Στάθηκα τυχερός.
Έχω ταξιδέψει σε όλες τις μουσικές με όλους τους τρόπους.

Περπάτησα μέρες και νύχτες πάνω σε κλαβιέ πιάνων,
τρύπωσα μέσα στη μπότα μιας φάλτσας ντραμς,
έμεινα μετέωρος πάνω από ένα φαγκότο κι ένα όμποε,
έγδαρα τα χέρια μου στις πιο λεπτές στριγκλιές ενός βιολιού,
ηλεκτροσόκ με αναστήσανε από χιλιάδες ηλεκτρικές κιθάρες,
και σε μια γκρανκάσα μέσα με ξαναθάψανε.

Ένα βράδυ βράχνιασα παρέα μ’ ένα τσέλο,
κολύμπησα με μια φλογέρα-σχεδία τον Σηκουάνα,
κι άλλοτε κάπνιζα φτηνά πούρα που με κέρναγε ένα κοντραμπάσο.
Ένας τυφλός μ’ ακορντεόν έγινε ο καλύτερός μου φίλος για ένα βράδυ,
μια γκάιντα παλιά έστελνε νότες μαχαίρια στα γυμνά μου μπράτσα,
βινύλια απέθαντα με στοιχειώσανε για πάντα,
και πνίγηκα ευτυχισμένος μεσ’ τους καπνούς μιας ξεκούρδιστης μπάντας.

Τώρα ξεκουράζομαι στα πιο μαύρα πλήκτρα ενός πιάνου.
Bösendorfer.
Bösendorfer 290.
Το ήξερες ότι είναι το μόνο πιάνο στον κόσμο,
με 9 μπάσα πλήκτρα περισσότερα;
Όλα μαύρα.
Έτσι κι εγώ.
Ακόμα και μέσα στην πιο αδυσώπητη πραγματικότητά μου,
θέλω κάτι ξεχωριστό για να κρυφτώ.

37 Comments:

  1. Adis said...
    Ίσως αν βρίσκατε το κατάλληλο όργανο
    να μπορούσατε ν' "αναστηθήτε" απ' αυτή τη πραγματικότητα. Εγώ πάντως θα διάλεγα μια Άρπα...
    Καλημέρα!
    Ανώνυμος said...
    Το μαύρο (όπως κι ο καπνός) φτιάχνει ένα καλό προκάλυμμα για να κρυφτεί κανείς.
    Καλημέρα.
    Καλή βδομάδα.
    mamma said...
    Αυτό είναι το κακό με την τέχνη. Δε μας αφήνει να "σκάσουμε" με την ησυχία μας, θέλει το κατιτίς παραπάνω, το ιδιαίτερο.
    b|a|s|n\i/a said...
    δοκιμάστε και την φυσαρμόνικα.
    μεταφέρεται πανεύκολα.
    :)
    Valisia said...
    Kοιτάξτε,σίγουρα να αποφεύγετε τα yamaha.Ο ήχος τους είναι πιο μεταλλικός και κάποιες φορές τσιριχτός.Παρόλα αυτά το 'τουσέ' τους είναι τόσο ελαφρύ που τα δάχτυλά σας λύνονται επάνω στο κλαβιέ νομίζοντας(εσείς;ο κόσμος;) ότι παίζετε παπάδες.
    Από την άλλη τα Steinway and Sons βγαίνουν και σε τεράστιο μέγεθος(κι αυτά όπως οι δονητές ένα πράμα).Οπότε θα σας είναι κι εύκολη η κρυψώνα στο ηχείο/ουρά του πιάνου.
    Τέλος τα Young Chang θα μπορούσαν να σας φιλοξενήσουν μόνο με 312 ευρώ/βραδιά(ειδική προσφορά) για σας,κύριε παιχταρά μας.

    Υ.Γ:Αν προτιμάτε μπάσο,πάρτε ένα κόντρα μπάσο.Πιο κολασμένες νότες δεν θα βρείτε.
    ο αποτέτοιος said...
    μ άρεσε αυτό το πιάνο!

    εννιά (9) μπάσα πλήκτρα περισσότερα!
    ένα για κάθε γαμημένο φάντασμα!
    oneiro said...
    Υπέροχο το άκουσμα...δεν γίνεται να μην ακούσει κάποιος πιάνο και να μην το ερωτευτεί..!Μου φτιάξατε το μεσημέρι μου..ίσως και τη μέρα μου..ευχαριστώ!
    manetarius said...
    Δεν το συζητάω... παίρνω τηλέφωνο τον θείο από τη Σουηδία ΤΩΡΑ!
    Estella said...
    Πραγματικά σε ζηλεύω... Έδωσες στον ήχο σε κάποια σημεία μια αίσθηση πόνου, και αυτό μου έκανε εντύπωση... Να σαι καλά...
    Σελιτσάνος said...
    Το πού ξεκουράζεστε και κρύβεστε ποσώς με ενδιαφέρει.Το ταξίδι όμως μου άρεσε.
    Κοκκινοσκουφίτσα said...
    Mου φαίνεται ότι ανοίγω επισήμως ένα νέο κύκλο σχολίων με τη γενική ονομασία "αυτό τώρα τι το θέλατε κύριε Spy; Για καλό;"
    Y. K. said...
    "θέλω κάτι ξεχωριστό για να κρυφτώ."

    και πολυ λογικο το βρισκω..

    εγω προσωρινα κρυβομαι σε φιλμ.
    κλικ
    κλικ
    κλικ
    Ανώνυμος said...
    Επιτέλους! Βρήκα πως κατεβάζουν από αυτό το πράμα! Θα με στραβώσετε γρια γυναίκα!
    Καλός ο συνθέτης, δεν λέω... αλλά είναι από την Κύπρο και χαλιέμαι.
    (Δεν θέλω σχόλια επ'αυτού).
    Τα σέβη μου.
    So_Far said...
    Μελαγχόλησα
    [Germanos] said...
    Παιζετε και τσελο με το δεξί ?

    Παιδί θαυμα
    Aura said...
    Πάντως.. εάν ποτέ το πιάνο αυτό χρειαζόταν μια δυνατή διαφήμιση, το κείμενο της έχει ήδη γραφτεί..
    Aura said...
    (Ω γαμώτο!!μόλις είδα ποιον έχω από πάνω μου. Θα με κλ@σει αυτός!:))
    tovenito said...
    ήθελα να είμαι απλά ο από κάτω της aura!
    χαχα πλάκα κάνω!

    οι ήχοι πόσα ταξίδια μπορούν να σου προσφέρουν και πόσες στιγμές σου να ζωγραφίσουν με αυτά τα εφτά πλασματάκια! (τα οποία ποτέ δεν κατάλαβα πως μπορεί κανείς να τα ξεχωρίζει τόσο εύκολα χωρίς να κάθεται να μετράει τις γραμμές του πεντάγραμμου!)
    Slevin Kelevra said...
    Συγνώμη, να σας κάνω μια ερώτηση?

    ΕΧΕΤΕ ΧΑΖΕΨΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ???

    Εδώ η κόρη σας έχει σοβαρό πρόβλημα λέμε με την κρεμούλα της κι εσείς κάθεστε και ασχολείστε με πιάνα μέσα στο σπίτι???

    Τι να πω φίλε μου...Νέοι γονείς.
    Τσ,τσ,τσ...

    :)
    Ανώνυμος said...
    το ξερεις οτι "εχεις σπασει στη μαλακια?"
    :-)
    ΦΟΥΛΗ said...
    Πολυτάλαντος καλλιτέχνης μμμμμμμ....
    wilma said...
    θα με βολέψει αυτό το πιάνο διότι μέχρι τώρα δεν έπαιζα επειδή δε χώραγε η δημιουργικότητά μου. τι μαθαίνει κανείς από τα Blogs!
    Odyssey said...
    Να το πω κι ας καώ.
    Το ξέρετε ό,τι δεν ομορφαίνετε μόνο τη ζωή μου.
    Σας είμαι ευγνώμων.
    Και οι αναγνώστες το ίδιο.
    Μου το λένε.
    Ίσως, όχι με τον τρόπο και την ομορφιά των επισκεπτών.
    Αναγνώστες είναι και όχι επισκέπτες.
    Ξέρετε κάτι;
    Έχουν λιγοστέψει οι αναγνώστες στις μέρες μας.

    Τους έδιωξαν στο σχολείο.
    Από τους 250, ένας είναι 15 ετών.
    Και πολύ σας αγαπάει.

    ΥΓ.Είναι σπουδαίο να ξέρεις τους 240. Σου μιλάνε κιόλας. Όχι μόνο διάβασμα.

    Και πάλι ευχαριστώ, δημόσια.
    Εσείς ξέρετε.
    Gi Gaga Kouni Beli said...
    @Aunt Donna: Εγώ τα λέω αλλά ποιος με ακούει: Μια ευαίσθητος, μια αλλοπαρμένος, αψυχολόγητος ρε παιδί μου, άσε χάλια! Χάλια!
    neni said...
    Κι όμως δεν μπορείτε να κρυφτείτε πίσω από τον εαυτό σας κ.spy.
    elf said...
    Μεγάλη σημειολογία το "μέρος" που επιλέγει κανείς για να κρυφτεί.
    και να φανερωθεί, επίσης. Τα σέβη μου.
    Kος Μηδενικός said...
    Είναι από τις πρώτες φορές που δεν θα κάνω πλάκα...Μπράβο!!

    υ.γ. Αλλάζεις! Αισθητά φίλε μου!
    milch-käfer said...
    Το Milch απόψε στο βουνό θα παίξει το βιολί του
    πρέπει να το σέβονται και να πηγαίνουν βόλτα το σκυλί του!
    island said...
    Έλα να σκάσεις μεσ' στην μπότα μου παρέα. 22 ίντσες φτάνουν;
    Ατίθασος ενήλικας said...
    Πω πω αδελφέ
    Πολύ μόνος είσαι
    Δεν ζεις αυτό που θες ;
    Πες με. Τι ζόρι τραβάς ;
    Έχω κι έναν καλό γιατρό



    Κάνα νέο ;
    happypepper said...
    Ρε συ Σπάϊ,
    είσαι μία πάνω μία κάτω...
    Χαίρομαι που είστε καλά. Εγώ -ως γνωστόν- δεν κοιμάμαι ποτέ.
    Σου στέλνω απλούς χαιρετισμούς. Είδα και το βιντεάκι από την προηγούμενη ανάρτησή σου - πολύ ωραίο.
    ΄αντε, καλόο υπόλοιπο κυριακής.
    βιολιστης στη στεγη said...
    Αν αυτό που ακούω είναι Σταύρος Λάντσιας, έρχομαι κι' εγώ να κρυφτώ μαζί σας...Εσείς θα ξεκουράζεστε στα πλήκτρα... Εγώ στο βιολί...
    milch-käfer said...
    Η μέρα των συνάδελφων του Milch θα είναι αποφράδα
    γιατί το Μilch έφαγε 2 λίτρα φασολάδα!
    ceralex said...
    τόσο τυχεροί, λοιπόν...
    Και εσύ και το πιάνο.
    Mairouli said...
    Τελικά τα μαύρα πλήκτρα κάνουν τη διαφορά. Η στάση πάνω τους είναι ξεχωριστή.
    theorema said...
    Μην κρύβεστε, ελάτε απλώς κοντά μας. Μπορούμε να ακούμε αμίλητοι τις μουσικές σας χωρίς να βγάλουμε άχνα, χωρίς να διακόψουμε απ' ουδενί την απερίγραπτη μουσική σας φαιά ουσία.
    (πλήκτρα ε?... ανεξάντλητος!)
    Spy said...
    @ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ:
    Δεν μπορώ να σας απαντήσω. Κρύβομαι ακόμα και προσπαθώ να μην κάνω θόρυβο μπας και δε με πάρουνε χαμπάρι.
    Σας ευχαριστώ όμως. Όλους.

    Adis, oneiro, Estella, ceralex, Mairouli,
    ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ.

    @ Odyssey:
    ΕΓΩ σας είμαι ευγνώμων.
    Κάθε φορά μου δίνετε απίστευτη χαρά!
    Σαν να είναι η πρώτη.
    Και το να γνωρίζω αυτά που μου γράψατε εδώ, πιστέψτε με, είναι βάλσαμο στη ψυχή.
    (και το 'χει ανάγκη...)

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy