Είμαι πολύ μπερδεμένος.
Έχω μια κόρη, που πριν καλά-καλά καταλαγιάσει μέσα μου η αγωνία της γέννας της και του αν όλα θα πάνε καλά, έγινε ενός έτους σήμερα, κι έχω ήδη αρχίσει τη συλλογή από αγωνίες για το αν θα μεγαλώσει καλά.
Η ζωή σε φέρνει όμως πάντα σε μια ισορροπία, ακόμα κι αν δεν επιλέγεις εσύ τη στιγμή που θα συμβεί αυτό. Σε κολλάει στον τοίχο, νύχτα με κρύο και γυμνό, και σε φέρνει αντιμέτωπο με τις ζυγαριές σου, ψιθυρίζοντάς σου σατανικά πως αν δεν τα καταφέρεις θα γλιστρήσεις σίγουρα προς τη μια μεριά, και δεν έχει ιδέα που θα βρεθείς…
Το τελευταίο διάστημα, είχα μεγάλη αγωνία για έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους, για έναν Άντρα -το κεφαλαίο “άλφα” δεν μπήκε κατά λάθος- που τιμούσε με την ύπαρξή του το κατακρημνισμένο μας είδος, για έναν Λεβέντη -και βάλτε δίπλα στη λέξη αυτή όσες ερμηνείες λεξικών θέλετε, πάλι δεν θα φτάνουν- για έναν Άνθρωπο, που γιγαντώθηκε στα μάτια μου από τα πολύ μικρά παιδικά μου χρόνια, κι έμεινε εκεί σκαρφαλωμένος για πάντα, κι εγώ μικρός, νέος, έφηβος, ενήλικος, μεσήλικας πλέον, τον κοιτούσα ακόμα από χαμηλά, με ένα σεμνό δέος και μια άσβεστη αγάπη.
Δεν την έχω πια. Μια αγωνία λιγότερη…
Καλό ταξίδι νονέ μου…
Εκεί που πας, να μου φιλήσεις τον παππού και τη γιαγιά, και την άλλη τη γιαγιά, και τη κυρία Ρενάτε , και όλους όσους σε πρόλαβαν.
Και να κάνετε παρέα νονέ.
Μέχρι να ξανασμίξουμε όλοι , να μην είσαι μόνος.
Κι αν καμιά φορά κοιτάς και προς τα κάτω, να ξέρεις πως όσο είμαι εδώ, εγώ θα κοιτάω πάντα προς τα πάνω για να σε αντικρίζω, γιατί ψηλά είναι η θέση σου στην καρδιά μου και στο μυαλό μου.
Αναρτήσεις
Τυχερός που είχες τετοιο άνθρωπο στη ζωή σου.
Την καλημέρα μου.
καλό ταξίδι στον νονό σας. καλό του ταξίδι. και η αξία του κάθε ανθρώπου (μας) ίσως μετριέται με τις θύμισες μας για αυτόν. να είναι πάντα κοντά σας με αυτό το σεμνό δέος και την άσβεστη αγάπη.
καλημέρα σας.
Θερμά συλλυπητηρία για τον αγαπημένο σας άνθρωπο. Να είστε καλά να τον θυμάστε.
Όσον αφορά την κόρη σας, πιστεύω ότι η αγωνία σας θα μετριαστεί όταν συνειδητοποιήσετε ότι αυτά που μπορείτε να κάνετε είναι λίγα και ότι τη ζωή της θα [πρέπει να] τη ζήσει μόνη της. Αλλά καταλαβαίνετε τώρα κάπως περισσότερο τους γονείς σας και τη σχέση τους μαζί σας, δεν είναι έτσι;
Όσο για τον νονό σας... πέρασα κι εγώ την ίδια αγωνία το περασμένο καλοκαίρι. Έτυχε η δική μου νονά να το ξεπεράσει και συνεχίζει στα 90 της χρόνια. Απίστευτο όμως το πώς νιώθουμε απροστάτευτοι, γυμνοί, καθώς φεύγουν ένας-ένας οι αγαπημένοι μας ανθρώποι...
Σας εύχομαι με όλη μου την καρδιά να χαίρεστε την κάθε μέρα με την πανέμορφη κόρη σας, να είστε ευτυχισμένοι με την πανέμορφη επίσης γυναίκα σας και να μπορείτε να θυμάστε με τόση αγάπη τα πρόσωπα που φεύγουν. Να αποχαιρετάτε και να καλωσορίζετε με τραγούδια.
P.S. Είναι ωραίο είδος οι λεβέντες...
Έτσι απλά.
Να χαίρεσαι την κοράκλα και να είσαι καλά να θυμάσαι το νονό! :)
Περνάω μια αντίστοιχη αγωνία τους τελευταίους μήνες για κάποιο πολύ δικό μου πρόσωπο και σας καταλαβαίνω απόλυτα. Οι άνθρωποι που χρωμάτισαν τα παιδικά μας χρόνια, που έβαλαν το λιθαράκι τους σε αυτό που είμαστε, φεύγουν κι εμείς δεν είμαστε πια παιδιά. Σκεφτείτε απλά, πως κι εκείνος, για χρόνια είχε σίγουρα την αγωνία του για εσάς και προφανώς δεν τον απογοητεύσατε.
Και ποιός είπε πως μόνο ο κόσμος των ζωντανών διαθέτει ευτυχίες;
Ολες τις ευτυχίες του "άλλου" κόσμου, για τον αγαπημένο σας νονό!
με συγκινησε πολυ το κειμενο σου...
ισως ετσι ειναι
οταν αγαπας καποιον ανησυχεις κι αγωνιας γι αυτον
οταν φευγει εχεις μια αγωνια λιγοτερη
μια αγαπη μεγαλυτερη
ενα κενο που δε θα γεμισει ποτε
και μια νοσταλγια
Πριν από 2 χρόνια έχασα τη νονά μου ξαφινκά νέα και χωρίς να το περιμένω...Μεγάλο πλήγμα...
Ακόμα δακρύζω όταν το σκέφτομαι...
Είναι που όντως τους νιώθουμε (πνευματικούς μας) γονείς...
Όσο για την κόρη σου ένα έχω να σου πω, και το βλέπω από τους γονείς μου. Μέχρι να καταλάβεις ότι γκρινιάζει γιατί βγάζει δόντια, θα σε πεί μπαμπά. Μέχρι να τη συνηθίσεις να περπατάει και να χαλάει τον κόσμο γύρω της στην προσπάθεια να σταθεί όρθια θα πάει σχολείο, και μέχρι να τη μάθεις να διαβάζει θα έχει περάσει στο πανεπιστήμιο...
Ο καιρός περνάει αστραπιαία όταν έχεις παιδια...
Δύσκολα συνηθίζεις τις ραγδαίες αλλαγές τους...
Στο λέω εγώ 25 χρονών που ο μπαμπάς μου μερικές φορές νομίζει ότι είμαι 4...
Φιλιά!
εύχομαι η κόρη να φέρνει χαρές και χαμόγελα και γέλια!
ο νονός, έφυγε ευτυχής που σας αφησε υγιείς!
τα φιλιά μου
καλό ταξίδι να έχει και να συναντήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους που σημαντικοί για σας και υπαρχουν εκεί πάνω.
τελικά σκέφτομαι ότι είναι πολύ παρήγορο να ισχύει κάτι τέτοιο. ο άνθρωπος που φεύγει να πηγαίνει να βρίσκει παρέα από αγαπημένα πρόσωπα. ο θάνατος γίνεται σχεδόν παραμύθι έτσι..
κατά τα άλλα για την κόρη σας τα είπαμε!να την δείτε όπως επιθυμείτε!και αυτή επίσης!(είναι σημαντικό και αυτό)
μπορεί τα οικονομικά της χώρας να είναι κατά διαβόλου, αλλά ο προσωπικός σας ισολογισμός είναι σχεδόν ειρωνικά "ζυγοσταθμισμένος"..
φιλι.
Δεν έχουν μείνει και πολλοί.
Καλό του ταξίδι.
Να σας ζήσει η μις Spycie!
Να τη χαίρεστε! Πάντα χαρές!
Θα περάσω και από κει να της ευχηθώ. ;)
Είμαι δεκαέξι χρονών. ;)
Καταρχήν, συγχαρητήρια που έγινες πατέρας. Κατά την γνώμη μου θέλει κότσια και υπευθυνότητα που λίγοι γονείς έχουν πρωτού κάνουν παιδί.
Από εκεί και πέρα, αναμένω να σε γνωρίσω μέσω των αναρτήσεών σου.
Να είστε όσο πιο καλά μπορείτε, γιατί μόνο αυτή τη ζωή αντιλαμβάνεστε ως Spy...!
Η ζωή κερδίζει πάντα, έτσι κι αλλιώς.
Νομοτέλεια.
Τα άλλα άστα για τους ποιητές.
Σκέψου μόνο, ότι οι γονείς σου αγωνιούσαν σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Κι οι γονείς τους το ίδιο.
Να είσαι αισιόδοξος, και στην πιο χέρσα γη, σαν πέσει λίγο νερό, πρασινίζει.
Φιλιά.
Υ.Γ. Η αγωνία είναι ανθρώπινη, πρόσεξε όμως μη στη μετατρέψουν σε φόβο... Έτσι κυριαρχεί το σύστημα...
άσε την ισορροπία.
υπάρχει η αρμονία.
δε χρειάζεται ζυγαριές.μητε ζυγια.