Τι να πει κανείς; Μιλάμε ίσως για τον σημαντικότερο, πολυτάλαντο και σαφώς διασημότερο εν ζωή εικονογράφο της εποχής μας. Εναν εικονογράφο με αστείρευτο ταλέντο, αμέτρητες οπτικές και "αισθητικές" γωνίες με μεγάλη εξιδείκευση στα πορτραίτα διασημοτήτων. Δε λέω, έχει μια εμμονή με τους Rolling Stones, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό οφείλεται τόσο στις μουσικές του προτιμήσεις και συμπάθειες, όσο στο ότι οι φάτσες και των τεσσάρων είναι μία προς μία οι καταλληλότερες για να αναδειχθεί το πηγαίο ταλέντο του. Κάντε ένα κλικ στις παρακάτω εικόνες για να καταλάβετε τι εννοώ:
_RGB_in.jpg)
Τα δύο πιο σημαντικά λευκώματα με τους πίνακές του είναι το STARS και το STONES και τα δύο από τις εκδόσεις Morpheus International.
Το επίσημο site του είναι το http://sebastiankruger.com/ αλλά είναι ακόμα υπό κατασκευή. Μπορείτε όμως να επισκευθείτε το blog του εδώ: http://sebastian-kruger-news.blogspot.com/
Πρόκειται για έναν καταπληκτικό σύγχρονο φωτογράφο τον David Lachapelle, του οποίου η δουλειά ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στο κιτς και την ακραία υπερβολή, είναι όμως σε κάθε περίπτωση άξια θαυμασμού και μελέτης. Κάθε λήψη του προϋποθέτει ώρες προεργασίας, κατασκευή σκηνικών επιπέδου κινηματογραφικών πλατό, φωτισμούς για όσκαρ και φυσικά μοντέλα που στο τέλος της δουλειάς χρειάζονται οπωσδήποτε 4 χρόνια διακοπών μετά διαλογισμού στο Θιβέτ...
Επισκεφθείτε το επίσημο site εδώ:
http://www.davidlachapelle.com/
Φυσικά τα περισσότερα λευκώματά του είναι εκδόσεων TASCHEN, ενός εκδοτικού οίκου, που εγώ προσωπικά θεωρώ πως είναι ότι πιο σύγχρονο, τολμηρό και ρηξικέλευθο στον χώρο των εκδόσεων παγοσμίως. Σε επόμενο θέμα θα κάνω εκτενή αναφορά στις εκδόσεις που θεωρώ πραγματικά σπουδαίες.
Τέχνη δεν είναι μόνον ο λόγος, η ζωγραφική ή ότι άλλο γνωστό και οικείο αναγνωρίζουμε. Πολλές φορές, τέχνη είναι κάτι απλό στη σύλληψη, μια λαμπρή ιδέα, μια εξαιρετική δημιουργία, κάτι που μας χαρίζει λίγη "μαγεία" από αντικείμενα ή καταστάσεις που δε γνωρίζαμε και απλά μένουμε σιωπηλοί θαυμαστές των έργων αυτών.
Δείτε τα παρακάτω video και θα καταλάβετε τι εννοώ:
Το video αυτό δημιουργήθηκε από τον Adsurd και είναι πτυχιακή εργασία. Η διεύθυνσή του είναι: http://www.youtube.com/user/Adsurd
Το video αυτό δημιουργήθηκε από τον εκδοτικό οίκο RoaringBrookPress. Η διεύθυνσή του είναι: http://www.youtube.com/user/roaringbrookpress
Νοέμβριος 1991
" Υπήρξαν λέξεις
που χρησιμοποίησα πολλές φορές
και οριοθετήσαν τα γραπτά μου
Ομως εγώ πάλευα πάντα για τις άλλες
αυτές που ποτέ δε βρήκα
αυτές που εξηγούσαν ασύλληπτα μεγέθη
αυτές που χρωμάτιζαν τις ανησυχίες μου
αυτές που ποτέ δε λέγονται
διότι είναι τόσο ακριβές
που κανείς δεν είχε τη ψυχή
να τις φυλακίσει στο στόμα του
ή να τις πληγώσει στο χαρτί του
Με καταδίκασαν για ανεπάρκεια γνώσεων
για έλλειψη γλωσσικού πλούτου
Μα τι να 'κανα;
που πάντα περπατούσα
σε θάλασσες πιο βαθειές
και που ποτέ δεν έδωσα κάτι
που να μην έχει λίγο από τη ψηχή μου
Αδειασα, περιμένοντας αυτά
που ήξερα από πριν πως δε θα έρθουν... "
Ενας από τους λόγους ύπαρξης αυτής της ταλαιπωρημένης σελίδας, είναι και τούτος: Ανακάλυψα πρόσφατα, μετά από μια ένδοξη μετακόμιση, μια παλιά κούτα, σφραγισμένη ερμητικά, με πολλές ταινίες συσκευασίας γύρω γύρω, σκονισμένη, με χτυπημένες γωνίες και ύποπτο περιεχόμενο... Την άνοιξα. Την έκλεισα. Την άνοιξα και πάλι λίγο πιο χαμογελαστός... Ενας μικρός προσωπικός θησυαρός από αντικείμενα και αναμνήσεις άλλων εποχών, μακρινών και λίγο ξεχασμένων θα έλεγα.
Ανάμεσά τους και εκείνο το σχεδόν διαλυμένο τετράδιο, που το κράτησα έτσι από τα μαθητικά μου χρόνια. Ενα τετράδιο στο οποίο συνυπάρχουν αρμονικά σκέψεις, διαπιστώσεις, απορίες, έρωτες και τραγωδίες, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άφησαν το σημάδι τους στη ζωή μου. Μα πάνω από όλα υπάρχουν τα πεζά μου: κείμενα που κατά καιρούς έγραψα, με σκοπό, τότε, όχι να τα εκδόσω, ούτε να τα μοιράσω στους οικείους μου, αλλά να με συντροφεύουν σε τούτη και σε όλες τις επόμενες νύχτες, εποχές και ζωές μου...
Στην πρώτη του σελίδα γράφει: 1 Οκτωβρίου 1984: μια αρχή...
Στην τελευταία δεν έχει ημερομηνία μιας και δεν τελείωσε ποτέ, ούτε και σήμερα (που γράφω ταχύτατα σε πληκτρολόγια με σπέϊς, ντηλήτ, αντού, και εσκέηπ). Εχει όμως αυτήν την φράση:
"Ενα μέρος του παρελθόντος πεθαίνει κάθε στιγμή και η θνησιμότητά του, μας μολύνει αν προσκοληθούμε σ' αυτό με υπερβολική αγάπη.
Ενα μέρος του παρελθόντος, μένει πάντα ζωντανό και κινδυνεύουμε καταφρονώντας τη ζωντάνια του."
Αναρτήσεις
