Έχω μια φίλη.
Είναι πολύ δυστυχισμένη.
Έχει μια σχέση που νομίζει ότι την έκανε ευτυχισμένη.
Εδώ και 112 χρόνια.
Πριν από 112 χρόνια την προγραμμάτισε όσο καλύτερα μπορούσε.
Την έβαλε στο πρόγραμμα "Ευτυχισμένη ζωή χωρίς προβλήματα για τα επόμενα 40-50 χρόνια, με πρόπλυση και στίψιμο". Φυσικά την ξέχασε εκεί, μέσα στο πλυντήριο, και όπως ήταν φυσικό τα πάντα μούχλιασαν. Κι άρχισαν να βρωμάνε. Οι γείτονες δυσανασχετούσαν από τη μυρωδιά, αλλά επειδή οι περισσότεροι εγνώριζαν τους γονείς της -ευηπόληπτους πολίτες της μικρής τους πόλης- δεν ήθελαν να δημιουργήσουν θέμα, κι έτσι κανείς δεν έλεγε στη δύστυχη κοπέλα, ότι είχε βασίσει την ευτυχία του μέλλοντός της σε μια σακούλα με σκουπίδια.
Η φίλη μου, μας περιέγραφε με μια μιζέρια και δυστυχία σαν αποτυχυμένο τατουάζ στη μούρη της, το πόσο ευτυχισμένη ήταν, και μας ρωτούσε τη γνώμη μας για τα μεγαλεπήβολα σχέδια που είχε για τα επόμενα 284 χρόνια, με τον άνθρωπό της. Αυτός, αυτή και η σαπισμένη μπουγάδα τους κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου, ενώ τριγύρω το σύμπαν έκανε beach party πάνω στο πτώμα των σχεδίων τους, και ο Θεός είχε προ πολλού πεθάνει από τα γέλια, λίγο παραπέρα, για να μην τους το χαλάσει...
Πιστεύοντας πως η διάρκεια του εν λόγω ονείρου, θα ήταν πιο δεδομένη κι από το Πυθαγόρειο Θεώρημα, σταμάτησε να παλεύει για να φροντίζει τον εαυτό της και τη σχέση της. Έτσι δεν κατάλαβε ποτέ, πως εξωτερικά είχε γίνει σαν τον Τζίμη Πανούση (αμακιγιάριστο), ενώ κι ο εσωτερικός της κόσμος έμοιαζε όλο και περσσότερο με παστουρμαδόπιτα, που την ξέχασαν στο φούρνο. Ο άλλος ταυτόχρονα, έπαιζε "World of Warcraft", κι ήταν αρκετά απασχολημένος με τις δικές του μάχες, ώστε να παρατηρήσει πως τα πόδια της είχαν πιο πολλές τρίχες και από αυτό το πράγμα που περιβάλει τον εγκέφαλό του.
Έτσι μια μέρα (προχθές δηλαδή που η μέρα ήταν μία), ήρθε στο σπίτι πραγματικά δυστυχισμένη, για να μας περιγράψει πως η ευτυχισμένη σχέση τους, έληξε με τον πιο ατυχή τρόπο -αυτός τελείωσε το World of Warcraft και αποφάσισε να πάει για πάντα για καφέ και τσιγάρα σε ένα περίπτερο στο Βιετνάμ ή κάπου εκεί κοντά, όπου έβρισκε- και τώρα δυστυχούσε, διότι παλιά νόμιζε πως η ευτυχία έμπαινε στο συγκεκριμένο πρόγραμμα που είχε επιλέξει (με πρόπλυση και στίψιμο), ενώ τώρα ανακάλυψε έντρομη ξαφνικά, πως ήθελε απλώς μια απαλή περιποίηση στο χέρι. Εμείς ανερυθρίαστα, κάναμε πως διψάγαμε και πως κατουριόμασταν κάθε οχτώ λεπτά, για να πηγαίνουμε στην κουζίνα ή στο μπάνιο να γελάσουμε με την ησυχία μας. Εκ περιτροπής βεβαίως. Μην μας πάρει και χαμπάρι και ξυπνήσει. Το παιδί.
Αφού τη στουμπώσαμε με τεκίλα, βότκα, ούζο, σκορδοστούμπι, βαρβιτουρικά και βαθυστόχαστες αναλύσεις, μας ορκίστηκε στον Μεγάλο Μανιτού, ότι πλέον κατάλαβε. Συνειδητοποίησε ότι υπάρχει ζωή και μετά τον Ροδόλφο Βαλεντίνο, και ότι θα γυρνούσε πίσω στην μικρή της πόλη, αποφασισμένη να διαγράψει για πάντα από τον Κάδο Ανακύκλωσης, τη Δυστυχία, που είχε ξεσπάσει σαν ξαφνική "κατά τόπους" καταιγίδα και την ακολουθούσε ένα τετραγωνικό μέτρο γύρω από οποιοδήποτε σημείο στεκόταν. Αποφασισμένη να πετάξει τα σκουπίδια και τη μπουγάδα, μαζί με το πλυντήριο και γιατί όχι, μαζί και με το δωμάτιο ή και το σπίτι.
Σήμερα μας τηλεφώνησε. Στη γυναίκα μου δηλαδή, γιατί: α) είναι πιο φίλη της και β) ήξερε πως εγώ θα της κατέβαζα όλο το εορτολόγιο συνοδευόμενο από ακατανόμαστε λέξεις.
Της είπε πως πλέον είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ευτυχισμένη. Ο Ροδόλφο γύρισε από το Βιετνάμ (μαζί με τα τσιγάρα του), και της είπε να πάνε μαζί για μπιλιάρδο. "Θεέ μου. Όλα έχουν αλλάξει! Τώρα πλέον μπορούμε να είμαστε για πάντα μαζί, χωρίς τον ενοχλητικό Warcraft. Πάω να βρώ το πλυντήριο. Φιλάκια!"
Έχω μια φίλη.
Είναι πολύ δυστυχισμένη.
Εδώ και 113 χρόνια.
* Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή/και καταστάσεις θα θεωρηθεί απολύτως επιτυχημένη.
Labels: desperation, fiction, humour, scripta manent
55 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
(btw...έχεις γράψει πολλά τα οποία διαβάζω με ιδιαίτερη προσοχή καθημερινά...εδω όμως απλά σου βγάζω το καπέλο!)
Η φίλη μας δεν είναι δυστυχισμένη ακόμα πραγματικά. Έτσι λέει. Δέν έχει καταλάβει ακόμα τι θα πεί δυστυχία. Αν περάσουν άλλα 113 χρόνια και συνηδειτοποιήσει τι έχασε στο ενδιάμεσο θα είναι πραγματικά δυστυχισμένη. Αν....
Τέλος, σε κάποιους πέρνει 218 χρόνια να πετάξουν στα σκουπίδια την μπουγάδα, σε άλλους πήρε 1265, σε άλλους 10 και σε άλλους 5...
Ουτως ή άλλως και η ευτυχία είναι στιγμιαία, ποτε δεν θα είναι μόνιμη γιατί ποτε δεν μπορεί να είναι μόνη της, πάντα θέλει την συντροφιά της, και οι μόνιμοι σύντροφοι-φίλοι σπανίζουν.
Y.Γ. στα 114 κερδίζει κανονάκι???
Αφου διέγραψες το σχόλιό μου θα κάνω άλλη ερώτηση.
Μήπως υπάρχει κανένα κλειστό βανάκι που το χρειάζομαι για 2-3 ώρες αύριο ή μεθάυριο????
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την βοήθεια που φαντάζομαι οτι ΟΛΟΙ οι αναγνώστες του blog σου θα προσφερθούν να μου παρέχουν....!!
@naf: Mήπως αντί να ανακαλύψει έντρομη μετά από άλλα 113 χρόνια τί έχασε στο ενδιάμεσο, να της το έδειχνε κάποιος;
@π.π.: Ξέρω τον Abdul, που έχει μια καρότσα με ρόδες, τιμόνι και κινητήρα και καθαρίζει υπόγεια. Nα σου δώσω το τηλέφωνό του;
θές να μου πείς οτι εσένα "κάποιος στο έδειξε" και τότε έφαγες flashιά και ξύπνησες;;;
Το πιό άχρηστο πράγμα είναι η εμπειρία -λέει κάποιος-. Δεν μεταβιβάζεται με τίποτα. Μόνο αποκτάται.
λοιπόν...
...αυτά
Μπράβο, κέρδισες κρουαζιέρα χώρίς επιστροφή, αφού βρήκες για ποιά αναφέρεται το post
Υ.Γ:Δεν ήταν ΤΕΣΤ
@ oloi alloi
ΠΙΤΣΟΣΣΣ....ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ!!!!
Πρόθεση ή "Πρόσθεση"????
Ο "κάποιος" που διαχειρίζεται τη φράση "Η εμπειρία είναι το πιό άχρηστο πράγμα στον κόσμο..." είναι η ταπεινότητά μου η πατρότητα όμως της φράσης ανήκει στη μακαρίτισα Μαρία Ρεζάν και έχει αποτυπωθεί στο πολύ ωραίο βιβλίο της με τίτλο "Με νοσταλγία...για μια ζωή, έτσι χωρίς πρόγραμμα." (εκδ. Πατάκη Αθήνα 1999) Αξίζει!Και είναι απο τα πονήματα που κάνουν για το ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι!Τρυφερό, γλαφυρό,ειλικρινές, όπως ακριβώς και η συγγραφέας του!
@Spy...συμφωνώ με μια μικρή ένσταση καθώς το συγκεκριμένο μοντέλο μάλλον έχει προ πολλού αποδειχτεί ελατωματικό από το εργοστάσιο!
τι βλέπω εδώ????
ηλεκτρονικό "καμάκι" ανάμεσα σε one happy dot & muppetshow?????????!!!!!!!!!!!
Μήπως ήρθε η ώρα να τα "βρείτε" κι από κοντά???
Λέω εγώ τώρα.....
Τις ευχές μου!
Ένας "ανώνυμος" που σας γνωρίζει και τους δύο..
(παρακαλώ να προσεχθεί ιδιαιτέρως η προσπάθεια κατάργησης του @)
Προς: Naf – ενταύθα (καλό;) Nαι. Kι εμένα «κάποιος» μου το «έδειξε». Aλλιώς δε θα μου έγραφες τώρα σ’ αυτό το blog. Δεν σήκωσε βέβαια το δάχτυλο του και είπε «Nα, εκεί είναι». Aπλά είχε το χάρισμα της μετάδοσης μιας εμπειρίας (δικής του ή άλλων) και πάνω απ’ όλα το χάρισμα του να σε κάνει να δεις μόνος σου την αλήθεια, όσο κι αν αυτή πονάει, πράγμα που προτείνω να κάνουμε και στη φίλη μας με τη μπουγάδα…
Προς: Muppetshow – ακόμα πιο ενταύθα: Kαι η «Πρόσθεση» ακόμα έχει πρόθεση… το ίδιο και ότι προηγείται της «…τυχίας».
Προς: Όφις – κείθε παραπέρα: Tώρα χτύπησες φλέβα. Tην Mαρία Pεζάν και την εκπομπή της «Έτσι, χωρίς πρόγραμμα» την άκουγα ανελλιπώς (μήπως πρόδωσα την ηλικία μου;), κατάλοιπο της μεγάλης αγάπης του πατέρα μου για την εκπομπή, την οποία μεταβίβασε και σε εμένα. Tο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, αλλά καθώς είμαι γνωστός βιβλιοφάγος (με gourmet προτιμήσεις στους έλληνες συγγραφείς) θα το δοκιμάσω μάλλον αυτό το καλοκαιράκι.
Προς: One happy dot – ξαναενταύθα: Kαλά θα κάνεις και θα αγνοήσεις τα σχόλια του muppet. Eίναι γνωστός κάφρος, ο οποίος έχει βάλει σκοπό της ζωής του να καταστρέψει κάθε προσπάθεια σοβαροφάνειας στο διαδίκτυο. Aπό την άλλη μεριά, το μοντέλο δεν βγήκε καθόλου ελλατωματικό από το εργοστάσιο.
Tο «εργοστάσιο» έχει δώσει εδώ και αιώνες το προνόμιο στα «μοντέλα» του να «αυτορυθμίζονται»…
Kαλωσήρθατε αγαπητέ/ή μου.
Περάστε.
Nα σας κεράσουμε κανένα φοντανάκι;
-η dot και ο muppet εννοώ-
και τι στον κόσμο!!!
Τότε να δεις κεράσματα αγαπητέ spy!!!
Στις χαρές τους..!!!!
Υ.Γ.1 βάλε κ εσύ κανα χεράκι... !)
Υ.Γ.2 Ευχαριστώ και για το όνομα που μου βρήκες!!!!
"ανώνυμο συνοικέσιο"
Δεν αφήνω εγώ να γίνει αυτό το συνοικέσιο!
εσένα ποιός σε ρώτησε????
...που θες και φορέματα!!!!
Λοιπόν...
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!! Κέρδισες και μια plasma (όχι ενα plasma) 42'',γιατί κατάλαβες το ύφος μου...
Υ.Γ: Στην πραγματικότητα το καλούπι το φυλάνε στη NASA!!!
Και βάλε ότι είμαι το ευγενικότερο πρόσωπο στην Γή!!!!!!!!!!!!!!!
Σας είμαι πραγματικά ευγνώμων διότι μόνο έτσι θα μπορούσα να καταλάβω ότι χαραμίζομαι εδώ μέσα. Πάω να ανοίξω σουβλατζίδικο-προποτζίδικο-γραφείο συνοικεσίων...
@Muppet...Ευχαριστώ και για την τηλεόραση καθώς μου έλειπε μια για την κρεβατοκάμαρα! Λίγο μεγάλη αλλά μην σε κακοκαρδίσω αφού μπήκες σε τέτοιο κόπο να σκεφτείς κάτι τόσο εύστροφο! Οσο για το ότι μπορεί να είσαι το ευγενικότερο πλάσμα επί γης δεν θα μπορούσα να το αμφισβητήσω ακόμα και να ήθελα. Μετά το ανώνυμο συνοικέσιο σε βλέπω με άλλο μάτι! :)
αντε ντε να φας τα χωσιδια σου να στανιαρεις.
Α...ευρηκα δοκιμασε η φιλη μηπως και λευκανει μυαλο και ψυχη και δει την κατάσταση αλλιώς???
:)
Την καλημέρα μου.
ΥΓ. Μετά τα 114 χρόνια τα πράγματα παίρνουν -συνήθως- άλλη τροπή. Συνειδητοποιεί κανεις ότι είτε ευτυχήσει είτε δυστυχήσει θα πεθάνει κάποτε και συνεπώς ζωή είναι αυτό που θαχει ως τότε ζήσει, οπότε σταματάει να κάνει σχέδια βάσει χρόνου και προτιμά τα σχέδια με παστέλ μολυβάκια, με ενα κλαρί στην αμμο, με γκράφιτι σε τοίχους, με γραμματάκια στο βλογιν, στο πλέξιμο, κλπ.
Πράγματι, αυτό κάνουν (οι άλλοι) εδώ πέρα. Στήνουν τη σκάφη πάνω σε δυο πλυντήρια. Aλλά εγώ προσπαθώ να τους το αλλάξω, γιατί είμαι σπουδαγμένος και ξέρω...
Προσπαθώ να τους βάλω μυαλό και να τους καταδείξω το μέγεθος του λάθους τους. H ΣKAΦH MΠAINEI ΠANTA ΣE TPIA ΠΛYNTHPIA!!!
Aλλά που να με καταλάβουν...
:-)))
Kαλωσήρθες.
Tι έγινε ρε παλικάρια και κοπέλες;
Σκόνταψα πάνω σε αυτό το μπλογκ γιατί έχουνε ξεχειλίσει οι σαπουνάδες έξω από την πόρτα σας και γλιστράει ο κοσμάκης.
Για προσέχτε λιγάκι. Eίναι επικίνδυνα πράματα αυτά με τις μπουγάδες. Άμα δε ξέρεις πως να τη βάλεις πάνε ρώτα!
ή άντε σε κανένα στεγνοκαθαριστήριο, γιατί μετά γίνεται χάλια η μπουγάδα και σου γκρινιάζει κι ο άλλος που του χάλασες το πουκάμισο.
Mε έπιασες ή να το ξαναπώ;
Aλλά μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι...
Aληθινή η ιστοριούλα;
Kάποιος να μαζέψει τα νερά απ' έξω γιατί γλυστράνε και μπαίνουν μέσα. Kι άμα μας θρονιαστούνε εδώ που έχει κι air condition άντε να ξεκουβαληθούν...:-)))
Σ' έπιασα "γερομπισμπίκη". Kαι το θέμα είναι πράγματι βαθύ (ανεξάρτητα από την ποσότητα της σαπουνάδας). Δυστυχώς και η ιστορία αληθινή είναι...
Θα κάτσεις ή βιάζεσαι;
Nα κεράσουμε φοντανάκι; Kανέναν ελληνικό;
Πριν από τον πόλεμο εννοώ...
Y. Γ. (Mα τι λέω;;; Θα χάσω τις εξ Eλβετίας σοκολάτες...).
BEBAIΩΣ μπορείτε να ξαναπεράσετε και να πάρετε OΣA θέλετε!
Σλουρπ... (αληθινό αυτή τη φορά)
Eννοώ τίποτα βότκες και λικέρ και τέτοια.
Nα προσέχετε παιδιά γιατί αυτά τα πράγματα σας χαλάνε. Mόλις διάβασα το θέμα σου για τα μυγάκια και κόντεψα να πάθω ίκτερο από τα γέλια.
Xαλασμένα πήρες και στην εξοχή;
Οσο για την συχνότητα των επισκέψεών μου, αγνοώ τα σχόλια σου (που κάτι από τον "γλυκύτατο" και "ευγενέστατο" Muppet θυμίζουν!)και παρατηρώ ότι το post αυτό έφτασε αισίως τα 35 comments Οπότε ναι...ενα φοντανάκι το αξιζουμε!
Ενα post σου που να μην καταλήγει σε σκολατογκοφρετοπαστούλες, γαρδούμπες και κοκορετσοσουβλακοκοντοσούβλια, θα είδούμε ποτές??????
Υ.Γ:Και για τα ευαίσθητα, ή στο χέρι ή σε χαμηλές θερμοκρασίες.....
@dot: το φοντανάκι το αξίζετε έτσι κι αλλιώς. Όσο για τα comments ειλικρινώς δεν με απασχολεί (άμα δεν φτάσω τα 50 θα σκάσω, θα αφήσω αυτό το post μια εβδομάδα εδώ πέρα...)
@muppet: Eγώ φταίω δηλαδή που όλα τα λιγούρια μπαίνουν εδώ πέρα; Tι να σου πω ρε παιδάκι μου (!) τώρα και σένα;
Y.Γ. Πάρε μια οδοντογλυφίδα γιατί σου έχει κολλήσει λίγο κοκορέτσι στους γομφίους...
Λοιπόν???
δώσε μας να φάμε!
Spy πεινάμε
δώσε μας να φάμε!
Spy πεινάμε
δώσε μας να φάμε!
μια κόκα κόλα λάϊτ
δύο διπλόπιτα με απ όλα
τρία σγανάκια με αμελέτητα
και ψωμάκι για 20 άτομα.
Ευχαριστώ
@ dot & muppet:
Με τις ευχες όλων μας!!! ( είμαι σίγουρη ότι εκφράζω το κοινό αίσθημα...)
@ spy
τσίμπα ρε μπαγασάκο ένα ελληνικό διπλό...
Α γειά σου....
Tώρα αυτό το "Λοιπόν..." του "ταράτσα" κάτι μου θυμίζει, άσε που νομίζω ότι είναι ο ίδιος με τον "πειναλέων" και τον "ραταπλάν" αλλ'α ας όψεται που είμαι ζωόφιλος...
@ συνοικέσιο: τέκνο μου κι εσύ;
Eσύ μας έλειπες τώρα.
Eντάξει.
ΠAPAΔINOMAI !!!
ΔEN θέλω άλλα comments (σ' αυτό το post εννοείται)
E Λ E O Σ !
Mόνο εσύ με καταλαβαίνεις εδώ μέσα.
Aλλά τι να το κάνεις; Mε τέτοιους αναγνώστες, όχι για KAΘHMEPINH δεν πας, αλλά ούτε καν για AΘΛHTIKH HXΩ!!!
Δώσε "βήμα" στον χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι!
Για σχετικό σχόλιο με το ποστ επανέρχομαι αύριο γιατί τα βλέφαρα κλείνουν τώρα.
Καλώς σε βρήκα
1ον θελω και εγω κεραΣμα(ειμαι και λιγουρα παναθεμα με)
2ον Μπουρλοτο και φωτια σε καθε οικιακη συσκευη!
Υ.Γ.το κειμενο τα σπαγε..με λιγα λογια! :) καληνυχτες..
μάλλον το πρώτο ισχύει,
διότι είναι της καβάτζας γενικώς,
αλλά τα άφησε σε λάθος μπαρ... :-)
Μικρό μου ρ. κλπ.κλπ. :-)
την επόμενη φορά το πρώτο φοντανάκι θα γράφει τ' όνομά σου.
Καλημέρα.
(έτσι για να συμετάσχω και εγώ στην απαξίωση του ποστ)
δε μου λες (σοβαρά τώρα), έχετε δοκιμάσει εσύ και η γυναίκα σου να της τα χώσετε (εφόσων λες ότι είναι φίλη σας) και να την πλακώσετε και στα χαστούκια αν χρειαστεί μήπως και ξυπνήσει; προσωπική μου άποψη είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις (και επαναλαμβάνω εφόσων πρόκειται για φίλη/φίλο με την οποία/οποίο θέλεις να έχεις μια καλή και ελικρινή σχέση), να λες την άποψή σου και τα σχόλιά σου κατάμουτρα και συνεχώς.
σε χαιρετώ
ψίχουλα έχουν μείνει αν θέτε, είναι κάτω από το τραπέζι.
Δυστυχώς το post απαξιώθηκε χωρίς τη δική σας συμμετοχή, αλλά μην ανησυχείτε, το 'χουμε hobby εμείς εδώ αυτό, το κάνουμε συχνά, κάποιο θα προλάβετε κι εσείς.
Όσο για τη φίλη μας, δεν της τα 'χουμε πει απλώς, μια και δυο, δεν την έχουμε πλακώσει απλώς στα χαστούκια, της τα γράψαμε κιόλας με μεγάλα γράμματα σε μια τεράστια σελίδα, που της την δώσαμε να την φάει! Μπροστά μας!
Αλλά άμα γεράσει ο άνθρωπος...
Aλήθεια είσαι τόσο μεγάλη όσο ακούγεσαι;;;