Είμαι ο Λουίς Γκαρσία Φερνάντες. Προς το παρόν. Τρεις μέρες τώρα στην καραντίνα και τα μάτια μου δε λένε να συνηθίσουν το φως. Είμαι 42 χρονών και μοιάζω για 60. Αναπνέω βρώμικο και υγρό αέρα και τα πνευμόνια μου γεμίζουν με γη. Όταν καπνίζω θα βήχω χώμα για όλη την υπόλοιπή μου ζωή. Μα δεν παραπονιέμαι. Μια ζωή βυθισμένος στα πιο απύθμενα σκοτάδια, συνήθισα πια.
Στα νύχια μου έχω ακόμα τη σκουριά από το Κουρσκ, όταν πάλευα με τις τελευταίες μου ανάσες να ξύσω το βαρύ μέταλλο του υποβρυχίου και να βγω στην επιφάνεια. Πνίγηκα όπως ξέρετε μαζί με άλλα 117 παλληκάρια χωρίς να μάθουμε ποτέ γιατί. Μα δεν παραπονιέμαι. Συνήθισα.
Μ’ έχουν αλυσοδέσει στην Αϊτή, μ’ έχουν πυροβολήσει χιλιάδες φορές στην Αγκόλα, όρμησαν στην καλύβα μου και έκαψαν την οικογένειά μου, πουλήσανε τα μάτια μου σε πλούσιους μισότυφλους αμερικάνους, με τον νωτιαίο μου μυελό κάνουν ακόμα πειράματα για νέα βιολογικά όπλα.
Δεν παραπονιέμαι. Δεν έχει νόημα.
Μόλις βγω από τούτη δω την καραντίνα θα ξεράσω όλη τη χολή του κόσμου. Ένα κίτρινο καυτό ποτάμι, που θα συναντήσει το άλλο το κόκκινο της Ουγγαρίας και θα εξατμιστούν μαζί, για να γίνουν η πιο όξινη βροχή που συγκεντρώθηκε ποτέ πάνω από τα κεφάλια τους. Και θα καθόμαστε εκεί για πάντα και θα περιμένουμε.
Θα μετράμε τον τρόμο τους και τα καταφύγιά τους και θα γελάμε. Θα κάνουμε «μπου» και θα τρέχουν στις τρύπες τους, κι εμείς θα στρογγυλοκαθόμαστε στις κουνιστές τους πολυθρόνες και θα καταστρέφουμε τις τηλεοράσεις τους βάζοντας τες να παίζουν μόνο κουκλοθέατρο.
Σας αφήνω τώρα. Δεν έχω άλλες δυνάμεις.
Έχω κυλήσει μέσα σ’ ένα μαύρο πληκτρολόγιο. Το “K” μού έχει μαγκώσει το δεξί πόδι και το “M” με πιέζει ασφυκτικά στο στέρνο. Αν καταφέρω να φτάσω μέχρι το “space” ίσως και να τα καταφέρω, αλλά είναι κι η θέση μου ανάποδα βλέπετε, κι αυτά τα σκατοκαλώδια έρπουν μες τ’ αυτιά μου, ψάχνοντας σαν ηλίθια σκουλήκια την είσοδο για το Matrix.
Αν πάρω αέρα ποτέ από ‘δω μέσα,
αν ξαναδώ το φως της μέρας,
κι αν έχει ακόμα το ίδιο χρώμα,
θα…
.
Labels: brain-fuck, desperation, domestic madness, journeys
Το μόνο που μου μένει να πω
είναι ότι πάω αμέσως για buzz...
"Θα" τι, Φερνάντες;
Το πολύ πολύ να σε βάλουν να κολυμπήσεις για λίγο στα πέσος για να είσαι απασχολημένος και να μη μιλάς και για να μην αποθαρρυνθούν και οι άλλοι "Φερνάντες".
Άλλαξε η μοίρα σου νομίζεις, ε;
Άντε, τυχερέ!
Κυριακή ήταν; Φτου...
@ Τσαλαπετεινός:
Τι είναι πάλι αυτό το buzz;
Καμιά τρύπα;
@ Konstantinos Kantakouzinos:
Είμαι σίγουρος ότι τα λέτε όλα αυτά τα κολακευτικά διότι θέλετε να μου πάρετε πρώτος συνέντευξη!
Εάν ήσασταν στη θέση μου μπορεί να μην σας άρεσε και τόσο...
:)
@ konstantinos:
Είστε σίγουρος;
Βαράει και η σειρήνα μαζί με το esc;
@ pendulum:
Ναι... φως!
@ Cleareaching:
Δεν είναι τραγικό. Φανταστείτε να είχατε ΚΑΙ αγοραφοβία (με άλλους 117 μέσα στο υποβρύχιο το έμφραγμα το είχατε σίγουρο).
Μάλιστα, μάλιστα.
@ Lilith:
Δεν ήθελα πέσος, αλήθεια σας λέω. Αέρα ήθελα. Αλλά φευ...
@ thamnos:
Α, τα κληρονομικά μου τα έχω ξεκαθαρίσει από νωρίς εγώ. Όσο ζω, θα πάρουν όλοι τον πούλο. Άμα πεθάνω δε πα να μαλλιοτραβιώνται μέχρι τον 23ο αιώνα...
@ Σελιτσάνος:
Αργεί, ε;
Γι αυτό μ' αφήνουν ακόμα παγιδευμένο εδώ στο πληκτρολόγιο;
(δεν βάζω τη λεκτική επαλήθευση σήμερα. στεναχωρέθηκα)
χαίρομαι πολυ που σας γνωρίζω
(ξανα)
Κ.Κ.Μ.
μία ερώτηση μόνο θα σας κάμνω: Τον spy τι τον κάμνατε;
Next station
Άγρια ποδαρίλα!
Είναι κανείς εδώ;
Μετακομίσατε;
Έχω ένα δέμα για σας: http://www.1st-line.com/machines/home_mod/gaggia/gaggia_achille_espresso_machines.htm
με ένδειξη Χρόνια Πολλά για γενέθλια/γιορτή και δεν ξέρω τι να το κάνω...
(μια και η πρώτη ημερομηνία παρήλθε ήδη)
Μας λείψατε
Πέρασα κι από της κόρης
αλλά μπα!
Κλειστά παντού.
Ελπίζω να είστε ολοι καλά τουλάχιστον.
Χρόνια Πολλά anyway.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
(δεν ανησυχω:) ειμαι σιγουρη πως η επιστροφη θα ειναι δυναμικη ::)
χχχχχ
Για να δείτε πόσο σας συμπαθώ αποφάσισα να την πετάξω έξω (την λεκτική επαλήθευση). Ελπίζω μετά από δυο μήνες απουσίας να πήραν τον πούλο οι βρωμοκινέζοι...
@ ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ:
ΟΧΙ. Δεν είναι φυσιολογικό.
Θυμάστε που αφήσατε το υπόλοιπο μισό; (μάτι)
@ holly:
Αγαπητή holly.
H χαρά είναι όλη δική μου που συνεχίζετε να με επισκέπτεστε.
@ So_Far:
Η αλήθεια είναι ότι περάσατε κι εσείς απ' το μυαλό μου όταν το έγραφα, αλλά είπα να μην σας εκθέσω. Αρκετά καλά τα καταφέρνετε και μόνη σας... :)
Και στα δικά σας σας εύχομαι.
@ Κ.Κ.Μ.:
Αφήστε. Εγώ νιώθω μόνιμα...
@ Anael:
Σοβαρά μιλάτε;;; Ούτε που θα το σκεφτόμουν!
@ manetarius:
Σούπα.
Τον είδαμε έτσι κοκαλιάρη και σκεφτήκαμε...
Σας ευχαριστώ.
Καλώς ήρθατε κι εσείς στο φρενοκομείο μας.
@ kwlogria:
Δεν έχετε ανάγκη πλέον εσείς οι μεγαλοσυγγρφείς!
:P
@ Theorema:
Με μηχανική υποστήριξη. Αφήστε...
Τι να σας πω κι εσάς;
Αν περιμένετε από τους άλλους...
:P
Καλωσήρθατε.
@ Θεία Θ:
Αγαπητή θείτσα. Είμεθα οικογενειακώς καλά εις την υγεία μας (τη σωματική φυσικά, για την άλλη μην το ψάχνετε...).
Απλά κάναμε μερική και ελεγχόμενη αποτοξίνωση. Επανήλθαμε όμως και ποιος σας σώζει...!
@ Talisker Stt.:
Η σιγουριά έφαγε τη γάτα... :P