Κατάλαβες τώρα;

Δεν ήταν και πολύ δύσκολο. Αλλά ας τα ξαναπούμε άλλη μια φορά, είσαι λίγο βλαμένος εσύ αν θυμάμαι ακόμα καλά.

Κοιτάς δεξιά, κοιτάς αριστερά, παίρνεις όση περισσότερη φόρα μπορείς και κουτουλάς με μεγαλοπρέπεια πάνω στον τσιμεντένιο περίγυρο. Και δεξιά και αριστερά. Καλά ως εδώ; Ναι, θα κουτουλήσεις αναγκαστικά, όλοι κουτουλάνε. Αν δεν έπαιζε αυτόν τον ρόλο δεν θα ήταν εκεί. Σωστά;

Σηκώνεσαι ψιλοζαλισμένος, ξοδεύεις λίγο χρόνο -λίγο λέω, μη μας πάρει όλη μέρα- απορείς αναίτια (αλλά δεν πειράζει, θα σου περάσει κι αυτό, θέμα μνήμης είναι), μαζεύεις τα θραύσματα, τα θάβεις με μυστικιστική μεθοδολογία νομίζοντας πως κανείς δεν θα σε πάρει χαμπάρι, ξαναγυρνάς στο σημείο εκκίνησης, και...

Εδώ θέλω την προσοχή σου: φτάνεις πρώτα στην άκρη της περιοχής σου για να πάρεις όση φορά είναι ανθρωπίνως δυνατόν -είναι σημαντικό αυτό, μην το ξεχνάς- τεντώνεις τους μουδιασμένους σου μύες παριστάνοντας πως η αλτικότητά σου είναι στα ντουζένια της, και κάνεις το σπριντ της ζωής σου. Ναι, ξέρω. Κι άλλες φορές το έκανες, ή μάλλον έτσι νόμιζες, αλλά φευ! αυτό εδώ τώρα είναι το άλμα της ζωής σου κακομοίρη, μη χαζεύεις, άκου με προσεκτικά: τρέχεις ανελέητα γρήγορα, σκάβεις με το τρεχαλητό σου το χώμα από κάτω, και σκας πάνω στον πέτρινο τοίχο που ήταν από την αρχή πίσω σου (την τύφλα μου μέσα!) με όση περισσότερη δύναμη μπορείς. Μην τρελαίνεσαι. Ο τοίχος θα αντέξει. Αποκλείεται να έκανε λάθος ο κατασκευαστής. Εσύ πάλι... δεν είμαι και πολύ σίγουρος αλλά όπως σε βλέπω καλά θα τα πας. Μάλλον. Λίγη ζαλάδα, κάτι μώλωπες, δυο τρία κατάγματα, θα ζήσεις. Ανάπηρος ξε-ανάπηρος θα ζήσεις γιατί όπως και να ‘χει πρέπει να φτάσεις στο τέλος. Και το τέλος είναι απέναντι.

Οπότε; Τι έμεινε; Μπράβο παληκάρι μου! Καλά το είπες. Το “απέναντι”. Μόνο που δεν είναι απέναντι. Είναι μπροστά, ε; Μην μπερδεύεσαι. Από εδώ ξεκινάνε όλα, να, εδώ που στεκόμαστε τώρα. Όλα τα άλλα είναι γελοίες υπεκφυγές, αλλά θα σου κάνω το χατήρι να τα παραβλέψω κι αυτή τη φορά γιατί σέβομαι τις αμφιβολίες σου. Για τελευταία φορά όμως.

Εδώ που είσαι τώρα λοιπόν είναι εύκολα τα πράγματα. Ούτε φόρα χρειάζεσαι, ούτε αυτοσυγκέντρωση, ούτε τίποτα. Κουνάς λίγο το κοκκαλωμένο σου πόδι και περνάς στην άλλη πλευρά. Απλό, έτσι; Ένα γαμημένο μικρό βηματάκι. Φυσικά και θα το κάνεις. Και ακριβώς τη στιγμή που πρέπει θα πρόσθετα, διότι και γι αυτό φρόντισε η νομοτέλεια των επιλογών σου. Ναι, ναι... Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, ξέρεις καλά τι λέω, αλλά αν θες σώνει και καλά κουβέντα θα την κάνουμε στην άλλη πλευρά. Οκ; Θα είμαι εκεί και θα πίνω τσίπουρα. Αν θα με βρεις εύκολα; Πού να ξέρω ρε φίλε; Εξαρτάται. Απ’ το αν θα περάσεις όρθιος, απ’ το αν θα ζαλίζεσαι, απ’ το αν έχεις μάτια στον κώλο, πού να ξέρω; Αλλά πάντως εσύ αυτά θα κάνεις. Στα σίγουρα. No other options available. Γκέγκε;

Δεν ήταν και τόσο δύσκολο, ε;
Άντε, πάμε τώρα!


[
photo]


.

11 Comments:

  1. Lilith said...
    Μη μασάτε.
    Ο... coatch from hell, προφανώς σας θέλει νεκρό!
    Καθυστερήστε το.
    Μείνετε στο ίδιο σημείο και κάντε προθέρμανση μέχρι να βαρεθεί και να σας παρατήσει.
    vague said...
    Ε, όχι και "Άντε, πάΜΕ τώρα!"...
    Ο ένας πάει για τσίπουρα. Δεν μπορεί να φεύγετε προς την ίδια κατεύθυνση. Μη λέμε και άτοπα τώρα...
    M said...
    Έχει δίκιο η Ρίσκι. Περιμένετε να φύγει και ακολουθήστε τον. Δεν μπορεί, κάποιος παράδρομος θα υπάρχει....στην Ελλάδα ζούμε!
    δόΧτωρ απαράδεΧτος said...
    είμαι απέναντι και περιμένω

    το τσιπουράδικο δέχεται άραγε πιστωτική; μέχρι να φτάσεις τα χαρτονομίσματα θάχουν τελειώσει...
    Spy said...
    @ Lilith:
    Δεν είναι και τόσο εύκολο όσο λέτε. Είναι κάτι πεινασμένα κυνηγόσκυλα εδώ έξω και με κοιτάνε σαν μεζέ...


    @ Riski:
    Είναι πληθυντικός ενθάρρυνσης.
    Τα βασικά θα εξηγούμε τώρα;


    @ ΕΜ:
    Τα σκοτάδια μου μέσα!
    Δε βλέπω τίποτα!


    @ Dr. Aparadektos:
    Βάστα γιατρέ μου!
    Κράτα τις επάλξεις γερά.
    kranioUtopia said...
    Όλοι κουτουλάνε, ε;
    Και αυτός είναι ο ρόλος του...

    Κρίμα...
    Προσωπικά νόμιζα πως είναι εκεί
    για την αφύπνιση των αναρριχητικών μας ικανοτήτων...
    Σελιτσάνος said...
    Εσείς τώρα κάτι υπαινίσσεστε.Τα τσίπουρα κερασμένα-και για τους δυο.
    M said...
    Αχ κύριε Spy, μου φαίνεται πως βρίσκετε δικαιολογίες για να μπορείτε μετά να κουτουλάτε το κεφάλι σας στον τοίχο και να κατηγορείτε τον άμοιρο coatch from hell (Lilith, δανείστηκα τον όρο ελπίζω να μην σε πειράζει :-))
    Μη μου πείτε πως με το λέγειν που διαθέτετε δεν μπορείτε να τον πείσετε να πάτε μαζί για τσίπουρα?
    Στη ζωή πρέπει να ξέρουμε τι πρέπει να αποφεύγουμε (? τώρα και εντελώς σίγουρη για αυτό δεν είμαι αλλά...)Have a wonderful day!
    logia said...
    α! νομίζω πως συνέλαβα ένα λάθος στο καταπληκτικό αυτό κείμενο;
    όχι το "σπριντ" της ζωής σου
    αλλά νομίζω "spread" θα θέλατε να γράψετε, να είστε και επικαιρος...

    την καλημέρα μου και καλή Πρωτομαγιά!
    antinetrino said...
    Ήρθα να πω ένα γεια ...
    Ήθελα πολύ να πω και κάτι παραπάνω... αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα πολλά απ΄το κειμενο.Έχω χάσει πολλά επεισόδια μάλλον.

    Όπως και να χει καλό μηνα!
    Theorema said...
    Άντε, πάμε τώρα! :)
    Μου λείψατε, μεσιέ Σπάι...

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy