Ακούπησαν το φέρετρο κάτω. Παραήταν βαρύ για τρία άτομα.
“Που είναι ο μαλάκας ο Ντάνυ;” ρώτησε ο χοντρός Έντυ, μάλλον τον εαυτό του, καθώς οι άλλοι δύο τον είχαν χεσμένο πανηγυρικά.
------------------------------------------------------------------
Την προηγούμενη μέρα, ό,τι μπορούσε να πάει στραβά είχε πάει. Οι τέσσερεις ηλίθιοι μπήκαν στο σπίτι της γιαγιάς του Ντάνυ όσο πιο αθόρυβα μπορούσαν. Κανείς από τα γειτονικά σπίτια δεν τους πήρε χαμπάρι. Αφού άδειασαν κάθε συρτάρι και ντουλάπι του σπιτιού χωρίς να βρουν το παραμικρό ίχνος χρημάτων, τσακώθηκαν αρχικά μεταξύ τους, μετά οι υπόλοιποι με τον Ντάνυ, και τέλος όλοι μαζί με τον γερο-Φλάναγκαν που ήρθε να παραπονεθεί για τον θόρυβο. Ο άτυχος ηλικιωμένος έπεσε ηρωικά στη μάχη, αφήνοντας για ενθύμιο στους οικείους του τη μούρη του στραπατσαρισμένη από ένα τηγάνι.
“Που είναι τα φράγκα ρε μαλακισμένε Ντάνυ;”
“Δε ξέρω. Αλλά είμαι σίγουρος πως η γριά τα φύλαγε εδώ μέσα. Πάντα πίστευε πως οι τράπεζες την κλέβουν στους τόκους”.
“Γαμώ το μυαλό που κουβαλάς ρε ηλίθιε! Θα ξημερωθούμε ψάχνοντας!”
“Και πότε είπες πως θα γυρίσει από την Ίμπιζα;”
“Την άλλη εβδομάδα. Έχουμε χρόνο, μην αγχώνεστε...”
“Ναι ρε μαλάκα. Μήπως να καθαρίσουμε και το γκαράζ της, μιας και προλαβαίνουμε;”
“Σκάστε και ψάξτε! Και μη βγάλετε τα γάντια για κανέναν λόγο!”
------------------------------------------------------------------
Ο Όλυ και ο Γκάρυ, είχαν ιδρώσει τόσο που αν τους έστιβες έκανες μπάνιο άνετα, μαζί με το σκύλο σου. Η γριά πρέπει να ζύγιζε τουλάχιστον εκατόν ογδόντα κιλά, συν το κωλοφέρετρο...
“Θα τον σκίσω τον πούστη!” επανέλαβε για όγδοη τουλάχιστον φορά ο Έντυ.
“Έντυ, σκάσε!” απάντησαν ταυτόχρονα οι δίδυμοι. “Του το χρωστάμε του φουκαρά. Η γριά δεν έφταιγε σε τίποτα”.
O χοντρός έφτυσε μια βρισιά, αλλά ο καυτός αέρας της ερήμου την έπνιξε γρήγορα, πριν προφτάσει να ακουμπήσει το αφιλόξενο χώμα της Νεβάδα.
------------------------------------------------------------------
Το κλειδί στην πόρτα δεν το άκουσε κανείς. Ο Ντάνυ ήταν απασχολημένος με το να ψάχνει στο υπόγειο, την ώρα που οι δίδυμοι μπεκρούλιαζαν απογοητευμένοι στο σαλόνι με κάτι ληγμένες μπύρες που βρήκαν στο ψυγείο. Η φιγούρα της θεόρατης γριάς τους έκοψε τη χολή και ο Γκάρυ δεν πρόλαβε να συγκρατήσει το μπουκάλι που του γλίστρησε από το χέρι. Ο κρότος του γυαλιού που έσπασε έκανε τον χοντρό Έντυ να γυρίσει απότομα από τον νεροχύτη που έπλενε τα χέρια του. Στη θέα της άρτι αφιχθείσας γριάς πάγωσε, και το καταραμένο σαπούνι που κρατούσε γλίστρησε στο καλογυαλισμένο μάρμαρο του δαπέδου, όσο χρειαζόταν για να φτάσει στην είσοδο που στεκόταν η ιδιοκτήτρια του σπιτιού και να σταματήσει αθόρυβα ακριβώς δώδεκα εκατοστά από την αριστερή της παντόφλα.
------------------------------------------------------------------
“Σκάβε ρε μαλάκα”
“Δεν αντέχω άλλο... Έχω λιώσει...”
“Σκάβε να τελειώνουμε. Να τη θάψουμε πριν μας πάρει χαμπάρι κανείς”.
“Σαν ποιός δηλαδή; Ακόμα και τα τσακάλια βαριούνται να έρθουν εδώ”.
“Σκάβε”.
“Που είναι ο μαλάκας ο Ντάνυ;”
“Σκάσε Έντυ!”
“Σκάσε Έντυ!”
------------------------------------------------------------------
Η γριά ενστικτωδώς προσπάθησε να πλησιάσει το τηλέφωνο που ήταν ακουμπισμένο στο μικρό τραπεζάκι στο χωλ. Το σαπούνι έτυχε να είναι απλώς σε λάθος σημείο. Για εκείνην.
------------------------------------------------------------------
“Άμα δεν έρθει θα τον γαμήσω!”
“Βάλε ένα χεράκι, γιατί θα μας γαμήσουν ομαδικώς έτσι και μας δούνε, και άσε τη γκρίνια. Ο μικρός είναι σκασμένος. Θα τον καταλάβαινα ακόμα κι αν δεν ερχόταν καθόλου...”
“Δικιά του γιαγιά ήταν του πούστη!”
“Φακ! Ένα αυτοκίνητο!”
“Που;”
“Γαμώ τη γκαντεμιά μου! Προς τα ‘δω έρχεται!”
------------------------------------------------------------------
Εκατόν ογδόντα έξι κιλά λίπους, κρέατος, κιτς κοσμημάτων, ακόμα πιο κιτς ρούχων, και μακιγιάζ, έκαναν μια εξωφρενικά γελοία πιρουέτα πανω από το σαπούνι και ήταν έτοιμα να δημιουργήσουν το πιο αηδιαστικό “πλατς” που ακούστηκε ποτέ στον πλανήτη.
------------------------------------------------------------------
“Ρε μαλάκες! Αυτός δεν είναι... ο... ο... Ντάν...”
“Ντάνυ;;;”
“Ντάνυ;;;”
“Ρε μαλάκα;;;”
------------------------------------------------------------------
Η αηδία όμως προτίμησε να παραχωρήσει ευγενικά τη θέση της στη φρίκη. Η βαρετά άτυχη γριά, σημάδεψε με το κεφάλι της κατά την πτώση το πιο μεγάλο από τα κομμάτια του σπασμένου μουκαλιού της μπύρας του Γκάρυ. Το κομμάτι δεν πρόλαβε να κουνηθεί καν.
------------------------------------------------------------------
“Ντάνυ, που ήσουν;”
“Ντάνυ, γιατί δεν μιλάς;”
“Ντάνυ, γιατί... γιατί κρατάς... αυτήν την... καραμπίνα;;;”
------------------------------------------------------------------
Το γυαλί καρφώθηκε μεγαλοπρεπώς στο πίσω μέρος του κεφαλιού της, και η πιο μυτερή γωνία του βγήκε από το αριστερό της μάτι, ο βολβός του οποίου κύλησε σαδιστικά κάτω από τον καναπέ.
Μια γλοιώδης ομελέτα από μυαλά, αίμα, λίπος και μπύρα σχημάτισε μια -απολύτως ταιριαστή με τη διακόσμηση- σιχαμερή λίμνη, μπροστά στα μισόκλειστα μάτια των τριών τους.
------------------------------------------------------------------
“Ντάνυ! Ντάνυ μην το κάν...”
{μπαμ – μπαμ}
“Ντάνυυυυ!”
{μπαμ – μπαμ}
“Ρε μαλάκ...”
{μπαμ – μπαμ – μπαμ – μπαμ}
...
...
Καργιόληδες...!
.
25 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Ποιός είδε το Θεό κ δεν τον φοβήθηκε όταν ανακάλυψαν οι γιατροί την περιποιημένη δηλητηρίαση κ ο πατέρας μου το ολοκαίνουργο κατά τα άλλα βαζάκι κέτσαπ στην μάνα του!
Τούρκος έγινε,Χριστούς κ Παναγίες κατέβασε..
Τι μου θύμισες πρωϊνιάτικα Παρασκευής.
Απολαυστικό το κείμενο.Οι δικοί σου δεν είχαν τραβήγματα;
Βλέπω το σκάψιμο καλά κρατεί.
Κύριε,παραβιάζετε τους κανόνες κοπυράιτ δανειζόμενος από τον kopoloso!
(-Μη ρε μαλάκ....
-[ΜΠΑΜ])
α) Μα καλά, στην κουζίνα χρησιμοποιούσαν σαπούνι; Δεν είχε ένα υγρό πιάτων απ' αυτό που περιποιείται και τα χέρια και τα αφήνει απαλά;
β) Πως γίνεται η γριά με το φέρετρο να ζυγίζει 180 κιλά και χωρίς το φέρετρο να ζυγίζει 186;
Υ.Γ. Χθες είδα τα "τσακισμένα λουλούδια" του Τζάρμους κι έμεινα με ένα κενό ΝΑ... κι επειδή δεν έχω μ' εκείνον την ίδια οικιότητα που έχω με εσάς...΄σας ζητώ να μου καλύψετε τα κενά μου γιατί έχω πρόβλημα!
(όχι τα κενά του κειμένου σας... του Τζάρμους!)
Είμαι σίγουρη ότι είναι ήδη φαν του Τζακ Νικολσον και του Μάρτιν Σκορσέζε,εεεε;
Aπ΄τα χειρότερά σας, αν όχι το χειρότερο..
Καλημέρα σας:)
Πάντως, δώσατε ένα πολύ καλό τέλος στην ιστορία. Έχει μια... μαφιόζικη, θα έλεγα, χροιά. Όποιος αποτυγχάνει, εκτελείται! Άσε που του έφαγαν και τη γιαγιά οι ηλίθιοι!
Αυτό μάλιστα!
Ένα μεγαλοπρεπές ξεφάντωμα βίας που χαρήκαμε πολύ!
Είμαι γνωστός σας, με ξέρετε και σαν psychomechanic και αυτό το βλογ δεν ξέρω γιατί το έφτιαξα. Μάλλον είμαι και σχιζοφρενής και τα θέλω όλα διπλά.
Πάντως οι ιστορίες σας είναι όπως πάντα εμπνευσμένες (από την αληθινή ζωή!)
Την καραμπίνα την πήρα από εδώ.
Ο γερο-Φλάναγκαν είπαμε: έπεσε ηρωικά στη μάχη.
@ neni:
Παραπάνω τραβήγματα από το να καταλήξουν σ' έναν λάκο, που προοριζόταν για άλλον;
@ Σελιτσάνος:
Έχει κι ο kopoloso καναπέ;
α) Γριά ήταν μαντάμ! Είχε πράσινο σαπούνι (από αυτό που είναι τίγκα στο λάδι και γλιστράει).
β) Δεν προσέχετε: ο αφηγητής είπε: ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ εκατόν ογδόντα κιλά ΣΥΝ το φέρετρο. Στην αρχική σεκάνς ο σκηνοθέτης αποφάσισε να είναι πιο ακριβής, ενώ τώρα στην έρημο πιο γενικόλογος.
Υ.Γ. Να σας τα καλύψουμε. Κανένα πρόβλημα. Δευτέρες και Τετάρτες απόγευμα. 60 ευρώ/ώρα.
@ Valisia:
Ναι αλλά δεν γουστάρει τον Ντι Κάπριο, γιατί λέει ότι είναι πολύ baby-face και αυτηνής της αρέσουν οι ώριμοι άντρες.
Αντιθέτως. Η έμπνευση πάει σύννεφο. Άμα βλέπατε τι ζωγραφίζω τώρα θα καταλαβαίνατε.
Αν είναι όντως το χειρότερο, πάει να πει ότι τα κατάφερα επιτέλους! Δεν φαντάζεστε πόσο καιρό το προσπαθούσα...
Χίλια ευχαριστώ για την κριτική σας.
@ Lilith:
Ε, μα! Και ξέρετε πόσο την αγαπούσε; Άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε.
@ Styx:
Το φτιάξατε που το φτιάξατε, δεν μπορούσατε να το κάνετε ένα άλλο χρωματάκι;
(να μην μπερδευόμαστε κι εμείς οι πολυάσχολοι;)
Μεγειά!
Ούτως ή άλλως τσάμπα ψάχνανε τα φράγκα μιας και η γριά είχε πάρει όλες τις οικονομίες για να ξεφαντώσει στην Ibiza, έτσι λοιπόν γύρισε και νωρίτερα, δεν υπολόγισε καλά την τιμή των "mohito" και των συνοδών.
υγ. σπύρο ζεσατίνομαι
Όπως ίσως πρόσεξες στην πέμπτη κιόλας γραμμή, ο προνοητικός συγγραφέας γράφει: "...οι τέσσερεις ηλίθιοι..."
@ tovene592:
Πράγματι. Σας το αναγνωρίζω αυτό και ειρήσθω εν παρόδω θα αναρτηθεί σε περίοπτη θέση στο βλογ (το σχόλιο)
Υ.Γ. Σε νιώθω. Δοκίμασε να πιάσεις δουλειά σε συνεργείο έργων που θα στρώνει πίσσα στην Τσιμισκή τον Αύγουστο, και μετά όλα θα σου φαίνονται Παράδεισος...
;)
Εξόχως ατμοσφαιρικό (ακόμη σκουπίζω τη σκόνη από το μέτωπό μου) αγκαλιάζει ακόμη και ορισμένα στοιχεία κινηματογραφικής υπερβολής (πόσο μακρύ ήταν τέλος πάντων το μπουκάλι για να διαπεράσει ολόκληρο κρανίο) με μια κινηματογραφική οικονομία.
Last but not least αποδεικνύει πως η πατρότητα δεν σας στέρησε τα δημιουργικά σας γονίδια.
...
Αυτά.
υ.γ. προς neni:
τι εννοείτε αγαπητή μπλογκέρισσα με τα περί ληγμένων; Γιατί τυγχάνει να έχω ανακαλύψει στο ψυγείο μου μαγιονέζα ληγμένη προ διετίας. Μήπως είμαι γριά και δεν το ξέρω; :)
Eδώ κοτζαμ κριτικοί κινηματογράφου διαφωνούν, για αριστουργήματα, και δε θα διαφωνήσουμε εμείς κυρία μου, οι ταπεινοί βλογερς, για τις μυθοπλασίες του κύριου Spy;
Και πάλι Καλησπέρα σας.
Καλό βράδυ κύριε.....ζέστηηηηηηηη
Στο μυαλό μέσα είστε;;;;;
@Spy
Αναγνώρισα και εγώ πολλές επιρροές του αγαπημένου μου Ταραντίνο στο κειμενό σας... Είστε και 'σεις fan;
Πάντως είχα και εγώ την ίδια απορία με Sandmanivo... πόσο μεγάλο ήταν επιτέλους αυτό το μπουκάλι;;;;;;
Μήπως είναι στο μυαλό μου μέσα;;;;;
Μήπως η σχιζοφρένεια δεν χτύπησε μόνο τη πόρτα του Styx;;;;;
Τι λέτε και 'σεις κύριε Spy;;;;
Την καλησπέρα μου!
Σκηνή με άγριο σεξ σε γριά 180 κιλών δε λέγεται σόκιν. Λέγεται σπλάτερ.
@ Sadmanivo:
(ήταν μπύρα Fischer του ενός λίτρου)
Μεταξύ μας κι εγώ διαφωνώ με την Aura, αλλά δεν της το λέω για να μην στενοχωριέται...
:)
@ Aura:
Ωχ! Εδώ είστε ακόμα. Δεν σας πήρα χαμπάρι.
@ ΦΟΥΛΗ:
Γιατί; Σε λίμνη μένετε;
Ξέρετε, προπονούμαι για το φεστιβάλ ταινιων μικρού μήκους. Εξ ου και οι αναφορές-φόρος τιμής στους μεγάλους του είδους. Για το μπουκάλι απάντησα παραπάνω.
@ happypepper:
Και δεν μυρίζουν;
@ ria:
Όχι. Της τα διαβάζω μετά.
Υπνοπαιδεία ένα πράγμα...
@ decor:
Παρακαλώ για ροζ γκλιτερ, φούξια μπουρμπουλήθρες και στρας μπιρμπιλόνια, συνεχίστε την ανάγνωση στο βλογ της μικρής (λινκ: έξω δεξιά). Εδώ είμεθα σοβαρό και σκοτεινό βλογ, και επιτέλους πρέπει να ξαναβρούμε την χαμένη μας ταυτότητα.