“Και τώρα που σταμάτησε να βρέχει;” με ρώτησε γεμάτος απορία.
“Θα πάμε να καθαρίσουμε την αυλή” ήταν η ξερή μου απάντηση, κάτι σαν διαταγή παρόλο που δε χρειαζόταν, δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.
“Δεν μ’ αρέσει η αυλή…” μουρμούρισε.
“Δε σε ρώτησα.”
“Ούτε το καθάρισμα μ’ αρέσει”
Συνέχισα να τον αγνοώ επιδεικτικά.
Τελικά είναι η καλύτερη λύση με δαύτους. Όση σημασία τους δίνεις, τόσο πιο πολύ τρέφεις την εσωτερική σου αντίδραση. Κι ως γνωστόν το σύστημα πολεμιέται μόνο εκ των έσω. Πόσες μολότωφ μέσα στο στομάχι σου μπορούν να αναφλέξουν τελικά οι ανασφάλειές σου;
Κινήθηκα μουδιασμένος προς τη σκάλα, με μια σκούπα στο ένα χέρι κι ένα περίστροφο στο άλλο, για παν ενδεχόμενο. Ούτε που έδωσα σημασία στο αν ήταν γεμάτο. Το παγωμένο μέταλλο στη σφιγμένη μου χούφτα ήταν ήδη αρκετά τρομακτικό θέαμα, ώστε να μην ξαναμιλήσει. Τουλάχιστον για σήμερα.
Με έναν υγρό ήλιο να βάζει τρικλοποδιές στα σύννεφα ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου, άρχισα να σκουπίζω με μανία τα πλακάκια, μέχρι να καθαρίσω κάθε ίχνος από τις ξεφτιλισμένες μου αυταπάτες. Μόνο για μια στιγμή κοντοστάθηκα, όταν ένιωσα αυτό το ανυπόφορο τσίμπημα.
Μια πευκοβελόνα έκανε πάρτυ στον εγκέφαλό μου.
.
Labels: brain-fuck, domestic madness, thoughts
(τι μπανάλ χριστέ μου!)
της πατούσες και έφευγες. έσκυβες να μυρίσεις ένα λουλούδι και σου έμπαινε στην μύτη. κάθε τόσο άκουγες ταγκ τογκ κλοκ τα κουκουνάρια που πέφτανε.
μέχρι που κόψανε το πεύκο.
βρίσκω ακόμα. μα αισθητά λιγότερες.
στιγμές ίσως και να τις πεθύμησα.
(τΙς πατούσες)
Επίσης να ρωτήσω... Αν τις σκουπίσετε όλες τις αυταπάτες τι θα βάλετε στη θέση τους?
Όποτε του το κάνω εγώ, αντιδράει και μετά μου κρατάει μούτρα καμιά βδομάδα!
Τι μου θυμήσατε τώρα με τις πευκοβελόνες...
Στο δημοτικό είχαμε ένα τεράστιο πεύκο στην αυλή και στα διαλείμματα φτιάχναμε αλυσίδες από πευκοβελόνες. Την τεχνική θα σας την εξηγήσω μια άλλη φορά (παρόλο που είμαι σίγουρη ότι πεθαίνετε να τη μάθετε τώρα)! :)))
Το "αρκουδόβατο" τι είναι;;;
Το νόθο από σύζευξη αρκούδας και προβάτου;
@ ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ' ΑΛΩΝΙ:
Πευκοβελόνα ναι.
Απλά παραδίπλα ήταν και κάτι καρφίτσες, σακοράφες, κουβαρίστρες και μια ραπτομηχανή Singer.
Αν με εννοείτε...
:)
@ Cleareaching:
Ναι, αλλά έχει κοινόχρηστα. Χα!
:P
@ manetarius:
Έχετε ακούσει τίποτα για την κρίση;;;
Ή είστε ακόμα στην κοσμάρα σας;
Ξέρετε που το πήγανε (το πεύκο);
Θέλω να το κάνω δώρο στον γείτονα...
@ Αβάδιστη:
Φοντανιέρες.
@ Lilith:
Σιγά μην πεθαίνω! :P
Τι με περάσατε; Για 25 χρονών;
Εμείς δηλαδή τι νομίζετε ότι κάναμε στα διαλλείματα; (εκτός από το να κυνηγάμε τα κοριτσάκια...)
@ sadcharlotte:
Και λίγα λέτε!
(μας λείψατε)
πιθανό θα τα πουλήσανε για ξύλα για τα τζάκια.
έχω κρατήσει ένα μέρος του κορμού πάντως. έτσι για ενθύμιο. αν έχετε πριόνι μπορούμε να κόψουμε ένα μέρος. έτσι για δωράκι.
Ο δρόμος για την προσωπική βελτίωση είναι σπαρμένος με φοντάν!
Είσθε ποιητής εν τέλει!
Επιτέλους, πρέπει να συμφιλιωθείτε με αυτόν το φουκαρά! Και με το καθάρισμα της αυλής επίσης. Κάθε φορά που έχει κακοκαιρία, είστε μέσα στη γκρίνια για το καθάρισμα της αυλής. Ήρωας αυτή η κα Naf-Μπαφ!
Ήρωας...
Μια αυλη μεσα στην εγκαταλειψη δεν ειναι ποτε καλη ιδεα.σκεψου το.
(αρχικα εκανα το σχολιο στο απο κατω ποστ. απο κεκτημενη ταχυτητα.)
Ναι. Και να το κάνουμε... τασάκι.
:P
@ Gi Gaga Kouni Beli:
Εμένα φυσικά!
(ο άλλος είναι cyborg, κάνει ότι του πεις)
@ Αβαδιστη:
Μου το λέγανε από μικρός που ήμανε και δεν τους πίστευα. Ο άμυαλος...
Το μυστικό δεν είναι να μην δίνεις εσύ σημασία στον άλλον. Είναι να καταφέρεις να μην σου δίνει ο άλλος σημασία.
(τι είπα πάλι ο πούστης;)
@ Mistress Hyde:
Να τα μας!...
Καλώς την συνήγορο υπεράσπισης!
(καλά το έλεγα εγώ ότι οι διαδικτυακές αλλαξοκωλιές δεν θα μας βγουν σε καλό...)
@ άλις:
Μα το ξέρω. Γι αυτό επέμενα να την καθαρίσουμε.
Άλλο που δεν καθαρίζει ποτέ μόνιμα.
(δε πιστεύω να θέλετε να σας απαντήσω και στο αποκάτω ποστ...)
:P
Ήθελα επίσης να ρωτήσω..τελείωσε η μικρή τις σπουδές..;
Καλησπέρες δολοφονικές..
Διότι οι άλλες δεν με ενοχλούσαν.
Ήταν εκτός.
@ manetarius:
Έχετε κι εσείς πευκοβελόνες στον εγκέφαλο;
@ island:
Τότε να μην συχνάζετε σε περιοχές με χοιροστάσια.
@ aura:
Και καλά εσείς.
Ρούχα αλλάζετε άμα θέλετε.
Εγώ τι να κάνω με το μυαλό μου;
Πάνω στο γραφείο σας είναι.
Δεξιά από το laptop, κάτω από την εφημερίδα που έχετε δίπλα στο λαμπατέρ.
(αμάν! όλα εγώ πρέπει να σας τα λέω;)
@ Όναρ:
Τελείωσε το πιάνο και την Πάντειο.
Τώρα κάνει μεταπτυχιακό στο Yale.
Ξέρετε, όσο ζεις μαθαίνεις, κλπ. κλπ. κλπ.
@ Masterpcm:
Ωρεπουστημου!
Δηλαδή θα έρθει ο ΣΚΑΪ στο σπίτι;;;
Ναι. Σκρόφες.
νιώθω σαν το συνοδό της πευκοβελόνας στο πάρτι.
Να βάλετε κανά φως στον εγκέφαλό σας.
Καλησπέρα σας! :)
λέτε αν κάνετε κατακόρυφο να ξεμαγκανιάσει;
Α... τις ξέρετε κι εσείς;
@ Aggelos Spyrou:
Γιατί;
Δε βλέπετε στα σκοτεινά;
(λόγω ηλικίας θα είναι...)
:P
@ tovene592:
Που λέτε, το δοκίμασα (όπως ξέρετε πάντα σέβομαι τη γνώμη σας), αλλά επειδή είμαι συναχωμένος, αντί να φύγει η πευκοβελόνα, μου ανέβηκαν οι μύξες στον εγκέφαλο...
Αφήστε, δράμα...
Καλημέρα :)
(Τώρα μετά απ' αυτό που διάβασα τις μισώ ακόμη περισσότερο).
Καλησπέρα!! :)
Γέρνουμε !
Το καθάρισμα, ΟΚ, το καταλαβαίνω. Αλλά η αυλή;
Περιμένουμε!...
αλλού να φοβάσαι!
Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω υπομονή ούτε δυο ώρες. Τα επόμενα Χριστούγεννα μου φαίνεται πως θα είναι σε 36 χρόνια...
@ manetarius:
Απ' το πολύ φαΐ θα είναι.
Κάντε δυο βόλτες το τετράγωνο και θα αισθανθείτε καλύτερα.
@ Adis:
Δηλαδή αποκλείεται να πάρετε και τη δικιά μου, ε;
@ deadend mind:
Όσο καλύτερες είναι και πολλές γρατσουνιές αντί για μία.
(κάνουν και καλύτερη συμμετρία)
Προς τα που;;;
(ρε πούστη μου, χαμπάρι δε πήρα με τόσες δουλειές...)
@ houlk:
Έχει κάμπιες.
@ theorema:
Να περάσετε στο δίπλα ταμείο.
Αυτό εδώ είναι για τα τιμολόγιο και αργούμε πάντα.
@ Γ-Κ-Ζ:
Μετά το πάρτυ πήγανε για "βρώμικο" στην Μιχαλακοπούλου. Να ησυχάσω τώρα;