Και τότε μου ήρθε μια υπέροχη ιδέα.
Ξεκόλλησα ένα-ένα όλα τα πλήκτρα από μπροστά μου, χωρίς να τα πληγώσω, τα ανακάτεψα στη χούφτα μου και έμεινα για λίγη ώρα εκεί να απολαμβάνω αυτό το παράδοξο κροτάλισμα του πλαστικού που σπαρταρούσε λες κι ένιωθε πως ψυχορραγεί.
Έπειτα, με απαλές και προσεκτικές κινήσεις έβγαλα από πάνω τους όλα τα γράμματα και τους αριθμούς και τα σημεία στίξης, κι άφησα τα άψυχα πλαστικά κυβάκια σε μια γωνιά. Κράτησα το ευαίσθητο, μόλις χειρουργημένο, αλφάβητο για λίγο μέσα στα κλειστά μου χέρια, σαν για να το ζεστάνω και να το κρατήσω στη ζωή. Κατόπιν πήρα μια βαθιά ανάσα και φύσηξα ήρεμα όλον τον αέρα μέσα στη χούφτα μου.
Εκείνα άρχισαν να σαλεύουν διστακτικά.
Μόλις τελείωσα το τσιγάρο μου έσβησα όλα τα φώτα, άναψα μια λάμπα πετρελαίου και κατέβηκα στο υπόγειο κρατώντας τον πολύτιμο θησαυρό μου σφιχτά. Κατευθύνθηκα προς την κάβα.
Τα άφησα εκεί, δίπλα στο παλιά κρασιά και τις υπέργηρες αράχνες. Είμαι σίγουρος ότι θα ωριμάσουν όμορφα και θα μου χαρίσουν λέξεις μεθυστικές και προτάσεις χορταστικές. Θα ανακατευτούνε μόνα τους σ’ ένα ζωηρό αλλά σιωπηλό scrabble, θα χοροπηδήσουν πάνω στα αβερνίκωτα ξύλα, θα κάνουν κούνια κρεμασμένα από τους υπέρβαρους ιστούς της οροφής και όταν έρθει η ώρα που θα τα χρειαστώ θα βρουν -πιστεύω- μόνα τους το δρόμο της επιστροφής.
Μια φορά κάποιος μου είχε πει:
“Όποιος έχει δει να αδειάζουν όλα, σχεδόν γνωρίζει από τι γεμίζουν όλα.”
.
Labels: gourmet, short truths, thoughts
ελπίζω τουλάστιχον να κρατήσατε για καβάντζα το πλήκτρο...εεε.. αυτό το μεγάλο τελοσπάντων που το πατάς για να αφήνει κενά ανάμεσα στις λέξεις (και το οποίο δεν γράφω πως νομίζω ότι λέγεται γιατί θα φάω δούλεμα χονδρό σαν φακή χονδρή)
(το γκούγκλισα)
υ.γ. δεν κάθεστε λίγο εκεί κάτω στο κελάρι με τα κρασιά, που έχει και δροσιά;
Καλά που δεν του έβαλα και μουσική δηλαδή (ξέρετε, απ' αυτές με τα επικά ντάμπα ντούμπα). Θα κόβατε διαρκείας για το χειμώνα κι άντε μετά εγώ να κάθομαι να γράφω...
@ o αποτέτοιος:
Μην ανησυχείτε. Αν παραζαλιστούν θα γράφουμε ακόμα πιο σουρεαλιστικά κείμενα. Θα χρειάζεστε γκουγκλ τρανσλέιτορ για να τα καταλάβετε.
(ουπς! βλέπω πως αυτό το ξέρατε ήδη...)
@ manetarius:
Θα καθόμουν αλλά έχει και το πτώμα της μολδαβής υπηρέτριας από πέρσι και βρωμάει...
Άμα μείνετε από πλήκτρα καμιά νύχτα να δω ποιόν θα πυροβολήσετε πάλι, σαν τον περιπτερά στην Μεσογείων για τσιγάρα..
K.K.M.
θα είναι τοσο πεπαλαιωμένα..
που θα σου είναι αχρηστα ..
οι λεξεις και οι σκεψεις δεν εχουν καμια σημασια ..
σημασια εχει εκεινος ο ομορφος σχεδον αλαβάστρινος ιστός που απλώνει
και σου απορροφά το χρόνο..
-ψάχνοντας να βρεις το νόημα!
(υπέροχο κείμενο).
Αφήστε, θα 'χουμε πρόβλημα. Δεν διανυκτερεύει ούτε ένα Πλαίσο, ένα Multirama, ένα e-Shop βρε αδερφέ...
@ Dr. Aparadektos:
Εγώ δε γράφω καθόλου αντιθέτως. Γράφονται μόνα τους.
@ Zero Point:
Είστε με τα καλά σας;;;;;
Για το κωλοπισί μιλάω!
@ kovo voltes:
Μάλλον πρέπει να αδειάσετε από κάτι για να το μάθετε... :)
Σας ευχαριστώ πολύ και καλωσήρθατε στο φρενοκομείο μας. Ωραίο όνομα!
(ως αστερίσκος ως προς τι;)
@ K.K.M.:
Είμαστε. Πρέπει να κάνουμε reunion για να το καταλάβετε;
@ Talisker Stt.:
Έχετε δίκιο. Μπορεί να μιλάμε άλλη γλώσσα τότε...
Αυτό το ποστ είχε μια νότα... σχεδόν αισιοδοξίας...
Αλίμονό μας... :)
Όταν είδε την φρικαρισμένη έκφρασή μου, σήκωσε τα χέρια ψηλά και μου φώναξε: "Μην πεθάνεις! Ξέρω να τα ξαναβάζω πίσω!"
Φαντάζεστε τη συνέχεια...
Εκείνο το πληκτρολόγιο γράφει πλέον σε μια ακατάληπτη γλώσσα.
Not bad...
έχω αρχίσει να ψήνομαι να το κάνω και εγω αυτό με τα πλήκτρα..
(μωρέ λες;)
Χαχαχαχα! 12 είστε κι εσείς βρε?...
Σαν τον Σπάι και τον γιο μου? :))
Είπα να σπάσω την σιωπηλή περιήγηση στο βλόγιον τούτον, μετά από πολύ καιρό...
Κάπου άκουσα ότι βγάλαν και χάπια για τους Μαc - όπληκτους... μην ανησυχείς θεραπεύεται η περίπτωση σου...
P.S. θα συμφωνήσω ότι μάλλον αρχίζει η περίοδος του υπογείου, μετά την ντουλάπα. Ενα πράμα σαν την γαλάζια περιόδο του Picasso. Όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν τις εναλλαγές τους...
Εγώ πάλι απο τον τίτλο, φαντάστηκα πως περιμενετε μωρό!!! again!!! αλλά μ' εσένα και την φαντασία σου, βρίσκει άκρη κανεί? Δεν βρίσκω... ...
Μόνο μια νότα είδατε εσείς. Εγώ είδα ολόκληρο τραγούδι!
@ ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ' ΑΛΩΝΙ:
Κάτι σαν "Tales from the Crypt", ε;
Ίδωμεν...
@ tovenito:
Μπα, εκείνος ήταν ανύπαρκτος. Τούτος εδώ είναι υπαρκτότατος σας πληροφορώ. Και ήξερε και τι έλεγε.
@ Theorema:
Πρέπει να είστε πολύ υπερήφανη για το γιο σας, και ο γιος σας πολύ υπερήφανος για το πληκτρολόγιό σας (το τωρινό).
Δεν είναι κι άσχημο κόλπο. Απλά σημειώστε σε ένα post-it αν δεν βαριέστε τη σωστή σειρά, αλλιώς σας βλέπω να γράφετε μετά ποστ με συντακτικό εφάμιλλο του Γιάτσεκ Γκμοχ...
@ stolenblood:
Γιατί; Τόσο καιρό με πληκτρολόγιο νομίζετε πως έγραφα; Στη γραμματέα μου τα υπαγόρευα (γι αυτό ήταν άλλα 'ντ' άλλων τα κείμενα...)
@ Theorema:
Εγώ δεν είμαι 12!!!
Είμαι 12 και μισό.
Αφού φέτος θα πάω Δευτέρα Γυμνασίου για να καταλάβετε.
Τέκνο μου. Χαίρομαι αφάνταστα για τους ανώτερους πνευματικά ανθρώπους σαν κι εσένα που αναγνωρίζουν το πλήρες μέγεθος της καλλιτεχνικής αξίας ενός ανθρώπου ενόσω αυτός είναι εν ζωή.
Θα σε θυμηθώ όταν γίνω πλούσιος και διάσημος...
@ Γ-Κ-Ζ:
Εν μέσω κρίσης;;; Πάτε καλά;;;
@ Αβάδιστη:
Αλήθεια;
Τον έχετε δει από κοντά;
μου έλειψε η χαοτική τάξη του μυαλού σου.
Σε φιλώ , καλώς σε ξαναβρίσκω.
I'be around(απειλή ήταν αυτό):P
καλησπέρα κιόλας!
Άμα είναι να έρθετε πολύ round, να μας πείτε να φύγουμε για σαββατοκύριακο... :P
@ Σεισάχθεια:
Ναι, αλλά από την άλλη α-πογειώσατε το επίπεδο των σχολίων. Σας συγχωρώ διότι είμαι μεγαλόψυχος.