη μπαγκαζιέρα δε χωράνε ούτε ούτε τα μισά! 300 κιλά είναι ο τύπος!
- 86.
- Ναι. Σωστά. Το λύσαμε το πρόβλημα τώρα.
- Τις υπόλοιπες σακούλες θα τις πιάσουμε με χταπόδια στη σέλα.
- Μα...
- Τελείωνε ρε γαμημένε. Δε θα προλάβω...
- Είσαι μαλάκας. Εντελώς μαλάκας!
- Πρόβλημά μου. Κουβάλα.
- (γκμφφφ) Άντε, προχώρα.
(................................)
- Εντάξει τώρα;
- Εντάξει.
- Φέρε τα φράγκα.
- Πάρε.
- 100, 200, 300, 400, 500...
- Εδώ θα τα μετρήσεις;
- 600, 700, 800, 900, 950, 970, 990.
- ...
- 990.
- Ναι.
- 1.000 είχαμε πει.
- Θέλω 10 για βενζίνη.
- Κοίτα ρε έναν μαλάκα...
- Άντε γαμήσου.
- Γαμήσου εσύ, μαλάκα.
- ...
- Γειά.
- Γειά.
Στο δρόμο επικρατούσε νεκρική σιγή. Και γλίτσα. Η βροχή μόλις είχε σταματήσει και η άσφαλτος αντανακλούσε τα καλοφωτισμένα κτίρια. Προσπαθούσα να τραβήξω όση λιγότερη προσοχή μπορούσα πάνω μου. Δεν είναι και συνηθισμένο πράγμα να κουβαλάς έναν πεθαμένο σε 36 άτοκες δόσεις πάνω σε μοτοσυκλέτα.
Δεν την είδα τη μαλάκω. Πετάχτηκε από ένα κωλοΣΤΟΠ και φρέναρε ένα μέτρο μπροστά μου. Εγώ δεν πρόλαβα. Να φρενάρω. Η μηχανή γλίστρησε, έχασα το τιμόνι και σταμάτησα να σέρνομαι στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Ο δρόμος είχε γεμίσει λάδια, βενζίνη, σκισμένες σακούλες και παγωμένες σάρκες.
Η αστυνομία δεν άργησε να έρθει. Το αίμα μου είχε παγώσει.
(συνεχίζεται...)
.
.
.
.
- Ήρθε.
- Είναι φρέσκος;
- Δεν θα ‘χει ούτε δυο ώρες.
- Χμ, αυτός είναι;
- Ναι.
- ...
- Λοιπόν;
- Σκάσε!
- ...
- Μυρίζει.
- Τι μυρίζει;
- Ξέρω ‘γω; Μυρίζει. Χάλια. Σαν πτώμα.
- ΕΙΝΑΙ πτώμα!
- ...(χμ) Ναι..
- Λοιπόν;
- Έτσι μυρίζουν αυτοί;
- Όχι είναι και μερικοί που έχουν κάνει μπάνιο πρώτα.
- Μπάνιο;
- Ναι. Γουστάρουν να αυτοκτονούν αξιοπρεπείς. Και καλά!
- Δεν καταλαβαίνω.
- Δεν πειράζει. Σου κάνει αυτός;
- ...
- Μα τι κοιτάς, ρε πούστη μου τόση ώρα;
- Θέλω να δω αν έχει ουλές.
- Γιατί; Κι αν έχει; Θα σου χαλάσει τη σούπα;
- Μη γίνεσαι αηδιαστικός!
- Χα! Κοίτα ποιός μιλάει!
- Σκάσε!
- ...
- ...
- ...
- Πόσα κιλά είναι;
- Κάτσε να δω το καρτελάκι.
- ...
- 86.
- Καλός είναι.
- Στο ‘πα ρε μαλάκα. Ο τύπος είναι αυτό που ζήτησες.
- Χμ...
- Έλα τελείωνε. Θα μας πάρουν χαμπάρι.
- Ποιός; Έχει κι άλλον νυχτοφύλακα εδώ;
- Όχι ρε παιδί μου, αλλά έχουμε αναμένα όλα τα φώτα.
- Λες να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι;
- Είσαι μαλάκας...
- ...
- Λοιπόν;
- Μπορείς να μου τον κόψεις;
- Τί;
- Να μου τον κόψεις λέω!
- Πως να τον κόψω δηλαδή; Έχεις παλαβώσει τελείως;
- Σε φέτες. Σε κύβους. Ξέρω ‘γω;
- Τι λες μωρέ άρρωστε;
- Πως θα τον κουβαλήσω έτσι ρε μαλάκα; 200 κιλά είναι ο τύπος.
- 86.
- Ναι 86, εντάξει. Μπορείς να τον κόψεις;
- Με τι να τον κόψω ρε πούστη μου βραδυάτικα; Με τα δόντια;
- Δε με νοιάζει. Τον θέλω κομένο.
- Μήπως θέλεις να του βάλω κι ένα καρότο στον κώλο;
- Τελείωνε.
- Όχι, άμα είναι να σου τον κάνουμε και συσκευασία δώρου.
- Θα ‘πρεπε. Τόσα φράγκα σου σκάω.
- (γρμφφφ)
- Ναι;
- Έχε χάρη.
(Ββββββζζζζζζζζ........γργργργργργργργρ....σπλσπλπλσπλσπλς)
(γργργργργργργργργρ..... κρακ... κρακ... ζζζζζζζβββββσσςςςςς)
- Εντάξει;
- Εντάξει.
- Φέρε τα φράγκα.
- Πρώτα να μου τον βάλεις σε σακούλες. Πρέπει να τον φορτώσουμε στην μηχανή.
- Τι λές μωρέ μαλάκα; Ποιά μηχανή; Δεν ήρθες με αμάξι;
- Είχε κίνηση.
- (!!!) Και θα κουβαλάς ένα τεμαχισμένο πτώμα πάνω στη μηχανή; Σε σακούλες;
- Θα τον βάλουμε στη μπαγκαζιέρα.
- Στη μπαγκαζιέρα δε χωράνε ούτε ούτε τα μισά! 300 κιλά είναι ο τύπος!
- 86.
- Ναι. Σωστά. Το λύσαμε το πρόβλημα τώρα.
- Τις υπόλοιπες σακούλες θα τις πιάσουμε με χταπόδια στη σέλα.
- Μα...
- Τελείωνε ρε γαμημένε. Δε θα προλάβω...
- Είσαι μαλάκας. Εντελώς μαλάκας!
- Πρόβλημά μου. Κουβάλα.
- (γκμφφφ) Άντε, προχώρα.
(................................)
- Εντάξει τώρα;
- Εντάξει.
- Φέρε τα φράγκα.
- Πάρε.
- 100, 200, 300, 400, 500...
- Εδώ θα τα μετρήσεις;
- 600, 700, 800, 900, 950, 970, 990.
- ...
- 990.
- Ναι.
- 1.000 είχαμε πει.
- Θέλω 10 για βενζίνη.
- Κοίτα ρε έναν μαλάκα...
- Άντε γαμήσου.
- Γαμήσου εσύ, μαλάκα.
- ...
- Γειά.
- Γειά.
Στο δρόμο επικρατούσε νεκρική σιγή. Και γλίτσα. Η βροχή μόλις είχε σταματήσει και η άσφαλτος αντανακλούσε τα καλοφωτισμένα κτίρια. Προσπαθούσα να τραβήξω όση λιγότερη προσοχή μπορούσα πάνω μου. Δεν είναι και συνηθισμένο πράγμα να κουβαλάς έναν πεθαμένο σε 36 άτοκες δόσεις πάνω σε μοτοσυκλέτα.
Δεν την είδα τη μαλάκω. Πετάχτηκε από ένα κωλοΣΤΟΠ και φρέναρε ένα μέτρο μπροστά μου. Εγώ δεν πρόλαβα. Να φρενάρω. Η μηχανή γλίστρησε, έχασα το τιμόνι και σταμάτησα να σέρνομαι στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Ο δρόμος είχε γεμίσει λάδια, βενζίνη, σκισμένες σακούλες και παγωμένες σάρκες.
Η αστυνομία δεν άργησε να έρθει. Το αίμα μου είχε παγώσει.
(συνεχίζεται...)
.
.
.
.
- Όχι μωρέ. Ένα τσιγάρο ποστ…
(χχρτς)
(τσσσσσςςςς)
(παφ)
(παφ)
………
(παφ)
………
(γκλου γκλου γκλου)
(παφ)
………
Mμμμμμμμ
(παφ)
………
{Iου.ιου.ιου.ιου.ιου.ιου…}
(σκρτς)
(χρ χρ χχχχχρρρρρ)
(χρ χρ κρ κρ)
(κρ κρς κρτςςςς)
………
Σκατά!
………
(παφ)
(κλινκ)
(γκλου γκλου)
(παφ)
(φφφφφφφ…)
………
Xμ
………
(τακ)
(ζ τζ τζ σ τκ ζ τζ)
………
(παφ)
(παφ)
………
Άντε!
………
(Nταν!)
χμ
(τικ τικ)
………
Xα!
(παφ)
………
(τικ τικ τακ τικ τακ τικ τικ τικ τικ τακ ντονγκ
τακ τακ τικ … … τικ … τικ τακ τικ τικ … τικ ντονγκ)
(παφ)
(τακ τακ τ τ τ … τικ τκικτ … τοκ τοκ τοκ τοκ … ικ)
(παφ)
(ζζζζζζββββιιιζζζζνννν)
(τικ τικ τικ τακ τακ τικ τικ … τικ τικ … ντονγκ
τικ τακ τακ τακ τικ … τικ τικ … … … …)
(ζζζζζζββββιιιζζζζνννν)
Nα σου γαμήσω…
(ζζζζζζββββιιιζζζζνννν)
(ζζζζζζββββιιιζζζζνννν)
(τικ … τικ …)
(ζζζζζζββββιιιζζζζνννν)
(Zμπαφ!)
Mαλακισμένο…
(παφ)
(κλινκ)
(γκλου γκλου)
………
(παφ)
Xμ…
(ντονγκ)
(τακ)
(παφ)
………
(Πακ)
………
(παφ)
………
(τσσσσσςςςς)
.........
.........
- Eντάξει;
- Eντάξει.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Subscribe to:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
