“Η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται”.
Αν δεχτούμε -έστω και προσωρινά- πως οι παροιμίες ισχύουν, η σημερινή μέρα μύριζε από ένα μίλι πως θα ήταν η χειρότερη στη σύντομη ζωή του Νόρμαν.


Αρχικά συνειδητοποίησε πως ξύπνησε ολομόναχος. Κοίταξε δίπλα του, δεξιά, αριστερά, κανείς. Παρόλο που θα ορκιζόταν πως το προηγούμενο βράδυ όταν έσβησαν τα φώτα είχε σίγουρα συντροφιά. Βέβαια. Έπειτα ήταν κι αυτή η απρόσμενη ησυχία που επικρατούσε στο σπίτι, αυτή του τύπου: “η ηρεμία πριν την καταιγίδα”. Με το εγκεφαλικό παραλίγο να δώσουν ραντεβού, όταν ανακάλυψε πως όχι απλά ήταν μόνος, αλλά κι αυτό ακόμα το προστατευτικό που είχε πάντα μαζί του, αυτό που από τόσες κακοτοπιές τον είχε προφυλάξει τις τελευταίες ημέρες, είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς.

Έκανε να σηκώσει το ευαίσθητο κεφάλι του, γνωρίζοντας καλά πως αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη κίνηση για τύπους στην κατάστασή του, αλλά προφανώς δεν κατάφερε και πολλά πράγματα. Ίσα που πρόλαβε να μισο-δει πως ούτε οι γείτονες δεν ήταν εκεί. Για πρώτη ίσως φορά αντίκρυσε το αληθινό πρόσωπο του φόβου. Για πρώτη ίσως φορά άρχισε να αντιλαμβάνεται τον όρο “απόλυτη μοναξιά”. Και οι γιορταστικές αυτές ημέρες δεν ήταν κι ότι καλύτερο για ασκήσεις θάρρους.

Προσπάθησε να συνέλθει. “Για να στοχεύσεις σωστά που θέλεις να φτάσεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα να συνειδητοποιήσεις που βρίσκεσαι τώρα”. Το είχε διαβάσει σε ένα χαρτί στον τοίχο, που είχε κι άλλα μικρότερα κείμενα αλλά δεν έφτανε να τα διαβάσει. “Μάλιστα” είπε με ψεύτικη ψυχραιμία στον εαυτό του. Εκείνος δεν του απάντησε.

Η μνήμη του γύρισε πίσω, σ’ έναν ακαθόριστο γι αυτόν χρόνο, όπου όμως κατάφερε να θυμηθεί καθαρά τα πρόσωπα που τον περιτριγύριζαν. Άρχισε να θυμάται ακόμα και τις συζητήσεις τους:
- Εσείς θα πάτε πουθενά αυτές τις μέρες;
- Είσαι τρελός; Με τέτοιο κρύο έξω;
- Δεν έχετε μεταφορικό μέσον;
- Φυσικά και όχι. Και τα παιδιά όπως βλέπεις είναι πολυ μικρά για δύσκολα ταξίδια.
- Χμ... ναι... (έκανε καθώς χάιδευε το απαλό, σχεδόν κατάλευκο, παιδικό κεφαλάκι που ήταν δίπλα του)
- Εδώ σπίτι λοιπόν.
- Εσείς; (έστρεψε από την άλλη, ρωτώντας τον κ. Μπρένταν)
- Όχι αγόρι μου (του έκανε συγκαταβατικά εκείνος). Είμαι πολύ γέρος πια. Μόνο σηκωτό μπορούν να με πάρουν από δω...

“Ωραία” σκέφτηκε, χωρίς να πει κουβέντα σε κανέναν. “Τουλάχιστον δεν θα είμαι μόνος...” άρχισε τα πυροσβεστικά κόλπα για τις αυταπάτες του.

Ήταν όμως! Πλέον. Μόνος.

Και ήξερε βαθιά μέσα του πως (όσα λεφτά κι αν ξόδεψε στην ψυχανάλυση) το τέλος ήταν κοντά, κι αυτό δεν ήταν αυταπάτη ούτε απλή φοβία. Οι μαύρες σκέψεις άρχισαν να τον παρασέρνουν σ’ ένα τρελό ντελίριο κι ήταν σχεδόν σίγουρος πως η γνώριμή του κρίση πανικού, του χτυπούσε την πόρτα.

Αυτό όμως που πραγματικά χτυπούσε και ο Νόρμαν δεν μπορούσε προσωρινά να δει, ήταν τα παπούτσια Του στο πάτωμα. Δεν τα έσερνε όπως έκανε συνήθως Εκείνος. Τα χτυπούσε, που σήμαινε με απλά λόγια πως όχι απλώς βιαζόταν αλλά πως ήταν και αποφασισμένος. Αποφασισμένος για όλα.

Προσπάθησε. Η αλήθεια να λέγεται. Προσπάθησε πραγματικά.

Δοκίμασε να κρυφτεί στα άπειρα σκεπάσματα που είχε γύρω του. Τίποτα. Ξεχώριζε σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα. Δοκίμασε να σηκωθεί, να φύγει από όποια έξοδο έβρισκε πρώτη, αλλά γρήγορα θυμήθηκε πως και δεν μπορούσε να σηκωθεί και η μόνη έξοδος ήταν αυτή από την οποία ερχόταν Εκείνος. Δοκίμασε ακόμα και να μεταλλαχτεί. Το είχε δει σε κάτι ταινίες -χωρίς να ξέρει πως είναι επιστημονικής φαντασίας- αλλά φυσικά δεν κατάφερε τίποτα. Ήταν ο ίδιος ο Νόρμαν αυτοπροσώπως και αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει με καμία δύναμη πάνω στη Γη. Δοκίμασε ακόμα και να βάλει μόνος του τέρμα στη ζωή του για να μη βιώσει το φριχτό μαρτύριο ενός αργού θανάτου, αλλά χωρίς χέρια αυτό ήταν μάλλον ανέφικτο...

Εκείνος μπήκε φουριόζος στην κουζίνα. Ήπιε βιαστικά μια χούφτα φάρμακα μ΄ένα ποτήρι κρύο νερό κι έριξε μια διερευνητική ματιά τριγύρω. Ο Νόρμαν κουλουριάστηκε. Το ψυγείο άνοιξε κι έκλεισε σχεδόν ταυτόχρονα. Τίποτα εκεί. Το ίδιο και το ντουλάπι δίπλα από την καφετιέρα. Η καρδιά του Νόρμαν κόντευε να σπάσει, και σχεδόν το κατάφερε όταν άκουσε εκείνο το άθλιο και απόκοσμο:
“Αχά!!!”

Το χέρι Του απλώθηκε λαίμαργα και σχεδόν έκρυψε τον ήλιο από τα μάτια του μοναχικού μας φίλου. Αμέσως μετά τυλίχτηκε γύρω του και με μια κίνηση τον σήκωσε ψηλά στον αέρα. Ο Νόρμαν έκλεισε σφιχτά τα μάτια, κι η τελευταία του σκέψη στη σύντομη αυτή ζωή του ήταν να είναι όμορφα και γαλήνια εκεί που θα πάει. Όπως εδώ. Σαν παράδεισος. Όλα κατάλευκα, απαλά, γαλήνια, σχεδόν ζαχαρένια. Σχεδόν Παράδεισος...

Με μια γρήγορη και απρόσκοπτη κίνηση του χεριού Του, ο μοναχικός Νόρμαν κατέληξε στο στόμα και πολύ σύντομα στο στομάχι Του. Εκεί, διαλυόμενος στα εξ ων συνετέθη, δεν πρόλαβε καν να βρει το χρόνο να σκεφτεί αν η ελπίδα του θα έβγαινε αληθινή. Σχεδόν αστραπιαία είχε γίνει ένα με όλους τους άλλους εκεί.

Μια άμορφη πλέον μάζα από αλεύρι, βούτυρο, αμυγδαλόψυχα, ζάχαρη, κονιάκ, συμιγδάλι και ξύσμα πορτοκαλιού.

Ένα θλιβερό συνονθύλευμα από κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

Σ’ ένα υγρό και σκοτεινό νεκροταφείο
για την οικογένεια και τους φίλους του...




.

32 Comments:

  1. aura said...
    Ενώ αν υπήρχαν δίπλες, όλο και κάποια θα τον εδιπλάρωνε εκεί μέσα:)

    Xρόνια πολλά κατασκοπέ μας!
    Ανώνυμος said...
    ναι αλλά γιατί Νόρμαν; εγώ θα τον έβγαζα Μπάμπη, Μπάμπης ο μοναχικός κουραμπιές, ωραίο δεν ακούγεται;

    και θέλω και σίκουελ με την όχι και τόσο μικρή, πικρή ιστορία του Φάν΄ (Λαρισαίος) του σελοφάν! ή της Τίνας της ζελατίνας! γιατί αυτός που έγραψε για τον Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι και τη Δόνα την τερηδόνα καλύτερος ήταν;
    tovenito said...
    θεά τον έκανε τον κουραμπιέ!

    χρόνια πολλά και στους 3 σας!
    ξέρω τι θα σας πάρω για δώρο, ένα σερβίτσιο μόνο με κουτάλια!
    έχω γίνει γραφικός με την κουταλολατρεία!
    Sadmanivo said...
    Ω ρε πούστη μου, μου τρέχουν τα σάλια... Τί διαβάζω νυχτιάτικα ο άνθρωπος...
    Εξαιρετικό! Στην αρχή, καθότι απρόσεκτος, νόμιζα πως ο Νόρμαν ήτο γάτος, ένας μικρός αθώος γάτος όμηρος στα χέρια αδίστακτου σαδίσταρου.
    Κατόπιν - κάπου στη μέση - λέω "όοοχιιι, δεν είναι γάτος! Είναι ένα νεογέννητο βρέφος με πρώιμα ανεπτυγμένη νόηση."
    Σκατά στα μούτρα μου - με το μπαρδόν. Πάω να χτυπήσω ένα μελλονμακάρονο να ανεβάσω τα επίπεδα γλυκόζης στον εγκέφαλο, μπας και δω ευφυή όνειρα...
    Καλά Χριστούγεννα μεσιέ :)
    manetarius said...
    "..εξ ων συνετέθη"
    Με έχετε αφήσει με ανοιχτό το στόμα... ούτε ένα κιλό δίπλες δεν θα με κάνουν να το κλείσω!

    Μα τι γνώσεις, τι λέγειν, τι φαντασία!

    Καλές γιορτές και ... καλά μελομακάρονα!

    :)

    υ.γ. τον κουραμπιέ μην τον τινάξετε... θα γίνει χαμός!
    mamma said...
    Πολύ καλό! Μέχρι το τέλος ψαχνόμουν :)
    vague said...
    Το καημένο το κουραμπιεδάκι..!
    b|a|s|n\i/a said...
    αφού δεν κατέληξε στα πλακάκια ο νόρμαν (μπορεί να ήταν ψιλοτύφλα ο Του, να αναγούλιαζε και μπλιαααχ) ευτυχής να είναι. :P
    καλές σας και πανέμορφες γιορτές!
    πάντα με υγεία και κάθε μα κάθε μα κάθε ευτυχία.
    Αβαδιστη said...
    Πιος άρρωστος τρώει κουραμπιέδες για πρωινό?
    Δεν έχει χθεσινή πίτσα?
    Τς τς τς!
    mahler76 said...
    Θα είμαι ειλικρινής. Βρέθηκα να διαβάσω το πόστ γιατί βασικά πέρασα για τα Χρόνια Πολλά και τα καλά Χριστούγεννα κι έτσι.

    Άντε πίσω πάλι στην γαλοπούλα.
    milch-käfer said...
    Το Milch σου εύχεται καλή Ανάσταση και χρόνια πολλά
    με μία βρομοβρωντερή κλανιά!
    Mistress Hyde said...
    Δεν ξανατρώω κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Περιττό να σας πω πόσο καλό κάνατε στη σιλουέτα μου με αυτό το post.
    Από την άλλη σκέφτομαι, πως βασανίζεστε ασύστολα άμα είναι να σκέφτεστε όλα αυτά, λίγο πριν φάτε ένα κουραμπιέ...
    Φιλιά στα κορίτσια.
    Odyssey said...
    της νορμανδίας έγινε.
    χρόνια πολλά
    Ανώνυμος said...
    Δεν φτάνει που εσείς βλέπετε στον ύπνο σας ασυναρτησίες, για να παρηγοριέστε για την κατάντια σας προσπαθείτε να μας πείσετε ότι το ίδιο συμβαίνει με όλα τα έμψυχα και άψυχα. :)

    Eίθε ο νέος χρόνος να απαλύνει το δράμα σας.
    Σελιτσάνος said...
    Συγκινήθηκα!(Η πεθερά μου,βλέπετε,κουραμπιέ με ανεβάζει,κουραμπιέ με κατεβάζει.Ε,όσο νά'ναι,μια συγγένεια τη νιώθω...)
    wilma said...
    ναι, αλλά τον κουραμπιέ δεν τον έλεγαν Νόρμαν! (ε τι να κάνουμε κόλλησα με αυτό!)
    Spy said...
    @ aura:
    Εάν υπήρχαν δίπλες, θα τις είχα φάει εγώ.
    Χρόνια Πολλά!


    @ deadend mind:
    Μάλλον ήταν καλύτερος, αλλά ένεκα που σας συμπαθώ ένα σήκουελ θα το γράψω.


    @ tovene592:
    Εννοείτε πως θα έχει 72 κουτάλια;;;
    Και τον μπακλαβά πως θα τον τρώμε;
    :P


    @ Sadmanivo:
    Ο Νόρμαν ΗΤΟ γάτος. Γάτος κουραμπιές. Αλλιώς πως θα καταφέρνε να επιβιώσει ως το τέλος και να γραφτεί στην Ιστορία ως ο τελευταίος του είδους του;
    Spy said...
    @ manetarius:
    Τώρα;
    Πάει ο κουραμπιές...


    @ mamma:
    Τελικά... βρεθήκατε;


    @ Riski:
    Και δεν άφησε και απογόνους να φανταστείτε ώστε να συνεχιστεί η δυναστεία...


    @ b|a|s|n\i/a:
    Και μετά να περνούσε από πάνω και μια μπετονιέρα και να τον έκανε αλοιφή (με γεύση κουραμπιέ)...
    :)))
    Καλές Γιορτές και σε σας!
    Spy said...
    @ Αβαδιστη:
    Είχε προχθεσινή, και την έφαγε το προηγούμενο πρωί μαζί με κάτι σουβλάκια από το σαββατοκύριακο (το προηγούμενο). Αφήστε, ο άνθρωπος ζούσε ένα δράμα...


    @ mahler76:
    Και τι πιστεύετε δηλαδή;
    Ότι η ειλκρίνεια εκτιμάται σ' αυτό το βλογ και θα σας ανακυρήξουμε μέγα ευεργέτη του Έθνους;;;
    :P


    @ Mistress Hyde:
    Δεν βασανίζομαι εγώ. Ο Νόρμαν.
    Εγώ απλά έγραψα τα απομνημονεύματά του.
    :)))



    @ Odyssey:
    Και δεν βρήκαν και το στρατιώτη Ράιαν...
    :)
    Χρόνια Πολλά και σε σας φίλε μου!
    Spy said...
    @ ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ' ΑΛΩΝΙ:
    Γιατί διαφωνείτε; Τα ρωτήσατε;
    (είθε...)


    @ Σελιτσάνος:
    Σας καταλαβαίνω. Εμένα πάλι με λέει σκέτο "μαλάκα" και σχεδόν ποτέ δεν ξέρω σε ποιον απευθύνεται...


    @ wilma:
    Σοβαρά μιλάτε;;;
    Έκανα άθελά μου παραποίηση της ιστορίας;
    (κι εσείς που το ξέρετε; συγγενής ήταν;)
    Σεισάχθεια said...
    miaam..
    Κοκκινοσκουφίτσα said...
    προσωπικά προτιμώ τα μελομακάρονα. με σοκολάτα. Χρόνια πολλά!
    annanas said...
    Στο νεκροταφείο ξεχάσατε το μέλι.
    Sadmanisos said...
    Μεσιέ Σπάϊ,
    δεν το ήξερες αλλά υπήρξες το alter ego μου (στο .. επαγγελματικότερο) τα πέτρινα χρόνια.
    Σε συμπάθησα κι επέτρεψα στον εαυτό μου και καναδυό μ@λ@κίτσες παραπάνω, πιστεύοντας πως δεν θα με παρεξηγήσεις.
    Σε ευχαριστώ για το χιούμορ σου και την σχεδόν (!) αστείρευτη λεξοδιάρροιά σου που με διασκέδασε όπως και όλους τους άλλους άλλωστε.
    Θα μου λείψεις. Να είσαι καλά :)
    Talisker said...
    Αυτος ηταν ενα πολυ μπλακυ κουραμπιες

    θα ειχε σιγουρα πανω του μαυρη αχνη
    απο καστανη ζαχαρη και επεξεργασμενη μαυρη μαυριλα

    οπως και να χει να ταν κι αλλος αλλα σαν αυτον κανεις

    οσο για το απιστευτο εγχειρημα σας με τις δημοπρασιες αγαπητε
    συγχαρητηρια απο δω
    τα αλλα θα σας τα πω και απο κει
    μολις ανεβασω το μπανερ..

    η υψηλοτητα σας ελπιζω να μου συγχωρεσει την καθυστερηση διοτι ημουν ως γνωστον σε βασιλικες διακοπες

    -α ! εχετε θερμους χαιρετισμους απο τους υπολοιπους γαλαζοαιματους συγγενεις και η δουκισα της Αυστριας σας στελνει ενα ροζ διαμαντι για τη μικρη σας πριγκιπισσα

    για εσας δε ..στελνει ενα κουτι κουραμπιεδες ..με μαργαριταροσκονη
    τι ειρωνια ε??

    τι να κανουμε μιστερ Σπαι
    δεν ειχε στην συγγενικη βασιλικη αυλη νετ
    και δεν ειχε διαβασει η εξαδελφη το τελευταιο σας ποστ......

    -μπορειτε να σταματησετε τωρα τη γκρινια:???????


    (φιλια αγαπημενεεε::))
    wert01gf said...
    Ώστε διαβάζετε και μαγειρικές συνταγές έτσι; Εκεί είστε χαμένος.
    island said...
    Φίλε Κατά(σ)κοπε. Σας χτύπησε ο κουραμπιές στο κεφάλι;
    happypepper said...
    Για φαντάσου να ήταν κουραμπιές στη χιονοθύελλα...
    (δε θα βλέπαμε τίποτα...)
    Χρόνια σας Πολλά με υγεία και κέφια τρελά!
    katerina said...
    Ευχές για μια όμορφη χρονιά για σας και μαγική χρονιά για την Πριγκηπέσσα σας που ανακαλυπτει τον κόσμο.

    Κάθε καλό...
    Spy said...
    @ Σεισάχθεια:
    Ουστ!
    (δικοί μου είναι)


    @ Κοκκινοσκουφίτσα:
    Να πάτε στο δίπλα ζαχαροπλαστείο τότε. Λένε και καλύτερες ιστορίες.


    @ annanas:
    Είχε ποτίσει για τα καλά και δεν το έβλεπα.
    Spy said...
    @ Sadmanivo:
    Φίλτατε, λυπάμαι πραγματικά αν το τέλος της χρονιάς που έφυγε, σημάνει και το τέλος της παρουσίας σας στη γειτονιά. Υπήρξατε καλή παρέα πάντοτε.
    Εύχομαι να είστε πάντα καλά, και ίσως μια μέρα τα πούμε αλλού, αλλιώς...


    @ Talisker:
    Ανεβάστε εσείς το banner, και θα σας συγχωρέσω όλες τις παρασπονδίες του τρέχοντος έτους. Το αυτό και τους ομοαίματούς σας.


    @ wert01gf:
    Χαμένος γεννήθηκα.
    Πόσο παραπάνω;;;
    Spy said...
    @ island:
    Φίλε νησί,
    μιλάτε εσείς που εμφανίζεστε στη γειτονιά μόνο αν καούν οι λάμπες του Δήμου και σας φωνάξουν να τις αλλάξετε;


    @ happypepper:
    Χρόνια Πολλά και σε σας αγαπητό πιπέρι!


    @ katerina:
    Καλή Χρονιά σε όλους μας!
    Ας βρει ο καθένας μας την ευτυχία που αποζητά!

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy