Ο Ιούλιος μου φέρνει ρώγες από σταφύλι και μεθυσμένα κουνούπια στο πιάτο, οσμές από τα μισοτελειωμένα αντιηλιακά αυτών που γύρισαν και τα φλεγόμενα φιδάκια στις βεράντες αυτών που μείναν, ζέστη και σκόνη απ’ την Αίγυπτο, υγρασία απ’ το Λαύριο.
Είναι συνήθως βλοσυρός και με κοιτά με αυτό το βλέμα που αν μιλούσε θα ΄λεγε: “ξεκαθάρισες τις εκκρεμότητές σου; χρωστάς πουθενά ακόμα; να σ’ αφήσω να φύγεις; κι αν σ’ αφήσω; θα φύγεις;”
Φοράει λινό τσαλακωμένο παντελόνι, ιδρωμένο βαμβακερό πουκάμισο, λευκό, και στέκεται με τις ώρες δίπλα στη βουκαμβίλια μου, μαδώντας ένα-ένα όλα της τα άνθη, σκορπάει το ξερό χώμα από τον κήπο έξω στον δρόμο και με σημαδεύει με ένα παιδικό νεροπίστολο. Άδειο.

Εγώ δεν του μιλώ. Κάνω πως δεν τον βλέπω και πιάνω κουβέντα με τους παρουσιαστές των ειδήσεων και τα ΑΤΜ των τραπεζών: “Καλωσήρθατε. Πως μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε;” - “Καλώς σας βρήκα. Πορτοκαλάδα έχετε;” - “Για ενημέρωση πατήστε εδώ, για ανάληψη πατήστε εδώ” - “Όχι, όχι... μια πορτοκαλάδα ήθελα μόνο” - “Σας ευχαριστούμε που χρησιμοποιήσατε τις ηλεκτρονικές μας υπηρεσίες. Παρακαλούμε μη ξεχάσετε την απόδειξη της συναλλαγής σας.” - “Κι εγώ σας ευχαριστώ. Είστε τόσο ευγενείς. Αύριο, την ίδια ώρα...;”

Κάποιες φορές, κρατάει μια τράπουλα και την ώρα που εγώ υπαγορεύω το μυθιστόρημά μου στη γραμματέα μου, σκορπάει όλα της τα φύλλα στο μπαλκόνι κι ύστερα βάζει μια στρατιά από χελώνες να τα κουβαλάνε μέχρι να χτίσουν τον πύργο που θέλει σε μια γωνιά, καθόλου απάνεμη, έτσι που με το πρώτο καυτό αεράκι εκείνα θα σκορπιστούν και μ’ αυτόν τον τρόπο νομίζει πως μου δείχνει πόσο μετέωρα είναι όλα...

Αυτή τη φορά τον κορόιδεψα.
Δεν ήμουν εδώ. Ήρθε και βρήκε τους σοβάδες να κρέμονται ξεραμένοι στους τοίχους μου σαν εφιαλτικές μαριονέτες, και την κουζίνα γεμάτη σκόνη και μυρμήγκια, χωρίς ούτε ένα μπρίκι να περιμένει να ζεστάνει τυποποιημένα χαρμάνια.
Μόνο όταν ρώτησε τη δασκάλα από το διπλανό σχολείο “Τον έχετε δει τώρα τελευταία;” κι εκείνη ιδρωμένη αποκρίθηκε “Μα τι λέτε; Δε μένει κανείς εδώ. Ποτέ δεν έμενε... ” κατάλαβα πως θα με άφηνε επιτέλους ήσυχο, να πετάω βελάκια σε γυάλινες λέξεις μάταια, και να φυτεύω καινούργιες βουκαμβίλιες στους ευτυχισμένους γείτονες...









.

29 Comments:

  1. decor said...
    Μ' άρεσε. Θα περιμένω και περιγραφή του Αυγούστου.
    Επίσης, θα θελα να σας πω ότι, αν και πολλάκις διαβάζω μέσες-άκρες από τις αναρτήσεις σας, καθότι μετά από εξαντλητικές μελέτες κουράζομαι να διαβάζω και πολύ, δεν μπορώ να αντισταθώ από το να μπαίνω στο μπλογ σας! Έχει μια ωραία αύρα και με κάνει να χαμογελώ (ή ακόμα καλύτερα να γελάω ασταμάτητα)! Τουτέστιν, με βγάζει από την μιζέρια..
    Lilith said...
    Είναι αντιπαθητικός!
    Κι' εγώ θέλω να του σπάσω τα μούτρα!
    Χαίρομαι που σας άφησε ήσυχο...
    Λέτε ν' αφήσει κι' εμένα; :)
    Ωραίο το κείμενό σας.
    Ανώνυμος said...
    Ευελπιστούσα ότι το 2009 θα προέκυπτε καλύτερο απο τον προκατοχό του...
    Γκουχ-Γκουχ...

    Όσο για τον 7ο μήνα του...?

    "Η Έβδομη Πύλη της Κολάσεως", αν έχετε δεί την ομότιτλη ταινεία.

    Χαιρετώσας,βήχωντας :)

    GCTMT
    Αβαδιστη said...
    Aυτό το να μιλάτε με τα ΑΤΜ εξαιρετικό! Υποθέτω δε θα φέρνουν και αντιρρήσεις.

    Αν και εγώ είμαι παραδοσιακός τύπος, προτιμώ το ταβάνι, με βάλατε σε πειρασμό!
    Aura said...
    Hρεμείστε. Όλα θα πάνε καλά.
    Spy said...
    @ decor:
    Ακόμα και σήμερα;
    Σας θαυμάζω!


    @ Lilith:
    Αν δεν σας αφήσει ρίξτε του λίγο Autan στα μούτρα. Εγγυημένο.


    @ GCMTM:
    Και λίγα λέτε...
    (σύντομα περαστικά)


    @ Αβάδιστη:
    Το θέμα είναι να σας απαντάει.
    Αν ναι, είστε σε καλό δρόμο.


    @ Aura:
    Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πια.
    Το ίδιο έλεγα και τον Ιούνιο...
    Valisia said...
    Φανταστείτε να έβρεχε...θα φαίνονταν τα πατσόκιλά του μέσα από το άσπρο παντελόνι του.Μπλιαχ!
    Ο Ιούλιος για σας φέτος είναι τόσο διαφορετικός.Προσπαθείστε να τον κοροιδέψετε κι άλλο.Εν ανάγκη κάντε του και κωλόχερο ακόμα.
    Σελιτσάνος said...
    Τι χρώμα το παντελόνι;(Γιατί βλέπω ένα τέτοιο τυπάκι έξω από το σπίτι μου κάθε μέρα,παρότι μένω στην ερημιά).
    Αυτό,το να κλείνεις ραντεβού με το ΑΤΜ,δεν το είχα σκεφτεί!Είστε πηγή γνώσεων τελικά!Σας είχα παρεξηγήσει!

    (Αλήθεια σας έχει τύχει να μην σας "γαμιόσαντε" οι αναρτήσεις;Και τι κάνετε τότε;)
    ο αποτέτοιος said...
    μπλάντυ δεν λέτε τίποτα..

    (εύγε..)
    Spy said...
    @ Valisia:
    Ακόμα και κλωτσιά στ' @ρχίδια του έριξα. Εκεί αυτός...


    @ Σελιτσάνος:
    Μπεζ ο παλιογύφτουλας!
    (το καλό με τα ραντεβού είναι ότι πας μπροστά μπροστά και δεν σου λένε τίποτα οι γριές, μεγαλείο!)
    Υ.Γ.: Γράφω άλλες. Απλό!


    @ ο αποτέτοιος:
    Να φέρετε το "Μαίρυ" σας να κάνουνε παρέα...
    thamnos said...
    Εδώ η απάντηση.... http://www.youtube.com/watch?v=xZFpWUbu09M&feature=PlayList&p=18441AE185875B38&playnext=1&playnext_from=PL&index=10

    δεν θυμάμαι αν είχε ερώτηση...
    Κοκκινοσκουφίτσα said...
    και μετά;;;
    b|a|s|n\i/a said...
    αν θελήσετε βοήθεια με τον κήπο μην διστάσετε. ευχαρίστησή μου.
    και μία αφιέρωση.
    Τσαλαπετεινός said...
    Ο δικός μου Ιούλιος είναι αλλιώτικος.
    apos said...
    Εξαιρετικόν, αν και με τον Ιούλιο έχω μια άλφα αγάπη (και βήτα ίσως) για κάτι καλοκαίρια σε Ανάφες, Αστυπάλαιες κλπ κλπ.

    Μετά το bloody something, η Monika πρέπει να γράψει το bloody july. Θα έχετε και δικαιώματα...
    μ said...
    Ααα κύριε Κατάσκοπε των 4 εποχών...
    Ο Ιούλης είναι αγαπημένος μήνας. Είναι και ο γενέθλιος μήνας επίσης. Είναι ο μήνας πριν τον Αύγουστο, των διακοπών και της κυριαρχίας των τζιτζικιών. Είναι η καρδιά του καλοκαιριού. Είναι ο μήνας που έχουμε βρει πλέον για τα καλά την καλοκαιρινή μας φόρμα και φορτσάρουμε σε γλέντια, συναυλίες, θάλασσες, φαγοπότια και συναθροίσεις. Πρέπει οπωσδήποτε να σας βρει. Όταν τον ξαναδώ, θα του δώσω τη διεύθυνση του blog σας.
    Kleine wolke said...
    Μετέωρα και φευγαλέα.Ο Ιούλιος τελειώνει πάντα πολύ γρήγορα.
    Talisker said...
    ΚΥΡΙΕ SPY

    -AYTA ΣΑΣ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΩ!

    Η πρωσοποποιηση των ουσιαστικων
    η ενσυναισθηση τους

    και η ανθρωποποιηση των αψυχων
    εκτος
    του οτι ειναι χαρακτηριστικα
    του ρευματος που αγαπω (και ισως αυτο με κανει να μεροληπτω οταν
    τα συναντω με μαεστρια)

    ΘΕΛΟΥΝ κ α ι ΝΑ ΤΟ 'ΧΕΙΣ!

    -Ποιο?

    -μεγαλη κουβεντα ,
    θα σας το αναλυσω αλλη ωρα!
    Ατίθασος ενήλικας said...
    Όπου σε βρει κατσικονεται
    και μετά ..
    Κανόνισε τον Αύγουστο να κρυφτείς
    Spy said...
    @ thamnos:
    Δεν είχε.
    Αν και είναι ωραία απάντηση.


    @ Κοκκινοσκουφίτσα:
    Και μετά ήρθαν οι μέλισσες.


    @ b|a|s|n\i/a:
    Τι μου θυμήσατε τώρα...
    Spy said...
    @ Τσαλαπετεινός:
    Ε, άμα ήταν ίδιος για όλους θα ζούσαμε σε έναν πολύ βαρετό κόσμο.


    @ apos:
    Θα σας παρακαλούσα στο σπίτι του κρεμασμένου να μην μιλάτε για σχοινί.


    @ Μάνος:
    Παίζετε με την τύχη σας. Να το ξέρετε.
    (έτσι και μου ξανάρθει εξαιτίας σας, θα ανεβάσω γυμνές φωτογραφίες σας στο φέισμπουκ!)
    Spy said...
    @ kleine wolke:
    Είστε σίγουρη; Διότι εμένα μου φαίνεται πως έχει κρατήσει ήδη κανα δυο χρόνια...


    @ Talisker:
    Φυσικά ωχριούν μπροστά στα δικά σας, αλλά είναι τιμή μου να το λέτε εσείς αυτό.


    @ απατεωνες:
    Τον Αύγουστο θα φορέσω ψεύτικη μύτη γυαλιά και μουστάκι.
    manetarius said...
    Αν προσπαθήσετε να μελωποιήσετε το κειμενάκι σας... θα του ρίχνατε στ' αυτιά του κυρίου Tom Waits!

    (έχετε κι αυτή την ωραία φωνή!)

    υ.γ. κερδίζω τίποτα με τόσα κοπλιμέντα ή πέσαμε σε τζαμπατζή; Εκείνα τα ναρκωτικά που λέγατε ίσως;
    Unknown said...
    κι αν το ΑΤΜ σέρβιρε πορτοκαλάδα...; μήπως τότε το παντελόνι του τυπάκου δεν θα ήταν μπεζ και δεν σας σημάδευε με νεροπίστολο αλλά προσπαθούσε να σας πυρπολήσει με μια παπαρούνα; (ζέστη, το ξέρω...!)
    ο αποτέτοιος said...
    μανιταριους,
    αυτό με τον τομ γουαίητς που είπατε δεν είναι απλό κοπλιμέντο είναι η αλήθεια!!!



    σπαϊ,
    το μαίρυ μας τελείωσε έμεινε μόνο το μπλάντυ..
    Ανώνυμος said...
    ο ιούλιος είναι σαν το βήμα που κάνεις για να φτάσεις στην κορυφή του βουνού κι ανακαλύπτεις ότι αμέσως μετά ακολουθεί ένα ψηλότερο..ωραία τα είπατε, ΑΤΜ δε βρίσκω εδώ για αντιπερισπασμό αλλά κάτι θα κάνουμε να τον περάσουμε τον άκυρο ιούλη.
    Spy said...
    @ manetarius:
    Σοβαρολογείτε; Τα έχετε δει τα αυτιά του; Ούτε στα γόνατά του δε φτάνω...


    @ chichipiru:
    Μα σέρβιρε! Προφανώς εγώ πήγα σε ακατάλληλη στιγμή.


    @ ο αποτέτοιος:
    (φακ! θα πάρω ένα ρούμι τότε...)


    @ agiogditissa:
    Σαν τι δηλαδή;
    Θα κλείσουμε τα μάτια μας και θα περιμένουμε;
    island said...
    Βρίσκεστε σε οίστρο ακολασίας!!! :)
    Фе́ммe скатале said...
    Τον αυγουστο βγαινουν τα σταφυλια

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy