Ένα λουλούδι

άνθισε σήμερα,

κι η γύρη του

σχημάτισε όλη την επόμενη ζωή μου...



Το βλογ υπολειτουργεί.
Ο βλόγερ βρίσκεται πλέον σε προχωρημένη κατάσταση
πλήρους αποβλάκωσης, λόγω παρατεταμένης ευτυχίας.
Παρακαλούμε για την κατανόησή σας...










.




Τρέχουμε τώραααααα.......


(κάποιος να σφουγγαρίσει ρε παιδιά όσο λείπω...)








.



Μέχρι να γεννήσουμε παιδί (μιας και δεν έχουμε τι να κάνουμε),
στο σπίτι γεννάμε ιδέες...
Εχθές το βράδυ εμένα μου ήρθε η κάτωθι:


- Αγάπη μου...
- Τι;
- Έχω μια ιδέα.
- Ωραία. Άμα βρεις κι άλλες τέσερεις κράτα τες να κάνουμε ομάδα μπάσκετ...
- Σοβαρά μιλάω.
- Κι εγώ σοβαρά βαριέμαι...
- Άκου τι σκέφτηκα: Κάθεσαι εσύ εδώ με τη μαμά σου, που είναι άνετα και δροσερά και ωραία και... ε... και... αυτά τέλος πάντων, και πάω εγώ να δω το μπάσκετ στο... ε... χμφ... στο... γήπεδο. Ε;
- Που θα πας λέει;
- Στο γήπεδο αγάπη μου. Έχω βαρεθεί τη ζωή μου εδώ μέσα, γαμώ την αναμονή μου!
- Και που είναι το γήπεδο ακριβώς;
- Στο Φάληρο.
- Κι εμείς που μένουμε είπαμε;
- Ε, στο... στην... στον Γέρακα...
- Δηλαδή σε άλλον νομό σχεδόν!
- Ε, τώρα... μην είσαι υπερβολική.
- Δεν είμαι υπερβολική. Έγκυος είμαι!
- Ναι αγάπη μου...
- Κι άμα μου σπάσουν τα νερά;
- Να, έχω συνεννοηθεί με τον Κώστα, τον αδερφό της γυναίκας του γείτονα ντε, εδώ δίπλα στην παραπάνω γωνία, που είναι ΠΑΟΚ και δεν ενδιαφέρεται για τα play-offs, να τον πάρεις τηλέφωνο και να έρθει να σε κουβαλήσει εκείνος στο μαιευτήριο, κι όταν τελειώσει ο αγών...

Μπαφ !*

*(η ψεύτρα! όταν με γνώρισε μου είπε ότι της αρέσουν οι αθλητικοί τύποι...)












.



Εντάξει...

Μάζεψα το τραπέζι,
έπλυνα τα πιάτα,
τάισα τον σκύλο,
έβαλα πλυντήριο,
είδα τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ,
κατέβασα τα σκουπίδια,
έγραψα ποστ,
...
...
πάω για ύπνο.

(άμα σπάσουν κανενός τα νερά,
ας με σκουντήξει κάποιος...)











.



Ε... γειά σας...
Τι κάνετε;

Καλά;

Η οικογένεια; Τα παιδιά;

Μμμ...

...

Ο καιρός που λέτε...

...

Μπα...

...

Αυτάααα...










.



-
Τι είναι αυτό;
- Η μάνα μου!
- Και τι ήρθε να κάνει στο σπίτ...;

Μπαφ !*

*(όσο περνάει ο καιρός συνεννοούμαστε γρηγορότερα...)










.



- Αγάπη μου...;
- Μμμ...
- Μίλησα με την μαία...
- Και;
- Ε, να... μου είπε πως πρέπει να κάνουμε σεξ...
- Μεθυσμένη θα ήταν!
- Έλα ρε μωρό μου, πρέπει...
- Το μόνο που πρέπει είναι να σταματήσεις τα ναρκωτικά. Άκου σεξ!
- Βρε αγάπη μου, είναι θέμα της εγκυμοσύνης. Θα βοηθήσει.
- Ποιόν; Τη μαία;
- Εμένα βρε άσχετε! Το σεξ τις τελευταίες μέρες βοηθάει να ανοίξει ο τράχηλ...
- ΞΕΧΝΑ ΤΟ!
- Μα αφού μου είπε.
- Να της πεις πως δεν έχουμε λεφτά να την πληρώσουμε. Θα δεις μετά αν θα σου ξαναπεί τέτοιες μαλακίες...
- Έλα βρε αγαπούλα μου... θα σου κάνω τρελλίτσες...
- Μα καλά... σε έχουν βαρέσει οι ορμόνες στον εγκέφαλο; Οι μόνες τρελλίτσες που μπορείς να κάνεις είναι να δεις πέντε επεισόδια του LOST στη σειρά!
- Αααααα.... {κλαψ} Δε μ’ αγαπάααααααας... άαααας...
- Ωρεπούστημου.
- Αααααα...
- Καλά σκάσε! Θα προσπαθήσω.
- Αγάπη μου! {...καρδούλες on the air...}
- (κι άμα μου κάνει κούκου εμένα να με φτύσεις...)
- Πάω μέσα. Θα έρθεις; {πετάρισμα βλεφάρων}
- Γκχμφφφ... να κάνω το τσιγάρο μου κι έρχομαι...
- Μωρό μου εσύ! Άντρα μου!
- Και που ‘σαι;
- Τι φως μου;
- Σβήσε και το φως, ε;
- Ναι αγάπη μου.

..........................................

{δέκα λεπτά αργότερα}

..........................................

- Ααααα!!! Μαμά μου!
- Τι έπαθες πάλι;
- Τι είναι αυτό;;;
- Βυζί...
- Και πως είναι έτσ...;

Μπαφ !*

*(αηδία έχει καταντήσει αυτό με τις σφαλιάρες...)











.



- Τι είναι αυτό;
- Το πιάνο!
- ΠΟΙΟ πιάνο βρε άχρηστε;;;
- Τι ποιό πιάνο; ΤΟ πιάνο!
- Ρε χαζεμένε, τρελλάθηκες εντελώς; Δεν σου έφταναν όλα αυτά τα συνθεσάϊζερς που έχεις στο υπόγειο; Κουβάλησες και πιάνο εδώ μέσα;
- Δεν είναι για μένα αυτό.
- Και για ποιόν ακριβώς είναι;
- Για τη κόρη μου φυσικά!
- Μα... είσαι βλαμμένος;;;
- Γιατί; Εμένα η κόρη μου θα γίνει σπουδαία πιανίστρια! Μάλιστα!
Η Vanessa Mae δηλαδή τι παραπάνω έχει;
- Βιολί!
- Το ίδιο είναι.
- ΔΕΝ είναι το ίδιο. Εκείνη είναι τριάντα χρονών. Η κόρη σου είναι μείον ένα!
- Ε, και; Θα ξεκινήσει τα μαθήματα από τώρα και στα πέντε της θα δώσει το πρώτο της κονσέρτο με τη Φιλαρμονική της Βιέννης!
- Ναι, και στα δέκα της θα παντρευτεί τον Καβάκο...
- Ούτε που να το σκέφτεσαι! Έχεις δει το μουστάκι του;
- Εσύ έχεις δει τον τραπεζικό του λογαριασμό;
- Φακ!
- Και δεν μου λες ρε βλήμα;
- Τι αγάπη μου;
- Που ΑΚΡΙΒΩΣ θα τη βάλουμε την ντιβανοκασέλα;
- Ε, που αλλού στο δωμάτιό της!
- Είσαι με τα καλά σου μωρέ; Αφού δεν χωράει!
- Πως δεν χωράει; Να! Έχω κάνει ήδη χώρο.
- Ιιιιιιιι...!!!!
- Τι;
- ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΝΙΑ;;;
- Ωχ! Κούνια ήταν αυτ...;

Μπαφ !*

*(το κέρατό μου μέσα... όλο εγώ τις τρώω τις σφαλιάρες σ’ αυτό το σπίτι)



- Τι είναι αυτό;
- “Αυτό” είναι τα εσώρουχα της κόρης σου!
- Τα ποιά;;;
- Κουφός είσαι; Τα εσώρουχα της κόρης σου.
- Μήπως είναι της γιαγιάς σου που τα ξέχασε στο σπίτι το 1956;
- Τι λες βρε άθλιε;
- Εγώ τι λέω μωρέ; Αυτά δεν θα τα φόραγε ούτε η Πάρις Χίλτον, στο πάρτυ του νηπιαγωγείου της...
- Γιατί; Τι έχουν δηλαδή;
- Κατ’ αρχάς είναι ΡΟΖ!!!
- Ε, φυσικά είναι ροζ! Κορίτσι θα γεννήσω, όχι τον Καραγκούνη!
- Κατά δεύτερον είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ!
- Μα... αφού πρέπει να χωράει και η πάνα μέσα...
- Κατά τρίτον και σημαντικότερον είναι ΑΝΤΙ-ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ!
- ...
- Εμένα η κόρη μου θα γίνει Θεά!!! Θα βγαίνει βόλτα στο δρόμο και θα κουτουλάνε στις κολώνες οι άντρες...!
- ΘΑ! ΘΑ γίνει Θεά! Μέχρι τότε εσύ μπορεί και να παίζεις τάβλι με τον Άγιο Πέτρο, γεροξεκούτη... Προς το παρόν είναι έμβρυο, και μεθαύριο θα είναι βρέφος. Τις έχεις ξανακούσει αυτές τις λέξεις;
- Δεν ξέρω τι μου λες. Εγώ άλλα είχα στο μυαλό μου, όταν μάθαμε ότι θα κάνουμε κορίτσι.
- Δηλαδή; Τι είχες;
- Να! Κάτι τέτοιο, πάνω κάτ...

Μπαφ !*

*(η προηγούμενη σφαλιάρα ήταν χάδι μπροστά σ’ αυτήν...)










.



- Τι είναι αυτό;
- “Αυτό” είναι τα παπουτσάκια της κόρης σου!
- Εχμφ... ναι...
- Πάρτα.
- Τι να τα κάνω;
- Να τα βάλεις στον αποστειρωτήρα.
- Τα παπούτσια;;;
- Ναι.
- Κορίτσι μου έχεις παλαβώσει εντελώς;
- Όχι βρε άχρηστε! Θέλω να τα πλύνουμε διότι παραείναι καινούργια. Δε βλέπεις που όλοι τα φοράνε ξεπλυμένα; Έτσι είναι της μόδας τώρα.
- Είσαι σοβαρή; Μήπως θέλεις να γράψουμε και με μαρκαδόρο επάνω “I like Tokio Hotel”;
- Ε... δε ξέρω άμα θα της αρέσουν οι Tokio Hotel.
- Άμα της αρέσουν, θα της σβουρίξω μια σφαλιάρα, και θα την κλείσω στο υπόγειο, με τα άπαντα των Pink Floyd τέρμα γκάζια στο στερεοφωνικό, μέχρι να συνέλθει...
- Μα είσαι εντελώς μαλάκας;
- Μη βρίζεις μωρέ! Ακούει το παιδί!
- Μπα; Τώρα ακούει; Προχθές που έβριζες όλο το βράδυ τις αδερφές Μαγγίρα και τον Φωκά Ευαγγελινό δεν άκουγε;
- Αυτό δεν μετράει...
- Βρε άει... από ‘δω! Παλιο-πουρόκερ της δεκάρας, που μας το παίζεις κουλτούρα στα βλογς και στο σπίτι έχεις μονίμως το Fairytale στο repeat. Ακόμα κι ο κυρ-Θανάσης απέναντι, μας έχει πάρει στο δούλεμα!
- Τι λες μωρέ;
- Εγώ τι λέω; Προχθές κατέβηκα να πετάξω τα σκουπίδια, να κλαδέψω τους θάμνους, να φυτέψω κάτι μελιτζάνες και να μεταφέρω το σαλονάκι του κήπου να το δει λίγο ο ήλιος, και μόλις με είδε μου είπε: “Καλή λευτεριά κοπέλα μου, μ’ έναν πόνο, και καλά μυαλά...”
- Μα σκάσε επιτέλους! Ρεζίλι μ’ έχεις κάνει. Θα νομίζουν όλοι πως εγώ δεν κάνω τίποτα εδώ μέσα!
- Γιατί; Κάνεις;
- Ε, πως δεν κάνω; Εχθές έκλεισα τον θερμοστάτη για να μην καίει τζάμπα το καλοριφέρ.
- Ρε...
- Και τώρα που το θυμήθηκα, είμαι και ο μόνος από την οικογένεια που γράφει ποστ. Εσύ έχεις να γράψεις από τότε που σε γκάστρ...

Μπαφ !*

*(τέτοια σφαλιάρα, ούτε ο Βέγγος στα ντουζένια του δεν έχει φάει...)








.






Τώρα μαθαίνω να στέκομαι ακίνητος.

Σηκώνω το ένα μου πόδι και ισορροπώ στο άλλο,
σαν στοπ-καρέ από έναν τσάμικο, λεβέντικο.

Τα χέρια μου σε έκταση,
αντίβαρο στις εσωτερικές μου ταλαντώσεις.

Στόμα κλειστό.
Η φωνή έχει βάρος, και το ελέγχεις μόνο όσο είναι μέσα σου
και την ακούς εσύ μονάχα. Μετά επιλέγει αυτοβούλως κατευθύνσεις,
κατά προτίμηση προς λάθος αυτιά.

Ανάσες κοφτές, αλλά όχι κομμένες.
Μικρές και γρήγορες σαν λίγο πριν τη μεγάλη κραυγή,
αλλά χωρίς τις τεντωμένες φλέβες στο λαιμό.

Μάτια ορθάνοιχτα, ρουφάνε γνώση και χορταίνουν
λίγο πριν κλείσουν γλυκά και ήρεμα σε ένα παραλήρημα ευτυχίας.

Σιωπή...

Τώρα μαθαίνω να ισορροπώ.



* Song: Iconography - Max Richter (από την ταινία: "Waltz with Bashir")







.



Ξέρω, ξέρω...
Κι εμένα μου έλειψα...

Ώρες ώρες κάθομαι και σκέφτομαι τις ώρες που πέρναγα με μένα:
κανείς απ’ τους δυο μας δε μιλούσε, χαζεύαμε έξω απ’ το παράθυρο και καπνίζαμε, ακούγαμε τις φωνές των παιδιών από το σχολείο δίπλα, και σκεφτόμασταν πως θα την κάνουμε μ’ ελαφρά πηδηματάκια για κάποιο νησί του Ειρηνικού ή και του Αγαίου ακόμα -δεν είναι έκπτωση αυτό- και κυλούσαν οι ώρες δημιουργικότατα: η επιτομή της τεμπελιάς.

Μου έλειψα είναι η αλήθεια.
Τις τελευταίες μέρες περνάω το χρόνο μου με άλλα πράγματα:
Αποστειρώνω μπιμπερό, σιδερώνω σεντόνια με αρκουδάκια, μοντάρω παιδικά καθισματάκια maxi-cosi, μαθαίνω καινούργιες μεταφράσεις της λέξης Maclaren, προπονούμαι στην κατάβαση της Μεσογείων με σλάλομ άνευ ελκήθρου, κι ανακαλύπτω νέες εκτελέσεις των τραγουδιών που θα ακούμε σπίτι τους επόμενους μήνες, όπως αυτό:



Τα βράδυα, όποτε δεν με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ, περνάω και καμιά βόλτα από σας να δω τι κάνετε, αλλά με μέτρο. Ο γιατρός είπε όχι πάνω από πέντε βλογς την ημέρα, αν δεν θέλω η πρώτη λέξη που θα πει η κόρη μου όταν γεννηθεί να είναι: “Ποστ”!







.

Ως γνωστόν,
οι πάσης φύσεως επέτειοι, δεν είναι το φόρτε μας,
(άσε που σιχαινόμαστε και τις "Παγκόσμιες Ημέρες"
για κάθε παπαριά που υπάρχει στον πλανήτη...)

πλην όμως το εν λόγω βίδεο είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ,
και ως άνθρωποι αλλά και καλλιτέχνες
οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την υπέρτατη πολιτισμική αξία του.

Όποιος δεν προλάβει τους υπότιτλοι,
ας πρόσεχε...




* Την ιδέα την κλέψαμε από εδώ.


.



Οι νύχτες κυλούν, με σαρκαστικά ηδονοβλεπτικές ματιές σε ένα σώμα που προσπαθεί να τακτοποιηθεί αναπαυτικά στον καναπέ, κάτω από το βάρος μιας τεράστιας τροπαιοθήκης...

Οι μέρες κυλούν, με κυκλοθυμικά αργόσυρτες προσμονές για μια διαδρομή έξι χιλιομέτρων -από τον καναπέ έως τον εργασιακό χώρο του μαιευτήρα- κάτω από το βάρος δεκατεσσάρων μπιμπερό, εφτά αποστειρωτών, πενήντα σαλιάρων και του πρώτου t-shirt μεγέθους +0 με στάμπα “My daddy’s princess”...

Αργείς αγάπη μου;


.



Το βλογ μας, συνεπές στις απαιτήσεις του αναγνωστικού του κοινού, και πάντα ευαίσθητο σε θέματα που άπτονται των κοινωνικών τάσεων, αλλά πάνω απ’ όλα με γρήγορα αντανακλαστικά σε περιπτώσεις συμπαράστασης σε συνανθρώπους μας που χρήζουν βοηθείας (όπως αυτή εδώ), πρωτοπορεί για μια ακόμα φορά, φέρνοντας τα πάνω κάτω, στα online εκδοτικά δεδομένα.

Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, με υπερηφάνια και υψηλό αίσθημα ευθύνης σας παρουσιάζουμε, τη νέα, ριζοσπαστική και ασυναγώνιστη υπηρεσία μας:
Μακροχρόνια μίσθωση (Leasing) λέξεων!

Διαλέξετε μέσα από μια μεγάλη ποικιλία λέξεων, ικανών να εμπνεύσουν ακόμα και ομιλία του Σημίτη στα σανσκριτικά, αυτές που ταιριάζουν στο βλογ σας και στην ψυχοσύνθεσή σας (ανάλογα με την ημέρα), και που μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε την ανάρτηση της ζωής σας!

Για διευκόλυνσή σας, σας παραθέτουμε εδώ ένα ΔΩΡΕΑΝ δείγμα, ώστε να εκτιμήσετε μόνοι σας την πραγματική αξία των υπηρεσιών μας. Τις παρακάτω λέξεις μπορείτε ελεύθερα να τις κάνετε download, copy-paste, delete, publish, κλπ.

Για βλογς “κοινωνικο-πολιτικού” περιεχομένου:
Εύκολες: σκάνδαλο, κυβέρνηση, ανεργία, γκάλοπ, κουρασμένος, κ.α.
Δύσκολες: δημόσιο χρέος, διαφάνεια, αριστερά, τράπεζες, κ.α.
Bonus φράση: Που πήγαν τα λεφτά;

Για βλογς “ψυχοπλακωτικού” περιεχομένου:
Εύκολες:
μαύρο, μόνος/η, πονάω, βρέχει, δάκρυα, ψυχή, όνειρα, κ.α.
Δύσκολες: μοναχικότητα, επιλογές, φορμόλη, λήθη, βυθίζομαι, κ.α.
Bonus δόλωμα: Κλαψομουνιές από το YouTube.

Για βλογς “ψάχνω-να-γαμήσω” περιεχομένου:
Εύκολες:
μαύρο, μόνος/η, πονάω, βρέχει, δάκρυα, ψυχή, όνειρα, κ.α.
Δύσκολες: Μόνικα, Χατζηγιάννης, απογοητευμένος, στεγνή, υγρή, κ.α.
Bonus εμπειρία: Online χυλόπιτα.

Για βλογς “χιουμοριστικού-καυστικού” περιεχομένου:
Εύκολες: γάμπες, κυβερνητικό σχέδιο, Τοτός, γάμπες, σεξ, πουκάμισο, κ.α.
Δύσκολες: καθρέφτης, λειψυδρία, γάμπες, στομάχι, κόκαλο, άλλος, κ.α.
Bonus σχολιαστής: Επίτιμος.

Για βλογς “αθλητικού” περιεχομένου:
Εύκολες:
Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, κ.α.
Δύσκολες: κούπα/κύπελλο/πρωτάθλημα/τρόπαια (άλλων ομάδων) κ.α.
Bonus αξιοθέατο: Γήπεδο Καραϊσκάκη

Για βλογς “σουρρεαλιστικού” περιεχομένου:
Εύκολες: φράγκα, ταξίδι, γκρίνια, βλακ χιούμορ, μαγειρεύω, κ.α.
Δύσκολες: εγώ, εξωσωματική (εμπειρία), ξορκίζω, ενδοσκόπηση, κ.α.
Bonus παραισθησιογόνο: Γκουακαμόλε.


Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, όλα τα παραπάνω, δεν είναι παρά ένα μικρό δείγμα της τεράστιας συλλογής που διατίθεται στα καταστήματά μας.
Κλείνοντας θα θέλαμε να πληροφορήσουμε το φιλοθεάμον κοινό, πως εκτός από μεμονωμένες λέξεις, στη διάθεση σας υπάρχουν και ολοκληρωμένες φράσεις, μισοτελειωμένες φράσεις, πληθώρα αποσιωπητικών και εξυπνάδες διαπολιτισμικής αξίας.

Για ενοικίαση ολοκληρωμένων ποστς, όπως και επί παραγγελία συγγραφή αποστομωτικών σχολίων σε βλογς τρίτων, παρακαλείσθε όπως απευθύνεστε στη γραμματεία του βλογ, ώστε να κανονίσετε interview με έναν από τους εκπροσώπους μας, και να λάβετε προσωποποιημένη προσφορά.


* Αφιερωμένο σ’ έναν αφυδατωμένο φίλο.


.



Είμαι μια μαύρη λιμουζίνα παρκαρισμένη σε άδεια προβλήτα, που περιμένει μάταια επιβάτες πλοίων-φαντασμάτων.
Είμαι ένας σκύλος που αλυχτάει κάθε όποτε δεν του πετάνε κόκκαλα.
Είμαι καλώδιο τεντωμένο, της πιο μεγάλης κρεμαστής γέφυρας του κόσμου που ταλαντεύεται σε κάθε σεισμό.
Είμαι το ξύσμα του τελευταίου σπίρτου σου που ξόδεψες απερίσκεπτα, όταν νόμιζες πως ο κόσμος είναι γεμάτος αναπτήρες.
Είμαι υπόηχος, ακατάληπτος, που τον οσμίζονται μόνο οι λύκοι.
Είμαι η γυαλάδα στο άσπρο του ματιού σου όταν ξεμένεις από λύσεις.
Είμαι κλωνάρι από σφένδαμο.
Και ένεση κωδεΐνης είμαι, που δε φτάνω τη φλέβα μου.

Κάποτε υπήρξα Λα μινόρε,
και μετά παύση τετάρτου.


Τώρα είμαι δύο,
και διαιρούμαι τέλεια με το τρία.







.

My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy