Δεν ξέρω αν είναι σημαντικότερη η παρουσία μου εδώ ή η απουσία μου. Δεν ξέρω ποια διαρκεί περισσότερο, ούτε ποια έχει τα πιο επιβαρυντικά αποτελέσματα για μένα. Τα συγχωροχάρτια μου τα ζήτησα στην προηγούμενη ανάρτηση. Έτσι κι αλλιώς η συνέπεια ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου.
Στύβω το μυαλό μου να θυμηθώ πως μπορώ να διασπώμαι σε τόσα μικρά κομμάτια χωρίς να χάνω ούτε ένα γραμμάριο από το ειδικό βάρος μου, πως γίνεται να εκσφενδονίζω όλες μου τις νότες δεξιά κι αριστερά -με ακρίβεια στόχευσης εφάμιλλη με αυτή ενός ρινόκερου που κυνηγάει μια πυγολαμπίδα- κι ακόμα να παραμένει τραγούδι το έκζεμα από την ανοιχτή πληγή μου, κι όμως… τίποτα.
Είναι λες και πειραματίστηκαν για πρώτη φορά επιτυχώς στον δικό μου εγκέφαλο για τη μηχανή επιλεκτικής διαγραφής της μνήμης, και κάθε που σκέφτομαι έτσι, κάνουν πάρτι πάνω στα τσαλαπατημένα ερωτηματικά μου. Αυτοί. Οι άλλοι.
Όταν είμαι σ’ αυτήν την κατάσταση, μπορείς άνετα να σκαρώσεις τρυκ με τον αντίλαλό σου μέσα στα άδεια οστά του κρανίου μου. Άσε που αποκλείεται να σε εκδικηθώ. Μετά δε θυμάμαι ούτε πως άνοιξα την είσοδο για να μπεις κι εσύ και όλοι. Συνωστισμός λαθρεπιβατών με maximum safety, ο ελεγκτής εκμεταλλεύτηκε τα προνόμια της πρόωρης σύνταξης, πίνει μοχίτος στο Μεξικό κι εσύ μπορείς να μπαινοβγαίνεις εδώ μέσα χωρίς εισιτήριο, χωρίς ποινή, χωρίς νόημα.
Μήπως θυμάται κανείς πού στα τσακίδια έβαλα την πρίζα;
[photo]
.
Labels: brain-fuck, domestic madness, fatal questions, journeys
10 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
κι αν δε θυμασαι ποτε καιο σε ποιον ανοιξες τη πορτα, να σαι σιγουρος οτι θα θυμηθεις να τον πεταξεις εξω με τις κλωτσιες αν υπαρχει λογος
Οπότε, κάντε το δρομολόγιο όπως σας βολεύει, βάλτε όσες στάσεις θέλετε, σταματάτε σε όσες από αυτές θέλετε και απολαύστε τη διαδρομή. Αν βρείτε και τον ρινόκερο, βάλτε τον στην μπαγκαζιέρα και κάντε τον κατοικίδιό σας!
:)
Αλλά προκάλεσε ένα ερώτημα:
σε ποιανού το ειδικό βάρος αναφέρεσαι;
Του λεξιλάγνου... του καλλιτέχνη...
του ανώνυμου... του επαίτη...
του διαδηλωτή... ή του ένοχου;
Η περιέργεια, βέβαια, σκότωσε τη γάτα...
αλλά εγώ δεν της μοιάζω...
Unplugged ε; Και το μηχάνημα που συντηρεί στη ζωή;
@ konstantinos:
Καλά τα λέτε, αλλά πώς θα συγκατοικήσει με την αρκούδα μου;
@ Talisker Stt.:
Μακάρι. Σε τελική ανάλυση η νεκροψία θα δείξει. Σας ευχαριστώ πάντως. Δίνετε κουράγιο στην ταλαιπωρημένη ματαιοδοξία μου.
@ Μανος:
Από ιατρικής άποψης;
Αυτή ήταν προπόνηση για το φεστιβάλ χοληστερήνης. Δεν πιάνεται.
@ b|a|s|n\i/a:
Έχει αράχνες εκεί. Δεν πλησιάζω.
@ kranioUtopia:
Τώρα βρίκετε κι εσείς πως είναι ερωτήσεις αυτές ανοιξιάτικα; Θέλετε να πεθάνω από μπλοκάρισμα εγκεφαλικών νευρώνων;
@ Takis X:
Ωραία.
Θα μου κοιτάξετε λίγο και το πλυντήριο; Κάνει πολύ θόρυβο όταν πλένω τις τύψεις μου...