(Σιγά μην κατάλαβα κι εγώ τι σημαίνει ο τίτλος, αλλά τι θέλετε;
Να ξοδέψω κανα μισάωρο να βρω πιο πιασιάρικο;)

Αυτό που θέλω να πως είναι πως η φράση “ιστορικές στιγμές”, που τόσοι και τόσοι από εμάς έχουμε χρησιμοποιήσει, έχει στην εξέλιξη του χρόνου και των εποχών, ένα ειδικό βάρος διαρκώς μειούμενο και όπως και να το κάνεις αυτό είναι κομμάτι ανησυχητικό.

Οι παππούδες μας φερ’ειπείν, έζησαν τις ιστορικές στιγμές (καλές ή κακές, δεν το εξετάζουμε τώρα) του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, των Βαλκανικών, της Μικρασιατικής Καταστροφής, του τεράστιου κύματος προσφύγων της εποχής, την απαρχή της βιομηχανικής επανάστασης, και τόσων άλλων γεγονότων που έμελλε να σημαδέψουν γενιές ολόκληρες μετά, είτε αυτές το (ανα)γνωρίζουν είτε όχι.

Οι γονείς μας (λίγο έως πολύ) έζησαν τις ιστορικές στιγμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του Εμφυλίου, της Εθνικής Αντίστασης, της Δικτατορίας, του Πολυτεχνείου, της Μεταπολίτευσης, του Βιετνάμ και των παιδιών των λουλουδιών, των Beatles και των Rolling Stones, των μπουάτ και του Κάρολου Κουν, του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου...

Εμείς;
Οι (σχεδόν) “της μεταπολίτευσης καημένη γενιά”;

Εμείς δεν έχουμε να θυμηθούμε τη συμμετοχή μας σε γεγονότα που συντάραξαν τον πλανήτη και που άλλαξαν τη ροή της Ιστορίας, παρά μόνο σημαντικά, και άλλοτε συγκλονιστικά προσωπικά βιώματα, τα οποία εξ ανάγκης ύπαρξης οροσήμων, τα ονομάσαμε “ιστορικές στιγμές”. Αυτές υψώσαμε ως μπαρουτοκαπνισμένη σημαία, για να ‘χουμε να κοκκορευόμαστε στους νεώτερους ή στα παιδιά μας, πως ζήσαμε ή δημιουργήσαμε πρωτοφανούς ιστορικότητας γεγονότα.

Εμείς ζήσαμε τις ιστορικές στιγμές της “Αλλαγής” του ’81, αλλά και της ξεφτίλας του “βρώμικου ‘89” και ό,τι επακολούθησε, της πτώσης του τείχους του Βερολίνου και της λήξης του ψυχρού πολέμου (λες και τον νιώσαμε ποτέ...), των απανωτών διαστημικών αποστολών, της έξαρσης του AIDS και του Έμπολα (ποιός ήρθε;) της εισόδου μας στην ΕΟΚ και τις ηλίθιες διαμάχες για τις (έξω οι) “βάσεις του θανάτου”...

Ζήσαμε τις ιστορικές στιγμές του Νίκι Λάουντα και του Άυρτον Σένα, του Πελέ, του Κρόιφ, του Μπεκενπάουερ, του Μαραντόνα και του Ντασάεφ, τις ανεπανάληπτες στιγμές του Ευρωπαϊκού στο μπάσκετ του ’87, αλλά και του 2005, την πρώτη μας ανεκδιήγητη συμμετοχή σε Μουντιάλ το ’94 αλλά και την κωλοφαρδία του 2004, είδαμε από κοντά τον Γκάλη και τον Γιαννάκη, δακρύσαμε με τον Μυγιάκη και τον Δήμα, ξεφτιλιστήκαμε με τον Αλέφαντο και τον Δανιήλ...

Ζήσαμε τις ιστορικές στιγμές του Rock in Athens το ’85 (λιώνοντας εκστασιασμένοι στο χώμα του Καλλιμάρμαρου, μπροστά στα πόδια των Clash, των Stranglers, των Depeche Mode, των Cure, στριμωγμένοι σε 80.000 κόσμου μέσα, και άλλες 20.000 έξω), ανατριχιάσαμε στους Pink Floyd στο κατάμεστο Ολυμπιακό στάδιο to ‘89, χτυπηθήκαμε στο Σπόρτινγκ με Nick Cave και Bauhaus, στο γήπεδο της ΑΕΚ με Rory Gallagher και Iron Maiden, στο ΡΟΔΟΝ με Steve Harley & Cockney Rebell, με Peter Hamill, με Ramones και Iggy Pop, και καταλήξαμε να σέρνουμε το σαρκίο μας ή το “πι” μας στις Μαλακάσες και στα Τάε Κβο Ντο...

Ζήσαμε τον Πουλικάκο και τους Σπυριδούλα, δακρύσαμε με τον Σιδηρόπουλο και τον Άσιμο, βρίσαμε και γελάσαμε με τον Τζιμάκο, μαζέψαμε κασσέτες του Χάρυ Κλυνν και δίσκους των Eagles και των Kansas, χορέψαμε τα πρώτα μας μπλουζ με “Holiday” και “Hotel California”, μας αγόρασε ο μπαμπάς μας ή θείος Νώντας Boney M και Abba, είδαμε τα “Τσακάλια” και τη “Λούφα και Παραλλαγή” και πήγαμε σκυφτοί με την τελευταία μας «γκόμενα» στο Safe Sex

Ζήσαμε τις ηρωικές στιγμές που ανεμίζαμε ό,τι μαλλιά είχαμε ή δεν είχαμε στους καθρέφτες της Ombre και της Crazy (thanks Pastaflora), περάσαμε ξεφτιλισμένα Χριστούγεννα στην Μπαρμπαρέλλα ή στην Boom Boom και την ABC στην Πατησίων, ήπιαμε καθαρό ουίσκυ ντροπαλοί στον Λώρα πριν η Μαβίλλη αποκτήσει συντριβάνι και γίνει κέντρο διερχομένων, ψάξαμε τα μπαράκια που παίζαν οι Last Drive και οι Φάντης Μπαστούνι, αράξαμε σε μια γωνιά του Memphis στο Χίλτον και φάγαμε το πρώτο βρώμικο της Αθήνας στην πλατεία από κάτω, σε καρότσι με ουρά μισής ώρας...

Περπατήσαμε στο Δισκάδικο της Αθηνάς στα ντουζένια του, και στο Μοναστηράκι στην παρακμή του, ψωνίσαμε απ’ το Remember κι απ’ τις αμερικάνικες αγορές, χαμουρευτήκαμε στο Πάρκο Ελευθερίας και στο γιαπί του Μεγάρου, είδαμε ταινίες στην ταράτσα του Βωξ με χάλια ήχο και τα Εξάρχεια να βράζουν, περπατήσαμε σε ένα άλλο Πασαλιμάνι και στην ίδια ανηφόρα του Λυκαβητού, φάγαμε τα γόνατά μας κάτω από ποδήλατα με χαρτονάκια από πακέτα τσιγάρων στις ακτίνες, και τα μούτρα μας κάτω από παπάκια και βέσπες, παίξαμε πρώτοι Space Invaders και Pac Man

Βασανιστήκαμε μερόνυχτα με DOS για να τυπώσουμε ένα ραβασάκι, και δεν φανταστήκαμε ποτέ πως θα κάνουμε μια μέρα ψυχανάλυση με Vista και Firefox, ποστ και κόμμεντς, τσατ και τουίττερ, με το κινητό στο mute και το iPod στο τέρμα...

Παιδί μου, σε τι κόσμο σε φέρνω...;
(γαμώ το MTV, τη Θώδη, τον Αυτιά και τον Ψιννάκη...)

Υ.Γ. Ας με συγχωρέσουν οι αξιότιμοι εκτός Αθηνών αναγνώστες.
Είμαι σίγουρος πως κι εκείνοι για κάτι θα έχουνε να κλαίνε.






.

113 Comments:

  1. Τσαλαπετεινός said...
    Αν προλάβατε τις μπουάτ στην Πλάκα τότε ξεχάσατε την εισβολή στην Κύπρο και τη Μεταπολίτευση. Ο τίτλος πολύ καλός όπως και η ρητορική ερώτηση στο τέλος.
    τα σέβη μου
    German said...
    κακο δειγμα μυστακος , οπως ελεγε ο Θανασης Βέγγος για τον εικονιζομενο Αδολφο.

    Σε οτι αφορα τις ηρωικες στιγμές νομιζω οτι τα καλυτερα ερχονται
    (Λιακοπουλος : το Πασχαλιο του 2024)
    Sadmanivvo said...
    Εμείς, αγαπητέ πλην φλυαρότατε, ζούμε την ιστορική στιγμή της συνειδητοποίησης του άγριου σεξ με τη φύση (παρά φύσην όμως), ζούμε την αρχή της διάλυσης του τρέχοντος (πλην παραλυμένου) οικονομικο-κοινωνικού συστήματος που ακούει στο αθώο όνομα καπιταλισμός και θα ζήσουμε (αισίως) την συγκλονιστική (αλλά μάλλον δυσάρεστη)κατάρευση της κοινωνίας όπως την μάθαν οι παπούδες μας.
    Και μετά, τι;
    Ααα, να κάτι που θα ονομαστεί στ' αλήθεια "ιστορική στιγμή".
    Ωραίο το πόστιον, εύγε :)
    Ανώνυμος said...
    Ε για σιγά!
    Ξεχάσατε ΤΡΥΠΕΣ, Rebound, 7+7, Happening, ΗΧΩ FM, ΡΟΔΟΝ FM, Πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς "ΚΟΥΛΑ ΠΟΛΥ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ", VIDEO Disco (δίπλα από την Barabarella η οποία ξεχάσατε, ήταν πιο πριν Athens Athens), Αυτοκίνηση, ΜΑΝΙΝΑ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΒΑΒΟΥΡΑ, ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ, Μάγο του ΟΖ (Δίπλα από τη Rebound, Πλατεία Αμερικής), ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ, και άλλα πολλά, να μην επεκταθώ περισσότερο και ξεπεράσω το ψυχολογικό φράγμα των 1500 λέξεων...

    Θεωρείτε, ότι σήμερα, που έχω γεννέθλια και έχω πάθει και μια κρίση ταυτότητας, πρέπει να μου απαξιώσετε με τέτοια σκληρότητα ολόκληρη τη ζωή μου;
    Τι θέλατε δηλαδή να κάνουμε από τη στιγμή που γίναμε μπουρζουάδες; Την ΑΣΟΕ; (όπως λέμε ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ;).
    wilma said...
    Προσπαθώ να καταλάβω αν το γεγονός ότι δεν ξέρω τα μισά από όσα αναφέρετε οφείλεται στο ότι είμαι μικρότερη ή στο ότι είμαι η ελένη από το Κωσταλέξι.
    Μπααα είμαι πολύ μικρή τελικά.
    theorema said...
    Το Maze και τον Βάιο το ξεχάσατε?... Εκεί δεν ήπιαμε κονιάκ κόκα κόλα μέχρι τελικής πτώσεως το βράδυ που το έσκασε ο Blixa Bargeld μετά τη συναυλία στο Ρόδον και έγινε λιωμίδι στα σκαλάκια?... Κι εμείς απόκοντα?
    Unknown said...
    άλλο ένα κείμενο παρακαταθήκη για τον μελετητή του μέλλοντος...


    ψυχραιμία!
    και άλλοι γίνανε πατεράδες.
    δεν κάνανε έτσι...
    Big Bad Wolf said...
    Ανακουρκουρεύω το μυαλό μου και το μόνο που μου μένει σαν ιστορική στιγμή είναι όταν πέρασα τις διπλές μεγάλες πόρτες της ψυχιατρικής κλινικής (ευτυχώς όχι σαν ασθενής) και συνομίλησα με τον Κουφοντίνα, δυο γιους του θεού που τσακωνόντουσαν ποιος είναι ο πρωτότοκος και ένα παλικάρι που το κυνηγούσε ένας sniper να τον φάει...
    Masterpcm said...
    Εμείς, οι εκτός των τειχών, προλάβαμε ελάχιστα από τα δικά σας, η αμεσότητα βλέπετε των προηγουμένων ετών ήτο στην λίθινη εποχή για μας... Μέχρι να μάθουμε τι θα γίνει, είχαν φύγει κιόλας... Άδικος κόπος...

    Αυτό φυσικά δε μου ανέτρεψε τη δυνατότητα να φεύγω κουρούμπελο από το Placebo, ενώ εσείς προτιμούσατε το διπλανό του Memphis, να χαρώ σχεδόν τα περισσότερα "δικά σας" και να πρέπει μετά από φαγητό στην πλατεία πιό κάτω να γράψω και 300+ χιλιόμετρα μέχρι να πατήσω οικείο έδαφος. Ευτυχώς τα αλκοτέστ δεν έκαναν δουλειά ακόμη και η θεά τύχη ήταν παρούσα στα ταξίδια με τα "ξίδια"...
    Παλιότερα σε άλλο βλογ, του οποίου την παρουσία γνωρίζατε, είχα αναφερθεί εκτενώς στα χρόνια εκείνα...

    Σταματώ εδώ, θα καταντήσει ανάρτηση σε λίγο...
    Γνωρίζετε πως σέβομαι εσάς προσωπικά. Το ίδιο ισχύει και για το χώρο σας...

    Συγχωρήστε με...
    Aura said...
    Nα σας φτιάξω ένα χαμομηλάκι να σας το φέρω στην κουνιστή πολυθρόνα;

    :(
    Eric Draven said...
    Respect...
    Nomad said...
    γειά σας βρε παλιοσειρά.

    :)

    ΥΓ. Τη νινα χαγκεν ξεχασες στο ροκ ιν αθενς, τις συμπλοκές με πολλους τραυματίες στον γκαλαχερ, ααα φτανει, γαμω την ταρατσα του βωξ διακοσια χρόνια εχω να παω με επιασε νοσταλγία αστα γερασα, αυρα κανε και για μενα ενα τσαγακι παρακαλώ, παω σπίτι γεια.

    επί λέξει said...
    Καλά... ούτε Παπαρίζου... ούτε Νο 1... ούτε Φωκά... τίποτε... τίποτε... αν σας είχα στην τάξη μου , θα σας άφηνα μετεξεταστέο!

    Καλό ιστορικό Πάσχα!
    Σελιτσάνος said...
    Νοσταλγικός σήμερα.
    Κάποτε ένιωθα κι εγώ νοσταλγία με όλ΄αυτά.Τώρα με τραβούν τα παιδιά μου απ΄το μανίκι,κατά πως λέει κι ο ποιητής,κι όλ΄αυτά είναι απλώς ουλές,που φαγουρίζουν πότε πότε.
    Θ΄απαντηθεί η ερώτησή σας κε Spy, στον χρόνο της,και τότε θα εκτιμήσετε ότι οι "ιστορικές στιγμές" δεν έχουν και πολλή σημασία...
    apos said...
    Aρκετά από όσα αναφέρετε, κύριε Spy, «τα έχω»: Μα πιο πολύ με πόνεσε ο θάνατος του Ayrton και το γεγονός ότι στο Pacman σπάνια πέρναγα πάνω από τρίτη πίστα. Μια ζωή λάθος τακτική.
    Έστω.

    Η απορία στο τέλος εύλογη, αλλά η απάντηση εξίσου προφανής: γιατί να κάνεις ένα παιδί; Γιατί έτσι.
    Spy said...
    @ Τσαλαπετεινός:
    Την Μεταπολίτευση την ανέφερα, αλλά στην προηγούμενη γενιά. Εγώ ήμουν στο μεταίχμιο.


    @ German:
    Ναι αλλά ο Iggy κούκλος!
    Δεν μπορείτε να πείτε...


    @ Sadmanivvo:
    Υπάρχετε ακόμα;
    Παραλίγο να σας συμπεριλάβω στους Μύθους της εποχής...


    @ MpinelikoMistress:
    Δεν τα ξέχασα My Lady, είπα να σεβαστώ λιγάκι το χρόνο των αναγνωστών, και από αυτήν την οπτική γωνία και πάλι το παράχεσα...
    Τις καλύτερες ευχές μου έχετε για τα γεννέθλιά σας. Ελπίζω να προλάβω να περάσω για ένα φοντανάκι.


    @ wilma:
    Να κάτι που ξέχασα στη λίστα:
    Το Κωσταλέξι!
    Ανώνυμος said...
    Μα τι λέτε Spy! Εμάς μας αρέσει να σας διαβάζουμε, αλλιώς δεν θα πατάγαμε εδώ πέρα. Μην σκέφτεστε το χρόνο μας. Απλά δημιουργείστε!

    Σας ευχαριστώ για τις ευχές, να περάσετε για το φοντανάκι όποτε θέλετε.
    Spy said...
    @ Theorema:
    Κι άλλα πολλά καλή μου φίλη, μα θα 'πρεπε να το κάνω season ολόκληρο με 24 επεισόδια, και θα χάναμε τους νεαρότεροι...
    :)


    @ kokalina:
    Σοβαρά μιλάτε τώρα;
    Δεν είμαι ο πρώτος;
    (φακ!)


    @ Psychomechanic:
    Είστε σίγουρος πως δεν ήταν internet cafe;


    @ Masterpcm:
    Συγχωρεμένος τέκνο μου.
    Καταλαβαίνω...
    Η συναισθηματική φόρτιση...


    @ Aura:
    Και τήλιο άμα θέτε...
    Αλλά γιατί είστε στενοχωρημένη;
    Spy said...
    @ Eric Draven:
    Και λίγα λέτε...


    @ Nomad:
    Καλά, και τον Μπόϋ Τζώρτζ ξέχασα και τους Talk Talk, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα τώρα...
    (να σας πάρω μαζί μου στον Santana να ξανανιώσετε;)


    @ aa:
    Αν με είχατε στην τάξη σας θα είχα δραπετεύσει...


    @ Σελιτσάνος:
    Πάντα έχουν. Απλώς αλλάζουν μορφή κι ονόματα. Όχι;


    @ apos:
    Ο θάνατος του Ayrton νομίζω πως μας πόνεσε και ίσως μας σημάδεψε όλους. Το παρακολουθούσα την ώρα που έτρωγα. Έκανα να ξαναφάω τρεις ημέρες...


    @ MpinelikoMistress:
    Δεν εννοούσα εσάς που είστε αργόσχολη. :)
    Για τους υπόλοιπους μίλαγα...
    ;)
    Tzeve said...
    στον κόσμο του αθλητικού γιανιτσαρισμού...12 στα 13 δεν είναι λίγο...
    ΦΟΥΛΗ said...
    Ιστορικές στιγμές.
    Ξεχάσατε!!!!
    Παντελόνι καμπάνα,Μοντγκόμερι!!!!
    Μπαλάκια τακα τακα!!!!!!
    Βερμούτ στα πάρτι
    ZAGOULA,ΤΕRROR
    Φλωρινιώτης,στα φόρτε του!!!!!!
    Και εμείς στο νησί,διαγωνισμό χορού στη disco!!!!
    Ρούλα κορομηλά στο δημαρχείο της
    Ερμούπολης,μετά το τελευταίο, το νησί κάθε πασχα και καλοκαίρι βουλιάζει.Καλό βράδυ κε spy.
    "Ground Control to Major Tom" said...
    No Name me DJ την Θέκλα...
    Στο "Amsterdam" για μπύρες...
    Στο "Λώρας" (όπως και είπατε) και μετά στριμωξίδι στην πόρτα για το Fazz...
    Παπασπυρου (ξέρετε εσείς) με τον αείμνηστο φραπέ που δεν κυκλοφορεί πλέον...
    Συναυλίες "αγνές" που παλλόντουσαν τα μέσα και τα έξω σου γιατί δεν υπήρχε η προσφορά του σήμερα...
    Tα μαγαζιά "Works" με τα απίστευτα ρούχα...
    Ο "Παρθένης" με τα ρούχα σχεδόν χωρίς ραφές....
    Δεν προχωράω άλλο...
    Ειλλημένες εποχές πλέον αυτές για όλους μας...
    Σας ευχαριστώ για το totally recall που μου προκαλέσατε
    Ανώνυμος said...
    Ανοίγουμε καινούργια πόρτα και κοιτάμε το δωμάτιο που αφήνουμε πίσω που ξαφνικά παίρνει μια ομορφιά (και γλύκα..) πιο μεγάλη κι από προσωπική ιστορία, γίνεται Ιστορία. Είμαι από άλλη γενιά αλλά ναι, όλοι καποια Ιστορία σχηματίσαμε κι ας μην είχε τίποτα το κοσμοϊστορικό, ήταν όμως από κάποιο βαθμό και μετά συλλογική.
    Ωραία μας στείλατε και σήμερα..
    Σελιτσάνος said...
    Ναι.Αλλά δεν είναι πια δικές μας.
    manetarius said...
    ...άι στα δγιάλα... για καλό μπήκα εδώ μέσα;.. ήδη βλέπω άλλες 6 ρυτίδες στο κούτελο ...

    (πάω να ξαπλώσω.. πέρασε κι η ώρα και πρέπει να ξυπνήσω πρωί να πιάσω ουρά για τη σύνταξη στο ΙΚΑ)
    Masterpcm said...
    Παπα-Spy, πως με καταλαβαίνετε...
    b|a|s|n\i/a said...
    όλο μπροστά μας σας πετυχαίναμε;
    :) σε ρέιβ πάρτι δεν πήγατε;
    μην ανησυχείτε. το παιδί σας θα χρησιμοποιεί windows 20 και τα vista θα μοιάζουν dos.
    Unknown said...
    δεν είναι ανάγκη να αναφέρω ότι τριγύρναγα σε όλα τα αναφερθέντα. μια απ' τις ζωές μου ως νεράιδα την πέρασα και εκεί:)

    θα πω όμως έναν λόγο που αξίζει να φέρετε στον κόσμο ένα παιδί. για να γράψει μετά από λίγα χρόνια τις δικές του ιστορικές στιγμές που η αλήθεια είναι πως δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα μέρη αλλά με το ότι αισθανόταν κάθε φορά συμμετέχοντας στο κάθε τι...

    η ζωή που έρχεται σ' έναν κόσμο αμφίβολο, αξίζει να αποκτήσει ένα βλέμμα που να ξέρει να ξεχωρίζει τις γεύσεις, τους ήχους και τα αρώματα. και πιστεύω πως υπάρχουν αυθεντικές αισθήσεις ακόμα. οι εξερευνητές μας λείπουν...

    με το καλό λοιπόν...

    :)

    φιλιά βρόχινα...
    Valisia said...
    Eγώ πάλι ανήκω σε μια άλλη γενιά.Σ'αυτή των Nirvana,πανηγυριών Μωραίτη και Κολεγίου,placebo,αντικαπνιστών...
    Ιστορικές στιγμές.
    Θα μπορούσατε να με είχατε κι ανηψιά που λέει ο λόγος.
    Talisker said...
    -το νευμα στη Δημητρα στο αεροπλανο?

    -τα ξενυχτια στη "14"?

    -το θεμα που εγινε αναθεμα?(την εφημεριδα)?



    καιξερετε που καταληγω?

    αν οντως ισχυει το οτι καθε εποχη χαρακτηριζεται απο την ιστορικοτητα της


    -η εποχη μας ειναι αχαρακτηριστη

    κι αν ισχυει -που ισχυει- οτι συχνα ολοκληρος αιωνας Ιστοριας
    αποτελει μιας σεολιδας καταγραφη στην Παγκοσμια

    -η εποχη μας δεν θα πιανει ουτε μια αραδα...
    thamnos said...
    Αχ και να ήμουν παρέα σας όταν περνούσατε κάποιες από τις ιστορικές στιγμές...
    ο αποτέτοιος said...
    ααχχχ.. τι μου θυμήσατε τώρα..

    (το παραπάνω το έγραψα από αμήχανο θυμό γιατί σας διάβασα και είπα όχι, δεν θα με πάρει από κάτω τώρα που έχω αρχίσει να ανεβαίνω πάλι, όχι, θα αντισταθώ, εγώ που είμαι της μεταγενέστερης γενιάς από τη δικής σας και ήμουν νέος χλιαρός ως ανύπαρκτος, όχι, θα το παλέψω, α ρε σπάι τι μας έκανες σήμερα, όχι, δεν θα με ρίξει, όχι, ήμουν νέος χλιαρός και κάποιος έχει πει ότι υπάρχει λόγος σοβαρός..
    αυτόν ψάχνω ακόμα..)
    mariw said...
    Εμείς, των 10 χρόνων μετά, τι έχουμε να θυμόμαστε… τα στρουμφάκια και τις «τρεις χάριτες»….??
    Κ.Κ.Μοίρης said...
    όλο και κάπου στριμωχθήκαμε μαζί Spy, όλο και κάπου..
    Καλήν Ανάσταση
    island said...
    Συγνώμη αλλά εγώ πέρασα ιστορικές στιγμές με το πάκμαν και με την πετονιά ξεκλέβοντας λίγες ώρες ακόμα στο μπιμπλικάδικο.

    Καλή Ανάσταση να έχετε και είμαι σίγουρος πως το παιδί σας θα ζήσει στιγμές μεγαλύτερες από τις δικές μας.
    blogrehab said...
    Μην ανησυχείτε για την κόρη σας. Στην προσωπική της μυθολογία θα υπάρχει το μπλογκ του μπαμπά της ;)
    Spy said...
    @ Λασπολόγος:Αν παίζατε ΠΡΟ-ΠΟ κάτι θα παίρνατε.


    @ ΦΟΥΛΗ:Άντε παιδιά να μαζευτούμε να ιδρύσουμε την Ένωση Των Απανταχού Νοσταλγούντων!


    @ Ground Controlo to Major Tom:(βλέπε αποπάνω απάντηση...)
    Αυτό με τον Παρθένη πάντως κορυφαίο! Ακόμα θυμάμαι το μαγαζί στο Κολωνάκι.


    @ agiogditissa:Έχετε απόλυτο δίκιο. Δεν έχω τίποτα να προσθέσω.
    Ανώνυμος said...
    Δεν είμαι αργόσχολη. Διαβάζω και γράφω γρήγορα, απλώς.

    ... και τώρα που το σκέφτομαι, ξεχάσατε και το σακάκι του Τρίτση.
    Spy said...
    @ Σελιτσάνος:Τι να σας πω τώρα; Ότι έχετε άδικο;
    Δεν έχετε...


    @ manetarius:Στο ΙΚΑ πάτε;
    (νόμιζα στο ΠΙΚΠΑ...)


    @ Masterpcm:Ε, τόσα χρόνια ιερωμένος...


    @ b|a|s|n\i/a:Rave party;
    Μα για ποιόν με περάσατε;
    Αυτά είναι του διαβόλου!
    Spy said...
    @ Νεράιδα της βροχής:Η αλήθεια είναι ότι με συγκίνησε το σχόλιό σας, και τώρα προσπαθώ να το κρύψω γράφοντας άτεχνα μπούρδες, αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνω, και ειδικά η τελευταία σας φράση μου άρεσε τόσο πολύ, που...
    σας ευχαριστώ.


    @ Valisia:Μη σας πω και κόρη. Μου μοιάζετε.
    Και το δικό σας άβαταρ είναι λίγο μπλε...


    @ Talisker:Θα συμφωνήσω και θα διαφωνήσω.
    Η εποχή μας είναι όντως αχαρακτήριστη!
    Όμως ο λόγος που δεν θα πιάνει ούτε μια σελίδα, είναι ότι γράφεται με ταχύτητα sms και στα γκρίκλις...


    @ thamnos:Θα είστε στις επόμενες.
    Δεν σκοπεύω να πεθάνω μεθαύριο...
    Spy said...
    @ ο αποτέτοιος:Αυτός ο κάποιος είχε μεγάλο δίκιο.
    "...κι αυτά μου 'τύχαν δυστυχώς,
    μα τ' αγαπάω ευτυχώς,
    γιατί... είμαι ωραίος!..."
    Κάπως έτσι δεν το 'λεγε;
    Κάπως έτσι δεν είστε κι εσείς;


    @ mariw:Ε, μην σας παίρνει κι απο κάτω!
    Έχετε και τη συναυλία της Madonna...


    @ Κ.Κ.Μοίρης:Καλά που δεν σας χτύπησα λοιπόν, διότι χόρευα και άτσαλα παναθεμά με.
    Καλή Ανάσταση και σε σας φίλε μου.
    Spy said...
    @ Island:Αρκεί να μην είναι πυρηνικού ολέθρου...


    @ blogrehab:Αν δεν πατήσω "κατά λάθος" το delete.
    (Ήταν πολύ ωραίο όμως αυτό που μου γράψατε. Σας ευχαριστώ)


    @ FastAndFuriousMistress:Ναι, και το μουστάκι του Κατσιφάρα...
    manetarius said...
    Αντιπαρέρχομαι (τι γνώσεις θεέ μου) το κακεντρεχες (πω πω... συνεχίζει..) σχόλιο σας και σας εφιστώ (καλά.. μας ισοπέδωσες) την προσοχή!!!
    Ελάτε από τα μέρη μας, διαβάστε τα σχόλια και δείτε πως θα γίνουμε ζάμπλουτοι με τον μοναδικό σχεδιασμό των βλογς σας!!!

    Εύγε νέε μου... μέχρι Κίνα (νομίζω) έφτασε η χάρη σας!

    Καό Πάκα!
    Nomad said...
    Το σακάκι του Τρίτση!

    Μπινελικομιστρες :)

    (Ρε παλιανθρωπε κύριε κατασκοπε γιατι με κανεις να αισθάνομαι απολίθωμα; οι τελευταίες ποδιές στα κορίτσια, Νικος Νικολαίδης, Κύταρρο, Τιφανις στην Πλακα, Ροκ Ον στο Παγκράτι, ερασιτεχνική ραδιοφωνία, Πάολα, η πεζοδρόμηση της Φωκίωνος Νεγρη, ελεύθερο κάμπινγκ παντού, το παπακι της Χόντα, τζουλάι μόρνινγκ, ο αντερσον να παίζει φλαουτο στο ενα πόδι κι ο καπ καλογουέι με ασπρο κοστούμι να λέει υποβασταζόμενος στο μινι δε μουτσερ, νο μορ ηρωες ενι μορ, οι βάσεις στη Γλυφάδα και στη Νεα Μάκρη, κοκομπιλ, Μπουσουλας και BBG,κουμης κανελλοπούλου, καπα μαρούσης, ελευθερο θεατρο στο αλσος παγκρατίου...

    -ετσι ως ενα πρόχειρο ανάκατο συμπλήρωμα

    και τι καταλαβατε τωρα; η αμνησία είναι ιδιότητα της καλοπέρασης και η ωραιοποίηση της μνήμης.
    Nomad said...
    και η φτερου, η φτερουυυυυυυ!!!!

    :ΡΡΡΡΡ
    Spy said...
    @ manetarius:Ωραιότατο κινέζικο spam!
    (είναι και πιο φθηνό...)


    @ Nomad:Άθλιε Νόμαδ, παλιοερείπιο, συνομίληκε της Ακρόπολης!
    :P
    Πάρε τώρα ένα παραλήρημα για μάθεις:
    Γιάννης Πετρίδης και Άκης Έβενης στο Δεύτερο Πρόγραμμα, Μουσικόραμα στην ΕΡΤ, η Κλουβίτσα κι ο μπαρμπα-Μυτούσης, το Διάστημα 1999, η Λάσσυ, το Μπονάτσα, το Χαβάη 5-0 κι ο Κότζακ, η Μάχη κι ο Μεθοριακός Σταθμός, οι ΠΑΝΘΕΟΙ, η ΥΕΝΕΔ κι οι Ουρανοί είναι δικοί μας, το Αλάτι και Πιπέρι με τον Φρέντυ Γερμανό, ο Γαρδέλλης και η Φίνου, ο Χαριτοδιπλωμένος, η Μπατίντα ντε Κόκο, το Enola Gey στα πάρτυ και οι Sharp Ties (του ανεκδιήγητου Ρακιντζή, το 'ξερες αυτό;) το Αχ Μαρία στα Εξάρχεια με πρωτομάστορα τον Ζουγανέλλη, οι Βάτραχοι στη Σόλωνος, ο ανισόπεδος Κηφισίας και Κατεχάκη, το περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ και το Φαντάζιο, τα Πράσινα Λεωφορεία, τα πρώτα γιο-γιο και το φρίσμπι, τα άλμπουμ με τα αυτοκόλλητα της Pannini, τα λευκώματα στο σχολείο, η ιαχή "τρέχα τρέχα οδηγέ, για να τους περάσουμε" στις σχολικές εκδρομές, η Πατριδογνωσία, ο (ναι έχεις δίκιο) θεός Κόκομπιλ, αλλά και οι Συμφωνίξ και Αντιρίξ, το κτίριο-φάντασμα του Ερυθρού πριν γίνει Ντυνάν, το Μινιόν και ο Κατράντζος, οι φωτιές τους, ο Σαράφης στα Τρίκαλα, οι Police στο Σπόρτινγκ το '80, ο Σαρλ Αζναβούρ, η Νταλιντά κι ο Τζο Ντασέν στο Καλλιμάρμαρο (Τζίσους! τι θυμήθηκα...) η Αμάντα Ληρ κι η Ραφαέλα Καρρά, ο Ντέμης Ρούσσος και οι Socrates, τα LEGO και ο "Φωτεινός Παντογνώστης", η πεντόβολα και τα μήλα, το Αερόστατο στην Κυψέλη κι ο Κόμης στα Πατήσια, ο Τόμπρας κι ο Κρυστάλλης, τα "πρότυπα" σχολεία Βαρβάκειο, Ιόνιος και Αναβρύτων, ο Κοσκωτάς κι ο Μένιος, ο Ζίγδης κι η ΕΔΗΚ, ο Αναστόπουλος και το Rexona, η στάση Λυσσιατρείο, η κολώνια Μυρτώ και η Μενούνος, η Tabac και η Old Spice, τα Sante και τα Άσσος 22 Αντινικότ, η μαμά μου η καλή καθαρίζει με Ρολλί, το μπυράλ κι η τζιτζιμπύρα, το παγωτό Coca-Cola, τα κόκκινα τηλέφωνα με τάληρο, τα φλίππερ και τα τιλτ, τα ραντεβού στον Μπακάκο, ο Χατζιδάκις στο Τρίτο Πρόγραμμα...

    Να συνεχίσω ή έχεις βάλει ήδη τα κλάματα;
    :P
    :P
    :P
    ntetzevou said...
    Καλα τωρα, να χαμε να λεγαμε λουτσες να κουρευαμε(μην βριζω αγιες μερες που ειναι και θιξω κανεναν!). Αυτο το θεμα εχει θιχτει απο εκατονοχτακοσιους ανθρωπους παλαιοτερων διαφορετικων γενεων , με εκατονοχτακοσια διαφορετικα πραγματα να θυμουνται. Μ'αρεσει πολυ ν'αναπολω δεν λεω, αλλα ενα επομενο ποστ να λεει για την ιστορικοτητα της τρεχουσας εποχης και τι θα χουμε να θυμομαστε στο μελλον. Πολυ πιο δυσκολο να βρεις πραγματα να γραψεις. Εδω σε θελω καβουρα ;)
    ntetzevou said...
    Μια διευκρινιση! Τι καλο θα χουμε να θυμομαστε.
    Nomad said...
    Οχι μη συνεχίσεις παραδίδομαι.

    Εμα θα σο0υ πω μονο: Αχ, Μαρία, τα-μπου-τια-σου!

    :ΡΡΡ

    (Οκ ξαλαφρωσα, επιστρεφω τωρα στο ευρυζωνικο ΠΡΟΚΑΠΗ να φαω το φιδέ μου)
    Ανώνυμος said...
    Ε.... με συγχωρείτε...

    Ξεχάσατε την Τενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου.

    :-)

    Τώρα θέλω να σας δω να κλαίτε, αλήθεια.
    .
    .
    .
    .

    Και τι βλέπαμε ρε παιδιά όταν έκανε το μεγάλο σεισμό;
    Μια τηλεοπτική σειρά με τον Εσκενάζι δεν ήτανε που τον λέγανε Λουκή στο έργο;
    (Άχου! Νάτο το Αλτσχάιμερ! Εδώ κοντά είναι!)
    Nomad said...
    Μπινελικομιστρες,

    εαν ηταν να εκλαιγα στη μνημη των παλιών, θα εκλαιγα ενθυμουμενος το Βαθύ Λαρύγγι κι όχι αυτό που τόσο τρυφερά επικαλείστε.

    :ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

    Επίσης δεν ξερω τι κανατε εσείς στο σεισμό του 81 (81 ηταν; οιμέ...) εγω παντως επαιζα γαλλικο μπιλιάρδο με έναν συμμαθητή μου στο Ρουα Ματ της Πλ.Αμερικής και το διακόψαμε απρόθυμα γιατι κουνιόνταν οι μπίλιες.

    Ανώνυμος said...
    Nomad >
    Ναι μην με βλέπετε έτσι... Κατά βάθος είμαι τρυφερός άνθρωπος.

    Προφανώς είστε πολύ μεγαλύτερος από μένα για να είστε έξω και να παίζετε μπιλιάρδο.
    Εγώ ήμουν μέσα και έβλεπα τηλεόραση γιατί ήμουν μικρή.

    Spy >
    Με συγχωρείτε για το διάλογο.
    Σέβομαι τον χώρο σας πιστέψτε με!
    Το θέμα που διαλλέξατε ήταν φλέγον...
    Nomad said...
    Μπινελικομιστρες,

    κατ αρχήν νομίζω οτι ο κατασκοπος μαλλον χαίρεται που τσαταρουμε εδώ διότι α) του αυξανουμε τα σχόλια β) εχουμε πνεύμα οχι σαν κι αυτόν πουχει μονο υλη, τι να πω, πεζό παιδί τστστστσ και γ) είναι το θεμα τετοιο.

    Κατα δεύτερον χαίρομαι που είστε τοσο τρυφερή :ΡΡ και τελος, μια που περασα μολις απο το βλογ σας και ειδα οτι πανηγυρίσατε καταλλήλως τα γενεθλιά σας, ε ναι, είμαι 8 χρονακια πιο μεστωμένος -αλλα έχω σφιχτό δέρμα και καλλίγραμμους αστραγαλους.

    :)

    (Κατασκοπε, οταν θα κανεις το τρίμπιουτ στο στρατό μη μου ζητήσεις να σχολιάσω :Ρ)
    Ανώνυμος said...
    Nomad >
    Γνωρίζετε τον Sir Spy προσωπικώς και τα λέτε αυτά; Γιατί το έχει γράψει στις οδηγίες χρήσης του blog του, πως δεν θέλει να συνομιλούν οι αναγνώστες αμφότεροι μεταξύ τους.
    Και όχι τίποτα άλλο, σε λίγο θα γράψει ένα ωραιότατο κείμενο, το οποίο θα έχει μια ελαφρώς σαρκαστική χροιά και θα μας βάζει στη θέση μας με τον πιο κόμψο τρόπο. Τόσο κομψό που μπορεί να μην το καταλάβουμε κιόλας...

    Χαίρομαι που έχετε καλλίγραμους αστραγάλους. Ελπίζω να είναι και ανθεκτικοί για να μπορείτε να τρέχετε πίσω από τα πιτσιρίκια.
    Spy said...
    @ ntetzevou:Και γιατί παρακαλώ δεν το γράφετε εσείς αυτό το ποστ;
    Πολύ εύκολο σας βρίσκω στα λόγια...


    @ Nomad(1):Θα περάσω μετά να σας φέρω και τα φάρμακά σας...
    :P


    @ MpinelikoMistress(1):Μήπως το έλεγαν "Μεθοριακό Σταθμό";
    (ε, τώρα που κοντέυετε και τα 40, πρέπει να αρχίσετε να ανησυχείτε...)


    @ Nomad(2):Εγώ πάλι ήμανε ξαπλωμένος και δεν μπορώ να σας πω εδώ τί έπαιζα, αλλά όταν προσπάθησε να με τραβήξει η φουκαριάρα η μάνα μου για να βγούμε από το σπίτι έκανα πέντε λεπτά για να ξεσκεπαστώ...


    @ MpinelikoMistress(2):Ελεύθερα. Παρακαλώ.
    (αλλά να, είναι που προσπαθώ εδώ και δέκα λεπτά να σας αφήσω τα καθυστερημένα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στο βλογ σας, και τη μία τρώω κόλλημα με το άσμα, την άλλη έρχονται τα σχόλια βροχή εδώ, καταλαβαίνετε...)


    @ Nomad(3):Άμα θέτε μπορείτε να φωνάξετε και τους φίλους σας και να κάνουμε high score στα σχόλια.


    @ MpinelikoMistress(3):Επιτρέψτε μου να σας διορθώσω:

    ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ:
    2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.
    3) Ο διάλογος μεταξύ αναγνωστών επιτρέπεται ασύστολα, αρκεί να μην έχει ως απώτερο σκοπό, συνοικέσια, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, και κακοήθεις προθέσεις αύξησης της αναγνωσιμότητας άλλων blogs.
    Συνεχίστε ακάθεκτοι παρακαλώ.
    Sadmanivo said...
    Φίλτατε,
    όπως κάποια στιγμή σκέφτηκε κι ο τρις-τετρακις-πεντάκισέγγονος του Καρτεσίου "μπλογκάρω άρα υπάρχω", έτσι κι εγώ..
    [πόσο εύκολα γίνεται κανείς μύθος στη σημερινή εποχή της μόδας του εφήμερου...]
    τα σέβη μου στο δολοπλόκο μυαλό σας
    manetarius said...
    因为我没有工作,以至于我看到了我们大家,我回来天花阐明您的垃圾邮件!

    Κι επειδή θα στα μεταφράσει κάπως έτσι το google:
    "Γιατί δεν λειτούργησε, οπότε είδα όλους μας, θα επανέλθω και πάλι στο ανώτατο όριο που καθορίζεται junk mail σας!" (τι επιστήμη αυτό το μεταφραστήρι..φτου να μην το βασκάνω)

    Σας γράφω και το πρωτότυπο:
    "επειδή δεν έχω καθόλου δουλειά, σε σημείο που βλέπω να μας απολύουν όλους, ήρθα πάλι στο βλογ σας να ρίξω spam!"

    Λίγο προσοχή μόνο στα κινέζικα... ακριβώς επειδή είναι φτηνά μην τα βάλετε στην πρίζα.. μπορεί να βραχυκυκλώσουν το βλογ σας και να σας το κάψουν...

    (μπορείτε να με διώξετε γιατί έχω αρχίσει τις μαλακίες; Καλό θα μου κάνετε..σας παρακαλώ δηλαδή..)
    Nomad said...
    Ε, δεν μπορώ να συνεχίσω όμως κΣπαι, αφού δεν μου επιτρέπετε την παρενόχληση!

    :ΡΡΡΡ

    (Μπινελικομιστρες, γιαυτό που λετε δε φτανουν οι αστραγαλοι, θελει και γερή μέση -που δεν εχω τελευταία... Αυτα να τ ακουει ο κατασκοπος να δει τι τον περιμένει)

    Ανώνυμος said...
    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
    Ανώνυμος said...
    Sir Spy > σεις είστε πραγματικά ευγενής κι εγώ πραγματικά βλήμα. Δεν διάβασα σωστά τις οδηγίες σας.
    Γεράματα βλέπετε...

    Nomad >
    Να με συγχωρείτε αλλά την παρενόχλησή μου δεν την επιτρέπω εγώ από μόνη, όχι ο Spy.

    Ελάτε τώρα... μην προσπαθείτε να τον τρομοκρατήσετε με τα παιδιά... Είναι μάλλον ήδη αγχωμένος...
    kanenas said...
    Στον κόσμο της Θώδη, του Αυτιά και του Ψιννάκη η αξία αυτόν που προανέφερες σίγουρα είναι μια από της λίγες ελπίδες που μας απομένουν αν και συμφωνώ και με τον ntetzevou πως το να διακρίνεις της αξίες της εποχής μας είναι πιο ουσιαστικό και πιο ελπιδοφόρο.

    “…κουράστηκα ν’ αναζητώ τη ζωή στις αναμνήσεις, κουράστηκα να γυρίζω την πλάτη στο μέλλον νοσταλγώντας το παρελθόν.”
    *http://katisanimerologio.blogspot.com/2009/03/blog-post.html
    Nomad said...
    Μπινελικομίστρες,

    προσπερνώ την πρώτη σας απάντηση διότι μου ακούγεται σαν σοβαρή απαντηση σε ασόβαρο σχόλιο και την αποδίδω σε κεκτημένη ταχύτητα και αγνοια της παιχνιδιάρας φύσης του "παρενοχλητή" και απαντώ στη δεύτερη, οτι καλα κάνει και είναι αγχωμένος διότι θα δει την παναγιά χορεύτρια του καν καν με το μωρό που εμπελεξε, οπως την είδαμε ολοι όσοι καναμε στα οψιμα προγεράματα τα παιδια μας.



    την καλησπέρα μου, την εκτίμησή μου και τέλος παρενόχλησης και σχολιασμού

    :)
    Aura said...
    Οι καφετέριες που ήταν πολύ της μόδας, με τα πατάρια για τους μικρούς καπνιστές και για τα δειλά ραντεβού με λίγο μεγαλύτερους(για εμάς τα κοριτσάκια).
    Για όσους έχουν ζήσει στην Πάτρα(γιατί μ΄αυτή σας την ανάρτηση νιώθω πολύ μόνη)Το ΄Συνεργείο, το 'Tiffanys', το φοβερό 'Αρένα', το 'Μonopoly', το 'Οggi' με live rock μουσική, η βασιλεία του Κοτοπούλη(μεγάλη μούρη στη Πάτρα),στο Ριο έβρισκες πάντα να παρκάρεις, πάρτυ χωρίς drugs και sex μόνο με κάρφωμα, στα 18 η πλειοψηφεία είμασταν παρθένες, το 3ο Λύκειο το θρυλικό που αργότερα ονομάστηκε 'Τεμπονέρα', τα φοβερά πέρα-δώθε στα ψηλαλώνια και στο ηλιακό ρολόι, οι βέσπες, τα βεσπάκια, το breakdance, το φανταστικό 'πυρετός της δόξας'(ούτε ένα επεισόδιο δεν έχασα), η Γαλάζια Λίμνη, ο Μικυ Ρουρκ, η Κιμ Μπάσιντζερ, οι Εννιάμιση Εβδομάδες, το "Αfrica" τον ΤΟΤΟ, το "Blue Hotel" του C.Isaac, η ακμή της ΤΙΝΑ TURNER και του PHIL COLLINS, τα πατινάζ-αναψυκτήρια, που σε όποιο μαγαζί έμπαινες ΑΚΟΥΓΕΣ ΜΟΝΟ ΞΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΉ....

    (άφησα λίγες μνήμες κι εγώ αν δεν σας πειράζει..)
    Ανώνυμος said...
    Nomad >

    Φίλτατε σεις μιλήσατε για παρενόχληση όχι εγώ. Διαβάστε παρακαλώ τα post σας.
    Δεν μου λείπει η αίσθηση του χιούμορ και ελπίζω να μην λείπει και από εσάς. :-)

    Θα επιμείνω πως τρομοκρατείτε άδικα τον αγαπητό Spy. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά. Αυτό που χρειάζεται είναι να έχεις πολύ αγάπη. :-)

    Έχετε την καλησπέρα και την εκτίμηση τη δικιά μου αγαπητέ, μαζί με ευχές για ένα όμορφο απόγευμα.
    Σελιτσάνος said...
    Τέλειωσε;
    Lilith said...
    Γνωστή νοσταλγός του παρελθόντος, πολύ μου άρεσε αυτή η ανάρτηση!
    Φαίνεται όμως ότι άργησα και αφού δεν αφήσατε και τίποτα να πω, θα πω μόνο μια λέξη:
    SIMON LE BON κολλημένος στην πίσω πλευρά της πόρτας!
    ntetzevou said...
    Δεν ειπα οτι μπορω! Εσεις ομως θα μπορουσατε σενιορ.
    b|a|s|n\i/a said...
    @ MpinelikoMistress
    το φως του αυγερινού

    4711
    ρομάντζο
    οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι
    λούνα παρκ
    (απλά να συμπηρωθεί η λίστα)

    βιονική γυναίκα και αόρατο άνθρωπο δεν βλέπατε; :)
    b|a|s|n\i/a said...
    συμπληρωθεί βεβαίως
    (είστε και ευαίσθητος στο θέμα της ορθογραφίας)
    με συνειρμό λυσάρι πατάκης
    Aura said...
    Για να μη δημιουργηθεί καμία παρεξήγηση. Αυτό που έγραψα πριν "πάρτυ χωρίς drugs και sex μόνο με κάρφωμα" έτσι διαβάζεται:
    "πάρτυ χωρίς drugs και sex, μόνο με κάρφωμα" (των ματιών παιχνίδι δηλαδή)

    να μην παρανοήσετε πως υπήρξαμε εύκολες !! :))
    ο αποτέτοιος said...
    εντάξει, φτάνει, άντε γράψτε τίποτα άλλο, πόσο ακόμα πια να υποφέρουμε;

    ααααχχχχχχχχχχχχχ............
    Gi Gaga Kouni Beli said...
    @Mpinelikomistress: ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ:
    2) Ο διάλογος μεταξύ του συγγραφέα και ενός αναγνώστη, καλό είναι να περιορίζεται στα 2 έως 3, το περισσότερο, σχόλια (εκατέρωθεν). Περαιτέρω διάλογος ονομάζεται "chat" και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις αυτού του blog.

    Βλεπεις? Οχι σαν μερικους μερικους (ονοματα δε λεμε οικογενειες δε θιγουμε) που το ξεχεσαν! Sorry Spy my friend αλλα αν δε τα πω εδω που θα τα πω?

    Και ερχομαι στο θεμα σας. Καλα τα 80ς, καλα τα 70ς αλλα βαρεθηκα να ζω με το παρελθον. Πλεον κοιταζω το μελλον (ασχετα αν το μελλον νομιζει οτι κανω μπανιστηρι!)
    bright Φω said...
    "το' χουμε χάσει το κορμί, πατριώτη;..."

    καλό Pasqua
    Katerina said...
    εγώ κλαίω τις αλάνες.
    Που θα παιζει τωρα το παιδί σου;
    Σελιτσάνος said...
    Και παρ΄όλ΄αυτά ούτε ένας Τσιαμτσίκας δε φάνηκε...
    Pastaflora said...
    Α, το Rock in Athens. Μεγάλες στιγμές! Θυμάμαι να πηδάμε τη μάντρα, καράφρικα γαρ, και να μας βοηθάνε οι σκινάδες να μπούμε μέσα.
    Και μετά ήρθε το No name, το Faz, το Άτομο, το Αλσος, το Αεροδρομιο, το Factory, οι Τρίτες στο Wild Rose... Και ο Χοσέ Κουέρβο, βεβαίως, βεβαίως. (βαθύς αναστεναγμός... τι θα λέω στο παιδί μου; Οτι η μητέρα του ήταν party animal;;;)
    diva said...
    Δε μου αφήνεις περιθώρια.
    Θα υπερασπιστώ, στο podcast, την Θώδη.
    Κάποιος πρέπει να στηρίξει αυτή τη ράτσα επιτέλους

    [γιατί; τι έχει το mtv; ολόκληρη διαφήμιση για τις ευρωεκλογές τσέπωσε]
    So_Far said...
    H καλύτερη ιστορική μου στιγμή, το Athens Rock Festival to '85
    Τώρα το δουλεύω συνδυαστικα το πράγμα, π.χ. αν στην Έφη Θώδη βάλεις το μύστακα του Αδόλφου, βγάζεις την δικτατορία της υποκουλτούρας
    αν στο Λιακόπουλο φορέσεις καπελάκι SS έχεις το Γκαιμπελίσκο έτοιμο ( εντάξει ας βολευτούμε κι έτσι )
    αν στη Δήμητρα Λιάνη αφαιρέσεις 40+ κιλά μπορεί να πάρεις μια αμυδρή εικόνα Εβίτας Περόν
    (την είχε αντιγράψει στυλιστικά και αυτήν )
    Xνούδι said...
    Τρομερή νοσταλγία spy. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ.
    Το παιδί σας, έρχεται σε έναν κόσμο που δεν είναι όμορφος, μπορεί όμως το ίδιο, να τον ομορφύνει. Τον δικό του τουλάχιστον. Να του έχετε πάντα εμπιστοσύνη.
    Ευχές και στους τρεις σας, καλή Ανάσταση.
    demetrat said...
    ως περιστασιακός κάτοικος Αθηνών (69-74),(79-85),να διατυπώσω το παράπονό μου που δεν ανάφερες τη Χαρά,γιατί σίγουρα την πρόλαβες και συ στις δόξες της,και το Ντόλτσε που σε κάτι μεταλλάχτηκε αλλά ποτέ δεν κατάλαβα σε τι .
    Αμπεσέ πατησίων;(εγώ νόμιζα πως μετά απ' το δικό μας πέρασμα δεν είχε λόγο ύπαρξης πιά).Μέμφις ε;
    μήπως σας κέρασα ποτέ κανά ποτάκι;
    γιατί σα γνωστός από καιρό μου φαίνεστε.
    (πότε με το καλό θα σας κάνει πατέρα το παιδί σας;
    και για να μην αγχώνεστε, γιαγιάδες υπάρχουν;)
    δ
    Ανώνυμος said...
    Gi Gaga Kouni Beli >
    Στο blog του Spy μου τη λες για το τι κάνω στο ΔΙΚΟ μας blog;
    Έχουμε σαλτάρει εντελώς;
    Kleine wolke said...
    Πολύ ωραίο ποστ αγαπητέ spy.Βέβαια,εγω δεν έζησα τα περισσότερα απ'αυτά,ακουστά εχω κάποια.Μου άρεσε να διαβάζω γι'αυτά όμως.Είναι αυτό που λένε "για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι" έτσι;

    Τι θα'χω να λεω αντίστοιχα σε 20 χρόνια άραγε;
    Kleine wolke said...
    Καλό Πάσχα!!
    καλά να περάσετε :)

    (το ξέχασα αυτό)
    Σελιτσάνος said...
    Για ιστορικότητα των εποχών δεν ξέρω.Το παρόν ποστ όμως είναι πλέον ιστορικό,λόγω της επιρροής του...:http:


    //boustasia.blogspot.com/2009/04/in-qua-urbe-vivimus.html
    Σελιτσάνος said...
    Καλά,τέλος πάντων:

    http://boustasia.blogspot.com/2009/04/in-qua-urbe-vivimus.html
    neni said...
    Προσωπικά,σας συγχωρώ ως αναγνώστης εκτός Αθηνών.Μην αρχίσω με τα δικά μου τώρα,είδατε τι έγινε με τα "γιατί" σε προηγούμενη ανάρτηση.
    Καλή σας μέρα κ.spy.
    Spy said...
    @ sadmanivo:
    Είστε σίγουρος;
    Νόμιζα πως ήταν ο ανηψιός του Κομφούκιου.


    @ manetarius:
    Μα τι λέτε αγαπητή μου;
    Το μαλακίζειν εστί φιλοσοφείν!
    Δεν το έχετε ήδη καταλάβει εκεί στην εταιρία που δουλεύετε;


    @ Nomad & MpinelikoMistress:
    Παρακαλώ συνεχίστε απτόητοι.
    Εσπρεσσάκι θέτε;


    @ kanenas:
    Είχα την εντύπωση πως το να δικρίνεις τις αξίες της εποχής μας, εκτός από ουσιαστικό κι ελπιδοφόρο, είναι και ακτόρθωτο...
    Spy said...
    @ Aura:
    Τι να με πειράζει;
    Και μόνο που διάβασα για τα roller που τα είχα ξεχάσει ανατρίχιασα!


    @ Σελιτσάνος:
    Ποιό να τέλειωσε;


    @ Lilith:
    A, εγώ είχα μια φωτογραφία του Helmut Newton πίσω από την πόρτα. Από τότε ήμανε καλλιτέχνης.


    @ ntetzevou:
    Amigo, να με σχωρνάτε.
    Θα δούμε μετά το Πάσχα, διότι τώρα είμαι σε φάση εαρινής ραστώνης.
    Spy said...
    @ sadmanivo:
    Εδώ βλέπαμε τον Άνθρωπο από την Ατλαντίδα, τη βιονική γυναίκα δεν θα βλέπαμε;
    Μη σας θυμίσω και τον "Άγιο" Simon Templar με τον ανεκδιήγητο Roger Moore...


    @ Aura:
    Μια σύγχιση την πάθαμε είναι η αλήθεια, διότι καταλάβαμε "σεξ μόνο με κάρφωμα" και όσο να'ναι, αγοράκια είμαστε... που να πάει το μυαλό μας;


    @ ο αποτέτοιος:
    Μα τι λέτε τώρα;
    Εδώ πάμε για χάι σκορ στα σχόλια με τους πουρόγερους που έχουν μαζευτεί εδώ χάμω!


    @ Gi Gaga Kouni Belli:
    Σας εύχομαι ολόψυχα το μέλλον να σας κοιτάζει κι εκείνο και να είναι αμφίδρομη η σχέση σας.
    Spy said...
    @ bright Φω:
    Γιατί;
    Που πήγε; Εδώ ήταν πριν από λιγο.


    @ ocean soul:
    Αφήστε...
    Για τα internet cafe μας βλέπω...


    @ Σελιτσάνος:
    Είναι επειδή δεν συνεργάζομαι με τον Ευαγγελάτο.


    @ pastaflora:
    Και να μην του το πείτε εσείς, θα του το πουν οι φίλες σας. :)
    Ανώνυμος said...
    τίποτα, να συμβάλλω στο ρεκόρ σχολίων ήθελα, ντέφι να γίνει..
    Spy said...
    @ diVa:
    Να το δω και να μην το πιστέψω!
    (podcast με τη Θώδη! θα βάλετε και μουσικό χαλί αντίστοιχο;)


    @ So_Far:
    Δεν σας κρύβω πως οι σημειολογικές σας προεκτάσεις με τρομοκρατούν ελαφρώς.


    @ Χνούδι:
    Αυτό εξαρτάται εν πολλοίς απο τις δασκάλες του. (καρφί ήταν αυτό)


    @ demetrat:
    Η Χαρά στα Πατήσια!
    Τι παράλλειψη...
    (κερνούσατε όλον τον κόσμο εσείς ή μόνο τους κούκλους σαν κι εμένα;)
    Spy said...
    @ MpinelikoMistress:
    Άμα θέτε να χωρίσετε, διαθέτομεν και καλούς δικηγόροι. Τιμαί Λογικαί.


    @ Kleine wolke:
    Για τον Χατζηγιάννη και τη Μάρω Λύτρα ίσως;
    Καλό Πάσχα και σε σας αγαπητή μου.


    @ Σελιτσάνος(Νο542):
    Δεν ήξερα ότι ο Sraosha ήταν τόσο ηλικιωμένος. Τι θυμήθηκε ο μπαγάσας!


    @ neni:
    Ήλπιζα στην καλοσύνη σας. Σας ευχαριστώ.


    @ agiogditissa:
    Άντε με άλλα τρία σχόλια, μπαίνετε και στο Hall of Fame μαζί με τον κ. Σελιτσάνο.
    Ανώνυμος said...
    ε, να τα κάνουμε 100 κι εκεί να κλείσουμε
    Ανώνυμος said...
    καλό
    Ανώνυμος said...
    πάσχα
    Σελιτσάνος said...
    95
    Σελιτσάνος said...
    λάθος 98!
    Spy said...
    @ agiogditissa & Σελιτσάνος:
    Η προσφορά σας είναι πράγματι συγκινητική!
    (μήπως σας βρίσκονται και 2.000 ευρώ που χρειάζομαι άμεσα;)
    Ανώνυμος said...
    Και να εγώ θα βαρέσω την κατοστάρα. Εκτός κι αν με προλάβει άλλος...

    Spy λέτε να τον χωρίσω; Και μετά ποιός θα μου φτιάχνει το καζανάκι;
    Σελιτσάνος said...
    Σας κάνουν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου;
    Aura said...
    O Νώντας!!!

    χεχεχε

    :)))
    Spy said...
    @ MpinelikoMistress(Νο1879):
    Συγχαρητήρια!
    Κερδίσατε ένα φουσκωτό λαγουδάκι με ζαρτιέρες για το Πάσχα!
    (για το καζανάκι θαρρώ πως σας απαντά η κ. Aura ακριβώς αποπάνω)


    @ Σελιτσάνος:
    Είστε σοβαρός σχολιαστής τώρα εσείς;
    Του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ;;;
    Μετά βίας θα δεχόμουν (και αυτό μόνον από εσάς) του Ελβετικού!


    @ Aura:
    Χαίρομαι που συνδράμετε στην ανάπτυξη αυτού του τόσο ευφυούς διαλόγου που διεξάγεται εδώ μέσα.
    Aggelos Spyrou said...
    Όταν ο πατέρας σου σε έφερνε στη ζωή, σίγουρα είχε αντίστοιχες σκέψεις, καταλήγοντας σ' αυτό το αιώνιο "σε τι κόσμο σε φέρνω".

    Όταν ο γιος σου θα περιμένει παιδί, θα έχει παρόμοιες σκέψεις, θ' αναρωτιέται ομοίως.

    Κι επειδή πολύ σοβαρά έχω αρχίσει να σχολιάζω, ας το τελειώσω εδώ, να μη βαρύνουμε!!!

    Καλή Ανάσταση φίλε!!! :)
    demetrat said...
    Είστε με τα καλά σας:
    Μόνο τους κούκλους σαν και σάς βέβαια.Απορώ που το ρωτάτε.
    δ
    manetarius said...
    ουάου (αγγλιστί) 105 σχόλια;;;;

    Μωρέ μπράβο!
    Να τα 1000σετε!

    ... μήπως σας βρήσκεται καμιά δουλειά να σας κάνω γιατί έχω πήξει στην απραγία;

    Μόνο πατζούρια μη με βάλετε να κάνω ... αν θέλετε όμως σας βάφω το παιδικό δωμάτιο.. !

    (εμ... εσείς φτάιτε που με ενθαρύνατε να μαλακίζειν και να φιλοσοφείν...ουφ.. πάω να παίξω πάκμαν..)
    Ανώνυμος said...
    Το λαγουδάκι γίνεται να γίνει κούνελος, να φοράει μαύρο αντρικό στρίνγκ;
    Spy said...
    @ Aggelos Spyrou:
    Ε, μα ναι!
    Θα βαρύνουμε που θα βαρύνουμε απ' τ' αρνί.


    @ demetrat:
    Φαίνεστε ότι είστε εκλεκτική. Μπαρδόν.


    @ manetarius:
    Σας έφτιαξα ένα ωραιότατο ποστίδιον, να έχετε να σχολιάζετε μέχρι τα Χριστούγεννα.


    @ MpinelikoMistress:
    Μήπως προτιμάτε τον κύριο του επόμενου ποστ;
    island said...
    Να προσφέρω ένα ακόμα κλίκ σε αυτό το δημοφιλέστατο τοστ;;;

    ΚΛΙΚ
    Gi Gaga Kouni Beli said...
    Ωραίες οι αιθέριες παρουσίες αλλά στον αντίκρυσμα του Νώντα την ώρα που μασούσα το κριτσίνι ήταν το κάτι άλλο (αφού δεν πνίγηκα από τα γέλια, πάλι καλά!)
    Spy said...
    @ island:
    Θεωρώ πως το κλικ σας έκανε τη διαφορά!


    @ Gi Gaga Kouni Belli:
    Καταλαβαίνω. Το σοκ πρέπει να ήταν τόσο μεγάλο που σχολιάσατε σε λάθος ποστ.
    ο αποτέτοιος said...
    αυτό το τοστ μάλλον ήταν πολύ νόστιμο.

    (και μόνο κάτι ψιχουλάκια πρόλαβα να τσιμπήσω. ούτε καν λίγο κασερι. για να μην πω για το ζαμπόν που ούτε πρόλαβα να το μυρίσω..)
    Ερατώ said...
    Απίστευτη ανάρτηση!
    Αν και ήμουν παιδί της επαρχίας που μετοίκησε εις Αθήνας για σπουδές έχω βιώσει τουλάχιστον τα μισά από αυτά που γράφεις!Νόμιζα τότε πως είμασταν λίγοι, πολύ λίγοι που ακούγαμε Clash , Pink Floyd, Άσιμο...τελικά είμασταν ολόκληρο ρεύμα της εποχής!

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy