Μια άλλη φορά
ήμουν στο Τουρκμενιστάν.
Σε μια μεγάλη, βαθιά σιωπηλή έρημο.

Το χώμα εκεί ξερνούσε αλάτι κι οι νεκροί της περπατούσαν μόνο τα βράδια για να μην τρομάζουν το πρωί τις σαύρες, κι έτσι δεν έδειξαν ποτέ ούτε ένα μονοπάτι για να φτιαχτούν οι χάρτες των αιώνων.

Μόνο αργά το μεσημέρι αν ακουμπούσες το αυτί σου στο καυτό χώμα, άκουγες τους ψιθύρους των κάκτων, αγκομαχούσαν οι έρμοι να αφήσουν ένα στίγμα για τους νομάδες ποιητές, που χάνονταν χωρίς πυξίδες και ψάχνανε το θεό τους κάτω απ΄τις πέτρες. Στις σκιές τους.

Σ’ αυτήν την έρημο δεν βρέθηκα.
Δεν πήγα εκεί ποτέ, μήτε μ’ έστειλαν να ψάξω τίποτα.
Στην έρημο του Kara Kum γεννήθηκα.

Κι εκεί γυρνάω τώρα,
να βυζάξω το τελευταίο μου γάλα
πριν ο βαρύς ετούτος ουρανός μου κλείσει τα αυτιά μ’ έναν τεράστιο κρότο
και δεν ξανακούσω ποτέ τέτοια τραγούδια:

Kara Kum
Ίσως το καλύτερο κομμάτι των Banco de Gaia
από το άλμπουμ: Farewell Ferengistan
.
.
.
.
.
.

17 Comments:

  1. Masterpcm said...
    Μουσική των λόφων του μυαλού και της ερημιάς...

    (Τον ουρανό μην τον φοβάστε, ακούει μουσική κι αυτός).
    tovenito said...
    δύσκολο τραγούδι. περίεργος ήχος.
    προτιμώ για να πω την αλήθεια το γκρέυ όβερ γκρέυ που άκουσα στου μπάσνια αλλά και αυτό ταξιδεύει με άλλο τρόπο.
    και γιατί να μην ξανακούσετε τέτοια τραγούδια; υπάρχουν!είμαι σίγουρος!
    Spy said...
    @ Masterpcm:
    Δεν είναι ίδιος ο ουρανός για όλους φίλε μου. Καμιά φορά τον φοβάμαι. Όπως τώρα.


    @ tovene592:
    Δύσκολο τραγούδι πράγματι. Μα πανέμορφο κατά τη γνώμη μου. Όπως και το άλλο.

    Τα τραγούδια πάντα υπήρχαν.
    Εσείς πάντα τα ακούγατε;
    neni said...
    Σιωπηλή έρημος η ψυχή σας.
    Μόνιμα τα βράδια την σκαλίζεται, ποτέ στο φως την μέρας.
    Ψίθυροι,κραυγές που και που.
    Θα αντέξετε,δεν σας φοβάμαι.
    ο αποτέτοιος said...
    στην έρημο που γεννηθήκατε οι μουσικές βαράνε αλύπητα (και στην εισαγωγή θυμίζουν τις δικές σας). οι σαύρες ανήμπορες να νιώσουν τρόμο ανοίγουν ορθάνοιχτα τα αυτιά τους και οι κάκτοι άφωνοι προσφέρουν τους χυμούς τους σε νομάδες σαν και εσάς που διψάνε για τα πάντα.

    γενναίες καταστάσεις
    (όπως θα έλεγε και ο κ.κ.μοίρης)

    (πάντως μη φοβάστε αν θα σας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, ο αλμπερτο γκοσινι έχει πεθάνει προ πολλού)
    manetarius said...
    Αγαπητέ μου δημιουργέ... δεν ξέρω τι άλλο να σας προτίνω... για να νιώσετε καλύτερα... η τελευταία μου ελπίδα είναι ένα θαύμα, να ξανάρθει "του Άι Γιαννιού" το συντομότερο! :)
    Το τραγούδι είναι απλώς καταπληκτικό, αλλά έβγαλε την κατάθλιψη που τόσο καιρό καταχωνιάζω.. (έχουμε κι εμείς οι ..πετυχημένοι τα δικά μας)... Δεν ξέρω δια εσάς αλλά εγώ ακούω τέτοια μόνο όταν έχω πιάσει πάτω... και μετά συνέρχομαι... εύχομαι το ίδιο και για σας!

    (λες να φταίει η διανυκτέρευση μου στο Άργος; πάντα με χάλαγε η Πελοπόννησος..)
    manetarius said...
    "πάτο" όχι πάτω

    (πότε θα ξημερώσει Παναγίτσα μου;)
    Ανώνυμος said...
    Η μουσική..
    Sanity Loss Era said...
    Διακρινω ενα φοβο μην σας πεσει ο ουρανος στο κεφαλι? Μα δεν το ξερετε? Ο ουρανος ειναι ελαφρυς σαν πουπουλο και ακουμπωντας στα δικα μας ελαφρομυαλα κεφαλια δεν μπορει παρα να κανει ενα χαριτωμενο ποπ και να ξανασηκωθει. Οχι,οχι, η ακοη σας δεν κινδυνευει. Η πνευματικη σας υγεια ισως.

    (ειπε και πηγε να κρυφτει)
    Ασκαρδαμυκτί said...
    Ωραία μας ταξίδεψες...
    Ανώνυμος said...
    Πολύ ωραίο το κομμάτι, Spy...
    Εμένα δεν μου προκαλεί κατάθλιψη.
    ... και αυτό γιατί... ΔΕΝ πρόλαβε!
    Το πρόλαβαν άλλοι και άλλα...
    Να μην ανησυχήτε καθόλου!
    Αν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, τότε είναι που θα ακούμε ΜΟΝΟ τέτοια μουσική!
    Γιατί ο ουρανός είναι ο μόνος που είναι large enough ούτως ώστε να μας "κόψει" τη "θέα" αυτού του κόσμου!
    ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ!
    ΚΑΙ ΤΟΤΕ... ΤΟΤΕ Θ' ΑΚΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ!
    Coco said...
    αλλά αυτή η μουσική απλώνεται πέρα από τον ουρανό
    (ξέρω και κάτι σαύρες που βγαίνουν νύχτα)
    tovenito said...
    φαντάζομαι είναι ρητορικό το ερώτημα...
    Spy said...
    @ neni:
    Καλά που 'χω κι εσάς και μου δίνετε λίγο θάρρος.


    @ αποτέτοιος:
    (ναι, αλλά άφησε στίγμα ο μακαρίτης, μόνο τους Γαλάτες νομίζετε ότι αφορούσε;)


    @ manetarius:
    Κοιτάξτε, επειδή πιστεύω πως το λάθος δεν ήταν ορθογραφικό, μήπως άθελά σας ανακαλύψατε τυχαία ένα καινούργιο ρήμα;
    Πάτω = Πιάνω συνέχεια πάτο.
    (κι εμένα με χάλαγε, γιατί άραγε;)
    Spy said...
    @ Ανώνυμος:
    Ναι;


    @ Sanity Loss Era:
    Αυτό το "ποπ" που είπατε ήταν ομολογουμένως πολύ κινηματογραφικό.


    @ Ασκαρδαμυκτί:
    Άντε και καλή πατρίδα σύντροφε.
    Spy said...
    @ Lilith:
    Χικ!


    @ Coco:
    (ξένες θα είναι, δεν είναι δικές μου)


    @ tovene592:
    Έχετε φαντασία...
    b|a|s|n\i/a said...
    μην ανησυχείτε. πάντα θα ακούτε τέτοια τραγούδια. γιατί κανείς εκείνος ουρανός δεν είναι ικανός να κλείσει τα αυτιά σας.

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy