Δεν το είπα εγώ. Ειπώθηκε... Ετσι απλά. Και εκφράζει τόσες διαφορετικές πτυχές της καθημερινότητάς μας, που νομίζω ότι ταιριάζει γάντι σε αυτό το νέο blog, που τίποτα άλλο δεν έχει σαν σκοπό, παρά να καταγράψει αυτήν την εξωφρενική, αλλοπρόσαλη, βάναυση, αέναη, δηλητηριώδη και δημιουργική, προβλέψιμη ή χαοτική, εξοντωτική καθημερινότητά μας...
Καλή μας τύχη, μικρέ μου βλάκα,
καλή σου τύχη και σένα απρόσεκτε αναγνώστη μου...
15 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
και αντιθέτως με τον τίτλο του εισαγωγικού σου post εγώ σου σφιερώνω το Love Song των Cure που τόσο αγαπάς.
"Άσχετος"
Τελικά η γκρίνια είναι έμφυτη και όχι επίκτητη. Αμα το 'χεις ρε παιδί μου μέσα σου, πάει, το 'χεις.Τέρμα. That's it. Υπομονή όμως. Ας όψεται που είμαι εκ γεννετής ευγενής άνθρωπος και ανοιχτός σε κάθε απάντηση...
Καλή μου "...dot", σε ευχαριστώ για την ένθερμη υποστήριξη. Σου έχω τάξει τίποτις και δεν ενθυμούμαι;
Επειδή εδώ και μία ώρα προσπαθώ να βρώ κάτι εφάνταστο και ενθαρυντικό για αυτή τη νέα και αξιέπαινη κίνηση επικοινωνίας με όλους εμάς, αλλά το μόνο που έχω καταφέρει είναι να κάνω άλλο ένα ρεκορ στο ZUMA, σας χαιρετώ και πάω για καμιά μπύρα…
(TechnoCore, αλήθεια τί λίπασμα βάζεις για να βγάλεις το ραπανάκι το καλό? Τί πρέπει να κάνω για να ξεκινήσω κι εγώ? Υπάρχει μάνιουαλ και στα ελληνικά?)
(δυστυχώς είναι στα αγγλικά)
ziz iz a luv zong !
:)