Δεν μιλάει. Ξέρει πως δεν χρειάζεται.
Κάθεται σε κάποιο σκοτεινό τραπέζι στην άκρη του μαγαζιού και σε κοιτάει κατευθείαν στις κόρες των ματιών σου, τόσο ευθεία που κοντεύουν να πάρουν φωτιά. Οι δικές σου. Οι δικές της πάγωσαν εδώ και καιρό, όταν ένα τρένο γεμάτο ματαιωμένες προσδοκίες πέρασε από πάνω της και το μόνο που τις άφησε ατσαλάκωτο είναι το βλέμμα.

Θα ήθελε να καπνίζει βαρύ καπνό, να την καίει μέχρι κάτω, χαμηλά στην κοιλιά, αλλά δεν έχει νόημα. Δεν αισθάνεται τίποτα. Ούτε πόνο, ούτε οίκτο, ούτε ευχαρίστηση. Σε κάνει εύκολα να πιστέψεις πως μπορείς να την σώσεις, σχεδόν απ’ οτιδήποτε, κι είσαι έτοιμος να της προσφέρεις το παλτό σου για να πατήσει πάνω στις λάσπες (άχρηστο βέβαια, οι αποχετεύσεις κάνουν καλή δουλειά πλέον) ή τη συντροφιά σου (επίσης άχρηστο: στο τραπέζι επάνω έχει ότι χρειάζεται για την υπόλοιπη ζωή της) ή έστω να της ανάψεις το τσιγάρο -έτσι όπως το κρατάει εκείνο σου ψιθυρίζει: “έλα, δωσ’ μου ζωή, άσε με να λιώσω στο χέρι της”- μάταια όμως, το τσιγάρο αυτό έχει ανάψει τόσες φορές, κι έχει σβήσει άλλες τόσες πάνω σε σμπαραλιασμένους εγωισμούς άλλων αρσενικών που θα ‘ταν τουλάχιστον αυτοκαταστροφικό εκ μέρους να προσπαθήσεις έστω.

Το φερμουάρ του μπουφάν της είναι προσεκτικά κατεβασμένο έως το σημείο που αρχίζουν οι προσδοκίες, κι εξίσου προσεκτικά ανεβασμένο έως εκεί που απαγορεύεται να κάνεις ένα βήμα έστω: θα χαθείς σε μια άβυσσο πιο σκοτεινή κι απ’ το μυαλό σου. Ναι. Υπάρχουν χαράδρες που ακόμα και τύποι σαν κι εσένα φοβούνται να διασχίσουν.

Στο ημερολόγιο της είναι θαμμένα πτώματα αδύναμων αντρών, λέξεις που δεν αποτυπώθηκαν ποτέ σε χαρτί, ιδρώτες που στέγνωσαν πάνω της πριν καν κυλήσουν σ’ αυτούς που μοιράστηκαν ένα σεντόνι μαζί της για μια βραδιά.

Τα μάτια της -άθραυστα κρύσταλλα- χαράζουν καλύτερα κι από διαμάντι την απόσταση ανάμεσά σας και σε κοκαλώνουν στη θέση σου. Σε λίγο θα φύγει, σκορπίζοντας πίσω της τόση θλίψη που θα μπορούσαν γραφούν δεκάδες ευπώλητα βιβλία γι αυτήν, αλλά εκείνη δεν θα την νοιάζει. Θα ισορροπήσει επιδέξια πάνω στις ατσάλινες γόβες της και μέσα στην ησυχία που θα κάνουν όλοι -δήθεν αδιαφορώντας για αυτό το απόκοσμο πλάσμα, που θα μπορούσε να τους ανατρέψει κοσμοθεωρίες μόνο με τη σιωπή της- θα χαράξει στο ξύλινο δάπεδο το πιο εκκωφαντικά σιωπηλό αντίο, πιέζοντας με την καλογυμνασμένη της γάμπα τη γόβα, κι αφήνοντας πίσω της τόσες σπίθες που θα άναβαν όλο το πακέτο με τα Pall Mall, κι όχι μόνο αυτό που κρατούσε για να σου πει: έλα.

“Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες,
παρά για κάτι που δεν έκανες…”


Στο είχανε πει μικρέ μαλάκα, τους πίστεψες άλλωστε, το γράφουν όλες οι μαρκίζες της ζωής σου, αλλά όχι! Εσύ εκεί, θα ψοφήσεις μια μέρα πάνω σ’ εκείνη τη μπάρα, σαν δηλητηριασμένη κατσαρίδα, προσπαθώντας να πείσεις τους πάντες πως δε σε νοιάζει.

Ηλίθιε!
Όλοι περάσαμε απ’ αυτό το μπαρ, με τις γυναίκες
ταραντούλες.






.

26 Comments:

  1. theorema said...
    Διαφωνώ. Ξέρετε τι μαρτύριο είναι να μετανιώνεις για πράγματα που ΔΕΝ έκανες και να σε τρώνε οι αμφιβολίες ως το τέλος της ζωής σου?
    Τουλάχιστον στην αντίθετη περίπτωση έχεις κάτι χειροπιαστό για να χαστουκίζεις τον εαυτό σου.

    Καλημέρα, καλομήνα, μεσιέ Σπάι.
    Τσαλαπετεινός said...
    Ο Spy στα καλύτερά του

    Εύγε!

    καλό μήνα...
    vague said...
    Ε όχι και ηλίθιος.. Μήπως είναι λίγο υπερβολικός ο χαρακτηρισμός;
    (Από την άλλη σκέφτομαι ότι, γι' αυτή μου τη γνώμη, ίσως φταίει ότι εγώ δεν έχω περάσει ποτέ από κανένα τέτοιο μπαρ.)

    Υπέροχο (και σκοτεινό όπως πάντα) κείμενο! Κάτσε μια στιγμή να φωνάξω τη μικρή να της το διαβάσω...
    Kος Μηδενικός said...
    Ηλίθιος μπορεί...αλλά τουλάχιστον τολμών και ευτυχής ηλίθιος. Από το σκέτο...είναι μια αναγνώρισις!
    Lilith said...
    Οι γυναίκες ταραντούλες, οι γυναίκες φίδια, αλλά και οι άντρες δεσμοφύλακες όπως επίσης και οι άντρες+γυναίκες οδοστρωτήρες ψυχών, έχουν τα θύματά τους.
    Έτσι είναι η φύση, αγαπητέ Spy.
    Βάναυση! Γι' αυτό θα συμφωνήσω μαζί σας. Όσο λιγότερο ηλίθιος είσαι, τόσο λιγότερο θύμα γίνεσαι.

    Τα σέβη μου.
    Anael said...
    "Γυναίκα ταραντούλα" που πιάνεται αιχμάλωτη στον ιδιο τον ιστό της..Ένοχη;;

    "Σε κάνει εύκολα να πιστέψεις πως μπορείς να την σώσεις, σχεδόν απ’ οτιδήποτε, κι είσαι έτοιμος να της προσφέρεις το παλτό σου για να πατήσει πάνω στις λάσπες.." Αθώος;;

    Κατηγορητήριο;;...Και οι δύο αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου.. Αναμένω την συνέχεια!
    Spy said...
    @ Theorema:
    Αγαπητή μου τολμώ να πω πως ο Αύγουστος σας βρήκε λίγο ζαλισμένη (ή βιαστική...)
    Με τι διαφωνείτε αφού κι εγώ το ίδιο έγραψα;


    @ Τσαλαπετεινός:
    Μιλ μερσί.
    Το χρωστούσα στους μόνιμους περιπατητές του βλογ, μετά την παρατεταμένη απουσία μου.


    @ Riski:
    Αν πάτε κάτω-κάτω, στον πάτο του βλογ, εκεί που έχω επιλέξει τα (κατά τη γνώμη μου) καλύτερά μου κείμενα, και τα διαβάσετε στο παιδί μπορείτε να είστε σίγουρη πως δεν θα ξαναπλησιάσει υπολογιστή μέχρι να τελειώσει το πανεπιστήμιο...
    :)
    Spy said...
    @ Zero Point:
    Ναι, αυτές οι μικρές άθλιες λέξεις είναι που κάνουν τη διαφορά...


    @ Lilith:
    (μήπως έχετε διαβάσει στα κρυφά το part 2;)


    @ Anael:
    Ο καθένας δίνει τις δικές του ερμηνείες. Όπως έχω ξαναπεί και παλιότερα εξαρτάται σε ποια μεριά του καναπέ κάθεσαι.
    Καλωσήρθατε.
    theorema said...
    Καλά μεσιέ Σπάι μου, μην πυροβολείτετην πιανίστρια.Ένα λάθος σε ένα ΔΕΝ έκανα, η καημένη. Κάτι η ζέστη, κάτι η βιάση, κάτι η συγκίνηση, καταλαβαίνετε... Μην δίνετε σημασία, έχω συνέλθει από την ηλίαση.
    Με λένε Μαρία και είμαι καλά :)
    μ said...
    Αυτή η απαγόρευση του καπνίσματος δε θα δουλέψει τελικά ποτέ.
    Σελιτσάνος said...
    Κι έχει ακριβήνει και το μπαϊγκόν!(Δεν έχουμε καμμιά ελπίδα.)
    Gi Gaga Kouni Beli said...
    Χμμμμ, με βάζετε σε σκέψεις, αγαπητέ, και με τη ζέστη που έχει εδώ πέρα με ουράζετε! Καλό μήνα να έχετε και να περνάτε καλά με τις γυναίκες της ζωής σας!
    Mistress Hyde said...
    Εγώ είμαι ακόμα ζαλισμένη από το ταξίδι και δεν καταλαβαίνω τι γράφετε σήμερα. Μπορεί να καταλάβω αύριο.
    Πάντως τα Pall Mall έχουν αρχίσει να κατακτούν την αγορά. Πολύ ακριβά στο εξωτερικό. 6 ευρώ το πακέτο...
    tovenito said...
    η κατσαρίδα γλιτώνει από πυρηνικό όλεθρο αλλά πάει από δηλητηρίαση;

    εγώ πάλι γιατί τείνω στο ότι όσο πιο ηλίθιος είσαι τόσο καλύτερα περνάς;

    βρήκαμε το σημείο που κολώνετε; χαραδρωτά ντεκολτέ;

    ρητορικά ερωτήματα μου ξύπνησε αυτό το ποστ!
    Ανώνυμος said...
    οκ, απ'όσο καταλαβαίνω αυτό το ποστ ήταν κατά βάθος καλοκαιρινότατο. συμπέρασμα: ο σπάι φέτος δε θα πάει σε καμπινγκ...
    Ανώνυμος said...
    μονο τα πουκαμισα ειναι ωραια οταν ειναι ατσαλακωτα. τα βλεμματα οχι. το αντιθετο, λεω.

    μου αρεσε πολυ μεσιε σπάι.
    Spy said...
    @ Theorema:
    Εύχομαι να είστε πάντα καλά και να σας λένε πάντα Μαρία... :)


    @ Μάνος:
    Στην Ελλάδα;
    Αστειεύεστε ασφαλώς!


    @ Σελιτσάνος:
    Κι όμως! Δοκιμάστε μυγοσκοτώστρα. Αν βάλετε όλη σας τη δύναμη θα δείτε αποτελέσματα (κάτι ξέραν οι παλιοί).


    @ Gi Gaga Kouni Beli:
    Άμα είναι σας "ουράζω" να γράψω κάτι πιο ελαφρύ αύριο - μεθαύριο... :)
    Spy said...
    @ Mistress Hyde:
    Είναι κόλπο για να κόψουν το κάπνισμα οι βάρβαροι. Εδώ δεν πιάνει.
    :)
    (welcome back)


    @ tovenito:
    Για απαντήσεις σε ερωτήματα, ιατρικές εξετάσεις κλπ. παρακαλώ απευθυνθείτε στη γραμματεία του βλογ.


    @ agiogditissa:
    Ούτε σε rooms to let. Αφήστε... :(


    @ deadend mind:
    Τα πουκάμισα δεν είναι απλώς ωραία ατσαλάκωτα. Είναι... μονόδρομος.
    (μερσί)
    :)
    sadcharlotte said...
    εμενα μου αρεσουν πολυ αυτοι οι ηλιθιοι/ες, μην ξεχνατε οτι το μοντελο βγαινει και σε αρσενικο..
    (βεβαια εγω δεν πιανομαι για ευνοητους λογους :):):)

    υ.γ. εξαιρετικο...
    Talisker said...
    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
    Talisker said...
    Το κειμενο ειναι υπεροχο!

    θα ηθελα να αστειευτω κατα τα γνωστα για τις γυναικες ταραντουλες
    και για το οτι χρειαζονται ειδικους ανδρες..
    κλπ κλπ

    -αλλα δεν θα το κανω ...
    οχι μονο γιατι..ξερω καλα πως υπαρχουν αλλα και γιατι καθε λεξη,
    καθε σκεψη,
    καθε φλυαρια..

    θολωνει ισως το μικρο αυτο διαμαντι..



    υγ: (το κειμενο το παιρνω!)
    kovo voltes... said...
    Θα πάω και ας μου βγει και σε κακό ε?...Προτιμότερη πάντοτε η πράξη απο την απραξία...
    υ.γ. εξαιρετική γραφή, μυθιστορηματική...
    ο αποτέτοιος said...
    ο ήλιος, ζέστη
    γυναίκα ταραντούλα
    άστηνε, χέστην

    (να με συμπαθάτε αλλά αυτή η theorema μας έχει καταστρέψει)
    Spy said...
    @ sadcharlotte:
    Έβγαινε. Δεν βγαίνει. Όπως λέει και ο αξιότιμος ΚΚΜ "δεν τους φτιάχνουν έτσι πια τους άντρες..."


    @ Talisker:
    (καλέ που το πάτε;;; αφήστε το εδώ να το διαβάσει και κανένας άλλος...)
    :P


    @ kovo voltes:
    Ακριβώς αυτό!
    Καλωσήρθατε (αν δεν σας έχω ξαναπετύχει εδώ μέσα, είμαι γέρος και δεν θυμάμαι καλά πλέον...)


    @ ο αποτέτοιος:
    Ολοκληρωτικά όμως!
    Αφήστε...
    island said...
    Μόλις διάβασα το κείμενο πήρα το Μπαιγκόν ανά χείρας. Μάταια. Ψεκάζω την οθόνη και δεν κάνει τίποτα.

    ΥΓ Από τα καλύτερά σας αγαπητέ
    Spy said...
    @ island:
    Δοκιμάστε να το βάλετε στην πρίζα.
    (το μπαϊγκόν όχι την οθόνη), μπορεί να δουλέψει...
    :)

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy